دانشور پزشکی: نشریه پژوهشی پایه و بالینی
سال:1381 | دوره:10 | شماره:41 (ویژه مقالات علوم پزشکی) |تعداد مقالات:11

ورود آگونیست GnRH در میدان روش های کمکی باروری ART شروع یک روش نوین درمانی بود که باعث کاهش موارد LH Surge از 20 درصد به حدود 2 درصد و در نتیجه، افزایش میزان موفقیت سیکل های ART شد. از عوارض مصرف این آگونیست ها، بروز کیست های تخمدانی است که رابطه آن با مرحله افزایش ناگهانی (Flare up) اگونیست ها به شدت مطرح است و امکان دارد بر نتایج درمان نیز تاثیر منفی داشته باشد. میزان فراوانی این کیست ها بین 50 – 8 درصد گزارش شده و تاثیر عواملی مثل سن – میزان FSH بازال و تعداد دفعات تکرار سیکل در بروز آن مورد بحث است. هدف از این مطالعه، بررسی میزان فراوانی این کیست ها و عوامل مرتبط با آن، از جمله سن و میزان FSH بازال است. در این مطالعه تعداد 491 بیمار که در نیمه دوم سال 1379 در موسسه رویان تحت عمل IVF یا ICDI قرار گرفته بودند. به صورت گذشته نگر بررسی شدند. تمام بیماران، پروتکل long استاندارد برای IVF داشتند و وجود ساختمان کیستی 20 mm≤ پس از دو هفته مصرف بوسرلین زیر جلدی به عنوان کیست در نظر گرفته شد. سن، علت و مدت ناباروری، و میزان هورمون های بازال، در همه بیماران بررسی و ثبت شد و به منظور مقایسه این متغیرها در گروه با کیست و بدون آن از آزمون های آماری، کای اسکویر، استیودنت و فیشر استفاده گردید. میزان فراوانی کیست در این مطالعه 5.9 درصد بود. تفاوت آماری معناداری بین گروه کیست دار و بدون کیست از نظر سن ( 5.7±30.4 در گروه کیست دار و 5.7±30.8 در گروه بدون کیست) و سطح بازال FSH (3.4±6.01در گروه کیست دار و 5.4±6.5در گروه بدون پکیست) وجود نداشت. میزان فراوانی کیست در این مطالعه، مشابه آمار سایر مطالعات جهانی، ولی در حد پایین طیف آن قرار داشت (50 – 8درصد). اگر چه بعضی مطالعات، ارتباط مثبتی بین بروز این کیست ها با سن و میزان FSH بازال – که دو شاخص مهم پیشگویی ذخیره تخمدانی هستند – یافته اند، ولی در این مطالعه ارتباط معناداری بین این عوامل و بروز کیست مشاهده نشد. این که بروز کیست ها تاثیری در نتایج IVF از جمله تعداد فولیکول، اووسیت، جنین و میزان بارداری دارد یا نه، نیازمند مطالعات وسیع تر در آینده است.

به منظور بررسی تاثیر تمرین هوازی زیر بیشینه (Submax – Exercise)  با شدت 56 درصدِ حداکثر ضربان قلب ذخیره (30 تا 70 درصد HRR) بر کارایی دستگاه انتقال اکسیژن بیماران دیابتی IDDM، تعداد 25 نفر بیمار با دامنه سنی 18 تا 28 سال و میانگین سابقه بیماری 5 سال و تزریق pmol 48.8 انسولین به طور روزانه و دامنه ظرفیت عملی 46.5ml.kg.min تا 55.7، به روش تصادفی ساده در دو گروه تجربی (15 نفر) و کنترل (10 نفر)، قرار گرفتند که 2 نفر از گروه تجربی به دلیل عدم استعمال انسولین و مصرف دارو در ادامه تحقیق حذف شدند.مشخصات فیزیکی گروه های کنترل و تجربی شامل: سن (3.37±21.4 و 3.06 ±20.38سال)، وزن (16.70±64.90 و 5.79±61.58 کیلوگرم)، قد (6.31±165.75 و 6.27±166.88 سانتی متر) و شاخص جرم بدن (0.01±1.06 و 0.006±1.06 gr.cc) بود.گروه تجربی در ظ رف 9 هفته و در هر هفته 2 نوبت به مدت 30 تا 60 دقیقه در هر جلسه، در پارک جنگلی به تمرینات ویژه متناوب هوازی پر داخت. عوامل عملکردی دستگاه قلب و عروق [نبض اکسیژن (O2.Pulse) ، حجم ضربه ای (SV)، هزینه اکسیژن میوکارد (MVO2)، ظرفیت هوازی (VO2max)، ضربان قلب رویکاوری و زمان اجرا] در گروه تجربی در شرایط پیش و پس از اعمال متغیر مستقل و در گروه کنترل، در شرایط پیش آموزن با استفاده از پروتکل بیشینه تریدمیل بروس اندازه گیری شد. در گروه های مستقل و وابسته روش آماری MANOVA و رابطه بین عوامل از آنالیز رگرسیون چند متغیری بررسی شدند.افزایش معنادار در نبض اکسیژن، حجم ضربه ای، ظرفیت هوازی و زمان اجرا و نیز کاهش معنادار در ضربان قلب ریکاوری مشاهده گردید (P<0.005) از طرف دیگر، تغییر کاهنده هزینه اکسیژن میوکارد در بیماران هنگام کار هوازی با میانگین اکسیژن مصرفی 61.3 ml.kg.min از جنبه بالینی قابل توجه است.یافته های این پژوهش نشان می دهد که تمرین اکسایشی زیر بیشینه (Oxidative submax Training) با شدت 56 HRR درصد که به روش تناوبی (Interval Aerobic Exersise) انجام می گیرد. موجب سازگاری های فیزیولوژیک مرکزی و محیطی دستگاه قلب و عروق در بیماران دیابتی IDDM شده است.

در سال 1995 امید به زندگی در ژاپن به بیش از 65 سال و در برخی از کشورهای اروپایی و امریکای شمالی به 80 سال رسید. از طرف دیگر، اگر مساله اصلی و عمده بهداشت در قرن گذشته فقط «زنده ماندن» بود، این امر برای قرن حاضر، زندگی کردن با کیفیتی برتر است. دوره سالمندی دوره ای نیست که بتوان عوارض پیش امده در ان را درمان کرد. بلکه برای پیشگیری از این عوارض مانند پیرچشمی، پیرگوشی، بیماری های مزمن و غیره باید از سال های خیلی قبل یعنی از دوره کودکی، نوجوانی و جوانی برنامه ریزی های مناسب را انجام داد و از توانایی های جسمی روانی و اجتماعی خود به حدی استفاده کرد که در دوره سالمندی با مشکلات کم تری مواجه شویم. از ان جا که پیری انسان نتیجه تداخل و بر هم پیچیدگی عوامل فیزیولوژیک، روانی و اجتماعی است، هنگامی که می توان به زوایای این امر در درون افراد پی برد و ان را تجزیه و تحلیل و ارزیابی کرد که دانش مناسب، مهارت لازم و زمان کافی در اختیار باشد.این پژوهش، مطالعه ای توصیفی – تحلیلی در مورد میزان اگاهی و عملکرد نظری افراد 65 – 20 ساله شهر کرمان در مورد بهداشت دوره سالمندی است که میزان اگاهی و عملکرد نظری مردم شهر را برحسب متغیر سن، جنس، وضعیت تاهل، تعداد فرزندان، میزان تحصیلات و شغل مورد بررسی قرار داده است. به این منظور با استفاده از نمونه گیری خوشه ای، شهر کرمان به 30 منطقه تقسیم و از هر منطقه تعداد 24 – 23 پرسشنامه پر شد که این پرسشنامه ها براساس نسبت هرم سنی در بین سه گروه سنی در هر منطقه توزیع گردید.نتایج نشان داد که اگاهی و عملکرد در سه گروه سنی 34 – 20، 49 – 35 و 65 – 50 دارای اختلاف معناداری است. به طوری که گروه سنی 34 – 20 سال اگاهی و عملکرد بهتری نسبت به دو گروه دیگر داشتند (P<0.05). اگاهی خانم ها و اقایان اختلاف معناداری نداشت؛ اما این اختلاف در مورد عملکرد دو جنس معنادار، و اقایان بهتر از خانم ها بود (P<0.001). افرادی که تحصیلات بالاتری داشتند از اگاهی و عملکرد بهتری برخوردار بودند (P<0.001). اگاهی در گروه های شغلی مختلف تفاوتی نداشت، اما عملکرد در افرادی که شغل دولتی داشتند نسبت به بقیه مشاغل بهتر بود (P<0.001).نتایج تحقیق نشان داد که اختلاف بین سه گروه سنی در مورد اگاهی از سلامت روانی و عملکرد از سلامت جسمی، روانی و اجتماعی معنادار است و گروه سنی 65 – 50 سال اگاهی و عملکرد بهتری دارد (P<0.001). اختلاف اگاهی و عملکرد از سلامت اجتماعی و روانی در دو جنس، معنادار و در خانم ها بهتر از اقایان بود (P<0.001). عملکرد جسمی، اجتماعی و روانی در مجردین و افرادی که فرزند نداشتند بهتر از متاهلین و بچه دارها بود (P<0.001). اگاهی از سلامت روانی در افراد بی سواد و عملکرد از سلامت جسمی، اجتماعی و روانی در افراد لیسانس و بالاتر از لیسانس بهتر از گروه های دیگر بود (P<0.05) عملکرد از سلامت جسمی، روانی و اجتماعی افرادی که شغل دولتی داشتند بهتر از گروه های دیگر بود (P<0.001).

CGRP نروپپتایدی است که در بسیاری از موتونرون ها یافت می شود و با سرعتی معادل یک میلی متر در ساعت به سمت محیط رفته، در پایانه های عصبی آزاد می گردد. در تحقیقات قبلی اظهار شده که این نروپپتاید دو اثر مهم زیر را بر محل اتصال عصب و عضله بر جا می گذارد: الف) در کوتاه مدت بر عملکرد گیرنده های استیل کولینی اثر می گذارد؛ ب) در بلند مدت باعث افزایش ساخت گیرنده های استیل کولینی می شود.هدف از تحقیق حاضر عبارت بود از تعیین اثر افزایش طولانی مدت فعالیت عصبی – عضلانی بر مقدار نسبی CGRP در جسم موتونرون ها.ده عدد موش سفید ماده به طور تصادفی به دو گروه ساکن و ورزیده تقسیم شدند. موش های ورزیده به مدت 16 هفته، هر هفته 5 روز، هر روز یک جلسه، و هر جلسه 2 ساعت روی یک نوار گردان – با شیب 5 درصد و سرعت 30 متر در دقیقه – دویدند. موتونرون های عضله نعلی با استفاده از FG نشاندار شدند. در مرحله بعد، پس از پرفیوژن حیوانات، نخاع آن ها خارج شد و در ناحیه مورد نظر، قطعات 25 میکرومتری از برش طولی نخاع تهیه گردید. سپس با استفاده از روش های ایمونوهیستو شیمیایی و با بهره گیری از تجزیه و تحلیل تصاویر، مقدار نروپپتاید در نرون های دو گروه اندازه گیری و مقایسه شد.استفاده از مدل آماری تحلیل واریانس دو طرفه، حاکی بود که مقدار CGRP در جسم موتونرون های ورزیده به طور معنادار P<0.05 درصد) افزایش یافته است. نسبت موتونرون های دارای نروپپتاید و فاقد آن در دو گروه موش ها تفاوت معناداری را نشان نداد. همچنین هیچ تفاوتی بین موتونرون های مربوط به عضلات تند انقباض و کند انقباض، از نظر مقدار CGRP مشاهده نشد. این افزایش در مقدار نروپپتاید احتمالا نقش مهمی در تغییرات ساختاری و عملکردی که در پی تمرین در محل اتصال عصب و عضله گزارش شده است ایفا می کند.

ضعف، شایع ترین علامت سکته مغزی است و با الگوهای مختلف مرتبط با موضع آناتومیک سکته ایجاد می شود. در این مطالعه، رابطه موضع ضعف با توپوگرافی تصویری آنفارکت مغزی در یکصد بیمار پی در پی که به طور مقطعی در بیمارستان دانشگاهی امام رضا در بیرجند در سال 1379 – 1380 بستری شده اند، بررسی گردید. تشخیص بالینی سکته مغزی و معاینه محدوده ضعف حرکتی توسط نورولوژیست، توپوگرافی تصویری آنفارکت مغزی با استفاده از دستگاه سی تی اسکن توشیبا، و تطابق توپوگرافی آنفارکت با آناتومی عروقی مغز به وسیله نقشه های توپوگراف به عمل آمده است. 57 بیمار همی پلژیک بودند، ولی رابطه مشخصی بین همی پلژی و توپوگرافی آنفارکت مغزی یافت نشد. 3 نفر از بیماران همی پلژیک ضعف با ارجحیت براکیوفاسیال داشتند و 5 بیمار مورد مطالعه نیز مبتلا به ضعف صورت و اندام فوقانی بدون درگیری اندام تحتانی بودند. در دو گروه فوق، توپوگرافی آنفارکت در محدوده شریان مغزی میانی بود. گرچه در یک بیمار با مونوپلژی اندام تحتانی، آنفارکت در محدوده شریان مغزی میان بود. گرچه در یک بیمار با مونوپلژی اندام تحتانی، آنفارکت در محدوده شریان مغزی قدامی بود، ولی توپوگرافی فوق تمایل بیشتری برای ایجاد همی پلژی داشت. توجه به رابطه علایم بالینی سکته مغزی با موضع تصویری آنفارکت مغزی منجر به درک بهتر نور و توپولوژی می گردد.

آلفایک آنتی تریپسین (AAT) گلیکوپروتیینی است که در هپاتوسیت ها ساخته می شود و مقدار سرمی آن به شرایط عمومی بدن بستگی دارد و به این علت به آن پروتیین فاز حاد می گویند. جرم مولکولی آن حدود 52 کیلو دالتون است. این پروتیین به وسیله دو ژن که در بازوی کوتاه کروموزوم چهارده قرار دارند به صورت هم بارز بیان می شود. مهم ترین وظیفه این پروتیین، مهار آنزیم هایی است که در جایگاه فعال خود دارای رزیدوی سرین هستند و به این علت آن را مهار کننده سرین پروتیاز (Serine Protease Inhibitor) یا سرپین می نامند. آلل های این پروتیین به چهار گروه طبیعی (M1 ,M2 ,M3 ,M4 ,M5) کمبود شدید (severe deficient) مانند آلل z، با کمبود متوسط (moderate deficient) مانند آلل s، و آلل نول.(Null) تقسیم می شوند. این تقسیم بندی براساس حرکت الکتروفورزی، غلظت سرمی، ساختمان مولکول، و نیمه عمر این پروتیین است. نقص و کمبود این پروتیین باعث بروز بیماری های مختلف در کبد (بیمارهای کبدی بدون علت مشخص در نوزادان و کودکان و هپاتوسلولار کارسینوما در بزرگسالان)، بیماری های ریوی (آمفیزم)، بیماری های التهابی و سیستم ایمنی (رماتیسم التهابی مفاصل و آسم) و بیماری کلیوی (گلومرولونفریت) می شود. یووییت، بیماری التهابی چشمی است که علل ایجاد آن هنوز به خوبی مشخص نیست، ولی از جمله عوامل موثر در این بیماری را سیستم ایمنی، عوامل عفونی، عوامل ژنتیک، و یا عوامل محیطی می دانند. این بیماری براساس ناحیه ای از چشم که درگیر می شود به انواع خلفی، قدامی، پان یووییتیس و پارس پلانیتیس تقسیم می شود. با توجه به نقش آلفایک آنتی تریپسین در 103 بیمار مبتلا به یووییت که از مرداد ماه 1376 تا مرداد ماه 1378 به مرکز چشم پزشکی الزهرا (س) زاهدان مراجعه کردند، مورد بررسی قرار گرفت و با فنوتیپ های آلفایک آنتی تریپسین در 167 فرد طبیعی که هیچ گونه بیماری سیستمیک یا چشمی نداشتند مقایسه شد. براساس نتایج به دست آمده از این تحقیق، در گروه بیماران یووییت 63 نفر دارای فنوتیپ های طبیعی (M1M2 ,M1M1 ,M2M2)، 14 نفر (M1S)، 9 نفر (M2S)، 10 نفر (M1Z)، 3 نفر (MZ) و 4 نفر (MV) بودند، در حالی که در گروه شاهد 160 نفر دارای فنوتیپ های طبیعی، (M1M2 ,M1M1 ,M2M2)، 3 نفر (M1S)، یک نفر (M2S) و 3 نفر (M1Z) بودند و فنوتیپ MV و MZ هم وجود نداشت. با توجه به این که فنوتیپ های M1Z، M1S، M2S، MZ و MV در دسته فنوتیپ های غیرطبیعی قرار می گیرند، بین فنوتیپ های غیر طبیعی در گروه شاهد و مورد اختلاف معنادار وجود دارد (P<0.0001).

هدف از این مطالعه، بررسی انسیدانس و ارزیابی ریسک فاکتورهای همراه با اختلال تحمل گلوکز پس از زایمان در بیماران مبتلا به دیابت بارداری بوده است.تعداد 60 خانم مبتلا به دیابت بارداری در دوران پس از زایمان تحت آزمایش تحمل قند 2 ساعته با 75 گرم گلوکز قرار گرفتند و با توجه به معیارهای توصیه شده انجمن زنان مامایی امریکا گروه بندی شدند.9 بیمار (15 درصد) دیابتیک و 8 نفر (13 درصد) دچار اختلال تحمل گلوکز بودند. نیاز به انسولین طی بارداری برای کنترل قند خون رابطه ای معنادار با بروز دیابت و اختلال تحمل گلوکز پس از زایمان دارد (p<0.0000). سن بارداری در زمان تشخیص دیابت نیز به طور مشخص با اختلال تحمل گلوکز پس از زایمان مرتبط است (P<0.05).خانم هایی که دچار عارضه دیابت بارداری می شوند، در معرض ابتلا به دیابت و اختلال تحمل گلوکز پس از زایمان هستند. آن دسته از بیمارانی که طی بارداری نیاز به انسولین درمانی پیدا کرده و همچنین قبل از 24 هفتگی بارداری دیابت آنها تشخیص داده شده، به طور مشخص بیش تر در خطر اختلال تحمل گلوکز پس از زایمان هستند.

در این بررسی، سرعت انتشار امواج فراصوتی در بافت سالم پستان و ضایعات خوش خیم و بدخیم در دماهای 20 تا 35 درجه سانتی گراد اندازه گیری و مقایسه شده است تا توسط این پارامتر، امکان تمایز بافت پستان از ضایعات فراهم گردد. در اندازه گیری های کمی سرعت انتشار امواج فراصوتی 57 نمونه بافت پستان انتخاب شد که شامل 17 مورد بافت سالم پستان، 20 مورد بافت خوش خیم و 20 مورد بافت بدخیم بود. نمونه ها در موارد شبیه ساز بافت پستان کاشته شدند و تصاویر اولتراسوند(A – mode) نمونه ها در 20، 25، 30 و 35 درجه سانتی گراد پردازش و مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسی سرعت در بافت های مورد نظر نشان داد که سرعت انتشار امواج فراصوتی در همه دماها، فاکتور مهمی برای تشخیص نمونه های سالم از ضایعات خوش خیم و بدخیم در شرایط In virto است. ارزیابی سرعت امواج فراصوتی در کلیه نمونه ها نشان داد که در بافت های سالم پستان و تومورهای بدخیم و خوش خیم، سرعت امواج فراصوتی نسبت به دما به طور خطی افزایش می یابد. در دمای 20 درجه سانتی گراد، سرعت در ضایعات خوش خیم و بد خیم کمی متفاوت است. نتایج بررسی نشان می دهد که تخمین سرعت انتشار امواج فراصوتی می تواند کمک موثری به تمایز نمونه های بافتی سالم پستان از ضایعات خوش خیم و بدخیم در همه دماها بکند.

تومور آمیلویید، پدیده ای نادر است که امکان دارد به صورت اولیه یا ثانویه همراه با سایر اختلالات دیده شود. وجود تومور به صورت یک توده در قسمت های مختف بدن، بخصوص استخوان ها، دستگاه عصبی، ریه و ... گزارش شده است. در این مقاله یک بیمار 70 ساله با تومور بیضه معرفی می گردد که با یافته های پاتولوژیک و رنگ آمیزی اختصاصی با قرمز کنگو (congored) تشخیص تومور آمیلوئید برای او مطرح شد. بیمار معرفی شده اولین مورد معرفی بیمار مبتلا به تومور آمیلوئید بیضه است.