آموزش پرستاری
سال:1396 | دوره:6 | شماره:3 (پیاپی 23) |تعداد مقالات:8

مقدمه: ارتباط آموزشی موثر، اولین گام برای آموزش بیماران است. بهبود ارتباط موثر با بیمار باعث توانمندشدن پرستار در به دست آوردن اطلاعات و شناسایی مشکلات بیمار خواهد بود مطالعه حاضر با هدف تعیین همبستگی موانع آموزش و برقراری ارتبا ط با بیمار از دید پرستاران بیمارستا ن های شهرجیرفت درسال 1394 انجام شد.روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 200 پرستار شاغل در بیمارستان های شهر جیرفت به صورت تمام شماری سرشماری در سال 1394 وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق دو پرسشنامه که یکی با 27 گزینه در ارتباط با موانع آموزش به بیمار و دیگری با 30 گزینه مربوط به موانع برقراری ارتباط موثر پرستار- بیمار بوده است. روایی هر دو ابزار با استفاده از روایی محتوا و استناد به منابع معتبر و کسب نظرات از اساتید صاحب نظر تعیین شد. همچنین پایایی پرسشنامه ها با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ به ترتیب 0.86 r - و 0.78 r - تعیین گردید.یافته ها: بر اساس نتایج، ویژگیهای شغلی با میانگین و انحراف معیار نمره 3.896±0.628، مهمترین مانع ارتباطی با بیمار بود. همچنین عوامل محیطی با میانگین و انحراف معیار نمره 4.36±0.543، مهمترین عامل از موانع آموزشی شناسایی گردید. اگرچه با افزایش موانع آموزشی، موانع ارتباط با بیمار نیز افزایش یافت، ولی رابطه معنی دار بین دو گروه از موانع آموزشی و موانع مشاهد نگردید (p>0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج، از مهمترین موانع و چالشهای اصلی در برقراری ارتباط آموزشی، می توان ویژگیهای شغلی محیطی را نام برد. پیشنهاد می گردد مدیران و برنامه ریزان بالینی با تمرکز بر کاهش موانع بر جلب مشارکت بیشتر پرستاران وتسهیل شرایط لازم برای آموزش بیماران اقدام نمایند.

مقدمه: کمبود دانش و مهارت پرسنل درمان در احیای قلبی ریوی به عنوان فاکتوری در پیامد های نا مطلوب ایست قلبی قربانیان شناخته شده است.Lیادگیری مبتنی بر تیم (Team Based Learning) یک استراتژی آموزشی نوین می باشد که مورد توجه جوامع آموزش پزشکی قرار گرفته است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه تاثیر آموزش احیای قلبی ریوی (resuscitation cardiopulmonary) به روش یادگیری مبتنی بر تیم تعدیل شده (Modified Team Based Learning) و روش سنتی بر دانش و مهارت دانشجویان رشته پرستاری بود.روش کار: جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان رشته پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی حضرت فاطمه (س) شیراز در سال تحصیلی 92-1391 بود که کلیه 74 دانشجوی سال سوم رشته پرستاری به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب گردید. نهایتا پس از اعمال معیارهای ورود و خروج 50 نفر از شرکت کنندگان در پژوهش باقی ماندند. اعضای نمونه به تصادف به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. درگروه آزمایش، احیای قلبی ریوی به دانشجویان به روش یادگیری مبتنی بر تیم تعدیل شده و در گروه کنترل به روش سنتی آموزش داده شد. ابزار های مورد استفاده جهت جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه آزمون سنجش دانش و چک لیست سنجش مهارت احیا بود. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر گویای تفاوت معنی دار میان گروه های MTBL و سنتی در یادگیری دانش و مهارت CPR بود (p<0.0001) که با توجه به بررسی اثر تکرار آزمون و اثر تعامل مشخص شد که تغییرات هر دو متغیر در گروه های TBL نسبت به گروه سنتی به طور معنی داری بیشتر بوده است. نتایج آزمون تعقیبی (LSD: Last Significant Difference) برای بررسی تفاوت میانگین دانش و مهارت CPR در دوگروه در سه نوبت اجرا نشان داد نمرات یادداری دانش و مهارت CPR در گروه یادگیری MTBL در مقایسه با نمرات پس آزمون کاهش معناداری نداشته است و در گروه یادگیری سنتی در هر دو متغیر کاهش معناداری داشته است (p<0.01).نتیجه گیری: به نظر می رسد که روش آموزش مبتنی بر تیم می تواند به عنوان روشی مناسب برای یادگیری موثرتر در دانشجویان علوم پزشکی مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: پرستاران به دلیل حساسیت های شغلی با استرس زیادی مواجه هستند. استرس های شغلی می توانند باعث افزایش افسردگی و کاهش کیفیت زندگی شوند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر طرحواره درمانی بر کاهش علائم افسردگی و افزایش کیفیت زندگی پرستاران انجام شد.روش کار: این مطالعه نیمه-تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. 40 پرستار زن از میان همه پرستاران زن بیمارستان های شهر ورامین انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه مداخله 10 جلسه 80 دقیقه ای با روش طرحواره درمانی گروهی آموزش دید. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های افسردگی بک و کلارک و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بودند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری و با استفاده از نرم افزار SPSS-19 تحلیل شدند.یافته ها: یافته ها نشان داد که قبل از مداخله میانگین و انحراف معیار افسردگی و کیفیت زندگی به ترتیب 37.60±6.34 و 71.89±11.32 بود، اما پس از مداخله میانگین و انحراف معیار آنها به ترتیب 25.89±3.80 و 85.33±9.71 شد. همچنین میان گروه های مداخله و کنترل در کاهش علائم افسردگی و افزایش کیفیت زندگی تفاوت معناداری وجود داشت (p<0.001).نتیجه گیری: نتایج اهمیت طرحواره درمانی گروهی را در کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی پرستاران نشان داد. بنابراین پرستاران می توانند از روش طرحواره درمانی گروهی برای کاهش علائم افسردگی و بهبود کیفیت زندگی استفاده کنند.

مقدمه: داشتن مهارت های احیاء قلبی ریوی در گروه سنی نوجوان دارای اهمیت بسزایی است، این مطالعه با هدف تعیین مقایسه تاثیر آموزش احیای قلبی-ریوی به دو روش ایفای نقش ونمایش فیلم ویدئویی بر دانش و عملکرد دانش آموزان دبیرستانی انجام شده.روش کار: مطالعه به روش نیمه تجربی در سال 1393 در دبیرستان منتخب شهر اصفهان انجام شد. 64 نمونه از جامه پژوهش با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ایفای نقش (32 نفر) و فیلم ویدئویی (32 نفر) قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه مشتمل بردو بخش مشخصات دموگرافیک، دانش سنجی احیای قلبی ریوی و چک لیست عملکردسنجی دانش آموزان در رابطه با انجام احیا قلبی ریوی بود. دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS 18 و آمار توصیفی و استنباطی (تی زوجی، تی مستقل) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد میانگین نمره آگاهی و عملکرد دو گروه(ایفای نقش و فیلم آموزشی) قبل و بعد از مداخله افزایش معناداری داشت (p<0.001). میانگین تغییرات نمره آگاهی و عملکرد در گروه آموزشی فیلم ویدئویی بعد از مداخله نسبت به قبل بطور معناداری بیشتر از گروه ایفای نقش بود (p<0.001).نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه، آموزش احیای قلبی-ریوی از طریق فیلم ویدئویی و ایفای نقش باعث افزایش دانش و عملکرد دانش آموزان شد که این افزایش در گروه فیلم ویدئویی قابل توجه بود. لذا پیشنهاد میشود آموزش مراحل احیای قلبی ریوی به صورت فیلم آموزشی در مقطع دبیرستان جهت دانش آموزان جزء برنامه درسی قرار گیرد.

مقدمه: برنامه های متعددی برای کاهش استرس دانشجویان پرستاری پیشنهاد گردیده است. در این میان، بهره گیری از پرستاران بالینی با تجربه در امر آموزش دانشجویان پرستاری به عنوان منتور، افق تازه ای را در یادگیری بالینی گشوده است. با توجه به محدود بودن مطالعات انجام شده در زمینه استفاده از منورشیپ در ایران، این مطالعه با هدف تعیین تاثیر به کارگیری روش منتورشیپ بر میزان استرس دانشجویان پرستاری صورت گرفت.روش کار: این مطالعه یک پژوهش تجربی با طراحی دو گروهی قبل و بعد بود که بر روی 57 دانشجوی ترم 7 و 8 کارشناسی پرستاری که مشغول کارآموزی در بخش داخلی بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود بودند، انجام شد. دانشجویان به روش سرشماری انتخاب و به طور تصادفی ساده در دو گروه مداخله (29 نفر) و کنترل (28 نفر) قرار گرفتند. در گروه مداخله، هر 6 تا 7 دانشجو تحت آموزش یک پرستار بالینی به عنوان منتور قرار گرفت. گروه شاهد نیز طبق روش معمول تحت آموزش مربی دانشکده قرار گرفتند. در هر دو گروه قبل و بعد از مداخله، میزان استرس دانشجویان با پرسشنامه Clinical Environmental Stress سنجیده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های تی مستقل و وابسته و کوواریانس تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: بین گروه ها از نظر سنی، سکونت و سال ورود تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. بر اساس نتایج آزمون کوواریانس، دو گروه قبل از اجرای برنامه منتورشیپ از نظر میانگین نمره استرس با هم اختلاف معناداری نداشتند (0.418=p). اما پس از اجرای برنامه مداخله میانگین نمرات استرس در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل، به مقدار قابل توجهی کاهش یافته بود که این اختلاف از نظر آماری نیز معنادار بود (0.016=p).نتیجه گیری: برنامه آموزشی منتورشیپ می تواند موجب کاهش استرس دانشجویان پرستاری شود و توصیه می شود در کارآموزی در عرصه دانشجویان پرستاری از این برنامه آموزشی به جای روش معمول در دانشکده های پرستاری استفاده شود. که با توجه به کمبود مربیان پرستاری و کاهش شکاف تئوری وعمل می توان آز آن استفاده کرد.

مقدمه: برنامه های مراقبت پرستاری دیابت نوع دو متنوعی همچون فعالیت بدنی منظم پیشنهاد شده است. هدف از این پژوهش تعیین تفاوت تاثیر هشت هفته تمرین اینتروال شدید و ترکیبی قدرتی-استقامتی بر سطوح سرمی فاکتور رشدی فیبروبلاست-21 (FGF-21) در زنان دیابتی نوع دو است.روش کار: در این تحقیق نیمه تجربی 42 نفر از زنان دیابتی دارای اضافه وزن با دامنه سنی 45-60 سال و قند خون ناشتای بزرگ تر 126 میلی گرم در دسی لیتر به طور داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه تناوبی شدید (N=14)، تمرین ترکیبی (N=14) و کنترل (N=14) قرار گرفتند و به مدت هشت هفته تمرین کردند. گروه تناوبی شدید سه جلسه در هفته 4-10 تکرار آزمون وینگیت 30 ثانیه ای بر روی ارگومتر را با تلاش حداکثر انجام دادند. گروه ترکیبی سه جلسه در هفته تمرین هوازی با 60 درصد حداکثر ضربان قلب و دو جلسه در هفته تمرین مقاومتی با 70 درصد یک تکرار بیشینه انجام دادند. گروه کنترل هیچ گونه فعالیت منظمی نداشتند. FGF21 زنان 24 ساعت قبل و بعد از اتمام دوره تمرینی از طریق خون گیری اندازه گیری شد. جهت تعیین تفاوت های درون گروهی از آزمون t وابسته و جهت تعیین تفاوت های میان گروه ها از روش آماری تحلیل کوواریانس استفاده گردید.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد میزان FGF21 سرمی نیز در هیچ یک از گروه های تناوبی شدید، ترکیبی و کنترل تغییر معنی داری نداشت، ولی در گروه کنترل نزدیک به معنی داری بود (p=0.087)، همچنین، پس از هشت هفته تمرین با وجود افزایش میزان FGF21 در گروه تمرین تناوبی شدید و ترکیبی بین میانگین داده های پیش آزمون و پس آزمون گروه های تناوبی شدید (p=0.158)، ترکیبی (0.279=P) و کنترل (0.834=P) اختلاف معنی داری وجود ندارد. نتایج مقایسه بین گروهی تفاوت معنی داری بین گروه های تمرینی نشان نداد (p=0.819).نتیجه گیری: با توجه به کارایی یکسان دیده شده بین دو مداخله ورزشی می توان نتیجه گرفت که برنامه های مراقبت پرستاری برای بیماران دیابتی نوع دو می تواند شامل این دو شیوه ورزشی با توجه به زمان در دسترس باشد. همچنین عدم معنی داری را به طورکلی، می توان ناشی از کوتاه بودن طول دوره، سن آزمودنی ها و سطح آمادگی آن ها دانست، که با توجه به این موارد، نیاز به انجام تحقیقات طولی در این زمینه همچنان باقی است.

مقدمه: نواقص برنامه درسی سنتی و ناتوانی آن در برآورده ساختن نیازهای واقعی دانشجویان، موجب توجه هر چه بیشتر برنامه ریزان درسی به الگوهای جدیدتر برنامه درسی شده است یکی از این رویکردهایی که می تواند آموزش پرستاری را متحول کند و کیفیت آن را ارتقاءدهد، الگوی برنامه درسی پست مدرن است. با توجه به اهمیت این رویکرد، مقاله حاضر با هدف ارائه و ارزشیابی الگوی برنامه درسی پست مدرن در آموزش پرستاری ایران انجام شده است.روش کار: پژوهش حاضر از نوع کاربردی و با روش توصیفی است. بر این اساس ابتدا الگوی پیشنهادی برنامه درسی پست مدرن با تاکید بر نظام آموزش پرستاری ایران در قالب عناصر برنامه درسی (هدف، محتوا، روشهای یاددهی و یادگیری، محیط یادگیری، یادگیرنده و ارزشیابی) ارائه شد. برای ارزشیابی الگوی پیشنهادی از نظر متخصصان برنامه ریزی درسی استفاده شد. به این منظور پرسشنامه ای محقق ساخته در اختیار 214 نفر از متخصصان برنامه درسی که به روش تصادفی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شده اند قرار گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (جدول فراوانی و درصد) و آمار استنباطی (آزمون خی دو و فیشر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در نتیجه این پژوهش، الگوی برنامه درسی پست مدرن به منظور کاربرد در نظام آموزش پرستاری طراحی گردید. یافته های دیگر تحقیق نشان داد که بیش از 82 درصد از متخصصان برنامه ریزی درسی، عناصر الگوی پیشنهادی را در سطح مطلوب ارزشیابی کرده اند ولی تنها 34 درصد از آنها ویژگیهای اهداف را مطلوب دانسته اند. همچنین بین دیدگاه متخصصان برنامه ریزی درسی در مورد مطلوب بودن عناصر پیشنهادی این الگو تفاوت معنادار آماری وجود نداشت (p>0.05) اما بین نظر آنها در مورد میزان کاربردی بودن اهداف برنامه درسی پست مدرن در نظام آموزش پرستاری با توجه به محل اشتغال تفاوت معنادار وجود داشت.نتیجه گیری: نتایج یافته ها نشان داد که الگوی طراحی شده بر مبنای رویکرد پست مدرن به منظور کاربرد در نظام آموزش پرستاری ایران با توجه به نظر متخصصان برنامه ریزی درسی مطلوب ارزشیابی شده است.

مقدمه: اختلالات اضطرابی از شایع ترین اختلالات روانپزشکی در جمعیت عمومی هستند که به گونه ای بحرانی در میان دانشجویان افزایش یافته است. لذا هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش حل مساله در کاهش اضطراب دانشجویان پرستاری بود.روش کار: پژوهش حاضر پژوهشی نیمه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان رشته پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی همدان در مقطع کارشناسی در سال تحصیلی 1394-95 بود. از این بین، 83 نفر به صورت تصادفی انتخاب و آزمون اضطراب کتل روی آن ها اجرا گردید. سپس 36 نفر از دانشجویانی که در این مقیاس حداقل نمره 40 را کسب کرده بودند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش به صورت گروهی در 8 جلسه تحت آموزش مهارت حل مساله قرار گرفتند و گروه کنترل تحت هیچ آموزشی قرار نگرفتند. پس از اجرای آموزش برای گروه آزمایش، مجددا دو گروه در پس آزمون ارزیابی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون t گروه های مستقل استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که اضطراب در گروه مداخله کاهش معنی داری داشت (p<0.001).نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش میتوان نتیجه گرفت که آموزش مهارتهای حل مساله میتواند به عنوان مداخله در جهت تعدیل اضطراب مورد استفاده قرار گیرد.