مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1385 | دوره:61 | شماره:1 |تعداد مقالات:21

هدف: تعیین آلودگی های انگلی ماهیان آکواریوم آب شیرین در استان تهران.طرح: نمونه گیری تصادفی.حیوانات: 1008 قطعه ماهی آکواریوم متعلق به شش گونه مختلف.روش: پوست، باله ها، آبشش، چشم، خون، دستگاه گوارش، کبد، کلیه، محوطه شکمی، کیسه شنا و عضلات هر قطعه ماهی از نظر آلودگی انگلی بررسی شد. برای این منظور از سه اندام اول گسترش مرطوب، از خون گسترش نازک و رنگ آمیزی آن باگیمسا و از سایر اندامها به دلیل کوچک بودن، گسترش فشاری تهیه گردید و هر نمونه به طور مجزا جهت دیدن جرم آلوده و یا جداسازی و شناسایی عامل آلودگی تحت بررسی میکروسکوپی قرار گرفت.نتایج: در 6.95 درصد از ماهیان مطالعه شده آلودگی کرمی 25.3 درصد آلودگی به انواع تک یاختگان و در 2.9 درصد ابتلا به بند پایان مشاهده شد، نتایج حاصل بر حسب نوع ماهی به شرح ذیل می باشد، در ماهی تایگر (Barbus tetrazona) مجموعا 9 گونه انگل شامل یک گونه مونوژن: (داکتیلوژیروس)، هفت گونه تک یاخته (شیلودنلا، هگزامیتا، ایکتیوبودو، ایکتیوفتیریوس، میکروسپوریدیوم، میکسوسپوریدیا، تریکودینا) و یک گونه بند پا (لرنه آ) تشخیص داده شد. در ماهی فایتر(Betta splendens) یک مونوژن (داکتیلوژیروس)، شش گونه تک یاخته (شیلودنلا، ایکتیوبودو، ایکتیوفتیریوس، میکروسپوریدیوم، میکسوسپوریدیا، تریکودینا) و یک گونه بند پا (لرنه آ) تشخیص داده شد. در ماهی گلدفیش (Carassius auratus) یک گونه مونوژن (داکتیلوژیروس)، پنج گونه تک یاخته (شیلودنلا، ایکتیوبودو، میکروسپوریدیوم، میکسوسپوریدیا، تریکودینا) و دو گونه بندپا (لرنه آ و آرگولوس) تشخیص داده شد. در ماهی سورم (Cichlasoma severum) یک گونه مونوژن (داکتیلوژیروس)، یک گونه نماتود (کامالانوس)، شش گونه تک یاخته (شیلودنلا، هگزامیتا، ایکتیوفتیریوس، میکروسپوریدیوم، میکسوسپوریدیا، تریکودینا) و یک گونه بندپا (لرنه آ) تشخیص داده شد. در ماهی بلک ویدو(Gymnocorymbus ternetzi) یک گونه بندپا (آرگولوس) و در ماهی گوپی (Poecilia reticulata) یک گونه مونوژن (داکتیلوژیروس) شش گونه تک یاخته (شیلودنلا، ایکتیوبودو، ایکتیوفتیریوس، میکروسپوریدیوم، میکسوسپوریدیا، تریکودینا) و یک گونه بندپا (لرنه آ) تشخیص داده شد.نتیجه گیری: آلودگی پروتوزوائی در ماهیان آکواریوم شایع است.

هدف: تشخیص مقاومت احتمالی نماتودهای لوله گوارش گوسفند نسبت به لوامیزول.طرح: مطالعه میدانی.حیوانات: در این مطالعه تعداد 15 گله گوسفند در 3 منطقه جغرافیایی استان خوزستان شامل کوهستانی (1)، نیم کوهستانی (2) و جلگه ای (3) انتخاب و در هر گله دو گروه (کنترل و مورد آزمایش) 15تایی دام جهت آزمایش مشخص گردید.روش کار: در مطالعه حاضر مقاومت نسبت به لوامیزول بر اساس آزمون کاهش تعداد تخم در مدفوع (Faecal egg count reduetion test) و کشت مدفوع (Faecal culture) و شناسایی نوزادهای عفونیزا (Efficacy test) و آزمایش تاثیر(World Association for Advaneament of Veterinary Parasitology) مورد بررسی قرار گرفت. در آزمون کاهش تخم در مدفوع، بر اساس دستورالعمل انجمن جهانی توسعه انگل شناسی دامپزشکی، درصد کاهش تخم در مدفوع پس از درمان در هر یک از گله های مورد آزمایش محاسبه و با درصد کاهش مورد انتظار مقایسه گردید. همچنین در گله های مقاوم، 12روز پس از درمان، تعداد 6 راس از دامهای گروه کنترل و 4 راس از دامهای گروه مورد آزمایش کالبد گشایی و به وسیله شناسایی نماتودهای موجود در لوله گوارش آنها، میزان اثر لوامیزول بر روی گونه های مختلف تعیین گردید.آنالیز آماری: وجود مقاومت در گله های مورد مطالعه بر اساس دستورالعمل انجمن جهانی توسعه انگل شناسی دامپزشکی معین گردید: در گله هایی که 1) درصد کاهش تخم در مدفوع پس از درمان کمتر از95 درصد بوده و 2) فاصله اطمینان 95 درصد آن کمتر از 90 درصد باشد، مقاومت وجود دارد و در صورتی که یکی از این دو شرط وجود داشته باشد از نظر مقاومت مشکوک می باشد. جهت آنالیز اطلاعات از آزمون –t و آنالیز واریانس (ANOVA) استفاده شد.نتایج: نتیجه آزمون کاهش تعداد تخم در مدفوع نشان داد که مقاومت نسبت به لوامیزول در 66.6 درصد گله های مورد آزمایش وجود دارد، 13.4 درصد گله ها مشکوک به مقاومت و بقیه نسبت به لوامیزول حساس می باشند و در مقایسه اثر ضد کرمی لوامیزول داخلی با نوع خارجی کنترل شده تفاوت معنی داری بین اثر آنها مشاهده نگردید.(P>0.05) نتیجه گیری: این بررسی نشان داد که اثر ضد کرمی لوامیزول در گله های گوسفند مناطق کوهستانی و نیم کوهستانی استان خوزستان کاهش قابل ملاحظه ای یافته و کاهش اثر این دارو به علت ایجاد جدایه های مقاوم استرتاژیاسیرکومسینکتا و تریکوسترونژیلوس ویترینوس می باشد.

هدف: هدف از مطالعه حاضر جدا سازی و شناسایی عوامل باکتریایی سقط جنین گوسفندان در اطراف شیراز می باشد.طرح: نمونه گیری از محتویات معده و اندام جنین های سقط شده گوسفندان توسط پیپت پاستور و یا سواپ استریل و کشت میکروبی به منظور جداسازی عوامل ایجاد کننده سقط جنین.نمونه ها: در این بررسی تعداد 198 نمونه از محتویات معده و اندامهای جنینهای سقط شده مورد آزمایش باکتریولوژیک قرار گرفت.روش: محتویات معده جنین بر روی محیط های پایه، اختصاصی و افتراقی کشت می شد و سپس کلنی های خالص مورد شناسایی قرار می گرفت.نتایج: در این بررسی از 107 مورد (54 درصد) نمونه ها، 22 مورد (20.5 درصد) بروسلا، 21مورد (19.6 درصد) سالمونا، 8 مورد (7.5 درصد) کمپیلوباکتر، 28 مورد (26.1 درصد) اشریشیاکولی و همچنین 28 مورد نیز سایر باکتریها جدا شده است.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق دلالت بر بالا بودن میزان آلودگی جنینهای سقط شده به باکتریهای بروسلا و سالمونلا دارد.

هدف: تشخیص آنتی ژنهای ویروس IHNV در نمونه های بافتی برخی از کارگاه های تکثیر و پرورش قزل آلای رنگین کمان ایران.طرح: نمونه برداری به صورت تصادفی از موارد مشکوک به بیماری.حیوانات: بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان پرورشی.روش: تهیه گسترش از تعداد 99 نمونه بافت های خون ساز (کلیه و طحال) و کبد بچه ماهیان زیر 3 گرم از کارگاه های تکثیر و پرورش واقع در استانهای تهران و چهارمحال و بختیاری و ثابت نمودن گسترش ها توسط استون سرد و سپس انجام آزمایش آنتی بادی درخشان به روش غیر مستقیم و مطالعه گسترش ها در زیر میکروسکوپ فلورسانت با بزرگنمایی200×، 400×،1000×.نتایج: از مجموع 99 نمونه مورد مطالعه، تعداد 11 نمونه مثبت تشخیص داده شد که متعلق به کارگاه های استان چهارمحال و بختیاری بودند.نتیجه گیری: با عنایت به تشخیص آنتی ژنهای ویروسIHNV در برخی نمونه های مورد مطالعه و با توجه به خسارات اقتصادی قابل توجه این بیماری انجام بررسیهای غربالگری و نیز انجام مطالعات دقیقتر مانند جداسازی و مطالعه پاتوژنیسیته ویروس جدا شده امری بدیهی می باشد.

هدف: تعیین مقادیر آلکالاین فسفاتاز، آسپارتات ترانس آمیناز، گاماگلوتامیل ترانسفراز و بیلی روبین سرم در گاوهای مبتلا به تیلریوزیس (تب ساحل مدیترانه ای)طرح: مطالعه بر روی گروه بیمار و شاهد.حیوانات: 50 راس گاو مبتلا به تیلریوزیس ارجاع داده شده به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز و 50 راس گاو به ظاهر سالم.روش: پس از معاینه بالینی گاوهای بیمار، ثبت نشانه های بالینی آنها و تایید تشخیص تیلریوزیس خونگیری انجام شده و میزان GGT, AST, ALP و بیلی روبین سرم تعیین می گردید. مقدار فاکتورهای بیوشیمیایی فوق در گاوهای سالم نیز مشخص می شد.تجزیه و تحلیل آماری: آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون tنتایج: در مطالعه حاضر عقده های لنفاوی در 90 درصد از دامهای بیمار بزرگ شده بود. همچنین در 60 درصد از بیماران تب و وضعیت غیرعادی مخاطات مشاهده شد. میزان متوسط GGT ,AST,ALP، بیلی روبین تام و بیلی روبین مستقیم به ترتیب 69.3 (واحد بین المللی در لیتر)، 62 (واحد بین المللی در لیتر)، 10.6 (واحد بین المللی در لیتر)، 0.58 (میلی گرم درصد میلی لیتر) و 0.38 (میلی گرم درصد میلی لیتر) تعیین گردید و اختلاف بین دامهای به ظاهر سالم و بیمار از نظر میزان این مواد بسیار معنی دار بود. (P<0.01) به علاوه میزان ALP در گروههای سنی مختلف اختلاف آماری را مشخص ساخت. این اختلاف در دامهای سالم بسیار معنی دار (P<0.01) و در دامهای بیمار معنی دار (P<0.05) بود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این بررسی به نظر می رسد که آسیب کبدی واجد نقش با اهمیتی در بیماریزایی تیلریوزیس باشد.

هدف: ارایه یافته های بالینی و رادیوگرافی یک بیماری استخوانی در سگهای جوان که سابقه ای از گزارش آن در ایران در دسترس نیست.طرح: گزارش درمانگاهی.حیوان: پنج قلاده سگ (چهار نر و یک ماده) 8 تا 11 ماهه.روش: مطالعه بالینی و رادیوگرافی از اندام های حرکتی درگیر و اندام های حرکتی بدون نشانی بالینی.نتایج: درد و لنگش در یک یا هر دو اندام حرکت قدامی، بدون سابقه تروما تنها نشانی بالینی آنها بود. نشانی های رادیوگرافی پان اوستئایتیس به صورت افزایش رادیواپسیته در بخش مرکزی استخوان های دراز اندام حرکتی، در استخوان های زند زبرین و زند زیرین در تمامی موارد و در استخوان های بازو، قلم دست و ران به طور موردی مشاهده شد.نتیجه گیری: بیماری سگ های مبتلا، بر اساس یافته های بالینی و رادیوگرافی، پان اوستئایتیس تشخیص داده شد که می تواند مورد توجه دامپزشکان شاغل در درمانگاه های دام های کوچک قرار گیرد.

هدف: بررسی تغییرات کلینیکال پاتولوژیک مایع مفصلی در تورم مفاصل باکتریایی گاو.طرح: بررسی مقطعی.حیوانات: 117راس گاو مبتلا به آرتریت و 48 راس گاو سالم.روش: نمونه های مایع مفصلی117 راس گاو مبتلا به آرتریت و 48 راس گاو سالم در کشتارگاه های اطراف تهران گرفته شدند. کشت مایع مفصلی برای جدا کردن باکتری ها، میکوپلاسماها و مخمرها انجام شد. مشخصات ظاهری و آزمایش های چسبندگی و لخته موسین بر روی مایع مفصلی دام های سالم و مبتلا انجام شد. تعداد گلبول های سفید و میزان پروتئین تام، گلوکز، فسفاتاز قلیایی (ALP)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) مایع مفصلی گاوهای سالم و بیمار اندازه گیری شدند.تجزیه و تحلیل آماری: برای پی بردن به اختلالات آماری معنی دار هر پارامتر در گروه های مختلف سالم و بیمار از آزمون های آنالیز واریانس (ANOVA) و چند دامنه ای دانکن استفاده شد.نتایج: از کشت مایع مفصلی40 راس از گاوهای مبتلا به آرتریت، میکروارگانیسم جدا شد (34.3 درصد). عوامل ایجاد کننده آرتریت که در کشت جدا شدند عبارت بودند از: میکو پلاسما (46.3 درصد)، عوامل باکتریایی 32.7 درصد، عوامل مخمری 14.1درصد و عوامل مشترک (حضور توام میکوپلاسما و سایر باکتری ها در 6.9 درصد). در بیشتر موارد آلودگی های مفاصل با عوامل باکتریایی و میکوپلاسمایی، آزمایش لخته موسین و ویسکوزیته مایع مفصلی ضعیف و متوسط بود. در مقایسه با گروه شاهد، تعداد گلبول های سفید، فعالیت آنزیم های ALT,ALP,AST و میزان پروتئین تام مایع مفصلی در عفونت های باکتریایی، میکوپلاسمایی و مخمری مفاصل مبتلا به طور معنی داری افزایش (P<0.05) و میزان گلوکز مایع مفصلی به طور معنی داری کاهش یافته بود.(P<0.05)نتیجه گیری: 3.4 درصد گاوهای مورد مطالعه مبتلا به آرتریت بودند. در 66 درصد موارد، هیچگونه باکتریای از مایع مفصلی گاوهای مبتلا جدا نشد که نشان دهنده حضور سایر عوامل ایجاد کننده آرتریت مانند ویروس ها و واکنش های ایمونولوژیک می باشد.

هدف: تعیین فراوانی تیپ های مسمومیت زای انسانی کلستریدیوم بوتولینوم (A,B,E) در بعضی از ماهیان دریای شمال و جنوب ایران.طرح: مطالعه فراوانی.حیوانات: ماهیان سفید و کفال (شمال) و شوریده و حلوا (جنوب).روش: 120نمونه از چهار نوع ماهی از نظر وجود تیپ های مسمومیت زای انسانی کلستریدیوم بوتولینوم در دو نمونه روده و برانش (کلا 240 نمونه) با استفاده از محیط کشت مایع گوشت پخته مورد آزمایش قرار گرفتند. نمونه های کشت شده به دنبال سانتریفوژ از طریق تزریق به موش مورد آزمایش تعیین توکسین قرار گرفته و با استفاده از آنتی توکسین های مونووالان استاندارد تیپ توکسین تعیین گردید.تجزیه و تحلیل آماری: آمار توصیفی برای تعیین مانگین حسابی و درصد نتایج به دست آمده.نتایج: از مجموع 120 نمونه روده و برانش ازمایش شده مربوط به ماهیان دریایی شمال در 10 مورد (8.33 درصد) وجود باکتری و توکسین مورد تایید قرار گرفت که 8 مورد از 60 نمونه روده آنها (13.33 درصد) و 2 مورد از 60 نمونه برانش آنها (3.33 درصد) مثبت بودند. همچنین از مجموع 120 نمونه روده و برانش آزمایش شده مربوط به ماهیان دریایی جنوب تنها 2 مورد (1.66 درصد) وجود باکتری و توکسین مورد تایید قرار گرفت که هر دو مورد مربوط به نمونه های روده بوده و در نمونه های برانش هیچگونه آلودگی مشاهده نگردید. به طور کلی در بین گونه های مختلف مورد آزمایش ماهی، بیشترین میزان آلودگی در ماهیان کفال (10 درصد) و پس از آن ماهیان سفید (6.66 درصد)، ماهیان شوریده (3.33 درصد) مشاهده گردید. ماهیان حلوا هیچ گونه آلودگی نشان نداد. ضمنا تیپ E به عنوان کلستریدیوم بوتولینوم به عنوان شایعترین تیپ باکتری شناخته شد طوری که به تنهایی 50 درصد موارد مثبت در بین 3 تیپ مورد آزمایش (A,B,E) را به خود اختصاص داد (5 مورد از10 مورد مثبت ماهیان دریایی شمال و یک مورد از 2 مورد مثبت ماهیان دریایی جنوب).نتیجه گیری نهایی: با توجه به خصوصیت سرما دوستی تیپ E کلستریدیوم بوتولینوم (قدرت رشد و تولید توکسین در شرایط یخچالی) و فراوانی بالای آن در نمونه های آزمایش شده معیارهای کنترل بهداشتی خاص و مناسبی در تولید فرآورده های غذایی این ماهی ها ضروری می باشد.

هدف: مطالعه اثرات درمانی داروهای ایمیدوکارب و دیمینازن در درمان گوسفندان آلوده شده تجربی با بابزیااوویسطرح: مطالعه تجربی.حیوانات: 36 راس گوسفند یک تا دو ساله نر.روش: ابتدا با آزمایشات خون مشخص شد که گوسفندان مورد تجربه آلودگی به بابزیااوویس یا هر گونه انگل خونی دیگر را ندارند. سپس حیوانات به دو گروه تقسیم شدند و یک گروه از آنها طحالشان با روش جراحی برداشته شد. تلقیح انگل بابزیااوویس از طریق ورید وداج به میزان 106×5.2 اریتروسیت آلوده انجام گرفت و پس از ظهور تب هر گروه به سه زیر گروه دیگر (شاهد - درمان با دیمینازن - درمان با ایمیدوکارب) تقسیم شدند. زیر گروه درمان با دیمینازن 3.5 میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن و زیر گروه درمان با ایمیدوکارب 1.2 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن دارو دریافت کردند. زیر گروه شاهد برابر با میزان تزریق دارو سرم فیزیولوژی دریافت کردند. علایم بالینی و نتایج آزمایشگاهی خونشناسی در تمام گروه ها ثبت گردید.آنالیز آماری: آزمون آماری تی استیودنت (P<0.05).بحث و نتایج: استفاده از دیمینازن در درمان بابزیااوویس موثرتر است زیرا عود مجدد بیماری مشاهده نگردید. در صورتی که در حیوانات درمان شده با ایمیدوکارب ظهور مجدد انگل در خون توام با علائم کلینیکی بیماری (تب) مشاهده گردید.

هدف: تایید تشخیص کلستریدیوم سپتیکوم با استفاده از پرایمرهای اختصاصی به روش (PCR) در بین کلستریدیوم های جدا شده از مدفوع گوسفندان منطقه ارومیه.طرح: مطالعه آزمایشگاهی.نمونه ها: 28 سویه کلستریدیوم جدا شده از صد نمونه مدفوع گوسفندی منطقه ارومیه.روش: نمونه برداری از مدفوع تازه گوسفندی، انجام آزمایشات استاندارد میکروب شناسی برای جدا سازی کلستریدیا، استخراج DNA از سویه ها، انجام PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاصی طراحی شده از قطعه ژنی آلفا - توکسین.نتایج: آزمون بر روی تمامی 28 سویه به اضافه سویه واکسنی کلستریدیوم سپتیکوم به عنوان شاهد مثبت و سه تیپB,C,D  از کلستریدیوم پرفرنژنس به عنوان شاهد منفی انجام گردید. پس از انجام عملیات استخراج DNA با پرایمر اختصاصی قطعه ای از ژن همولیزین کلستریدیوم سپتیکوم (توکسین آلفای باکتری) عملیات PCR صورت پذیرفت. هر شش سویه کلستریدیوم سپتیکوم  به اضافه سویه واکسن در ژل آگارزباند 270 جفت بازی را از خود نشان دادند که به عنوان قطعه مورد نظر در ژن همولیزین کلستریدیوم سپتیکوم تلقی گردید. تمامی گونه های دیگر کلستریدیای استفاده شده، با این پرایمر منفی بودند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست امده، می توان پیشنهاد استفاده از روش PCR با پرایمرهای اختصاصی برای تشخیص سریع و اختصاصی کلستریدیوم سپتیکوم را توصیه نمود.

هدف: مقایسه پادگن های عقده های لمفاوی توموری مبتلا به لکوز گاوی با کشت سلولی FLK آلوده به ویروس با روش ایمنوبلاتینگ.طرح: مطالعه مشاهده ای.نمونه ها: تعداد 19 عقده لمفاوی مبتلا به لکوز و دو نمونه عقده لمفاوی گاوهای سالم.روش: آزمون الکتروفورزSDS-PAGE  و وسترن بلات بر روی عصاره تمامی عقده های لمفاوی مبتلا و سالم و عصاره کشت سلول FLK آلوده به ویروس صورت گرفت.نتایج: الگوی الکتروفورتیک با آزمون SDS-PAGE در تمامی نمونه های مبتلا به نمونه عقده لمفاوی سالم مقایسه شدند و تفاوت قابل ملاحظه ای مشاهده نگردید. باندهای 54، 52، 47، 46، 44، 43، 39 و 36 کیلو دالتون تنها در عقده های لمفاوی مبتلا مشاهده شد. باندهای 72 و 57 کیلو دالتون در همه نمونه های عقده لمفاوی سالم و مبتلا و همچنین نمونه یاخته های آلوده به ویروس لکوزگاوی (FLK-BLV) مشاهده شد. پروتئین 48 کیلو دالتون تنها در یک پروفایل و مشابه با پروتئینی ایمونوژنیک در عصاره کشت سلول FLK-BLV بود.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق حداقل حضور هشت پروتئین ایمنوژنیک مختلف را در عقده های لمفاوی مبتلا به لکوز به اثبات می رساند. پروتئین ایمونوژنیک با وزن 48 کیلو دالتون در یک نمونه عقده لمفاوی مبتلا و نمونه FLK-BLV می تواند پادگنی ویروسی باشد که در شرایط خاص نمود می یابد. در مجموع از بررسی کل نمونه ها سه پروفایل متمایز در بین تومورهای لمفاوی مشخص گردید.

هدف: مطالعه تغییرات ژنتیکی ویروس تب برفکی عامل همه گیری های ایران.طرح: مطالعه موردی.نمونه ها: جراحات بافت پوششی زبان و دهان 11دام مشکوک به تب برفکی مربوط به 9 واگیری در مهر ماه سال 81.روش: RNA کامل استخراج شده در واکنش RT-PCR یک مرحله ای تشخیصی آزمایش شد. سپس بخشی از ژن VP1 نمونه های مثبت به روش multiplex RT-PCR تکثیر شد. این کار برای تیپ های متداول ایران انجام شد. محصول PCR با استفاده از روش Fluorescent dye deoxy-terminator cycle sequencing تعیین توالی شد.نتایج: از کل نمونه ها 9 نمونه از نظر تب برفکی مثبت بودند. جز نمونه های مربوط به یک واگیری از اصفهان که هر دو از تیپ A بودند، بقیه نمونه های مثبت از تیپ O شناسایی شدند. مقایسه داده های توالی اسیدهای آمینه نمونه تیپ A تغییرات قابل ملاحظه ای را نشان داد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه به نظر می رسد که یک واریانت ژنتیک شکل گرفته باشد. اگر چه آزمایشات سرم شناختی و خنثی سازی متقاطع برای تایید دگرگونی آنتی ژنیک لازم است.

هدف: مقایسه اثرات سویه و سطح مصرف مخمر ساکارومیسس سرویسیه در گوساله های پرواری.طرح: آزمایش فاکتوریل 3×2.حیوانات: 35 راس گوساله نر هلشتاین با میانگین وزن اولیه 296.8 کیلوگرم.روش: دام های مورد استفاده در پنج گروه با میانگین وزن اولیه مساوی تقسیم و هر گروه یکی از جیره های آزمایشی شامل دوسویه مخمر در دو سطح X) و (2X با شاهد (بدون مصرف مخمر) را به مدت 135 روز دریافت کردند. سویه های مخمر شامل سویه تجارتی بیوساف و سویه تجارتی ایران مایه و مقدار X برای هر سویه به ترتیب برابر 2.5 و 5 گرم در روز به ازای هر یکصد گرم وزن زنده دام بود. اجزا جیره کلیه گروه ها جز در مورد نوع و مقدار مخمر با یکدیگر یکسان و شامل 70 درصد کنسانتره و 30 درصد علوفه بود. افزایش وزن و مصرف خوراک روزانه گوساله ها در طول دوره آزمایش ثبت و ضریب تبدیل خوراک برای هر گروه محاسبه گردید. در پایان دوره پرواربندی از راه لوله مری از محتویات شکمبه حیوانات در سه زمان صفر، 3 و 6 ساعت پس از مصرف خوراک از ورید وداج حیوانات خونگیری و غلظت گلوکز، اوره، اسید اوریک و تری گلیسرید در آن اندازه گیری شد.تجزیه و تحلیل آماری: استفاده از طرح کاملا تصادفی در مورد عملکرد پرواربندی و از طرح بلوک های کامل تصادفی در مورد PH، جمعیت میکروبی ومتابولیت های سرم خون و تصحیح اختلافات در وزن اولیه حیوانات با استفاده از تجزیه کوواریانس.نتایج: مصرف مخمر بیوساف در سطح X در مقایسه با گروه شاهد موجب رشد بهتر دامها گردید. (1457 در مقابل 1351 گرم افزایش وزن روزانه) و اختلاف بین آنها معنی دار بود (P<0.05) همچنین مخمر بیوساف موجب بهبود عددی ضریب تبدیل غذایی گردید. اثرات سویه و مقدار مصرف مخمر بر خوراک مصرفی روزانه نیز معنی دار نبود. PH مایع شکمبه حیوانات مصرف کننده مخمر بیوساف نسبت به سایر گروه ها بالاتر و اختلاف بین آنها معنی دار بود (P<0.05). مخمر بیوساف سبب افزایش عددی تعداد کل باکتری های شکمبه گردید. اثر مخمر بر متابولیت های سرم خون حیوانات آزمایشی نیز معنی دار نبود.نتیجه گیری: مصرف مخمر بیوساف سبب ثبات بهتر PH محیط داخلی شکمبه و در نتیجه افزایش تعداد کل باکتری ها و فراهم شدن وضعیت مناسبتری برای تخمیر در شکمبه گردید که حاصل آن رشد سریعتر حیوانات بود.

هدف: بهبود کیفی اسیدهای چرب شیر از طریق مکمل غذایی روغن ماهی غنی از اسیدهای چرب امگا-3 (خصوصا  EPAو DHA) در جیره غذایی گاوهای شیری.طرح: کارآزمایی بالینی.حیوانات: 10 راس گاو شیری (5 راس در گروه آزمایش و 5 راس در گروه کنترل).روش: خوراندن مقادیر مختلف روغن ماهی (به ترتیب در هفته های اول و دوم میزان 100 میلی لیتر، در هفته سوم 300 میلی لیتر و در هفته چهارم 500 میلی لیتر در روز به ازای هر راس گاو) حاوی اسیدهای چرب غیر اشباع زنجیر بلند امگا-3 خصوصا دو اسید چرب ایکوزاپنتاانوییک اسید(eicosapentaenoic ,EPA)  و دوکوزاهگزاانوییک اسید (docosahexaenoic acid,DHA) به همراه جیره غذایی پایه در دو گروه شامل 1) گروه تیمار با روغن ماهی و 2) گروه کنترل.تجزیه و تحلیل آماری: داده های خام با برنامه نرم افزاری Instat بررسی شد. برای مقایسه تغییرات میزان درصد چربی، پروتئین، ماده خشک، شیر تولیدی و اسیدهای چرب اشباع و غیر اشباع شیر دو گروه از گاوها در هفته های یکسان از آزمون نمونه های مستقلunpaired t test  استفاده شد و p<0.05 به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.نتایج: نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد که مقادیر بالای 100میلی لیتر روغن ماهی میزان درصد چربی شیر را کاهش داد ولی تاثیری بر میزان پروتئین و ماده خشک شیر و نیز میانگین شیر تولید شده نداشتند. به علاوه اینکه موجب بهبود کیفی پروفایل اسیدهای چرب شیر گاوهای گروه تیمار با روغن ماهی در مقایسه با شیر گاوهای گروه کنترل گردید. در این ارتباط درصد اسیدهای چرب غیر اشباع شیر افزایش و درصد اسیدهای چرب اشباع شیر کاهش نشان دادند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده از این تحقیق و یافته های دیگر محققین می توان بیان داشت که وجود ترکیبات روغن ماهی خصوصا اسیدهای چرب EPA و DHA در جیره غذایی گاوهای شیری جهت بهبود کیفی اسیدهای چرب شیر ضروری باشد.

هدف: کوششی در جهت نشان دادن وجود عفونت های کریپتوسپوریدیایی در بوقلمون های بومی ایران از طریق آزمایشات آسیب شناسی و انگل شناسی و اهمیت بوقلمون های سنتی از نظر مخازن احتمالی برای صنعت پرورش طیور به ویژه بوقلمون.طرح: توصیفی.حیوانات: 50 قطعه جوجه بوقلمون بومی در محدوده سنی 12-1 هفته مبتلا به اسهال کاهش رشد یا هر دو از مناطق بوقلمون خیز ایران (استان های شمالی کشور و استان لرستان).روش: ثبت مشاهدات بالینی، آزمایش گسترش نمونه های مدفوع پس از رنگ آمیزی با زیل- نیلسن تعدیل یافته، کالبد گشایی با استفاده از روش استاندارد و برداشت نمونه از بخش های مختلف روده های کوچک، سکوم، کولون، کلواک و بورس فابریسیوس تهیه مقاطع بافتی رنگ شده با روش معمولی رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین هاریس و نهایتا استفاده از کراتیکول مدرج جهت اندازه گیری اقطار انگل.تجزیه و تحلیل آماری: استفاده از آزمون های کاپا و مکنمار.نتایج: مطالعات آسیب شناسی نشان داد که از 50 قطعه جوجه بوقلمون 13 مورد آن (26 درصد) با درجات مختلف به تک یاخته کریپتوسپوریدیوم آلودگی داشتند. از نظر پاتولوژی بر حسب شدت آلودگی درجاتی از هایپرپلازی سلول های پوششی، هایپرتروفی کریپتها، کوتاه شدن، ادغام و تغییر شکل خمل ها و افزایش لکوسیت های موجود در پارین مخاط مشاهده گردید. تنها 5 مورد از 13 جوجه آلوده به کریپتوسپوریدیوم علاوه بر مشاهده به روش هیستوپاتولوژیک، در رنگ آمیزی گسترش های مدفوع با روش زیل نیلسن از نظر حضور این تک یاخته مثبت بودند. بنابراین نتایج آزمایش بر روی نمونه های مدفوع با نتایج مطالعه آسیب شناسی بر روی نمونه های بافتی همخوانی اندکی وجود داشت.نتیجه گیری: ابتلا به تک یاخته کریپتوسپوریدیوم در بوقلمون های ایران وجود دارد. با توجه به پاتوژن کریپتوسپوریدیوم در بوقلمون این ابتلا نه تنها در رشد و بازدهی اقتصادی بوقلمون های بومی اهمیت دارد بلکه پرندگان مبتلا برای پرورش طیور صنعتی ممکن است به عنوان منبع بالقوه عفونت باشند. همچنین با توجه به نتایج، بهترین روش تشخیص کریپتوسپوریدیوم روش هیستوپاتولوژی می باشد.

هدف: مطالعه اثر تزریق داخل بطنی مغزی هیستامین بر درد ناشی از تزریق فرمالین به گوش چپ خرگوش و همچنین اثر امین بر بی دردی ناشی از مرفین و تشدید درد ناشی از نالوکسان.طرح مطالعه: مطالعه تجربی.حیوانات: شصت و شش قطعه خرگوش سفید نیوزیلندی نر با وزن بین 2.640.16 کیلوگرم.روش: قرار دادن کانول استانلیس استیل شماره 21 و به طول 18 میلیمتر در داخل بطن جانبی راست خرگوش، انجام تزریقات داخل بطنی مغزی نرمال سالین (کنترل)، هیستامین در مقادیر 22.5، 45 و 90 میکروگرم، مرفین و نالوکسان در مقادیر مساوی 50 و 100 میکروگرم، هیستامین (45 میکروگرم) قبل از مرفین (50 میکروگرم) و هیستامین (90 میکروگرم) پس از نالوکسان (100 میکروگرم) به وسیله سرنگ هامیلتون 25 میکرولیتری، تزریق زیر جلدی نرمال سالین (کنترل) و یا فرمالین (100میکرولیتر، 5 درصد) در سطح خارجی گوش چپ خرگوش به وسیله سر سوزن تزریقی شماره 29، ثبت پاسخ های درد شامل مدت زمان حرکات سر و گوش ها و خاراندن گوش در فواصل پنج دقیقه ای به مدت یک ساعت.تجزیه و تحلیل آماری: آنالیز واریانس یکطرفه و با اندازه گیری مکرر، آزمون دانکن.نتایج: تزریق نرمال سالین به گوش خرگوش پاسخ معنی داری ایجاد نکرد در حالی که تزریق فرمالین موجب ایجاد پاسخ درد برای مدت کوتاهی (10 دقیقه) پس از تزریق شد. هیستامین در مقدار 22.5 میکروگرم بر مدت زمان حرکات سر و گوش ها و خاراندن گوش اثر نگذاشت اما در مقادیر 45 و 90 میکروگرم پاسخ های درد را تضعیف نمود. مرفین در مقادیر50 و 100 میکروگرم موجب مهار و نالوکسان در مقادیر50 و 100 میکروگرم موجب تشدید پاسخ های درد شد. تزریق هیستامین (45 میکروگرم) قبل از مرفین (50 میکروگرم) موجب افزایش اثر ضد درد مرفین شد و تزریق هیستامین (90 میکروگرم) بعد از نالوکسان (100 میکروگرم) تشدید درد ناشی از نالوکسان را تخفیف داد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر می توان مطرح نمود که فعال شدن هیستامین مغزی موجب کاهش درد می شود. مرفین به عنوان یک داروی ضد درد، اثر ضد دردی ایجاد می کند ولی نالوکسان موجب تشدید درد می شود. هیستامین اثر ضد دردی مرفین را تقویت می کند و تشدید درد ناشی از نالوکسان را کاهش می دهد. اثر کاهش دهنده درد توسط هیستامین احتمالا به طور مستقیم از سیستم اپیوئیدی انجام می گیرد.

هدف: بررسی مورفولوژی غدد جنسی و مجاری اسپرم بر ماهیان قزل آلای رنگین کمانی که به منظور تغییر جنسیت به نر و یا عقیمی تحت تجویز هورمون 17 آلفا - متیل تستوسترون قرار گرفته بودند.طرح: مطالعه توصیفی.حیوانات: ماهی قزل آلای رنگین کمان.روش: تجویز هورمون 17 آلفا - متیل تستوسترون در 5 تیمار به شرح زیر: 1) دو نوبت غوطه وری تخم های چشم زده و لاروهای دارای کیسه زرده در حمام هورمون 17 آلفا - متیل تستوسترون به مقدار 250 میکروگرم در لیتر به مدت دو ساعت با  فاصله 8 روز، 2) سه نوبت غوطه وری تخم های چشم زده و لاروهای کیسه زرده در حمام هورمون 17 آلفا - متیل تستوسترون به مقدار 250 میکروگرم در لیتر به مدت دو ساعت با فواصل 4 روز 3) دو نوبت غوطه وری تخم های چشم زده و لاروهای دارای کیسه زرده در حمام هورمون 17 آلفا - متیل تستوسترون به مقدار 250 میکروگرم در لیتر به مدت دو ساعت با فاصله 8 روز + تجویز خوراکی هورمون به لاروها به مقدار 3 ppm از زمان شروع تغذیه فعال به مدت 90 روز، 4) تجویز خوراکی هورمون به لاروها به مقدار 3 ppm از زمان شروع تغذیه فعال به مدت 70 روز، 5) تجویز خوراکی هورمون به لاروها به مقدار 30 ppm از زمان شروع تغذیه فعال به مدت 120 روز (برای ایجاد عقیمی)، یک گروه شاهد که هیچ هورمونی دریافت نکردند نیز نگهداری شدند. سپس بررسی شکل غدد جنسی و مجاری اسپرم بر 20 عدد ماهی از هر گروه تیمار و شاهد در سن 24ماهگی و تعیین تعداد ماهی نرکاری در هر تیمار.نتایج: غدد جنسی ماهیان تحت بررسی در گروه های تیمار مختلف دامنه ای از طبیعی تا کاملا اتروفیک را نشان دادند. چهار نوع مجاری اسپرم بر مشاهده گردید: مجاری اسپرم بر با انتهای باز و حاوی اسپرم سیال، مجاری اسپرم بر با انتهای بسته و حاوی اسپرم سیال، مجاری اسپرم بربا انتهای بسته و فاقد اسپرم سیال، مجاری اسپرم بر اتروفیک با انتهای بسته و فاقد اسپرم. بیشترین تعداد ماهیان نرکاری با توانایی تولید اسپرم سیال در تیمار 2 یافت گردید.نتیجه گیری: در صورت تجویز مقدار بهینه هورمون 17 آلفا - متیل تستوسترون از راه مناسب به ماهیان ماده قزل آلای رنگین کمان می توان به ماهیان نر تغییر جنسیت یافته ای دست یافت که به طور طبیعی قادر به تولید اسپرم می باشند هر چند که ممکن است از نظر مورفولوژیکی غدد جنسی مجاری اسپرم بر آنها تغییراتی یابند.