دانش کشاورزی
سال:1386 | دوره:17 | شماره:1 |تعداد مقالات:21

بادام از محصولات باغی است که به عنوان یکی از اقلام صادرات غیر نفتی کشور محسوب می شود و صادرات آن در سال های اخیر همواره دارای نوسان بوده است. این پژوهش در سال 1384 با هدف بررسی قدرت رقابت صادراتی بادام ایران و روند تغییرات آن در طول زمان انجام گردیده و وضعیت مزیت نسبی بادام ایران را در رقابت با سایر کشورهای صاحب نام در تولید و تجارت بادام مورد بررسی قرار داده است. اطلاعات مورد نیاز این مطالعه بصورت سری زمانی تولید و صادرات )طی سال های (1970-2002 از سایت اینترنتی فائو کسب شده و شاخص اندازه گیری قدرت رقابت صادراتی RCA و RSCA بوده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که بر اساس معیارهای معرفی شده، روند RCA ایران در طی سال های 1970-2002 ضمن نوسان، دارای یک روند نزولی است و این معیار از 222.71 در سال 1970 به 4.10 در سال 2002 رسیده است. این امر نشان می دهد که جایگاه ایران در بازار صادراتی بادام در حال از دست رفتن است. همبستگی منفی بین معیار RCA بادام ایران و کشور آمریکا نشان می دهد که این کشور رقیب جدی صادرات بادام ایران بوده و توانسته است با استفاده از تکنولوژی های جدید سهم بازار صادرات ایران را تحت شعاع قرار دهد. با توجه به تخمین تابع عرضه صادرات بادام مشخص گردید که متغیرهای تولید داخلی ، شاخص قیمت عمده فروشی و نرخ ارز بر عرضه صادرات موثر هستند و شاخص ناپایداری درآمد صادراتی بادام معادل 37.2 محاسبه شد که نشان می دهد درآمد صادرات بادام ایران در طول زمان نوسانات بالایی داشته است.

به منظور بررسی نقش توانایی های مدیریتی زارعین در افزایش محصول پیاز بخش گوگان شهرستان آذرشهر، در این پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری کاملا تصادفی و با بهره گیری از جدول بارتلت و همکاران تعداد 105 زارع پیازکاری که ضمنا مدیر مزرعه نیز بودند به عنوان نمونه انتخاب شد. سپس با استفاده از ابزار پرسشنامه با مصاحبه حضوری از این مدیران پیازکار، اطلاعات مورد نیاز جمع آوری گردید. تجزیه داده ها با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چندگانه انجام شد. نتایج تحلیل های همبستگی نشان داد که بین توانایی های مدیریتی زارعین )که با سه سطح ضعیف، متوسط و قوی سنجیده شد( و میزان عملکرد آنها رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. بطوری که توانایی های برنامه ریزی، سازماندهی، هدایت و رهبری، نظارت و کنترل، نوآوری، نمایندگی، تکنیکی، تجاری، مدیریت و مالی به ترتیب دارای ضریب همبستگی اسپیرمن معنی دار 0.495، 0.502، 0.497، 0.326، 0.491، 0.488، 0.548، 0.663 و 0.422 با عملکرد پیاز بودند. با وجود این، نتایج رگرسیون گام به گام نمایانگر آن بود که از میان متغیرهای توانمند ساز مدیریتی وظیفه محور، سه توان تجاری، سازماندهی و تکنیکی به ترتیب بیشترین نقش را در تبیین عملکرد پیاز داشتند. ضریب تبیین معادله نشان داد که این سه توان در مجموع 50.6 درصد از تغییرات عملکردی پیازکاران مورد مطالعه را توجیه نموده اند. به طور کلی پیشنهاد می شود که از طریق گسترش دانش مدیریت مزرعه در بین مدیران واحدهای تولید محصولات کشاورزی از طریق سامانه های صحیح ترویج به ترمیم شکاف عملکردی موجود در بین سامانه های تولید کشاورزی پرداخت که روشی ارزان و موثر است.

برنج یک محصول استراتژیک در کشور است و در دو دهه اخیر از جمله مهمترین محصولات وارداتی کشاورزی نیز بوده است. هدف مقاله حاضر، بررسی سیاست های دولت از جنبه حمایتی با تاکید بر اصل مزیت نسبی است. در این مقاله اثر سیاست های دولت بر بهره برداران گروه های عمده برنج )برنج دانه بلند مرغوب، برنج دانه بلند پر محصول، برنج دانه متوسط مرغوب و برنج دانه کوتاه) در استان های گیلان و مازندران )مجموع استان های مازندران و گلستان فعلی( طی دوره 1373-79 و بر اساس آمار و اطلاعات طرح هزینه تولید وزارت جهاد کشاورزی مورد مطالعه قرار گرفت. در این راستا محاسبه ماتریس تحلیل سیاستی مد نظر بود. نتایج این مطالعه نشان داد که سیاست های به اجرا گذاشته شده در مورد محصول برنج، باعث گردیده تا بهره برداران اکثر گروه های عمده برنج در دو استان گیلان و مازندران به قیمت بازاری سود مثبتی بدست آوردند که بنحوی بیانگر حمایت از تولید است. از سوی دیگر سود به قیمت سایه ای برای کل کشاورزان )بدون تقسیم بندی به کشاورزان دارای مزیت نسبی یا بدون مزیت نسبی( منفی بود. از آنجا که اکثر کشاورزان با عدم مزیت نسبی روبرو و سود سایه ای آنها نیز منفی بود، می توان نتیجه گرفت که اکثر بهره برداران منابع را به صورت ناکارا تخصیص داده و بدین ترتیب قدرت رقابت با محصول خارجی را ندارند.

با هدف تنظیم باردهی و بهبود رشد رویشی شاخه و افزایش کمی و کیفی میوه هلو، در این آزمایش اثرات سیستم تربیت )تعداد بازو روی تنه اصلی( و هرس باردهی )شدت هرس شاخه یکساله( روی برخی صفات کمی و کیفی میوه دو رقم هلو، به صورت فاکتوریل 3)×3×(2 در سه تکرار و بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی بررسی شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس مرکب سال های 81 و 82 نشان داد که اثر سال بر روی عملکرد تک درخت و عملکرد میوه در هکتار در سطح احتمال یک درصد معنی دار است. اثر رقم تنها بر وزن میوه و میزان گسترش تاج درخت در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. میوه رقم محلی )مخملی( با وزن 107.70 گرم نسبت به رقم انجیری 71.20) گرم( برتر بود، ولی میزان قند میوه در رقم انجیری 19.28) درصد( بیشتر از رقم مخملی 16.28) درصد( بود. اثر شدت هرس بر وزن میوه، درصد قند میوه و طول شاخه نیز در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. بالاترین میزان قند میوه 18.7) درصد(، بیشترین وزن میوه 96.97) گرم( و حداکثر رشد رویشی سالیانه 68.06) سانتیمتر( به شدت هرس یک دوم طول شاخه مربوط بود. اثر تعداد بازو بر همه صفات مورد مطالعه به استثنای درصد قند و طول شاخه معنی دار شد به طوریکه با افزایش تعداد بازوها عملکرد میوه افزایش و کیفیت میوه )وزن و قطر( کاهش یافت. اثر متقابل رقم در تعداد بازو بر وزن میوه و گسترش تاج درخت در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. بیشترین مقدار وزن میوه با 116.07 گرم و بالاترین میزان طول شاخه از رقم مخملی با شدت هرس یک دوم طول شاخه حاصل شد. بیشترین میزان قند میوه در هر دو سال به رقم انجیری مربوط بود. نتیجه گیری می شود که برای تنظیم باردهی و حفظ کیفیت محصول برای بازارهای تازه خوری در هر دو رقم تا حدودی از هرس شدید و تعداد بازوی متوسط استفاده شود تا ضمن حفظ قدرت رشد درخت، میوه های با کیفیت مطلوبی تولید گردد.

به منظور مطالعه اثر تاریخ کاشت و مقادیر مختلف نیتروژن بر عملکرد و خصوصیات مرتبط با کیفیت علوفه ذرت رقم SC704، آزمایشی در بهار و تابستان سال 1382 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی ارومیه با استفاده از طرح های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. مقادیر صفر، 80، 160 و 240 کیلوگرم نیتروژن خالص به عنوان فاکتور اصلی و تاریخ های کاشت 22 اردیبهشت، 1 و 11 خرداد به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. صفات مورد بررسی عبارت از وزن برگ، وزن ساقه و غلاف برگ، وزن گل تاجی، وزن بلال، درصد بلال، وزن چوب بلال، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد پروتئین، شاخص برداشت، نسبت برگ به ساقه و نسبت دانه به چوب بلال بودند. نتیجه تجزیه واریانس داده های آزمایش تفاوت معنی داری را بین تاریخ های کاشت مختلف و سطوح مختلف نیتروژن در کلیه صفات مورد بررسی به جز شاخص برداشت و نسبت برگ به ساقه نشان داد. در نهایت تاریخ کاشت 22 اردیبهشت و 240 کیلوگرم نیتروژن در سال زراعی مزبور برای به دست آوردن حداکثر کیفیت و کمیت علوفه، مطلوب تشخیص داده شد.

آزمایش به منظور بررسی اثرات ابعاد کاشت بوته بر روی عملکرد، اجزای عملکرد، درصد روغن دانه و برخی از ویژگی های زراعی در گلرنگ بهاره در شهرستان گوگان )استان آذربایجان شرقی( طی سال 1382 پیاده گردید. فواصل خطوط کاشت 15، 30 و 60 سانتی متر و فواصل بوته ها بر روی خطوط 5، 10 و 15 سانتی متر تعیین شدند. ژنوتیپ های بکار رفته شامل IL111 و KJ818 و محلی اراک 2811 بودند. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. در طول اجرای آزمایش صفات ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی، تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه، شاخص برداشت، وزن هزار دانه و درصد روغن دانه اندازه گیری شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که ارقام مورد مطالعه از نظر تعداد دانه در طبق، تعداد طبق در بوته، وزن هزار دانه، ارتفاع بوته، عملکرد دانه با هم اختلاف معنی داری دارند. اثر آرایش کاشت روی تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه و شاخص برداشت نیز معنی دار بود. آرایش کاشت مربع با فاصله بوته 15 سانتی متر بهترین حالت بوده و بالاترین عملکرد را تولید کرد. در مجموع ژنوتیپ اراک 2811 با آرایش کاشت مربع با فاصله بوته 15 سانتی متر و با تراکم 443 هزار بوته در هکتار با تولید 4.34 تن دانه در هکتار مناسب ترین تیمار شناخته شد. بنظر می رسد توسعه کشت این گیاه به اراضی متوسط و فقیر حاشیه دریاچه ارومیه مثل شهرستان گوگان با تولید محصول مورد قبول، شایان توجه باشد.

کشت گیاهان مقاوم به شوری مانند روناس (Rubia tinctorum L.) در اراضی شور ضمن تولید محصولی قابل قبول می تواند در اصلاح خاک و کاهش سطح شوری موثر باشد. بدین منظور در یک آزمایش گلخانه ای تاثیر منبع نمک و مقادیر مختلف شوری خاک بر برخی از ویژگی های زراعی و ترکیب شیمیایی روناس ارزیابی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان یزد انجام گرفت. تیمارهای آزمایش متشکل از سه منبع شوری کلرور سدیم، سولفات سدیم و مخلوط این دو به نسبت مساوی و شش سطح شوری )صفر، 4.5، 9.0، 13.5 و 22.5 دسی زیمنس بر متر( بودند. اثرات نامطلوب شوری بر رشد گیاه در مرتبه اول به مخلوط کلرور سدیم و سولفات سدیم، بعد کلرور سدیم و در نهایت به سولفات سدیم نسبت داده شد. تنش شوری بدون توجه به نوع نمک سبب کاهش معنی دار تعداد بوته در هر گلدان، وزن ماده خشک شاخساره، ریشه و سطح برگ شد. با افزایش سطح شوری غلظت پرولین آزاد برگ ها نیز افزایش یافت. افزایش شوری ناشی از کلرور سدیم سبب افزایش غلظت سدیم و کاهش غلظت پتاسیم شاخساره ها گردید. حد نهایی تحمل به شوری این گیاه در حدود 14.0 دسی زیمنس بر متر در عصاره کل اشباع خاک تعیین شد.

برای بررسی اثر رژیم های آبیاری و تراکم بوته بر عملکرد دانه، برخی اجزای عملکرد و عملکرد روغن ارقام گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز به اجرا درآمد. آزمایش به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار پیاده شد. چهار سطح آبیاری بر اساس مراحل فنولوژیک =I1) آبیاری کامل، I2= آبیاری تا مرحله R3، I3= آبیاری تا مرحله R2 و I4= آبیاری تا مرحله (R1 فاکتور اصلی، و ترکیب دو سطح تراکم 20=D1) بوته در متر مربع و 40=D2 بوته در متر مربع( و سه رقم پاییزه =V1) پدیده (L.R.V.51.51)، =V2 زرقان 279 و =V3 ورامین (295 فاکتورهای فرعی آزمایش را تشکیل دادند. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر رژیم آبیاری، رقم، رقم ´ رژیم آبیاری و تراکم بر عملکرد دانه معنی دار هستند. رقم زرقان از نظر عملکرد دانه در سطوح اول و دوم آبیاری اختلاف معنی داری نشان نداد. تیمارهای آزمایش اثر معنی داری بر درصد روغن نداشتند ولی رقم زرقان بیشترین عملکرد روغن را به خود اختصاص داد. ارقام زرقان و پدیده از نظر وزن صد دانه تفاوت معنی داری نداشته ولی با رقم ورامین اختلاف معنی دار نشان دادند. بیشترین تعداد طبق در بوته در تراکم 20 بوته در متر مربع بدست آمد. بطور کلی، رقم زرقان در سطح آبیاری دوم (I2) از لحاظ عملکرد دانه، عملکرد روغن و استفاده مناسب از آب در مقایسه با دو رقم دیگر برتری نشان داد. البته از لحاظ عملکرد گلبرگ رقم پدیده در تراکم 40 بوته (D2) و سطح آبیاری دوم عملکرد بیشتری را تولید نمود. رقم ورامین نیز که رقمی بدون خار و مناسب برای برداشت گلبرگ است، با توجه به عدم وجود اختلاف قابل توجه با سایر لرقام در سطح دوم آبیاری از نظر عملکرد گلبرگ در مرتبه بعدی قرار گرفت.

در این پژوهش پارامترهای ژنتیکی و فنوتیپی پنج معیار تداوم شیردهی برآورد گردید. معیارهای مورد مطالعه عبارت بودند از: نسبت حداکثر رکورد روزآزمون به میانگین رکوردهای روز آزمون، انحراف استاندارد رکوردهای روزآزمون، درصد شیر نگه داشته شده از زمان اوج شیردهی تا پایان دوره شیردهی، نسبت آخرین رکورد روزآزمون به میانگین رکوردهای روزآزمون و معیاری که از پارمترهای تابع گامای ناقص مشتق می گردد. داده های مورد استفاده شامل 349668 رکورد روزانه بر روی 36487 گاو در دوره شیردهی اول بود که در طی سال های 1370 تا 1382 توسط مرکز اصلاح نژاد دام کشور جمع آوری شده است. وراثت پذیری معیارهای تداوم شیردهی با استفاده از مدل تک صفتی بین 0.0469 تا 0.0819 متغیر بود و در حالت چند صفته افزایش اندکی در آنها مشاهده گردید. همچنین وراثت پذیری تولید شیر 305 روز 0.32 بدست آمد. همبستگی ژنتیکی معیارهای تداوم شیردهی با تولید شیر 305 روز بین -0.61 تا 0.66 متفاوت بود. همبستگی ژنتیکی معیارهای تداوم شیردهی با یکدیگر از -0.926 تا 0.998 متغیر بود. همبستگی های فنوتیپی روندی مشابه با همبستگی های ژنتیکی داشتند با این تفاوت که مقدار آنها کمتر از همبستگی های ژنتیکی بود. نتایج حاصل نشان داد که وراثت پذیری معیارهای تداوم شیردهی بررسی شده در این پژوهش پایین می باشد اما همبستگی بالای ژنتیکی بین میزان تولید شیر و برخی از معیارهای تداوم شیردهی بهبود صفت تداوم شیردهی را با گزینش چند صفتی برای تولید شیر و برخی از این معیارها ممکن سازد.

نیترات یکی از آلاینده های مهم در طبیعت می باشد و ورود بیش از حد این ماده به بدن افراد جامعه باعث بروز بیماری هایی از قبیل مت هموگلوبینمیا و سرطان می شود. به منظور برآورد میزان ورود نیترات به جیره غذایی شهروندان در اردبیل، از مواد غذایی مختلف در زمان های مختلف و از خرده فروشی ها، نمونه های مرکب تهیه و میزان نیترات آنها با روش رنگ سنجی اندازه گیری شد. اطلاعات مربوط به میزان مصرف مواد غذایی از طریق پرسشنامه هایی که برای 50 خانوار 240) نفر( تکمیل شد مشخص گردید سپس متوسط میزان ورود نیترات به جیره غذایی محاسبه گردید که برابر 6.16 میلی گرم بر کیلوگرم وزن دن در روز بود. این رقم بسیار بیشتر از مقدار مجاز تعیین شده توسط سازمان های بهداشت جهانی و خواروبار سازمان ملل است 3.7) میلی گرم بر کیلوگرم(. این امر، برای افراد جامعه خطر بالقوه محسوب می شود از میان مواد غذایی، سبزیجات برگی بیشترین سهم را در ورود نیترات به جیره غذایی بر عهده داشتند که برابر 60 درصد از میزان کل بود. از بین این سبزیجات کاهو، اسفناج و سبزی خوردنی بیشترین میزان نیترات را داشتند. با توجه به مصرف زیاد نان و میزان نسبتا قابل توجه نیترات در این ماده غذایی، باید توجه بیشتری نسبت به منبع ورود نیترات به آن معطوف شود. انجام تحقیقات بیشتر در مورد منبع ورود نیترات به مواد غذایی و تاسیس آزمایشگاه مرجع برای کنترل مداوم میزان نیترات در مواد غذایی توصیه می شود.

فندق به خاطر داشتن مقدار بالای روغن، اسیدهای چرب ضروری، استرول ها، آنتی اکسیدان ها و مواد معدنی دارای ارزش تغذیه ای قابل توجهی است. اسیدهای چرب تک غیر اشباعی و چند غیراشباعی و همینطور استرول ها در کاهش کلسترول لیپوپروتئینی با دانسیته پایین (LDL) و کاهش بیماری های قلبی و عروقی نقش بسزایی ایفا می کنند. در این تحقیق، اسیدهای چرب و استرول های روغن بدست آمده از فندق های برداشت شده از باغ های ایران بوسیله GC اندازه گیری شده است. چهار رقم فندق از چهار منطقه مغان، قزوین، رودسر) شمال کشور( و فندقلوی اردبیل از نظر ترکیبات اسید های چرب موجود در روغن این ارقام اندازه گیری و با هم مورد مقایسه قرار گرفتند. درصد روغن استخراج شده در این نمونه ها بین 52-55 درصد بوده است. اسیدهای چرب اولئیک، لینولئیک، لینولنیک، پالمیتیک، استئاریک، ایکوزانوئیک (Eicosanoic Acid) و ایکوزنوئیک (Eicosenoic Acid) شناسایی و اندازه گیری شد. بیشترین آنها مربوط به اسید اولئیک و اسید لینولئیک بود که در بین ارقام مورد آزمایش رقم های قزوین و فندقلوی اردبیل به ترتیب دارای بیشترین مقدار اسید اولئیک (%80.6) و اسید لینولئیک (%19.4) بودند. بتا – سیتوسترول، استیگماسترول، کمپسترول، کلسترول و دلتا – 5 – اوناسترول در نمونه های روغن شناسایی گردیدند که بیشترین آنها مربوط به -b سیتوسترول 1502) قسمت در میلیون( در رقم مغان، کامپسترول 98) قسمت در میلیون( در رقم مغان، استیگما سترول 23) قسمت در میلیون( در رقم مغان و دلتا -5 اوناسترول 115) قسمت در میلیون( در رقم فندقلوی اردبیل تعیین شدند. میزان آلفا – توکوفرول )ویتامین (E نیز در روغن های استخراج شده از نمونه ها به وسیله HPLC اندازه گیری شد که بیشترین مقدار آلفا – توکوفرول مربوط به رقم فندقلوی اردبیل 477.5) قسمت درمیلیون( و کمترین مقدار مربوط به رقم مغان 323.8) قسمت در میلیون( بود.

امروزه افراد جامعه در رژیم غذایی خود علاقه زیادی به غذاهای کم کالری دارند. در این راستا پکتین با درجه استریفیکاسیون پایین، تولید فرآورده های ژله ای از قبیل ژله، مربا و مارمالاد را با استفاده از مقادیر کم شکر امکانپذیر می سازد. در این مطالعه از پکتین به دست آمده از طبق گل آفتابگردان به دلیل اینکه از نوع کم استر بوده و از توانایی تشکیل ژل در گستره وسیعی از pH به ویژه در pH های نزدیک خنثی با حضور یون کلسیم و مقادیر کم شکر برخوردار است استفاده گردید. در فرمولاسیون ژله های مختلف کم کالری آب سیب شامل )پکتین -1 0.5 درصد، شکر 10-30-50 درصد، pH 2.5، 3.5، 4.5 و کلرور کلسیم در مقادیر 10-30-50 میلی گرم به ازای هر گرم پکتین( در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملا تصادفی مورد آزمایش قرار گرفت. خواص بافتی ژله های تهیه شده با دستگاه اینستران و خواص ارگانولپتیکی آنها از طریق تست پانل تعیین گردید. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که درصد پکتین و کلرور کلسیم دارای اثر معنی دار بر روی خواص بافتی و اوگانولپتیکی ژله ها می باشد. در حالی که مقدار شکر دارای تاثیر معنی دار روی خواص اورگانولپتیکی ژله ها بود ولی تاثیر آن روی خواص بافتی معنی دار نبود.

کارآیی چند حشره کش جدید در مقایسه با سموم فسفره آلی فوزالون و آزینفوس متیل متداول علیه کرم سیب، طی سال های 1382 و 1383 در باغات سیب ارومیه مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 10 تیمار شامل: استامیپراید )موسپیلان اس پی (%20 0.5 در هزار، ایندوکساکارب )آوانت اس سی (150 0.3 و 0.45 در هزار، لوفنورون )مچ ای سی (%50 1 در هزار، فوزالون )زولون ای سی (%35 1.5 در هزار، فن پروپاترین )دانیتول اف ال (%10 1 در هزار، تیاکلوپراید )کالیپسو اس پی (480 0.3 در هزار، آزینفوس متیل )گوزاتیون ای سی (%20 2 درهزار، هگزافلومورون )کنسالت ای سی (%10 0.75 در هزار و شاهد )آب پاشی( هر یک در 4 تکرار در دو باغ سیب واقع در روستاهای خضرآباد و دیزج تکیه در منطقه باراندوزچای ارومیه انجام گردید. درصد آلودگی کلیه تیمارها )حشره کش ها و شاهد( به کرم سیب بر اساس شمارش تعداد کل میوه های سالم و آلوده یک فصل زراعی تعیین و پس از تبدیل داده ها به جذر آرک سینوس مورد تجزیه آماری قرار گرفت و سپس میانگین درجه آلودگی تیمارها با استفاده از آزمون چند دامنه ای دانکن مقایسه گردید. نتایج نشان می دهد که اختلاف تیمارهای آزمایشی در سطح احتمال 1 درصد معنی دار است. مقایسه میانگین ها معلوم می کرد که اختلاف کلیه تیمارها با شاهد در سطح احتمال 5 درصد معنی دار است لذا همه سموم آزمایشی در کنترل کرم سیب نسبت به شاهد موثر بودند. تاثیر سموم تیاکلوپراید 0.3 درهزار، فن پروپاترین 1 در هزار و استامیپراید 0.5 در هزار مشابه سم فسفره آزینفوس متیل با دز مصرفی 2 در هزار بود و اختلاف معنی داری در سطح احتمال 5 درصد بین آنها وجود نداشت. سموم هگزافلومورون 0.75 در هزار و دو دز 0.3 و 0.45 در هزار ایندوکساکارب در یک گروه جداگانه قرار گرفتند و چون اختلاف معنی داری در سطح احتمال 5 درصد بین این گروه و حشره کش های متداول به مصرف، آزینفوس متیل و فوزالون وجود داشت لذا این ترکیبات به اندازه سموم فسفره آزمایشی در کنترل کرم سیب موثر نبودند.

به منظور جمع آوری و شناسایی کنه های راسته Astigmata از خاک مزارع یونجه مناطق جنوب غربی استان آذربایجان شرقی )سردرود، خسروشهر، اسکو، کندوان، آذرشهر، گوگان، بناب، عجب شیر و مراغه( بررسی فونستیکی در سال 1384 انجام گرفت. در این بررسی از مجموع نه منطقه، تعداد 81 نمونه خاک برداشته شد که در مجموع، تعداد دو خانواده، هشت جنس و 11 گونه شناسایی گردیدند. در میان جنس های جمع آوری شده، بیشترین درصد از تعداد کل کنه های جمع آوری شده را جنس Tyrophagus Oudemans, 1924 و کمترین درصد را جنس های Aleuroglyphus Zachvakin, 1935 و Caloglyphus Berlese, 1923 به خود اختصاص دادند که از مناطق بناب )بیشترین( و اسکو و کندوان )کمترین( جمع آوری شده بودند. در مناطق مورد مطالعه گونه Tyrophagus putrescentiae Schrank, 1781 با 44.58 درصد و گونه Aleuroglyphus ovatus Troupeau, 1878 با 0.3 درصد که به ترتیب از مناطق خسروشهر، اسکو، آذرشهر، گوگان، کندوان، عجب شیر، بناب، مراغه (T. putrescentiae) و کندوان (A. ovatus) جمع آوری شده بودند به ترتیب بیشترین و کمترین تعداد را به خود اختصاص دادند. در بین مناطق مورد مطالعه، خسروشهر بیشترین درصد (28.79) و گوگان و سردرود کمترین درصد (0.6) از کنه های شناسایی شده را دربر داشتند. در این مطالعه گونه های زیر برای اولین بار از مناطق مذکور گزارش می شوند:خانواده (Aneotidae krantz, 1978) Histiostommatidae Berlese, 1897: گونه Histiostomma feroniarum Du four, 1939 )آذرشهر)؛ خانواده Acaridae Latreille, 1802 ; Suidasia Oudemans, 1905 )خسروشهر، آذرشهر و بناب( Berlese, 1923;، Caloglyphus )اسکو( ; Tyrophagus perniciosus Zachvatkin, 1991 )خسروشهر و آزادشهر( T.longior Gervais, 1844 ; )سردرود، خسروشهر، اسکو، آذرشهر و بناب ( T.similis Volgin, 1949; )خسروشهر، اسکو، کندوان و آذرشهر( T. seiswanderi Johnston & Bruce, 1965; )اسکو و کندوان( T. brevicrinatus Robertson, 1959; )خسروشهر، اسکو آذر شهر و بناب ( T. putrescentiae Schrank, 1781; )خسروشهر، اسکو، کندوان، آذرشهر، عجب شیر، گوگان، بناب و مراغه( Tyroborus lini Oudemans, 1924; )خسروشهر، اسکو، کندوان، آذرشهر، عجب شیرو بناب( Aleuroglyphus ovatus Troupeau, 1878; )کندوان( Rhizoglyphus robini Clapared, 1869; )خسروشهر، کندوان، اسکو و اذرشهر( و Acarus tyrophagoides Zachvatkin, 1941 )خسروشهر و اسکو(.

طی سال های 1373 و 1374 و مطالعات تکمیلی در طول 1382-1383 از مزارع گندم مناطق مختلف استان لرستان در مجموع 109 جدایه قارچ از طوقه و ریشه پوسیده گندم جداسازی شدند که از میان آنها 45 جدایه متعلق به جنس Fusarium بودند. Fusarium verticillioides، F.equiseti و F.proliferatum به ترتیب با 62.2، 4.5 و 4.5 در صد جدایه بیشترین فراوانی و F.solani، F.chlamydosporum، F.avenaceum، F.semitectum، F.lateritium، F.sambucinum، F. subglutinans، F.acuminatum، F.reticulatum و Fusarium sp. به ترتیب کمترین فراوانی را داشتند. در میان دیگر قارچ ها Bipolaris hawaiiensis و B. sorokiniana به ترتیب با 18.4 و 13.8 درصد جدایه بیشترین فراوانی و Rhizoctonia solani با 1.8 درصد کمترین فراوانی را داشتند. به استناد بررسی های انجام شده گونه های F.reticulatum، Fusarium sp.، Bipolaris hawaiiensis، Alternaria triticina  و Curvularia senegalensis برای اولین بار در ایران از ریشه و طوقه گندم جداسازی و بیماری زایی آنها به اثبات رسید. بیماری زایی دو گونه F.lateritium و F.subglutinans نیز در گندم برای اولین بار گزارش می شود.

سفید بالک پنبه یکی از مهمترین آفات گیاهان زراعی، گلخانه ای و زینتی است که افزون بر تغذیه از شیره گیاهی، به دلیل انتقال بیماری های ویروسی، ترشح عسلک و کاهش فتوسنتز از اهمیت زیادی برخوردار است. در سال 1381 برگ های پنبه آلوده به پوره ها و شفیره های این آفت از کشتزارهای پنبه داراب، قم، ساوه، گنبد، گرگان، ورامین، گرمسار، ارزوییه ) کرمان(، رفسنجان، شوشتر و محوطه دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس گردآوری شد. حشرات کامل هر یک از جمعیت ها، پس از خارج شدن از پوسته شفیرگی، بوسیله اسپیراتور گردآوری شده، تا زمان انجام آزمایش های مولکولی، داخل میکروتیوپ در تانک محتوی نیتروژن مایع نگهداری شدند. به منظور بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت های سفید بالک پنبه در ایران، از تکنیک رپید با 5 آغازگر)ده نوکلئوتیدی( استفاده شد. تمام آغازگرها توانستند دی. ان. آی. حشرات مورد بررسی را تکثیر و تولید نوارهای مشخص نمایند. تعداد 71 نوار به عنوان نشانگر انتخاب شدند که وزن مولکولی آنها بین 200 تا 3000 جفت باز بود. دندروگرام، بر اساس ضریب تشابه نی و فاصله اقلیدسی به روش یو. پی. جی. ام. ای. رسم شد. بر این پایه ژنوتیپ ها به 6 گروه تقسیم شدند که شامل گروه های: (1 داراب (2 شوشتر (3 ارزوییه (4 رفسنجان (5 ورامین (6 گرمسار، ساوه، دانشکده کشاورزی، قم، گرگان و گنبد بود. نتایج به دست آمده روشن می کند که جدایی جغرافیایی، تنها عامل به وجود آورنده تنوع ژنتیکی نیست و بین توده های با قدرت تهاجمی بالا و توده های با قدرت تهاجمی کم تنوع ژنتیکی خوبی وجود دارد. با استفاده از پارامترهای بیولوژیکی و بر اساس فاصله اقلیدسی و به روش یو. پی. جی. ام. ای تجزیه خوشه ای انجام، و بین گروه بندی بر اساس صفات کیفی )نشانگرهای مولکولی( و صفات کمی )نشانگرهای بیولوژیکی( %68 همبستگی دیده شد. نتیجه گیری شد که با استفاده از تکنیک رپید – پی. سی. آر، می توان با سرعت و با دقت بسیار بالا، بیوتیپ های جمع آوری شده از مناطق مختلف ایران را شناسایی و معرفی کرد.

به منظور ارزیابی اثرات عصاره های گیاهی منتول و تیمول در مقایسه با اثرات داروی پریزین بر کنه واروآ Varroa destructor (Mesostigmata, Varroidae) آزمایشاتی در منطقه سردسیر دهبکری از استان کرمان در سال های 1377-1379 انجام شد. از 8 تیمار مختلف شامل پریزین دارای 3.2 درصد ماده موثر کومافوس، 20 گرم کریستال منتول، 35 گرم کریستال منتول، 50 گرم کریستال منتول، 0.25 گرم تیمول در هر لیتر شربت، 0.5 گرم تیمول در هر لیتر شربت، 1 گرم تیمول در هر لیتر شربت و تیمار شاهد )بدون ترکیبات کنه کش( استفاده شد که تیمارها به صورت طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار و روی کلنی های زنبور عسل اروپایی Apis mellifera و در منطقه دهبکری از توابع شهرستان بم در استان کرمان مورد مقایسه قرار گرفتند. اثر کنه کشی تیمارها با استفاده از روش صفحه چسبناک (Sticky board) ارزیابی گردید. در این آزمایشات تاثیر تیمارها بر روی تلفات کنه، تلفات زنبور بالغ و ملکه کشی در کلنی های انتخابی مورد مطالعه قرار گرفت. در منطقه سردسیری طی دو مرحله تکرار آزمایش بیشترین تاثیر درمانی روی کنه در سطح %1 مربوط به تیمار پریزین 85.86) درصد( و سپس به ترتیب مربوط به تیمارهای تیمول 1 گرم 68.57) درصد(، تیمول 0.5 گرم 65.78) درصد(، کریستال منتول 50 گرم 62.06) درصد( و کریستال منتول 35 گرم 54.68) درصد( مشاهده شد که بین تیمارهای فوق الذکر )به غیر از تیمار پریزین( هیچ اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. بنابراین با توجه به عدم وجود اختلاف معنی دار بین تیمارهای ذکر شده و همچنین هزینه کمتر و کاهش احتمال ایجاد مقاومت در کنه ها، استفاده از کریستال منتول 35 گرم در منطقه سردسیری ترجیح داده می شود.