توسعه آموزش در علوم پزشکی
سال:1398 | دوره:12 | شماره:34 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: بررسی رضایتمندی دانشجویان از کیفیت خدمات آموزشی دانشگاه می تواند تا حدودی شکاف بین انتظارات آنان با وضعیت موجود را نشان دهد. لذا این مطالعه به منظور تعیین شکاف کیفیت خدمات آموزشی از دیدگاه دانشجویان دستیاری دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال تحصیلی 96-97 انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه ی تحلیلی-مقطعی بود. جامعه ی آماری تحقیق کلیه ی دانشجویان دستیاری دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال تحصیلی 96-97 بودند که تعداد آن ها 188 نفر بودند که به صورت سرشماری وارد مطالعه گردیدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه کیفیت خدمات آموزشی (SERVQUAL) جمع آوری گردید. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون تی زوجی در نرم افزار SPSS نسخه 24 انجام شد. یافته ها: از میان 188 شرکت کننده در مطالعه 106 نفر زن (56 درصد) و 82 نفر مرد (46 درصد) بودند، ازنظر سنی نیز 122 نفر زیر 35 سال (65 درصد) و 66 نفر بالای 35 سال (35 درصد) قرار داشتند. نتایج آزمون تی زوجی نیز نشان داد که بین ادراک و انتظارات دستیاران از کیفیت خدمات آموزشی در تمامی ابعاد پنج گانه خدمات شکاف منفی وجود دارد (97/1

زمینه و هدف: امروزه پیشرفت تحصیلی دانشجویان به عنوان یکی از دغدغه های اساتید و مسولین می باشد که انتظار می رود دوره های آموزشی طوری طراحی شوند تا دانشجو به این هدف به عنوان یکی از شاخص های اثربخشی نظام آموزشی دست پیدا کند. لذا در این پژوهش تلاش شده است تا از آموزش راهبردهای شناختی جهت پیشرفت تحصیلی دانشجویان پرستاری استفاده شود و تاثیر این آموزش با بکارگیری الگوی کرک پاتریک بررسی شود. روش بررسی: پژوهش حاضر، مطالعه ه ای نیمه تجربی می باشد که بر روی 60 نفر از دانشجویان پرستاری (دو گروه 30 نفر) دانشگاه علوم پزشکی ایران اجرا گردید. بدین صورت که در گروه آزمایش علاوه بر ارائه ی محتوای درس، طی 5 جلسه به مدت 20 دقیقه در قالب فوق برنامه راهبردهای شناختی ارائه و تمرین گردید. ابزار گردآوری اطلاعات پیش آزمون و پس آزمون (آزمون پایان دوره) بود. داده ها در نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 وارد و تحلیل شدند. یافته ها: تمامی 60 دانشجو در مطالعه شرکت کردند. اختلاف معنادارآماری بین نمرات دانشجویان دو گروه قبل از آموزش راهبردهای شناختی وجود نداشت (P=0. 1). در حالی که بعد از مداخله و ارائه ی آموزش اختلاف معناداری بین نمرات دانشجویان دو گروه مشاهده شد (P=0. 001). همچنین نتابج آزمون تی زوجی نشان داد که میانگین نمرات پس آزمون هر یک از گروه ها نسبت به پیش آزمون افزایش یافت ولی این افزایش در گروه آزمایش بیشتر از گروه گواه بوده است (P=0. 001). نتیجه گیری: آموزش راهبردهای شناختی منجر به پیشرفت تحصیلی دانشجویان خواهد شد لذا برنامه ریزی جهت آموزش و ارتقای. . . این راهبردها توصیه می شود.

زمینه و هدف: در سال های اخیر، نارسایی آموزش های بالینی و عدم پیوند آن با دانش نظری باعث ایجاد مشکلاتی در ارائه ی خدمات بهداشتی، درمانی و مراقبتی به بیماران شده است؛ لذا این مطالعه با هدف تبیین موانع و چالش های بکارگیری دانش نظری در حوزه ی بالین انجام شده است. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوای قراردادی است. مشارکت کنندگان شامل 15 نفر از دانشجویان عرصه کارآموزی، مربیان، اعضای هیات علمی و کارکنان بالینی بیمارستان بودند که به عنوان افراد غنی از اطلاعات دعوت به شرکت در مطالعه شدند. برای انتخاب مشارکت کنندگان از روش نمونه گیری هدفمند با در نظر گرفتن حداکثرتنوع استفاده شد. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختار یافته انفرادی جمع آوری و به طور همزمان تحلیل شد. یافته ها: بر اساس تحلیل داده ها، 5 طبقه اصلی شامل "روتین گرایی در بالین"، "یاددهی-یادگیری ناکارآمد"، "عدم اعتماد به کفایت بالینی"، "فقدان روابط حرف ه ای حمایت گر" و "مغایرت ماهیت تئوری و عمل" به عنوان چالش ها و موانع بکارگیری دانش نظری در حوزه ی بالین حاصل شد. نتیجه گیری: بکارگیری دانش آموخته شده در کلاس های درس در حوزه ی بالین متاثر از عوامل گوناگون با ماهیت های متفاوت است. این پدیده در ساختاری متشکل از شرایط حاکم بر عرصه بالین، فقدان حمایت حرف ه ای در محیط کاری، بی اعتمادی و ماهیت عمل گرای حوزه ی بالین شکل می گیرد. بر این اساس، رفع موانع مستلزم بسترسازی فرهنگی، آموزشی و حرف ه ای می باشد.

مقدمه: دانشجویان منابع گرانبهای یک کشور هستند. پزشکی از رشته های جذاب در بسیاری از کشورها بوده که دارای عوامل انگیزشی متفاوتی برای انتخاب است. هدف از این مطالعه ارزیابی تغییرات ممکن در انگیزه دانشجویان از سال اول تا سال گذشته آموزش پزشکی بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی، دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1395مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع 200 نفر از دانشجویان به روش نمونه گیری خوشه ای طبقه بندی شده انتخاب شدند. یک پرسشنامه محقق ساخته با 29 سوال در مورد عوامل انگیزشی طراحی (آلفای کرونباخ=77/0) و توزیع شد. یافته ها: به طور کلی، سه دلیل اصلی انتخاب پزشکی عبارت بودند از: "پزشکان وضعیت اجتماعی خوبی دارند"(84 نفر، 7/46%)، "من می خواستم به مردم برای بهبود سلامت آنها کمک کنم" (81 نفر، 8/44%) و "من می خواستم رییس خودم باشم "(73 نفر، 8/40%). آقایان بیشتر از خانم ها نسبت به درآمد مالی (7/0 ± 1/1 در مقابل 9/0 ± 8/0، 04/0p=)، و امنیت شغلی (1/1 ± 4/0 در مقابل 0/1 ± 1/0، 05/0p=) نگران بودند. با گذشت زمان نظرات دانشجویان درمورد مناسب بودن طول دوره آموزش پزشکی کاملا تغییر کرده بود (7/0 در علوم پایه تا 4/0-در کارآموزی، 001/0p<) نتیجه گیری: با گذراندن مقاطع مختلف تحصیلی، عوامل انگیزشی دانشجویان دچار تغییرات اساسی می شود. این را می توان با این واقعیت توضیح داد که تفکر دانشجویان پزشکی در حین آموزش بالینی و مواجهه با واقعیت های پزشکی، به سمت واقع گرایانه تر شدن پیش می رود. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

زمینه و هدف: پرستاری به عنوان حرفه ای عمل محور بوده که آموزش بالینی بخش اساسی آموزش این رشته است. مهارت های بالینی پرستاری، در صورت عدم به کارگیری تحلیل می روند، بر همین اساس هدف از این مطالعه طراحی، اجرا و ارزشیابی برنامه ی عملیاتی ارتقای کیفیت مهارت های بالینی پایه دانشجویان کارشناسی پرستاری بر اساس مدل کرن بود. روش بررسی: مطالعه ی حاضر بر اساس گام های مدل برنامه ریزی درسی کرن به منظور ارتقای کیفیت مهارت های بالینی پایه ی دانشجویان پرستاری در دانشکده ی پرستاری ابهر طی سال های 1395 الی 1396 و با استفاده از روش مداخله ای تک گروهی قبل و بعد انجام شد. بدین منظور، پس از شناسایی مشکل پایین بودن سطح مهارت های بالینی دانشجویان پرستاری و نیاز سنجی اولیه، برنامه ی عملیاتی و نیز نحوه ی ارزشیابی آن، پس از تصویب در شورای آموزشی دانشکده به اجرا رسید. در اجرای مطالعه ی حاضر، طبق سطح اول و دوم مدل کرک پاتریک، واکنش و دانش شرکت کنندگان، قبل از برنامه ی آموزشی با دانش آن ها بعد از برنامه ی آموزشی مقایسه شد. یافته ها: نمرات آزمون مهارت های بالینی پایه ی دانشجویان و همچنین درصد رضایت شان بعد از اجرای اجرای افزایش چشمگیری را نشان داد. طبق اظهار نظر دانشجویان در محیط بالینی، اضطراب شان کاهش یافته و اعتماد به نفس شان افزایش یافته بود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاصل از مطالعه ی حاضر، اجرای این نوع از اجرای آموزشی می تواند باعث ارتقای کمی و کیفی آموزش بالینی در دانشجویان پرستاری شود. بنابراین برنامه ریزان آموزش پرستاری در بهبود کیفیت آموزش می توانند از برنامه ی عملیاتی حاضر، بهره جویند.

زمینه و هدف: ارتباط موثر بین دانشجو و استاد مشاور در افزایش اثربخشی فرایند مشاوره نقش اساسی دارد. هدف از این مطالعه شناسایی عوامل موثر در برقراری ارتباط موثر بین دانشجویان و اساتید مشاور از دیدگاه دانشجویان دانشکده علوم توانبخشی همدان است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 117 نفر از دانشجویان دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی همدان شرکت کردند. پرسشنامه ارتباط موثر دانشجو و استاد در سه حیطه ی فردی، حرفه ای و علمی استفاده گردید. با مراجعه حضوری پرسشنامه به صورت خود ایفا توسط دانشجویان تکمیل گردید. آنالیز داده ها با استفاده ازآمار توصیفی وآزمون تحلیلی t مستقل و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته ها: براساس نتایج به دست آمده میانگین نمرات مربوط به سه حیطه فردی، حرفه ای و علمی استاد مشاور از دیدگاه دانشجویان به ترتیب 4/0 ± 07/4 و 57/0 ± 23/4 و 63/0± 13/4 بود. آیتم صمیمیت و همدلی با دانشجویان، هم رشته بودن استاد و دانشجو، به روز بودن علم استاد بیشترین تاثیر و به طور کلی سن و جنس و وضعیت ظاهری کمترین تاثیر را در ارتباط موثر دانشجو واستاد مشاور دارند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که شخصیت و جنبه اخلاقی استاد می تواند در بهبود روابط بین استاد و دانشجو و در نتیجه افزایش و بهبود فرایند مشاوره موثر باشد.

زمینه و هدف: این مطالعه با هدف تعیین نگرش اعضای هیئت علمی و دانشجویان مقطع دکتری دانشگاه علوم پزشکی همدان نسبت به رشته ی تحصیلی و پیشرفت حرفه ای در سال 1397-1396 انجام شد روش بررسی: این پژوهش تحقیق مقطعی بود. افراد نمونه 133 نفر از اعضای هیات علمی و دانشجویان مقطع دکتری بودند که به روش طبقه ای-نسبتی انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، خودکارآمدی، نگرش نسبت به عملکرد مربیگری، رشته ی تحصیلی و پیشرفت حرفه ای بررسی شدند. اطلاعات توسط نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نگرش اکثریت اساتید و دانشجویان نسبت به رشته ی تحصیلی در سطح مطلوب بود ولی نگرش دانشجویان به پیشرفت حرفه ای در حد مطلوب نبود. نگرش مثبت نسبت به پیشرفت حرفه ای با وضعیت استخدام رسمی افراد مرتبط بود (05/0>P). بین نگرش دانشجویان نسبت به رشته تحصیلی و عملکرد مربی گری، خودکارآمدی و پیشرفت حرفه ای ارتباط معنی داری وجود داشت(05/0>P). خودکارآمدی دانشجویان با نگرش نسبت به رشته ی تحصیلی و پیشرفت حرفه ای شان همبستگی مثبت معنی داری داشت. همچنین بین نگرش اساتید و دانشجویان نسبت به رشته ی تحصیلی و پیشرفت حرفه ای ارتباط معنی دار وجود داشت (05/0>P). نتیجه گیری: عملکرد اساتید بر نگرش دانشجویان به رشته تحصیلی و پیشرفت حرفه ای آنان موثر است. اساتید می توانند با بکار گیری شاخص های آموزشی، پژوهشی، اجرایی و فرهنگی بعنوان الگویی برای دانشجویان در نظر گرفته می شوند و نگرش به رشته تحصیلی و پیشرفت حرفه ای آنان را ارتقا بخشند.

زمینه و هدف: انگیزه های تحصیلی در یادگیری خود راهبر نقش به سزایی دارد و چیزی است که به یادگیرنده انرژی می دهد و فعالیت های او را هدایت می کند. بنابراین هدف این پژوهش بررسی رابطه بین انگیزه های تحصیلی و امید به آینده با آمادگی برای خودراهبری در یادگیری در بین دانشجویان دندان پزشکی علوم پزشکی اصفهان و دانشگاه آزاد اصفهان بود. روش بررسی: روش انجام این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری مورد مطالعه دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی و دانشگاه آزاد اصفهان (واحد خوراسگان) بودند که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه آماری 265 نفر تعیین شد. ابزار گردآوری اطلاعات، این پژوهش شامل پرسشنامه های جمعیت شناختی، گرایش به امیدواری بزرگسالی، انگیزش تحصیلی و آمادگی برای خودراهبری در یادگیری از بود و توسط شرکت کنندگان تکمیل گردید. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار spss نسخه 16 و آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام استفاده شد. یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد بین انگیزه های تحصیلی و امید به آینده (001/0>p)، انگیزه های تحصیلی و آمادگی برای خودراهبری در یادگیری (001/0>p) و بین امید به آینده و آمادگی برای خودراهبری در یادگیری (001/0>p) رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج حاکی از رابطه مثبت و معنادار بین انگیزه های تحصیلی با امید به آینده و آمادگی برای خودراهبری در یادگیری بود. با استفاده از نتایج این پژوهش، برنامه ریزان آموزش دندانپزشکی و اساتید می توانند موجبات ارتقای کیفی آموزش دندانپزشکی را به عنوان گامی در راستای توسعه آموزشی فراهم آورند.