طب انتظامی
سال:1400 | دوره:11 | شماره:1 |تعداد مقالات:26

اهداف: باکتری های گرم مثبت مخصوصا کوکسی های گرم مثبت مانند استافیلوکوکوس های کواگولاز منفی و استافیلوکوکوس اوریوس پاتوژن های بسیار مهمی در محیط بیمارستان، اعم از بیمارستان های شهری و بیمارستان های صحرایی در هنگام جنگ و بحران های طبیعی هستند. ارگانیسم های گرم مثبت الگوهای رشد و مقاومت بسیار متغیری دارند. استفاده نادرست از آنتی بیوتیک های وسیع الطیف عفونت های بیمارستانی را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی، عوامل خطر و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی عفونت های بیمارستانی ناشی از کوکسی های گرم مثبت طی سال های 1393 تا 1398 در بیمارستان مصطفی خمینی (ره) بود. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 263 بیمار با حداقل یک کشت مثبت از باکتری کوکسی گرم مثبت انجام شد. این بیماران در بخش های بزرگسال بیمارستان شهید مصطفی خمینی تهران از فروردین 1393 تا فروردین 1399 بستری بودند. ایزوله ها توسط تست های آزمایشگاهی جدا شدند و با روش استاندارد انتشار دیسک حساسیت و مقاومت آنتی بیوتیکی ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری 20 Medcalc آنالیز شدند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد ایزوله استافیلوکوکوس کواگولاز منفی با 36 درصد ابتلا در رتبه اول بود. بیشترین عامل خطر این باکتری کتتر عروقی بود. استافیلوکوکوس اریوس با 33 درصد ابتلا در رتبه دوم و بیشترین علت آن لوله داخل تراشه بود. ایزوله انتروکوکوس با 25 درصد ابتلا در رتبه سوم و بیشترین علت آن کتتر ادراری بود. بهترین داروهای تاثیرگذار بر کوکسی های گرم مثبت، وانکومایسین و سیپروفلوکساسین بودند و بیشترین مقاومت در اریترومایسین، آمیکاسین و کلیندامایسین دیده شد. مدت زمان بستری بالا و بخش بستری از عوامل خطر موثر بودند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه استفاده از آنتی بیوتیک های موثر با توجه به آنتی بیوگرام بیمار می تواند در اثربخشی بهتر درمان مفید باشد.

اهداف: طیف گسترده ای از بیماری های گوارشی در نیروهای نظامی مشاهده می شود که تاثیرات جدی بر سلامتی ایشان دارد. بیشتر تحقیقات انجام شده در زمینه متغیرهای مربوط به سازگاری با سندرم روده تحریک پذیر، تمرکز بر دیدگاه پاتوژنیک (عوامل خطرساز مانند حوادث زندگی) بوده اند تا دیدگاه سالوتوژنیک (عواملی مانند کنارآمدن و سازگاری). در این پژوهش از متغیرهای مورد تاکید دیدگاه سالوتوژنیک استفاده شد تا یک مدل ساختاری برای شاخص های سلامت بر اساس منابع مقابله و مدیریت استرس، با میانجی گری سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت در بیماران انتظامی مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر تدوین گردد. مواد و روش ها: این پژوهش یک طرح همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش، بیماران انتظامی مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر که در سال 1398 و 1399 به درمانگاه گوارش و اعصاب و روان یکی از بیمارستان های نیروی انتظامی مراجعه کرده بودند، تعریف شد. تعداد نمونه آماری، 250 نفر بود که به صورت در دسترس از بیمارانی که با تشخیص روان پزشک بر اساس ملاک ROME-IV مبتلابه سندرم روده تحریک پذیر بودند، انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، مقیاس شاخص های سالوتوژنیک سلامت Bringsen (آلفای کرونباخ 0/81)، پرسش نامه مدیریت استرس Epstein (آلفای کرونباخ نسخه اصلی 0/80 ونسخه ترجمه شده 0/94)، پرسش نامه نیم رخ سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت Walker (آلفای کرونباخ 0/82) و پرسش نامه منابع مقابله با استرس Matheny (آلفای کرونباخ نسخه اصلی 0/84 تا 0/97 و نسخه ترجمه شده 0/94) بود. داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS 24 و SmartPLS-3 با آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته ها: شاخص های برازندگی درنتیجه آزمون مدل مفروض نشان داد که مدل ساختاری رابطه منابع مقابله و مدیریت استرس با میانجی گری سبک زندگی بر روی شاخص های سلامت از برازش مطلوبی برخوردار بود. تحلیل مسیرهای این مدل نشان داد که در مسیر مستقیم، ضریب تاثیر مدیریت استرس (0/11=λ,؛ 3/11=t؛ 0/05=p)، منابع مقابله (0/37=λ,؛ 3/01=t؛ 0/01=p) و سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت (0/20=λ,؛ 3/16=t؛ 0/10=p) بر شاخص های سالوتوژنیک سلامت معنادار بود. در مسیر غیرمستقیم، مدل میانجی سبک زندگی میان مدیریت استرس و منابع مقابله با شاخص های سلامت سالوتوژنیک در سطح اطمینان 0/05 و ضریب استاندارد (0/13-0/11) معنادار بود. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد، سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت می تواند ارتباط بین منابع مقابله و مدیریت استرس با شاخص های سلامت سالوتوژنیک در نمونه انتخابی بیماران انتظامی مراجعه کننده به یکی از مراکز درمانی نیروهای انتظامی را به صورت مثبت و معنادار میانجی گری کند.

اهداف: اعتیاد به مواد مخدر، بیماری روانی عودکننده و مزمنی است که با اختلالات انگیزشی شدید و از دست دادن تسلط رفتاری همراه است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مراقبه بر بهزیستی روان شناختی، تنظیم هیجان و کیفیت خواب زندانیان مبتلا به سوء مصرف مواد مخدر صنعتی انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه آزمایشی است که از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش، تمامی مددجویان اردوگاه حرفه آموزی و کاردرمانی آذربایجان غربی در سال 1401 بود که به سوء مصرف مواد مخدر صنعتی مبتلا بودند (920 نفر). 30 نفر به شیوه در دسترس و بر اساس ملاک های ورود و خروج غربال شدند و در دو گروه 15نفره به شیوه تصادفی ساده جایگزین شدند. یک گروه به عنوان گروه آموزش درمانی مراقبه و یک گروه هم به عنوان گروه گواه نام گذاری شدند. جهت آموزش مراقبه از راهنمای آموزش مراقبه لطفی کاشانی، مفید و سرفراز مهر (1392) در هشت جلسه 60دقیقه ای استفاده شد و برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه تنظیم هیجان گارنفسکی و همکاران (2002)، پرسش نامه بهزیستی روان شناختی ریف (1995) و پرسش نامه کیفیت خواب پیتزبورگ (1989) استفاده شد. داده ها به کمک روش آماری استنباطی تحلیل کوواریانس تک متغیره با استفاده از نرم افزار SPSS 26، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که میانگین سنی گروه آزمایش 6/04±, 39/23 سال و گروه کنترل 7/59±, 42/4 سال بود. بین دو گروه از نظر سن ارتباط معناداری وجود نداشت (0/125=p). همچنین یافته های پژوهش نشان داد که اثربخشی آموزش مراقبه بر بهزیستی روان شناختی (0/05>p)، تنظیم هیجان (0/05>p) و کیفیت خواب (0/05>p)، زندانیان مبتلا به سوء مصرف مواد مخدر صنعتی مثبت و معنا دار بود. نتیجه گیری: آموزش مراقبه باعث افزایش بهزیستی روانی، تنظیم هیجان و کیفیت خواب زندانیان مبتلا به سوء مصرف مواد مخدر صنعتی می شود.

اهداف: با توجه به اهمیت احراز هویت مجرمان در کشف جرم، بکارگیری صحیح ادله بیومتریک در این امر، جایگاه ویژه ای دارد. هدف از این پژوهش بررسی چالش های استفاده از ادله بیومتریک در تشخیص هویت بود. ابزار و روش ها: پژوهش حاضر از نظر نوع و روش توصیفی-پیمایشی و از نظر هدف و ماهیت، کاربردی و از نظر جمع آوری داده ها، اسنادی-پیمایشی است که در سال 1399 انجام شد. کارآگاهان و افسران پلیس آگاهی استان گیلان با سابقه خدمتی حداقل 5 سال کار اجرایی، نمونه مورد مطالعه در این تحقیق بودند. از پرسش نامه محقق ساخته به عنوان ابزار تحقیق استفاده شد. روایی پرسش نامه توسط صاحب نظران تایید شد و پایایی پرسش نامه نیز با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ، 0/951 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی و تحلیل واریانس یک طرفه با نرم افزار اسمارت پی ال اس نسخه 3 استفاده شد. یافته ها: در این پژوهش 84 نفر از کاراگاهان و افسران پلیس آگاهی استان گیلان (14 زن و 70 مرد) شرکت کرده بودند که تحصیلات 23 نفر از ایشان دیپلم، 19 نفر فوق دیپلم، 38 نفر لیسانس و 4 نفر فوق لیسانس بود. میزان تاثیر و مقدار تی متغیر تامین منابع مالی سازمانی به ترتیب برابر با 0/817 و 12/78، تامین نیروی انسانی متخصص به ترتیب برابر با 0/658 و 9/24 و همچنین آموزش نیروی انسانی به ترتیب برابر با 0/508 و 6/27 در بکارگیری ادله بیومتریک در تشخیص هویت به دست آمد. ضریب همبستگی اسپیرمن به منظور بررسی رابطه بکارگیری ادله بیومتریک با آموزش منابع انسانی برابر 0/482، با تخصیص منابع مالی برابر با 0/353 و با کمبود منابع انسانی برابر با 0/519 به دست آمد (0/001>p). نتایج تحقیق نشان داد که متغیر آموزش منابع انسانی با میانگین رتبه ای 1/35، تخصیص منابع انسانی با میانگین رتبه ای 2/46 و کمبود منابع انسانی با میانگین رتبه ای 2/19، در بکارگیری ادله بیومتریک موثر بودند. نتیجه گیری: بررسی ها بیانگر موثر بودن هر سه متغیر مستقل چالش های تامین منابع مالی سازمانی، تامین نیروی انسانی متخصص و آموزش نیروی انسانی بر متغیر بکارگیری ادله بیومتریک است.

اهداف: پرسنل نیروهای مسلح، ازجمله افراد در معرض آسیب ناشی از حوادث ترافیکی هستند که این حوادث می تواند تاثیر مستقیم و غیرمستقیم بر سلامت جسمی و روانی بلندمدت پرسنل داشته باشد. هدف از این مطالعه تعیین علل ازکارافتادگی کارکنان راهور ناجا به دنبال تروماهای ناشی از حوادث ترافیکی استان تهران بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی است. جامعه آماری این مطالعه شامل 404 پرونده پرسنل راهور ناجا بود که از ابتدای سال 1395 تا آبان ماه سال 1400، ازکارافتادگی ایشان توسط نهاد پلیس راهنمایی و رانندگی فرماندهی انتظامی تهران بزرگ تایید و ثبت شده بود. سپس علل از کارافتادگی افراد آسیب دیده از لحاظ بعد جسمانی مورد بررسی قرار گرفت. برای توصیف مشخصات جمعیتی از آمار استنباطی و برای بررسی ارتباط متغیرها از آزمون لجستیک رگرسیون به سبک ورود (Enter) در سطح معناداری5 0/0 استفاده شد. در این پژوهش داده ها با کمک نرم افزار SPSS 26 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در جمع بندی یافته های دموگرافیک از 404 نفر کارکنان راهور ناجا مورد مطالعه 401 نفر مرد و 3 نفر زن با میانگین سنی 7/88±, 36/05 سال بودند. بیشترین نوع آسیب دیدگی جسمانی که باعث ازکارافتادگی شده بود، مربوط به آسیب دیدگی اسکلتی عضلانی اندام فوقانی (35/9 درصد) و کمترین نوع آسیب دیدگی مربوط به آسیب به ریه (0/2 درصد) بود. شایع ترین آسیب اسکلتی عضلانی اندام فوقانی در دست ها (66/39 درصد) و در اندام تحتانی در قسمت ساق پا (37/12 درصد) اتفاق افتاده بود. همچنین با افزایش سابقه خدمتی و سن کارکنان راهور ناجا، تعداد افراد آسیب دیده کمتر شد. نتیجه گیری: بیش ترین نوع آسیب دیدگی جسمانی و از کارافتادگی کارکنان راهور ناجا مربوط به آسیب دیدگی اسکلتی عضلانی در اندام های فوقانی و تحتانی است، بنابراین با درنظرگرفتن وسیله ای حفاظتی برای این نواحی، می توان شاهد کاهش این نوع آسیب دیدگی ها باشیم.

اهداف: کاتتر ورید مرکزی که در وریدهای فمورال، ژوگولار و ساب کلاوین قرار داده می شود، بیشتر در بخش های مراقبت های ویژه برای اهداف متعدد (مانیتورینگ همودینامیک، تجویز داروها، تغذیه کامل تزریقی، دیالیز و غیره) استفاده می شود. به طور کلی کارگذاری کاتتر به خصوص کاتتریزاسیون ورید ساب کلاوین در کودکان بدحال دارای عوارضی است. هدف از این مطالعه بررسی ایمنی استفاده از روش فوق ترقوه ای در کاتتریزاسیون ورید ساب کلاوین در کودکان بستری در آی سی یو بود. مواد و روش ها: در این مطالعه گذشته نگر، بیمارانی که سن آنها بین 1 ماه تا 18 سال بود و از سال 1398 تا 1399 (در مدت 20 ماه) در بخش مراقبت های ویژه اطفال بیمارستان نمازی شیراز بستری بودند و کاتتر ورید مرکزی از طریق روش فوق ترقوه ای در ورید ساب کلاوین برای آنها قرار داده شده بود، وارد مطالعه شدند. سپس عوارضی مانند خونریزی، سوراخ شریان، پنوموتوراکس و میزان شکست این روش با بررسی فرم های مخصوص موجود در پرونده پزشکی ثبت و بررسی شد. یافته ها: در طول 20 ماه، 282 بیمار در این مطالعه وارد شدند که از این تعداد 45/7 درصد دختر و 45/3 درصد پسر بودند. میانگین سنی نمونه ها پنج سال و یک ماه با انحراف معیار 5/4 سال بود و 95 درصد از بیماران انتوبه بودند. در 280 بیمار، کاتتریزاسیون (99. 3 درصد) موفقیت آمیز بود و در مطالعه ما، میزان کلی عوارض کاتتریزاسیون ورید ساب کلاوین با روش فوق ترقوه ای 0. 7 درصد بود و تنها عارضه گزارش شده، پنوموتوراکس بود و عارضه دیگری مشاهده نشد. نتیجه گیری: کاتتریزاسیون ورید ساب کلاوین از طریق روش فوق ترقوه می تواند روش مناسبی برای دسترسی ورید مرکزی در اطفالان، حتی در بیماران با تهویه مکانیکی باشد.

اهداف: انجام منظم فعالیت بدنی فواید زیادی برای سلامت روان شناختی دارد. هدف از تحقیق حاضر تعیین سطح فعالیت بدنی کارکنان فرماندهی انتظامی تهران و همچنین بررسی ارتباط بین فعالیت بدنی با کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و بهزیستی با تاکید بر تفاوت های جنسیتی بود. مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع توصیفی-همبستگی به روش معادلات ساختاری است. 186 نفر از کارکنان فرماندهی انتظامی تهران بزرگ به صورت نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه آماری تحقیق در سال 1400 انتخاب شدند. شاخص های فعالیت بدنی با استفاده از پرسش نامه بین المللی فعالیت بدنی (ضریب پایایی 0/92)، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت با استفاده از پرسش نامه SD-12 (ضریب پایایی 0/88) و بهزیستی با استفاده از پرسش نامه ارزیابی بهزیستی بزرگسالان (ضریب پایایی 0/86) اندازه گیری شدند. از آزمون همبستگی پیرسون، معادلات ساختاری و آزمون تی مستقل برای تحلیل داده ها استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 26 و Lisrel 8. 8 تحلیل شدند. یافته ها: 93 نفر از نمونه های مورد مطالعه از کلانتری ها، 71 نفر از پلیس راهور و 22 نفر هم از ستاد فاتب بودند. میانگین شاخص توده بدن مردان و زنان به ترتیب 1/36±, 23/80 و 1/75±, 22/63 بود. سطح فعالیت بدنی مردان و زنان پایین تر از مقدار توصیه شده توسط WHO بود، با این حال، مردان به طور معناداری نسبت به زنان از سطح فعالیت بدنی بالاتری برخوردار بودند (141/02 در برابر 122/52 دقیقه در هفته به ترتیب برای مردان و زنان). در مجموع 54% از مردان و 52% از زنان دارای فعالیت بدنی متوسط تا شدید بودند. همچنین، فعالیت بدنی ارتباط مثبت و معناداری با کیفیت زندگی (4/84=t) و بهزیستی (7/04=t) در کارکنان فرماندهی انتظامی داشت. نتایج برازش مدل نشان داد که مدل تحقیق از برازش مناسبی برخوردار بود (0/07=RMSEA). نتیجه گیری: فعالیت بدنی بر مولفه های روان شناختی کارکنان فرماندهی انتظامی تاثیر مثبت دارد. استفاده از راهکارها و مداخلاتی برای بهبود وضعیت فعالیت بدنی کارکنان فرماندهی انتظامی، به خصوص در زنان، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

اهداف: زخم پوش های نوین به شکل های فوم، فیلم، هیدروکلویید و هیدروژل ساخته و مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از این تحقیق مقایسه اثربخشی کیتوزان به شکل فیلم و هیدروژل بر زخم ناشی از سوختگی در مدل حیوانی بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مداخله ای تجربی در مدل حیوانی بود که در دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج در زمستان 1400 انجام شد. پانسمان به دو شکل فیلم و هیدروژل بر پایه کیتوزان تهیه شد. 36 رات به سه گروه کنترل منفی، هیدروژل و فیلم تقسیم شدند. پس از ایجاد زخم در روزهای 3، 7، 14 و 21 ترمیم با روش های بافت شناسی و مولکولی بررسی شدند. نتایج با کمک نرم افزار SPSS 21 و به کمک آزمون های ناپارامتری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: 36 رات نر نژاد ویستار با وزن 200 تا 250 گرم مورد آزمایش قرار گرفت و نتایج نشان داد درصد ترمیم زخم تا روز سوم در گروه ها یکسان و در روزهای 7 و 14 به ترتیب در گروه فیلم 3/16±, 56/55 و 4/04±, 76/66 درصد و در گروه هیدروژل 2/51±, 60/66 و 2/08±, 88/33 درصد بود که در مقایسه با گروه کنترل منفی (2/81±, 20/55 و 5/85±, 50/33 درصد) اختلاف معنی داری (0/002=p-value) را نشان داد. در بررسی بافت شناسی، 100% گروه فیلم و 66/7% گروه هیدروژل در روز چهاردهم دارای اپیتلیال متوسط و کامل بودند؛ روند ترمیم با بررسی ماتریس کلاژنی و رگزایی نیز مبین تاثیر بهتر کیتوزان در هر دو شکل مداخله بود. در بررسی سلول های التهابی، کنترل بهتر التهاب در گروه فیلم در مقایسه با سایر گروه ها مشهود بود. در بررسی مولکولی، افزایش بیان ژن IL-8 به عنوان فاکتور دخیل در ایجاد التهاب، در دو گروه فیلم و هیدروژل تا روز سوم و کاهش بیان آن در سایر روزها مشاهده شد؛ در بررسی بیان ژن IL-10 که عامل مهارکننده التهاب است بین دو شکل فیلم و هیدروژل اختلاف معنی داری مشاهده نشد (0/07p-value=) اگرچه با کنترل منفی اختلاف معنی داری داشتند. نتیجه گیری: باتوجه به سهولت در بکارگیری و نگهداری شکل فیلم و کنترل بهتر التهاب، به نظر می رسد شکل فیلم بر هیدروژل ارجحیت داشته باشد.

اهداف: مصرف مواد مخدر در دوره جوانی می تواند مانع تکالیف رشدی حیاتی شود. از آنجا که سطح خودکارآمدی افراد به شدت بر اهداف ایشان تاثیرگذار است؛ پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ابعاد هوش اخلاقی و خودکارآمدی در تبیین اعتیادپذیری دانشجویان انجام شد. مواد و روش ها: جامعه آماری این پژوهش توصیفی-همبستگی، تمامی دانشجویان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان در سال تحصیلی 94-93 بود. برای این منظور 364 نفر از دانشجویان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. نمونه ها به وسیله پرسش نامه شناسایی افراد در معرض خطر اعتیاد، مقیاس خودکارآمدی عمومی و پرسش نامه هوش اخلاقی ارزیابی شدند. همسانی درونی برای سه پرسش نامه پژوهش با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 0/80، 0/71 و 0/85 محاسبه شد. داده ها با استفاده از روش آماری همبستگی و تحلیل مسیر در قالب نرم افزار SPSS 25 تجزیه و تحلیل شدند. مدل سازی نیز با استفاده از نرم افزار Lisrel 8. 8 انجام شد. یافته ها: از بین دانشجویان شرکت کننده در پژوهش 170 نفر (46/70 درصد) دختر و 194 نفر (53/29 درصد) پسر بودند. در بین مولفه های اعتیادپذیری، افسردگی با میانگین 17/92±, 59/23، مولفه درستکاری از متغیر هوش اخلاقی با میانگین 11/78±, 56/63 و مولفه میل به آغازگری رفتار از متغیر خودکارآمدی با میانگین 5/61±, 24/66 بیشترین مقادیر را داشتند. با توجه به شاخص های الگو (77/02=X2؛ 2/33=X2/df؛ 0/96=GFI؛ 0/92=AGFI؛ 0/99=CFI؛ 0/06=RMSEA) مدل ارایه شده از برازش متوسطی برخوردار بود و انطباق مطلوبی بین مدل ساختاری شده با داده های تجربی فراهم شد. مدل های مسیر نشان دادند که خودکارآمدی (6/44-=t و 0/44-=g) و هوش اخلاقی (7/14-=t و 0/42-=g) با اعتیادپذیری رابطه ای معکوس داشتند. نتیجه گیری: خودکارآمدی و هوش اخلاقی توان پیش بینی آمادگی سوء مصرف مواد در دانشجویان را دارند. بر این اساس متخصصان می توانند از آموزش راهبردهای مقابله ای موثر به منظور ارتقاء خودکارآمدی و هوش اخلاقی برای پیشگیری از سوء مصرف مواد در جوانان استفاده نمایند.

اهداف: در بین واحدهای ارایه دهنده خدمات، مراکز درمانی و به ویژه بیمارستان ها جزء اولین سازمان هایی هستند که در پاسخ به بلایا دخیل اند و خدمات آنها می تواند نقش حیاتی و تعیین کننده داشته باشد. هدف مطالعه حاضر مرور مطالعاتی بود که در آن میزان آمادگی مراکز درمانی در برابر مخاطرات بالقوه ناشی از بلایای طبیعی در ایران مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مطالعات مروری نقلی است که با جستجوی منابع و پایگاه های اطلاعاتی داخل و خارج از کشور، تمامی مقالاتی که با استفاده از یک چک لیست واحد میزان آمادگی بیمارستان ها را گزارش نموده اند و در بازه زمانی 2008 تا 2021 منتشر شده اند، استخراج شدند. ارزیابی کیفیت مقالات براساس چک لیست STROBE صورت گرفت و مقالات با کیفیت ضعیف از مطالعه کنار گذاشته و سایر مطالعات وارد مرحله تحلیل محتوا شدند. یافته ها: با جستجوی منابع، در مجموع 17 مقاله منتشرشده منطبق بر معیارهای ورود شناسایی شدند که یک مقاله به دلیل کیفیت نامناسب از مطالعه خارج شد و در نهایت، بررسی 16 مقاله در دستور کار قرار گرفت. لازم به ذکر است که این مطالعات در مجموع 118 بیمارستان را مورد ارزیابی قرار داده اند. نتیجه گیری: میزان آمادگی بیمارستان های ایران در سطح متوسط است. همچنین آمادگی بیمارستان های مورد مطالعه در بعد پذیرش، ضعیف، در ابعاد اورژانس، انتقال و تخلیه، ترافیک، ارتباطات، ایمنی، منابع انسانی و مدیریت و فرماندهی، متوسط است. در ابعاد آموزش و پشتیبانی نیز سطح آمادگی بیمارستان های مورد مطالعه، خوب هستند.

اهداف: امروزه استفاده از روش های بر پایه واکنش های آنزیمی با هدف پایش سلامت افراد به خصوص در حوزه نیروهای نظامی و انتظامی رواج گسترده ای یافته است. یکی از روش ای آنزیماتیک، استفاده از آنزیم کراتیناز برای سنجش کراتین و کراتینین در مایعات جهت بررسی سلامت کلیه ها، عضلات و غده تیرویید است. هدف این تحقیق بهینه سازی بیان آنزیم کراتیناز و بررسی اثر نانوذرات طلا بر پایداری آنزیم کراتیناز بود. مواد و روش ها: این پژوهش در بهار و تابستان سال 1400 در موسسه الکتروشیمی واقع در دانشگاه تهران انجام شد. در این مطالعه ابتدا باکتری E. Coli BL21 حاوی وکتور تکثیری pET28a در محیط TB کشت شد، سپس در دماهای 18، 22، 28، 32 و 37 درجه القا گردید. در ادامه پس از سونیکاسیون، تخلیص آنزیم ها با کروماتوگرافی تمایلی انجام شد. پس از تایید بیان با SDS-PAGE، غلظت آنزیم های بیان شده در دماهای القای متفاوت با روش برادفورد اندازه گیری و مقایسه شد. در ادامه فعالیت آنزیم ها با روش رنگ سنجی بررسی و مقایسه گردید. نهایتا با روش طیف سنجی فلورسانس، اثر نانوذرات طلا بر ساختار آنزیم کراتیناز مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: بررسی میزان بیان آنزیم کراتیناز در دماهای مختلف در محیط کشت TB نشان داد که در دمای 28 درجه، بیشترین مقدار آنزیم با بالاترین میزان فعالیت حاصل شد. از طرفی طیف سنجی فلورسانس آنزیم کراتیناز در حضور و عدم حضور نانوذرات طلا در طول موج تهییج 295 نانومتر، کاهش شدت فلورسانس در حضور نانوذرات طلا را نشان داد. نتیجه گیری: القای بیان در 28 درجه سانتی گراد در محیط کشت TB، آنزیمی فعال تر و غلیظ تر ارایه می دهد. همچنین نانوذرات طلا باعث کاهش شدت فلورسانس آنزیم شد که می تواند نشانگر تغییر در ریزمحیط آمینواسید فلورسانت در ساختار آنزیم کراتیناز باشد.

اهداف: میزان جدیت حوزه های نظارتی در برخورد با کسانی که از قانون بستن کلاه ایمنی تبعیت نمی کنند، پایین است. هدف از این مطالعه، تبیین راهکارهای پیشنهادشده حل مشکل اجرایی کردن قانون بستن کلاه ایمنی از دید حوزه های نظارتی و موتورسواران بود. مواد و روش ها: این مطالعه کیفی از نوع تحلیل محتوای قراردادی، در سال 1400 در شهر رشت انجام شد. ابزار جمع آوری تجارب، سوالات باز و مصاحبه های نیمه ساختاریافته بود. به منظور شناسایی مشارکت کنندگان از حوزه های نظارتی، از روش بارش افکار و منحنی های تیغ ماهی استفاده شد. انتخاب بقیه مشارکت کنندگان با روش گلوله برفی بود. انتخاب نمونه ها با رعایت اصل حداکثر تنوع برای دستیابی به طیف متنوعی از تجارب صورت گرفت. نمونه گیری تا اشباع اطلاعات، یعنی عدم تشکیل طبقات و زیر طبقات و اطلاعات جدید ادامه یافت. تحلیل کیفی داده ها، با استفاده از سه مرحله تحلیل محتوای گرانهام و لاندمن (2004) شامل آمادگی، سازمان دهی و گزارش نتایج انجام شد. از چهار معیار مقبولیت گوبا و لینکن برای استحکام بخشیدن به نتایج بخش کیفی استفاده شد یافته ها: تجارب تعداد 20 مشارکت کننده مرد؛ 9 نفر از حوزه های نظارتی، 4 نفراز اعضای هییت علمی دانشگاه، 3 نفر پلیس راه / راهنمایی و 4 نفر موتورسوار بودند، ثبت شد. نتایج نشان داد که راهکارهای اجرایی کردن قانون بستن کلاه ایمنی از چهار طبقه با اسامی؛ راهکارهای سخت، راهکارهای اصلاحی، راهکارهای پشتیبانی و راهکارهای نرم، به علاوه 14 زیر طبقه و 54 کد تشکیل شد. نتیجه گیری: استفاده از راهکارهای سخت همچون اهتمام و جدیت حوزه های نظارتی در اجرای قانون بستن کلاه ایمنی و راهکارهای اصلاحی نظیر تدوین قانون های جدید و اصلاح قوانین موجود، راهکارهای پشتیبانی همچون حمایت از پلیس و موتورسوار در پایان راهکارهای نرمی همچون آموزش و فرهنگ سازی و استفاده از رسانه های ارتباط جمعی در اجرایی نمودن این قوانین، موثرند.

اهداف: داشتن آمادگی بدنی لازم و نبود اختلال در ساختار قامتی، یکی از عوامل مهم در اجرای وظایف نیروهای حفاظت فیزیکی است. تحقیق حاضر با هدف بررسی وضعیت اسکلتی-عضلانی و آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت کارکنان حفاظت فیزیکی و ارایه راهکارهای مناسب فعالیت ورزشی انجام شد. مواد و روش ها: جامعه آماری این پژوهش توصیفی-پیمایشی، کارکنان حفاظت فیزیکی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان در سال 1400 بود. به منظور اندازه گیری آنتروپومتریکی از دستگاه آنالیز ترکیب بدن (Body Composition)، اندازه گیری انعطاف پذیری از آزمون نشستن و رساندن دست ها، اندازه گیری توان عضلانی از پرش سارجنت، اندازه گیری آمادگی قلبی و تنفسی از تست بروس تعدیل شده و تشخیص ناهنجاری های اسکلتی و عضلانی از آزمون نیویورک استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS 20 در سطح معناداری کمتر از 0/05 تحلیل شد. یافته ها: 30 نفر با میانگین سنی 5/69±, 45/76 سال که همگی مرد بودند، در این مطالعه شرکت کردند. یافته های مربوط به اختلالات اسکلتی-عضلانی نشان داد که کارکنان دارای اختلال افتادگی شانه (66/6 درصد)، گودی کمر (73/3 درصد)، اسکولیوز (30 درصد)، زانوی پارانتزی (16/6 درصد)، کجی گردن (23/3 درصد)، لوردوز (43/3 درصد)، قوز پشت (36/6 درصد) و کف پای صاف (15 درصد) بودند. درصد چربی بدن، شاخص توده بدنی، نسبت دور کمر به لگن در محدوده بالا و خطر قرار داشت و اختلاف معناداری با مقادیر طبیعی این شاخص ها داشت (0/001>p). همچنین از دیگر شاخص های آمادگی جسمانی مربوط به سلامت نشان داد که آمادگی قلبی و تنفسی (حداکثر اکسیژن مصرفی)، انعطاف پذیری و توان عضلانی کارکنان حراست فیزیکی پایین تر از مقادیر طبیعی و نرمال بود (0/001>p). نتیجه گیری: با توجه به یافته ها مبنی بر اختلالات اسکلتی و عضلانی در کارکنان و همچنین نبود وضعیت مناسب آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت در کارکنان حفاظت فیزیکی، انجام حرکات اصلاحی و تمرینات ورزشی مناسب برای تقویت این فاکتورها نیاز است.

اهداف: پاندمی کووید-19، تاثیر بسیاری بر عملکرد و کارایی تمام مراکز بهداشت و درمان داشت. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر همه گیری کووید-19 بر وضعیت عملکرد و کارایی بیمارستان های تحت پوشش فراجا توسط مدل پابن لاسو بود. مواد و روش ها: مطالعه کاربردی حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی است. این مطالعه در بین چهار بیمارستان غیرتخصصی نظامی و با استفاده از داده های سال های 1398 تا 1400 در بیمارستان های نظامی تحت پوشش فراجا در شهرهای تهران، مشهد، و کرمان انجام شد. داده های مربوط به شاخص های عملکردی درصد اشغال تخت، متوسط اقامت بیماران و میزان گردش تخت با مراجعه به واحدهای مدارک پزشکی بیمارستان ها جمع آوری شد و پس از مقایسه با استانداردهای وزارت بهداشت، جهت سنجش عملکرد از مدل پابن لاسو استفاده شد. از نرم افزار SPSS 22 و تی زوجی به منظور انجام تحلیل های آماری استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که به طور کلی، متوسط ضریب اشغال تخت و گردش تخت در تمامی بیمارستان ها قبل از همه گیری کووید به ترتیب 75 درصد و 73 درصد بود که از استاندارد کشوری بالاتر و در وضعیت مطلوب بودند. اگرچه بعد از همه گیری کووید-19 متوسط اشغال تخت بیمارستان ها و طول اقامت بیماران به ترتیب 70 درصد و 3/8 روز به دست آمد که در وضعیت نامناسب و پایین تر از استاندارد کشوری قرار داشتند و نتایج حاکی از تاثیر معنادار همه گیری بر شاخص های بیمارستانی بود (0/05

اهداف: مشکلات سلوک در دوره کودکی و نوجوانی می تواند پیش زمینه ای برای بزهکاری و رفتارهای ضداجتماعی در بزرگسالی باشد. هدف مطالعه حاضر تعیین نقش میانجی بی اشتیاقی اخلاقی در روابط کودک آزاری و طرد همسال با نشانه های اختلال سلوک در دانش آموزان بود. مواد و روش ها: روش این مطالعه، توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره های اول و دوم متوسطه شهر ارومیه در سال تحصیلی 1400-1399 بود. 220 نفر به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب و به نسخه خودگزارشی پرسش نامه توانایی ها و مشکلات (آلفای کرونباخ 0/78)، مقیاس آسیب های دوره کودکی (آلفای کرونباخ 0/83)، مقیاس طرد اجتماعی همسال (آلفای کرونباخ 0/95) و مقیاس بی اشتیاقی اخلاقی (آلفای کرونباخ 0/91) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل یابی معادله ساختاری در قالب نرم افزار SmartPLS 3 استفاده شد. یافته ها: 220 نفر با میانگین سنی 16/15 سال و انحراف معیار 1/54 در این پژوهش شرکت داشتند. نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که ضرایب مسیر مستقیم بدرفتاری دوره کودکی (0/001p<؛ 0/38β, =) و بی اشتیاقی اخلاقی (0/001p<؛ 0/40β, =) به نشانه های اختلال سلوک معنادار بود. همچنین ضرایب مسیر مستقیم بدرفتاری کودکی (0/001

اهداف: به دلیل اهمیت سیستم های اطلاعات بیمارستانی در ارتقای کیفیت ارایه خدمات مراقبت بهداشتی، ارزیابی آنها از جنبه های مختلف از جایگاه ویژه ای برخوردار است. یک روش مهم در سنجش کیفیت و بهره وری سیستم های اطلاعاتی، ارزیابی آنها با رویکرد کاربردپذیری است. این مطالعه با هدف ارزیابی کاربردپذیری سیستم اطلاعات بیمارستانی یک مرکز درمانی نیروی انتظامی بر اساس ISO 9241-11 صورت پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-مقطعی در میان کاربران سیستم اطلاعات بیمارستانی یکی از مراکز درمانی منتخب نیروی انتظامی در سال 1400 انجام شد (110 نفر). جمع آوری داده ها از طریق پرسش نامه ای با 35 سیوال بر مبنای ابزار ایزومتریک صورت گرفت. سیوالات پرسش نامه در 7 گروه طبقه بندی شدند که هر گروه مبین هر یک از معیارهای کاربردپذیری در استاندارد ISO 9241-11 بود. روایی پرسش نامه از طریق متخصصین انفورماتیک پزشکی بررسی و پایایی آن از طریق آزمون تکرارپذیری ارزیابی شد (0/7). یافته های حاصل از نظرسنجی با استفاده از نرم افزار SPSS 26 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: 23 نمونه به دلیل عدم تکمیل پرسش نامه از مطالعه خارج شدند (87=N). میانگین سابقه کار کاربران 6/14±, 10/62 سال بود که حداقل زیر یک سال و حداکثر 22 سال سابقه کار داشتند. از میان افراد مورد مطالعه، پرستاران بیش ترین رضایت (0/36 ±,3/44) و کاربران داروخانه کم ترین میزان رضایت (0/11 ±,2/41) را از سیستم اطلاعاتی مورد بررسی داشتند. در این مطالعه، خودتوصیف کنندگی سیستم اطلاعاتی دارای بالاترین میانگین امتیاز (0/63 ±,3/44) و قابلیت کنترل دارای پایین ترین میانگین امتیاز (0/55 ±,3/13) بود. نتیجه گیری: اگرچه وضعیت سیستم اطلاعات بیمارستان مورد بررسی از حیث کاربردپذیری نسبتا مناسب بود، توجه بیشتر به معیارهای کاربردپذیری ازجمله قابلیت کنترل و تناسب برای فردی سازی می تواند سبب بهبود کیفیت و بهره وری سیستم جاری شود.

اهداف: نوبت کاری با ایجاد اخلال در چرخه خواب و بیداری، پیامدهای فیزیولوژیکی و به دنبال آن پیامدهای روان شناختی را برای افراد به همراه دارد. این موضوع همچنین می تواند کارکرد سازمان مربوطه را نیز مختل کند. با توجه به وظیفه خطیر فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، هدف پژوهش حاضر مقایسه فرسودگی شغلی و شادکامی و زیر مقیاس های آ نها در کارکنان نوبت کار و اداری این فرماندهی در شهر اهواز بود. مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی-تحلیلی از نوع علی مقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی کارکنان نوبت کاری و اداری فراجا شهر اهواز در سال 1398 تشکیل داده بودند که از نظر وضعیت اجتماعی، اقتصادی، جنسیت و دیگر عوامل تاثیرگذار همسان بودند. 50 نفر از کارکنان نوبت کاری و 50 نفر از کارکنان اداری به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. سپس آزمودنی ها پرسش نامه های فرسودگی شغلی مسلچ (1981) و شادکامی آکسفورد (1989) را پاسخ دادند و داده ها با آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری (مانوا) با استفاده از نرم افزار SPSS 21 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این پژوهش 100 نفر در دامنه سنی 45-21 سال و با میانگین سنی 5/46±, 29/77 سال شرکت کردند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین دو گروه نوبت کار و کارکنان اداری از نظر فرسودگی شغلی و دو مولفه آن یعنی خستگی هیجانی (7/14=F؛ 0/009=p) و مسخ شخصیت (7/33=F؛ 0/008=p) تفاوت معنا داری وجود داشت، اما در مولفه کاهش احساس کفایت فردی (2/08=F؛ 0/152=p) تفاوت معناداری دیده نشد. همچنین نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین دو گروه نوبت کار و کارکنان اداری از نظر شادکامی و چهار مولفه آن یعنی رضایت از زندگی (6/97=F؛ 0/010=p)، خلق مثبت (8/31=F؛ 0/005=p)، سلامتی (6/23=F؛ 0/014=p) و کارآمدی (7/96=F؛ 0/006=p) تفاوت معناداری وجود داشت، اما در مولفه عزت نفس (1/71=F؛ 0/193=p) تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: میزان فرسودگی شغلی و شادکامی در کارکنان نوبت کار نسبت به کارکنان اداری به ترتیب بیشتر و کمتر است.

اهداف: شناسایی و استفاده از روش های تمرینی اثرگذار، نقش اساسی در سلامت افراد به ویژه نظامیان دارد. لذا هدف پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین کراس فیت و اینتروال شدید با تمرینات آمادگی جسمانی بر فاکتورهای مرتبط با سلامت و عملکردی (اشباع اکسیژن سرخرگی، آمادگی قلبی و تنفسی، استقامت عضلانی، سرعت و چابکی) دانشجویان نظامی بود. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون میان دانشجویان سال دوم دانشگاه افسری در سال 1400 انجام شد. 40 دانشجو به صورت نمونه گیری در دسترس و به صورت داوطلبانه شرکت کردند. نمونه ها به صورت تصادفی به چهار گروه تمرین کراس فیت (10 نفر)، تمرینات اینتروال شدید (10 نفر)، تمرینات ترکیبی کراس فیت و اینتروال شدید (10 نفر) و گروه تمرینات آمادگی جسمانی (10 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرینی هر کدام در یک برنامه تمرینی هشت هفته ای که هر هفته شامل چهار جلسه در هفته بود، شرکت کردند. جهت برآورد فاکتورهای درصد اشباع اکسیژن خون (SPO2)، حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max)، استقامت عضلانی، سرعت و چابکی به ترتیب با استفاده از پالس اکسی متر، آزمون پله کویین، آزمون دراز و نشست، آزمون 45 متر سرعت و چابکی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل و انجام آزمون های آماری از نرم افزار SPSS 20 در سطح معنی داری 0/05 استفاده گردید. یافته ها: نتایج درون گروهی نشان داد، حداکثر اکسیژن مصرفی، درصد اشباع اکسیژن خون، استقامت عضلانی، چابکی و سرعت در گروه های HIIT، کراس فیت و HIIT+ کراس فیت نسبت به پیش آزمون تفاوت معناداری داشت؛ به طوری که به ترتیب گروه HIIT+ کراس فیت، کراس فیت و HIIT بیشترین اثرگذاری را نسبت به تمرینات آمادگی جسمانی داشت (0/05>p). همچنین مقایسه بین گروهی نشان داد که حداکثر اکسیژن مصرفی در گروه های آمادگی جسمانی با کراس فیت و آمادگی جسمانی با HIIT+ کراس فیت تفاوت معناداری داشت (0/001>p). درصد اشباع اکسیژن خون (0/006=p)، سرعت (0/024=p)، چابکی (0/001=p) و استقامت عضلانی (0/002=p) بین گروه های آمادگی جسمانی با HIIT+ کراس فیت تفاوت معناداری داشت. نتیجه گیری: به طور کلی با توجه به نتایج مطالعه حاضر، احتمالا تمرینات کراس فیت و HIIT نسبت به تمرینات رایج آمادگی جسمانی اثرگذاری بهتری بر فاکتورهای سلامت و عملکرد دانشجویان نظامی دارد.

اهداف: خانواده مهم ترین رکن اساسی یک جامعه است که مسیول ارایه مراقبت های صحیح و مناسب بهداشتی به بیمار و اطرافیان بیمار است. مراقبت خانواده محور شامل، بررسی خانواده، مشارکت خانواده در مراقبت و تبادل اطلاعات بین تیم درمان و خانواده است. مطالعه حاضر با هدف مروری بر مطالعات اخیر در زمینه رویکرد مراقبت خانواده محور انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مروری، از پایگاه های علمی Google Scholar, PubMed, Science Direct, Scopus و همچنین پایگاه های SID و Magiran مورد استفاده قرار گرفتند. کلمات کلیدی مورد استفاده در بازه زمانی 2000 تا 2021 شامل رویکرد خانواده محور، مراقبت خانواده محور، , Family centered approach, Family based centered Family centered care بود. برای انتخاب مقالات مرتبط، از ابزار کیفیت مقالات به نام چک لیست پریزما استفاده شد. موارد تکراری و غیرمرتبط با موضوع پس از غربال اولیه از مطالعه حذف شدند. در همه مراحل پژوهش موازین اخلاقی رعایت شد و هیچ گونه سوگیری و دخل و تصرفی از جانب محققین در مراحل انجام پژوهش صورت نگرفت. یافته ها: از 265 مطالعه ای که بعد از جستجو وسیع و غربالگری یافت شد، تعداد 100 مطالعه بر اساس معیارهای ورود و خروج جهت استخراج داده ها بررسی و تحلیل شدند. طبق یافته های این مطالعات اثرات رویکرد خانواده محور شامل افزایش کیفیت زندگی، افزایش رضایتمندی بیماران و خانواده ها، بهبود نتایج بالینی نوزادان و کاهش استرس و اضطراب بیماران و خانواده ها بود. نتیجه گیری: با مرور مطالعات اخیر، با توجه به اینکه این رویکرد کم هزینه و در دسترس بوده و نیز دارای اثرات مثبت است، لذا این رویکرد می تواند به عنوان یک راهکار علمی جهت مشارکت بیشتر بیمار و خانواده ها در مراکز بهداشتی، توانبخشی و درمانی ایران باشد.

اهداف: رژیم غذایی و محتوای آن یکی از مهم ترین عوامل اثرگذار بر عملکرد جسمانی و کارایی اجرای وظایف شغلی در دانشجویان نظامی است. از این رو، تحقیق حاضر با هدف مقایسه محتوای رژیم غذایی و نیازهای تغذیه ای و جسمانی دانشجویان افسری و ارایه راه کارهای مناسب تغذیه ای انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-پیمایشی است که جامعه آن دانشجویان افسری دانشگاه امام علی (ع) در سال 1399 بود. 120 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. به منظور ارزیابی متغیرهای مورد مطالعه از پرسش نامه تواتر غذایی (دارای یادآمد غذایی 24 ساعته) و پرسش نامه فعالیت بدنی در سه روز و نرم افزار N4 Food Processor استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون تی در نرم افزار SPSS 20 در سطح معناداری کمتر از 0/05 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که سن، قد، وزن و شاخص توده بدنی نمونه ها به ترتیب 8/2±, 21/36 سال، 45/10±, 169/64 سانتی متر، 6/74±, 34/73 کیلوگرم و 37/2±, 25/47 کیلوگرم بر مترمربع بود. میزان کربوهیدرات، سدیم و چربی دریافتی بالاتر از میزان مورد نیاز بدن بود، در حالی که میزان پروتیین دریافتی کمتر از مقدار نیاز برآوردشده برای دانشجویان دانشگاه افسری بود که با استاندار موجود تفاوت معناداری داشت (0/001=p). همچنین میزان کالری دریافتی، مقدار هزینه انرژی، ویتامین A، ویتامین D، ویتامین B12 ویتامین E، ویتامین C، کلسیم، منیزیم و روی دریافتی دانشجویان از لحاظ آماری به طور معناداری کمتر از مقادیر استانداردهای موجود و مقادیر ریزمغذی های مورد نیاز برای انجام مناسب فعالیت ها بود (0/001=p). نتیجه گیری: درمجموع به نظر می رسد برنامه غذایی دانشجویان نیازمند اصلاحاتی مانند بهبود کمیت و کیفیت رژیم غذایی، افزودن میان وعده های غذایی کوچک، افزودن مواد لبنی و همچنین برخی میوه ها و سبزیجات تازه است.

اهداف: اتانول یک پیش اکسیدان قوی است که باعث استرس و آسیب اکسیداتیو سلولی می شود و دارای اثر مختل کننده توانایی های شناختی است که می تواند ناشی از آسیب بافتی باشد. در این مطالعه، اثرات بافتی اتانول به تنهایی و همراه با مصرف پروبیوتیک بر بخش هایی از ماده خاکستری و سفید مغز که در مجاورت بطن های جانبی قرار دارند، مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی و به مورد-شاهدی در آزمایشگاه تحقیقات فیزیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی اراک انجام شد. 32 موش صحرایی نر نژاد ویستار بزرگسال (12 هفته) با وزن متوسط 300-250 گرم، به صورت تصادفی به چهار گروه هشت تایی تقسیم شدند: (I) گروه کنترل منفی: موش ها فقط با یک میلی لیتر بافر فسفات گاواژ شدند، (II) گروه پروبیوتیک: توسط cfu/ml 9 10 لاکتوباسیلوس کازیی به مدت دو ماه گاواژ شدند، (III) گروه دریافت کننده اتانول: اتانول با غلظت دو گرم در کیلوگرم، روزانه 30 دقیقه به روش داخل صفاقی تزریق شد، (IV): گروه پروبیوتیک-اتانول: در ابتدا پروبیوتیک cfu/ml 9 10 لاکتوباسیلوس کازیی به مدت دو ماه گاواژ شد و تزریق اتانول با غلظت دو گرم در کیلوگرم در پنج روز آخر دوره، هم زمان انجام شد. مطالعه هیستوپاتولوژیک و تجزیه و تحلیل آن با استفاده از تکنیک رنگ آمیزی H&E پس از قربانی شدن موش ها انجام شد. جهت تحلیل داده ها و ترسیم نمودارها ازنرم افزار Prism-GraphPad 9 استفاده شد. مقایسه گروه ها با آزمون آماری آنالیزواریانس یک طرفه انجام شد و از پس آزمون توکی (Tukey test) جهت تعیین تفاوت بین هر یک ازگروه ها با یکدیگر نیز استفاده شد. یافته ها: مطالعه میکروسکوپی تغییرات پاتولوژیک قابل مشاهده در گروه اتانول را نشان داد (0/01>p). این گروه بیشترین آسیب ناشی از ادم وازوژنیک همراه با کشش فضای ویرشو-رابین، ادم هیدروستاتیک، کروماتولیز مرکزی، آسیب ایسکمیک نورونی و و تجمع سلول های گلیالی را در مقایسه باگروه کنترل منفی نشان داد (0/0001>p). در گروه اتانول-پروبیوتیک، آسیب های بافتی، 15 الی 25 درصد نسبت به گروه اتانول کاهش داشت (0/01>p). گروه های سالم و تنها دریافت کننده ماده پروبیوتیک از یک الگوی سالم بافتی برخوردار بودند. نتیجه گیری: مکمل پروبیوتیک آسیب بافتی ناشی از اتانول درنواحی قشری و نیز زیرقشری مجاور بطن های مغزی را جبران می کند.

اهداف: برای کنترل پدیده زورگوریی، انجام برنامه های مداخله ای ضروری به نظر می رسد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر سازگاری اجتماعی و مسیولیت پذیری دانش آموزان دختر زورگو کرج بود. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری تحقیق، تمامی دانش آموزان زورگو دختر پایه 10 از ناحیه دو شهر کرج در سال تحصیلی 99-1398 بود که از بین آنان به صورت تصادفی 30 دانش آموز که نمره بالایی در پرسش نامه زورگویی و نمره پایینی در پرسش نامه مسیولیت پذیری کالیفرنیا و سازگاری اجتماعی Sinha و Singh گرفته بودند، در دو گروه 15نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برنامه آموزشی مهارت های ارتباطی در 10 جلسه روی گروه آزمایش اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های توصیفی و تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS 23 انجام شد. یافته ها: سن نمونه های مورد مطالعه در گروه آزمایش و کنترل بین 16 تا 18 سال بود. میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایش در متغیر سازگاری اجتماعی 2/18±, 16/20 و مسیولیت پذیری 3/81±, 25/13 بود که نسبت به نمرات پیش آزمون (به ترتیب 2/07±, 11/87 و 2/99±, 13/60) افزایش داشت در دو گروه تفاوت آماری معنادار وجود داشت (0/05>p). آموزش مهارت های ارتباطی در گروه آزمایش توانست 75 درصد واریانس متغیر وابسته را تبیین کند (0/001> p؛ 66/980=F؛ 0/713=Eta). نتیجه گیری: آموزش مهارتهای ارتباطی می تواند به عنوان یک روش مداخله ای مناسب برای کمک به فرآیند سازگاری و مسیولیت پذیری در دانش آموزان استفاده شود.

اهداف: کادر درمان همواره در خط مقدم مبارزه علیه بیماری ها و ارتباط با بیمار قرار دارند و درماندگی های روان شناختی شامل افسردگی و اضطراب در بسیاری از کارکنان شاغل در خط مقدم مبارزه با بیماری ها گزارش شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین سبک های زندگی ارتقادهنده سلامت با اضطراب بیماری با نقش واسطه ای استرس ادراک شده در کادر درمان بیمارستان الغدیر انجام شد. مواد و روش ها: تحقیق حاضر یک تحقیق کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری، کادر درمان بیمارستان الغدیر تبریز که در سال 1401 شاغل بودند، درنظر گرفته شد (315 نفر). نمونه آماری پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده 236 نفر تعیین شد. در این پژوهش، سه پرسش نامه استاندارد شامل مقیاس اضطراب بیماری تیلور و کاکس (1998)، پرسش نامه استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983) و پرسش نامه سبک زندگی ارتقادهنده سلامت واکر و همکاران (1997) برای گردآوری داده ها استفاده شدند. داده ها با استفاده از تحلیل مسیر با کمترین مربعات جزیی با نرم افزار PLS-3 تحلیل شدند. یافته ها: یافته های توصیفی نشان داد که 188 نفر از شرکت کنندگان (79/7 درصد)، زن و 48 نفر از شرکت کنندگان (20/3 درصد)، مرد بودند. آزمون مدل پژوهش نشان داد که مدل ساختاری رابطه سبک های ارتقادهنده سلامت با اضطراب بیماری با واسطه گری استرس ادراک شده، از برازش مطلوبی برخوردار بود. تحلیل مدل نشان داد که در مسیر مستقیم، سبک های زندگی ارتقادهنده سلامت رابطه منفی و معنی دار با اضطراب بیماری داشت (0/144-=β,؛ 2/418=t) و در مسیر غیرمستقیم، رابطه سبک های ارتقادهنده سلامت با اضطراب بیماری از طریق متغیر واسطه گر استرس ادراک شده، منفی و معنادار بود (3/541=Z). استرس ادراک شده، رابطه بین سبک ارتقادهنده سلامت و اضطراب بیماری را 47 درصد تبیین کرد (0/47=VAF). نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که استرس ادراک شده می تواند رابطه بین سبک های ارتقادهنده سلامت و اضطراب بیماری را در نمونه انتخابی افراد مراجعه کننده به بیمارستان الغدیر تبریز به صورت منفی و معنادار واسطه کند.

اهداف: همسران در نقش مراقبت کننده از جانبازان علاوه بر درگیری با مسایل و مشکلات آنان مجبور به ایفای نقش های متفاوت در خانواده ازجمله همسری، مادری و فرزندپروی هستند و فشارهای بسیار زیادی بر آنان وارد می کند. همین امر می تواند امنیت و سلامت روانی آنها را تهدید کرده و اثرات نامطلوبی نیز بر خانواده هایشان بگذارد. از این رو پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر امنیت و سلامت روانی همسران جانبازان انجام شد. مواد و روش ها: طرح این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش، تمامی همسران جانبازان بستری در بیمارستان نیایش تهران بود که از این جامعه، 30 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه امنیت روانی-اجتماعی مزلو (1992) و سلامت روانی گلدبرگ (2008) استفاده شد. در پرسش نامه سلامت روانی، نمره پایین تر نشان دهنده سلامت روانی بالاتر است. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS 25 انجام شد. یافته ها: داده های پژوهش برای 30 نفر از همسران جانبازان در دو گروه آزمایش و کنترل مورد بررسی قرار گرفت که میانگین سنی آنها 4/61±, 48/5 بود. در مرحله پیش آزمون میانگین نمرات امنیت روانی-اجتماعی و سلامت روانی در گروه کنترل و آزمایش تفاوت چندانی با یکدیگر نداشتند اما در پس آزمون برای گروه آزمایش به ترتیب 4/24±, 33/05 و 4/54±, 54/05 و برای گروه کنترل به ترتیب 3/31±, 29/95 و 4/65±, 57/30 به دست آمد. نتایج پژوهش نشان داد، درمان پذیرش و تعهد بر امنیت روانی-اجتماعی و سلامت روانی همسران جانبازان با توان آماری بالای 0/999 تاثیر داشت (0/01>p) و باعث افزایش امنیت روانی-اجتماعی و کاهش نمرات سلامت روانی در همسران جانبازان شد. نتیجه گیری: درمان پذیرش و تعهد باعث افزایش امنیت روانی-اجتماعی و سلامت روانی همسران جانبازان می شود.

اهداف: عوامل خطر مرتبط با مرگ بیماران کووید-19 هنوز به طور کامل شناخته نشده است و به یک ابزار ارزیابی خطر دقیق و قوی برای ارزیابی پیش آگهی بیماران احساس می شود که اجرای آن آسان و مقرون به صرفه باشد. هدف مطالعه حاضر، بررسی مقایسه ای یافته های اولین Complete Blood Count در بیماران با تشخیص کووید-19 ترخیص شده با حال عمومی مساعد، نسبت به موارد فوت شده در بیمارستان بود. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 213 بیمار با تشخیص قطعی کووید-19 انجام شد. یافته های اولین CBC به صورت مطلق و ترکیبی جهت نسبت بقا در بین بیماران ترخیص شده و فوت شده مقایسه شد. داده ها به کمک نرم افزار Medcalc. 20. 013 آنالیز شد. یافته ها: فراوانی فوت 35/2 درصد گزارش شد. افزایش White Blood Cell در پیش بینی مرگ دارای قدرت تشخیص ضعیف (0/66=Receiver Operating Characteristic) بود. کاهش هموگلوبین در پیش بینی مرگ فاقد قدرت تشخیص (0/58=ROC) بود. افزایش پلاکت تاثیرگذار نبود. افزایش Mean Corpuscular Volume دارای قدرت تشخیص ضعیف (0/60=ROC) ولی کاهش لنفوسیت در پیش بینی مرگ دارای قدرت تشخیص خوب (0/70=ROC) بود. افزایش Neutrophil-Lymphocyte Ratio در پیش بینی مرگ دارای قدرت تشخیص خوب (0/70=ROC) بود. افزایش platelet-Lymphocyte Ratio در پیش بینی مرگ دارای قدرت تشخیص ضعیف (0/67=ROC) بود. افزایش Systemic Immune-Inflammation Index در پیش بینی مرگ دارای قدرت تشخیص ضعیف (0/68=ROC) بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد بر اساس اولین یافته های آزمایش CBC سه عامل برآورد پیش بینی خطر مرگ، افزایش نوتروفیل، کاهش لنفوسیت و افزایش Neutrophil-Lymphocyte Ratio با قدرت تشخیص خوب شناسایی شد که خود حاکی از تشخیصی بودن این آزمایش در پیش بینی وخامت و بقا بیماران کووید-19 دارد.

اهداف: از عوامل اصلی بسیاری از ناکارآمدی و آسیب شناسی روانی در خانواده ها، تعارض است. یکی از مهارت هایی که می تواند به زوجین برای افزایش سازگاری و حل مشکلات کمک کند، تاب آوری است. از این رو پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی مداخله آدلری و هیجان مدار بر تاب آوری زنان دارای تعارض زناشویی انجام پذیرفت مواد و روش ها: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری 3 ماهه بود. گروه آزمایش اول تحت 10 جلسه 90 دقیقه ای مداخله آدلری و گروه آزمایش دوم تحت 10 جلسه 90 دقیقه ای درمان هیجان مدار قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های تعارضات زناشویی ثنایی ذاکر و همکاران (1387) و مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) استفاده شد. تحلیل داده ها نیز با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی به کمک نرم افزار SPSS 24 انجام شد. یافته ها: بررسی های جمعیت شناختی بر 60 نمونه مورد مطالعه نشان داد؛ میزان آماره F به دست آمده حاصل از مقایسه فراوانی های سه گروه در متغیر سن (0/374=F) از لحاظ آماری معنادار نبود (0/689