مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1387 | دوره:16 | شماره:3 |تعداد مقالات:21

عفونت های مادرزادی مهمترین عوامل تهدید کننده سلامت جنین در انسان هستند که اکثریت آنها توسط عوامل ویروسی ایجاد می شوند. ویروس ها از جمله مسری ترین عوامل عفونی بوده و ابتلا مادر قبل و یا در حین بارداری به یکی از این عوامل جنین را در ریسک بالای ابتلا به آن قرار می دهد و از آنجایی که تشخیص و درمان آنها مشکل است، پیشگیری از ابتلا، امری حیاتی در حفظ سلامت مادر و جنین می باشد. ویروس ها می توانند موجب سقط جنین، مرگ داخل رحمی و بسیاری از عوارض دیگر از جمله اختلال رشد، تغییرات حجم مایع آمنیوتیک، کلسیفیکاسیون داخل جمجمه ای و کبدی، هیدروسفالی و میکروسفالی، آسیت، نشت مایع جنب و پریکارد و هیدروپس های با منشا غیر ایمنی شوند. شناخت بیولوژی این ویروس ها، راه های انتقال و روش های تشخیص آن در مادر و جنین نقش بسزایی در جلوگیری از ابتلای جنین به عفونت دارد. روش های متعددی از بیولوژی ملکولی در خدمت تشخیص عوامل عفونی و از جمله ویروس ها درآمده اند مانند تکنیک (Polymerase Chain Reaction) PCR که قادر به تشخیص هر نوع اسید نوکلئیک مربوط به پاتوژن در نمونه های آزمایشگاهی می باشد. در زمینه نمونه برداری از جنین تکنیک های مختلف مانند Amniocentesis، Chorionic Villus Sampling (CVS) و Fetal Blood Sampling یا Cordocentesis وجود دارند که به سرعت در حال پیشرفت و گسترش می باشند.

کلستریدیوم بوتولینوم با تولید نوروتوکسین قادر به ایجاد سه نوع بوتولیسم در انسان می باشد. بر اساس نوروتوکسینهای تولید شده، این باکتری به انواع G, F, E, D, C, B, A نامگذاری می شود. با وجود اینکه نوروتوکسین های کلستریدیوم بوتولینوم سمی ترین ماده شناخته شده در جهان می باشند، اما نسبت به حرارت حساس هستند. پس از مصرف و جذب در روده، این سموم باعث فلج عضلانی و احتمالا مرگ انسان می شوند. استفاده از کنسروهای خانگی سبزیجات و مصرف نادرست ماهی و فرآورده های آن عوامل مهم در ایجاد بوتولیسم به شمار می روند. امروزه در برخی صنایع غذایی از نیتریت سدیم جهت کنترل این باکتری استفاده می شود. هم اکنون با پیشرفت علم پزشکی، سم کلستریدیوم بوتولینوم در کنترل برخی بیماری ها نیز کاربرد دارد.

مقدمه: بخش قابل توجهی از بیماران افسرده، به درمان دارویی پاسخ نداده و نیازمند الکتروشوک درمانی (Electro Convulsive Therapy) ECT می شوند. از سوی دیگر، با این عقیده که بعضی از تاثیرات ECT به افزایش سطح هورمونهای تیروئیدی نسبت داده می شود، از لووتیرونین به عنوان درمان کمکی (Adjuvant) قبل از انجام ECT استفاده می شود. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات پارامترهای عملکرد تیروئید پس از انجام ECT بود.روش بررسی: مطالعه از نوع Outcome study روی 31 بیمار از بیماران مراجعه کننده به کلینیک روانپزشکی بیمارستان نفت که دچار اختلال افسردگی مقاوم به درمان دارویی و کاندید ECT بودند انجام گرفت. حجم نمونه با بررسی مطالعات مشابه و راهنمایی های مشاور آمار به دست آمد. نمونه خون قبل از انجام اولین ECT و بعد از آخرین ECT و تایید بهبود بالینی بیمار توسط روانپزشک، گرفته شد و مقادیر سرمی T3، T4، T3RU و TSH مورد مقایسه قرار گرفت.نتایج: مجموعا 31 بیمار (19 مرد و 12 زن) وارد مطالعه شدند. سطح سرمی T3 و T3RU پس از انجام ECT افزایش معناداری داشت (p به ترتیب برابر 0.0001 و 0.029). در مورد T3 این افزایش در تمامی بیماران وجود داشت و از این لحاظ تفاوتی میان جنس، گروه های سنی مختلف و مدت ابتلا به افسردگی وجود نداشت. اما ECT باعث کاهش معنادار T4 و TSH گردید (به ترتیب برابر 0.025 و 0.0001).نتیجه گیری: یافته های تحقیق نشان داد که ممکن است اثرات ECT تا حدودوی از طریق افزایش T3 اعمال گردد. تغیرات سایر پارامترهای عملکرد تیروئید به دنبال افزایش T3 به وجود می آید که در این زمینه نیاز به پژوهش های بیشتری می باشد.

مقدمه: فشار داخل چشمی مطلوب حین اعمال جراحی چشم، یکی از عواملی است که مشکلات و عوارض حین علم را به حداقل می رساند. در بعضی از مراکز بیشتر اعمال جراحی کاتاراکت تحت بیهوشی عمومی و با استفاده از شل کننده های عضلانی انجام می شود، لذا تاثیر داروها روی فشار داخل کره چشم در مطالعات متعددی بررسی شده است. در تحقیق حاضر تاثیر آتراکوریوم (0.5mg/kg) و پانکرونیوم (0.1mg/kg) بر روی IOP مقایسه شده است.روش بررسی: مطالعه از  نوع کارآزمایی بالینی است. 90 بیمار کلاس ASAI,II که تحت عمل جراحی کاتاراکت با بیهوشی عمومی قرار گرفتند، در دو گروه 45 نفری بررسی شدند. القای بیهوشی با فنتانیل - تیوپنتال سدیم و آتراکوریوم یا پانکرونیوم انجام شد. IOP قبل از اینداکشن و بعد از لوله گذاری تراشه اندازه گیری و ثبت شد. اطلاعات توسط نرم افزار SPSS و تستهای t.test و Chi-square تحلیل شد.نتایج: میزان IOP قبل از القای بیهوشی در هر دو چشم در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. P=0.99) در چشم راست و P=0.10 در چشم چپ). در گروه آتراکوریوم میانگین تغییرات IOP قبل و بعد از القای بیهوشی در هر دو چشم تفاوت معنی داری نداشت P=0.99) در چشم راست و P=0.60 در چشم چپ) مقایسه میانگین تغییرات IOP در گروه دیگر نیز نشان داد که پانکرونیوم به طور مشخصی باعث کاهش IOP می شود P=0.000) در هر دو چشم).نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده در این مطالعه آتراکوریوم بر روی IOP تاثیری نداشته ولی در مقایسه پانکرونیوم باعث کاهش آن شده است. بنابراین می توان با اطمینان از این دو دارو در بیهوشی عمومی در اعمال جراحی چشم استفاده نمود.

مقدمه: افزایش لیپیدهای خون از جمله عوامل مهم خطرساز در بروز آترواسکلروز بیماریهای قلبی - عروقی است. مغزها از جمله مغز بادام غنی از لیپیدهای غیر اشباع و عوامل آنتی اکسیدان بوده و برخی از گزارشات حاکی از اثر حفاظتی آنها بر سیستم قلب و عروق می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر مغز بادام بر لیپیدها و لیپوپروتئین های خون بیماران مبتلا به هیپرلیپیدمی است.روش بررسی: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی به روش قبل و بعد می باشد که بر روی 30 مرد داوطلب انجام شد. افراد مورد مطالعه روزانه 60 گرم مغز بادام به مدت چهار هفته مصرف نمود. قبل و بعد از مصرف بادام میزان لیپیدها، لیپوپروتئین ها، آپولیپوپروتئینها و لیپوپروتئین (a) خون آنها اندازه گیری شد.نتایج: مغز بادام به صورت معنی داری (p<0.001) باعث کاهش کلسترول سرم خون به میزان 36.1 میلی گرم بر دسی لیتر، تری گلیسرید به میزان 45.94 میلی گرم بر دسی لیتر، -LDL کلسترول به میزان 28.68 میلی گرم بر دسی لیتر و افزایش –HDL کلسترول به میزان 10.64 میلی گرم بر دسی لیتر گردید. مغز بادام موجب کاهش لیپوپروتیین (a) سرم خون به میزان 2.11 میلی گرم بر دسی لیتر، آپولیپوپروتئین B100 به میزان 8.93 میلی گرم بر دسی لیتر و افزایش آپولیپوپروتئین A1 به میزان 1.74 میلی گرم بر دسی لیتر شد، ولی از لحاظ آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: مصرف مداوم مغز بادام وضعیت لیپیدهای خطر ساز خون را بهبود بخشیده و ممکن است در فرآیند آترواسکلروز و بروز بیماریهای قلبی - عروقی نقش پیگیری کننده داشته باشد. بنابراین پیشنهاد می شود که از مغز بادام روزانه به مقدار حداقل 60 گرم در درمان بیماران هیپرلیپیدمیک استفاده نمود.

مقدمه: هیپوتیروئیدی مادرزادی (CH) یکی از شایع ترین علل قابل پیشگیری عقب ماندگی ذهنی است. بروز کلی این مشکل از یک در 3000 تا 1 در 4000 متغیر است. میانگین بروز این بیماری در کشور یک در 1000 تخمین زده می شود. غربالگری نوزادان و درمان به موقع طی 2 هفته اول زندگی می تواند از اختلال تکامل شناختی نوزاد جلوگیری نماید. هدف از این مطالعه تعیین بروز هیپوتیروئیدی مادرزادی و افزایش گذرای TSH در نوزادان استان یزد و کسب اطلاعات لازم جهت ترسیم سیمای این بیماری و طراحی اقدامات پیشگیرانه در سطح اول و دوم می باشد.روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه توصیفی - تحلیلی است که به صورت مقطعی و به روش سرشماری بر روی 13022 نوزاد زنده متولد شده استان یزد شامل 6495 دختر و 6527 پسر طی سال 1385 انجام شد. از پاشنه نوزادان (ترجیحا در روز 5-3 تولد) نمونه خون با لانست گرفته شد و پس از انتقال به فیلتر کاغذی و انجام آزمایش در صورتی که TSH مساوی یا بیشتر از 5 mu/L بود تست سرمی تایید تشخیص به روش الیزا انجام و با توجه به پروتکل کشوری در صورتی که TSH بیشتر از 10mu/L یا T4 کمتر از 6.5 میکروگرم در دسی لیتر بود بیماری تایید و نوزاد تحت درمان قرار گرفت. داده ها در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: تعداد بیماران شناسایی شده 45 مورد شامل 25 پسر (55.5%) و 20 دختر (44.5%) بودند. شیوع بیماری در نوزادان پسر، دختر و کل به ترتیب: 1 در 261، 1 در 325 و 1 در 289 به دست آمد ولی اختلاف شیوع در جنس مونث و مذکر معنی دار نبود. شیوع بیماری در شهر و روستا به ترتیب: 1 در 315 و 1 در 216 بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. شیوع بیماری در فصل های بهار تا زمستان به ترتیب: 1 در 95، 1 در 250، 1 در 1934 و 1 در 369 بود که از نظر آماری این اختلاف معنی دار بود. متوسط سن نوزادان در زمان نمونه گیری 7.2 روز، میانگین TSH: 2.3 mu/L، میانگین وزن نوزادان 3139.8 گرم و میانگین سن مادران 25.8 سال بود.نتیجه گیری: شیوع هیپوتیروئیدی مادرزادی و افزایش گذرای TSH در استان یزد به طور قابل توجهی از مقادیر جهانی و کشوری بالاتر است که استمرار و تقویت برنامه غربالگری نوزادان را اجتناب ناپذیر می سازد. از طرفی مطالعات تکمیلی برای روشن شدن عوامل مرتبط به ویژه کمبود ید از اولویت های پژوهشی نظام سلامت در استان می باشد.

مقدمه: با توجه به اینکه ختم حاملگی در سه ماهه دوم بارداری به علل گوناگون لازم می شود و عمل جراحی برای ختم حاملگی عوارض متعددی دارد، این مطالعه به منظور مقایسه تاثیر میزوپروستول واژینال و خوراکی در ختم حاملگی های سه ماهه دوم بارداری (28-14 هفته) صورت گرفت.روش بررسی: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 60 زن باردار در سه ماهه دوم که کاندید ختم حاملگی بودند انجام گردید. بیماران به طور تصادفی در دو گروه 30 نفره برای دریافت میزوپروستول واژینال یا خوراکی قرار گرفتند. در ابتدا دوز 400 میکروگرم میزوپروستول به صورت واژینال یا خوراکی به بیمار تجویز گردید. سپس در صورت نیاز به تکرار، حداکثر تا 3 دوز (1200 میکروگرم) به فواصل هر 6 ساعت استفاده شد. به تمامی زنان شرکت داده شده در مطالعه حداکثر 48 ساعت پس از آخرین دوز مصرفی برای ختم حاملگی زمان داده شد و در صورت عدم دفع، از روش اکسی توسین غلیظ شده و در نهایت در صورت عدم موفقیت، از روش جراحی برای ختم حاملگی استفاده شد. تمامی بیماران 2 هفته پس از ختم حاملگی برای انجام سونوگرافی مجدد مراجعه کردند که در صورت مشاهده بقایای حاملگی، کورتاژ انجام گردید. اطلاعات مربوط به بیماران از قبیل سن، گراویدیتی، سن حاملگی، سوابق بیماری و سابقه سزارین در فرم اطلاعاتی بیمار ثبت گردید. میزان موفقیت میزوپروستول در ختم حاملگی، فاصله زمانی تا دفع محصولات حاملگی و عوارض جانبی دارو در دو گروه مورد مطالعه مقایسه گردید. سپس داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که 26 نفر (%86.7) در گروه واژینال و 13 نفر (%43.3) در گروه خوراکی دفع کامل محصولات حاملگی داشتند (P=0.0006)، متوسط فاصله زمانی تا دفع محصولات حاملگی در گروه واژینال (9.2±4.2 ساعت) با گروه خوراکی (12.7±7.3 ساعت) تفاوت معنی داری نداشت. عوارض جانبی شایع در گروه درمانی واژینال، تب و در گروه خوراکی، لرز و تب بود. از نظر میزان بروز عوارض جانبی تفاوت معنی داری در دو گروه مورد مطالعه مشاهده نشد. هیچگونه عارضه جانبی مهم مانند پرفوراسیون رحم یا خونریزی شدید در هیچیک از گروه های مورد مطالعه مشاهده نگردید.نتیجه گیری: میزوپروستول واژینال در مقایسه با روش مصرف خوراکی، روشی موثر در ختم حاملگی های سه ماهه دوم بارداری می باشد. عوارض جانبی این دارو برای بیمار قابل تحمل است.

مقدمه: سرطان پستان با 22.6 درصد شایع ترین سرطان در زنان ایرانی است و 81 درصد جراحی ها برای درمان آن در ایران از نوع ماستکتومی می باشد. ماستکتومی می تواند موجب احساس نقص و ناتوانی، اختلال در تصویر ذهنی از بدن، کاهش جذابیت و عملکرد جنسی شده و زمینه را برای ایجاد اختلالات خلق فراهم کند. از آنجایی که هدف روش های درمانی سرطان پستان در چند دهه اختر ایجاد زندگی با کیفیت مطلوب برای بیمار می باشد، در راستای تحقق این هدف مهم نگرانی ها در مورد تاثیر درمان های جراحی سرطان پستان خصوصا ماستکتومی بر کیفیت زندگی مبتلایان در حال افزایش است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط ماستکتومی با خلق و کیفیت زندگی در مبتلایان به سرطان پستان انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1384 بر روی 50 زن ماستکتومی شده مراجعه کننده به کلینیک های خصوصی انکولوژی به عنوان گروه مورد و 50 زن کاندید ماموگرافی مراجعه کننده به کلینیک های زنان بیمارستان های امام رضا (ع) و قائم (عج) مشهد به عنوان گروه شاهد و به روش نمونه گیری غیر احتمالی و مبتنی بر هدف انجام شد. جمع آوری اطلاعات با استفاده از فرم های مصاحبه شامل مشخصات فردی، اطلاعات مربوط به بیماری و وضعیت عمومی در هر دو گروه و پرسشنامه های خلق POMS، کیفیت زندگی FPQOLI و حمایت اجتماعی صورت گرفت.نتایج: آزمون ضریب همبستگی پیرسون بین نمرات خلق و کیفیت زندگی در زنان ماستکتومی شده ارتباط آماری معکوس معنی داری نشان داد (P<0.001). آزمون تی مستقل نیز نشان داد که خلق و کیفیت زندگی زنان ماستکتومی شده در مقایسه با زنان کاندید ماموگرافی ضعیف تر می باشد (P=0.001 و P<0.049). آزمون مدل خطی عمومی نشان داد که متغیر گروه بیشترین اثر را بر خلق زنان مورد مطالعه دارد (P<0.001)، همچنین خلق مهمترین عامل پیشگویی کننده سطح کیفیت زندگی در زنان مورد مطالعه می باشد (P<0.001).نتیجه گیری: عدم توجه به وضعیت روحی - روانی بیماران بعد از عمل ماستکتومی می تواند زمینه را برای ایجاد تغییرات خلقی فراهم کرده و در نهایت کیفیت زندگی این افراد را مختل کند ولیکن پرستاران می توانند با شناسایی و ارجاع بیماران با تنش های روانی به مراکز مشاوره در جهت پیشگیری از ایجاد اختلالات خلق در این بیماران گام موثری برداشته و راه را برای ارتقا کیفیت زندگی آنان هموار کنند.

مقدمه: در حین انجام آندوسکوپی با یا بدون دریافت داروی آرامبخش، بیمار دچار هیپوکسی می شود. بدین منظور درصد اشباع اکسیژن خون شریانی در بیمارانی که جهت آندوسکوپی فوقانی مراجعه کرده و داروی آرامبخش دریافت نکرده بودند ارزیابی شد.روش بررسی: درصد اشباع اکسیژن خون شریانی توسط دستگاه پالس اکسی متری در 300 بیمار که جهت انجام آندوسکوپی فوقانی مراجعه کرده بودند، اندازه گیری شد. موارد بالینی و آندوسکوپی علل کاهش اکسیژن خون شریانی مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: کاهش خفیف (بین 4-1%) میزان اشباع اکسیژن خون شریانی (SPO2) در 143 بیمار (47.7%) و کاهش شدید (5%≤) در 65 بیمار (21.7%) رخ داد. در میان بیمارانی که کاهش شدید SPO2 داشتند، 40 نفر (61.5%) دارای بیماری زمینه ای بودند (P<0.001، %95CI=1.89-4.55). متغیرهای پیش بینی کننده این کاهش شدید شامل میزان اکسیژن پایه کمتر از 95%، بیماری مزمن ریوی، کم خونی، سن بالای 60 سال و بیماری عروق کرونر بودند.نتیجه گیری: در بیماران با SPO2 پایه کمتر از 95%، مبتلا به بیماری مزمن ریوی، کم خونی، سن بالای 60 سال و یا بیماری عروق کرونر انجام پالس اکسی متری در حین انجام آندوسکوپی توصیه می شود.

مقدمه: برای اصلاح و ترمیم پارگی شبکیه طروق مختلف جراحی وجود دارد و در این پژوهش نقش رتینوپکسی در ترمیم جداشدگی رگماتوژن شبکیه با روش های متفاوت در مراجعین به بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی قزوین طی سال های 82-1372 مورد مقایسه قرار گرفته است.روش بررسی: این تحقیق به روش Outcome study انجام شد. سن، جنس، میزان عیوب انکساری، وضعیت عدسی، دید، سوراخ شبکیه، میزان تغییرات پرولیفراتیو (PVR) در 3 گروه مورد مقایسه قرار گرفتند. گروه اول شامل 47 چشم که برای آنها کرایوپکسی از طریق اسکلرا در زمان عمل انجام شده بود. گروه دوم شامل 30 چشم بودند که برای آنها فتوکوآگولیشن با لیزر 3 تا 7 روز بعد از عمل انجام شده بود. گروه سوم شامل 41 چشم بودند که بدون رتینوپکسی مورد عمل اسکلرال با کلینگ (S/B) قرار گرفته بودند. برای تمام بیماران با کل اسکلرا به صورت Encircling و یا Segmental انجام پذیرفته بود. تخلیه مایع زیر شبکیه (SRFD) و یا تزریق هوا به داخل ویتره برای بعضی بیماران انجام شده بود. نتایج عمل به تفکیک نوع عمل با و بدون رتینوپکسی در بیمارانی که حداقل 3 ماه پیگیری داشتند مشخص و مورد قضاوت آماری قرار گرفت.نتایج: اختلاف مشخصی از نظر سن، جنس، عیب انکساری، وضعیت عدسی، سوراخ شبکیه (تعداد، نوع، محل)، حدت بینایی، قبل و بعد از عمل در سه گروه فوق یافت نشد. موفقیت عمل در گروه اول 91.6%، در گروه دوم 86.7% و در گروه سوم 97.6% بود که از نظر آماری معنی دار نبودند (P>0.05).نتیجه گیری: در ترمیم جداشدگی شبکیه عمل اسکلرال با کلینگ بدون رتینوپکسی می تواند موفقیت آمیز باشد.

مقدمه: توجه به بهبود وضعیت تغذیه دختران نوجوان، که مادران نسل آینده خواهند بود، می تواند از موثرترین اقدامات بنیادین برای پیشگیری از بیماری های مزمن سنین بعدی باشد. شناخت عوامل پیش بینی کننده رفتارها، یکی از موثرترین راه هایی است که می تواند جزو برنامه های پیشگیری در جوامع، به خصوص در کشورهای در حال توسعه قرار گیرد.هدف: این مطالعه به منظور تعیین نقش پیش بینی کننده خودکارآمدی در پیش بینی رفتارهای غذایی دختران مقطع دبیرستان شهر کرمان در سال 1386 صورت گرفت.روش بررسی: در این مطالعه همبستگی، دانش آموزان دبیرستان های دخترانه شهر کرمان به عنوان جامعه پژوهش و بر اساس مطالعه مقدماتی، نمونه پژوهش 800 نفر تعیین شد. 900 پرسشنامه توزیع گردید که در پایان 812 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نمونه گیری به روش تصادفی - خوشه ای صورت گرفت. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد که در سه بخش شامل، سوالات مربوط به ویژگی های فردی و عمومی، رفتارهای غذایی، خودکارآمدی رفتارهای غذایی تنظیم شده بود. اطلاعات پس از کسب روایی و پایایی مناسب جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: یافته های این پژوهش نشان داد که بیشتر دانش آموزان مورد مطالعه (57.4 درصد) کمتر یا مساوی 16 سال سن داشتند و درصد نمرات کسب شده در حیطه رفتار غذایی و خودکارآمدی آن به ترتیب 66 و 61 درصد بود. نتایج آنالیز رگرسیون دو متغیره، ارتباط معنی دار و مثبی را بین میانگین نمره رفتار غذایی و خودکارآمدی آن (R=0.32، P=0.0001) نشان داد که علاوه بر خودکارآمدی رفتار غذایی عواملی چون، تحصیلات پدر، ارزیابی وضع اقتصادی خانواده در مقایسه با سایرین از دید دانش آموزان، میزان اهمیت خانواده به مصرف غذای سالم، داشتن حق انتخاب مواد غذایی در خانواده، تعداد صرف وعده های غذا با خانواده و شغل مادر پیش بینی کننده رفتار غذایی بودند.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده، نقش پیش بینی کننده مفهوم خودکارآمدی را برای رفتارهای ارتقا دهنده سلامت نظیر رفتار غذایی بر طبق مدل Pender تایید می کند، بنابراین از شیوه های افزایش خودکارآمدی از قبیل ترغیب کلامی، افزایش خودآگاهی نوجوانان نسبت به توانایی های خود و ارایه الگوهای مناسب برای آنها می توان به عنوان عامل ارتقا دهنده رفتارهای بهداشتی استفاده کرد.

مقدمه: اختلال خواب در بیماران تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر شایع بوده و بیش از 30 سال است که مورد توجه محققان قرار گرفته است. منابع اخیر بر اهمیت خواب و استراحت در اعاده، حفظ و ارتقای عملکرد و سلامت این بیماران اشاره دارند. با توجه به اینکه پرستاران در شناسایی اختلالات خواب و کمک به بیماران برای برطرف سازی مشکلات سلامت ایشان نقش محوری دارند، لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین عوامل موثر بر کیفیت و کمیت خواب بیماران پس از عمل جراحی پیوند عروق کرونر انجام شد.روش بررسی: این پژوهش مطالعه ای توصیفی - همبستگی از نوع طولی است که بر روی 91 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا (ع) شهر مشهد در سال 85-1384 انجام شد. واحدهای مورد پژوهش به صورت مبتنی بر هدف انتخاب شده و در سه مرحله قبل از عمل، شش هفته و ده هفته پس از جراحی مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها توسط فرم های مصاحبه در سه مرحله جمع آوری گردید. کیفیت ذهنی خواب توسط شاخص کیفیت خواب پیتربرگ (PSQI) و کمیت خواب توسط مقیاس خواب (Sleep log) مورد سنجش قرار گرفت. مصاحبه مربوط به قبل از جراحی و شش هفته پس از آن در مراکز درمانی و ده هفته پس از جراحی از طریق تماس تلفنی صورت پذیرفت. داده های حاصل با نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل، آزمون ضریب همبستگی پیرسون و آزمون مدل خطی عمومی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: آنالیز تک متغیره نشان داد که متغیرهایی همچون سن (P=0.03)، مدت زمان کلمپ آئورت (P=0.003)، مدت تهویه مکانیکی (P=0.01)، مدت زمان اقامت در بیمارستان (p=0.04) بر کمیت خواب ده هفته پس از جراحی و سابقه اختلال خواب (P=0.005)، ابتلا به دیابت (P=0.02)، مصرف داروهای مدر قبل از جراحی (P=0.04) و مصرف داروهای ACEL پس از ترخیص (P=0.01) می توانند به کیفیت خواب ده هفته پس از جراحی تاثیرگذار باشند.نتیجه گیری: نتایج نشان داد سابقه اختلال خواب، مصرف داروهای مدر و کمیت خواب شش هفته پس از جراحی بیشترین تاثیر را بر کیفیت خواب ده هفته پس ا زجراحی دارند و نیز کیفیت زندگی ده هفته پس از جراحی بیشترین تاثیر را بر کمیت خواب ده هفته پس از جراحی داشته است که ارایه راهکارهایی برای حذف و به حداقل رساندن اثر عوامل قابل تعدیل ضروری به نظر می رسد.

تمرکززدایی به معنای فرآیند توزیع تصمیم گیری به سطوح محیطی تر فعالیت یا ارایه خدمت است. اساسا عدم تمرکز در حاکمیت دولت ها چنانچه به خوبی برنامه ریزی و اجرا شود می تواند فرصت های مهمی را برای توسعه انسانی در جوامع فراهم آورد. مطالعه فرآیند مزبور در نقاط مختلف دنیا نشان می دهد که بیشترین تمرکززدایی در کشورهای توسعه یافته اروپایی صورت گرفته و در مقایسه با آن، منطقه خاورمیانه درصد پایین تری از تمرکززدایی بهره می برد. تمرکززدایی در کشورهای مختلف عمدتا در محورهای سیاستگزاری و تامین منابع مالی و اقتصادی می باشد. بسیاری از نظام های سلامت در دنیا تمرکززدایی را به عنوان اصلی ترین جز از فرآیند اصلاح در نظام سلامت به کار می گیرند.تمرکززدایی در نظام سلامت با هدف های افزایش تاثیر مداخلات درمانی و بهداشتی، تحقق عدالت، کارآمدی بالاتر در نظام سلامت، ارتقای کیفیت، تامین منابع مالی مناسب و عادلانه و برنامه ریزی برای انتخاب مناسب ترین مداخله بر اساس اولویت های منطقه صورت می پذیرد. برای تحقق تمرکززدایی طیفی از انتخاب ها در زمینه های مختلف موجود است که دولت می بایست میزان تمرکززدایی را بر اساس آن تنظیم نماید. بدیهی است چنانچه شرایط تمرکززدایی در برخی از حیطه ها فراهم نیامده باشد اقدام به این فرآیند می تواند منجر به بروز عوارضی گردد.

همزمانی نفریت اینترستیشیال و یووئیتیس که سندرم نفریت توبولو اینترستیشیال و یووئیتیس نامیده می شود (TINU) یک نوع غیر معمول و ناشایع از نفریت اینترستیشیال می باشد که بعد از رد کردن سایر تشخیص های افتراقی، تشخیص داده می شود. بیمار معرفی شده آقای 38 ساله با نارسایی حاد کلیه و یووئیتیس می باشد که در بیوپسی کلیه نفریت اینترستیشیال حاد تشخیص داده شد و با توجه به عدم وجود علایم کلینیکی و پاراکلینیکی سایر علل نفریت اینترستیشیال و یووئیتیس مانند بیماری و گنر گرانولوماتوزیس، سندرم شوگرن، سارکوئیدوز، تشخیص سندرم TINU برای بیمار مطرح شد و تحت درمان با کورتن خوراکی و چشمی قرار گرفت. بیماری پاسخ مناسب به درمان داشت.