تحقیقات نشان می دهند که امروزه نظام های ارزیابی به ویژه ارزیابی پویا از جایگاه ویژه ای در عرصه ی آموزش برخوردارند و به عنوان یک رویکرد نوین در نقش مکملِ نظام آموزشی و بهبود کیفیت تدریس، مؤثر می باشند. هدف از این مطالعه، ارزیابی توانایی دانشجویان در ارتباط با کاربرد یک قضیه مشتق در حل مسأله ریاضی از طریق ارزیابی قلم – کاغذی و ارزیابی پویا مبتنی بر بازخورد، می باشد. سؤال ارزیابی بر اساس مدل مژیا راموس و همکاران (2011) طراحی گردید. 35 نفر از دانشجویان در یکی از دانشگاه های دولتی کشور به طور داوطلبانه در این مطالعه حضور داشتند. نتیجه این بررسی نشان می دهد که اغلب دانشجویان در اِعمال شرایط قضیه در حل مسأله ی مورد نظر، عملکرد موفقی در ارزیابی قلم– کاغذی نداشته اند و عملکرد آن ها در ارزیابی پویا بهتر از ارزیابی قلم – کاغذی بوده است. طبق مصاحبه ای که با برخی از دانشجویان انجام گرفت، دانشجویان بر این باور بودند که دریافت بازخوردها در مسیر ارزیابی پویا بر نحوه عملکرد آن ها مؤثر بوده و این نوع ارزیابی برای آن ها جنبه ی یادگیری نیز داشته است. لذا بر اساس یافته های بدست آمده از مطالعه ی حاضر، می توان ادعا نمود که در این مطالعه، ارزیابی پویا نسبت به ارزیابی قلم – کاغذی، قابلیت بررسی توانایی دانشجویان و آموزش مؤثر برای بهبود عملکرد آن ها در ارتباط با موضوع مورد نظر را داشته است و پیشنهاد می گردد که در ارتباط با موضوعات دیگر در ریاضیات، کارایی ارزیابی پویا در عملکرد یادگیرندگان، مورد بررسی قرار گیرد.