طب توانبخشی
سال:1395 | دوره:5 | شماره:4 |تعداد مقالات:30

مقدمه و اهداف عدم تعادل در زمانبندی و میزان فعالیت عضلات کوادریسپس و همسترینگ موجب افزایش احتمال آسیب لیگامان صلیبی قدامی (ACL) می شود. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی زمانبندی و میزان فعالیت عضلات واستوس مدیالیس و سمی تندینوس مردان ورزشکار در هنگام پرش-فرود از ارتفاع های مختلف جهت شناخت تغییراتی است که در زمان بندی و میزان فعالیت این عضلات همراه با تغییر ارتفاع ایجاد می شود و آیا این تغییرات احتمال بروز آسیب ACL را تغییر می دهند یا خیر.مواد و روش ها در تحقیق نیمه تجربی با نمونه گیری در دسترس حاضر، 16 ورزشکار (والیبالیست، هندبالیست، بسکتبالیست) با متوسط سن 23.1±1.2 سال، وزن 64.8±2.4 کیلوگرم و قد 178±4.5 سانتی متر، حرکت پرش-فرود را از ارتفاع های 20، 40 و 70 سانتی متر انجام دادند. میزان فعالیت فازهای فیدفوروارد و فیدبک و نتایج زمانبندی فعالیت عضلات با استفاده از دستگاه ME 6000 مورد بررسی قرار گرفت. برای مقایسه زمانبندی و میزان فعالیت هر عضله در فرود از سه ارتفاع، از روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر، و برای مقایسه میزان فعالیت و زمانبندی بین عضلات واستوس مدیالیس و سمی تندینوس از آزمون T مستقل با نرم افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد (p£0.05).یافته ها میزان فعالیت فیدفورواردی (p=0.001) و زمان آغاز فعالیت (p=0.014) عضله واستوس مدیالیس در ارتفاع 70 سانتی متر به طور معناداری بیشتر از ارتفاع های 20 و 40 سانتی متر است، اما در میزان فعالیت و زمان آغاز فعالیت عضله سمی تندینوس تفاوت معناداری وجود نداشت (p>0.05). در آزمون T مستقل، میزان فعالیت سمی تندینوس بطور معنی داری کمتر از واستوس مدیالیس است (p<0.05).نتیجه گیری افزایش ارتفاع فرود باعث افزایش نسبت کلی فعالیت کوادریسپس به همسترینگ و فعال شدن زودتر عضله واستوس مدیالیس می شود. این تغییرات منفی در زمانبندی و میزان فعالیت عضلات میزان نیروهای برشی وارد بر ACL را افزایش می دهد و فرد را مستعد آسیب می سازد.

مقدمه و اهداف بررسی اثر دراز مدت استفاده از آکوپیشن ها در ارتقاء توانمندی های فردی از جمله اقداماتی است که اهمیت کاردرمانی را در زندگی افراد مشخص می نماید. هدف از مطالعه حاضر پاسخ به این سوال است که آیا افرادی که به طور مستمر از آکوپیشن های ورزش و مطالعه استفاده می کنند، از کارکردهای اجرایی بهتری برخوردار هستند. مواد و روش ها مطالعه حاضر گذشته نگر با 100 شرکت کننده 95-50 سال انجام شد. نمونه گیری به صورت خوشه ای لایه ای در 4 منطقه تهران انجام گرفت. شرکت کننده ها بر طبق پرسش نامه دموگرافیک در 4 گروه فقط مطالعه، فقط ورزش، هر دو و هیچکدام قرار گرفتند و سپس برای بررسی کارکرد اجرایی 3 آزمون استروپ، برج لندن و ویسکانسین را انجام دادند. برای بررسی اختلاف میانگین نمرات آزمون کارکرد اجرایی در 4 گروه از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و برای بررسی تفاوت بین گروه از آزمون مقایسه زوج با اصلاح بنفرونی استفاده شد. یافته ها افرادی که هیچ آکوپیشن مستمری (ورزش و مطالعه) از نوجوانی تا زمان حاضر نداشتند در مقایسه با 3 گروه دیگر (فقط مطالعه، فقط ورزش، هر دو) در آزمون های کارکرد اجرایی به طور معناداری ضعیف تر بودند (P<0.05)، اما بین سایر گروه ها (هر دو فقط ورزش، هر دو فقط مطالعه، فقط ورزش و فقط مطالعه) تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری افرادی که یکی از آکوپیشن های ورزش، مطالعه و یا هر دو را انجام می دادند در مقایسه با افرادی که هیچ کدام از این آکوپیشن ها را انجام نمی دادند، از کارکرد اجرایی بهتری برخوردار بودند. به نظر می رسد انجام زود هنگام دو فعالیت مطالعه و ورزش در سال های جوانی و ادامه آن تا پیری می تواند از افت شدید کارکردهای اجرایی در پیری جلوگیری کند، اما این نظریه نیاز به بررسی های بیشتری در مطالعات طولی دارد.

مقدمه و اهداف شیوع دردهای اسکلتی-عضلانی در مادران دارای کودک فلج مغزی به طور معناداری بیشتر از مادران کودکان عادی است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات ثبات مرکزی بر استقامت عضلات خم کننده و باز کننده تنه و کیفیت زندگی مادران دارای کودک فلج مغزی است. مواد و روش ها در مطالعه نیمه تجربی حاضر، 30 نفر از مادران مبتلا به کمردرد دارای کودک فلج مغزی 6 تا 18 ساله شهر اصفهان، با توجه به ملاک های پژوهش به روش هدفمند و در دسترس به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 20 دقیقه تمرینات منتخب ثبات مرکزی را انجام دادند، در حالی که گروه کنترل، هیچ گونه فعالیت ورزشی منظمی را انجام ندادند. کیفیت زندگی و استقامت عضلات خم کننده و باز کننده ستون فقرات به ترتیب با استفاده از پرسش نامه وضعیت سلامت (36 SF)، آزمون استقامت ایستای خم کننده های تنه و آزمون ایستای بازکننده های تنه قبل و پس از هشت هفته مداخله تمرینی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نتایج تحقیق حاضر نشان دهنده بهبود معنادار در کیفیت زندگی (P=0.001)، استقامت عضلات خم کننده (P=0.002) و بازکننده تنه (P=0.040) متعاقب انجام تمرینات ثبات مرکزی بود. نتیجه گیری با توجه به نتایج به دست آمده در پژوهش حاضر، تمرینات ثبات دهنده باعث بهبود کیفیت زندگی و استقامت عضلات خم کننده و بازکننده تنه در مادران دارای کودک مبتلا به فلج مغزی می شود. لذا با توجه به اهمیت سلامت مادران دارای کودک فلج مغزی، پایین بودن سطح کیفیت زندگی آن ها و تاثیر مثبت تمرینات ثبات مرکزی بر کیفیت زندگی و استقامت عضلات تنه، این روش می تواند به عنوان یک مدالیته در درمان مادران مبتلا به کمردرد مزمن دارای کودک با ناتوانی جسمی–حرکتی توصیه گردد.

مقدمه و هدف از آنجا که توجه به عوامل موثر بر رضایت شغلی کاردرمانگران اهمیت بسیاری دارد، پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط صلاحیت بالینی و رضایت شغلی در کاردرمانگران شهر تهران انجام شد.مواد و روش ها در پژوهش حاضر 62 نفر کاردرمانگر (18 مرد، 44 زن) شاغل در مراکز دولتی و خصوصی که بین 23 تا 48 سال (M=29.58، SD=6.96) سن داشتند، شرکت کردند. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسش نامه ارزیابی صلاحیت بالینی کاردرمانگران و پرسش نامه رضایت شغلی هرزبرگ استفاده شد. داده های پژوهش از طریق آزمون های آماری t مستقل، همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و با استفاده از نسخه 18 نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. سطح معناداری P£0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها نتایج تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد که بین صلاحیت بالینی (P=0.234) و رضایت شغلی، همبستگی معناداری وجود ندارد. همچنین بین حیطه های صلاحیت بالینی به ترتیب شامل مسوولیت حرفه ای (p=0.335)، دانش عملکردی (p=0.194)، فرآیند عملکرد (p=0.124)، تفکر انتقادی (p=0.127)، ارتباط موثر (p=0.161)، اقدام به رشد حرفه ای (p=0.932)، مدیریت محیط درمان (p=0.309) و رضایت شغلی همبستگی معناداری مشاهده نشد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که تنها ضریب بتای حیطه مسوولیت حرفه ای (p=0.001) در پیش بینی رضایت شغلی کاردرمانگران اثر معناداری دارد و حیطه های دیگر صلاحیت بالینی شامل دانش عملکردی (p=0.119)، فرآیند عملکرد (p=0.289)، تفکر انتقادی (p=0.960)، ارتباط موثر (p=0.169)، اقدام به رشد حرفه ای (p=0.091) و مدیریت محیط درمان (p=0.316) تاثیر معناداری نداشتند.نتیجه گیری برای افزایش رضایت شغلی کاردرمانگران، توجه به حیطه مسوولیت حرفه ای آنها بیشترین اهمیت را دارد.

مقدمه و اهداف یکی از شایع ترین آسیب های ورزشی، پارگی رباط صلیبی قدامی است. علی رغم صرف هزینه های بسیار برای جراحی بازسازی این رباط همچنان نرخ بازگشت به سطح پیش از آسیب در میان این بیماران پایین است. یکی از موانع بازگشت به سطح پیش از آسیب، ترس از حرکت یا آسیب مجدد (کینزیوفوبیا) در این بیماران است. هدف مطالعه حاضر، اندازه گیری کینزیوفوبیا قبل و بعد از انجام آزمون های عملکردی در بیماران با نقص رباط صلیبی قدامی و مقایسه آن با افراد سالم است.مواد و روش ها مطالعه پیش رو تحلیلی- مقطعی بر روی 16 بیمار مبتلا به پارگی کامل رباط صلیبی قدامی که مدت زمان سپری شده از آسیب آنها بین 3ماه تا 2سال بود و تحت مداوای فیزیوتراپی قرار گرفته بودند و 16 فرد سالم انجام شد. شاخص های قرینگی نمره آزمون های عملکردی پرش متقاطع، زمان پرش شش متر و نمره های کینزیوفوبیا جمع آوری شدند. بیماران (n=16) به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند، یک گروه (n=8) پیش از انجام آزمون های عملکردی، «گروه یک»، و یک گروه (n=8) پس از انجام آزمون های عملکردی، «گروه دو». شرکت کنندگان تحقیق حاضر، پرسش نامه مقیاس ترس از حرکت تمپا (TSK- 17) را دریافت و تکمیل کردند. از پرسش نامه TSK- 17 برای سنجش کینزیوفوبیا استفاده شد. آزمون تحلیل واریانس جهت مقایسه TSK- 17 و سایر اندازه های بالینی بین گروه ها انجام شد.یافته ها مقایسه سطح کینزیوفوبیا بین «گروه یک» و «گروه دو» تفاوت معناداری را نشان داد (p=0.004). در عین حال سطح کینزیوفوبیای گروه سالم با «گروه دو» تفاوت آماری معناداری نداشت. نمره آزمون های عملکردی بین سه گروه تفاوت معنا داری نداشت. همچنین سطح فعالیت و زمان سپری شده از آسیب بین دو گروه بیماران تفاوت معناداری نداشت.نتیجه گیری باتوجه به یافته ها، می توان گفت انجام آزمون های عملکردی توسط بیماران با نقص رباط صلیبی قدامی می تواند در کاهش میزان کینزیوفوبیا به عنوان یک مانع مهم برای بازگشت به سطح پیش از آسیب موثر باشد. به نظر می رسد این کاهش نتیجه آگاهی بیشتر بیمار از وضعیت عملکردی و توانایی های خویش باشد.

مقدمه و اهداف کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی در رشد (DCD) کنترل وضعیت ضعیف تری داشته و نسبت به همسالان سالم خود بیشتر در معرض افتادن و صدمه دیدن هستند. ورزش کردن ممکن است قابلیت تعادل در این جمعیت را بهبود بخشد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات بدنی منتخب بر تعادل کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی بود.مواد و روش ها روش مطالعه از نوع نیمه تجربی بود. آزمودنی ها 20 کودک پسر دارای اختلالات هماهنگی در رشد، در محدوده سنی 10–7 سال بودند که به دو مرکز دولتی و خصوصی سرپایی روانپزشکی کودک و نوجوان مراجعه کرده و به صورت تصادفی انتخاب شدند و به دو گروه (تجربی و کنترل) تقسیم شدند. از هر دو گروه، پیش آزمون توسط آزمون اصلاح شده لک لک برای سنجش تعادل ایستا و آزمون راه رفتن تاندومی برای سنجش تعادل پویا صورت گرفت. گروه تجربی در یک دوره برنامه منتخب تمرینات بدنی به مدت 8 هفته (سه جلسه در هفته، هر جلسه 45 دقیقه) شرکت کردند. در انتها مجددا گزینه های مربوط به آزمون های تعادلی از هر دو گروه به عمل انجامید.یافته ها نتایج نشان داد که در پیش آزمون میانگین نمرات تعادل کودکان گروه تجربی و کنترل تفاوت معنادار وجود ندارد، اما در پس آزمون میانگین تعادل ایستا و پویا در گروه تجربی بیشتر از گروه کنترل بود (p<0.01).نتیجه گیری مطالعه حاضر نشان داد که انجام تمرینات بدنی منتخب باعث بهبود تعادل کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی شده است.

مقدمه و هدف انتخاب مناسب نوع انقباض برای دستیابی به آمادگی و قدرت عضله اهمیت زیادی دارد، به ویژه زمانی که هدف اصلی، بهبود قدرت بخش خاصی از کوادریسپس باشد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسه فعالیت عضلات کوادریسپس بین سه نوع انقباض اکستنسور زانو با بارهای مختلف در زنان جوان است.مواد و روش ها 20 زن جوان با میانگین سن 24.7±4.5 سال، قد 168.3±9.4 سانتی متر و وزن 62.6±7.2 کیلوگرم برای شرکت در پژوهش حاضر داوطلب شده و انقباضات ایزومتریک، کانسنتریک و اکسنتریک کوادریسپس را با بارهایی معادل 30-80 % وزنه یک تکرار بیشینه با دینامومتر ایزوکینتیک اجرا کردند. اندازه گیری فعالیت وستوس مدیالیس، وستوس لترالیس و رکتوس فموریس با الکترومایوگرافی 8 کاناله انجام شد. از آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون بونفرونی جهت تحلیل داده ها، استفاده گردید.یافته ها بین فعالیت عضلات پای برتر و غیربرتر تفاوتی وجود نداشت (P>0.05). فعالیت کوادریسپس کلی در انقباض اکسنتریک کمتر از کانسنتریک و مایزومتریک (P=0.000) و فعالیت وستوس مدیالیس و وستوس لترالیس بیشتر از رکتوس فموریس بود (P=0.002). در بارهای سبک تر، وستوس لترالیس از دو عضله دیگر فعال تر بود (P<0.01)، اما در بارهای سنگین تر، تفاوتی مشاهده نشد. فعالیت کوادریسپس کلی در بارهای سبک تر، در انقباض اکسنتریک کمتر از دو انقباض دیگر بود (P<0.01)، ولی در بارهای سنگین تر تفاوتی مشاهده نشد.نتیجه گیری از نتایج پژوهش حاضر چنین استنباط می شود که گروه کوادریسپس بیشترین فعالیت را در طی انقباض کانسنتریک دارد. یافته جالب توجه تر آنکه با تغییر نوع انقباض از اکنستریک به کانسنتریک، درگیری عضله وستوس مدیالیس بیشتر می شود. چنین نتایجی در شرایط پاتولوژیک مزمن مفصل پاتلوفمورال کاربرد زیادی دارد، زیرا این اختلالات غالبا به ضعف کوادریسپس به ویژه بخش داخلی آن نسبت داده شده است.

مقدمه و اهداف اختلال یادگیری ماهیتی غیر یکنواخت دارد که این عدم یکنواختی در الگوهای تحصیلی، قوت و ضعف پردازش اطلاعات منعکس می شود. کودکان دارای مشکلات یادگیری سطوح بالایی از نسبت فعالیت های امواج آلفا و بتا را از خود نشان می دهند که به پیشرفت فعالیت های ذهنی صدمه می زند. نوروفیدبک به کاهش نسبت آلفا و تتا کمک کرده و سبب بهبود مهارت های خواندن، نوشتن و ریاضیات می شود. بررسی بیشتر زوایای روش نوروفیدبک که از روش های درمانی جدید می باشد، می تواند به پیشرفت و به کار گیری موثرتر آن در اختلال یادگیری منجر شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی تعیین تاثیر نوروفیدبک بر مهارت های سرعت و صحت خواندن کودکان دچار اختلال یادگیری در بازه سنی 10-7 سال می باشد. مواد و روش ها پژوهش حاضر در چهارچوب طرح نیمه تجربی پیش آزمون و پس آزمون با یک گروه اجرا شد. جامعه آماری شامل 15 کودک 10-7 ساله مبتلا به اختلال یادگیری بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند، و تحت 15 جلسه درمان نوروفیدبک قرار گرفتند. کودکان در دو مرحله پیش و پس از درمان نوروفیدبک با آزمون خواندن و نارساخوانی نما مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون آماری t زوجی و ویلکاکسیون تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها بر اساس نتایج به دست آمده، تفاوت میانگین و انحراف معیار سرعت خواندن قبل و بعد از نوروفیدبک از نظر آماری معنادار (p<0.001) بود، اما تغییرات عمده در مورد مهارت صحت خواندن قبل و بعد از نوروفیدبک حاصل نشد. نتیجه گیری نتایج بیان می کند که نوروفیدبک موجب بهبود سرعت خواندن کودکان مبتلا به اختلال یادگیری می شود، اما به نظر می رسد برای رسیدن به تغییرات عمده در زمینه مهارت صحت خواندن تعداد جلسات بیشتری نیاز باشد.

مقدمه و اهداف تفکر انتقادی توانایی افراد در مهارت های حل مساله، مشکل گشایی و تصمیم گیری است. کسب مهارت تفکر انتقادی هدف نهایی یادگیری و ضرورتی برای تصمیم گیری و کار بالینی است. علوم توانبخشی به عنوان یکی از شاخه های علوم پزشکی، نقش مهمی در فرآیند درمان، مراقبت و ارتقای سلامت جامعه دارد و مهارت های تفکر انتقادی متخصصان توانبخشی ارتباط مستقیمی با کیفیت خدمات توانبخشی ارائه شده دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی مهارت های تفکر انتقادی دانشجویان کاردرمانی مقطع کارشناسی بود.مواد و روش ها پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-مقایسه ای است. در پژوهش پیش رو 72 نفر دانشجوی کارشناسی کاردرمانی (20 نفر سال اول، 14 نفر سال دوم، 16 نفر سال سوم و 22 نفر سال آخر) از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال تحصیلی 13941393 به روش تمام شماری انتخاب شدند و پرسش نامه اطلاعات دموگرافیک و ابزار سنجش مهارت های تفکر انتقادی کالیفرنیا فرم-ب [1] را تکمیل نمودند.یافته ها در مطالعه پیش رو میانگین نمره کل تفکر انتقادی در دانشجویان سال اول 11.60±3.15، سال دوم 12.56±3.73، سال سوم 13.56±4.35 و سال چهارم 11.68±4.41 بود. اما نتایج حاصل از آزمون آماری کروسکال والیس بین میانگین نمره های تفکر انتقادی دانشجویان کارشناسی کاردرمانی در 4 سال تحصیلی تفاوت آماری معناداری نشان نداد (P=0.499).نتیجه گیری به نظر می رسد نظام آموزشی دانشگاه شهید بهشتی در طراحی برنامه درسی مناسبی که توان ارتقای تفکر انتقادی دانشجویان را داشته باشد، ضعیف عمل می کند. علی رغم اهمیت تفکر انتقادی در کاردرمانی، این مهارت در طول تحصیل دانشگاهی پیشرفت چندانی نمی کند و این موضوع می تواند گویای نارسایی سیستم آموزشی و برنامه درسی در حال حاضر رشته کاردرمانی در این دانشگاه، به عنوان مهم ترین عامل دخیل در این زمینه باشد. لذا پیشنهاد می شود در روش های تدریس و واحدهای درسی ارائه شده، بررسی و بازنگری به عمل آید.

مقدمه و اهداف هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر تغییر سرعت و شیب تردمیل بر مقدار زاویه پشت پای افراد با پای چرخیده به خارج طی فاز استانس، راه رفتن و دویدن بود.مواد و روش ها بدین منظور تعداد 15 نفر از دانشجویان پسر به صورت هدفمند و بر اساس شاخص افتادگی استخوان ناوی انتخاب شدند، و پس از قرارگیری نشانگرها بر طبق مدل نشانه گذاری کلارک (1983)، هر آزمودنی به مدت 20 دقیقه، عمل راه رفتن و دویدن را در سه شیب (0، 5 و 10 درجه)، و سه سرعت (1.25، 2.25، 3.25 متر بر ثانیه) بدون استفاده از کفش انجام داد. اطلاعات دو بعدی زاویه پشت پای آزمودنی ها با استفاده از دو دوربین فیلم برداری (125 هرتز)، و سیستم آنالیز حرکت (Hp cosmos para motion) ثبت گردید.یافته ها نتایج آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر نشان داد که مقدار زاویه پشت پای آزمودنی در نتیجه افزایش شیب تردمیل، به جز در مرحله جدا شدن انگشتان پا از زمین، در سایر مراحل فاز استانس راه رفتن و دویدن از کاهش معنا داری برخوردار است. همچنین، پژوهش حاضر نشان داد که با افزایش سرعت تردمیل، مقدار زاویه پشت پای آزمودنی ها نیز به طور معناداری در کلیه مراحل فاز استانس راه رفتن و دویدن افزایش می یابد (p£0.001).نتیجه گیری بر اساس نتایج به دست آمده از محدوده های (شیب و سرعت) مورد بررسی، به نظر می رسد عامل افزایش سرعت نسبت به عامل افزایش شیب، عامل موثرتری در افزایش و ایجاد نوسانات نامطلوب مقدار زاویه پشت پای افراد با پای چرخیده به خارج باشد.

مقدمه و اهداف تمرینات عملکردی به عنوان روشی جدید و کاربردی برای بهبود سازگاری های عضلانی در کم توانان ذهنی معرفی شده است. لذا، پژوهش حاضر به مطالعه تاثیر تمرینات عملکردی بر سرعت حرکت مچ و زمان حرکت دسترسی به اشیا با اشکال (استوانه، مکعب، هرم) در اندازه های متفاوت (کوچک، متوسط، بزرگ) در کودک شش ساله با سندرم داون پرداخت.مواد و روش ها طرح پژوهش حاضر تک آزمودنی و آزمایشی است. یک دختر با سندرم داون که اختلال جسمانی و حرکتی شدیدی نداشت، از کانون سندرم داون معرفی شد (جنسیت: مونث، سن: شش سال). آزمودنی با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. پیش آزمون و پس آزمون دسترسی به اشیا با اشکال و اندازه های متفاوت، با استفاده از دستگاه تحلیل حرکتی گرفته شد. آزمودنی به مدت 24 جلسه 60 دقیقه ای (پنج جلسه در هفته) تحت تمرینات عملکردی هماهنگی چشم دست قرار گرفت. هر جلسه تمرین شامل سه بخش 15 دقیقه ای که بین آن ها 5 دقیقه استراحت بود، انجام گرفت.یافته ها میانگین زمان حرکت دسترسی به شی استوانه با اندازه متوسط کمتر (MT=1200.17) و اندازه اثر بیشتر از اشکال با اندازه های دیگر بود (E=0.89). میانگین سرعت حرکت مچ در دسترسی به شی استوانه با اندازه متوسط بیشتر (V=596.83) و اندازه اثر بیشتر از اشکال با اندازه های دیگر بود (E=0.94). میانگین زمان حرکت و سرعت دسترسی به اشیا با اشکال و اندازه های دیگر در پس آزمون نشان داد که آزمودنی اجرای بهتری نسبت به پیش آزمون داشت.نتیجه گیری یافته ها نشان داد که 24 جلسه تمرینات عملکردی باعث کاهش زمان حرکت، بهبود سرعت حرکت مچ و در الگوی دسترسی شد. پژوهش حاضر یافته های گذشته مبنی بر اینکه تمرینات تکلیف محور با رعایت اصل اختصاصی بودن تمرین، الگوی حرکتی در افراد با سندرم داون را بهبود می دهد، حمایت می کند.

مقدمه و اهداف یکی از مهم ترین قابلیت های سیستم شنوایی مرکزی، پردازش شنوایی دایکوتیک است که با افزایش سن همانند شنوایی محیطی دستخوش تغییرات بسیاری می گردد. نتیجه تحقیقات در مورد مقایسه غیر قرینگی عملکردی نیمکره های مغزی در شنوایی دایکوتیک در افراد سالمند موسیقی دان و غیر موسیقی دان نشان می دهد، افراد موسیقی دان نسبت به غیر موسیقی دان، برتری دارند. در مطالعه حاضر، غیر قرینگی عملکردی نیمکره های مغزی در شنوایی دایکوتیک در افراد سالمند موسیقی دان و غیر موسیقی دان با شنوایی هنجار با استفاده از آزمون دایکوتیک اعداد مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها مطالعه حاضر به روش مقطعی-مقایسه ای با استفاده از نسخه فارسی آزمون اعداد دایکوتیک بر روی 20 فرد سالمند موسیقی دان و 20 فرد سالمند غیر موسیقی دان با شنوایی محیطی هنجار و برتری دست راست انجام شد. سپس تحلیل نتایج آزمون با استفاده از آزمون های t مستقل و من- ویتنی بررسی شد. در نهایت نتایج گوش راست و چپ در سه وضعیت توجه تقسیم شده (عدم اعمال توجه)، توجه انتخابی (توجه به راست و چپ) مقایسه گردید. یافته ها مقایسه امتیاز آزمون دایکوتیک اعداد در هر سه وضعیت توجهی (بدون اعمال توجه، توجه به گوش راست و چپ) نشان داد که بین دو گروه سالمند موسیقی دان و غیر موسیقی دان تفاوت معنادار وجود داشت، در وضعیت توجه تقسیم شده به راست (0.001> P-value) و در شرایط توجه تقسیم شده به چپ و تمرکز توجه به راست و چپ (0.001= P-value) می باشد. نتیجه گیری نتایج حاصل از مطالعه، عملکرد بهتری را در سالمندان موسیقی دان به ویژه هنگام توجه به چپ، نسبت به سالمندان غیر موسیقی دان تایید کرد. سالمندان موسیقی دان غیر قرینگی عملکردی نیمکره ای کوچکتری را با امتیاز بالاتر در آزمون دایکوتیک اعداد آشکار کردند.

مقدمه و اهداف کودکان اختلال طیف اتیسم مشکلات مختلفی از جمله نقص در تعاملات اجتماعی و رفتارهای تکراری نشان می دهند. این مشکلات بر توانمندی های کودک برای مشارکت در سطح مدرسه و جامعه تاثیر می گذارد. تعدد این مشکلات منجر به ایجاد سردرگمی برای درمانگران، مربیان و خانواده ها برای انتخاب مناسب ترین نوع خدمات توانبخشی برای کودک می شود. هدف از مطالعه حاضر، ترجمه و بررسی روایی ظاهری و محتوایی پرسش نامه ای می باشد که برای بررسی نیازسنجی اولویت های آموزشی و درمانی والدین کودکان دارای اختلال طیف اتیسم در نیوزلند توسط Jeff Sigafoos طراحی شده است. نتایج حاصل از این پرسش نامه می تواند در جهت سهولت در طراحی برنامه درمانی توانبخشی برای کودکان دارای اختلال طیف اتیسم به کار گرفته شود.مواد و روش ها در پژوهش تحلیلی-توصیفی حاضر از روش روان سنجی استفاده شد. ابتدا پرسش نامه نیازسنجی اولویت های آموزشی و درمانی از طراح اصلی آن دریافت و اجازه ترجمه آن اخذ شد. ترجمه به صورت پیش رو-پس رو صورت گرفت. پس از آن روایی ظاهری توسط 10 نفر از خانواده های کودکان دارای اختلال طیف اتیسم و روایی محتوایی توسط 10 مربی در آموزش کودکان اتیسم دارای تجربه در زمینه کار بالینی بررسی شد. نسبت روایی محتوایی (CVR) و شاخص روایی محتوایی (CVI) محاسبه گردید.یافته ها پس از مرحله ترجمه یکی از سوال ها حذف شد. روایی ظاهری بسیار بالا (0.97) برای این پرسش نامه به دست آمد. نسبت روایی محتوایی (1-0.8) و شاخص روایی محتوایی در محدوه قابل قبول (0.99) قرار گرفت.نتیجه گیری پرسش نامه نیازسنجی اولویت های آموزشی و درمانی دارای روایی ظاهری و محتوایی مناسب برای بررسی نیازها و اولویت های درمانی و آموزشی والدین کودکان دارای اختلال طیف اتیسم است.

مقدمه و اهداف گذار یائسگی با تغییرات نامطلوب در ترکیب بدن، توزیع چربی، افزایش چربی احشایی و شیوع کبد چرب غیرالکلی همراه است، اما مطالعات محدودی اثرات فعالیت بدنی را بر عملکرد کبد در دوران یائسگی بررسی نموده اند. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر تمرین مقاومتی غیرخطی بر سطوح آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینو ترانسفراز، آلکالین فسفاتاز، گاما گلوتامیل ترانسفراز، بیلی روبین کل و پلاکت در زنان یائسه چاق مبتلا به کبد چرب غیرالکلی بود.مواد و روش ها از میان زنان یائسه دارای کبد چرب غیرالکلی 60 تا 71 سال، 23 نفر به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه تمرین مقاومتی (12 نفر (و کنترل (11 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی 12 هفته، با شدت های متفاوت تمرین مقاومتی انجام دادند و گروه کنترل زندگی روزمره عادی خود را ادامه دادند. نمونه های خونی قبل و بعد از انجام پروتکل گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری ANCOVA یک راهه و t زوجی و نرم افزار SPSS 22 (p<0.05) انجام شد.یافته ها سطوح آلانین آمینوترانسفراز (p=0.013) و آسپارتات آمینوترانسفراز (p=0.000) در گروه تمرین مقاومتی به طور قابل توجهی کاهش یافت، اما در گروه کنترل تغییر معناداری دیده نشد (p>0.05). سطوح آلکالین فسفاتاز، گاماگلوتامیل ترانسفراز، بیلی روبین کل و پلاکت در دو گروه تفاوت معناداری نداشت (p>0.05) و در گروه تمرین مقاومتی قدرت عضلانی بهبود یافت (p=0.000).نتیجه گیری نتایج نشان داد که با افزایش سن، گذار یائسگی و بی تحرکی، افزایش وزن و شیوع کبد چرب غیرالکلی مشهود است. این عوامل سلامت زنان در مرحله یائسگی را به خطر می اندازد، اما تمرین مقاومتی غیرخطی برای بهبود عملکرد و قدرت عضلات مفید است. این امر می تواند مورد توجه پزشکان، مربیان و طراحان برنامه های تمرینی برای کاهش اثرات جانبی درمان های دارویی قرار گیرد.

مقدمه و اهداف متاسفانه علی رغم مزایای ویژه کش های مقاومتی در تمرینات توانبخشی بیماران مولتیپل اسکلروزیس، مطالعات اندکی در این زمینه گزارش شده است. هدف از مطالعه پیش رو، بررسیتاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی با کش بر شدت خستگی، کیفیت زندگی و قدرت عضلات اندام تحتانی مردان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.مواد و روش ها 30 بیمار (با مقیاس ناتوانی 1 تا 4، سن 25 تا 35 سال، توانایی راه رفتن مستقل) انجمن ملی ام اس تهران، به طور داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (15نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. هشت هفته تمرین مقاومتی، 3 بار در هفته به صورت پیشرونده روی این بیماران اجرا شد. خستگی و کیفیت زندگی به ترتیب با پرسش نامه های خستگی و 36 سوالی ارزیابی شد. قدرت عضلات با دینامومتر دستی اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های T با سطح معناداری P£0.05 استفاده شد.یافته ها نتایج t مستقل تفاوت معناداری (خستگی P=0.029، کیفیت زندگی P=0.000، قدرت پلانتار فلکسورها P=0.007، اکستنسورهای زانو و ران به ترتیب P=0.000، P=0.001) را در پس آزمون دو گروه تجربی و کنترل نشان داد، در حالی که در پیش آزمون دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج t همبسته نیز تفاوت معناداری (خستگی P=0.019، کیفیت زندگی P=0.000، قدرت پلانتار فلکسورها P=0.010، اکستنسورهای زانو و ران به ترتیب P=0.000، P=0.002) را در مقایسه میانگین های پیش آزمون پس آزمون گروه تجربی نشان داد، در حالی که مقایسه میانگین های پیش آزمون پس آزمون گروه کنترل معنادار نبود.نتیجه گیری هشت هفته تمرین مقاومتی می تواند به طور معنا داری خستگی، کیفیت زندگی و قدرت بیماران مولتیپل اسکلروزیس را بهبود بخشد.

مقدمه و اهداف از آنجا که تغییر در سرعت حرکت می تواند اثر قابل توجهی بر ویژگی های بیومکانیکی راه رفتن داشته باشد، هدف از انجام تحقیق حاضر، مطالعه چگونگی تغییر تقارن حرکت بین اندام های تحتانی حین راه رفتن طبیعی با سرعت های مختلف از دیدگاه کینماتیکی بوده است.مواد و روش ها 11 پارامتر زاویه ای و 8 پارامتر زمانی نمودار زاویه زمان سطح سجیتال مفاصل اندام تحتانی 10 مرد جوان فعال در سه سرعت حرکت (آهسته، معمولی و سریع) با استفاده از یک سیستم آنالیز حرکت 6 دوربینه مورد مقایسه قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون ANOVA با اندازه گیری های مکرر طرح ترکیبی 3×2 در سطح معناداری 05/0 تحلیل شد.یافته ها نتایج نشان داد از میان 4 پارامتر زاویه ای و 6 پارامتر زمانی که تاثیر توام سرعت و اندام تحتانی بر آنها معنی دار بود، در راه رفتن با سرعت آهسته عدم تقارن بین اندامی در مورد تمامی این 10 پارامتر بروز کرده است. در حالی که در سرعت راه رفتن معمولی 2 پارامتر زاویه ای و 4 پارامتر زمانی و در مورد راه رفتن سریع تنها یک پارامتر زمانی عدم تقارن بین اندامی را نشان دادند.نتیجه گیری با توجه به اینکه تحلیل تاثیر توام سرعت حرکت و اندام تحتانی نشان داد که عدم تقارن در سرعت آهسته راه رفتن بیشتر است و با افزایش سرعت حرکت، تقارن حرکت بهبود پیدا می کند، بنابراین توصیه می شود در زمان ارزیابی های آزمایشگاهی و بالینی راه رفتن، عامل سرعت حرکت به دلیل احتمال تاثیرگذاری آن بر رفتار اندام های تحتانی به عنوان عامل کنترلی مد نظر قرار گیرد.

مقدمه و هدف تغییرات در راستای اندام تحتانی به عنوان یک ریسک فاکتور برای آسیب های این ناحیه تلقی می شود که زاویه Q نیز از این عوامل است، لذا هدف تحقیق حاضر بررسی ارتباط و میزان اثرگذاری عوامل آناتومیکی راستای اندام تحتانی بر میزان زاویه Q بود.مواد و روش ها تعداد 120 دانشجوی مرد دانشگاه تهران در تحقیق پیش رو شرکت کردند. راستای اندام تحتانی در غالب فاکتورهای: آنتی ورژن ران، چرخش داخلی و خارجی ران، ولگوس و وروس زانو، هایپر اکستنشن زانو، چرخش تیبیا، تیبیاوارا، و شاخص قوس کف پا مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها نتایج تحقیق حاضر نشان داد که متغیرهای شاخص قوس کف پایی، وروس و ولگوس زانو، آنتی ورژن ران و پیچش درشت نی دارای بیشترین تاثیر در پیش بینی مقدار زاویه Q هستند (P£0.05) که در این میان شاخص قوس کف پا، آنتی ورژن ران، پیچش درشت نی، وروس و والگوس زانو به ترتیب دارای بیشترین تاثیر بودند.نتیجه گیری نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تغییر در راستای آناتومیکی اندام تحتانی می تواند بر میزان زاویه Q تاثیر گذار باشد که در میان متغیرهای مورد مطالعه، شاخص قوس کف به دلیل اثرگذاری بر هر سه نقطه تشکیل دهنده این زاویه دارای بیشترین تاثیر می باشد و با تغییر میزان این زاویه، فرد در معرض آسیب های مختلف در سگمان های اندام تحتانی قرار می گیرد.

مقدمه و اهداف مطالعات جمعیت شناختی نشان داده که فراوانی اختلالات کمبود توجه و بیش فعالی در کودکان دارای ناکارآمدی تقاربی در مقایسه با جمعیت عادی کودکان بیشتر است. هدف مطالعه حاضر بررسی مقایسه ای علائم اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در کودکان ایرانی دارای ناکارآمدی تقاربی با کودکان سالم می باشد.مواد و روش ها در مطالعه مشاهده ای–مقایسه ای حاضر، تعداد 47 کودک مبتلا به ناکارآمدی تقاربی چشم از دو مدرسه در شهر بروجن با 61 کودک سالم، مورد مقایسه قرار گرفتند. معاینه بینایی کودکان، توسط اپتومتریست انجام شد و کودکان با سابقه قبلی ضربه و جراحی چشمی، نارسایی تکاملی و بیماری های روانی از مطالعه خارج شدند.پس از تکمیل فرم رضایت شخصی پرسش نامه دموگرافیک و پرسش نامه علائم مرضی کودکان (CSI 4) مقیاس مربوط به علائم اختلال کمبود توجه و بیش فعالی و نافرمانی توسط والدین تکمیل شد و داده ها بررسی و توسط نرم افزار SPSS 19 مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها اطلاعات حاصل از 47 کودک دارای ناکارآمدی تقاربی و 61 کودک نرمال مورد بررسی قرار گرفت. متوسط سنی کودکان مبتلا به ناکارآمدی تقاربی چشم 107±1.6 و کودکان سالم 10.7±1.8به دست آمد. اختلاف معنادار آماری بین دو گروه در مقیاس بی توجهی، مقیاس پرتحرکی و رفتار تکانه ای به دست نیامد (p>0.05).نتیجه گیری در مطالعه حاضر مشخص گردید که علائم بی توجهی، پرتحرکی و رفتارهای تکانه ای در کودکان ایرانی مبتلا به ناکارآمدی تقاربی نسبت به کودکان نرمال تفاوتی نداشت.

مقدمه و اهداف هدف از تحقیق پیش رو تعیین توافق iTrace در نتایج ابرومتری با Zywave در بیماران دارای قوز قرنیه است.مواد و روش ها در مطالعه مقطعی، مشاهده ای مقایسه ای حاضر، خطاهای اپتیکی 51 چشم از 40 بیمار 19 تا 27 ساله دارای قوز قرنیه که به بیمارستان فوق تخصصی چشم پزشکی فارابی تهران مراجعه کرده بودند، در یک جلسه ویزیت و بدون دیلاته کردن مردمک چشم با دستگاه های iTrace و Bausch & Lomb Zywave II اندازه گیری شد. یافته های اسفر، سیلندر و خطاهای اپتیکی مرتبه پایین و مرتبه بالا دو دستگاه باهم مقایسه و آنالیز شد. در این مطالعه سایز مردمک 5 میلی متر مورد بررسی قرار گرفت. آنالیزهای آماری شامل: آزمون t زوج، ضریب همبستگی پیرسون و نمودار بلاند-آلتمن [1] بود.یافته ها در مطالعه پیش رو در نتایج مقایسه دو دستگاه Zywave و iTrace به وسیله آزمون t زوجی (به غیر از خطای تری فویل (3، 3)) تفاوت معناداری مشاهده نشد و دامنه توافق بلاند-آلتمن در اسفر (0.53 تا -0.51) و سیلندر (1.19 تا -1.29) و همچنین دامنه توافق در خطاهای مرتبه پایین شامل دفوکوس (2، 0) (3.07 تا -2.50)، آستیگماتیسم (2، 2) (1.56 تا -1.22) و آستیکماتیسم مایل (-2، 2) (0.92 تا -1.11) بود. همچنین در خطاهای مرتبه بالا شامل کما افقی (3، 1) (0.48 تا -0.48)، کما عمودی (-1، 3) (0.92 تا -0.77)، تری فویل (-3، 3) (0.49 تا -0.57)، خطای کروی (0.33 تا -0.41) و خطای کلی مرتبه بالا (0.64 تا -0.73) و ابیراهه کلی (2.87 تا -3.11) به دست آمد. یافته های دو دستگاه هم در خطاهای مرتبه پایین و هم در خطاهای مرتبه بالا همبستگی خوبی نشان دادند (به جز در تری فویل (3، 3) که همبستگی ضعیفی دیده شد).نتیجه گیری با هر دو دستگاه iTrace و Zywave در خطاهای مرتبه پایین و در خطاهای مرتبه بالا در بیماران دارای قوز قرنیه توافق مشاهده شد، وجود چنین نتیجه ای می تواند دلیلی بر قابل استناد بودن یافته های دستگاه iTrace نسبت به Zywave باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.