علوم اعصاب شفای خاتم
سال:1400 | دوره:9 | شماره:2 |تعداد مقالات:14

مقدمه: الکتروانسفالوگرافی (EEG) متداول ترین روش برای مطالعه عملکرد مغز است. این مقاله یک مدل رایانه ای برای تمایز بین افراد صرعی و سالم با استفاده از سیگنال های EEG با دقت نسبتا بالا ارایه می دهد. مواد و روش ها: پایگاه داده EEG مورد استفاده در این مطالعه از داده های موجود در Andrzejak گرفته شده است. این مجموعه داده متشکل از 5 مجموعه سیگنال های EEG (مشخص شده از A تاE) است که هر یک شامل 100 بخش EEG می باشد. مجموعه های A و B شامل سیگنال های EEG هستند که از 5 داوطلب سالم گرفته شده اند. مجموعه های C و D به EEG های بیماران مبتلا به صرع کانونی (بدون ضبط ictal) می باشند و مجموعه E از یک بیمار با ضبط ictal گرفته شده است. ماشین های بردار پشتیبان پس از استفاده از تجزیه و تحلیل مولفه های اصلی یا تجزیه و تحلیل تفکیکی خطی از ویژگی های سیگنال ها استفاده شدند. نرم افزار متلب برای پیاده سازی و آزمایش الگوریتم طبقه بندی پیشنهادی استفاده شده است. برای ارزیابی روش پیشنهادی، ماتریس سردرگمی، میزان موفقیت کلی، منحنیROC و AUC هر کلاس استخراج شد. برای تایید نتایج از روش اعتبارسنجی متقابل K برابر استفاده شد. یافته ها: میزان موفقیت کلی به دست آمده در این مطالعه بالاتر از 82 درصد بود. الگوریتم های کاهش ابعاد می توانند دقت و سرعت آن را بهبود بخشند. نتیجه گیری: پیش بینی دقیق و زود هنگام وقوع تشنج بسیار مفید است. استفاده از مدل رایانه ای ارایه شده در این مطالعه می تواند این هدف را محقق سازد.

مقدمه: اختلال طیف اوتیسم (Autism Spectrum Disorder-ASD) یک اختلال رشدی-عصبی است که پردازش اطلاعات در سیستم عصبی و روند تکامل طبیعی مغز را تحت تاثیر قرار می دهد. از این رو، پردازش و تحلیل عملکرد مغزی این بیماران توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است. الکتروانسفالوگرافی کیفی (QEEG) یک روش ارزیابی برای تعیین ناهنجاری های عملکردی مغز است که با EEG کمی متفاوت است. در EEG کیفی از ابزارهای آشوبگون استفاده می شود در حالی که در EEG کمی از روش های خطی و غیرخطی استفاده می شود. مواد و روش ها: در این پژوهش، 19 کانال از سیگنال های مغزی (3C، 4C، Cz، 3F، 4F، 7F، 8F، 1Fp، 2Fp، Fz، 1O، 2O، 3P، 4P، Pz، 3T، 4T، 5T، 6T) 6 فرد سالم و 5 فرد اوتیسمی طی دو مرحله مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا 5 دقیقه با چشمان بسته و سپس 5 دقیقه با چشمان باز، EEG افراد ثبت شدند. پس از حذف آرتیفکت ها، بعدهمبستگی سیگنال ها محاسبه شد و نقشه های مغزی برای تحلیل تغییرات بعدهمبستگی در سطح جمجمه ترسیم شدند. یافته ها: با مقایسه نقشه های مغزی گروه های سالم و اوتیسمی بین دو حالت چشم باز و چشم بسته متوجه شدیم که تفاوتی بین عملکرد مغزی گروه ها وجود دارد؛ به ویژه در نواحی 3T و 4T مناطق گیجگاهی، همچنین مناطق پیشانی و پس سری. نتیجه گیری: با استفاده از نقشه های مغزی، نگاشت بعدهمبستگی بر سطح مغز درک بهتری راجع به دینامیک های مغزی در نمونه های اوتیسمی ارایه می دهد.

مقدمه: هدف این مطالعه تعیین مقایسه اثربخشی درمان پاسخ محور و تحلیل رفتار کاربردی بر شدت علایم و کارکردهای اجرایی کودکان با اختلال طیف اوتیسم بود. مواد و روش ها: این پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه کودکان با اختلال طیف اوتیسم 5 تا 12 ساله بود که در سال 1398 به مرکز اوتیسم هستی بخش شهر تبریز مراجعه کردند. به منظور نمونه گیری از جامعه آماری؛ تعداد 60 کودک اوتیسمی با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در 3 گروه، آزمایش اول درمان پاسخ محور (20 نفر)، گروه آزمایش دوم درمان تحلیل رفتار کاربردی (20 نفر) و گروه کنترل (20 نفر) قرار گرفتند. داده ها با آزمون گارز و پرسشنامه عصب روانشناختی و شخصیتی کولیج جمع آوری شدند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که درمان پاسخ محور و تحلیل رفتار کاربردی بر شدت علایم و کارکردهای اجرایی در کودکان تاثیر دارد و شدت علایم را در کودکان کاهش داده و کارکردهای اجرایی را بهبود می بخشد. همچنین نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که آموزش درمان پاسخ محور نسبت به تحلیل رفتار کاربردی بر شدت علایم و کارکردهای اجرایی برتری دارد. نتیجه گیری: توجه به روش های آموزشی پاسخ محور و تحلیل رفتار کاربردی نقش مهمی در شدت کاهش علایم و بهبود کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به اوتیسم دارد.

مقدمه: محققان هوش مصنوعی در تلاش اند هوش انسانی را روی دستگاه پیاده کنند. این مطالعه با هدف ایجاد یک مدل رایانه ای پیش بینی کننده مناسب جهت ارزیابی اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تحریک پذیری انجام شد. مواد و روش ها: طرح پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی و با روش پیش آزمون-پس آزمون بود. آزمودنی های پژوهش حاضر 135 نفر از افراد مراجعه کننده به مرکز مشاوره خانه مهر در مشهد بودند و در یک دوره 8 جلسه ای شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی (MBCT) شرکت کردند. در مجموع 11 دوره MBCT برگزار شد و 10 تا 14 نفر در هر دوره شرکت کردند. شرکت کنندگان پرسشنامه تحریک پذیری (پورافروز و دیگران) را در دو مرحله (قبل از درمان و بعد از درمان) تکمیل کردند. به منظور بررسی تفاوت های پیش آزمون تا پس آزمون در این تحقیق، از تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر استفاده شد. یافته ها: یافته های آماری نشان داد که تفاوت معنی داری میان نمرات پیش آزمون و پس آزمون تحریک پذیری وجود داشت. اندازه اثر ذهن آگاهی نیز 83 درصد بود. برای توسعه مدل پیش بینی، سه مدل بیزی، رگرسیون و شبکه عصبی مقایسه شد. مدل بیزی، با صحت داده های تست 93 درصد مناسب ترین مدل در نظر گرفته شد. علاوه بر این، مدل های بیزی با خوشه بندی ورودی و خروجی (7/85 درصد)، بیزی با رده بندی (49/71 درصد)، شبکه عصبی ترتیبی (29/64 درصد)، مدل های مناسبی برای پیش بینی تاثیر گذاری دوره های 8 جلسه ای ذهن آگاهی بر کاهش تحریک پذیری شناخته شدند. مدل های بیزی با خوشه بندی خروجی ها، رگرسیون با یک خروجی و شبکه عصبی کانوولوشنی نیز دقت پیش بینی کافی برای اثر گذاری ذهن آگاهی را نداشتند. نتیجه گیری: به کمک مدل سازی شناختی می توانیم اثر بخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی را بر روی میزان تحریک پذیری افراد پیش بینی کنیم.

مقدمه: اختلال میتوکندریایی، در کاهش تندرستی، شروع و پیشرفت روند پیری نقش دارد. SIRT3 در میتوکندری، بسیاری از وجوه زیستی میتوکندریایی که در فرآیند پیری اهمیت دارند، را هماهنگ می کند و مستقیم فعالیت بسیاری از آنزیم های متابولیکی را تغییر می دهد. فعالیت ورزشی می تواند بیان پروتیین SIRT3 را افزایش و عملکرد دستگاه آنتی آکسیدانی و حفاظت نورونی را بهبود دهد. همچنین رزوراترول به عنوان تعدیل کننده SIRT3، آثار ضد پیری و محافظت نورونی دارد. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر فعالیت ورزشی HIIT شنا و مکمل رزوراترول بر میزان SIRT3 در لوب پیشانی مغز موش های صحرایی پیر می باشد. مواد و روش ها: 30 سر موش صحرایی تصادفی به 5 گروه (کنترل (C)، حلال (S)، مکمل (R)، تمرین HIIT (EX) و تمرین HIIT و مکمل (EXR)) تقسیم شدند. موش های صحرایی گروه EX، تمرین HIIT شنا را به مدت شش هفته انجام دادند. موش های صحرایی گروه C، تمرین نمی کردند. رت های گروه R، فقط مکمل رزوراترول دریافت کردند. موش های صحرایی گروه EXR، تمرین HIIT شنا را همراه با دریافت رزوراترول انجام دادند. گروه S فقط حلال دریافت کردند. لوب پیشانی موش های صحرایی جدا شد و به روش وسترن بلات میزان پروتیین SIRT3 به دست آمد. یافته ها: افزایش معنی دار مقدار پروتیین SIRT3 در گروه EX و EXR در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. علاوه بر این تفاوت معنی داری بین میانگین پروتیین SIRT3 بین سه گروه وجود داشت. همچنین مقدار پروتیین SIRT3 در گروه های EX و EXR در مقایسه با گروه R افزایش معنی داری داشته است. نتیجه گیری: افزایش SIRT3 به عنوان پروتیینی کلیدی در پاسخ به تمرینHIIT شنا در موش های صحرایی پیر، نشان دهنده دخیل بودن این پروتیین در مسیر های سوخت و سازی، دفاع آنتی آکسیدانی و حفاظت نورونی است و نه تنها در بافت های متابولیکی مثل عضله، بلکه در لوب پیشانی نیز به فعالیت ورزشی پاسخ می دهد.

مقدمه: علاوه بر تجربه علایم جسمانی، بیماران مبتلا به پسوریازیس طیف وسیعی از مشکلات روانشناختی شامل افسردگی و اضطراب را تجربه می کنند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات یوگا بر اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به پسوریازیس بود. مواد و روش ها: این تحقیق به صورت یک مطالعه نیمه آزمایشی با استفاده از پیش آزمون و پس آزمون با یک گروه کنترل انجام شد. 20 بیمار انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرینات یوگا و کنترل با تعداد مساوی تقسیم شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه افسردگی و اضطراب بک را تکمیل کردند. گروه آزمایش مداخلات یوگا را به مدت 8 هفته (دو جلسه در هفته) دریافت کردند. یافته ها: نتایج کاهش معنی دار در امتیازات اضطراب و افسردگی بیماران پسوریازیس پس از تمرینات یوگا را نشان دارد. نتیجه گیری: تمرینات یوگا در کاهش اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به پسوریازیس موثر است. مشارکت در یوگا تاثیرات مفیدی بر شرایط روانشناختی بیماران مبتلا به پسوریازیس می گذارد.

مقدمه: تاکنون به نقایص کارکردهای اجرایی در هنگام ارزیابی اثربخشی روش های درمان اختلال افسردگی توجه اندکی شده است. هدف این مطالعه ارزیابی و مقایسه تاثیرات دو رویکرد مهم رفتار درمانی؛ درمان فعال سازی رفتاری (BA) و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر سه مولفه کارکردهای اجرایی شامل بازداری، یادگیری قوانین و انعطاف پذیری در بیماران افسرده بود. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری دو ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مراجعین مبتلا به افسردگی در مراکز روانشناسی و مشاوره اهواز در سال 1398 بود. 45 نفر از مراجعه کنندگان با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با انتصاب تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها آزمون برج و آزمون بافت کلمه از مجموعه آزمون های کارکردهای اجرایی دلیس-کاپلان (دیکفس) مورد استفاده قرار گرفتند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) و فعال سازی رفتاری (BA) به شکل معنی داری، یادگیری قوانین، بازداری و انعطاف پذیری ذهنی افراد افسرده را بلافاصله پس از درمان ارتقا می دهند. با این وجود، اثربخشی فعال سازی رفتاری (BA) بر یادگیری قوانین و بازداری به طور معنی داری بالاتر از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بود. در مرحله پیگیری فقط اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری (BA) بر دو مولفه یادگیری قوانین و بازداری پایدار باقی ماند در حالی که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد اثربخشی خود را بر هیچ یک از مولفه های کارکردهای اجرایی پس از دوره دو ماهه حفظ نکرد. نتیجه گیری: با توجه به دامنه متفاوت اثربخشی دو روش درمانی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) و فعال سازی رفتاری (BA) از نظر شدت و مدت اثر بر مولفه های مختلف کارکردهای اجرایی در بیماران افسرده، یافته های پژوهش حاضر می تواند در انتخاب و طراحی مناسب ترین رویکرد درمانی منطبق با نیازهای هر بیمار مورد استفاده قرار گیرند.

مقدمه: ژل رویال ممکن است اثرات مثبتی بر عملکرد سیستم اعصاب مرکزی اعمال نماید، هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر ژل رویال بر افسردگی و اضطراب در مدل موش های آلزایمری شده ناشی از تری متیل تین بوده است. مواد و روش ها: 32 سر موش صحرایی به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند؛ سالم (HC)، (AD)، شم (SH) و تحت درمان با ژل رویال (RJ). آزمون شنای اجباری (FST) برای افسردگی و آزمون ارزیابی اضطراب با ماز بعلاوه (صلیبی) مرتفع (EMP) انجام شد. بیان ژن در نمونه ها با استفاده از تکنیک ریل تام اندازه گیری شد. یافته ها: متغیر وابسته بی حرکتی به طور معنی داری در گروه AD نسبت به گروه های HC و RJ افزایش یافته است؛ به علاوه گروه SH شاخص بی حرکتی بیشتری را نسبت به گروه HC نشان داده است. شاخص های آنتی اکسیدانی سوپر اکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پروکسیداز به طور معنی داری در گروه RJ بیشتر از گروه های SH و AD شد، همچنین این شاخص ها در گروه HC بیشتر از گروه های SH و AD گردید؛ گروه های RJ و HC در مقایسه با سایر گروه ها کاهش معنی داری در رفتارهای اضطرابی از خود نشان دادند. نتیجه گیری: مکمل RJ توانایی تعدیل خلق و خو را در موش های صحرایی مدل تری متیل تینی آلزایمر دارد و ممکن است اثرات مفیدی در درمان آلزایمر داشته باشد.

مقدمه: یکی از مجادلات چالش برانگیز عمده در علوم شناختی نقش توجه در آگاهی است. اعتقاد کلی بر این است که توجه برای آگاهی ضرروری است. با این وجود، برخی پژوهش ها در موقعیت هایی مانند حافظه حسی نشان داده اند که آگاهی بدون توجه رخ می دهد. در پژوهش های پیشین، استفاده از تکالیف دوگانه حافظه حسی که در آن ها برای بررسی آگاهی در تکلیف مرکزی، توجه به صورت مکانی به تکلیف جانبی منحرف شده است، مشکل انتظارات و دانش پیشین در ادراک محرک را ایجاد کرده است. هدف مطالعه حاضر، بررسی استلزام توجه برای آگاهی در حافظه حسی با استفاده از پارادایم تعدیل یافته استروپ بود. مواد و روش ها: 30 نفر شرکت کننده به شیوه نمونه گیری داوطلبانه و به صورت تصادفی در دو گروه گزارش ناقص و گزارش کامل انتخاب شدند. یافته ها: شرکت کنندگان به صورت معنی داری پاسخ های صحیح بیشتری در گروه گزارش ناقص، نسبت به گروه گزارش کامل در هر دو شرایط همخوان و ناهمخوان داشتند. این نشان می دهد که سوگیری توجه به پردازش واژه در شرایط ناهمخوان، پاسخ های صحیح را نسبت به موقعیت همخوان کاهش نداد. نتیجه گیری: توجه برای آگاهی در حافظه حسی ضروری نیست.

مقدمه: بیماری همه گیر کووید-19 یک وضعیت اضطراری در سراسر جهان به وجود آورده است که تهدیدی ویرانگر برای شاخص های سلامت روان، اقتصاد و روابط اجتماعی می باشد. فاصله گذاری اجتماعی و قرنطینه آسیب جدی به روابط اجتماعی وارد کرده است. به دنبال قرنطینه عواملی هم چون بیکاری طولانی مدت، از دست دادن مشاغل و کاهش درآمد خانواده در بسیاری از کشورها ایجاد شده است. کاهش روابط اجتماعی و شرایط متغیر اقتصادی می تواند منجر به بحران هایی جدی در کلان شهرها شود. از این رو، نگاهی به این جنبه ها که کمتر مورد توجه قرار گرفته است، لازم به نظر می رسد. مواد و روش ها: در این مطالعه، جنبه های اجتماعی-اقتصادی بیماری کووید-19 در شهر تهران بر اساس شاخص های کیفی در قالب پرسشنامه از 200 هزار شهروند جمع آوری گردید و سپس نتایج داده ها آنالیز شد. یافته ها: نتایج حاصل از این طرح نشان داد که پاسخ افراد بسته به نوع شغل (خصوصی، دولتی، غیررسمی و خوداشتغالی) بسیار متفاوت است. نوع رابطه استخدامی تعیین کننده در پاسخ به پرسش هایی از قبیل از دست دادن شغل در دوران کرونا و پس از آن، استانداردهای زندگی و کاهش هزینه های کالاهای لوکس می باشد. نتیجه گیری: به منظور کاهش مخاطرات اجتماعی، سازمان های مردم نهاد و همچنین دولت باید برنامه هایی جهت حصول اطمینان از امنیت شغلی، ایجاد تمایل به پس انداز، ایجاد صندوق ذخیره، ایجاد فرصت های شغلی ساختار یافته برای مردم و توسعه مهارت ها را تهیه و اجرا نمایند.

مقدمه: بیماری کووید-19 (COVID-19) که به علت سویه SARS-CoV-2 ایجاد می شود، قدرت سرایت پذیری بالایی دارد که به دنبال آن در موراد حاد می تواند منجر به مرگ شود. در شرایط حاد این بیماری، کاهش اکسیژن خون منجر به شرایط هیپوکسمی می شود. در این شرایط مدیریت احیای اکسیژن با استفاده از ونتیلاسیون و اینتوبه بسیار ضروری می باشد. بهینه سازی و استاندارد سازی مدیریت درمان، از طریق داده های بالینی می تواند باعث بهبودکیفیت مراقبت ها و همچنین بهبود وضعیت نهایی بیمار شود. مواد و روش ها: در این مطالعه با استفاده از داده های مقالات کارآزمایی های بالینی تصادفی شده و مطالعات مروری نظام مند و متا آنالیز، PICO هایی (جمعیت، مداخله، مقایسه کننده، نتیجه) جمع آوری گردید. همچنین از رویکرد GRADE برای ارزیابی کیفیت شواهد و قدرت تاثیرگذاری توصیه های مستخرج شده از مطالعات، استفاده شد. یافته ها: بر اساس شواهد موجود موارد زیر جهت بهبود حال بیماران توصیه می شود: 1. استفاده از کورتیکواستروییدهای سیستمیک در بیمارانی که به اکسیژن نیاز دارند و همچنین استفاده از ضدانعقادها در طول مدت بستری توصیه می شود. 2. درمان آنتی بادی مونوکلونال (به عنوان مثال؛ آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین 6)، همراه با اکسیژن در بیماران مبتلا به نارسایی تنفسی به صورت مشروط توصیه می شود. 3. هیدروکسی کلروکین همراه با لوپیناویر-ریتوناویر در بیماران با نارسایی تنفسی نباید استفاده شود. 4. استفاده از آزیترومایسین، هیدروکسی کلروکین همراه با آزیترومایسین، کلشی سین و رمدسویر در بیمارانی که به ونتیلاسیون نیاز دارند به صورت مشروط توصیه می شود. 5. تشخیص زود هنگام و شروع درمان بر سرعت بهبود حال بیمار تاثیر معنی داری دارد. نتیجه گیری: دستورالعمل درمانی برگرفته از ارزیابی کارآزمایی های بالینی، مطالعات مروری نظام مند و متا آنالیز می تواند نتیجه درمان بیماران مبتلا به کووید-19 را ارتقا دهد.

مقدمه: آستروسیت ها سلول هایی با ویژگی های عملکردی و ظاهری مشخص، در نواحی معینی از مغز وجود دارند و در نوروژنز، سیناپتوژنز، کنترل نفوذ پذیری سد خونی-مغزی و حفظ هموستاز خارج سلولی، نقش تنظیم کننده دارند. به علاوه، آستروسیت ها بر اساس نیاز سلول های اطراف و از طریق ارتباط با آکسون ها، دندریت ها و سیناپس ها، نقش کلیدی در تکامل و تنظیم مدارهای عصبی دارند. همچنین، آستروسیت ها از طریق تنظیم عملکرد عصبی، نقش اساسی در پلاستیسیتی سیناپسی و تشکیل حافظه دارد. آستروسیت های بالغ پس از آسیب به سیستم عصبی مرکزی فعال شده و به آستروسیت های واکنشی A1 و A2 تبدیل می شوند. نقش های حمایتی آستروسیت های واکنشی ممکن است به نقش های سمی تبدیل شده و در نهایت منجر به پیشرفت بیماری های نورولوژیک گردد. اختلالات نوروترانسمیتر، تکامل آنورمال مغزی و بازسازی مجدد ساختارهای سیناپسی، در مغز بیماران مبتلا به اختلالات نوروسایکولوژیک دیده شده است. مطالعات گسترده ای به نقش آستروسیت ها در افسردگی، اسکیزوفرنی و وابستگی به دارو اشاره کرده اند. از طرف دیگر، آستروسیت ها فاکتور مهمی در آسیب نورونی در بیماری نورودژنراتیو هستند. مطالعات نورولوژیک و رادیولوژیک نشان داده اند که این بیماری ها با التهاب شدید در ارتباط هستند و آستروسیت ها از جمله مهمترین سلول های دخیل در ایجاد التهاب هستند. آستروسیت های واکنشی در پاتولوژی بیماری های متنوع نورولوژیک هم چون آلزایمر، پارکینسون، اسکلروزیس جانبی آمیوتروفیک، مالتیپل اسکلروزیس و هانتینگتون نقش دارند. تغییرات در نوروترانسمیترها، ارتباطات سلولی، گیرنده ها، مسیرهای سیگنالینگ (خصوصا در زمینه التهاب)، ترشح فاکتورهای التهابی، کانال های آبی، ترشح فاکتورهای رشد، رسوب پروتیین، هومیوستاز یونی و در نهایت تغییرات در سایز و تعداد آستروسیت ها، از مهم ترین مکانیسم های پاتوژنیک در آستروسیت ها درنظر گرفته شده اند. نتیجه گیری: تنظیم نمودن آستروسیت های واکنشی، می تواند یک استراتژی بالینی موثر جهت درمان بیماری های عصبی و روانی باشد.

مقدمه: در سال های اخیر، کشف سلول های بنیادی در شیر مادر، سرنوشت این سلول ها در نوزادان شیرخوار و نقش بالقوه آن ها در پزشکی ترمیمی مورد توجه بوده است. با توجه به انعطاف پذیری و ظرفیت تمایزی بالای این سلول ها و نیز امکان تمایز آن ها به سلول های شبه عصبی، نقش این سلول ها در طول شیرخوارگی و امکان مهاجرت آن ها در امتداد محور روده-مغز به طور گسترده ای بررسی شده است. نتیجه گیری: ارزیابی ویژگی های جذاب شیر مادر، نقش احتمالی سلول های بنیادی شیر در بهبود اختلالات عصبی نوزادی و امکان افزایش ضریب هوشی نوزادان به واسطه انتقال این سلول ها به مغز نوزاد و پتانسیل درمانی آن ها در پزشکی ترمیمی عصبی مرور شد.

مقدمه: ویروس SARS-CoV-2، که به عنوان یک اپیدمی در سراسر جهان ظاهر شده است، با علایم سیستمیک مانند تب، سرفه، تنگی نفس و بدن درد همراه است. این ویروس از طریق مختلف به سیستم عصبی مرکزی وارد می شود و علایمی مانند سرگیجه، سردرد و کاهش هوشیاری، انسفالیت، دمیلینه شدن، نوروپاتی، سکته مغزی، تشنج و از دست دادن حافظه ایجاد می کند. آلوده شدن سیستم عصبی به ویژه هیپوکامپ به این ویروس، می تواند باعث اختلال در حافظه شود. از طرف دیگر، هیپوکسی ناشی از عفونت ریه ممکن است در ایجاد یا پیشرفت بیماری آلزایمر (AD) نقش داشته باشد. افزایش تولید بتا آمیلویید و همچنین اتوفاژی به دنبال هیپوکسی موجب آسیب عصبی می شود. علاوه بر این، هیپوکسی مزمن به سبب افزایش بیان آنزیم بتا سکراتاز، بیان آنزیم های تجزیه کننده بتا آمیلویید را کاهش می دهد. از سوی دیگر، سیتوکین های پیش التهابی محیطی تولید شده توسط میکروگلیا در افزایش سطح بتا آمیلویید و هیپرفسفوریلاسیون تایو نقش دارند. سایر مکانیسم های احتمالی درگیر در بروز AD به دنبال عفونت ویروس SARS-CoV-2، شامل اختلالات میتوکندریایی و افزایش استرس اکسیداتیو است که نقش مهمی در پاتوفیزیولوژی AD دارند. استرس اکسیداتیو با کاهش فعالیت آلفا سکرتاز باعث افزایش تولید بتا آمیلویید می شود. نتیجه گیری: ویروس SARS-CoV-2 ممکن است با ورود مستقیم به سیستم عصبی مرکزی و آسیب رساندن به مناطق حیاتی ذخیره کننده حافظه، یا عواقب ناشی از هیپوکسی مزمن، استرس اکسیداتیو یا افزایش تولید سیتوکین های پیش التهابی محیطی موجب تشدید علایم AD شود.