روانشناسی مدرسه
سال:1395 | دوره:5 | شماره:3 (پیاپی 19) |تعداد مقالات:10

در عصر اطلاعات یادگیری مستمر به عامل ایجاد مزیت رقابتی پایدارتبدیل شده و سازمان هایی که زودتر از رقبا یاد می گیرند شانس بقای بیشتری دارند. از این رو اکثر سازمان ها گرایش بیشتری به یادگیری پیدا کرده و به اهمیت یادگیری آگاه شده اند. هدف از این پژوهش نیز مطالعه و بررسی منابع و روش های یادگیری مدیران و معاونان مدارس متوسطه شهرستان اردبیل، به منظور آشنایی با این منابع، ترویج و ارتقا سطح دانش نظری وتجربی در حوزه های مدیریتی است. تحقیق حاضر از حیث هدف کاربردی و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه است (پایایی= 0.96). جامعه آماری تحقیق 300 نفر از مدیران و معاونان مدارس متوسطه بوده که 168 نفر از آن ها با استفاده از روش کوکران به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از نرم افزارspss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج نشان داد یادگیری از طریق انجام کار بیشترین اهمیت را در بین منابع یادگیری داشته و یادگیری از طریق تعاملات اجتماعی، و آموزش و انتشارات به ترتیب در مراتب بعدی قرار دارند.

هدف اصلی این پژوهش مقایسه فشار اجتماعی و حساسیت به طرد در دانش آموزان با و بدون لکنت زبان بود. روش این پژوهش علی مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مبتلا به لکنت زبان بر اساس DSM-5 بودند که 20 دانش آموز مبتلا به لکنت زبان را با استفاده از روش نمونه گیری سرشماری و 20 نفر از افراد عادی نیز به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. سپس به پرسشنامه های مقیاس اجتناب و آشفتگی اجتماعی و حساسیت به طرد پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس و نرم افزارSPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که افراد مبتلا به لکنت زبان نسبت به افراد عادی نمرات بالاتری در فشار اجتماعی، ترس از ارزیابی منفی، اضطراب اجتماعی و حساسیت به طرد داشتند. نتایج نشان داد که 71 درصد از تفاوت بین دو گروه ها توسط فشار اجتماعی و حساسیت به طرد تعیین می شود. بنابراین دانش آموزان مبتلا به لکنت زبان فشار به دلیل فشار های اجتماعی که تحمل می کنند و همچنین حساسیتی که نسبت به طرد شدن دارند مستعد این هستند که مشکلات شان افزایش یافته و سرخورده شوند.

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت حل مساله بر میزان حساسیت بین فردی و پرخاشگری دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان شهر تهران بود. طرح پ‍‍‍‍ژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری بود، به روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترل (هر گروه 15 نفر) اختصاص یافتند، گروه آزمایش تحت 4 جلسه ی 90 دقیقه ای آموزش حل مساله قرار گرفتند، در پایان جلسات مجددا از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و پس از 90 روز آزمون پیگیری به عمل آمد. نتایج نیز با آزمون آماری تحلیل کوواریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. یافته ها نشان داد که آموزش مهارت حل مساله، میزان حساسیت میان فردی (F= 69.35) با مجذور اتای 0.47 و پرخاشگری (F= 54.73) با مجذور اتای 0.54 را کاهش داد و این مداخله دارای ماندگاری اثر و استمرار بود. می توان نتیجه گرفت که با افزایش دادن توانایی حل مساله، حساسیت بین فردی و پرخاشگری دانش آموزان کاهش می یابد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش مولفه های درون مدرسه ای و خودکارآمدی اجتماعی در پیش بینی اضطراب تحصیلی دانش آموزان است. بدین منظور تعداد 160 دانش آموز پسر سال سوم دبیرستان از ناحیه ی یک شهرستان اراک در سال تحصیلی 92-93 با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به پرسش نامه های استاندارد عوامل درون مدرسه ای، خودکارآمدی برای موقعیت های اجتماعی (SESS) و اضطراب تحصیلی پاسخ دادند. داده های پژوهش پس از تصحیح و نمره گذاری با استفاده از نرم افزار SPSS و طبق فرضیه های پژوهش با روش های رگرسیون چند متغیره و رگرسیون گام به گام مورد آزمون قرار گرفت و مشخص شد که مولفه های درون مدرسه ای تقریبا 33.9 درصد و مولفه های خودکارآمدی اجتماعی حدود 30.7 درصد از تغییرات مربوط به اضطراب تحصیلی دانش آموزان را تبیین می کنند. همچنین در مدل رگرسیون، متشکل از دو متغیر پیش بین با یک متغیر ملاک، مشخص شد که دو متغیر پیش بین تقریبا 45 درصد از کل واریانس اضطراب تحصیلی دانش آموزان را تبیین می کنند که سهم مولفه های درون مدرسه ای حدود 32.9 درصد و سهم خودکارآمدی اجتماعی حدود 12.1 درصد برآورد شده است. بنابراین نتایج نشان می دهند که مولفه های درون مدرسه ای و خودکارآمدی اجتماعی نقش معناداری در پیش بینی اضطراب تحصیلی دانش آموزان پسر پایه ی سوم دبیرستان دارند.

تحقیق حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش اهداف زندگی (مبتنی بر سبک زندگی) بر انگیزش تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان دختر دوره دبیرستان انجام شد. این تحقیق به روش نیمه آزمایشی بوده و برای سنجش متغیر های تحقیق از مقیاس انگیزش تحصیلی والرند و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر استفاده شد. جامعه آماری تحقیق شامل دانش آموزان دبیرستانهای دخترانه شهرستان بهارستان، در سالتحصیلی 94 – 1393 بودند. روش نمونه گیری در دسترس بود. پس از اجرای مقیاس انگیزش تحصیلی، دانش آموزانی که پایین ترین نمره را در این مقیاس کسب کرده بودند، بصورت تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در هر گروه 20 نفر به طور تصادفی قرار گرفتند و پروتکل مداخله ای آموزش اهداف زندگی مبتنی بر سبک زندگی برای گروه آزمایش اعمال شد. جهت تحلیل داده ها از کوواریانس بین گروهی استفاده شد. در پژوهش حاضر جهت استفاده از تحلیل کوواریانس، پیش آزمون های کلموگروف اسمیرنوف، لوین و همگنی شیبها استفاده شد. یافته ها نشان داد آموزش اهداف زندگی (مبتنی بر سبک زندگی) برانگیزش تحصیلی دانش آموزان (هم در ابعاد درونی و هم در ابعاد بیرونی) و خودکارآمدی آنان ﺗﺄثیر معنادار داشته است. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت آموزش اهداف زندگی می تواند در رشد شخصی و پیشرفت تحصیلی نوجوانان دوره دبیرستان مفید باشد. بنابراین پیشنهاد می شود اهداف زندگی مبتنی بر سبک زندگی، به عنوان واحد درسی در دوره دبیرستان تدریس شود و نتایج حاصل از آن مورد بررسی قرار گیرد.

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین فرهنگ مدیریت خطا با یادگیری و نوآوری سازمانی در اداره کل آموزش و پرورش استان اردبیل با روش توصیفی - همبستگی انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش را کارکنان شاغل در اداره کل آموزش و پرورش استان اردبیل (250 نفر) تشکیل داده اند که با استفاده از جدول نمونه گیری مورگان و به طور تصادفی حجم نمونه 136 نفر تعیین گردید. داده های مورد نیاز با استفاده از سه پرسشنامه فرهنگ مدیریت خطا، فرایند یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی جمع آوری گردید. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه های مورد نظر با استفاده از متخصصان، و پایایی نیز با ضریب پایایی آلفای کرونباخ به ترتیب 0.883، 0.934، 0.718 به دست آمد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تحلیل گردید. نتایج به دست آمده نشان داد بین فرهنگ مدیریت خطا با یادگیری و نوآوری سازمانی رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد و مولفه های فرهنگ مدیریت خطا پیش بین معنادار و مثبت یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی می باشد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر آموزش مهارت های زندگی بر میزان سازگاری اجتماعی کودکان پیش دبستانی انجام پذیرفت. به این منظور پس از انتخاب تصادفی یکی از مراکز پیش دبستانی، تعداد 60 نفر از نوآموزان به روش تصادفی انتخاب و در گروه های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. قبل از مداخله در هر دو گروه آزمون های مهارت های اجتماعی ماتسون و طرد همسالان طهماسیان اجرا گردید. پس از آن برای گروه آزمایش 13 هفته مهارت های مربوط به مهارت های زندگی سازمان بهزیستی اعمال شد. سپس پس آزمون از طریق تکمیل آزمون های طرد همسالان و مهارت های اجتماعی اعمال شد. داده های خام با استفاده از روش آماری مانکوا تبیین شد، یافته ها حاکی از آن بود که آموزش مهارت های زندگی باعث افزایش مهارت های اجتماعی و رابطه با همسالان و کاهش طرد همسالان، رفتارهای غیر اجتماعی، رفتارهای تکانشی و برتری طلبی می گردد. با توجه به یافته ها، می توان گفت نتایج تحقیق گویای آن است که آموزش مهارت های زندگی بر میزان سازگاری اجتماعی کودکان پیش دبستانی موثر است.

هدف از این پژوهش مقایسه سبک های مقابله با استرس و پردازش هیجانی دانش آموزان تیز هوش و عادی مقطع متوسطه بود. روش این پژوهش از نوع علی - مقایسه ای بود. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش شامل تمام دانش آموزان عادی و تیزهوش شهر کرج در سال تحصیلی 93-94 بود (N=1200). نمونه ی این پژوهش شامل 100 دانش آموز عادی و 100 دانش آموز تیزهوش بود. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری دردسترس استفاده گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه پردازش هیجانی پارکر و پرسشنامه شیوه های مقابله اندلر و پارکر استفاده شد. برای تحلیل یافته ها از روش تحلیل واریانس چندمتغیری(MANOVA)  استفاده شد. بر اساس یافته ها، بین دو گروه از دانش آموزان (تیزهوش و عادی) از نظر سبک مقابله (P£0.03) و پردازش هیجانی (P£0.01) تفاوت معناداری وجود دارد. دانش آموزان تیزهوش به علت دارا بودن منابع و توانمندی های شناختی و هیجانی توانایی نظم دهی و پردازش هیجانی متفاوتی دارند و در نتیجه، با مدیریت متفاوت هیجانات، سبک مقابله ای متفاوتی را تجربه می کنند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت مقابله با هیجانات ناخوشایند بر کاهش پرخاشگری رابطه ای و آشکار دانش آموزان بود. این مطالعه به صورت نیمه آزمایشی انجام شد. جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان کانون پرورش فکری استان تهران در مقطع دبستان و مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 1392-93 بود. تعداد 217 دانش آموز (118 دختر و 99 پسر) به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به پرسشنامه پرخاشگری رابطه ای و آشکار شهیم پاسخ دادند. سپس تعداد 68 دانش آموز با توجه به نقطه برش پرسشنامه دارای پرخاشگری بودند که از این تعداد 30 دانش آموز (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) به طور تصادفی برای مطالعه انتخاب شدند. گروه آزمایش به مدت 6 جلسه هفتگی، آموزش مهارت مقابله با هیجانات ناخوشایند را دریافت کردند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد که آموزش مهارت مقابله با هیجانات ناخوشایند در کاهش پرخاشگری رابطه ای و آشکار دانش آموزان موثر است (P<0.05). با توجه به نتایج پژوهش حاضر مهارت مقابله با هیجانات ناخوشایند می تواند به عنوان یک راه حل آموزشی مناسب جهت تغییر بر افکار و هیجانات و رفتارهای کودکان پرخاشگر پیشنهاد گردد.

هدف این مطالعه بررسی اختلالات رفتاری، عزت نفس و رضایت از زندگی در نوجوانان بی سرپرست و عادی بود. روش این پژوهش توصیفی از نوع علی - مقایسه ای بود. نمونه این پژوهش شامل 60 دانش آموز بی سرپرست و 60 دانش آموز عادی بود که بر اساس ملاک های ورود به پژوهش و به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه اختلالات رفتاری آشنباخ، عزت نفس روزنبرگ و رضایت از زندگی داینر استفاده شد. نتایج نشان داد که بین اختلالات رفتاری، عزت نفس و رضایت از زندگی در نوجوانان بی سرپرست و عادی تفاوت معناداری وجود دارد. بدین صورت که میانگین نمرات اختلالات رفتاری در نوجوانان بی سرپرست بیشتر از عادی بود. همچنین نمرات عزت نفس و رضایت از زندگی در نوجوانان بی سرپرست کمتر از نوجوانان عادی بود. با توجه به اینکه نوجوانان امروز، صاحبان بلافصل آینده جامعه هستند و سلامتی و بیماری آنان در نسل های آینده اثراتی قابل توجه خواهد داشت، لذا توجه بیشتر و برنامه ریزی بهتر برای نوجوانان بی سرپرست الزامی می باشد.