علوم تکثیر و آبزی پروری
سال:1392 | دوره:1 | شماره:پیش شماره 3 |تعداد مقالات:8

تاثیر سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگوساکارید و بتا 1- 3 گلوکان بر شاخص های رشد، بازماندگی و ترکیب لاشه بچه ماهی سفید به مدت 45 روز انجام گرفت. آزمایش با استفاده از طرح کاملا تصادفی شامل سطوح صفر (شاهد)، 50. و 1 گرم پربیوتیک به ازای هر کیلوگرم جیره به ازای هر کیلوگرم جیره تجاری (حاوی 35% پروتئین و 12% چربی) در قالب سه تیمار با 3 تکرار طراحی شد. آزمایش درون تشت های پلاستیکی 40 لیتری انجام گرفت. تعداد 20 عدد بچه ماهی سفید با میانگین وزنی 13.3±646.7 میلی گرم ذخیره سازی و تغذیه شدند. با توجه به نتایج بدست آمده تفاوت معنی داری در شاخص ضریب تبدیل غذایی، درصد غذای خورده شده روزانه، نسبت کارایی پروتئین، افزایش بیومس، کارایی غذا، نسبت کارایی چربی، ارزش تولید چربی، چربی بدست آمده، نرخ بازماندگی و شاخص قیمت در بین تیمارها وجود داشت (P<0.05)، بطوریکه ماهیان تغذیه شده با جیره بدون پربیوتیک عملکرد بهتری داشتند. آنالیز لاشه حاکی از عدم وجود اختلاف معنی دار در ترکیبات لاشه بود (P>0.05)، هرچند با افزایش سطح پربیوتیک در جیره میزان پروتئین و چربی لاشه افزایش نیز یافت. نتایج بدست آمده نشان داد که ماهیان تیمار شاهد نسبت به تیمارهای حاوی پربیوتیک بازده بهتری در عملکرد رشد، کارایی تغذیه و بازماندگی داشتند و این پربیوتیک احتمالا نمی تواند به عنوان یک مکمل مناسب برای جیره غذایی بچه ماهیان سفید مدنظر قرار گیرد.

تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر جیره های مختلف غذایی اسکرتینگ و غذای زنده (گاماروس و شیرونومیده)، بر برخی فاکتورهای رشد و تغذیه بچه ماهیان استرلیاد (Acipenser ruthenus) هر یک با سه تکرار و هر تکرار با 10 عدد بچه ماهی با میانگین وزن اولیه (8.23±0.21) به مدت 60 روز در آکواریوم های 160 لیتری، در بخش فیزیولوژی و بیوشیمی انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری دکتر دادمان انجام شد. در طول مدت هشت هفته آزمایش، ماهیان به میزان 2 درصد وزن بدن و روزانه در یک نوبت (12 ظهر) تغذیه شدند در انتهای دوره پرورش از نظر آماری، در تمامی پارامترها اختلاف معنی دار مشاهده شد (P<0.05) همچنین در انتهای دوره پرورش، وزن نهایی، طول نهایی، ضریب چاقی (CF)، بیوماس نهایی، میزان تولید، میزان رشد روزانه (GR)، ضریب رشد ویژه (SGR)، شاخص افزایش وزن بدن (BWI)، درصد افزایش وزن بدن، کارایی غذا (FE)، نسبت بازده پروتئین (PER) و بازماندگی در تیمار اسکرتینگ نسبت به تیمار غذای زنده بیشتر بود. همچنین ضریب تبدیل غذایی در تیمار اسکرتینگ پایین تر از تیمار غذای زنده به میزان بود و از نظر آماری دارای اختلاف معنادار بودند (P<0.05) با توجه به یکسان بودن شرایط پرورش می توان اذعان نمود که تغییرات روند رشد متاثر از میزان و کیفیت ترکیب شیمیایی جیره ها باشد بنابر این ماهیان تغذیه شده با جیره ی فرموله شده اسکرتینگ، عملکرد بهتری نسبت به جیره ی غذای زنده داشتند.

هدف این مطالعه بررسی اثر پربیوتیک الیگوفروکتوز بر برخی شاخص های رشد و تغذیه در ازون برون (Acipenser stellatus) بود. این تحقیق با استفاده از طرح کاملا تصادفی شامل سطوح 1 و 2 درصد الیگوفروکتوز در غالب سه تیمار و 3 تکرار طراحی شد. بچه ماهیها با میانگین وزنی 29±3 گرم، تراکم 10 قطعه در هر ونیر و به مدت 76 روز با جیره های آزمایشی تغذیه شدند. نتایج نشان داد که الیگوفروکتوز اثر قابل توجهی بر فاکتورهای رشد و تغذیه داشت بطوریکه اختلاف معنیداری در دو تیمار آزمایشی حاوی 1 و 2 درصد الیگوفروکتوز نسبت به تیمار شاهد دیده شد (P<0.05). همچنین میزان FCR در تیمار 1 درصد، کمتر از سایر تیمارها بود. نتایج این مطالعه نشان داد که پربیوتیک الیگوفروکتوز قابلیت اثرگذاری بالایی بر عملکرد رشد و کارایی تغذیه دارد و بر این اساس میزان 1% پربیوتیک الیگوفروکتوز در جیره ازون برون پیشنهاد می شود.

بهبود کیفیت جیره متناسب با نیازهای غذایی گونه پرورشی، نقش مهمی در رشد و پیشگیری از عوامل بیماری زا و کاهش هزینه های پرورش دارد. در این میان استفاده از گیاهان دارویی به عنوان محرک رشد و ایمنی به علت ایجاد آسیب کمتر به ماهی و محیط زیست نسبت به مکمل های شیمیایی اخیرا بیشتر مورد توجه بوده اند.هدف از این تحقیق، بررسی اثر کاربرد پودر دارچین با توجه به خاصیت آنتی اکسیدانی آن در جیره غذایی ماهی گرین ترور (Andinocara rivulatus) بر شاخص میزان بقا و پارامترهای خونی است. بدین منظور تعداد 180 قطعه ماهی گرین ترور (با میانگین طول کل 38±1.03 میلیمتر و میانگین وزن 1±0.5گرم) به پنج تیمار در سه تکرار تقسیم گردید. تیمارهای آزمایشی بر اساس چهار جیره غذایی هر یک به ترتیب حاوی، 0.1، 0.2، 0.3 و 1 درصد پودر دارچین و همچنین جیره شاهد فاقد پودر دارچین تهیه گردید. طول دوره آزمایش 98 روز بود. شاخص های هماتولوژی شامل: شمارش گلبول قرمز، درصد هماتوکریت، هموگلوبین، شمارش گلبول سفید به همراه شاخص گلوکز سرم خون، میزان بقا در هر تیمار اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که تیمار تغذیه شده با جیره حاوی 1 درصد دارچین در شمارش کلی گلبول سفید، گلوکز خون اختلاف معنی داری با گروه شاهد داشت. بطور کلی می توان نتیجه گرفت که تجویز خوراکی پودر دارچین در سطح 1 درصد در جیره باعث بهبود تعداد گلبول های سفید و کاهش گلوکز در ماهی زینتی گونه گرین ترور می گردد.

به منظور بررسی تاثیر تراکم ذخیره سازی بر رشد و بقای لارو ماهی آنجل، لاروهای این ماهی با تراکم های 10، 20، 30 و 40 لارو در لیتر ذخیره سازی شدند. آزمایش ها در آکواریوم های شیشه ای مستطیلی با حجم 30 لیتر انجام شد، هر آکواریوم با 20 لیتر آب پر شد و شرایط اکسیژنی و PH مناسب برای لاروها فراهم گردید. رشد طولی لاروها با فاصله های 10 روزه اندازه گیری شد و پس از 20 روز بقای لاروی مورد سنجش قرار گرفت. تجزیه وتحلیل داده ها با روش آنالیز واریانس یک طرفه (One-Way ANOVA) و با استفاده از بسته های نرم افزاری Excel و SPSS انجام شد و وجود یا عدم وجود اختلاف معنی دار در سطح احتمال 5 درصد (P<0.05) تعیین گردید. نتایج به دست آمده از پرورش لاروها نشان داد که بقای لارو در تراکم های پایین (10 و 20 لارو در لیتر) بهتر از بقای لارو ها در تراکم های بالاتر (30 و 40 لارو در لیتر) بوده و دارای اختلاف معنی دار بوده اند (P<0.05) هرچند بین تراکم های 10 و 20 به ترتیب با درصد بقای 34.5±3.61 و 28.75±1.89 و همچنین بین تراکم های 30 و 40 به ترتیب با درصد بقای 21.16±2.89 و 19.62±4.75 اختلاف معنی دار مشاهده نشد .(P>0.05) همچنین بالاترین میانگین طول لاروها پس از 20 روز در تراکم 10 و 20 لارو در لیتر مشاهده گردید (به ترتیب 6.7±0.1 و 6.63±0.06) که دارای اختلاف معنی دار با تراکم های 30 و 40 لارو در لیتر (به ترتیب 6.6±0.1 و 6.47±0.06) بوده است .(P<0.05)

ماهیان زیتنی آب شیرین در مناطق مختلفی از جهان یافت می شوند و در صنعت آکواریوم مورد بهره برداری و تکثیر و پرورش قرار می گیرند. از میان منابع متعدد و متنوع غذای زنده، آرتمیا در آبزی پروری از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد. دلیل این امر، ارزش غذایی بالا، قابلیت هضم زیاد، تنوع اندازه، روش تولید آسان و قدرت تحمل شوری های متنوع در این جانور است. در این راستا اثرات ناپلئوس آرتمیا ارومیانا (Artemia urmiana) غنی شده با ویتامین C و اسید چرب غیراشباع بر روی کارایی تولیدمثلی ماهی دم شمشیری (Xiphophorus helleri) بررسی گردید. بدین منظور ماهیان تحت تیمار های مختلف با غذای زنده غنی شده تغذیه شدند. مطابق با نتایج، تیمار تغذیه شده با آرتمیای بالغ زنده و غنی شده با روغن ماهی و 0.5 گرم اسید اسکوربیک با ارائه نوزادانی با میانگین وزن اولیه 32.9 و وزن نهایی 2448 و میانگین بازماندگی 93.5% دارای بالاترین بازدهی در مقایسه با سایر تیمارها بود. بیشترین تعداد نوزادان به ازای هر مولد مربوط به ماهیان تغذیه شده با غذای کنسانتره به همراه آرتمیا بالغ زنده با 116 نوزاد بود. بیشترین میزان وزن اولیه نوزادان مربوط به تیمار شاهد بود که با تیمار آرتمیای بالغ اختلاف معنی داری نداشت. بیشترین میزان نسبت جنسی نوزادان مربوط به ماهیان تغذیه شده با غذای کنسانتره به همراه آرتمیای بالغ زنده می باشد که در این گونه ماهیان بسیار حائز اهمیت است.

ویژگی های خون شناسی ماهیان یکی از مهمترین شواهد مراحل فیزیولوژیک آنها و منعکس کننده ارتباط خصوصیات اکوسیستم آبی و سلامتی آنها می باشد، به همین دلیل داشتن دامنه طبیعی پارامترهای خونی یک ماهی می تواند به عنوان یک شاخص زیستی مورد استفاده قرار گیرد. تعداد 90 عدد فیل ماهی با متوسط وزنی 1.15±20.82 کیلوگرم در مرکز تکثیر و پرورش و بازسازی ذخایر ماهیان خاویاری و گرم آبی شهید رجایی به مدت 60 روز نگه داری شدند. ماهیان به مدت 60 روز با جیره حاوی سیر (10 گرم پودر سیر به ازای یک کیلوگرم جیره غذایی) مورد تغذیه قرار گرفتند. عملیات خون گیری بعد از بیهوش نمودن ماهیان با استفاده از گل میخک و از طریق سیاهرگ دمی و پشت باله مخرجی صورت گرفت. بلافاصله بعد از خون گیری با استفاده از سرنگ 2 سی سی خون در میکروتیوب هپارینه ریخته شد و آزمایشات خون شناسی در آزمایشگاه انجام گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد، میزان هموگلوبین و تعداد کل گلبول قرمز در تیمار سیر بالاتر از تیمار شاهد بود ولی غلظت هموگلوبین در بین دو تیمار سیر و شاهد تفاوت معنی داری از خود نشان نداد (P>0.05) درصد هماتوکریت و تعداد گلبول سفید تفاوت معنی داری در بین دو گروه سیر و شاهد داشت (P<0.05)، به طوری که میزان آن در گروه سیر بالاتر از گروه شاهد بود. نتایج مربوط به شاخص های گلبول قرمز شامل حجم متوسط گلبولی، هموگلوبین متوسط گلبولی و غلظت متوسط هموگلوبین گلبولی اختلاف معنی داری را بین دو گروه سیر و شاهد از خود نشان نداد (P>0.05) یافته های حاصل از این تحقیق اضافه نمودن 10 گرم عصاره سیر به یک کیلوگرم غذای فیل ماهی را به عنوان سطح مناسب این ماده جهت بهبود شاخص ایمنی سلولی پیشنهاد میکند.

این پژوهش در اردیبهشت ماه سال 1391 در کارگاه تکثیر و پرورش ماهیان خاویاری شهید مرجانی گرگان به منظور بررسی اثر سه گیاه دارویی زنجبیل، سیر و گزنه بر فاکتور های رشد 360 عدد فیل ماهیان جوان 30 گرمی (Huso huso)، به مدت 2 ماه انجام شد. جهت انجام این آزمایش زنجبیل، سیر و گزنه به میزان 1 درصد وزن غذا به صورت جداگانه به جیره های غذایی افزوده شد. نمونه گیری و سنجش پارامتر های رشد در طی 4 دوره (هر 15 روز یک بار) صورت گرفت. غذادهی روزانه براساس 5 درصد وزن بدن انجام شد. شاخص های رشد اندازه گیری شده شامل شاخص وضعیت (CF) درصد افزایش وزن بدن(BWI%)، ضریب رشد ویژه(SGR)، درصد رشد روزانه (DGR%) و ضریب تبدیل غذایی (FCR) در ماهیان مورد ارزیابی قرار گرفت. در پایان دوره اول مقادیر SGR، CF، BWI% و DGR% تیمار تغذیه شده با جیره حاوی زنجبیل افزایش معنی داری نسبت به شاخص های مشابه در تیمار شاهد نشان دادند (P<0.05)، همچنین CF مربوط به تیمار تغذیه شده با جیره حاوی گزنه افزایش معنی داری نسبت به تیمار شاهد نشان داد (P<0.05) و همچنین در این دوره FCR در تیمار تغذیه شده با جیره حاوی زنجبیل کاهش معنی دار و در تیمار تغذیه شده با جیره حاوی سیر افزایش معنی داری نسبت به گروه شاهد نشان داد (P<0.05) ولی در دوره دوم CF مربوط به تیمار شاهد افزایش معنی داری نسبت به هر سه تیمار آزمایشی نشان داد (P<0.05) و در دوره سوم BWI% مربوط به تیمار تغذیه شده با جیره حاوی زنجبیل افزایش معنی دار و تیمار تغذیه شده با جیره حاوی سیر کاهش معنی داری نسبت به تیمار شاهد نشان داد (P<0.05) همچنین در این دوره CF مربوط به تیمار تغذیه شده با جیره حاوی زنجبیل کاهش معنی داری نسبت به تیمار شاهد نشان داد (P<0.05).