پژوهش های سلولی و مولکولی
سال:1394 | دوره:28 | شماره:2 |تعداد مقالات:15

آسپاراژیناز یک آنزیم هیدرولاز می باشد که آسپاراژین را به آمونیوم و آسپارتیت تبدیل می کند. این آنزیم کاربرد موثری در درمان لوسمی لنفوبلاستیک دارد. marcescens Serratia یک باکتری گرم منفی است که کلنیهای آن دارای رنگیزه قرمز می باشند که می تواند در صورت حضور آسپاراژین در محیط کشت خود، تولید آنزیم آسپاراژیناز نماید. در این تحقیق آنزیم آسپاراژیناز از محیط کشت Serratia خالص سازی و همچنین فاکتورهای کینتیکی آن تعیین شد. باکتری Serratia در محیط مایع حاوی پپتون، عصاره مالت و آسپاراژین کشت شد و محیط بعد از 44 ساعت سانتریفیوژ شد و محلول رویی که دارای آنزیم آسپاراژیناز بود برای مطالعات کینتیکی و خالص سازی مورد استفاده قرار گرفت. مراحل تخلیص آنزیم با استفاده از رسوب دهی با آمونیوم سولفات و به دنبال آن دیالیز و ستون کروماتوگرافی DEAE سلولز انجام شد. انجام الکتروفورز به روش SDS-PAGE باندی با وزن مولکولی تقریبی حدود 54kda را بر روی ژل نشان داد که نشان دهنده خلوص آنزیم بود. مقایسه تاثیر تغییرات ph (4-10) بر فعالیت آنزیم نشان داد که بیشترین فعالیت آنزیم در pH7 است، و بررسی تغییرات دما بر فعالیت آنزیم نشان داد که بیشترین فعالیت در دمای 40 درجه سانتی گراد می باشد. همچنین مقدار فاکتور های کینتیکی Vmax و Km در این آنزیم مشخص گردید.

سیستم بیانی باکتری توانایی تولید مقادیر بالایی از پروتئینهای نوترکیب را داراست، اما ممکن است پروتئینهای تولید شده تاشدگی ساختاری مناسبی نداشته و فاقد اصلاحات پس از ترجمه ای باشند. از طرف دیگر سلولهای پستانداران اگرچه انتخاب مناسبی برای تولید پروتئین نوترکیب محسوب می شوند اما هزینه های بالای تولید و میزان کم محصول نوترکیب در این سیستمها، محققان را به سمت مطالعه بر روی سیستم بیانی مخمری سوق داده است. مخمرها به دلیل داشتن ویژگیهای بیشمار ازجمله دستکاری ژنتیکی آسان، میزان بالای بیان پروتئینهای برون سلولی و درون سلولی، و توانایی انجام اصلاحات پس از ترجمه ای متناسب با سلول های یوکاریوتی، برای بیان پروتئینهای خارجی مناسب هستند. مخمر متانول دوست پیکیا پاستوریس برای تولید پروتئینهای نوترکیب در تراکم سلولی بالا و محیط کشت ارزان، توسعه یافته است. ترشح مقادیر کمی از پروتئینهای درونی مخمر در محیط کشت، باعث خالص سازی آسان پروتئینهای نوترکیب از آن می شود. به هرحال، سویه های گلایکوسویچ مخمر پیکیا پاستوریس با قابلیت انجام اصلاحات پس ترجمه ای یکسان با سیستم بیانی یوکاریوتی، تنها نقص سیستمهای بیانی مخمر را رفع کرده است. بر این اساس، پیکیا پاستوریس نسبت به سایر میزبانها، سیستم ترشحی مناسبی برای دستیابی به مقادیر بالاتری از پروتئینهای نوترکیب با ساختار درست بشمار می رود.

در حال حاضر روشهای in silico یکی از کم هزینه ترین و سریع ترین روشهای موجود جهت طراحی و کشف دارو در زمینه درمان محسوب می گردد. این مطالعه بر آن است تا با انجام طراحی محاسباتی دارو به روش داکینگ مولکولی ترکیباتی را معرفی کند که نقش موثری در مهار پلی مریزاسیون توبولین ها به عنوان عوامل اصلی تقسیم سلولی در تومورهای سرطانی دارند. بدین منظور ترکیبات کرومنی که توسط محققین مختلف خواص ضد سرطانی آنها مورد آزمایش قرار گرفته بودند، جمع آوری، و بر اساس جایگاه اتصال آنها به توبولین، آنالوگهای جدیدی طراحی شدند. سپس، با استفاده از روش داکینگ مولکولی توسط نرم افزار آکادمیک AutoDock Vina ترکیبات قویتر شناسایی شدند و برهمکنشهای احتمالی این ترکیبات با جایگاه اتصال کلشی سین در توبولین آنالیز شد. با توجه به اینکه ترکیبات طراحی شده با مقدار انرژی پایین تری نسبت به کلشی سین به ساختار پروتئین داک شدند، می توانند به عنوان ترکیبات بالقوه دارویی مورد ارزیابیهای بعدی قرار بگیرند.

تنوع ژنتیکی توس (Betula pendula)، که یک گونه ارزشمند دارویی و در معرض خطر انقراض است، در سطح اندک جمعیتهای باقیمانده از آن در نیمرخ شمالی ایران شامل: مارمیشو، سیاه مرزکوه، سنگده و شهرستانک، با استفاده از پلی مورفیسم DNA کلروپلاستی سه منطقه 3800، 1800 و 2700 جفت بازی و تکنیک PCR-RFLP مطالعه شد. این مناطق به ترتیب CD، DT و K1K2 نامیده می شوند. درصد جایگاه پلی مورفیک، هتروزیگوتی مورد انتظار (He) و شاخص شانون (I) در چهار جمعیت، به ترتیب برابر با 24.51 درصد، 0.096 و 0.14 محاسبه شد. آنالیز واریانس مولکولی نیز نشان داد که 66 درصد از کل تنوع مربوط به درون جمعیتها و 34 درصد آن بین جمعیتی است. محاسبه شاخص تمایز ژنتیکی (Gst=0.206)، تمایز بالای جمعیتهای توس از یکدیگر را نشان داد. مقایسه دو به دو میزان تمایز ژنتیکی جمعیتها از یکدیگر نشان داد که جمعیت مارمیشو بیشترین تمایز را از سایر جمعیتها نشان داد. برآورد میزان جریان ژنی بین جمعیتها حاکی از وقوع رانش ژنتیکی بین آنها است (Nm=0.96). همچنین نتایج آزمون مانتل همبستگی معنی داری (77درصد=r) را بین تمایز ژنتیکی جمعیت و فاصله جغرافیایی آنها از یکدیگر نشان داد. نتایج تحقیق حاضر وقوع رانش ژنتیکی در جمعیتهای توس ایران و خطر در معرض انقراض بودن این گونه را تایید می کند. که به کارگیری راهکاری سریع و مناسب برای حفاظت آن را تاکید می نماید.

لیپازهای باکتریایی عضوی از خانواده a/b هیدرولازها هستند که تری آسیل گلیسرول ها را در فاز بین آب-چربی هیدرولیز می کنند. لیپاز باکتری باسیلوس ترموکاتنولاتوس (BTL2) در دمای 60-75 درجه سانتی گراد و pH برابر 8 تا 10 فعالیت دارد و مناسب استفاده در صنعت شوینده می باشد. در این پژوهش لیپاز باسیلوس ترموکاتنولاتوس کایمریک حاوی توالی توافق شده لیپاز قارچ کاندیداروگوزا (207Gly-Glu-Ser-Ala-Gly211) در ناحیه زانوی هسته دوست، در باکتری E. coli کلون و بیان شد. سپس فعالیت آنزیمی لیپاز کایمریک در حضور سوبستراهای مختلف اندازه گیری شد. همچنین اثر عوامل مختلف از قبیل دما، pH، دترجنتها، حلالهای آلی و یونهای فلزی بر روی فعالیت آنزیم بررسی گردید. نتایج نشان داد که آنزیم کایمریک بیشترین فعالیت را در حضور سوبسترای 4 کربنه، (PH 0.9) و دمای 60 درجه سانتی گراد دارد. همچنین فعالیت آنزیم در حضور حلالهای آلی N- هگزان، N- هپتان، متانول و کلروفرم و دترجنتهای ترایتون X-100، توین 20، توین 40 افزایش یافته است در حالی که یونهای فلزی عمدتا اثر کاهشی بر فعالیت آنزیم کایمریک داشتند.

پروتئینهای غیراختصاصی ناقل لیپید 2 (non specific Lipid Transfer Protein 2: nsLTP2) یکی از اعضای خانواده پرولامینها هستند که به دلیل ساختار ویژه خود توانایی انتقال ترکیبات لیپوفیل مختلفی را دارند. با وجود مزیتهای نسبی پروتئین nsLTP2 در انتقال دارو، خاصیت آلرژنی این پروتئینها نیز گزارش شده است. هدف مطالعه حاضر بررسی توالی و ساختار پروتئین nsLTP2 برنج ایرانی و نیز بهبود برخی از ویژگیهای آن برای استفاده در سیستمهای تحویل دارو، توسط ابزارهای بیوانفورماتیک است. مقایسه توالی پروتئینهای nsLTP2 انواع برنج، حداقل 51 درصد شباهت بین گونه های مختلف را نشان می دهد. بر اساس ارزیابیهای فیلوژنی مشخص شد که بیشترین شباهت بین توالی ژن این پروتئین با گونه ژاپنی (Accession NO. NP-0011048723.1) وجود دارد. موتیفها و جایگاههای مختلف nsLTP2 برنج ایرانی با کمک آنالیز توالی به دست آمد. همچنین مطالعات بیوانفورماتیکی نشان دهنده 4 جایگاه با خاصیت شبه آنتی ژنی است که 3 عدد آن بعد از تغییرات پس از ترجمه باقی می ماند و حضور آنها می تواند خاصیت آلرژنی این پروتئینها را توجیه کند. همچنین، بررسی توالی دو گونه ژاپنی و ایرانی موید این است که اسیدهای آمینه شرکت کننده در جایگاه فعال، به طورکامل حفاظت شده است. به منظور مطالعه تاثیر حذف توالیهای آلرژن بر تمایل به لیگاندهای هیدروفوب، از روش مدل سازی در راستای تعیین ساختار، استفاده گردید. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در صورت اعمال تغییراتی در توالی و حذف بخشهای آلرژن nsLTP2، احتمالا می توان بازده پروتئین را در سیستمهای تحویل دارو افزایش داد.

رتها امروزه از یک طرف مدل آزمایشگاهی بسیار مهمی به حساب می آیند و از طرف دیگر یک آفت بسیار مهم و بالقوه خطرناک می توانند باشند. مطالعه در مورد رتها بخصوص برای شناسایی آنها، ژنتیک جمعیتشان و جغرافیای تکاملی آنها با استفاده از روش های مورفولوژیک و بالاخص مولکولی یک ضرورت است. این پژوهش با هدف شناسایی و بررسی ژنتیک رتهای کلان شهر تهران با استفاده از ژنوم میتوکندری در ناحیه D-Loop انجام گرفت و نتایج آن نشان داد که در شهر تهران فقط گونه های رت سیاه و قهوه ای وجود دارد. از میان 229 نمونه فقط یک نمونه رت سیاه و در بین رتهای قهوه ای نیز دو زیرگونه احتمالی کاملا متفاوت تشخیص داده شد. نتیجه آنالیزهای ژنتیک جمعیت و دموگرافیک نشان داد که این جانوران دارای تنوع ژنتیکی خیلی پایینی هستند و دو گروه متفاوت با زمان مختلفی وارد ایران شده اند: ورود گروه اول که جدیدتر است حدود 700 و گروه قدیمی 5600 سال پیش تخمین زده شد. داده ها همچنین نشان داد که جمعیت رتهای تهران در حال رشد و افزایش حجم است ولی در گذشته کنترلهای خوبی انجام شده است. مناطقی از تهران مثل 18، 13، 19، 12، 9، 4 و 1 دارای جمعیت با تنوع ژنتیکی خیلی بیشتری از رتها هستند و می توانند محل اصلی کلنیها باشند.

یکی از راهکارهای جدید و امید بخش برای اقتصادی سازی تولید بیواتانول از پسماندهای لیگنوسلولزی، تولید همزمان یک یا چند ماده با ارزش دیگر در کنار اتانول از پسماند مد نظر (تصفیه زیستی) می باشد. هدف از اجرای تحقیق حاضر بهینه سازی تولید همزمان اتانول و زایلیتول در کشت همزمان دو مخمر Saccharomyces cerevisiae و Candida tropicalis در محیط کشت طراحی شده در سطح فرمانتور غیر پیوسته بود. به منظور تعیین بهترین منبع ازت برای دو سویه، ابتدا دو سویه در 8 منبع ازت آلی و معدنی مختلف (6 گرم در لیتر) در قالب طرح یک فاکتور در یک زمان به صورت همزمان کشت داده شدند. نتایج به دست آمده نشانگر اختلاف معنی دار منابع مختلف از نظر کارایی بود و عصاره مخمر بالاترین میزان اتانول (24.41 گرم در لیتر)، زایلیتول (22.7 گرم در لیتر) و زیست توده (13.24 گرم در لیتر) را نشان داد. در ادامه تاثیر غلظتهای مختلف اکسیژن محلول شامل 5، 10، 20 و 30 درصد بر کارایی تولید دو محصول در سطح فرمانتور غیر پیوسته مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین میزان اتانول تولیدی (38 گرم در لیتر) با بازدهی 0.47 (گرم اتانول تولیدی بر گرم گلوکز مصرف شده) در اکسیژن محلول 5 مشاهده شد، در حالی که بیشترین میزان زایلیتول تولیدی به میزان 21.6 گرم در لیتر با بازدهی 0.54 (گرم زایلیتول تولیدی نسبت به گرم زایلوز مصرف شده) در اکسیژن محلول 10 درصد به دست آمد. همچنین بیشترین میزان بیومس تولیدی با میزان 25.2 در بالاترین میزان اکسیژن مورد آزمایش یعنی 30 به دست آمد. با توجه به نتایج به دست آمده برای تولید همزمان اتانول و زایلیتول در کشت همزمان دو مخمر مورد مطالعه، بهترین منبع ازت عصاره مخمر و بهترین غلظت اکسیژن محلول برای این منظور 5-10 درصد می باشد.

اثرات دما و نوع حلال بر روی استخراج ترکیبات بیوشیمیایی و ظرفیت آنتی اکسیدانی Artemisia absinthium مطالعه شدند. تغییر مقدار ترکیبات بیوشیمیایی و ظرفیت آنتی اکسیدانی عصاره ها در شرایط استخراجی متفاوت شامل دما (30-60 درجه سانتی گراد)، حلال (متانول اتانول و استونیتریل) و غلظت حلال (25-100 درصد) مطالعه شد. مقادیر کل فنل (612-1033 mg GAE/100 g DW) و توتال فلاونوئید (392 mg CE/100 g DW) در نمونه ها اندازه گیری شد. ظرفیت شکار رادیکالهای آزاد با استفاده از روشهای مختلف، DPPH (2,2-diphenyl-1-picrylhydrazyl) (51-79 درصد)، FRAP (ferric reducing antioxidant power) (151-287mM TE/100g dw) و ABTS (2,2-azinobis 3-ethyl-benzothiazoline-6-sulfonic acid) (mM TE/g FM 17-39) اندازه گیری گردید. بر اساس نتایج به دست آمده، متانول به عنوان حلال مناسب استخراج انتخاب شد. عصاره های به دست آمده در شرایط متانول 75 درصد و دمای 45 درجه بالاترین فعالیت آنتی اکسیدانی را نشان دادند، در حالی که عصاره های به دست آمده با استفاده از متانول 75 درصد و دمای 60 درجه بالاترین سطح فنل را داشتند. آنالیز نمونه ها برای ترکیب آرتمیزینین با استفاده از روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) انجام شد اما برخلاف برخی مطالعات، این ترکیب در نمونه ها شناسایی نشد. نتایج HPLC وجود بیشترین مقدار ترکیب anabsinthin (16.58 میکروگرم در گرم گیاه) را در متانول 75درصد و کمترین مقدار (9.45 میکروگرم در گرم گیاه) را درمتانول 25درصد نشان داد.

یکی از راههای جذب فلزات سنگین علاوه بر روشهای شیمیایی و فیزیکی، استفاده از فرآورده های زیستی می باشد. یکی از این فرآورده ها، پروتئینهای جاذب فلزات سنگین مانند متالوتیونین می باشد. هدف از این مطالعه، همسانه سازی ژن متالوتیونین smtA از سیانوباکتری سینکوکوس ایلانگاتوس سویه PCC7942، بیان و بررسی جذب فلز توسط آن می باشد. بدین منظور ژن smtA در ناقل همسانه سازی T/A، همسانه سازی و در باکتری (DH5a) E.coli تراریخت شد. صحت تراریختی با Colony-PCR بررسی شد. سپس ژن مورد نظر به داخل ناقل بیانی pET15b زیرهمسانه سازی و در باکتری (E.coli (BL21 تراریخت گردید. صحت تراریختی با بررسی الگوی هضم آنزیمی و تعیین توالی تایید گردید. القای بیان ژن توسط IPTG انجام شد و بیان پروتئین توسط تریس- تریسین SDS-PAGE و وسترن بلات بررسی شد. بررسی جذب یون کادمیم توسط پروتئین توسط دستگاه جذب اتمی صورت گرفت. نتایج توالی یابی، صحت تراریختی را تائید کرد. بیان پروتئین تولید شده با روش های SDS-PAGE و وسترن بلات تایید گردید. بررسی جذب فلز نشان داد که یک میلی گرم پروتئین SmtA می تواند به میزان 28 نانو مول یون کادمیم را جذب نماید.

پیرازین آمید یکی از مهم ترین داروها برای کنترل مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، عامل بیماری سل، است. ژن pncA آنزیم پیرازین آمیداز مایکو باکتریوم توبرکلوزیس را رمزدهی می نماید. این آنزیم مسوول تبدیل داروی پیرازین آمید به شکل فعالش یعنی پیرازینوئیک اسید است. علی رغم نقش این دارو در کوتاه سازی دوره درمان از نه ماه به شش ماه، ظهور سویه های مقاوم به پیرازین آمید مشکل مهم سلامت جهانی است. در این مطالعه ژن پیرازین آمید از نوع وحشی از سویه مرجع H37Rv و دو ژن از سویه های مقاوم به پیرازین آمید همسانه سازی، بیان، تعیین توالی شده و تعیین فعالیت شدند. با استفاده از همولوژی مدل سازی و جایگزینی آمینواسیدی، ساختار پیرازین آمیدازها مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که دو آنزیم پیرازین آمیداز جهش یافته (T160 و D63G/W119C) فعالیت پیرازین آمیدازی خود را به طور کامل از دست داده اند. نتایج محاسباتی نیز تایید کرد که فقدان فعالیت این آنزیمها عمدتا به دلیل تاثیر موضعی جهشهای ایجاد شده در ساختار دوم (در اکثر موارد ساختارهای آلفا هلیکس) اطراف محل جهشها است که موجب تغییر ساختاری شده است. این تغییر احتمالا موجب تغییر ساختار سه بعدی جایگاه فعال در مورد جهش یافته D63G/W119C و کاهش ابعاد دهانه اتصال به سوبسترا در جایگاه فعال در جهش یافته T160P شده است.

آنزیمهای کایمری از جمله پروتئینهای مهندسی شده می باشند که از تغییر در ساختار آنزیمها به دست می آیند. آنزیم های کیتینازی به دلیل توانایی در تجزیه ترکیبات کیتینی، در تولید پروتوپلاست قارچی، تبدیل زیستی shellfish waste به بخشهای تک جزئی، تولید الیگوساکاریدها و کنترل قارچهای بیماریزا حائز اهمیت می باشند. در این تحقیق پس از تکثیر ناحیه (chitin binding ChBD domain) کیتیناز B باکتری Serratia marcescens و cDNA ژن کیتیناز 42 قارچ Trichoderma atroviride (فاقد ChBD) با استفاده از آغازگرهای همپوشان، کیتینازکایمری با استفاده از روش SOEing PCR تکثیر و در ناقل بیانی همسانه سازی شد. سازه بیانی نوترکیب حاصل ابتدا به میزبان بیانی پروکاریوتی منتقل و سپس بهینه سازی بیان پروتئین مورد نظر در این میزبان، با استفاده از روش تاگوچی انجام شد. اثر عواملی مانند غلظت IPTG، دمای انکوباسیون و مدت زمان انکوباسیون پس از القاء، بر بیان کیتینازکایمری بررسی شد. با توجه به آرایه های متعامد تاگوچی در 3 عامل و 4 سطح، 16 آزمایش طراحی شد. پس از انجام این آزمایشها پروتئین تام از سلول استخراج و در ژل SDS-PAGE مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از SDS-PAGE با استفاده از نرم افزار Total lab کمی شده و سپس با استفاده از برنامه Qualitek-4 تجزیه وتحلیل شد. نتایج حاصل نشان داد که در بین عوامل مختلف، غلظت IPTG بیشترین اثر را بر بیان پروتئین کیتینازکایمری دارد. بهترین شرایط بیان برای پروتئین کیتینازکایمری به ترتیب IPTG با غلظت یک میلی مولار، دمای 28 درجه سانتیگراد به مدت 16 ساعت به دست آمد.

پاسارگاد، پایتخت سلسله هخامنشیان در زمان کوروش کبیر است که زمان ساخت آن به قرن 6 قبل از میلاد مسیح برمی گردد. از مهم ترین آثار باستانی پاسارگاد، مقبره کوروش کبیر است که عمده آن از سنگهای آهکی ساخته شده است. پاسارگاد، دومین بنای تاریخی بزرگ بعد از پرسپولیس می باشد. این بنا توسط UNESCO به عنوان میراث جهانی شناخته شده است. این مطالعه به شناسایی قارچهای عامل فرسودگی زیستی این بنا که برای اولین بار در ایران انجام گرفته است می پردازد. بطور کلی با استفاده از محیط های کشت Potato Dextrose Agar و Sabouraud Dextrose Agar، 33 جدایه از سطوح سنگی آرامگاه به دست آمد. جدایه ها کشت مجدد شدند. برای مشاهده میکروسکوپی ساختارهای زایشی و رویشی قارچ، از تکنیک اسلاید کالچر استفاده شد و قارچها بر اساس خصوصیات شکلی میکروسکوپی و ماکروسکوپی شناسایی شدند. در این بررسی، قارچ های رنگی و مخمر ها جدا شدند. قارچهای Fusarium sp.، Ulocladium sp.، Cladosporium sp.، Alternaria sp.، Arthirinium sp.، Humicula sp. و مخمرها از جمله قارچهای غالب جدا شده از سطوح مذکور بودند. میکروسکوپ الکترونی نگاره (SEM) برای مشاهده روند فرسودگی زیستی سنگ توسط قارچها استفاده شد و پدیده هایی مانند ایجاد حفره های زیستی، شکرزدگی و سنگ شویی به خوبی قابل رویت بود. این تغییرات در اثر رشد میسلیوم قارچها و نفوذ آنها به درون سنگ و ترشح متابولیسم های قارچی رخ می دهند. جداسازی و شناسایی جدایه ها، اولین قدم در محافظت از سطوح آثار باستانی می باشد.

سرطان معده یکی از عوامل مهم بیماری و مرگ و میر در جهان است. گونه های گیاهی منحصر به فرد زیادی وجود دارد که برای یافتن ترکیبات ضد سرطانی باید مطالعه شوند. هدف در این تحقیق، بررسی خاصیت ضد سرطانی عصاره اتانولی و آبی گل محمدی بر رده سلولهای سرطانی معده انسان (AGS) می باشد. لذا بررسی بر روی هشت غلظت متفاوت از عصاره ها به همراه داروی 5- فلورواوراسیل بر روی رده سلولی سرطان معده انجام گرفت. سمیت عصاره ها با آزمون MTT و اثر عصاره ها بر تکثیر سلولی با سنجش مصرف BrdU بررسی گردید و روش TUNEL برای اندازه گیری مرگ آپوپتوزی سلول به کار رفت. از نتایج برآمده عصاره آبی و عصاره اتانولی گل محمدی بقای سلولهای سرطانی را به طور معنی داری کاهش می یابد. شاخص IC50 برای این دو عصاره روی سلول AGS به ترتیب 3.887 و 2.517 میکرو گرم بر میلی لیتر به دست آمد. نتایج روش میزان مصرف BrdU نشان داد هر دو عصاره آبی و اتانولی سبب کاهش معنی دار تکثیر سلولهای سرطان معده (نسبت به سلول فیبروبلاست) می شوند. با افزایش غلظت هر دو عصاره میزان تکثیر نیز کاهش می یابد. همچنین اثر کشندگی و مهاری عصاره اتانولی بیشتر از عصاره آبی است. میزان بروز مرگ آپوپتوزی ناشی از افزودن هر دو عصاره آبی و اتانولی روی سلولهای سرطانی 90 درصد برآورد گردید. در نتیجه عصاره آبی و اتانولی گل محمدی از طرق مختلف باعث کاهش بقا و تکثیر و القای مرگ در سلول سرطانی معده انسان می شود.

در این تحقیق، شرایط ایجاد گیاه تراریخت از Datura metel L با استفاده از A. tumefaciens حامل پلاسمید pZM1047 شامل ژنهای NPTII، و بتا گلوکورونیداز (GUS) بهینه گردید. از سوسپانسیون باکتری جهت انجام co-culture با قطعات برگ استفاده شد و سپس قطعات گیاه به محیط باززایی MS حاوی 1 میلی گرم در لیتر هورمون BAP، 700 میلی گرم در لیتر سفازولین، 25 میلی گرم در لیتر کانامایسین منتقل گردیدند. بعد از 15-20 روز کالوسهای در حال باززایی ظاهر شدند و بعد از انتقال ساقه باززایی شده به محیط MS بدون هورمون ریشه دار شدند. انتقال ژن در گیاهان تراریخت با استفاده از PCR مورد تایید قرار گرفت. نرخ ترانسفورماسیون حدود 13 درصد به دست آمد. که نسبت به درصد گزارش شده توسط محققان قبلی 2 درصد افزایش داشت.