مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1401 | دوره:30 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

مقدمه: امروزه اهمیت میکروارگانیسم های اصلاح شده از نظر ژنتیکی، نظیر پروبیوتیک ها، به عنوان ناقلین جذابی برای انتقال مولکول های درمانی به سطوح مخاطی به طور گسترده مورد توجه قرار گرفته است. مطالعات قبلی نشان داده اند که انتقال مخاطی مولکول های درمانی می تواند پاسخ ایمنی همورال و سلولی هماهنگ و موثری را علیه عوامل عفونی راه اندازی کند. از اینرو، توسعه القای پاسخ ایمنی مخاطی با استفاده از واکسن های مبتنی بر پروبیوتیک نوترکیب، به عنوان ناقل زنده و فاقد هرگونه عوارض جانبی در انسان می تواند به اثربخشی استراتژی های کنترل عوامل عفونی کمک نماید.

مقدمه: متادون ترکیبی است که به طور وسیع در درمان جایگزین اعتیاد، کاربرد دارد. این مطالعه جهت بررسی خواص محافظتی ملاتونین بر آپوپتوز ناشی از انتقال جفتی متادون طرح ریزی شده است. روش بررسی: موش های Bulb-C به وزن30-25 گرم، در قفسه های 4 تایی(3ماده و یک نر) نگهداری شده و هر روز جهت سیکل استرال چک شدند، برای موش ها با پلاگ واژینال روز اول بارداری در نظر گرفته شد. پس از تایید بارداری، موش های ماده به 5 گروه 6 تایی تقسیم شدند. که شامل گروه کنترل، متادون (10 mg/kg) و گروه های ملاتونین در سه دوز (2, 4, 6 mg/kg/day) بوده که به صورت تزریقIP نیم ساعت قبل از تجویز متادون، انجام شد. که این تجویز برای 10 روز از ابتدای شروع بارداری انجام گرفت. بعد از اینکه نوزادان متولد شدند، کبد، مغز و کلیه هاشان خارج شد و برای بررسی بیان پروتیین های آپوپتوتیک Bcl2، BAXوCaspase3 تحت آزمایشات مربوطه آپوپتوز به روش ایمونوهیستوشیمی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده توسط نرم افزار آماری 16 SPSS version و تست های مجذور کا (کای 2) و تست فیشر مورد آنالیز قرار گرفت (0/01 P) هم چنین تزریق ملاتونین در دوز mg/kg 2باعث ایجاد تغییر معنی دار در بیان پروتین های مذکور نشده است. نتیجه گیری: ملاتونین در کاهش آپوپتوز ناشی از متادون به خصوص افزایش بیان Bcl2 تا حدی موثر بوده اما از لحاظ آماری نتایج معنی داری مشاهده نشده است.

مقدمه: شیوع بیماری کووید-19 اولین بار توسط سازمان بهداشت جهانی در سال 2019 در ووهان چین اعلام شد. مطالعات محدودی در مورد عوارض درازمدت پس از فاز حاد بیماری در کودکان انجام شده است. این مطالعه با هدف ارزیابی پیامدهای بلند مدت کووید-19در کودکان بستری، انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی عوارض طولانی مدت در 105کودک زیر 18 سال مشکوک به بیماری کووید-19 که به مدت یک سال از اسفند 1398 در بیمارستان شهید صدوقی یزد بستری شده بودند، با تکمیل پرسش نامه 3 ماه بعد از ترخیص توسط خانواده بیماران و دریافت اطلاعات پرونده آن ها بررسی شد. هم چنین افراد مورد مطالعه در 4 گروه سنی طبقه بندی شدند. در نهایت اطلاعات توسط نرم افزارversion 16 SPSS مورد آنالیز قرار گرفت. 0/05P< معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج: تمام 105 کودک بستری مشکوک به کووید-19 در زمان مذکور، وارد این مطالعه شدند. اما خانواده 80 کودک پرسش نامه را تکمیل کردند. شایع ترین عوارض طولانی مدت اختلال خلق و خو (35/2%)، کاهش اشتها (22/9%) و احساس خستگی (20%) بوده است و نیز مشخص گردید که با افزایش سن، میزان باقی ماندن عوارض بیشتر شده است (0/007 =P). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که شایع ترین عوارض در پیگیری سه ماهه کودکان مبتلا به کووید-19 به ترتیب اختلالات خلقی، کاهش اشتها و خستگی است. بنابراین، عوارض پس از کووید-19 را نمی توان در میان کودکان و نوجوانان نادیده گرفت. مطالعات مبتنی بر جمعیت کنترل شده و تجزیه و تحلیل های عمیق بیشتر برای تایید تاثیر آن ها بر افراد و سیستم های مراقبت بهداشتی مورد نیاز است.

مقدمه: افراد مبتلا به سرطان از لحاظ روحی بسیار آسیب پذیر هستند و ممکن است به انواع آسیب های روانی دچار شوند. این امر در میزان مقاومت و بهبودی بدنشان در برابر سرطان تاثیرات بسزایی دارد. با توجه به آمار بالای سرطان در کشور هدف از این مطالعه بررسی فرآیند گذر از بحران در بیماران سرطانی است. روش بررسی: نوع مطالعه کیفی می باشد. در این مطالعه از روش روایت پژوهی و تکنیک مصاحبه روایی به منظور دستیابی به مراحل گذر از بحران در بیماران سرطانی استفاده شده است. طی مصاحبه با 14 بیمار مبتلا به سرطان در شهر گناباد اشباع نظری حاصل شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل مقایسه ای به شیوه استراوس و کوربین (1990) استفاده شد. نتایج: افراد مبتلا به سرطان 8 مرحله را تا پذیرش مرگ طی کردند. این مراحل شامل شوک بیماری، انکار بیماری، مخفی کاری توسط بیمار، خشم، افسردگی، حمایت ادراک شده دینی، پذیرش بیماری و در نهایت پذیرش مرگ بود. نتیجه گیری: با توجه به لزوم شناخت فرآیند گذر از بحران در افراد مبتلا به سرطان و هم چنین آمار بالای مبتلایان، نتایج این مطالعه می تواند برای افراد درگیر با این بیماران در جهت مواجهه صحیح با آن ها و همچنین برای پژوهشگران، مدیران و برنامه ریزان جهت شناخت بیشتر نیازهای بیماران سرطانی و برنامه ریزی های مبتنی بر شواهد مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: بی اختیاری ادراری یکی از مشکلات شایع در بین زنان است که روی زندگی آن ها تاثیرات بسزایی دارد. هدف این مطالعه بررسی فراوانی بی اختیاری ادراری در زنان60-40 ساله مراجعه کننده به درمانگاه های اورولوژی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد و بررسی عوامل خطر در سال 1399-1398 می باشد. روش بررسی: این مطالعه تحلیلی-مقطعی بر روی 200 نفر از زنان 60-40 ساله مراجعه کننده به درمانگاه های اورولوژی که به صورت تصادفی انتخاب شدند، انجام شد. پرسش نامه که حاوی اطلاعات دموگرافیک و سوالات مربوط به تعیین بی اختیاری ادراری و نوع بی اختیاری ادراری و عوامل خطر (سن، وزن، قد، شاخص توده بدنی، سن شروع قاعدگی، سن شروع یایسگی، تعداد زایمان، سن اولین زایمان، تعداد زایمان واژینال، تعداد زایمان سزارین، یایسگی، ابتلا به دیابت، فشارخون، یبوست، بیماری مزمن ریوی، مصرف هورمون های ضدبارداری، هورمون تراپی بعد از یایسگی، مصرف دخانیات، وسواس) بود، به صورت مصاحبه چهره به چهره تکمیل گردید. داده ها توسط نرم افزار SPSS version 16 به کمک آزمون های کای اسکوآر و t-test تحلیل شد. نتایج: فراوانی بی اختیاری ادراری در زنان 60-40 ساله مراجعه کننده به درمانگاه های مذکور54% بود. بیشترین میزان فراوانی بی اختیاری ادراری استرسی با 89/2% بود و سپس به ترتیب فوریتی (48/6%) و مخلوط (47/7%) در رده های بعدی قرار گرفت. در بررسی عوامل خطر، میان مصرف قرص های ضدبارداری و ابتلا به بی اختیاری ادراری (0/032=p)، یبوست و ابتلا به بی اختیاری ادراری استرسی ارتباط معناداری مشاهده شد(0/046=p) و ارتباط معناداری میان مصرف داروهای ضدبارداری و عدم ابتلا به بی اختیاری ادراری مخلوط نیز وجود داشت (0/02=p). نتیجه گیری: فراوانی بی اختیاری ادراری در زنان مراجعه کننده به درمانگاه های اورولوژی بالا می باشد و از طرفی به منظور کاهش بروز بی اختیاری ادراری تغییر رژیم غذایی توصیه می گردد.

مقدمه: شیوع گسترده افسردگی در جامعه یکی از بزرگ ترین مشکلات جوامع امروزی می باشد سلامت معنوی بر میزان افسردگی تاثیر گذار بوده و در بهبود کیفیت زندگی افراد نقش بسزایی دارد هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان همبستگی سلامت معنوی و افسردگی در دانشجویان عمومی و دستیاران تخصصی دانشکده دندانپزشکی آزاد اسلامی تهران بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی 166 نفر از دانشجویان ترم 5 و بالاتر به صورت سرشماری انتخاب شدند برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های دموگرافیک پرسشنامه سلامت معنوی پالوتزیان و الیسون و پرسشنامه افسردگی بک استفاده شد اطلاعات وارد نرم افزار آماری PASS نسخه 11 شد و با استفاده از آزمون های ANOVA و ضرایب همبستگی تجزیه و تحلیل شد. نتایج: 166 نفر از دانشجویان به صورت سرشماری انتخاب و وارد مطالعه شدند از میان کلیه فاکتورهای مورد سنجش، وضعیت تاهل با سلامت معنوی رابطه مستقیم و معناداری داشت (0/022 P=) و سابقه بیماری جسمی روانی با سلامت معنوی رابطه معکوس و معناداری داشت (0/034 P=) وضعیت تحصیلی و سابقه بیماری جسمی روانی با افسردگی ارتباط آماری مستقیم و معناداری داشتند. (0/064 P=، 0/014 P=) افرادی که سابقه بیماری جسمی و روانی نداشتند و متاهل بودند سلامت معنوی بالاتر و افرادی که در ترم های بالاتر تحصیل می کردند و سابقه بیماری جسمی و روانی داشتند افسردگی بیشتری داشتند. در نهایت سلامت معنوی و افسردگی رابطه معکوس و معناداری را نشان داد. نتیجه گیری: مطالعه نتایج به دست آمده از دانشجویان و دستیاران تخصصی نشان می دهد همبستگی معکوس و معناداری میان سلامت معنوی و افسردگی وجود دارد.

مقدمه: سرطان استخوان یکی از انواع سرطان هایی است که استراتژی های درمانی فعلی با استفاده از داروهای شیمی درمانی موفقیت چشمگیری را همراه نداشته است. استفاده از سامانه های نانو نیوزومی در انتقال داروی پاکلی تاکسل یکی از رویکردهای جدید هست. پاکلی تاکسل داروی ضد سرطان بسیار قوی است که در درمان بسیاری از تومورها کاربرد دارد. در این مطالعه، فرمولاسیون های مختلف نیوزومی جهت بارگذاری داروی پاکلی تاکسل در جهت افزایش بازده دارویی بر روی سلول های سرطانی و غلبه بر مشکلات درمان حاضر طراحی و سنتز گردید. روش بررسی: فرمولاسیون های مختلف نیوزومی حاوی داروی ضد سرطانی پاکلی تاکسل طراحی و سنتز گردیدند. بدین منظور، فرمولاسیون های نیوزومی بر اساس نسبت کلسترول و سورفکتانت های مختلف تهیه شدند. سپس فرمولاسیون های نیوزومی و اثرات آن ها روی بارگذاری دارو و رهایش دارو بررسی و مورد تفسیر قرار گرفتند. سمیت سلولی بر روی رده سلولی سرطان استخوان با استفاده از نرم افزار GraphPad Prism 9 آزمون تست MTT بررسی گردید. نتایج: فرمولاسیون نیوزومی پگیله با کلسترول: تویین60 و نسبت (25: 75) دارای بیشترین بازده درون گیری پاکلی تاکسل 74/89%، سایز 115/4 نانومتر، شارژ سطحی 12/97-میلی ولت و با رهایش 79/83% بیشترین میزان رهایش تجمعی را داشته و به عنوان فرمولاسیون نهایی و بهینه انتخاب شد. سامانه بهینه نیوزومی پگیله حاوی پاکلی تاکسل توانست سمیت بالاتری را بر روی رده سلولی Saos-2 نسبت به داروی آزاد از خود نشان دهند. علاوه بر این، این نانو سامانه به تنهایی و بدون دارو اثر سمیت قابل توجهی در رده سلولی فیبروبلاست نرمال نداشت. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که استفاده از نانو حامل نیوزومی پگیله می تواند به عنوان یک استراتژی امیدبخش جهت مطالعات آتی در درمان سرطان استخوان و به ویژه استیوسارکوما، مورداستفاده قرار گیرد.

مقدمه: مطالعات متعدد نشان داده اند که پلاسمای غنی شده سبب محافظت سلول های میوکاردی در برابر ایسکمی می شود. در این مطالعه اثر پلاسمای غنی شده رت های پیش شرطی شده، ایسکمی شده و خونرسانی مجدد شده میوکاردی بر تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان (bone marrow mesenchymal stem cells, BMMSC) به کاردیومیوسیت ها مورد ارزیابی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی BMMSCها از استخوان فمور رت های نر بالغ نژاد ویستار با محدوده وزنی 300-250 گرم استخراج گردید. BMMSCهای پاساژ سوم به شش گروه تقسیم شدند: گروه 1) کنترل، گروه2) آزاسایتیدین، گروه 3) دریافت کننده آزاسایتیدین و پلاسمای غیر ایسکمی، گروه 4) دریافت کننده آزاسایتیدین و پلاسمای پیش شرطی شده، گروه 5) دریافت کننده آزاسایتیدین و پلاسمای ایسکمی شده، گروه 6) دریافت کننده آزاسایتیدین و پلاسمای خونرسانی مجدد شده. در تمام گروه به جز گروه 1، یک دوز آزاسایتیدین (10 میکرومول) برای یکبار به مدت 24 ساعت اضافه شد تا تمایز به کاردیومیوسیت ها را شروع نماید. هر زمان که محیط کشت تعویض می شد، پلاسما (25 μ, g/ml) نیز به محیط کشت اضافه می شد. در نهایت، میزان بیان ژن های β, MHC، دسمین و تروپونین I میوکاردی با استفاده از روش QRT-PCR مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: بیان ژن های β, MHC، دسمین و تروپونین I میوکاردی در تمام گروه های دریافت کننده آزاسایتیدین (2 تا 6) به طور معناداری افزایش یافت (P<0. 01). تفاوت معناداری در بیان ژن های β, MHC، دسمین و تروپونین I میوکاردی و هم چنین زمان دابلینگ تایم و مهاجرت بین گروه های دریافت کننده پلاسما (3 تا6) با گروه 2 یعنی آزاسایتیدین به تنهایی وجود نداشت (P>0. 05). نتیجه گیری: یافته ها نشان دادند که پلاسمای جمع آوری شده در زمان پیش شرطی شدن ایسکمی، ایسکمی و خونرسانی مجدد تاثیری بر میزان تمایز BMMSCها به کاردیومیوسیت ها در حضور آزاسایتیدین ندارد.