غدد درون ریز و متابولیسم ایران
سال:1390 | دوره:13 | شماره:6 (مسلسل 60) |تعداد مقالات:10

مقدمه: در جمعیت رو به افزایش سالمندان در ایران، پژوهش های آینده نگر پیرامون مسایل بهداشتی صورت نگرفته است. پژوهش حاضر، به منظور بررسی نقش عوامل تعیین کننده کاهش طول عمر سالمندان تهرانی انجام شد.مواد و روش ها: افراد بالای 60 سال شرکت کننده در مرحله مقدماتی مطالعه قند و لیپید تهران به مدت 10 سال پیگیری و وضعیت حیاتی آنها ثبت شد. میزان مرگ و میر سنی، جنسی و میزان های خطر مرگ با استفاده از مدل رگرسیون کاکس ارایه گردید.یافته ها: 17% فوت در مردان (154.929) و 10% فوت در زنان (85.869) ثبت شد. مدل رگرسیون کاکس نشان داد که به طور متوسط دیابت 2.5 و 4.4 سال، و مصرف سیگار 6.6 و 5 سال از طول عمر زنان و مردان می کاهد. زنان سالمند با نمایه توده بدن بالاتر از 33 کیلوگرم بر مترمربع، 4.5 سال، و با اختلالات چربی خون 4 سال از طول عمرشان کاسته می شود. در گروه مردان، بومی تهران بودن 3 سال، افزایش فشارخون 3.3 سال و سابقه سکته قلبی، سکته مغزی یا مرگ ناگهانی در بین پدر، برادر یا فرزند پسر، 4.1 سال طول عمر را کمتر می نماید.نتیجه گیری: زنان با نمایه توده بدن بالاتر از 33 کیلوگرم بر مترمربع و اختلالات چربی خون و زنان سیگاری، بیشتر از دیگر زنان سالمند نیازمند مراقبت هستند، این نیاز در مردان سالمند دیابتی، سیگاری و آنها که در خانواده سابقه سکته قلبی، مغزی یا مرگ ناگهانی در بین پدر، برادر یا فرزند پسر را دارند از دیگر همسالان بیشتر است.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر عصاره هیدروالکلی گزنه بر شاخص قندخون و مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام گرفت.مواد و روش ها: پژوهش کنونی به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی یک سوکور روی 50 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. پس از همسان سازی، افراد از نظر سن، جنس و مدت ابتلا به دیابت، به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (25 نفر) و شاهد (25 نفر) قرار گرفتند. بیماران، 100 میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن عصاره هیدروالکلی گزنه یا دارونما (منقسم در 3 وعده) را در یک لیوان آب حل نموده و بعد از وعده های اصلی غذایی نوشیدند. قندخون ناشتا (FBS)، هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1C)، غلظت انسولین ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین در ابتدا و انتهای پژوهش اندازه گیری شد. آزمون تی مستقل و تی زوجی توسط نرم افزار SPSS نسخه 18، برای تحلیل داده ها مورد استفاده قرار گرفت. مقدار P کمتر از 0.05 در تمام یافته ها، معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: FBS و HbA1C در پایان هفته هشتم در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد، کاهش معنی داری را نشان داد، (هر دو مورد P<0.05). اما تغییر معنی داری در غلظت انسولین ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: عصاره هیدروالکلی گزنه سبب کاهش FBS و HbA1C در مدت 8 هفته مداخله در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 گردید. به نظر می رسد عصاره هیدروالکلی گزنه بتواند به عنوان درمان کمکی در بیماران دیابتی نوع 2 توصیه شود.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، مقایسه هورمون رشد، شاخص مقاومت انسولینی، پروفایل لیپیدی، عملکرد قلبی - تنفسی و ارتباط آنها با سطح لپتین در مردان جوان چاق و لاغر غیرفعال بود.مواد و روش ها: 38 مرد جوان چاق و لاغر مورد پژوهش قرار گرفتند. پس از 12 ساعت ناشتایی (در ساعت 8 صبح)، نمونه های خون جمع آوری گردید. بیشینه اکسیژن مصرفی (به عنوان شاخص عملکرد قلبی - تنفسی) آزمودنی ها نیز مورد سنجش قرار گرفت.یافته ها: آزمودنی های چاق نسبت به لاغر، از سطح لپتین، انسولین و HOMA-IR (شاخص مقاومت انسولینی) بالاتری برخوردار بودند، در حالی که سطح هورمون رشد و بیشینه اکسیژن مصرفی در آنها پایین تر بود. غلظت لپتین سرم رابطه مستقیم با وزن کل، درصد چربی بدن، نمایه توده بدن، انسولین و شاخص مقاومت انسولینی، و نیز رابطه معکوس با سطح هورمون رشد و بیشینه اکسیژن مصرفی را نشان داد. رابطه معنی داری بین غلظت لپتین سرم و مقادیر فشارخون سیستولی و دیاستولی، گلوکز ناشتا و پروفایل لیپیدی مشاهده نگردید. از آزمون تی مستقل برای مقایسه میانگین داده های گروه های چاق و لاغر، و از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه ها استفاده گردید. سطح معنی داری P<0.01 در نظر گرفته شد.نتیجه گیری: مردان جوان چاق و لاغر غیرفعال از سطح لپتین، هورمون رشد، انسولین، شاخص مقاومت انسولینی، عملکرد قلبی - تنفسی و درصد چربی بدنی متفاوتی برخوردار بودند، و به نظر می رسد درصد چربی بدن، انسولین و هورمون رشد فاکتورهای مهمتری در تعیین سطح لپتین هستند.

مقدمه: یکی از تظاهرات کم کاری تیرویید تحت بالینی، اشکال در حافظه کلامی و عملکرد اجرایی است. پژوهش حاضر با هدف اثر درمان با لووتیروکسین بر ضریب حافظه افراد مبتلا به هیپوتیروییدی تحت بالینی آنتی تیروپراکسیداز آنتی بادی مثبت انجام گرفت.مواد و روش ها: بررسی حاضر، به روش کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور، روی 60 بیمار هیپوتیروییدی تحت بالینی آنتی تیروپراکسیداز آنتی بادی مثبت، در گروه سنی 18 تا 64 ساله (میانگین سنی 34 سال)، شامل 51 نفر زن و 9 نفر مرد انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه 30 نفری شامل 25 زن و 5 مرد در گروه شاهد (مصرف دارونما)، و 26 زن و 4 مرد در گروه مورد پژوهش (درمان با لووتیروکسین) قرار گرفتند. به منظور بررسی ضریب حافظه، آزمون حافظه وکسلر در ابتدا و به فاصله کمینه 3 ماه پس از شروع پژوهش در مورد تمام آزمودنی ها به عمل آمد.یافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در پژوهش 34.22±10.75 سال، و میانگین سطح TSH در سرم 8.25±3.64 میکروواحد بر لیتر بود. میانگین ضریب حافظه در گروه مورد و شاهد در ابتدای پژوهش یکسان بود 105.70±11.66] در مقابل 105.87±11.49 (P=0.83)[. میزان افزایش میانگین ضریب حافظه در گروه شاهد 3.23±7.63 و در گروه مورد 9.9±8.01 بود (P=0.002).نتیجه گیری: پژوهش حاضر، افزایش ضریب حافظه به دنبال درمان با لووتیروکسین در بیماران مبتلا به کم کاری تیرویید تحت بالینی مشاهده شد. بنابراین درمان با لووتیروکسین می تواند اثر مفیدی در بهبود حافظه کلامی و عملکرد اجرایی این بیماران داشته باشد.

مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک شایع ترین اختلال آندوکرین زنان در سنین باروری است. پژوهش ها نشان داده اند شیوع خلق افسرده در این بیماران بیشتر از زنان بدون این اختلال می باشد. پژوهش حاضر، با هدف بررسی میزان افسردگی در این گروه از زنان، در مقایسه با افراد سالم صورت گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی - تحلیلی روی 71 بیمار مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک، که بر اساس معیارهای تشخیصی روتردام انتخاب گردیدند، و 134 زن سالم به عنوان گروه کنترل انجام شد. بررسی های اولیه در دو گروه شامل ویژگی های آمارنگاری، تن سنجی، فشارخون سیستولی و دیاستولی و وضعیت باروری صورت گرفت و آزمودنی ها از نظر خلق افسرده توسط پرسشنامه افسردگی بک 2 مورد بررسی قرار گرفتند. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های آماری من - ویتنی، آزمون تی، مجذور خی تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: میانگین نمره بک 2 در گروه بیماران 16.01 (±10.8) و در گروه شاهد 11.56 (±8.8) بود، که با P=0.003 از نظر آماری معنی دار بود. فراوانی خلق افسرده متوسط و شدید، بر اساس معیار بک 2 در گروه بیمار 23 (%32.4) نفر، و در گروه شاهد 19 (%14.2) نفر بود، که این اختلاف با P=0.002 از نظر آماری معنی دار مشاهده گردید.نتیجه گیری: خلق افسرده در مبتلایان به سندرم تخمدان پلی سیستیک شایع است و این نکته باید در پی گیری درمانی این بیماران مورد توجه قرار بگیرد.

مقدمه: پژوهش حاضر، با هدف مقایسه تمرین زیربیشینه، با و بدون اعمال بار خارجی بر آمادگی قلبی - عروقی، تعادل، سطح کورتیزول و پروفایل چربی ها در زنان یائسه مبتلا به پوکی استخوان صورت گرفت.مواد و روش ها: 27 زن یائسه داوطلب به صورت تصادفی به 3 گروه هوازی (8 نفر)، جلیقه وزن دار (9 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 18 جلسه پیاده روی زیربیشینه روی نوارگردان، 30 دقیقه روزانه و 3 بار در هفته بود (3 دقیقه گرم کردن، 24 دقیقه تمرین، 60-50% ضربان قلب ذخیره، 3 دقیقه سرد کردن). در گروه جلیقه دار، افراد یک جلیقه وزن دار (8-4% وزن بدن) پوشیدند. متغیرهای ترکیب بدنی، تعادل، آمادگی قلبی - عروقی، پروفایل چربی ها و کورتیزول قبل و بعد از تمرین ارزیابی شد.یافته ها: در گروه جلیقه دار توده چربی کاهش، و وزن بدون چربی افزایش معنی داری یافت (به ترتیب P=0.027، P=0.005). ضربان قلب و فشارخون استراحت به ترتیب در گروه های جلیقه وزن دار و هوازی کاهش معنی داری را نشان داد. شاخص تعادل به طور معنی داری در دو گروه افزایش، اما در گروه کنترل کاهش یافت. سطح کورتیزول در گروه های تمرینی کاهش معنی داری را نشان داد. تغییر سطح چربی معنی دار نبود.نتیجه گیری: تمرین با جلیقه وزن دار اثر بیشتری بر آمادگی قلبی - عروقی و افزایش تعادل در زنان یائسه مبتلا به پوکی استخوان داشت. به نظر می رسد دو نوع تمرین با کاهش سطح کورتیزول در حفظ توده استخوانی موثر باشند.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر مکمل یاری روی و سلنیوم بر مقادیر تستوسترون و لاکتات پلاسمای دوچرخه سواران، پس از یک وهله فعالیت ورزشی درمانده ساز بود.مواد و روش ها: 24 نفر از دوچرخه سواران جاده تیم تهران، بر اساس نمایه توده بدن در سه گروه مکمل روی، مکمل سلنیوم و دارونما همگن شدند. پیش از شروع پژوهش آزمودنی ها از لحاظ وضعیت روی و سلنیوم ارزیابی گردیدند. پس از گذشت 4 هفته مکمل یاری، از آزمودنی ها قبل و پس از یک وهله فعالیت ورزشی درمانده ساز نمونه گیری شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس دو طرفه و آزمون تعقیبی بنفرونی در سطح P<0.05 تحلیل گردید.یافته ها: مقادیر تستوسترون تام، تستوسترون آزاد و لاکتات در سه گروه، تحت تاثیر فعالیت ورزشی افزایش یافت (P<0.05). بین مقادیر تستوسترون تام پس از فعالیت ورزشی در گروه روی و سلنیوم اختلاف معنی داری وجود داشت (P<0.05). مقادیر تستوسترون آزاد در گروه روی با سلنیوم و دارونما نیز تفاوت معنی داری مشاهده گردید (P<0.05). در حالی که بین مقادیر لاکتات در پیش آزمون در سه گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده از پژوهش حاضر، 4 هفته مکمل یاری روی و سلنیوم به افزایش مقادیر استراحتی تستوسترون تام، تستوسترون آزاد و لاکتات در آزمودنی ها با رژیم غذایی دارای مقادیر مطلوب روی و سلنیوم، منجر نشد. مکمل یاری روی به افزایش مقادیر تستوسترون تام نسبت به گروه مکمل سلنیوم، همچنین به افزایش تستوسترون آزاد نسبت به گروه مکمل سلنیوم و دارونما در پس آزمون منجر گردید. در حالی مقادیر لاکتات، در پس آزمون در هیچ یک از گروه های پژوهش تغییر نکرد.

مقدمه: در بیماران همودیالیزی کمبود ویتامین ها، مواد معدنی و بعضی عناصر کمیاب مشاهده شده است که دریافت ناکافی ریزمغذی ها یکی از مهمترین علل آن محسوب می شود. تصحیح وضعیت ریزمغذی ها در بیماران همودیالیزی موجب بهبود کیفیت زندگی در این افراد گردیده است. پژوهش حاضر، با هدف تعیین دریافت ویتامین ها، مواد معدنی و برخی عوامل موثر بر آن، در بیماران همودیالیزی مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی تهران انجام شد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی - تحلیلی است که روی 114 بیمار همودیالیزی انجام گرفت. برای ارزیابی رژیم غذایی بیماران از سه روز یادآمد 24 ساعته خوراک (دو روز معمولی و یک روز تعطیل) استفاده گردید و نرم افزار Food Processor II (FP II) برای محاسبه میزان دریافت ریزمغذی ها به کار گرفته شد.یافته ها: شیوع کمبود دریافت ریزمغذی ها در بیماران همودیالیزی مورد بررسی، از میزان بسیار بالایی برخوردار بود (100-36%). بین سن با دریافت تیامین، ویتامین E، آهن و روی ارتباط معکوس مشاهده شد (P<0.05). میانگین دریافت تیامین، نیاسین، پیریدوکسین، فولات، آهن، منیزیم، روی و ریبوفلاوین در مردان نسبت به زنان بیشتر بود (P<0.05). همچنین میانگین دریافت ویتامین E در افراد با طول مدت دیالیز کمتر از 3 سال، نسبت به افراد با طول مدت بیشتر از 3 سال، بیشتر بود (P=0.009). میانگین دریافت منیزیم و فولات در بیماران همودیالیزی بدون بیماری همراه بیشتر از بیمارانی بود که از بیماری های همراه دیگر نیز رنج می بردند (P<0.05).نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر، کمبود دریافت ریزمغذی ها در بیماران همودیالیزی مورد بررسی، از شیوع بسیار بالایی برخوردار است.

مقدمه: اجرای همزمان چند نوع تمرین (مانند تمرین های قدرتی و استقامتی)، تمرین موازی نامیده می شود. تمرین های موازی در مقایسه با تمرین های استقامتی و قدرتی جداگانه، موجب بهبود بیشتر ترکیب بدنی و سلامت قلبی - عروقی می گردد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر 10 هفته تمرین مقاومتی، استقامتی و موازی (ترکیب تمرین مقاومتی و استقامتی) بر شاخص های هورمونی ](کورتیزول و تستوسترون، لیپیدی (LDL، HDL،TG و TC)[ و التهابی (TNF-a) در افراد تمرین نکرده بود.مواد و روش ها: 29 دانشجوی مرد غیرفعال با میانگین سن 24.89±1.21 سال، قد 175.87±6.52 سانتی متر، وزن 68.44±5.50 کیلوگرم، به صورت تصادفی به سه گروه تمرین استقامتی (10=تعداد)، مقاومتی (9=تعداد) و موازی (10=تعداد) تقسیم شدند. برنامه های تمرین به مدت 10 هفته و سه بار در هفته اجرا شد.یافته ها: وزن در گروه استقامتی کاهش یافت. همچنین افزایش معنی داری در 1RM حرکات نیم اسکوات و پرس سینه در گروه های تمرین مقاومتی و موازی مشاهده گردید (P£0.01). هیچ یک از 3 نوع تمرین تغییری در سطح TNF-a سرم ایجاد نکرد. غلظت تستوسترون در هیچ یک از گروه های تمرینی تغییری را نشان نداد، اما کورتیزول در گروه مقاومتی افزایش معنی داری یافت (P£0.01). همچنین، پروفایل لیپوپروتئینی در هر سه گروه تمرینی بهبود یافت.نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان داد تمرین مقاومتی موجب افزایش سیتوکین پیش التهابی TNF-a و هورمون کورتیزول می گردد که این اثر تنظیم ایمنی می تواند به بار تمرینی این گروه مربوط باشد. به نظر می رسد ترکیب تمرین استقامتی و مقاومتی، اثرات واحد این دو نوع تمرین را خنثی نموده است. همچنین، تمرین موازی می تواند برای تعدیل پروفایل لیپیدی نیز استفاده شود.