طب توانبخشی
سال:1396 | دوره:6 | شماره:1 |تعداد مقالات:30

مقدمه و هدف مطالعات پیشین نشان داده اند برنامه جامع گرم کردن 11+ فیفا به میزان قابل توجهی آسیب های ورزشی بازیکنان فوتبال به ویژه آسیب ACL را کاهش می دهد، اما اطلاعات محدودی در مورد تاثیر این برنامه بر نیروی برشی قدامی زانوی بازیکنان فوتبال وجود دارد. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی تاثیر برنامه پیشگیری از آسیب 11+ فیفا بر نیروی برشی قدامی زانوی پسران فوتبالیست نوجوان بود. مواد و روش ها در مطالعه حاضر که به صورت نیمه تجربی انجام شد، 30 نفر فوتبالیست نوجوان 14 تا 16 سال فاقد هر گونه آسیب، به صورت در دسترس و هدفمند به عنوان نمونه آماری انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (15نفر) و کنترل (15نفر) تقسیم شدند. اندازه گیری نیروها (حین اجرای آزمون پرش–فرود یک پا) به وسیله دستگاه صفحه نیرو صورت گرفت. حداکثر نیروی عکس العمل زمین در جهت خلفی به عنوان نیروی برشی قدامی زانو (معادل فشار بر ACL) در نظر گرفته شد. از آزمون تحلیل واریانس اندازه های تکراری 2×2 برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: کاهش معناداری در میزان نیروی برشی قدامی زانوی بازیکنان گروه تمرین در پس آزمون در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (P<0.05). نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد برنامه تمرینی پیشگیری از آسیب 11+ فیفا می تواند موجب کاهش نیروی برشی قدامی زانو در پسران فوتبالیست نوجوان شود. به نظر می رسد این برنامه تمرینی می تواند با محدود کردن نیروی برشی قدامی زانو که از عوامل خطر آسیب ACL می باشد منجر به کنترل بهینه ACL گردد.

مقدمه و اهداف: اختلال نامیدن مدت هاست در کودکان دارای ناتوانی یادگیری مورد توجه محققان است. یکی از جنبه های مطالعه مهارت نامیدن که در این جمعیت کمتر مورد بررسی قرار گرفته، عملکرد روانی کلامی است. مطالعه حاضر در نظر دارد ضمن مقایسه عملکرد روانی کلامی در کودکان دارای ناتوانی یادگیری و کودکان بهنجار، تاثیر ویژگی های دموگرافیک را بر عملکرد روانی کلامی مورد مطالعه قرار دهد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی بود، آزمودنی ها متشکل از دو گروه آزمایش شامل 30 کودک دارای ناتوانی یادگیری (15 مذکر و 15 مونث، با میانگین سنی 8.90±1.20 سال) با تشخیص روانپزشک و گروه کنترل شامل 30 کودک بهنجار (15 مذکر و 15 مونث، با میانگین سنی 8.71±1.39 سال) بودند که از نظر سن، جنس و پایه تحصیلی با گروه کنترل همگن شده بودند. عملکرد روانی کلامی در قالب دو تکلیف روانی معنایی و روانی واجی به صورت انفرادی بررسی شد.یافته ها میانگین امتیاز عملکردهای روانی معنایی و روانی واجی گروه آزمایش به صورت معنادار پایین تر از گروه کنترل بود (p<0.001)، مشابه یافته فوق در ارتباط با میانگین تعداد انتقال ها و اندازه خوشه به دست آمد (p<0.001). تفاوت میانگین امتیاز عملکردهای روانی معنایی و واجی بین سنین مختلف در هر دو گروه معنادار بود (p<0.05)، اما در هر دو گروه، تفاوت آماری معناداری در میانگین امتیاز عملکردهای روانی بین دو جنس مشاهده نشد (p>0.05).نتیجه گیری نتایج مطالعه حاضر بیانگر ضعف عمومی کودکان دارای ناتوانی یادگیری در عملکرد روانی کلامی است. بهبود عملکرد روانی کلامی در هر دو گروه مورد مطالعه با افزایش سن می تواند بیانگر نقش افزایش تجربه خواندن بر بهبود مهارت نامیدن باشد، در حالی که جنسیت تاثیری بر عملکرد روانی کودکان در هر دو گروه نداشت. با توجه به اهمیت نامیدن و دانش واژگانی در سوادآموزی، نتایج پژوهش حاضر لزوم بررسی بیشتر و دقیق تر عملکرد روانی کلامی را در کودکان دارای ناتوانی یادگیری نشان می دهد.

مقدمه و اهداف: از جمله تغییراتی که در اثر کاهش قدرت عضلات اندام تحتانی رخ می دهد، کاهش در سرعت راه رفتن است که ممکن است به تغییرات سنی نیز وابسته باشد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر، مطالعه تفاوت های وابسته به سن و سرعت در فعالیت الکتریکی عضلات ساق پا در حین راه رفتن بین جوانان و سالمندان می باشد.مواد و روش ها در پژوهش نیمه تجربی حاضر، تعداد 15 مرد جوان سالم و 15 مرد سالمند سالم به ترتیب با میانگین سنی 26.46 و 70.3 سال، به طور تصادفی هدفدار انتخاب گردیدند. فعالیت الکتریکی (RMS) عضلات تیبیالیس آنتریور، سولئوس و گاستروکنمیوس به وسیله دستگاه الکترومایوگرافی سطحی در حین راه رفتن با سرعت خود انتخابی (100%)، کند (80%) و سریع (120%) در فازهای تماس کف پا با زمین (F.F)، میانه استقرار (M.St)، انتهای استقرار (T.St)، ابتدای نوسان (I.Sw) و انتهای نوسان (T.Sw)، اندازه گیری شد. داده ها با آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و بونفرونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها فعالیت عضلات گاستروکنمیوس و سولئوس در فازهای M.St و T.St، در سرعت های 80% و 120% بین دو گروه متفاوت بود (p<0.01). همچنین، فعالیت عضله تیبیالیس آنتریور در فاز F.F، در دو سرعت 100% و 120%، در فاز M.St، در هر سه سرعت و در فاز T.Sw، تنها در سرعت 80%، بین جوانان و سالمندان متفاوت بود (p<0.01). در زیرفازهای نوسان، در هر دو گروه سنی، بین سرعت های 80 و 100 درصد و نیز 100 و 120 درصد، تفاوت معناداری وجود داشت (p<0.001). فعالیت هر سه عضله در همه زیرفازهای استقرار، در جوانان بین سرعت های 80 و 120 درصد (p<0.001) اما در سالمندان بین همه سرعت ها (p<0.01)، متفاوت بود.نتیجه گیری بر اساس نتایج تحقیق حاضر، تغییرات وابسته به سن در فعالیت عضلات ساق در طی گیت، حتی در میان سالمندان سالم نیز کاملا مشهود است. این امر ممکن است یک استراتژی برای کنترل بالانس، حفظ حالت یکنواخت متابولیکی و یا محدود کردن خستگی عصبی-عضلانی باشد.

مقدمه و اهداف یکی از عوامل دخیل در کیفیت زندگی مبتلایان به دیابت، کنترل قندخون است. گروه های حمایت کننده و حمایت اجتماعی می تواند در کنترل گلیسمیک نقش داشته باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی حمایتی بر کنترل گلیسمیک مبتلایان به دیابت بود.مواد و روش ها بدین منظور از 60 بیمار مبتلا به دیابت (20 نفر گروهی که دیابت تازه در آن ها تشخیص داده شده بود، 20 نفر گروهی که از ابتلا به دیابت آن ها بیش از 5 سال می گذشت و در کنترل قند خون خود موفق بودند و 20 نفر گروهی که از ابتلای آن ها بیش از 5 سال می گذشت و در کنترل قند خون خود موفق نبودند) که عضو حمایت از بیماران دیابتی شهرستان شهریار بودند دعوت شد تا در پژوهش حاضر شرکت کنند. گروه درمانی حمایتی در 8 جلسه هفتگی ارائه شد. قبل و بعد از برنامه درمانی، سطوح همگلوبین گلیکوزیله، به عنوان شاخصی برای اندازه گیری کنترل گلیسمیک، اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد.یافته ها داده ها تفاوت معنادار بین نتایج پیش آزمون و پس آزمون را نشان داد که حاکی از اثربخشی گروه درمانی حمایتی بر میزان قند خون بیماران مبتلا به دیابت بود. منتها یافته های بعدی نشان داد که تعداد سال های ابتلا به دیابت و موفقیت بیمار در کنترل تاثیری بر نتیجه گروه درمانی حمایتی نداشته است.نتیجه گیری بر طبق یافته های به دست آمده می توان اذعان داشت گروه درمانی حمایتی بر کنترل گلیسمیک مبتلایان به دیابت موثر است و از این رو می تواند در زمره درمان های روانشناختی این اختلال قرار گیرد.

مقدمه و اهداف: مطالعات اندکی در مورد روانی کلامی افعال وجود دارد. این تکلیف علاوه بر اینکه می تواند به عنوان مقیاسی برای نشان دادن عدم نقص و یکپارچگی منطقه زیرقشری قدامی استفاده شود، به عنوان معیار مناسبی از عملکرد اجرایی نیز به شمار می آید. روانی فعل خصوصیات مشترکی با دیگر آزمون های عملکرد اجرایی دارد و مواردی از آن را در نظر می گیرد که توسط آزمون های سنتی قابل تشخیص نیستند. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و بر روی 60 آزمودنی بزرگسال (30 مذکر و 30 مونث) در دو مقطع تحصیلی کارشناسی و کارشناسی ارشد انجام شد. در این تکلیف از آزمودنی خواسته شد هر تعداد فعلی را که در مدت یک دقیقه به یاد می آورد، بیان کند. نمره دهی بر اساس تعداد گزینه های تولید شده و با استفاده از آزمون t نمونه های مستقل بود. یافته ها: نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد که هیچ تفاوت آماری معناداری بین میانگین تعداد کل افعال و نیز نوع افعال ساده، مرکب، لازم و متعدی بیان شده در افراد مذکر و مونث وجود ندارد. همچنین تفاوت آماری معناداری بین دو مقطع تحصیلی کارشناسی و کارشناسی ارشد نیز در تعداد کل افعال و نوع آن ها مشاهده نشد. نتیجه گیری: میزان کاربرد فعل لازم و متعدی و ساده و مرکب در تکلیف روانی فعل در آزمودنی ها تقریبا یکسان به دست آمد، در صورتی که در فرآیند نامیدن فعل در سایر تکالیف مانند تکمیل جمله، افراد ممکن است وادار به بازیابی ساختارهای خاصی از مقوله فعل گردند. همین نکته می تواند از مزایای تکلیف روانی فعل در تشخیص اختلالات نورولوژیک باشد، لذا نتایج حاصل از مطالعه حاضر می تواند به عنوان پایه ای برای مطالعات بعدی و مقایسه با اختلالات نورولوژیک قرار گیرد.

مقدمه و اهداف توجه صرف به شاخص های روان شناختی و خلاء اطلاعات فیزیولوژیکی در خصوص مکانیسم اثرگذاری بازخورد هنجاری بر عملکرد در تکالیفی با دشواری بالا (اغتشاش در حس بینائی و عمقی) خصوصا در تکالیف تعادلی، زمینه ساز پژوهش حاضر شد، لذا هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر بازخورد هنجاری بر کنترل تعادل و همسانی عملکرد عضلانی در سطوح متغیر دشواری تکلیف در افراد مبتدی بود. مواد و روش ها پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بود. 20 آزمودنی (با میانگین سنی 1.30±23.59) به صورت در دسترس و به طور تصادفی در دو گروه هنجاری مثبت و کنترل قرار گرفتند. مرحله اکتساب شامل اجرای 160 کوشش (10×16) در مدت 4 روز بود. پس آزمون عملکرد، پس از آخرین جلسه تمرین برگزار شد. افراد در گروه بازخورد هنجاری مثبت، اطلاعاتی بهتر از میانگین عملکردی خود در هر بلوک تمرینی دریافت می کردند. شاخص های کنترل قامت و فعالیت الکتریکی عضلات به وسیله سیستم تعادل سنج بایودکس و تکنیک الکترومایوگرافی و دستگاه مگاوین به دست آمد. از آزمون تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری مکرر و آزمون تحلیل کوواریانس به منظور بررسی تفاوت گروه ها در شاخص تعادلی و الکترومایوگرافی عضلات استفاده شد. یافته ها نتایج، برتری گروه بازخورد هنجاری مثبت (M=1.45±0.31) نسبت به گروه کنترل (M=5.97±1.24) را در شاخص های تعادلی (P=0.004) و همسانی عملکردی عضلات راست رانی (P=0.007) و سرینی میانی (P=0.04) در سطوح متغیر دشواری تکلیف نشان داد. نتیجه گیری یافته های پژوهش حاضر نشان داد که بازخورد هنجاری مثبت به عنوان یک پلاسیبو روان شناختی می تواند کارکرد انگیزشی مهمی را مستقیما در سطح تغییرات فیزیولوژیکی کنترل تعادل و همسانی عملکرد عضلانی داشته باشد.

مقدمه و اهداف: اختلال های طیف اتیسم، اختلال های شناختی و عصبی-رفتاری بوده و شامل سه ویژگی اصلی اختلال در اجتماعی شدن، اختلال در ارتباطات کلامی و غیرکلامی و الگوهای محدود و تکراری رفتار می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین دستکاری بر دست برتری دانش آموزان با اختلال های طیف اتیسم انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهشی تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل همه دانش آموزان 7 تا 14 ساله با اختلال های طیف اتیسم شهر شیراز در سال تحصیلی 94-93 بود، پس از مشخص شدن مدرسه توسط اداره آموزش و پرورش، از کلیه دانش آموزان 7 تا 14 ساله این مدرسه پیش آزمون گرفته شد، سپس 20 نفر (5 دختر و 15 پسر) از این افراد که دارای ملاک پژوهش بودند، به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش مداخله تمرینات دستکاری را در 24 جلسه دریافت کردند درحالی که گروه کنترل فقط فعالیت های رایج در مدرسه را انجام می دادند. در پایان برای هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. از پرسش نامه دست برتری ادینبورگ برای سنجش دست برتری استفاده شد. یافته ها تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین دست برتری در گروه آزمایش به طور معناداری افزایش یافته است (P£0.05). نتیجه گیری یافته ها نشان داد که تمرینات دستکاری دست برتری دانش آموزان با اختلال های طیف اتیسم را بهبود می بخشد. بنابراین پیشنهاد می شود با طراحی روش های مناسب و اجرای تمرینات دستکاری جهت بهبود دست برتری دانش آموزان مبتلا به اختلال های طیف اتیسم اقدام شود.

مقدمه واهداف افراد دچار قطع عضو اندام تحتانی با توجه به از دست دادن بخشی از اندام، استراتژی مچ را از دست داده اند، بر این اساس تعادل خود را از طریق مکانیسم لگن کنترل می کنند. لذا پژوهش حاضر در صدد بررسی مقایسه تاثیر تمرینات ثبات مرکزی اندام تحتانی و بازخورد افزوده بینایی بر کنترل استراتژی مفصل ران در اندام سالم و اندام دارای پروتز افراد دچار قطع عضو بود. مواد و روش ها مطالعه حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون است. 21 آزمودنی بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند سپس در سه گروه [کنترل، تمرینات ثبات مرکزی، تمرینات ثبات مرکزی با استفاده از بازخورد افزوده بینایی] به صورت تصادفی گمارده شدند. نمره استراتژی مفصل ران در اندام سالم و اندام دارای پروتز با استفاده از دستگاه پاسچروگرافی تعیین شد. یافته ها یافته های تحلیل واریانس با اندازه های تکراری نشان داد بین نمره استراتژی مفصل ران در اندام سالم و اندام دارای پروتز بعد از اعمال مداخله های تمرینی تفاوت معنادار وجود داشت (P=0.001). مقایسه زوجی با استفاده از آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد میانگین نمره استراتژی مفصل ران در گروه های تمرینات ثبات مرکزی صرف، و تمرینات ثبات مرکزی با بازخورد بینایی بیشتر از گروه کنترل است. همچنین گروه تمرینات ثبات مرکزی با استفاده بازخورد بینایی به طور معنادار بیشتر از سایر گروه ها توانایی استفاده از استراتژی مفصل ران را داشت (P=0.001). نمره استراتژی در هر دو اندام سالم و اندام دارای پروتز برای گروه تمرینات ثبات مرکزی با استفاده از بازخورد بینایی بیشتر از گروه تمرینات ثبات مرکزی بود. همچنین در مرحله پس آزمون نمره استراتژی مفصل ران در اندام سالم بالاتر از نمره استراتژی مفصل ران در اندام دارای پروتز بود. نتیجه گیری نتایج نشان داد تمرینات ثبات مرکزی و تمرینات ثبات مرکزی با بازخورد افزوده می تواند باعث افزایش کنترل استراتژی مفصل ران جهت حفظ تعادل افراد دچار قطع عضو در اندام سالم و اندام دارای پروتز گردد.

مقدمه و اهداف با توجه به اختلالات تعادلی مشهود در کودکان با اختلال نقص توجه-بیش فعالی، در تحقیق حاضر تاثیر اکتیو وستیبولار تراپی بر اختلالات حرکتی این کودکان بررسی شد. مواد و روش ها در مطالعه تجربی حاضر 38 کودک 7 تا 12 سال با اختلال ADHD نوع ترکیبی با تشخیص روان پزشک بر اساس ملاک های DSM-IV-TR، که از لحاظ بهره هوشی (آزمون هوش وکسلر) در سطح نرمال قرار داشتند (90< IQ)، به طور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمون تقسیم و قبل و بعد از مداخله با ابزار اندازه گیری مجموعه آزمون برونینکس اوزرتسکی با هم مقایسه شدند. برنامه درمانی منتخب شامل تمرینات توانبخشی وستیبولار طبق پروتکل تعیین شده به مدت 2ماه هفته ای 3جلسه، هر جلسه 30 دقیقه برای گروه آزمون و آموزش های کلاسیک تحصیلی برای گروه کنترل بود. یافته ها برنامه وستیبولوتراپی در گروه آزمون تغییرات معناداری در بعضی متغیرهای پژوهش در مقایسه با گروه کنترل ایجاد کرد. تغییرات در گروه آزمون شامل: مهارت های حرکتی درشت (P=0.006) و تعادل (P<0.001)، کنترل بینایی-حرکتی (P=0.007) به علاوه نمره کلی آزمون برونینکس اوزرتسکی در گروه مداخله بود (P=0.006). نتیجه گیری با توجه به نتایج مطالعه حاضر می توان ادعا کرد برنامه درمانی وستیبولار می تواند موجب تقویت تعادل، مهارت های حرکتی درشت و کنترل بینایی-حرکتی در کودکان با اختلال نقص توجه-بیش فعالی شود.

مقدمه و اهداف یکی از مشکلات عمده کودکان دچار اختلال هماهنگی رشد، یادگیری مهارت های حرکتی است. ازآنجایی که شیوع این اختلال در بین کودکان قابل توجه است، پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر تواتر بازخورد کلامی بر یادگیری مهارت پرتاب کردن کودکان دچار اختلال هماهنگی رشدی انجام گرفت. مواد و روش ها جامعه مورد مطالعه کودکان 5 تا 7 ساله دختر و پسر دانش آموز شهرکرد دچار اختلال هماهنگی رشد بودند که تعداد 40 کودک به شکل داوطلبانه در مطالعه شرکت کردند. در پژوهش شبه تجربی حاضر با طرح پیش آزمون-پس آزمون، شرکت کنندگان در چهار گروه، بازخورد 100 درصد (10 نفر)، بازخورد 50 درصد (10 نفر)، بازخورد کاهنده (10 نفر) و کنترل (10 نفر) به شکل تصادفی تقسیم شدند. ابزارهای مورد استفاده برای جمع آوری اطلاعات شامل پرسش نامه تشخیصی DCDQ’ 7 و آزمون دقت پرتاب کودکان چیویاکوسکی بود. داده ها از طریق آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه، تحلیل وارانس مرکب با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی LSD تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نتایج نشان داد، روش های مختلف تواتر بازخورد تاثیر متفاوت و معناداری بر یادگیری مهارت حرکتی شرکت کنندگان داشت (P=0.001، F=9.402). ضمن اینکه بازخورد با تواتر 50 درصد بهترین اثر را بر یادگیری مهارت حرکتی داشت (P>0.01).نتیجه گیری نتایج تحقیق حاضر تایید کننده نظریه هدایت در بازخورد می باشد. لذا توصیه می شود برای آموزش مهارت مورد نظر در کودکان دچار اختلال هماهنگی رشد از روش بازخورد با تواتر 50 درصد استفاده شود.

مقدمه و اهداف ترس از افتادن در افراد مبتلا به پارکینسون بسیار شایع می باشد. از رایج ترین ابزاری که جهت سنجش ترس از افتادن در افراد مبتلا به پارکینسون استفاده می شود، مقیاس بررسی فعالیت ها و ترس از افتادن است که نسخه فارسی آن موجود نبوده و مطالعه ای در زمینه روایی و پایایی آن در ایران صورت نگرفته است. هدف از انجام مطالعه حاضر دستیابی به نسخه فارسی این مقیاس جهت ارزیابی میزان ترس از افتادن در بیماران پارکینسون بود. مواد و روش ها پس از کسب اجازه از طراح مقیاس، بر اساس پروتکل ارزیابی بین المللی کیفیت زندگی نسخه فارسی این مقیاس تهیه گردید. جهت بررسی روایی محتوایی از شاخص و نسبت روایی محتوایی استفاده شد. همخوانی درونی گزینه ها نیز با ضریب آلفای کرونباخ مورد ارزیابی شد. یافته ها وضوح و شفافیت گزینه ها قابل قبول بود. میزان آلفای کرونباخ در بخش انجام فعالیت، ترس از افتادن و محدودیت در فعالیت به ترتیب 0.75، 0.91 و 0.82 محاسبه گردید که مبین همخوانی درونی متوسط در بخش انجام فعالیت و پایایی بسیار مطلوب در بخش های ترس از افتادن و محدودیت در فعالیت می باشد. میزان آلفای کرونباخ به صورت کل 0.93 محاسبه گردید که نشانگر همخوانی درونی بسیار مطلوب این پرسش نامه می باشد. نتیجه گیری نسخه فارسی این مقیاس در پارکینسون از روایی محتوایی و همخوانی درونی بسیار مطلوبی برخوردار می باشد و می تواند به عنوان یک ابزار مناسب جهت ترس از افتادن در این بیماران مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه و اهداف خطاهای گفتاری کودکان با سندرم داون معمولا بی ثبات هستند، به طوری که کودک در هر بار تولید یک گزینه واژگانی آن را به صورت های مختلف تولید می کند. مداخله واژگان پایه برای افزایش ثبات تولیدی در کودکان دارای اختلال بی ثباتی گفتار طراحی شده است. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثربخشی مداخله واژگان پایه بر وضوح گفتار کودکان با سندرم داون آموزش پذیر 11-7 فارسی زبان بود. مواد و روش ها مطالعه حاضر در قالب یک طرح پیش آزمون-پس آزمون انجام شد. 4 کودک با سندرم داون 11-7 ساله در پژوهش حاضر شرکت داشتند. برای هر آزمودنی 12 تا 14 جلسه درمانی برگزار شد. درمان از طریق 70 واژه هدف صورت گرفت. تعمیم ثبات تولیدی از طریق واژه های کنترل ارزیابی شد. ابزارهای مورد استفاده عبارتند از: آزمون بی ثباتی نسخه فارسی مجموعه آزمون ارزیابی تشخیصی آوایی و واجی و آزمون وضوح تک کلمات. 7 نقطه ارزیابی در مطالعه حاضر وجود داشت: 2هفته قبل از مداخله، 1هفته قبل از مداخله، درست قبل از مداخله، درست بعد از مداخله، 1هفته بعد از مداخله، 2 هفته بعد از مداخله و 6 ماه بعد از مداخله. علاوه بر این 10 شنونده ناآشنا وضوح گفتار کودکان را از طریق صدای ضبط شده آن ها قبل و بعد از اجرای مداخله قضاوت کردند. یافته ها ثبات تولیدی در تولید تک کلمات بعد از اجرای مداخله واژگان پایه افزایش پیدا کرد. همچنین ثبات تولیدی به دست آمده به واژه های کنترل نیز تعمیم یافت. علاوه بر این وضوح گفتار کودکان نیز بعد از اجرای مداخله افزایش یافت (P<0.05). بحث و نتیجه گیری نتایج به دست آمده در راستای نتایج سایر مطالعات، مبنی بر موثر بودن مداخله واژگان پایه در افزایش ثبات تولیدی است. مطالعات بیشتری جهت اطمینان از اثربخشی و اندازه اثر مداخله واژگان پایه در افزایش ثبات و صحت تولیدی و افزایش وضوح گفتار در زبان های دیگر لازم است.

مقدمه و اهداف کاهش شنوایی یکی از شایع ترین اختلالات مادرزادی در نوزادان و شیرخواران محسوب می شود. از هر 1000 نوزاد، 4-1 نفر با کم شنوایی مادرزادی دوطرفه عمیق و دائمی متولد می شوند. بنابراین تشخیص به موقع آن در ابتدای تولد بدون استفاده از انجام غربالگری شنوایی ممکن نیست. Otoacoustic Emission (OAE) یکی از آزمون هایی است که به منظور بررسی و تشخیص به موقع اختلال شنوایی در نوزادان برای مداخله زودهنگام انجام می شود. هدف از مقاله حاضر بررسی نتایج غربالگری نوزادان بیمارستان صیاد شیرازی شهر گرگان، جهت شناسایی و تشخیص به موقع اختلال شنوایی و مداخله زودهنگام وسایل کمک شنوایی می باشد.مواد و روش ها مطالعه حاضر به صورت توصیفی-مقطعی بر روی کلیه نوزادان زنده متولد شده بیمارستان صیاد شیرازی شهر گرگان انجام شد. پس از تکمیل پرسش نامه و بررسی وضعیت نوزاد، اولین ارزیابی شنوایی بر روی کلیه نوزادان توسط آزمون گسیل های صوتی گوش گذرا Transient Evoked OAE (TEOAE) در 48 ساعت اول تولد انجام گرفت. نوزادانی که در مرحله اول پاسخ نامطلوب داشتند، برای ارزیابی مجدد تا پایان دوماهگی ارجاع داده می شدند. نوزادانی که در مرحله دوم نیز مجددا رد شده بودند، بلافاصله تحت آزمون AABR قرار می گرفتند و در صورت رد شدن در این آزمون تا قبل از سه ماهگی تحت آزمون پاسخ های شنوایی ساقه مغز Auditory Brainstem Response (ABR) تشخیصی قرار می گرفتند. در انتها نتایج توسط نرم افزار SPSS 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته مطالعه حاضر از ابتدای سال 1390 تا انتهای سال 1391 بر روی 4453 نوزاد متولد بیمارستان شهید صیاد شیرازی شهر گرگان انجام گرفت. در 48 ساعت ابتدای تولد، آزمایش TEOAE از تمامی نوزادان زنده متولد شده انجام گرفت که از این تعداد 2138 (48%) نوزاد دختر و 2315 (52%) نوزاد پسر بودند. حدود 1429 (32%) نوزاد دارای پاسخ قبول (Pass) و 3024 (68%) نوزاد حداقل در یک گوش پاسخ رد (Refer) داشتند. نوزادانی که پاسخ مطلوب نداشتند تا پایان ماه دوم مجددا مراجعه و آزمون مرحله دوم برای آنها تکرار شد، از 3024 نفر 2852 نوزاد مراجعه داشتند و از این تعداد 2748 نفر پاسخ مطلوب داشته و 104 نوزاد حداقل در یک گوش پاسخ غیرطبیعی داشتند. 104 نوزادی که مجددا در مرحله دوم رد شدند، عوامل خطری از قبیل بیلی روبین بالا (بالای 16)، عفونت و تشنج و سایر ناهنجاری های قبل و بدو و پس از تولد و یا سابقه کم شنوایی در خانواده داشتند و بلافاصله مورد ارزیابی آزمون AABR قرار گرفتند که از این تعداد 3 نفر مجددا رد و برای ارزیابی ABR تشخیصی و تمپانومتری ارجاع داده شدند. نتیجه گیری بر اساس یافته های مطالعه حاضر و مطالعات مشابه در ایران و سایر کشورها، لزوم اجرای طرح جامع غربالگری شنوایی نوزادان جهت تشخیص و مداخله به موقع و زودهنگام کم شنوایی بر کسی پوشیده نیست. با برنامه ریزی صحیح توانبخشی در کنار برنامه غربالگری، نه تنها در جهت ارتقاء سلامت کودکان بلکه در جهت رشد شخصیتی و اجتماعی و تحصیلی آنها نیز گام بسیار موثری برداشته می شود. از طرف دیگر از هزینه های قابل توجهی که برای آموزش ویژه این کودکان صرف می گردد نیز به طور چشمگیری کاسته می شود.

مقدمه و اهداف فرود تک پا حرکتی متداول در بسیاری از رشته های ورزشی است و از عوامل اصلی آسیب های غیربرخوردی ACL می باشد که افزایش حرکت خارجی زانو در صفحه فرونتال نیز می تواند باعث تشدید آن شود. از این رو هدف تحقیق حاضر، بررسی کینماتیک مفاصل اندام تحتانی هنگام فرود تک پا از ارتفاع های مختلف در افراد مبتلا به ناهنجاری زانوی ضربدری و مقایسه آن با افراد سالم بود. مواد و روش ها 15 آزمودنی زن مبتلا به ناهنجاری زانوی ضربدری و 15 آزمودنی زن سالم با دامنه سنی 25-18 سال، برای شرکت در مطالعه حاضر انتخاب شدند. آزمودنی ها از ارتفاع های 20، 40 و 60 سانتی متر عمل فرود تک پا را برابر سیستم سه بعدی آنالیز حرکت اجرا کردند و پس از پردازش داده ها با نرم افزار کورتکس، پارامترهای حداکثر والگوس زانو، حداکثر فلکشن زانو، حداکثر دورسی فلکشن مچ پا و مدت زمان انقباض اکسنتریک محاسبه شد. تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و آنالیز مکرر واریانس انجام گرفت. یافته ها یافته های تحقیق در مورد پارامتر مدت زمان انقباض اکسنتریک و نیز حداکثر والگوس زانو علی رغم مقادیر بیشتر زاویه والگوس در گروه زانوی ضربدری نسبت به گروه سالم، در ارتفاع های مختلف معنادار نبود، اما در مورد پارامترهای حداکثر فلکشن زانو و حداکثر دورسی فلکشن مچ پا اختلاف ها بین دو گروه معنادار گزارش شد (P<0.05). نتیجه گیری نتایج تحقیق حاضر نشان داد که افراد مبتلا به ناهنجاری زانوی ضربدری نسبت به افراد سالم هنگام فرود تک پا از ارتفاع های مختلف با زاویه فلکشن زانو کمتر و زاویه دورسی فلکشن مچ پای کمتر فرود می آیند. طبق تحقیقات انجام شده همه این موارد به عنوان ریسک فاکتورهای آسیب لیگامنت صلیبی قدامی شناخته شده اند، از این رو آموزش صحیح و اصلاح الگوی فرود در جهت کاهش بارهای اعمال شده به کمپارتمان خارجی زانو و جلوگیری از پیشرفت بیماری های مفصلی باید مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه و اهداف افراد سالمند اغلب تحت تاثیر شرایط التهاب خفیف قرار دارند که می تواند با افزایش سطوح سایتوکین ها و پروتئین های مرحله حاد در این دوران همراه باشد. با این حال نتایج تحقیقات حاکی از آن است که شیوه های مختلف تمرینات ورزشی منظم می تواند اثرات مفیدی بر غلظت شاخص های التهابی داشته باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات ورزشی موازی بر غلظت پروتئین واکنشگر-C (CRP) و فیبرینوژن پلاسما در مردان سالمند صورت پذیرفت. مواد و روش ها 24 مرد سالمند که به صورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند در دو گروه همگن شده تمرین و کنترل قرار گرفتند. افراد گروه تمرین 14 هفته به انجام تمرینات ورزشی ترکیبی پرداختند. سپس قبل از شروع تمرینات و 72-48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، نمونه های خون وریدی جهت اندازه گیری CRP و فیبرینوژن جمع آوری شد. همچنین در هر دو مرحله شاخص های پیکرسنجی و ترکیب بدنی مورد اندازه گیری قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر و ضرب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها بعد از انجام 14 هفته تمرینات موازی، کاهش معناداری در غلظت CRP و فیبرینوژن در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (P<0.05). میانگین شاخص های ترکیب بدنی وزن، درصد چربی بدن، محیط کمر، شاخص توده بدنی پس از 14 هفته اجرای تمرینات موازی در گروه تمرین کرده به طور معناداری کاهش پیدا کرد (P<0.05)، در حالی که این شاخص ها در گروه کنترل بدون تغییر باقی ماند (P>0.05). به علاوه رابطه معناداری بین تغییرات شاخص های CRP و فیبرینوژن با تغییرا درصد چربی بدن و دیگر شاخص های ترکیب بدن مشاهده شد (P<0.05).نتیجه گیری بر اساس یافته های حاصل از پژوهش می توان اظهار داشت که انجام تمرینات ورزشی موازی می تواند روش تمرینی مناسبی برای بهبود ترکیب بدن و تعدیل شاخص های التهابی پیش بینی کننده بیماری های قلبی-عروقی در مردان سالمند باشد.

مقدمه و اهداف افزایش بهره وری و دلبستگی به کار از عوامل مهم در رضایت شغلی می باشد که با طراحی مناسب شغل محقق می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین توان بالقوه انگیزشی بر اساس شاخص بالقوه انگیزش در بین کاردرمانگران شهر اهواز و ارتباط آن با میزان رضایت شغلی انجام شد. مواد و روش ها در مطالعه مقطعی حاضر تمامی کاردرمانگران شهر اهواز شرکت نمودند. توان بالقوه انگیزشی و رضایت شغلی کاردرمانگران با استفاده از پرسش نامه طراحی شغل و پرسش نامه رضایت شغلی بررسی شد. یافته ها بیش از 85 درصد از شرکت کنندگان در مطالعه حاضر رضایت شغلی متوسط و بالا داشتند. میانگین توان بالقوه انگیزشی در سطح متوسط به دست آمد (142.85±43.62). یافته های آماری عدم ارتباط معنادار بین دو متغییر توان بالقوه انگیزشی و رضایت شغلی را نشان داد (0.97= P value و r=0.01). بین متغیرهای دموگرافیک و توان بالقوه انگیزشی و رضایت شغلی ارتباط معنادار وجود نداشت (P value>0.05). نتیجه گیری کاردرمانگران شهر اهواز رضایت شغلی مناسبی را گزارش نمودند. همچنین توان بالقوه انگیزش در بین آنها در حد متوسط گزارش شد. این نتیجه می تواند بیانگر شرایط مطلوب کاری و ویژگی های شغلی مناسب کاردرمانگران در شهر اهواز باشد.

مقدمه و اهداف حافظه شنیداری–کلامی، توانایی دریافت تحریکات کلامی، پردازش و ذخیره آن ها و در نهایت یادآوری موضوعات شنیده شده است و بدون آن زبان معنی و مفهومی نخواهد داشت. یکی از روش های رایج برای بررسی حافظه شنیداری-کلامی، استفاده از آزمون های رفتاری عصب روان شناختی است، به این منظور تاکنون آزمون های بسیاری معرفی شده اند که آزمون یادگیری شنیداری-کلامی ری یکی از پرکاربردترین آن ها است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر جنسیت بر نتایج نسخه فارسی آزمون انجام شده است. مواد و روش ها در بررسی حاضر 120 نفر (60 زن و 60 مرد) در دو دهه سنی چهارم و ششم با استفاده نسخه فارسی آزمون یادگیری شنیداری-کلامی ری مورد بررسی قرار گرفته اند. یافته ها تفاوت معنادار امتیاز زنان نسبت به مردان در مراحل یادآوری کلی P=0.045، با مداخله (P=0.007) و با تاخیر (P=0.002) مشاهده شده است. نتیجه گیری امتیاز زنان در همه مراحل مورد بررسی و در هر دو دهه سنی بالاتر از مردان بوده است که این موضوع علاوه بر تائید برتری زنان در کاربرد حافظه شنیداری-کلامی، لزوم استفاده از داده های نرمال مجزا در دو جنس را نشان می دهد.

مقدمه و اهداف کایفوز یکی از ناهنجاری های شایع ستون فقرات به خصوص در دختران نوجوان است و روش های اصلاحی که برای اصلاح این ناهنجاری در سنین کودکی و نوجوانی اعمال می شود، محدود می باشد و یا اینکه سازگار با این افراد نمی باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته بازی های اصلاحی بر میزان انحنای کایفوز دختران نوجوان است. مواد و روش ها مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی است و بر روی 20 دانش آموز دختر 13 تا 17 ساله (با میانگین سنی 14.4±1.3، قد 159.8±4.8، وزن 48.3±7.6 و 18.8±2.5 BMI) با ناهنجاری کایفوز وضعیتی (زاویه ناهنجاری بزرگتر از 40 درجه) صورت گرفت که به طور تصادفی و مساوی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. برنامه تمرینی گروه تجربی شامل 80-60 دقیقه تمرین، سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته بود و اندازه گیری انحنای کایفوز قبل و بعد از برنامه تمرینی با استفاده از خط کش منعطف انجام شد. در تحقیق حاضر از آزمون t زوجی برای بررسی تفاوت های درون گروهی و از آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی تفاوت های بین گروهی در سطح معناداری 0.05 استفاده شد. یافته ها تجزیه و تحلیل اطلاعات نشان داد که بین گروه کنترل و تجربی تفاوت معناداری در میزان انحنای کایفوز وجود دارد (p=0.03). همچنین میزان انحنا در گروه تجربی به طور معناداری به میزان 5.5 درجه کاهش یافت (P=0.004) ولی در گروه کنترل اختلاف معناداری مشاهده نگردید (P=0.56). نتیجه گیری تحقیق حاضر نشان داد که بازی های اصلاحی تاثیر مثبتی بر میزان انحنای کایفوز در دختران نوجوان دارد. بنابراین می توان انجام این تمرینات را به این گروه از افراد برای بهبود انحنای پشتی توصیه نمود.

مقدمه و اهداف: از اولتراسونوگرافی می توان برای بررسی ساختار عضلانی-اسکلتی (ضخامت، سطح مقطع، طول فاسیکل ها و غیره) و بافت استفاده کرد. تعیین اندازه عضله عامل مهمی برای تشخیص سلامت یا بیماری آن عضله است. عضله ماستر یکی از عضلات جاوشی است، بررسی تغییرات ضخامت ماستر با توجه به عملکردش روی مفصل، نقش بسزایی در تشخیص علت بسیاری از اختلالات مفصل تمپورومندیبولار، ایفا می کند. هدف از مطالعه حاضر بررسی میانگین ضخامت عضله ماستر در افراد جوان سالم بود. مواد و روش ها: 50 نفر داوطلب (مرد و زن) در محدوده سنی 18-30 سال در مطالعه حاضر شرکت کردند. برای انجام سونوگرافی، افراد در وضعیت طاقباز خوابیده و تصویربرداری با استفاده از دستگاه سونوگرافی و پروب خطی 12 مگاهرتز که در راستای لاله گوش و عمود بر راموس ماندیبول روی بطن عضله در تماس با پوست بود، انجام شد. یافته ها: نتایج آماری نشان داد اندازه گیری ضخامت اولتراسونیک عضله ماستر در حالت استراحت از تکرارپذیری بالایی (84 درصد) برخوردار است و ضخامت آن در افراد جوان سالم در وضعیت استراحت 10.3±1.4 mm است. همچنین بین ضخامت عضله ماستر با جنس ارتباط وجود داشت (P=0.038). نتیجه گیری: سونوگرافی روشی با پایایی بالا برای اندازه گیری ضخامت عضله ماستر است و همچنین ضخامت عضله ماستر در مردان بیشتر است.

مقدمه و اهداف پارکینسون یک اختلال مخرب عقده های قاعده ای مغز و یک عارضه مزمن و پیش رونده است که بیشتر در گروه سنی سالمندان دیده می شود. درمان فیزیکی یکی از روش های کمک به بهبودی این بیماران است. مواد و روش ها تعداد 45 مرد و زن مبتلا به بیماری پارکینسون (مرحله 4-1 بر اساس مقیاس Hoehn و Yahr) به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب و سپس در سه گروه کنترل، بدون لباس فضایی و با لباس فضایی قرار گرفتند. گروه های با و بدون لباس فضایی علاوه بر درمان دارویی به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 60 دقیقه به انجام تمرینات تعادلی پرداختند، در حالی که بیماران گروه کنترل در این مدت تنها درمان های دارویی دریافت کردند. در ابتدا و انتهای تحقیق حاضر، کیفیت زندگی (پرسش نامه (PDQL و عملکرد حرکتی (پرسش نامه UPDRS) بیماران ارزیابی شد و داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها در کیفیت زندگی تفاوت معناداری بین سه گروه مشاهده شد (P<0.001). به طوری که گروه های با و بدون لباس فضایی بهبود معناداری نسبت به گروه کنترل داشتند، اما بین گروه با لباس فضایی و گروه بدون لباس فضایی تفاوت معناداری مشاهده نشد. در عملکرد حرکتی نیز تفاوت معناداری بین سه گروه مشاهده شد (P<0.001). به طوری که گروه های با و بدون لباس فضایی بهبود معناداری نسبت به گروه کنترل داشتند، همچنین گروه با لباس فضایی بهبود معناداری نسبت به گروه بدون لباس فضایی داشت. نتیجه گیری تمرینات تعادلی تاثیر مثبتی بر کیفیت زندگی و عملکرد حرکتی دارد، همچنین تمرینات تعادلی با لباس فضایی نسبت به بدون لباس فضایی مفیدتر است. بنابراین تمرینات تعادلی با لباس فضایی به عنوان یک مدالیته مفید برای این دسته از بیماران توصیه می شود.

زمینه و اهداف یکی از عوارض درمان سرطان پستان ادم لنفاوی می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تکنیک درمان احتقان زدایی مختلط بر میزان حجم ادم لنفاوی در زنان مبتلا به ادم لنفاوی ناشی از درمان سرطان پستان بوده است. مواد و روش ها 33 زن مبتلا به ادم لنفاوی ناشی از درمان سرطان پستان بر اساس معیارهای ورود و خروج در مطالعه حاضر شرکت نمودند و تحت درمان احتقان زدایی مختلط طی دو فاز قرار گرفتند. این تکنیک ها شامل تخلیه دستی لنف، بانداژ، تمرین درمانی و مراقبت های پوست و ناخن بود. بیماران در فاز اول به مدت 3-2 هفته و 5 روز در هفته تحت درمان قرار گرفتند، همچنین فاز دوم درمان نیز تا یک ماه بعد از خاتمه فاز اول ادامه داشت. در مطالعه حاضر هر بیمار سه مرتبه تحت ارزیابی قرار گرفت. برای ارزیابی میزان حجم ادم لنفاوی از تانک حجم سنج استفاده شد. جهت آنالیز داده ها از آزمون آماری اندازه گیری های تکرار شونده یک عاملی استفاده شد. یافته ها به دنبال درمان احتقان زدایی مختلط کاهش معناداری در میزان حجم ادم لنفاوی (P<0.001) مشاهده شد. نتیجه گیری نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از درمان احتقان زدایی مختلط می تواند باعث کاهش حجم ادم لنفاوی در این گروه از بیماران گردد.

مقدمه و اهداف پیلاتس روش تمرینی جدیدی است که به نظر می رسد در کاهش وزن، بهبود شاخص های ترکیب بدن و همچنین بهبود عملکرد بدن موثر باشد. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر تمرین پیلاتس بر برخی عوامل آمادگی جسمانی 20 نفر از زنان غیر ورزشکار دارای اضافه وزن با محدوده میانگین سنی (46.65±4.85 سال) و شاخص توده بدنی (29.28±2.65 کیلوگرم بر متر مربع) می باشد. مواد و روش ها داوطلبان شرکت کننده در مطالعه حاضر به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: 10 نفر گروه تجربی و 10 نفر گروه کنترل. قبل از شروع تمرین با همه افراد انتخاب شده برای شرکت در مطالعه، مشاوره تغذیه انجام شد و رژیم غذایی برای یکسان سازی برنامه تغذیه ای جهت حفظ وزن داده شد. گروه تجربی در برنامه تمرینی پیلاتس به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه یک ساعت شرکت کردند. گروه کنترل تمرین خاصی انجام نداده و فقط تغییرات رژیم غذایی را اعمال کرده و در پیش آزمون و پس آزمون شرکت کردند. قبل و بعد از برنامه تمرینی، انعطاف پذیری عضلات شکم، استقامت عضلات تثبیت کننده جانبی، وزن، قد، درصد چربی بدن، بافت بدون چربی بدن، نسبت دور کمر به دور باسن و شاخص توده بدن اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. سطح معناداری داده ها a=0.05 در نظر گرفته شد. یافته ها وزن، درصد چربی بدن، شاخص توده بدن و نسبت دور کمر به دور باسن در گروه تمرینی به طور معناداری کاهش یافته بود (p<0.05). همچنین بافت بدون چربی بدن، انعطاف پذیری عضلات شکم واستقامت عضلات تثبیت کننده جانبی در گروه تجربی افزایش معناداری را نسبت به گروه شاهد نشان داد (p<0.05). نتیجه گیری با توجه به نتایج به دست آمده، به نظر می رسد هشت هفته تمرین پیلاتس (سه جلسه یک ساعته در هفته) می تواند باعث بهبود ترکیب بدن، انعطاف پذیری واستقامت عضلانی گردد.

مقدمه و اهداف منیر بیماری گوش داخلی است که علاوه بر حلزون، ارگان های اتولیتی را نیز درگیر می کند که در حفظ تعادل بدن نقش تعیین کننده ای دارد. آزمون پتانسیل های برانگیخته عضلانی دهلیزی گردنی (Cervical Vestibular Evoked Myogenic Potential (cVEMP))، آزمون درک بینایی راستای افقی (Subjective Visual Horizontal (SVH)) و آزمون درک بینایی راستای عمودی (Subjective Visual Vertical (SVV)) آزمون های ارزیابی ارگان های اتولیتی هستند. اطلاع از نحوه عملکرد ارگان های اتولیتی و انتخاب آزمون مناسب برای ارزیابی آن ها، می تواند به کنترل و درمان بیماری منیر کمک کند. هدف پژوهش حاضر جمع آوری و یکپارچه سازی نتایج مطالعاتی است که به بررسی ارگان های اتولیتی در بیماران مبتلا به منیر با استفاده از سه آزمون cVEMP، SVV و SVH پرداخته اند. مواد و روش ها به این منظور از کلیدواژه های Saccule، Utricle، Meniere، Otolith در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Elsevier، Google Scholar استفاده شد که 45 مقاله با موضوع مد نظر مرتبط بودند و مورد مطالعه قرار گرفتند. نتیجه گیری به طور کلی آزمون های اتولیتی حساسیت و ویژگی محدودی دارند. آزمون cVEMP نتایج غیرطبیعی را در بیماران مبتلا به منیر نشان می دهد که تقریبا مستقل از زمان ابتلا به بیماری است. آزمون SVV در مرحله حاد بیماری منیر عملکرد خوبی دارد. آزمون حاضر در مرحله حاد بیماری، خطای تنظیم خط به صورت عمودی و انحراف به سمت ضایعه را نشان می دهد. در مورد آزمون SVH گزارشات قابل توجهی ذکر نشده است.

مقدمه و اهداف میلیون ها انسان در سراسر جهان در هر سنی از افت شنوایی حسی عصبی رنج می برند که در معیارهای متعارف جاری درمانی برای آنها مطرح نیست و در صورت وجود افت قابل توجه، سمعک با درجات متفاوتی از توفیق تجویز می شود. بررسی های اخیر روشی جهت تغییر شدت و دوره زمانی افت شنوایی پیش رونده حسی عصبی به صورت مواجهه با سطوح تقویت شده تحریک کنترل شده آکوستیک یا محیط آکوستیک تقویت شده Augmented Acoustic Environment (AAE) را مطرح کرده اند. این پدیده در مقوله های بسیاری از جمله مقابله با پیرگوشی و سایر موارد کم شنوایی حسی عصبی پیش رونده، کاهش آسیب های وارده به دستگاه شنوایی پس از رخداد کم شنوایی ناشی از نویز و افزایش مهاجرت سلول های بنیادی پیوند شده به منطقه آسیب دیده شنوایی بررسی شده است. عوامل مختلفی از قبیل سن، جنس و هورمون های جنسی، محل اثر (حلزون یا AVCN)، محتوای فرکانسی AAE، سازمان دهی تونوتوپیک و حساسیت شنوایی در پاسخ به AAE در تعیین تاثیر مثبت، منفی و یا حتی خنثی AAE بر حلزون یا AVCN نقش مهمی دارند. مواد و روش ها در مقاله حاضر مروری برخی مباحث مطرح شده در خصوص «اثرات محیط تحت تقویت آکوستیک بر عملکرد دستگاه شنوایی» در مقالات از بانک های اطلاعاتی Scopus، PubMed، Google scholar، Sciencedirect ازسال های 1988 تا 2014 انتخاب و بررسی شدند. نتیجه گیری توجه به عوامل تعیین کننده میزان سودمندی AAE در رابطه با استفاده از سمعک (که نوعی AAE محسوب می شود) یا کنترل نویز محیطی در افراد مواجه با خطر افت شنوایی کاربردهای واضحی دارد. در تجویز سمعک این احتمال وجود دارد که تقویت فرکانس های مناطق آسیب دیده حلزون می تواند تاثیرات محیطی و مرکزی (مثبت یا منفی) مشابه با موارد گزارش شده در تقویت محیط آکوستیک در مطالعات داشته باشد.

مقدمه و اهداف کودکان اوتیسم به دلیل اختلال خواب، مشکلاتی را در حیطه مسائل شناختی و احساسی مانند افسردگی، اضطراب، اختلال شناختی، ناتوانی در یادگیری، ناتوانی در رشد ذهنی را تجربه می کنند. هدف از مطالعه مروری حاضر، مروری بر مطالعاتی است که به بررسی خواب کودکان اوتیسم و عوامل مرتبط با آن پرداخته اند. مواد و روش ها مقاله مروری حاضر کوشیده است که بر اساس آخرین پژوهش های بالینی به بررسی خواب در کودکان مبتلا به طیف اوتیسم بپردازد، برای تدوین مقاله حاضر به منابع مربوط از سال 2000 تا 2015 میلادی استناد گردیده است. به این منظور با استفاده از کلیدواژه های خواب، اوتیسم، عملکرد برای جستجو در پایگاه های اطلاعاتی ScienceDirect، Pubmed، Google Scholar، Proquest جستجو صورت پذیرفته است و در مرحله اول 55 مقاله مرتبط با موضوع انتخاب گردید. سپس از بین این مقالات و بر مبنای یک روش گزینشی هدفمند، مقالاتی که محتوای آنها با موضوعات اختلال خواب، خواب و عملکرد اوتیسم مرتبط بودند، برگزیده شدند، بدین ترتیب 7 مقاله منبع اصلی تحقیق حاضر محسوب می شود. نتیجه گیری آسیب روانی، اضطراب، مشکلات خاص رفتاری، می تواند سبب بروز اختلالات خواب در کودکان مبتلا به طیف اوتیسم شود، و از طرفی دیگر الگوی مناسب خواب و فعالیت های فیزیکی می توانند سبب بهبود اختلالات خواب شود. شناخت دقیق خواب، عوامل موثر بر خواب، مشکلات خواب و درمان های آنها می تواند کمک موثری در بهبود خواب این کودکان نماید.

مقدمه و اهداف اسکلروز منتشر، اختلال مزمن سیستم عصبی مرکزی و ایمنی است که پیامدهای جسمی، روانی متعدد و هزینه های اقتصادی، اجتماعی زیادی برای بیماران مبتلا و خانواده آن ها ایجاد می کند. ارائه شواهد علمی مبتنی بر فواید درمان های مکمل اهمیت ویژه ای در مدیریت سلامت و کیفیت زندگی این افراد دارد. مطالعه حاضر به منظور جمع آوری شواهد توصیفی، کاربردی، همچنین مقایسه مداخلات طب مکمل غیرخوراکی در بیماران ایرانی انجام گردیده است. مواد و روش ها مداخلات طب مکمل با گروه کنترل که روی بیماران مبتلا به اسکلروز منتشر در ایران صورت گرفته بود، در پایگاه های ایرانی شامل، مرکز داده های پایگاه اطلاعات علمی، پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران، کتابخانه پزشکی و پایگاه های خارجی پاب مد و گوگل اسکولار، جستجو و جمع آوری شد. یافته ها پس از بررسی اولیه و حذف مطالعات غیرمرتبط، 41 مطالعه به مرحله تحلیل وارد شد. مطالعات از نظر روش شناختی مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفت. مداخلات مناسب بر حسب بیشترین نقاط قوت یا کمترین معیارهای خطا انتخاب شد. نتیجه گیری اغلب مطالعات طب مکمل در ایران بر روی بیماران از نوع عود-بهبود صورت گرفته اند. خستگی، کیفیت زندگی و خلق، بیشترین متغیرهای ارزیابی شده هستند. انواع ورزش با سطوح و شدت متوسط در مدت کوتاه ولی مداوم مناسب هستند. ورزش های هوازی و یوگا به دلیل تاثیر تمرینات هوازی بر تمام اندام ها (به ویژه تنفسی) می تواند با توجه به تاریخچه بیماری و سطح خستگی توصیه شوند.

زمینه و اهداف اختلالات نورولوژیکال نظیر سکته مغزی و فلج مغزی مهم ترین علت های معلولیت و ناتوانی در عملکرد اندام فوقانی می باشد. این امر بسیار مهم است تا بتوان فرد را برای انجام کارهای روزمره زندگی توانمند ساخت. مداخلات توانبخشی نظیر تجویز انواع اسپلینت یکی از انواع مداخلات در تسریع روند بهبودی و کاهش سطح ناتوانی ناشی از معلولیت می باشد. مطالعه حاضر با هدف مطالعه مروری و طبقه بندی تاثیر انواع اسپلینت بر کاهش اسپاستی سیتیه و عملکرد بیماران فوق انجام شده است. ابزار و روش مطالعه حاضر تلفیق نتایج ناشی از تجویز انواع اسپلینت بر کاهش اسپاستی سیتیه و عملکرد اندام فوقانی بیماران سکته مغزی و فلج مغزی می باشد که با روش مرور سیستماتیک مبتنی بر شواهد Duffy انجام شد. یافته ها در مطالعه حاضر 46 مقاله یافت شد که تنها 25 مقاله معیار ورود به مطالعه مذکور را داشتند. در مطالعه حاضر انواع اسپلینت ها به انواع: اسپلینت های ولار، اسپلینت های دورسال، اسپلینت های ولار-دورسال، اسپلینت های داینامیک، اسپلینت c-Bar، آنتی پرونیشن، اکستنشن اسپلینت و اسپلینت Saebo تقسیم شدند. نتایج نشان داد که در بین اسپلینت های استاتیک (غیرمتحرک) با توجه به سهولت در ساخت و استفاده راحت در هنگام شب، اسپلینت دورسال بیشترین مزیت را دارد، با وجود اینکه تفاوت معناداری در نتیجه استفاده انواع اسپلینت های استاتیک وجود نداشت. علاوه بر این نتایج حاکی از آن بود که بهترین اسپلینت به منظور بهبود حرکات انگشتان و دامنه حرکتی فعال دست اسپلینت C-Bar می باشد. نتیجه گیری نتایج مطالعه مذکور نشان می دهد که تجویز اسپلینت یکی از مفیدترین روش ها در درمان بیماران سکته مغزی و فلج مغزی می باشد، اما هدف از تجویز، شرایط بیمار و دیدگاه درمانگر عوامل موثری هستند که باید در نظر گرفته شود.

مقدمه و اهداف توجه انتخابی به معنای توانایی ذهنی برای انتخاب اطلاعات مرتبط از وقایع اکوستیک اطراف و ممانعت از ورود محرک مداخله گر می باشد. چهار فرآیند اساسی در توجه نقش دارند که شامل حافظه فعال، انتخاب رقابتی، کنترل پایین نورد و کنترل بالانورد می باشد. پتانسیل های وابسته به رخداد، ابزار مفید برای بررسی توجه هستند. مواد و روش ها در بررسی حاضر برخی مباحث مطرح شده در ارتباط با نقش ERP شنوایی در بررسی توجه انتخابی در مقالات از بانک های اطلاعاتی، Scopus PubMed، Google Scholar، Science Direct ازسال های 1988 تا 2015 و با استفاده از کلیدواژه های توجه انتخابی، پتانسیل های وابسته به رخداد، حافظه در حال اجرا، کنترل بالانورد و کنترل پایین نورد انتخاب و بررسی شدند. نتیجه گیری توجه شنوایی باعث انتخاب اطلاعات برای ورود به حافظه فعال می شود و دسترسی به حافظه فعال از طریق قدرت محرک برای رقابت با سایر اطلاعات است. قدرت محرک به صورت خودکار توسط فیلتر بالانورد بر اساس برجسته بودن محرک و سیگنال های پایین نورد ناشی از حافظه فعال تنظیم می شود و کنترل ارادی توجه در چرخه حافظه فعال، کنترل حساسیت پایین نورد و انتخاب رقابتی نمایان می شود. این چارچوب به عنوان ابزاری برای بررسی و سهولت مطالعه سازوکارهای عصبی دخیل در توجه شنوایی به کمک پتانسیل های برانگیخته است. دو الگوی مطرح در توجه انتخابی شنوایی، «فرضیه بهره» و «فرضیه رد» توجهی است که فرضیه بهره به نقش سطوح پایین و حلزون و فرضیه رد توجهی به نقش قشر در توجه می پردازد.

یکی از رایج ترین اختلالات دوران سالمندی عدم تعادل و گیجی است.از دست دادن اطمینان به حفظ تعادل در بعضی موارد از زمین خوردن نیز ناتوان کننده تر است. با توجه به روند رو به رشد جهانی جمعیت سالمندان توجه به نیازها و مسائل خاص آنها ضروری به نظر می رسد، اما آیا خطر زمین خوردن قابل پیش بینی است؟ پرسش نامه ABC یک ابزار معتبر و مفید در ارزیابی اطمینان به حفظ تعادل و ترس از زمین خوردن در سالمندان می باشد که استانداردسازی و انطباق فرهنگی آن به تازگی در ایران صورت گرفته است. با وجود اینکه این پرسش نامه 16 گزینه ای از روایی و پایایی خوبی برخوردار است، اما به لحاظ وقت گیر بودن استفاده از آن در کاربردهای بالینی و پژوهشی درجمعیت سالمند، نسخه کوتاه شده آن طراحی شده و در دسترس قرار گرفته است. نسخه کوتاه شده پرسش نامه اطمینان به حفظ تعادل دارای ویژگی های مشابه با نسخه اصلی بوده و برای ارزیابی ترس از زمین خوردن در گروه های مختلف مفید است.اندازه گیری ها در مطالعات مختلف نشان می دهد که روایی نسخه کوتاه پرسش نامه مشابه نسخه طولانی تر است. گرچه برخی مطالعات به طراحی نسخه کوتاه این پرسش نامه (6 گزینه به جای 16 گزینه اصلی) اشاره کرده اند و همبستگی بالایی با نسخه اصلی نشان داده است، به طوری که می تواند جایگزین نسخه اصلی گردد، اما بررسی روایی و پایایی نسخه کوتاه شده tim در جمعیت سالمندان در جوامع مختلف ضروری به نظر می رسد.

مقدمه و اهداف سندرم فریزر اختلال ارثی اتوزومال مغلوب همراه با آنومالی های متعدد و درصد شیوع آن 11 مورد درصد هزار تولد زنده است. فرم کلاسیک این سندرم با کریپتوافتالموس، سین داکتیلی، آنومالی های حنجره، ادراری-تناسلی، بدشکلی صورت، عدم وجود ابرو و هیپرتلوریسم، شکاف کام و لب، بینی پهن، آنوس بسته، هرنی نافی، دیاستاز پوبیس، عقب ماندگی ذهنی وآنومالی های اسکلتی و قلبی توصیف می شود. موارد گزارش شده در ایران بسیار محدود می باشد و در هیچ کدام از موارد گزارش شده به بررسی ویژگی های زبانی و گفتاری بیمار پرداخته نشده است. با توجه به ویژگی های خاص مشاهده شده در این مورد از جمله کم شنوایی به بررسی ویژگی های زبانی و گفتاری مورد پرداخته شد. معرفی بیمار بیمار دختر متولد 88 اهل شاهرود بود که حاصل بارداری ترم و زایمان واژینال بود که در سال 92 با شکایت والدین مبنی بر عدم توجه و تمرکز کافی و تاخیر در رشد گفتار و زبان به کلینیک گفتاردرمانی ارجاع داده شد. پس از ارزیابی های لازم وجود کم شنوایی و عدم توجه و تمرکز در بیمار محرز شد. در مطالعه حاضر علاوه بر مشاهدات بالینی به روند پیشرفت رفتاری و زبانی بیمار در طی 2 سال پرداخته شده است. بحث و نتیجه گیری اختلالات زبانی و گفتاری از ویژگی های این سندرم می باشد و با توجه به نبود آزمون های ارزیابی رسمی در این حوزه، شناخت ویژگی های آن به ارائه راهکارهای مداخله ای هرچه زودتر کمک می کند.