روانشناسی مدرسه
سال:1398 | دوره:8 | شماره:4 (پیاپی 32) |تعداد مقالات:11

تحقیق حاضر به بررسی رابطه بین رفتار اخلاقی در سازمان و رفتار شهروندی سازمانی با نقش میانجی معنویت در محیط کار مدیران و معاونان دوره اول متوسطه شهرستان گرگان پرداخته است. تحقیق از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل 400 نفر از مدیران و معاونان دوره اول متوسطه شهرستان گرگان که بر اساس جدول گرجسی و مورگان 197 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه معنویت در محیط کار، رفتار شهروندی سازمانی و پرسشنامه استاندارد رفتار اخلاقی بود. با روش تحلیل مسیر به تجزیه و تحلیل داده پرداخته شد. یافته ها نشان داد بین مولفه های رفتار اخلاقی (اخلاق حرفه ای، اخلاق مقرراتی و اخلاق ابزاری) و مولفه های رفتار شهروندی (آداب اجتماعی، وجدان کاری و محافظت ازمنابع سازمان) با معنویت مدیران و معاونان دوره اول متوسطه شهرستان گرگان رابطه وجود دارد؛ بنابراین، ابعاد رفتاراخلاقی در سازمان از طریق معنویت بر رفتار شهروندی سازمانی رابطه مثبت و غیرمستقیم دارد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش شیوه های فرزندپروری و حساسیت به طرد در پیش بینی تکانشوری در دانش آموزان دبیرستانی بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بود و نمونه پژوهش شامل 154 دانش آموز دبیرستانی بودکه در سال تحصیلی 94-95 در دبیرستان های شهرستان کامیاران مشغول به تحصیل بودند و به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های شیوه های فرزندپروری ادراک شده، حساسیت به طرد و تکانشوری استفاده شد و داده های گردآوری شده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرارگرفت. نتایج نشان دادکه تکانشوری با سبک های فرزند پروری استبدادی و سهل گیرانه و همچنین با حساسیت به طرد رابطه مثبت اما با سبک فرزندپروری مقتدرانه رابطه منفی داشت. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که سبک های فرزندپروری والدین می تواند تکانشوری فرزندان را پیش بینی کند(001/0>p). بنابراین می توان چنین نتیجه گرفت که تکانشوری با سبک های فرزند پروری استبدادی و سهل گیرانه و مولفه های حساسیت به طرد رابطه مثبت ولی با سبک فرزندپروری مقتدرانه رابطه منفی دارد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش یادگیری مغز محور بر اضطراب و عملکرد تحصیلی درس ریاضی دانش آموزان انجام شده است. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون با کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه هفتم دبیرستان های متوسطه اول شهرستان سربیشه (233 نفر) بود که در سال تحصیلی 93-1394 در این مدارس مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش تعداد 50 نفر دانش آموز دختر پایه هفتم از دبیرستان های دولتی بود که با روش تصادفی ساده به عنوان گروه آزمایش و کنترل انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه اضطراب ریاضی چیو و هنری و آزمون محقق ساخته عملکرد تحصیلی ریاضی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که نمره درس ریاضی بعد از مداخله در گروه آزمایش به طور معناداری بالاتر از گروه کنترل بود (001/0p<)، ولی در نمره اضطراب ریاضی تفاوت معناداری در دو گروه مشاهده نشد. بنابراین، آموزش یادگیری مغز محور می تواند به عنوان یک روش مداخله ای در بهبود عملکرد تحصیلی درس ریاضی در دانش آموزان مورد استفاده قرار گیرد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان توجه معلمان دوره اول متوسطه به مواد برنامه درسی و زمینه های دانش آموزان و شناسایی عوامل موثر بر آن است. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری، شامل کلیه معلمان دوره اول متوسطه شهرستان بابل سال 1396 بود که با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای یک مرحله ای 202 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. جهت گردآوری داده ها، از پرسشنامه تدوین شده میزان توجه معلمان به مواد برنامه درسی و زمینه های دانش آموزان استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از ضرایب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه به شیوه گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که معلمان هنوز توجه زیادی به کتاب های درسی و ارزشیابی دارند، اما به راهنماهای برنامه درسی، راهنمای معلم و زمینه های محلی و نیازهای دانش آموزان توجه کمی دارند. اعتقادات مثبت و منفی معلمان درباره مواد برنامه درسی، دانش آن ها، همکاری آن ها با معلمان دیگر، ارزشیابی و جنسیت به طور قابل توجهی بر توجه آن ها به مواد برنامه درسی تاثیر می گذارد. بنابراین، پیشنهاد می شود برای تشویق معلمان به استفاده از برنامه درسی مبتنی بر راهنمای برنامه درسی، به ارائه فرصت های یادگیری از طریق همکاری با معلمان دیگر پرداخت.

هدف از این مطالعه بررسی نقش نگرش های ناکارآمد و خودپنداره تحصیلی در پیش بینی اضطراب امتحان دانش آموزان بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزانی بود که در سال تحصیلی 95-96 در مدارس دوره پیش دانشگاهی شهرستان لاهیجان مشغول به تحصیل بودند. نمونه ای به حجم 150 نفر (75 نفر دختر و 75 نفر پسر) با روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه نگرش های ناکارآمد، پرسشنامه خودپنداره تحصیلی و پرسشنامه اضطراب امتحان اقدام به جمع آوری اطلاعات شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به روش ورود استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین اضطراب امتحان با تایید اجتماعی، کمال گرایی و نگرش های ناکارآمد کل رابطه مثبت معناداری وجود دارد و بین اضطراب امتحان و خود پنداره تحصیلی همبستگی منفی معنادار وجود دارد (01/0>P). همچنین نتایج نشان داد که تایید اجتماعی و کمال گرایی و خودپنداره تحصیلی اضطراب امتحان را پیش بینی کردند (01/0>P). برگزاری امتحان موجب اضطراب متوسط تا شدید در اکثر دانش آموزان می شود. با توجه به درصد بالای اضطراب شدید امتحان در بین دانش آموزان، ضرورت مدیریت موثر و اثربخش اضطراب امتحان در دانشجویان کاملا محسوس است.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مشارکت والدین در انجام تکالیف درسی بر انگیزه پیشرفت و اضطراب مدرسه دانش آموزان پایه اول شهرستان خاتم (یزد) بود. طرح پژوهشی حاضر، شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری، مادران و کلیه دانش آموزان پایه اول ابتدایی (دختر) شهرستان خاتم در سال 95-1396 را در بر می گرفت که از این بین، به روش نمونه گیری در دسترس 60 نفر از دانش آموزان انتخاب شدند و 30 نفر از والدین دانش آموزان در گروه آزمایش و 30 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. پرسشنامه های به کار رفته، پرسشنامه اضطراب مدرسه و پرسشنامه انگیزه تحصیلی بود. اعضای دو گروه به پیش آزمون پاسخ دادند و سپس گروه آزمایش در 8 جلسه 50 دقیقه ای در برنامه آموزش مشارکت والدین مبتنی بر مدل دسی و رایان شرکت کردند. از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده ها به روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش مشارکت والدین در انجام تکالیف برافزایش انگیزه پیشرفت تحصیلی و کاهش اضطراب مدرسه دانش آموزان موثر بوده است؛ بنابراین، می توان اذعان داشت که با بالا بردن کیفیت مشارکت والدین، می توان برخی از متغیرهای انگیزشی و هیجانی تحصیلی را تحت تاثیر قرار داد.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ادراکات از کیفیت کلاس درس و انعطاف پذیری شناختی با چالش پذیری تحصیلی و عملکرد تحصیلی در دانش آموزان دبیرستانی شهر ایذه بود. به این منظور، 400 نفر از دانش آموزان دبیرستانی شهر ایذه به روش تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند و سپس، مقیاس ادراکات از کیفیت کلاسی، مقیاس انعطاف پذیری شناختی و خرده مقیاس چالش پذیری پرسشنامه سرسختی تحصیلی را تکمیل کردند. پس از گردآوری داده ها، روش تحلیل مسیر بر روی آن ها انجام گرفت. مطابق نتایج، انعطاف پذیری شناختی، جذابیت و خودکارآمدی با چالش پذیری تحصیلی و جذابیت، خودکارآمدی، معناداری با عملکرد تحصیلی رابطه معنا داری نشان دادند. به علاوه، جذابیت و خودکارآمدی با عملکرد تحصیلی با میانجی گری چالش پذیری تحصیلی به طور معنا داری در رابطه بود. این یافته ها به اهمیت انعطاف پذیری شناختی و ادراک دانش آموزان از کیفیت کلاس درس به خصوص، خودکارآمدی و جذابیت در تبیین چالش پذیری و عملکرد تحصیلی در محیط های آموزشی اشاره می کند.

هدف پژوهش حاضر ارائه مدل علی درگیری تحصیلی و اخلاق تحصیلی با تقلب تحصیلی از طریق نقش میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر خرم آباد بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر خرم آباد به تعداد 9981 نفر بود که 240 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه های درگیری تحصیلی زرنگ؛ اخلاق تحصیلی حسینی نژاد و همکاران؛ خودکارآمدی تحصیلی مورگان و جینکز و تقلب تحصیلی علیوردی نیا، جانعلی زاده و عمرانی استفاده شد. ماتریس همبستگی، مدل معادلات ساختاری و شاخص های نکویی برازش با نرم افزار Lisrel 8. 5 جهت تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج حاصل از مدل معادلات ساختاری نشان داد که اخلاق تحصیلی بر تقلب تحصیلی اثر مستقیم و با میانجی گری خودکارآمدی اثر غیرمستقیم بر تقلب دارد، اما درگیری تحصیلی بر تقلب تحصیلی اثر مستقیم ندارد، ولی با میانجی گری خودکارآمدی اثر غیرمستقیم بر تقلب تحصیلی دارد. همچنین خودکارآمدی تحصیلی اثر مستقیم بر تقلب تحصیلی دارد. نتایج پژوهش از اثر مستقیم اخلاق تحصیلی بر تقلب تحصیلی و نقش میانجی گری خودکارآمدی در رابطه ساختاری بین درگیری تحصیلی و اخلاق تحصیلی با تقلب تحصیلی دانش آموزان حمایت می کند.

هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارت های مثبت نگری مبتنی بر بسته کوئیلیام بر خوش بینی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان دختر پایه اول دوره دوم متوسطه بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه پژوهش شامل 60 دانش آموز دختر گروه آزمایش (30 نفر) و گروه گواه (30 نفر) که در سال تحصیلی 95-1396 مشغول به تحصیل بودندکه با روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خوش بینی تحصیلی و پرسشنامه اشتیاق تحصیلی بودند. قبل از آموزش مهارت های مثبت نگری از دو گروه پیش آزمون خوش بینی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی گرفته شد. سپس به گروه آزمایشی مهارت های مثبت نگری آموزش داده شد و به گروه گواه آموزشی ارائه نشد. نتایج تحلیل های کوواریانس چندمتغیری نشان داد آموزش مهارت های مثبت نگری باعث افزایش معنادار خوش بینی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی در دانش آموزان می شود. بر این اساس به معلمان پیشنهاد می شود با ایجاد باورهای مثبت نگری در دانش آموزان و گسترش محیط مدرسه ای مثبت گرا، فعال و شاداب شرایط را برای رشد خوش بینی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان فراهم کنند.

این پژوهش به بررسی تاثیر آموزش ذهن آگاهی بر انگیزش تحصیلی در دانش آموزان پایه یازدهم شهر تهران پرداخته است. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پایه یازدهم مدارس متوسطه دوم شهر تهران که در سال تحصیلی 96-1397 مشغول به تحصیل بودند تشکیل داد. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 80 دانش آموز که دارای نمرات پایینی در انگیزش تحصیلی بودند به عنوان نمونه انتخاب شدند و در 4 گروه (2 گروه آزمایش و 2 گروه کنترل) به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه های آزمایشی طی 8 جلسه تحت آموزش ذهن آگاهی قرار گرفتند. سپس از هر چهار گروه مجددا پس آزمون گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری و تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که آموزش ذهن آگاهی به طور معناداری موجب افزایش انگیزش تحصیلی در دانش آموزان دختر و پسر شده است. با توجه به اثرات مثبت تمرینات ذهن آگاهی بر افزایش انگیزش نسبت به تحصیل، پیشنهاد می شود که معلمان و مدرسان تعلیم و تربیت با آموزش ذهن آگاهی در مدارس و ایجاد شرایط مناسب برای رشد خودکارآمدی فرصت های بیشتری را برای افزایش انگیزش تحصیلی در دانش آموزان فراهم کنند.

در این پژوهش هدف اصلی مقایسه سبک دلبستگی، احساس تنهایی و جرات ورزی نوجوانان قربانی زورگویی با نوجوانان عادی مدارس دوره اول متوسطه (کلاس هفتم و هشتم) بود. بدین منظور، در تحقیقی علی-مقایسه ای تعداد 279 نفر از دانش آموزان به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه زورگویی/ زورپذیری الویوس، مقیاس احساس تنهایی، مقیاس جرات ورزی و سبک دلبستگی جمع آوری شد. پس از تقسیم شرکت کنندگان براساس پرسشنامه الویوس به دو گروه قربانی زورگویی (33 نفر) و عادی (246 نفر) اطلاعات این دو گروه در متغیرهای وابسته جمع آوری و میانگین های محاسبه شده دو گروه با استفاده از روش تجزیه و تحلیل واریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان دادند که افراد گروه قربانی زورگویی نمرات اضطراب بالاتر و احساس نزدیکی و جرات ورزی کمتری داشتند. همچنین دو گروه در میزان وابستگی (عکس دلبستگی اجتنابی)، احساس تنهایی با یکدیگر تفاوت معناداری نداشتند. شناسایی و تعیین مشخصه های روان شناختی که نوجوانان را مستعد پذیرش نقش قربانی می کند، در برنامه ریزی برای مشاوره و همچنین طراحی راهکارهای مداخله ای، ضروری به نظر می رسد.