پژوهش در علوم پزشکی
سال:1381 | دوره:7 | شماره:2 |تعداد مقالات:24

در سیر انجام طرحهای تحقیقاتی، نوشتن مقاله ای قابل قبول از نظر علمی و فنی کار آسانی نیست ولی عموما مهمترین معضل در موقع نوشتن اسامی نویسندگان و ترتیب آنها ایجاد می شود. تصمیم گیری در مورد اینکه نام چه کسانی باید به عنوان نویسنده مقاله آورده شود، اغلب دشوار است چون افراد بسیاری ممکن است در جریان انجام طرح و نوشتن مقاله کمک کرده باشند. برخی کمکها ممکن است کوچک ولی موثر باشد، برخی دیگر بزرگ ولی نه چندان کلیدی برخی کمکها رایگان و برخی دیگر در ازای پرداخت هزینه ای انجام گرفته اند. در نهایت ممکن است کمکهای افراد بسیاری مفید و موثر بوده باشد ولی تنها از نحوه معدودی باید به عنوان نویسنده مقاله نام برده شود. از آنجا که عمده ترین ملاک ارزشیابی فعالیتهای پژوهشی در اکثر دانشگاهها، مقالات، پذیرفته شده است، اهمیت این مطلب بیشتر آشکار می شود....

مقدمه. پس از گذشت یک دهه از ادغام برنامه بهداشت روان در سیستم مراقبتهای اولیه بهداشتی کشور و تاثیر مستقیم و غیرمستقیم آن بر روند توسعه کشور لازم بود بررسی جامعی از برنامه به عمل آمده و نقاط قوت و ضعف آن مشخص گردد. لذا بر این اساس مطالعه حاضر در زمینه ارزشیابی حاصل برنامه بهداشت روان در زمینه بیماریابی، ارجاع، پیگیری بیماران و میزان آگاهی و نگرش کارکنان و مردم تحت پوشش برنامه انجام گرفت.روشها. مطالعه از نوع مطالعات توصیفی و در قالب مطالعات ارزشیابی در استان اصفهان در سطح خانه های بهداشت و مراکز بهداشتی درمانی روستایی با نمونه گیری تصادفی ساده بوده است. ارزشیابی بر اساس فرم جمع آوری اطلاعات و پرسشنامه های طراحی شده بود. حجم نمونه معادل 550 نفر از جمعیت روستاهای تحت پوشش و 63 نفر بهورز و 30 نفر پزشک و 30 نفر کاردان در سطح 50 خانه بهداشت و 30 مرکز بهداشتی درمانی روستائی در شبکه بهداشتی درمانی بوده است.نتایج. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه بیماریابی در سطح استان 24.6 درصد سطح استاندارد و ارجاع از سطح یک به دو 99 درصد و ارجاع از سطح دو به سه 41 درصد و پیگیری بیماران 58 درصد میزان مورد انتظار برآورد شده است. همچنین میانگین نمره آگاهی (از 20) برای بهورزان 10.5، کاردان ها 10.9، پزشکان 11.5 و مردم 13.4 برآورد گردید. میانگین نمره نگرش (از 20) برای بهورزان 14.4 ، کاردانها 13.6، پزشکان 12.2 و مردم 12.7 بدست آمد. بحث. بطور کلی مطالعه نشان می دهد که بیماریابی و پیگیری فاصله زیادی با اهداف برنامه دارد. دو فعالیت اصلی که نقش بسزایی در میزان شیوع بیماریهای روایی دارد، ارجاع و نگرش مثبت، مطابق اهداف برنامه است. آگاهی هیچ یک از گروههای مورد مطالعه در حد انتظار نیست. با توجه به اینکه برنامه نسبتا خوب و متناسب با ساختار نظام شبکه های بهداشتی درمانی کشور انجام گرفته است، مهمترین دلیل آنرا می توان اشکال در اجرا دانست.

مقدمه. شروع فعالیت ورزشی منظم لااقل 3 بار در هفته و هر بار حداقل 20 دقیقه از سنین پائین باعث افزایش ظرفیت هوایی و ایجاد تغییرات فیزیکی مفیدی در سیستم قلب و عروق خواهد شد که در سنین بعدی قابل تکرار نخواهد بود. این تغییرات همراه با اثر تنظیم کننده ورزش بر میزان چربیهای خون، اثر محافظتی قابل توجهی بر علیه روند آترواسکلروز و عوارض ناشی از آن در بر دارد. با توجه به روند صعودی شیوع عوامل خطرساز آترواسکلروز به ویژه هیپرلیپیدمی و چاقی در نوجوانان جامعه ما، با در نظر گرفتن اثرات مفید ورزش در تعدیل این عوامل خطرساز، در طی این مطالعه وضعیت ورزش نوجوانان مورد بررسی قرار گرفت. روشها. در طی سالهای 1373 و 1380 مطالعاتی بر روی 2000 دانش آموز (1000 نفر در هر سال) مقاطع راهنمایی و دبیرستان که بطور خوشه ای تصادفی و به نسبت مساوی بین دختران و پسران انتخاب شده بودند انجام شد. علاوه بر تکمیل پرسشنامه توسط دانش آموز، پرسشنامه ای نیز توسط والدین او در منزل تکمیل می شد و به مدرسه بازگردانده می شد. ورود اطلاعات و تجزیه و تحلیل آماری، به کمک نرم افزار آماری 10SPSS و با استفاده از آزمونهای آماری t test و Chi-Square انجام گرفت. نتایج. در مقایسه بین سالهای فوق، مدت زمان فعالیت ورزشی افزایش نداشته است و حتی اجرای ورزش صبحگاهی در سطح دبیرستان ها از 4.2 درصد در سال 1373 به 1.5 درصد در سال 1380 رسیده است (P<0.05). عضویت دختران در تیم های ورزشی با تفاوت معنی داری رو به افزایش بوده است و از 1.2 درصد به 20.8 درصد رسیده است. (P<0.05) میزان فعالیت ورزشی منظم حداقل سه بار در هفته در طی تعطیلات تابستان رو به افزایش بوده است (18.1 در سال 1373 و 26.5 درصد در سال 1380، (P<0.05 هر چند در طی سالهای مورد بررسی، بیشتر والدین موافق ورزش فرزند خود در خارج از ساعات مدرسه بوده اند ولی میزان مخالفت والدین با آن از 4.8 درصد به 13.7 رسیده است.  (P<0.05) و بیشترین علت مخالفت والدین، نگرانی ایشان از افت تحصیلی فرزندشان بوده است. در طی سالهای مورد بررسی حدود 60 درصد دانش آموزان بیش از 4 ساعت در شبانه روز را صرف تماشای تلویزیون می کرده اند و فقط 10 درصد والدین با این موضوع مخالف بوده اند. در هر دو بررسی، میزان فعالیت ورزشی دختران با تفاوت معنی داری کمتر از پسران بوده (P<0.05) و میزان فعالیت ورزشی منظم در سطح دبیرستان ها با تفاوت معنی دار، کمتر از مدارس راهنمایی بوده است (P<0.05).بحث. با در نظر گرفتن نتایج این پژوهش، لازم است با برنامه ریزی صحیح و قابل اجرا در سطح جامعه و بویژه در سطح مدارس، ضمن افزایش آگاهی بتوان امکانات ورزشی ارزان قیمت را در محیطی سالم در اختیار کودکان و نوجوانان قرار داد

مقدمه. زنان باردار فاقد آنتی بادی توکسوپلاسما، در خطر ابتلا به این انگل و عوارض جنینی ناشی از آن هستند. بررسی آنتی بادی توکسوپلاسما در مرحله قبل از ازدواج راهنمای مناسبی جهت برنامه های پیشگیری از توکسوپلاسموز مادرزادی خواهد بود. روشها. این مطالعه یک مطالعه مقطعی است که در تابستان سال 1379 بر روی 273 نفر از زنان کاندید ازدواج که به شیوه غیر احتمالی آسان انتخاب شده بودند، انجام شد. پس از تعیین آنتی بادی توکسوپلاسمای سرم با روش ایمونوفلورسانس و جمع آوری اطلاعات دموگرافیک، داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از آزمونهای  Chi Square وMantel-Haenszel تجزیه و تحلیل شد. نتایج. میانگین سن افراد مورد مطالعه (Mean±SD) 4.13±20.3 سال بود. از نظر محل سکونت 55.7 درصد ساکن مناطق حاشیه ای و 44.3 درصد ساکن مناطق مرکزی شهر بودند. عیار آنتی بادی توکسوپلاسما در 51.6 درصد افراد منفی بود. بین سطح تحصیلات، شغل، سن با عیار مثبت آنتی بادی رابطه معنی داری یافت نشد (به ترتیب P=0.2,P=0.2, P=0.3) شانس مثبت شدن عیار آنتی بادی در ساکنان مناطق حاشیه ای 1.8 برابر مناطق مرکزی شهر برآورد شد(OR=1.87CI %95(OR):1.16-3.05) بحث. با توجه به سن پایین ازدواج، بالا بودن موارد فاقد آنتی بادی، شیوع آلودگی در منطقه و احتمال ابتلا در دوران بارداری لازم است برنامه ای جهت آموزش روش های پیش گیری از این عفونت در خلال بارداری طراحی و اجرا گردد.

بیماریهای عروق کرونر یکی از شایعترین بیماری های بشری است که در اصفهان هم از شیوع بالایی برخوردار است و مرگ و میر ناشی از آن ها رو به افزایش است. از آنجایی که سابقه فامیلی مثبت و نیز تغییرات لیپیدها و آپولیپوپروتیین ها از ریسک فاکتورهای این بیماری بوده، از سوی دیگر مطالعات ارتباط ویتامین D سرمی را با نشان داده است، تصمیم گرفتیم که اولا غلظت سرمی لیپیدها آپولیپو پروتیین ها و ویتامین D را در فرزندان مبتلایان به بیماریهای زودرس عروق کرونر بررسی نموده و با فرزندان افراد سالم مقایسه کنیم و ثانیا ارتباط ویتامین D سرم را با بقیه فاکتورهای مورد مطالعه بررسی نماییم.روشها. مطالعه حاضر یک مطالعه مورد – شاهدی است که بر روی 44 نفر (25 پسر، 19 دختر) از افراد 18-2 ساله با سابقه فامیلی مثبت بیماریهای عروق کرونر به عنوان گروه مورد و 44 نفر از افراد با سابقه فامیلی منفی برای بیماریهای قلبی – عروقی با گروه سنی یکسان به عنوان گروه شاهد، انجام شد. افراد مورد مطالعه به روش غیر احتمالی آسان انتخاب شدند. کودکانی که داروهای ضد تشنج مانند فنی تویین یا فنوباربیتال مصرف می کردند و نیز کودکان دارای سابقه فامیلی مثبت سنگ کلیه که به ترتیب بدلایل تداخل دارویی سطح ویتامین D خون آنان متغیر بود یا بطور ارثی دارای سطح بالاتری از ویتامین D بودند، اجازه ورود به مطالعه را نداشتند.کلیه افراد مورد مطالعه توسط پرسشگر به مرکز تحقیقات قلب و عروق اصفهان دعوت می شدند. سپس با استفاده از یک پرسشنامه، اطلاعات لازم از افراد در مورد مشخصات فردی، سابقه فامیلی بیماریهای قلبی عروقی و ... جمع آوری شده و قد و وزن آنها اندازه گیری می شد. بعد از آن یک نمونه خون ناشتا (14-12 ساعت) از هر فرد گرفته شده و اندازه گیری میزان آپولیپو پروتیین  ,(APOA1)A1 آپولیپو پروتیین ,(APOB100)B100 و ویتامین D به روش رادیوایمنواسی و لیپیدها به روش فتومتری ( بوسیله دستگاه اتو آنالایزر ELAN 2000 ) بر روی آنها انجام گرفت.ورود اطلاعات و تجزیه و تحلیلهای آماری در نرم افزار SPSS انجام شد. مقایسه میزان ,APO A1 APOB100 ویتامین D با آزمون Independent t test صورت گرفت و نیز ارتباط سطح آپولیپو پروتیین های فوق با ویتامین D در دو گروه با رگرسیون خطی چندگانه آزمون گردید.نتایج. ویتامین D سرمی در گروه موردpoml/l  78.7±147.1 و در گروه شاهد poml/l 49.2±178.2 بود که این اختلاف معنی دار بود (P<0.05) از میان دیگر فاکتورهای بررسی شده تنها تری گلیسرید بطور معنی داری در گروه شاهد (mg/dl 41.9±144.5) بیشتر از گروه مورد (mg/dl 42.6±103.7) بود (P<0.01) و نیز هیچگونه ارتباط معنی داری بین میزان APOA1 و APOB100 سرم و سطح ویتامین D خون در دو گروه بدست نیامد. همچنین در گروه مورد، مقایسه بین دو جنس نشان داد که میانگین میزان کلسترول تام، LDL کلسترول، تری گلیسرید و APO B100 در پسران بیش از دختران و بالعکس میانگین APOA1 و HDL کلسترول در دختران در مقایسه با پسران بیشتر است. بعلاوه در هیچیک از دو گروه، ویتامین D ارتباط معنی داری با کلسترول تام، تری گلیسرید، LDL و HDL کلسترول نشان نداد (P>0.05)بحث. بطور کلی از آنجا که میزان مطلوب ویتامین D تحت تاثیر عوامل محیطی، ژنتیکی، و متابولیسمی متعددی قرار دارد، لزوم انجام مطالعات اپیدمیولوژیکی منسجمی برای پیگیری نقش حقیقی این ویتامین بعنوان آنتی اکسیدان به ویژه در جامعه ایرانی برای کاهش بیماریهای قلبی عروقی احساس می شود.

مقدمه. پالس اکسی متری مونیتورینگ استاندارد و غیر تهاجمی بوده که برای اندازه گیری مستمر درصد هموگلوبین اشباع شده با اکسیژن از طریق سرخرگهای محیطی استفاده می شود. با وجود کارآیی بالای این دستگاه، عواملی باعث بروز اختلال در عملکرد این وسیله می شوند، که از آن جمله اسپاسم عروق محیطی و هیپوپرفیوژن را می توان نام برد. این عوامل منجر به کاهش دامنه نبض سرخرگهای محیطی می گردند. بلوک سیستم سمپاتیک در انگشت شاید بتواند منجر به افزایش خون رسانی بافتی شده و پارامترهای پالس اکسی متری را بهبود ببخشد. پژوهش حاضر تاثیر بلوک انگشتی با لیدوکائین در حالت شبیه سازی شوک را بر میزان هموگلوبین اشباع شده با اکسیژن، ارتفاع و زمان تاخیر پیدایش موج پلتیسموگرافی را نشان می دهد. روشها. تعداد 34 بیمار کاندیدای عمل جراحی الکتیو، مورد مطالعه قرار گرفتند. بعد از القا بیهوشی عمومی، در ابتدا یکی از دستان بیماران به صورت تصادفی تحت شبیه سازی شوک قرار گرفته و دست دیگر به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. سپس پارامترهای فوق در انگشت میانی هر دو دست اندازه گیری و ثبت شد. پس از آن انگشت میانی دست مورد مطالعه تحت بلوک انگشتی با لیدوکائین 2 درصد قرار گرفت. میزان پارامترهای فوق در دقایق 15 و 20 بعد از بلوک در انگشت میانی دست مورد مطالعه و انگشت میانی دست شاهد و همچنین انگشت کوچک دست مورد مطالعه اندازه گیری شد. میزان ارتفاع موج پلتیسموگرافی در انگشت میانی مورد مطالعه (دچار شوک و بلوک شده) بیشتر از انگشت کوچک (دچار شوک ولی بلوک نشده) و انگشت میانی شاهد (بدون شوک و بدون بلوک) بود (P<0.05). زمان تاخیر پیدایش موج و میزان اشباع هموگلوبین با اکسیژن تفاوت معنی دار آماری نداشت. بحث. انجام بلوک انگشتی هم در حالات طبیعی و هم در مواردی که دستگاه پالس اکسی متری بدلیل انقباض عروق محیطی بر اثر شوک یا سرما یا نقص در گردش خون با اختلال روبرو می شود قابل انجام بوده و به بهبود عمل دستگاه و قرائت بهتر پارامترهای فوق کمک می کند.

مقدمه. به منظور بررسی وجود و یا عدم وجود ارتباط بین بهره هوشی به عنوان پارامتری از عملکرد سیستم مرکزی اعصاب و سرعت هدایت اعصاب محیطی به عنوان پارامتری از عملکرد سیستم محیطی اعصاب مطالعه ای روی سه گروه از نوجوانان به بهره هوشی متفاوت صورت گرفت. روشها. در این پژوهش 144 نفر از نوجوانان در رده سنی 12 تا 17 سال بر اساس ملاکهای ورود و خروج طرح، انتخاب شده و به سه گروه بهره هوشی بالا (بهره هوشی بیشتر از 120 و شامل 23 پسر و 21 دختر) بهره هوشی متوسط (بهره هوشی بین 90 تا 110 و شامل 25 پسر و 25 دختر) و بهره هوشی پایین (بهره هوشی کمتر از 70 و شامل 25 پسر و 25 دختر) تقسیم شدند. سپس سرعت هدایت اعصاب محیطی در فیبرهای حسی و حرکتی اعصاب مدیان و اولنار اندازه گیری شد. مقدار بهره هوشی توسط تست "وکسلر" و سرعت هدایت اعصاب محیطی توسط دستگاه الکترومیوگراف بر اساس شرایط یکسان و متد استاندارد محاسبه شد. نهایتا یافته ها از لحاظ وجود ارتباط بین بهره هوشی و سرعت هدایت اعصاب محیطی در گروههای مختلف مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج: گر چه مقادیر میانگین و دامنه سرعت هدایت اعصاب محیطی در همه اعصاب تست شده در هر سه گروه در محدوده طبیعی قرار دارند ولی نتایج حاصله در مقایسه گروهها تفاوت معنی داری را از نظر آماری نشان دادند. بدین معنی که در گروه با بهره هوشی بالا میانگین سرعت هدایت اعصاب محیطی نیز بالاتر بود و برعکس. از لحاظ تفکیک جنس نیز نتایج بررسی شدند ولی در هیچکدام از مقایسه ها تفاوت معنی داری بین دختران و پسران مشاهده نشد. بحث. از فاکتورهای موثر بر بهره هوشی عوامل ژنتیکی، محیطی، حجم و اندازه سر، هورمونها و... را نام می برند. با توجه به اینکه افراد با بهره هوشی بالا پاسخهای سریعتری نسبت به شرایط و تستها از خود نشان می دهند، احتمال وجود رابطه بین بهره هوشی و سرعت هدایت در اعصاب محیطی یا مرکزی طی چند سال اخیر مورد تحقیق تعدادی از پژوهشگران قرار گرفته است که بعضاً نتایج متناقضی را ذکر کرده اند. یافته های پژوهش حاضر مؤید وجود رابطه معنی دار مثبت بین بهره هوشی و سرعت هدایت اعصاب محیطی اعصاب محیطی در گروه سنی 12 تا 17 ساله می باشد و در ضمن بنظر نمی رسد که فاکتور هورمونی و یا تفاوت جنسی تاثیر چندانی داشته باشد. با توجه به اینکه موضوع فوق الذکر هنوز در مراحل اولیه پروسه های تحقیقاتی قرار دارد، تعیین رابطه علت و معلولی بین بهره هوشی و سرعت هدایت اعصاب محیطی و یا تفسیر آن نیازمند تحقیقات جامع تری می باشد.

مقدمه. پره اکلامپسی یکی از بیماریهای دوران حاملگی است که عوارض ناتوان کننده شدید و گاه مرگباری برای مادر و جنین به بار می آورد. جهت پیشگیری از پره اکلامپسی پژوهشهای متعدد با نتایج متناقضی انجام شده است. هدف مطالعه حاضر تعیین و مقایسه اثر آسپیرین و کلسیم در پیشگیری از پره اکلامپسی در خانمهای شکم اولی سالم می باشد. روش اجرا. پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار و تصادفی شده است. تعداد کل نمونه 990 خانم حامله بود که به صورت غیر احتمالی آسان انتخاب و به ترتیب مراجعه در یکی از سه گروه مطالعه قرار گرفتند. گروه آسپرین (330 نفر) روزانه 75 میلی گرم و گروه کلسیم (330 نفر) روزانه 500 میلی گرم کلسیم D از هفته 20 حاملگی دریافت می کردند در حالیکه گروه شاهد (330 نفر) دارویی مصرف نمی کردند. کلیه مادران شکم اول یک قلوی سالمی که بین هفته 13 تا 20 حاملگی در مراکز بهداشتی پرونده داشتند، وارد مطالعه شدند. کلیه اطلاعات دموگرافیک، مامایی، مراقبتهای دوران بارداری، اطلاعات بیمارستانی تشخیص نهایی در موقع زایمان، در پرسشنامه تهیه شده ثبت گردید. داده ها با نرم افزار SPSS 9 و با به کارگیری آزمونهای آماری Chi Sqare، ANOVA و دونکن با سطح معنی داری 0.05، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج. میانگین سن، وزن و شاخص توده بدن، در سه گروه آسپیرین، کلسیم و شاهد تفاوت معنی دار آماری نداشت (P>0.05). فراوانی نسبی پره اکلامپسی در سه گروه آسپیرین، کلسیم و شاهد به ترتیب 5.4 درصد و 4 درصد و 10.1 درصد بود که از نظر آماری اختلاف آنها معنی دار بود (P<0.05). مقایسه فراوانی نسبی پره اکلامپسی در سه گروه نشان داد که فراوانی نسبی پره اکلامپسی در گروهی که آسپیرین و یا کلسیم مصرف می کردند، نسبت به گروه شاهد کمتر بود و اختلاف آنها در گروه آسپیرین نسبت به شاهد معنی دار بود (P=0.003) میانگین و خطای متعارف وزن نوزادان در سه گروه آسپیرین، کلسیم و شاهد به ترتیب 24±3121، 23±3027 و 22±2909 گرم بود که این اختلاف در گروه آسپیرین در مقایسه با شاهد و کلسیم در مقایسه با شواهد از نظر آماری معنی دار بود (P<0.05). مقایسه موربیدیتی و مورتالیتی نوزادان در سه گروه تفاوت معنی دار آماری نداشت(P>0.05). بحث. نتایج این پژوهش نشان داد که تجویز آسپیرین یا کلسیم به مادران شکم اولی سالم، ابتلا به پره اکلامپسی را کمتر می کند. علاوه بر این نتایج مطالعه نشان داد که مصرف آسپیرین در افزایش وزن نوزادان موثر است. تحقیقات متعددی این نتایج را تایید می کنند

مقدمه. ضایعات اعصاب محیطی از آسیب های شایع در رشته های مختلف ورزشی می باشد. امروزه، ورزشهای رزمی که زادگاه اکثر آنها شرق آسیا است، در جوامع مختلف و بخصوص در بین جوانان رایج شده اند. عدم آشنایی با فنون صحیح در این ورزشها می تواند منجر به ایجاد ضایعات متعدد عصبی و عضلانی- اسکلتی از جمله آسیب اعصاب محیطی شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی وجود ضایعات اعصاب محیطی در رشته ورزشی بوکس چینی (Kick Boxing) است. روشها. این تحقیق بر روی 30 ورزشکار انتخاب شده از جمعیت 60 نفری ورزشکاران این رشته در شهر شیراز انجام شده است. دامنه سنی افراد بین 28-17 سال و همگی مذکر بودند. مطالعه بر روی اعصاب اولنار سمت راست و چپ (60 عصب) عصب تیبیال راست و چپ (60 عصب) و عصب مدیان راست و چپ (60 عصب) انجام گرفت. در این بررسی وجود سندرم گیر افتادگی عصب اولنار در آرنج، گیر افتادگی عصب مدیان در مچ دست و عصب تیبیال در مچ پا توسط مطالعات هدایت عصبی بررسی شد. بررسی هدایت عصبی توسط روش استاندارد کلینیک الکترومیوگرافی با استفاده از دستگاه Medelec Multimedia انجام گرفت. نتایج. در این مطالعه گیر افتادگی عصب اولنار در 12 مورد از کل ورزشکاران دیده شد. در 13 مورد درگیری عصب تیبیال دیده شد. در هیچ کدام از ورزشکاران گیر افتادگی عصب مدیان در مچ دیده نشد. ارتباط معنی داری بین سن افراد و درگیری عصبی دیده شد به طوری که درگیری در گروه سنی 28-23 سال بیشتر از 22-17 سال بود. بحث. با توجه به این نتایج، درگیری اعصاب محیطی بایستی به طور جدی در ورزشکاران رشته های رزمی مانند کاراته، تکواندو و بوکس چینی و غیره مورد توجه قرار گرفته، آموزش کافی در مورد مکانیسم ایجاد ضایعات و نیز روشهای پیشگیری و درمان به مربیان و ورزشکاران این رشته ها داده شود.

مقدمه.نفروپاتی ناشی از دیابت یکی از عوارض مهم واسکولار این بیماری به شمار می رود. انجام عمل پیوند کلیه برای این بیماران با توجه به مشکلات عروقی ناشی از دیابت هنوز مورد بحث می باشد. این مطالعه با هدف ارزیابی مهمترین مشکلات بیماران دیابتی بعد از عمل پیوند و بررسی نتایج عمل پیوند کلیه در این افراد در مقایسه با افراد غیر دیابتی انجام گردیده است. روشها. در این مطالعه مدارک کلیه بیمارانی که در فاصله سالهای 1366 تا 1379 به عنوان نفروپاتی ناشی از دیابت و مراحل انتهایی نارسایی کلیه تحت عمل پیوند کلیه قرار گرفته بودند به عنوان موارد در معرض خطر(n=50)  و بر اساس یک سری ضوابط تعداد 100 نفر از افراد غیر دیابتی تحت عمل پیوند کلیه به عنوان گروه شاهد بررسی گردید. با در نظر گرفتن کلیه یافته های بیماران در طی مدت 5 سال از قبیل مشکلات بیماران در حین عمل پیوند، در طول 5 سال پس از عمل پیوند و نیز تغییرات کراتینین سرم در مدت 5 سال، معیاری برای ارزیابی این بیماران تهیه شد که وجود این معیار برای مقایسه دو گروه به عنوان عاملی برای بررسی دقیق تر و نیز برتری این طرح نسبت به مطالعات قبلی به شمار می رود. نتایج. متوسط سن بیماران در گروه دیابتی (Mean±SD) 49±9 سال و در گروه شاهد 11.05±51 سال بود. شایعترین مشکل ناشی از دیابت در این بیماران قبل از عمل پیوند، بیماری ایسکمیک قلبی 30.8 درصد و رتینوپاتی 23.1 درصد بوده است. روند تغییرات سطح کراتینین سرم در غیر دیابتی ها در مدت 5 سال بهتر بوده ولی میانگین آن بعد از 5 سال در دو گروه یکسان بوده است. بر خلاف مطالعات گذشته، اختلاف آماری معنی داری در نتایج عمل پیوند در دو گروه بر اساس معیار به کار رفته در مطالعه وجود دارد(P<0.0001).  بدین معنا که غیر دیابتی ها از نتایج بهتری برخوردار بوده اند. بحث. با توجه به اینکه نفروپاتی یکی از عوارض دیررس بیماری دیابت است و اغلب بیماران در این زمان سایر مشکلات عروقی را نیز دارند انجام این عمل بایستی در بیماران با عوامل خطر کمتر صورت گیرد. بیماریهای قلبی- عروقی بایستی به عنوان مهمترین عامل خطر برای این گروه لحاظ شود.

مقدمه. اقدام حیاتی و اولیه در درمان مسمومیت های خوراکی شستشوی معده می باشد. این امر در اکثر مراکز بجز در مورد اطفال زیر 4 سال با آب شهر انجام می شود. با توجه به اینکه غلظت الکترولیت ها و اسمولالیته در آب شهر پایین است و بعلاوه در هر فرد روزانه مقدار زیادی سدیم و پتاسیم از طریق شیره معده ترشح می شود، یکی از عوارض احتمالی این شستشو می تواند دفع این الکترولیت ها و اختلالات الکترولیتی در فرد باشد. روشها. مطالعه مشاهده ای مقطعی روی 100 نفر از مسمومین که طی درمان مورد شستشوی معده قرار گرفته اند، انجام شد. همه نمونه ها سن بالای 4 سال داشته و تنها شرط خروج از مطالعه مسمومیت با دارو یا سم حاوی سدیم یا پتاسیم بوده است. در مورد هر نمونه، دو مرتبه خونگیری برای اندازه گیری سدیم و پتاسیم، قبل و نیم ساعت بعد از شستشوی معده انجام می شد. برای بررسی رابطه تغییر الکترولیت های خون با حجم شستشوی معده این حجم از طریق مایع برگشتی از معده فرد اندازه گیری و یک نمونه از همین مایع، برای اندازه گیری غلظت سدیم و پتاسیم، به آزمایشگاه ارسال گردید. بعلاوه در طی مطالعه غلظت سدیم و پتاسیم آب شهر نیز اندازه گیری می شد. نتایج. سدیم خون بیماران بدنبال شستشوی معده، از 7mmol/lit افزایش تا 12mmol/lit کاهش را نشان داد. که این تغییرات برای پتاسیم از 1mmol/lit افزایش تا 1.2mmol/lit کاهش بود. میانگین این تغییرات برای همه بیماران، 2.74mmol/lit کاهش سدیم و 0.33 mmol/lit کاهش پتاسیم بود. این کاهش الکترولیتی در حجم های بالاتر شستشو محسوس تر بود، ولی تاثیر حجم شستشو بر این کاهش قابل توجه نبود. مقدار مطلق دفع سدیم و پتاسیم از طریق مایع برگشتی از معده در حجم های مختلف شستشوی معده تفاوت چندانی نداشت. بحث. بی خطر بودن شستشوی معده از نظر ایجاد تغییرات الکترولیتی در افراد بدون مشکل زمینه ای این الکترولیت ها (حتی در حجم های بالای شستشو) مطرح می شود. با توجه به اینکه در درصد کمی از بیماران، کاهش سدیم تا 12mmol/lit و پتاسیم تا 1.2mmol/lit مشاهده شد ولی این تغییرات در افراد با مشکلات زمینه ای مثل کهولت سن می تواند مشکل ساز باشد. توصیه می شود که شستشوی معده در این افراد با دقت بیشتر و همراه با اندازه گیری الکترولیت های خون باشد.

مقدمه. برای بلند کردن طول اندام از روشهای مختلفی از جمله روش واگنر، روش الیزاروف، روش و اسراشتاین و روش دباستیانی استفاده می شود. به دلیل اینکه تاکنون مطالعات خیلی معدودی در رابطه با بلند کردن طول اندام با روش واگنر در ایران صورت گرفته، بر آن شدیم تا نتایج این روش را روی 70 بیمار در طی ده سال از نظر عوارض، افزایش طول بدست آمده، رضایت پزشک و بیمار و علل کوتاهی بررسی کنیم. روشها. جمعیت مورد مطالعه شامل 70 بیمار بود که در طی سالهای 1363 تا 1373 به علت کوتاهی اندام تحتانی، تحت عمل بلند کردن اندام با روش کلاسیک واگنر (دو مرحله ای) قرار گرفته بودند. این بیماران را به مدت یک تا نه سال پیگیری کرده و نتایج و عوارض آنها را تجزیه و تحلیل نمودیم. نتایج. در این مطالعه مردان 71 درصد از بیماران را تشکیل می دادند. بیماران در هر یک از مراحل اول و دوم عمل، بطور متوسط، شش روز بستری شده بودند. در 84 درصد موارد، تیبیا و در 16 درصد موارد، فمور بلند شده بود. بیشترین طول بدست آمده 10 و کمترین میزان آن 4.5 سانتی متر و بطور متوسط 6.6 سانتی متر بود. بیماریهای پارالیتیک و یا پولیومیلیت، در 73 درصد موارد، شایعترین علت کوتاهی بودند. فراوانی نسبی عوارض پس از عمل 47 درصد بدست آمد که عفونت سطحی محل پین ها شایعترین عارضه بود. این عارضه با درمان جزئی بهبود یافته بود. بحث. با توجه به نتایج در مقایسه با سایر روشها هنوز روش واگنر روشی ایده آل برای بلند کردن طول اندامهاست.

مقدمه. سایمیتیدین که یک مهار کننده گیرنده نوع دوم هیستامین است می تواند از طریق ترشح اسید معده از پیدایش زخم معده توسط استرس و مواد شیمیایی تولید کننده زخم پپتیک همانند ASA(آسپرین) پیش گیری نماید. کیناکرین نیز که یک مهار کننده فسفولیپاز A2 است، می تواند از طریق مهار ترشح اسید معده و همچنین افزایش سد دفاعی معده از پیدایش زخم پیش گیری نماید. در تحقیق حاضر اثر این دو دارو در پیش گیری از پیدایش زخم معده در رات مقایسه شده است. روشها. سی و شش رات نر و ماده به دو گروه و هر گروه به طور تصادفی به سه دسته 6 تایی به نحوی تقسیم شدند که تعداد راتهای نر و ماده در هر دسته برابر باشد. دسته اول از هر گروه به عنوان شاهد بدون هیچ گونه پیش درمانی یا 6 ساعت در آب غوطه ور می شدند (ایجاد زخم معده توسط استرس) و یا 250 میلی گرم برای هر کیلو گرم وزن ASA بطور خوراکی دریافت می کردند (ایجاد زخم توسط ماده شیمیایی). دسته دو م و سوم از هر گروه یک ساعت قبل از بکار رفتن روش زخم زا به ترتیب کیناکرین (30 میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن) و سایمتیدین (20 میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن) خوراکی دریافت می کردند. سپس معده حیوان از نظر پیدایش زخم مورد بررسی قرار می گرفت. نتیجه. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که پیش درمانی با هر دو دارو و بطور واضح (کیناکرین با P<0.01و سایمتیدین (P<0.05 از پیدایش زخم معده توسط استرس و توسط ASA پیش گیری می کند. بحث. نتایج مطالعه نشان می دهد که کیناکرین و سایمتیدین در پیشگیری از پیدایش زخم معده توسط استرس و مواد شیمیایی موثر هستند هر چند که تاثیر کیناکرین قابل توجه تر است. اگر چه مکانیسم دقیق عمل کیناکرین هنوز مشخص نشده است ولی با تحقیق بیشتر شاید در آینده بتوان از این دارو برای پیشگیری و درمان زخم معده استفاده کلینیکی نمود.

مقدمه. بروز مقاومت نسبت به دارو در درماتوفیتها شیوع آنرا در جامعه تحت تاثیر قرار داده و باعث مشکلاتی برای پزشک و بیمار می گردد. با گزارش مواردی از مقاومت در بعضی از گونه های درماتوفیت نسبت به گریزئوفولوین استفاده از سایر داروهای نسبتا جدید مانند ایتراکونازول، کتوکونازول، فلوکونازول و تربینافین توصیه می گردد که به مراتب گرانتر از گریزئوفولوین است و بعضا در بازار دارویی ایران وجود ندارد و یا کمیاب می باشند. آگاهی از الگوی مقاومت درماتوفیت ها نسبت به گریزئوفولوین در منطقه اصفهان می تواند به اتخاذ پروتکل درمانی موثرتر و نهایتا کاهش هزینه دارو منجر گردد. روشها. از 150 ایزوله درماتوفیت شایع در اصفهان مجزا شده از بیماران مبتلا به درماتوفیتوزیس، سوسپانسیون هموژنیزه استاندارد جهت تلقیح تهیه گردید. درماتوفیتهای شایع در اصفهان شامل گونه های ترایکوفایتون وروکوزوم، ترایکوفایتون منتاگروفایتیس، میکروسپوروم کانیس و اپیدرموفایتون فلوکوزوم می باشد. سپس حداقل غلظت ممانعت کنندگی دارو برای هر ایزوله توسط روش اصلاح شده Macrodilution تعیین شد. نتایج بدست آمده با حداقل غلظت ممانعت کنندگی استاندارد موجود در منابع مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و گونه های مقاوم شناسایی گردیدند. نتایج. در مجموع تمامی ایزوله های مربوط به هر چهارگونه دارای MIC mode (نما) برابر یا کمتر از 0.25 میکروگرم در میلی لیتر، 90 درصد ایزوله ها دارای حداقل غلظت ممانعت کنندگی برابر یا کمتر از 8 و 50 درصد آنها در محدوده 1-0.25> میکروگرم در میلی لیتر بودند. از کل سویه های آزمایش شده 10 درصد آنها شامل سه ایزوله ترایکوفایتون وروکوزوم، یک ایزوله میکروسپوروم کانیس و یک ایزوله ترایکوفایتون منتاگروفایتیس دارای حداقل غلظت ممانعت کنندگی خارج از محدوده استاندارد بودند. لذا به عنوان سویه های مقاوم در نظر گرفته شدند. بحث. در مطالعات مختلف محققین اثرات ضد درماتوفیتوزی گریزئوفولوین با سایر داروهای ضد قارچ را بررسی و نتایج متفاوتی را ذکر نموده اند. اگر چه حداقل غلظت ممانعت کنندگی دارو در in vitro و بدن تا حدودی متفاوت می باشد ولی می توان انجام آن را در in vitro به عنوان یک پارامتر اضافی در خصوص تصمیم گیری درمانی در مواردی که با انواع درماتوفیتوزهای عود کننده مواجه هستیم و یا در مناطقی که احتمال شیوع بالایی از گونه های مقاوم وجود دارد به کار برد. استفاده صحیح از گریزئوفولوین و آگاهی از گونه های درماتوفیت شایع منطقه و الگوی حساسیت دارویی آنها می تواند نیاز به استفاده از داروهای ضد قارچ گران قیمت و بعضا کمیاب در بازار دارویی ایران را جهت درمان عفونتهای درماتوفیتوز مرتفع نماید.

مقدمه. CD59 یکی از پروتئین های تنظیم کننده چرخه کمپلمان است که با ممانعت از تشکیل کمپلکس حمله کننده به غشا نقش مهاری خود را اعمال می کند. استفاده درمانی از این پروتئین در جلوگیری از عوارض پاتولوژیک ناشی از فعال شدن بدون کنترل سیستم کمپلمان و در جلوگیری از رد عضو پیوندی بصورت فوق حاد حایز اهمیت است. در این تحقیق تعیین و جداسازی CD59 از منابع پروستازومی محلول در پلاسمای منی انجام شد. روشها. مطابق استانداردهای WHO از 6 فرد نرمواسپرمی مایع منی تهیه و پلاسمای منی آن جدا گردید. پروستازوم های موجود در پلاسمای منی با اولتراسانتریفوژ رسوب داده شدند و فراکسیون پروستازومی با استفاده از ستون سپوروز، ژل فیلتراسیون شد. با استفاده از آنتی بادی منوکلونال علیه حضور CD59 (ME43)و تکنیک Dot-Blot حضور پروتئین در فراکسیون های بدست آمده از ستون سپوروز مورد ارزیابی قرار گرفت. وزن ملکولی و درجه خلوص پرتئین بوسیله SDS-PAGE و سپس Western Blot تعیین شد. نتایج. پروتئین فوق فقط در فراکسیون های ناحیه 6.5ML ،15 ML  آشکار گردید. وزن ملکولی آن بر اساس سایز مارکر در فراکسیون های فوق بترتیب 65 و 21 کیلو دالتون بود. درجه خلوص آن بر اساس SDS-PAGE نیز متفاوت بود. در فراکسیون6.5 ML  دو باند و در فراکسیون 15 ML یک باند مشخص گردید. بحث. تمام روش های استخراج قبلی CD59 مبتنی بر لیز غشای اریتروسیت ها توسط حلالها بوده و این نقش فیزیولوژیک پروتئین را تا حد زیادی کاهش می دهد. در این تحقیق از منابع پروستازومی موجود در مایعات ژنیتال استفاده گردید تا بدون استفاده از حلالها پروتئین جداسازی شود.

مقدمه. زخم معده به اشکال مختلفی وجود دارد که پاتوفیزیولوژی آن هنوز به طور کامل شناخته نشده است. درمانهای فارماکولوژیک گاستریت بیشتر از طریق کاهش یا خنثی سازی اسید ترشحی معده می باشد هر چند که بیمارانی هستند که میزان ترشح اسید معده آنها در حد نرمال است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر EDTA بر ایجاد آسیب حاد مخاطی توسط آسپرین است. روشها. مطالعه حاضر، یک مطالعه تجربی است که در سه بخش بر روی 54 رات نر به وزن تقریبی 13±240 گرم انجام گرفته است. راتها طی شب بدون غذا نگه داشته می شدند ولی آب در اختیارشان بود. در بخش اول مطالعه راتها در دو گروه قرار گرفتند. به گروه اول 1 میلی لیتر حلال آسپرین (PH=1-1.5) و به گروه دوم 300mg/kg آسپرین خورانده شد. در بخش دوم مطالعه راتها در سه گروه قرار گرفتند. به گروه اول 300mg/kg آسپرین به اضافه 1 میلی لیتر آب، به گروه دوم 1.5 mg/kg آسپرین به اضافه 1 میلی لیتر 1.5 EDTA درصد محلول در آب به طور همزمان و به گروه سوم 1 میلی لیتر 1.5 EDTA درصد محلول در آب 30 دقیقه قبل از مصرف 300mg/kg آسپرین خورانده شد. در بخش سوم مطالعه راتها به چهار گروه تقسیم شدند. به گروه اول 300mg/kg آسپرین به اضافه 1 میلی لیتر آب، به گروه دوم 1 میلی لیتر 2.5 EDTA درصد محلول در آب 30 دقیقه قبل از مصرف 300mg/kg آسپرین، به گروه سوم 1 میلی لیتر 5EDTA درصد محلول در آب 30 دقیقه قبل از مصرف 300mg/kg آسپرین و به گروه آخر 1 میلی لیتر 7.5EDTA درصد محلول در آب 30 دقیقه قبل از مصرف 300mg/kg آسپرین خورانده شد. راتها 3 ساعت پس از مصرف دارو کشته می شدند و معده آنها جهت تعیین اندازه و محل ضایعات به روش ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک خارج می گشت. برای بررسی اختلاف بین دسته ها از آزمونهای t test،AVOVA  و آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات با سطح معنی داری 0.05 استفاده شد. نتایج. نتایج بدست آمده نشان می دهد که EDTA با دوزهای مختلف چه به صورت پیش درمانی و چه به صورت همزمان، میزان آسیب حاد مخاطی توسط آسپرین را کاهش می دهد. بحث. آسپرین در محیط اسیدی جذب بهتری دارد و مصرف داروهای ضد ترشح اسید سبب کاهش جذب و اثربخشی دارو می شود. لیکن EDTA به صورت همزمانی یا پیش درمانی تاثیری در محیط اسیدی معده نداشته و در نتیجه بر روی جذب دارو هیچگونه اثری ندارد. با توجه به عوارض جانبی کم EDTA ، در صورتیکه نتایج این مطالعه با مطالعات مشابه و بخصوص کارآزماییهای بالینی بر روی انسان تایید گردد، در آینده می توان برای کاهش سمیت کوتاه مدت گوارشی NSAID ها از EDTA به صورت همزمان یا پیش درمانی استفاده نمود.

گرایش روز افزون به مصرف مواد مخدر به ویژه در سنین پایین یکی از معضلات بهداشت روان در جوامع از جمله ایران می باشد. عوامل متعدد جسمی، روانی و اجتماعی در زمینه سازی و بروز این پدیده نقش دارند. سو مصرف مواد و الکل ممکن است زمانی که خواسته های موقعیتی فراتر از توان مقابله ای فرد باشد اتفاق افتد و مصرف مواد و الکل بعنوان تنها روش دستیابی به پیامدهای مطلوب تلقی گردد. بنابر این ناتوانی در مقابله با شرایط فشارزا و اعتقاد به اینکه مصرف الکل و مواد منجر به نتایج مطلوب خواهد شد، مبنا و اساس توسعه الگوهای سو مصرف مواد است... 

گفتار شایعترین راه برقراری ارتباط بین انسان ها است که به طور خود به خود، با قرار گرفتن در معرض تحریکات محیطی و گفتاری دیگران در کودک شکل می گیرد. برخی از اختلالات گفتاری نه تنها روی برقراری ارتباط تاثیر می گذارند بلکه می توانند تحصیل و زندگی اجتماعی فرد را نیز مختل نمایند. شیوع اختلالات ارتباطی در آمریکا در حدود 10 درصد گزارش شده است. منبع دیگری نیز شیوع اختلالات گفتاری را بین سنین 21-5 سالگی حدود 5 درصد ذکر کرده است. متاسفانه در شهر اصفهان اطلاعات دقیقی از توزیع فراوانی اختلالات گفتاری در دست نیست. به همین منظور این مطالعه با هدف بررسی توزیع فراوانی انواع اختلالات گفتاری در نواحی پنجگانه شهر اصفهان بر روی دانش آموزان پایه های اول و دووم ابتدایی مدارس عادی انجام شد.

میانگین طبیعی فشار داخل چشم 16±3 mmHg (IOP) می باشد که تحت تاثیر عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، اوقا شبانه روز، سن و ... قرار دارد. افزایش IOP به عنوان عامل موثری در بروز آسیب عصب بینایی به شمار می آید. اگر چه اکثر داروهای بیهوشی باعث کاهش IOP می گردند ولی تجویز ساکسینیل کولین و لوله گذاری تراشه که در اکثر اعمال جراحی اورژانسی کاربرد دارند باعث افزایش IOP می شوند روشهای مختلفی جهت جلوگیری از این افزایش ارایه گردیده است که ما در این تحقیق اثرات دو داروی کلونیدین و لیدوکایین را بررسی نمودیم.