زمینه و هدف: رانت خواری به ذاته به عنوان مفسده ای اخلاقی محل بحث و مناقشه است، لیکن بازخوانی مفهومی و پیامدشناختی این پدیده، آن را به مثابه عملی غیر اخلاقی که دیگر ساحت های اخلاق را نیز در جامعه متاثر می سازد، نمایان می کند. در زمان حاضر، رانت خواری، با مفهومی گسترده علاوه بر عرصه اقتصادی، در حیطه های مختلف سیاسی و اجتماعی سایه افکنده است و معنای آن، دریافت منافع مالی و غیر مالی نامشروع با بهره گیری از زمینه ها و عوامل رانتی نظیر تصویب قانون، اعطای مجوز، ایجاد انحصار و دسترسی به اطلاعات است که به بهای نقض شایسته سالاری و اعمال تبعیض و اضرار به دیگران ارتکاب می یابد. این مطالعه با هدف تبیین آثار اخلاقی و جرم شناختی پدیده رانت خواری در جامعه انجام شده است. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی است و با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام می یابد. ملاحظات اخلاقی: اصول مربوطه به اخلاق در پژوهش و به ویژه امانتداری در استناد به متون و ارجاعات مقاله، رعایت گردیده است. یافته ها: مداقه اخلاقی و جرم شناختی در بازتاب های پدیده رانت خواری در جامعه، مبین این واقعیت است که گسترش رانت جویی و رانت خواری، به خصوص از مجاری افزایش تبعیض و بی عدالتی، اضرار به دیگران، فقر و بیکاری، نهادینه سازی فساد رفتاری، تضعیف اخلاق عمومی، تعمیق شکاف طبقاتی، دوقطبی شدن اجتماع، پیامدهای سوءاقتصادی، سیاسی و فرهنگی عدیده ای را برای اجتماع در پی خواهد داشت. نتیجه گیری: به واسطه ماهیت رانت خواری و ملزومات ارتکاب آن، می توان دریافت که مزید بر تنزل فرهنگ اخلاقی و نقض عدالت و شایسته سالاری، گسترش این عمل رابطه ای هم افزا با توسعه و تکثر جرایم، به ویژه جرایم اقتصادی نظیر رشا و ارتشا، تحصیل مال نامشروع، سوءاستفاده از مقام و موقعیت، پولشویی، احتکار، زمین خواری، اختلاس و. . . برقرار می نماید، لذا شایسته است در سه جهت فرهنگ سازی، حذف زمینه های رانتی و جرم انگاری، با این پدیده مقابله موثر شود.