مقدمه: سازگاری با بیماری قلبی، به عنوان تجربهای استرسزا، فرآیندی است دشوار و مشکلات جدی برای فرد مبتلا فراهم میکند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تابآوری، سلامت معنوی و حمایت اجتماعی با سازگاری با بیماری قلبی انجام شد. روش ها: در این مطالعه مقطعی تعداد 327 بیمار مبتلا به تنگی عروق کرونر (138 زن، 189 مرد) به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و در این پژوهش شرکت کردند. از شرکتکنندگان خواسته شد، مقیاس سازگاری با بیماری (AIS)، مقیاس تابآوری کانر دیویدسون (CD-RISC)، مقیاس بهزیستی معنوی (SWBS) و مقیاس تنهایی چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده (MSPSS) را تکمیل کنند. جهت تحلیل دادهها از روش آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون در نرم افزار SPSS نسخه 18 استفاده شد. نتا یج: نتایج پژوهش نشان داد که سازگاری با بیماری قلبی با تابآوری، سلامت معنوی، حمایت اجتماعی ادراک شده و وضعیت اقتصادی رابطه مثبت و با طول مدت بیماری رابطه منفی معنادار دارد. همچنین بر اساس نتایج حاصل، تابآوری 39 % و تابآوری و سلامت معنوی 42 % از واریانس سازگاری با بیماری قلبی را تبیین کردند. بحث و نتیجه گیری: توجه به نقش تابآوری، سلامت معنوی و حمایت اجتماعی ادراک شده، طول مدت بیماری و وضعیت اقتصادی در برنامه های پیشگیرانه سلامت یک ضرورت است. در سطح درمان بیماری ها، همزمان با درمان های معمول طبی، مداخلات روان شناختی مبتنی بر این متغیرها نیز مفید خواهند بود.