پرستاری، مامایی و پیراپزشکی
سال:1397 | دوره:4 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: امروزه ایمنی و فرهنگ ایمنی بیمار یکی از مباحث مهم سازمان بهداشت جهانی و یکی از دغدغه های مهم مدیران و سیاست گذاران نظام سلامت است. علی رغم انجام مطالعات توصیفی متعدد به اهمیت و جایگاه فرهنگ ایمنی بیمار در نظام سلامت کمتر پرداخته شده است. لذا این مطالعه مروری با هدف تعیین جایگاه واقعی مفهوم فرهنگ ایمنی بیمار در نظام سلامت انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مروری، جستجوی الکترونیک به زبان انگلیسی و فارسی با استفاده از کلیدواژه Patient safety culture, health system, Nurses, Employees Perception از طریق MeSH در پایگاه های اطلاعات PubMed, Web of Science Scopus, Science Direct, و در پایگاه اطلاعات فارسیSID، Magiran، Iranmedex در فاصله سال های 2008 تا 2018 انجام شد. یافته ها: نتایج مرور 9 مطالعه منتخب بیانگر نمرات متفاوت ابعاد فرهنگ ایمنی بیمار در بیمارستان های مختلف است. همچنین در اکثر مطالعات داخلی، نمرات فرهنگ ایمنی بیمار در حد پایین و متوسط گزارش شده است. به گونه ای که ابعاد انتظارات و اقدامات مدیر در جهت ایمنی بیمار و جابجایی اطلاعات مهم بیمار بین بخش و شیفت، کار تیمی درون بخش بالاترین امتیازها را کسب کرده و همچنین ابعادی چون تناوب گزارشدهی حوادث ناخواسته، پاسخ غیر تنبیهی به خطاها و اشتباهات و درک کارکنان پایین ترین امتیازات کسب کرده اند. نتیجه گیری: سطح کلی فرهنگ ایمنی بیمار جایگاه مشخص و مطلوبی در نظام سلامت ندارد. بنابراین توجه بیشتر و برنامه ریزی دقیق تر سیاست گذاران و مدیران ارشد نظام سلامت جهت رفع موانع توسعه فرهنگ ایمنی بیمار در بیمارستان ها ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: انسجام خانواده به جنبه های سلامت روان شناختی خانواده و پیوند عاطفی بین اعضای خانواده اشاره دارد. فرسودگی تحصیلی به معنی ایجاد احساس خستگی نسبت به انجام تکالیف درسی و مطالعه است. این مطالعه با هدف تعیین رابطه انسجام خانوادگی با فرسودگی تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کردستان در سال 1395 انجام گردید. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی است. جامعه مورد مطالعه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کردستان بودند که از بین آن ها، 386 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد فرسودگی تحصیلی ماسلاخ و انسجام خانوادگی استفاده شد. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS نسخه 20 و آزمون های آماری، ضریب همبستگی پیرسون، تی و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه شد. یافته ها: میانگین نمره انسجام خانواده و فرسودگی تحصیلی در بین نمونه های مورد بررسی به ترتیب برابر با 13/38± 76/28 و 14/70± 41/73 بود. یافته های مطالعه بیان کننده آن بود که بین فرسودگی تحصیلی و انسجام خانوادگی رابطه منفی و معنی دار وجود داشت (0/27-=r، 0/001p=). نتیجه گیری: یافته های مطالعه بیان کننده آن است که اکثر دانشجویان مورد بررسی، خانواده خودشان را منسجم می دانستند و یکی از عواملی که باعث موفقیت تحصیلی آن ها می باشد وضعیت انسجام خانواده آن ها است.

زمینه و هدف: یکی از مسئولیت های مهم پرستاران، آموزش به بیماران هست. لذا، پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل پیش بینی نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران بر اساس حس انسجام، دلسوزی نسبت به زندگی دیگران و هوش شخصی انجام گرفت. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع همبستگی است. نمونه آماری، 228 نفر از پرستاران بیمارستان های استان آذربایجان شرقی در سال 1396 بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های حس انسجام Antonovsky، دلسوزی نسبت به زندگی دیگران Chang، هوش شخصی Mayer و مقیاس محقق ساخته نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، بوت استراپ و سوبل، از طریق نرم افزارهای آماری SPSS-22 و Amos مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: اثر مستقیم حس انسجام (0/32)، دلسوزی نسبت به زندگی دیگران (0/20) و هوش شخصی (0/11) بر نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران معنادار است. اثر غیر مستقیم حس انسجام (2/09=t-value ) و دلسوزی نسبت به زندگی دیگران (2/19=t-value) بر نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران معنی دار هست. در مجموع 27 درصد از واریانس نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران از طریق متغیرهای مدل تبیین شد. نتیجه گیری: با توجه به اثر مستقیم و غیر مستقیم متغیرهای برون زا و میانجی بر میزان نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران، به نظر می رسد با تقویت هوش شخصی، حس انسجام و دلسوزی نسبت به زندگی دیگران می توان گرایش پرستاران را نسبت به آموزش بیماران افزایش داد.

زمینه و هدف: بیماران مبتلا به سرطان پستان در معرض فشار روانی هستند که می تواند منجر به اختلالاتی همچون افسردگی در زندگی ایشان گردد. این مطالعه با هدف بررسی میزان شیوع افسردگی و عوامل مرتبط با آن در بین زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به مرکز رادیوتراپی بیمارستان توحید سنندج در سال 1396 اجرا شد. مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی از نوع مقطعی تعداد 200 زن مبتلا به سرطان پستان بخش رادیوتراپی بیمارستان توحید سنندج در سال 1396 مورد بررسی قرار گرفتند. گردآوری داده ها با پرسش نامه مشخصات دموگرافیک، بالینی و افسردگی بک (BDI) انجام گردید. برای تحلیل داده ها از میانگین، انحراف معیار و آزمون های همبستگی فی، کای اسکوئر و رگرسیون لجستیک با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 صورت گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد 50% از بیماران افسردگی متوسط تا شدید دارند. بین میزان افسردگی در زنان مبتلا به سرطان پستان و سن، وضعیت تأهل، داشتن فرزند، سطح سواد، محل زندگی، نوع درمان، تعداد مداخلات، درجه و شدت بیماری، سابقه سرطان قبلی، یک طرفه و دوطرفه بودن درگیری پستان با سرطان ارتباط معنی داری وجود دارد (0/05>P). آزمون لجستیک نیز نشان داد قوی ترین پیش بین گزارش افسردگی، درجه و شدت بیماری است (0/05>P). نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای افسردگی در زنان مبتلا به سرطان پستان و تأثیر فراوانی که افسردگی در سلامت روانی و پیشرفت بیماری سرطان می گذارد، پیشگیری و درمان افسردگی از اهمیت و لزوم خاصی برخوردار بوده و می تواند نقش مهمی در بازگشت سریع تر این بیماران به زندگی داشته باشد.

زمینه و هدف: احترام به شأن ذاتی انسان ها به معنای احترام به حقوق پایه آن ها در محیط های مختلف است و دارای نقش برجسته و اهمیت ویژه در پژوهش ها و بحث های مربوط به مراقبت و سلامت است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه دیدگاه پرستاران و بیماران بستری در ارتباط با شأن ذاتی بیمار صورت گرفته است. مواد و روش ها: در مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر تعداد 385 بیمار و 79 پرستار بر اساس مشخصات مورد نظر پژوهشگران و به روش تمام شماری از بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود انتخاب شدند. پس از توضیح اهداف پژوهش و جلب رضایت کتبی و شفاهی نمونه ها، پرسشنامه ویژگی های فردی و همچنین پرسشنامه محقق ساخته شأن ذاتی بیمار توسط آنان تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS نسخه 19 صورت پذیرفت. سطح معنی داری در تمام آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: بر اساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر، میانگین سنی واحدهای مورد پژوهش در گروه بیماران 18± 49 سال و در گروه پرستاران 6/2± 28/8 سال بود. میانگین سابقه کار بالینی در پرستاران 6/4± 6/2 سال و میزان اضافه کاری پرستاران در بخش 57/7± 91/4 ساعت در ماه بود. بر اساس آزمون آماری پیرسون، همبستگی معنی دار آماری بین سن با نمره شأن ذاتی وجود داشت (0/05p< و 0/144r =). نتیجه گیری: نمره شأن ذاتی بیماران از دیدگاه بیماران نسبت به پرستاران پائین تر بود، لزوم توجه بیشتر به هر یک از عوامل مرتبط با حفظ و یا ارتقاء شأن ذاتی بیماران در بالین و در بخش های مختلف پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: از راه های ارتقاء خودکارآمدی نوجوانان مبتلا به تالاسمی ماژور، توانمندسازی آن ها از طریق آموزش خود مراقبتی برای مقابله با اثرات و عوارض بیماری، تسلط بیشتر بر بیماری، حفظ شیوه صحیح زندگی و عملکرد روزانه و زندگی است. مطالعه حاضر به منظور تعیین تأثیر آموزش مراقبت از خود به شیوه تله نرسینگ بر خود کارآمدی نوجوانان مبتلا به تالاسمی ماژور انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای 60 نوجوان 12-18 سال مبتلا به تالاسمی ماژور وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله وکنترل قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی کودکان و نوجوانان استفاده شد. مداخله آموزشی با محتوای تغذیه، فعالیت بدنی و پیاده روی، مدیریت استرس و روش انجام عملی رفع استرس از طریق 5 ارتباط تلگرامی در مدت یک ماه برای گروه مداخله انجام شد. یافته ها: در گروه مداخله میانگین نمره خودکارآمدی اجتماعی قبل و بعد از آموزش به ترتیب 9/24 و 29/26 (0/02p=)، میانگین نمره خودکارآمدی تحصیلی قبل و بعد از آموزش به ترتیب 25/03 و 27/2 (0/02p=)، میانگین نمره خودکارآمدی عاطفی قبل و بعد از آموزش به ترتیب 21/46 و 22/1 (0/004p=) و میانگین نمره خودکارآمدی کل قبل و بعد از آموزش به ترتیب 71/4 و 76/23 بود (0/001p=). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که آموزشی خودمراقبتی به روش تله نرسینگ باعث بهبود خودکارآمدی نوجوانان مبتلا به تالاسمی ماژور شد. به دلیل علاقه نوجوانان به دنیای مجازی و پیام رسان های اجتماعی، پیشنهاد می گردد این روش آموزش ارتقاء خودکارآمدی در نوجوانان با بیماریهای مزمن دیگر هم مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه و هدف: از اهداف اصلی سیستم های آموزشی در جهت بهبود کیفیت و افزایش بهره وری دانشجویان، پیشرفت تحصیلی دانشجویان است. عزت نفس از عوامل روان شناختی مؤثر بر پیشرفت تحصیلی است که می تواند تأثیر مثبتی بر روند تحصیلی دانشجویان داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط عزت نفس با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کردستان در سال 1397 انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک پژوهش مقطعی و از نوع توصیفی-همبستگی بود که به صورت سرشماری روی 194 نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کردستان انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش بود. بخش اول در رابطه با مشخصات دموگرافیک واحدهای موردپژوهش و بخش دوم جهت سنجش وضعیت عزت نفس دانشجویان با استفاده از پرسشنامه استاندارد عزت نفس Rosenberg بود. همچنین بررسی پیشرفت تحصیلی دانشجویان با استفاده از نمره معدل کل دانشجویان صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-16 انجام شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن واحدهای مورد پژوهش برابر 3/18± 22/47 بود. 74 نفر (38/1%) از دانشجویان پسر و 120 نفر (69/1%) دختر بودند. میانگین و انحراف معیار نمره عزت نفس و معدل کل دانشجویان به ترتیب برابر 6/17± 4/81 و 1/28± 15/75 بود. نتایج مطالعه نشان دهنده همبستگی مثبت و معنی داری بین عزت نفس با معدل تحصیلی بود (0/194r= و 0/005p=). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه و ارتباط انکارناپذیر عزت نفس بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان، انجام اقدامات و ارائه راه کارهایی برای ارتقاء عزت نفس دانشجویان می تواند موجب پیشرفت تحصیلی و بهبود کیفیت سیستم های آموزشی و بالینی دانشجویان پرستاری شود.

مقدمه: رعایت احتیاطات استاندارد، مقیاس پایه کنترل عفونت های بیمارستانی است. پرستاران اصلی ترین نقش را در رعایت آن دارند. این پژوهش با هدف بررسی میزان رعایت احتیاطات استاندارد توسط پرستاران آی سی یو انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی در بخش های آی سی یو بیمارستان های شهر سبزوار سال 1391انجام شد. جامعه پژوهش 50 پرستار زن و مرد بودند که به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه دموگرافیک و چک لیست عملکرد بود. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 11. 5در سطح معنی داری 05/0، آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی مطلق، نسبی و آزمون تی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: واحدهای پژوهش در رعایت معیار شستشوی دست ها میانگین 68/2 امتیاز از مجموع(12-0)، نحوه شستن دست ها با آب و صابون 50/3 از (4-0)، شستشو با الکل 80/2 از (3-0)، پانسمان 00/7 از (10-0)، تزریق 58/7 از (14-0)، ساکشن تراشه و دهان 82/5 از (12-0)، استفاده از ماسک 90/3 از (6-0) و گان 10/2 از (5-0) کسب نمودند. عملکرد در شستشوی دست ها ضعیف، در تزریق، ساکشن، استفاده از ماسک و گان متوسط ولی در نحوه شستن دست با آب و صابون، الکل و انجام پانسمان خوب بوده است. 66 % واحدها در مورد رعایت احتیاطات استاندارد، عملکرد متوسطی داشتند. نتیجه گیری: برگزاری دوره های منظم آموزش کنترل عفونت، فراهم کردن تجهیزات کافی و نظارت مداوم، جهت افزایش میزان رعایت احتیاطات استاندارد توصیه می گردد. نتایج این پژوهش جهت برنامه ریزی سوپروایزرهای کنترل عفونت بیمارستان ها کاربرد دارد