دانشور پزشکی
سال:1381 | دوره:9 | شماره:38 |تعداد مقالات:10

باکتری های بی هوازی نقش مهمی در ایجاد عفونت های پریودنتال دارند. در بین این دسته از باکتری ها، پورفیروموناس ژنژیوالیس همواره به عنوان یکی از اصلی ترین عوامل معرفی می شود. برای مط العه باکتری های بی هوازی دهان ، یکی از مهم ترین مراحل ، انتقال نمونه از کلینیک های دندان پزشکی به آزمایشگاه است . برای انجام این مهم ، در ایران معمولا از کشت مایع تیوگلیکولات استفاده می شود. در این مط العه ، هدف اصلی ، بررسی قدرت زنده ماندن باکتری های بی هوازی در زمان های مختلف (صفر، یک ، 3 و 5 ساعت ) در محیط مذکور است . با توجه به این که عملا امکان بررسی تمام بی هوازی ها وجود ندارد، لذا پورفیروموناس ژنژیوالیس به عنوان باکتری شاخص انتخاب گردید. سپس با تلقیح سوسپانسیون باکتری در محیط کشت مذکور، در زمان های صفر، یک ، سه و پنج ساعت بعد از تلقیح ، تعداد باکتری های زنده شمارش شد. همچنین این آزمایش با محیط مذکور که توسط غنی کننده های همین ، ویتامین K1 و بی کربنات سدیم تقویت شده بود، تکرار گردید. نتایج حاصل از آزمایش ها نشان داد که فقط تا بعد از گذشت یک ساعت در محیط بدون غنی کننده ، از نظ ر آماری ، تعداد باکتری ها کاهش بارزی ندارند، اما در سایر شرایط ، تعداد باکتری ها به شدت کاهش می یابد. این نتایج نشان می دهد که در بررسی های کمی میکروب شناسی دهان ، استفاده از محیط های کشت انتقالی جانشین و مناسب ، ضرروی است .

بیماری ویلسون یک بیماری متابولیک است که طی آن ، مس در اندام های مختلف بدن از جمله کبد، مغز، چشم و کلیه رسوب می کند. شیوع این بیماری بین 1000000/1 تا 1000000/100 است . علایم این بیماری ناشی از درگیری هر یک از اعضا است . بزرگی کبد و ط حال ، آسیت ، علایم عصبی ناشی از رسوب مس در مغز، حلقه کایزر فلاشر، آب مروارید، همولیز و درگیری کلیه و غدد داخلی از علایم بیماری ویلسون هستند. ارگان های دیگر هم کم و بیش در این بیماری درگیرند.روش کار: این بررسی یک مط العه توصیفی گذشته نگر است که طی آن 46 بیمار ویلسونی بستری شده در بیمارستان نمازی شیراز طی 3 سال از جنبه های مختلف بررسی شده اند.نتایج : میانگین سن ظهور بیماری 93/2 ±9 سال بود (حداقل 4 و حداکثر 16 سال ) و اکثر مبتلایان پسر بودند. شایع ترین علامت بیماری ، بزرگی شکم بود (84/2 درصد) و البته در 76/3 درصد موارد یرقان دیده شد. 74 درصد مبتلایان دارای آسیت ، 95 درصد دارای معاینه شکم غیرطبیعی ، 30 درصد دارای معاینه عصبی غیرطبیعی و 71 درصد دارای حلقه کایزر فلاشر بودند. هموگلوبین کم تر از 10 در 70 درصد موارد مشاهده گردید. اکثر مبتلایان (80 درصد) دارای PT و PTT ط ولانی بودند. شاخص های مختلف LFT در اکثر موارد (63-95 درصد) غیرطبیعی بود. 16 نفر از 29 نفری که اندوسکوپی شده بودند، دارای واریس مری بودند. 7 نفر دچار هپاتیت برق آسا شده بودند که همگی فوت کردند. عوارض درمان در کم تر از 10 درصد موارد دیده شد.بحث : مط العه ما روی 46 بیمار ویلسونی صورت گرفته بود که این تعداد بیمار در کم تر مطالعه ای بررسی شده بودند. اکثر داده های به دست آمده مشابه نتایج دیگر مط العات بود; به ط وری که تمام علایم شایع در این بیماران مشاهده شد. متوسط سن بروز علایم 9 سالگی ، شیوع بیش تر بیماری در جنس مذکر، خویشاوند بودن اکثر والدین ، شیوع حلقه K.F در بیماران با تظاهرات عصبی و سیر کند پیشرفت بیماری ، نکاتی است که در نحوه تظاهر بیماری باید مورد دقت و توجه قرار گیرد. پیشنهادهای درخور ذکر عبارتند از: 1) پیشگیری از تولد فرزند بیش تر در خانواده های دارای بیمار ویلسونی ، 2) آگاه کردن والدین و بیمار از مصرف به موقع و کافی دارو، 3) آزمایش و بررسی سریع خواهران و برادران بیمار ویلسونی ، 4) جلوگیری از ازدواج فامیلی اقوام درجه 1 و 2 بیماران ویلسونی ، 5) تجهیز آزمایشگاه ها برای تشخیص سریع بیماری ، 6) فراهم آوردن داروی لازم برای درمان با بیماری .

با توجه به تاثیر استرس بر کار پرستار باید منابع استرس زا را شناسایی کرد تا در صورت مواجه با آن ها، برای افزایش کارایی ، توان مقابله با عوامل استرس زا را افزایش داد و در صورت امکان ، این عوامل استرس زای محیطی را کم کرد. این پژوهش ، تحلیلی از نوع مقطعی است که در مورد 99 پرستار به منظ ور تعیین منابع استرس زای محیط کار پرستاران با استفاده از پرسشنامه در سال 1378 انجام گردید. 67/7 درصد افراد مورد مطالعه زن و 3/32 درصد مرد هستند. 96 درصد افراد، کارشناس با میانگین سن 31 سال و میانگین سابقه کار 82/6 سال هستند. 69/7 درصد افراد متاهل و 38/4 درصد دارای فرزند هستند. 3/26 درصد آن ها در بخش جراحی ، 2/22 درصد در بخش های ویژه و 5/48 درصد در سایر بخش ها به کار مشغولند. اکثر افراد، بیش ترین عامل استرس زا را بی عدالتی از سوی مسوولان و مطلوب ترین شیوه مقابله پرستاران با عوامل استرس زا را امید به آینده برای بهبود وضعیت و کم اثرترین شیوه را استفاده از داروهای ضد اضط راب بیان کردند. رابطه متغیرهای دموگرافیک با عوامل استرس زا و شیوه های مقابله مورد بررسی قرار گرفت که هیچ گونه رابطه معنادار آماری در این خصوص مشخص نشد .(P=0/242) با شناخت این عوامل می توان راهکارهایی را برای مقابله منطقی با منابع استرس زای محیط کار پرستاران برنامه ریزی و اجرا کرد.

به منظ ور بررسی آثار تزریق روزانه هورمون hMG بر تکامل فولیکول های بدوی و اولیه تخمدان منجمد پیوند شده موش ، تخمدان های یک ط رف موش های سوری نژاد NMRI با سن بین 8-10 هفته تحت بیهوشی خارج شدند و در محلول RPMI حاوی 30 درصد فولیکول 70 ، نیم مول ساکارز، 10/7 درصد استامید و 40 درصد اتیلن گلیکول آب گیری و در ازت مایع غوطه ور گشتند. آنگاه بعد از ذوب در محلول های یک مول ساکارز و RPMI شسته شدند و به تعادل رسیدند. سپس بافت های تخمدان تازه کنترل و منجمد شده به داخل صفاق همان جانور منتقل شدند. یک روز پس از پیوند، تزریق هورمون hMG به شکل داخل صفاقی آغاز شد و به مدت دو سیکل استروس (11 روز) ادامه یافت . 3 ، 5 ، 7 ، 9 و 11 روز بعد از انتقال بافت ، جانوران به ط ریق جابه جایی مهره های گردنی کشته شدند و نمونه های پیوند شده با تحریک هورمونی ، بدون تحریک هورمونی و نمونه کنترل ط رف مقابل برداشت به منظ ور مط العه با میکروسکوپ نوری در محلول بوئن فیکس و رنگ آمیزی H.E شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که در گروه کنترل فولیکول های سالم و در مراحل مختلف تکوینی بودند. بین دو گروه منجمد و پیوند شده با تحریک هورمونی و بدون آن ، هیچ تفاوت مرفولوژیک دیده نشد. پس از گذشت سه روز از انتقال نمونه ها، فولیکول های بزرگ پره آنترال و آنترال تحلیل رفته بودند و فقط فولیکول های بدوی و اولیه ط بیعی مشاهده شدند. همچنین استروما فاقد سلول های نکروز بود و بافت پیوندی مورد تهاجم تعدادی سلول چربی و فیبروز واقع شده بود. در مجموع می توان گفت که روش انجماد شیشه ای برای حفظ بافت تخمدان مناسب است . ولی به هر حال نیاز به بهبود روش تکوین فولیکول ها ضروری است ، چه از ط ریق تغییر محل پیوند و چه با تحریک هورمونی با دوز موثر و مناسب .

مزمن بودن بیماری ، عامل تنش زایی است که بر کل خانواده تاثیر می گذارد. لذا فرد مبتلا و خانواده وی باید از ط ریق آموزش ، زیستن با بیماری را آموخته و با آن انط باق یابند. در این پژوهش توصیفی ، بر اساس مطالعه مقدماتی و به روش مبتنی بر هدف ، 62 کودک دیابتی 7-12 ساله با حداقل یک سال ابتلا به دیابت ، عدم ابتلا به بیماری حاد و مزمن جسمی روانی ، از دو مرکز درمانی در شهر تهران انتخاب شدند. روش های انطباقی اتخاذ شده کودکان مورد مط العه ، با توجه به حضور کودکان و والدین در دوره های آموزشی ((کنترل بیماری دیابت)) از ط ریق پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفت . نتایج نشان داد 38/48 درصد کودکان مورد مط العه به همراه والدین یا جانشین آن ها در دوره آموزشی فوق حضور داشته اند. در بررسی پنج روش انطباقی احساس شایستگی و مط لوب بودن ، احساس متفاوت بودن از دیگران و انزواطلبی ، تحریک پذیری خلق و کردار، همکاری در درمان و طلب حمایت از دیگران ، مشخص شد در روش طلب حمایت از دیگران (5/35درصد) و در روش تحریک پذیری خلق و کردار (9/12 درصد) بیش از سایر روش ها اتخاذ نامطلوب وجود داشته است . همچنین یافته ها نشان داد که حضور کودک به همراه والد در کلاس های آموزشی در دو بعد انطباق با بیماری ، یعنی کاهش تحریک پذیری (P=0/006) و نیز افزایش همکاری در درمان (P=0/01) نقش بسزایی داشته است . سایر جنبه های انطباقی با آموزش کودک و والد ارتباط معناداری نداشته است .

اکثر آسیب دیدگان نخاعی نیاز به روش های کمکی برای انزال دارند که یکی از این روش ها، الکترواجاکولاسیون است ، ولی متاسفانه علی رغم حجم و تعداد کافی اسپرم به دست آمده ، اختلال در کیفیت اسپرم وجود دارد. در این مطالعه ، یکی از اختلالات کیفی که مشکل حرکتی اسپرم است مورد بررسی قرار می گیرد. در این مطالعه ، نتایج آزمایش اسپرموگرام 173 جانباز نخاعی که طی سال های 1372-77 به مرکز ناباروری کوثر تهران مراجعه کرده اند از نظ ر اختلال حرکتی مورد بررسی قرار گرفته است . درصد اسپرم های متحرک و همچنین حرکت مناسب اسپرم (درجه بالای حرکت ) در اسپرم به دست آمده به وسیله روش الکترواجاکولاسیون ، کم تر از اسپرم افراد ط بیعی بود. اسپرم به دست آمده به وسیله روش های کمکی در آسیب دیدگان نخاعی حرکت مناسبی نداشته و این اختلال می تواند یکی از علل کاهش موفقیت در حاملگی باشد که باید علت ایجاد این اختلال در مط العات دیگر مورد بررسی قرار گیرد.

اگرچه آثار دارویی از قبیل آثار آنتی دیابتی تجویز عصاره ساقه و برگ گیاه دارواش (Viscum album)همواره مورد توجه محققان بوده ، ولی درباره آثار دارویی میوه گیاه دارواش ، موسوم به کشمشک یا کشمش کولی ، تحقیق چندانی صورت نگرفته است . در این تحقیق به منظ ور بررسی آثار آنتی دیابتی تجویز عصاره آبی میوه گیاه دارواش ، 14 رت نر از نژاد ویستار توسط تزریق زیر جلدی آلوکسان - به ازای - 160mg/kg دیابتی شدند و سپس به ط ور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل (n=7)تقسیم گردیدند. رت های گروه تجربی از هفته صفر (تایید وقوع دیابت ) تا هفته پنج ، آب آشامیدنی حاوی عصاره میوه دارواش (0/5gr/lit)و رت های گروه کنترل در همین مدت فقط آب آشامیدنی معمولی دریافت داشتند. در طی دوره آزمایش (5 هفته ) به طور هفتگی از رت های گروه های تجربی و کنترل ، خون گیری و غلظت گلوکز، اوره ، تری گلیسرید و کلسترول سرم خون اندازه گیری شد. همچنین تغییرات pHخون ، وزن رت ها و غلظت اسید استواستیک ادرار نیز اندازه گرفته شد. نتایج حاکی از آن است که در مقایسه با گروه کنترل ، تجویز عصاره آبی میوه دارواش باعث کاهش معنادار غلظ ت گلوکز، اوره ، تری گلیسرید و کلسترول سرم خون و کاهش معنادار سطح اسید استواستیک ادرار رت های گروه تجربی می شود. تجویز عصاره ، همچنین از تغییرات pH خون و تغییر وزن رت های گروه تجربی جلوگیری می کند. این نتایج بر این موضوع دلالت دارند که تجویز عصاره آبی میوه دارواش دارای آثار آنتی دیابتی آشکار است و احتمالا از ط ریق مکانیسم هایی ناشناخته ، با کاهش میزان قند خون و سایر فاکتورهای بیوشیمیایی خون ، موجب بهبودی نسبی اختلالات متابولیک ناشی از بیماری دیابت می شود.

پژوهش حاضر، یک مطالعه شبه تجربی است که در بخش های ارتوپدی بیمارستان مباشر کاشانی شهر همدان صورت گرفته است . هدف از این مطالعه، تعیین تاثیر ساختارهای نمایشی بر میزان درد بعد از آسیب عضلانی اسکلتی در کودکان سن مدرسه بستری در مرکز تروما است . در این پژوهش 75 نفر بیمار به صورت دو گروه شاهد و آزمون شرکت داشتند. ابزار بررسی در این مطالعه، چک لیست مشاهده ای علائم رفتاری، چک لیست بررسی علائم فیزیولوژیک و پرسشنامه خود گزارشی اوشر بوده است ; بدین صورت که در گروه شاهد و آزمون، میزان درد قبل از مداخله توسط سه ابزار نامبرده مورد بررسی قرار گرفت . سپس مداخله شامل تماشای فیلم فکاهی از ط ریق ویدئو و تلویزیون انجام یافت و بعد از آن مجدد میزان درد اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری مقایسه نمره علائم رفتاری، علائم فیزیولوژیک و معیار خود گزارشی اوشر قبل و بعد از مداخله در دو گروه شاهد و آزمون از آزمون ((تی )) وابسته و به منظ ور بررسی میزان کاهش شاخص های نامبرده در دو گروه از آزمون ((تی )) مستقل استفاده شده است . نتایج نشان می دهد که در گروه شاهد قبل و بعد از مداخله، در نمره خودگزارشی اوشر، علائم رفتاری و علائم فیزیولوژیک اختلاف معناداری وجود ندارد .(p<0/05) در حالی که در گروه آزمون قبل و بعد از مداخله اختلاف معناداری وجود دارد.(p<0/05) از ط رفی، آزمون ((تی )) مستقل نشان می دهد که گروه آزمون در مقایسه با گروه شاهد در نمره خودگزارشی اوشر، نمره علائم رفتاری، ضربان قلب و فشار خون سیستولیک کاهش معناداری نشان داده است (p=0/000) .بنابراین می توان از ساختارهای نمایشی کمدی برای کاهش درد کودکان آسیب دیده استفاده کرد. این مط العه همچنین نشان می دهد که همبستگی معناداری بین شاخص های درد (معیار خودگزارشی اوشر، علائم رفتاری و علائم فیزیولوژیک ) وجود دارد.

سیستم کاشتنی نورپلانت یک روش هورمونی، قابل برگشت و طولانی اثر پیشگیری از بارداری است. در این روش، 6 کپسول ارتجاعی در سطح داخلی بازو در زیر جلد کار گذاشته می شود که به مدت 5 سال مانع از بروز بارداری می شود. از آن جا که در بسیاری از موارد قبل از اتمام 5 سال مبادرت به خروج نورپلانت می گردد در این مطالعه 2103 نفر از دارندگان نورپلانت از آذر 72 تا آذر 78 به لحاظ تداوم مصرف و عوامل موثر بر آن و علل خروج مورد بررسی قرار گرفتند. مطالعه به روش هم گروهی تاریخی (Historical cohort) صورت پذیرفت. در این بررسی از روش کاپلان مایر، تست log-Rank استفاده شد همچنین میزان تاثیر متغیرها با استفاده از مدل رگرسیونی کاکس بررسی شد. میزان تداوم مصرف نورپلانت در سال اول 97 درصد و در پایان سال پنجم 63 درصد بوده است. میانگین مدت استفاده 75/39 ماه است. میزان خروج قبل از موعد نورپلانت 5/27 درصد و شایع ترین علت خروج خونریزی (18/62 درصد) بوده است. در طی مطالعه، حاملگی دیده نشد. بین سن، تعداد فرزند، تحصیلات، و شغل فرد، با میزان تداوم مصرف ارتباط معنادار مشاهده نشد. بین روش پیشگیری قبلی و میزان تداوم مصرف ارتباط وجود دارد. گروهی که قبل از کاشت نورپلانت از DMPA استفاده می کردند از بیش ترین تداوم مصرف برخوردار بودند. کم ترین تداوم مصرف در گروهی مشاهد شد که قبلا از IUD مصرف استفاده می کردند. در پایان با استفاده از مدل رگرسیونی کاکس، میزان تاثیر متغیرها مورد بررسی قرار گرفت که تنها وضعیت پریودها قبل از کاشت نورپلانت بر میزان تداوم مصرف موثر بوده است .(P<0/007) مشاوره و انتخاب صحیح افراد و دادن اطلاعات کافی در مورد عوارض و درمان به موقع عوارض، نقش مهمی در تداوم مصرف نورپلانت دارد.

تحقیق حاضر به منظور بررسی آگاهی، نگرش و عملکرد بهورزان شبکه های بهداشت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی ایران در مورد پیشگیری از سرطان دهانه رحم صورت گرفته است . این پژوهش نیمه تجربی بود و روی 125 بهورز صورت گرفت که در آن، بهورزان شهریار و رباط کریم (45 نفر) به عنوان گروه آزمون و بهورزان کرج و ساوجبلاغ (80 نفر) به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند.گروه آزمون و کنترل به طریقی انتخاب شدند که از نظر سن، تحصیلات، سابقه کار، آگاهی و عملکرد در مورد سرطان دهانه رحم و پیشگیری از آن، اختلاف معنادار وجود نداشت.در این بررسی ابتدا میزان آگاهی، نگرش و عملکرد بهورزان توسط پرسشنامه اولیه مورد مطالعه قرار گرفت و نیازهای آموزشی آنان مشخص گردید. سپس محتوای آموزشی با روش گروهی به صورت سخنرانی و پرسش و پاسخ همراه با استفاده از وسایل کمک آموزشی مانند فیلم، پوستر، پروژکتور اورهد، جزوه آموزشی و پمفلت ارایه گردید. بهورزان در گروه کنترل هیچ گونه برنامه آموزشی خاص دریافت نداشتند.یک ماه پس از اجرای برنامه آموزشی سرطان دهانه رحم و پیشگیری از آن، میزان آگاهی، نگرش و سه ماه بعد از آموزش، عملکرد بهورزان توسط پرسشنامه دوم تعیین گردید.با مقایسه اطلاعات به دست آمده قبل و بعد از اجرای برنامه در دو گروه (آزمون و کنترل) نتایج پژوهش نشان داد که:اجرای برنامه آموزشی باعث بالا رفتن آگاهی، نگرش و عملکرد بهورزان در گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل با (P=0/000) در گروه آزمون بعد از اجرای برنامه آموزشی نسبت به قبل از اجرای برنامه با(P=0/000) ، معنادار بوده است. همچنین اجرای برنامه آموزشی در گروه آزمون سبب شد کیفیت آموزش چهره به چهره توسط بهورزان با (P=0/000) و تعداد دفعات آموزش گروهی با(P=0/003) ، به طور زمان آموزش گروهی با (P=0/001) پیگیری افرادی که از اسمیر خودداری می کنند با (P=0/000) معناداری افزایش یابد.سرانجام این که در گروه آزمون، ارتباط معناداری بین سن بهورزان و عملکرد قبل از آموزش با P=0/01) ، (r=0/3 و مدت خدمت آنان با عملکرد قبل از آموزشP=0/02) ، (r=0/3 وجود داشت.