آرشیو توانبخشی (توانبخشی)
سال:1393 | دوره:15 | شماره:3 |تعداد مقالات:12

هدف: صافی کف پا، یکی از بدشکلی های رایج در کودکان به شمار می رود که در آن قوس طولی داخلی کاهش یا محو می شود و اگر در دوران کودکی درمان نشود، ممکن است در بزرگسالی سبب درد و دیگر مشکلات گردد. کفی و کفش طبی عموما برای درمان صافی کف پا در کودکان تجویز می گردد، اما تاثیر بیومکانیکی این وسایل هنوز واضح نیست. هدف این تحقیق مقایسه دو نوع مداخله ارتزی مرسوم در ایران شامل کفی فانکشنال و کفش طبی بر تعادل ایستایی با اندازه گیری جابه جایی مرکز فشار و سرعت نوسان آن در کودکان دچار صافی کف پای انعطاف پذیر است.روش بررسی: این مطالعه نیمه تجربی بر روی 30 کودک دچار صافی کف پا و 10 کودک سالم به منظور به دست آوردن داده های تعادل در کودکان نرمال با پوشیدن کفش و کفی طبی انجام شد. ابتدا کودکان بر روی صفحه نیروی دستگاه نروکام به صورت یک پا می ایستادند و سپس این کار را با پای مقابل انجام می دادند و میزان جابه جایی مرکز فشار و سرعت نوسان آن ثبت می گردید. آزمون آماری اندازه های تکراری جهت مقایسه مداخله اورتزها در هر فرد. و آزمون تی مستقل جهت مقایسه گروه دچار صافی ف پا با گروه سالم استفاده شد. همچنین جهت آنالیز آماری از نرم افزار اس پی اس نسخه 17 استفاده شد.یافته ها: نتایج حاصل نشان داد که در گروه دچار کف پای صاف، کفی فانکشنال به همراه کفش معمولی و کفش طبی نسبت به حالت پابرهنه سبب کاهش معناداری در میزان جا به جایی مرکز فشار می شدند (p<0.05) و تفاوت معنی داری بین دو گروه کفش طبی و کفی فانکشنال با کفش معمولی وجود نداشت (P=0.085). سرعت نوسان مرکز فشار در حالت پابرهنه بیشتر از حالت های دیگر بود، اما در مقایسه با کفش طبی در حالت کفی فانکشنال و کفش معمولی سرعت نوسان کاهش یافت (سطح معناداری در این مطالعه 0.05 در نظر گرفته شد).نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه، تفاوت معناداری در تعادل بین پوشیدن کفش طبی و کفی فانکشنال به همراه کفش معمولی در حالت ایستادن بر روی یک پا وجود نداشت و با توجه به کاهش میزان جابه جایی مرکز فشار با کفی فانکشنال در مقایسه با کفش طبی و نیز عدم پذیرش کفش طبی توسط کودکان، به نظر رسد که تجویز کفی فانکشنال به همراه کفش معمولی می تواند تجویز مناسبی برای صافی کف پا کودکان باشد.

هدف: هدف تعیین تاثیر تحریکات وستیبولار بر توجه و اختصاصا توجه بینایی می باشد، تا با معرفی نتایج و نحوه اثربخشی این تحریکات که به شیوه رایج مورد استفاده توسط کاردرمانان، طراحی شده است، بتوانیم مسیر روشنی را در کاربرد تحریکات وستیبولار در کاردرمانی کودکان ADHD نمایان کنیم.روش بررسی: در این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی شاهددار جور شده بود، تعداد 30 کودک دارای تشخیصنقص توجه/ بیش فعالی (ADHD) در دامنه سنی 7 تا 12 سال با غلبه دست راست و بهره هوشی نرمال (آزمون وکسلر) پس از کسب رضایت و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. هر دو گروه، بمدت 10 جلسه، بصورت هفته ای دو بار به مدت 5 هفته در فعالیت های معمول کاردرمانی شرکت نمودند با این تفاوت که گروه مداخله تحریکات وستیبولار را نیز در زمان جلسات کاردرمانی طبق پروتکل تعیین شده، دریافت کردند. قبل و بعد از آزمایش از تمامی شرکت کنندگان آزمون (IVA- PLUS- CPT) گرفته شد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار 16 SPSS تجزیه و تحلیل شده و تغییرات پس آزمون و پیش آزمون بین دو گروه نیز با آزمون t مستقل مقایسه شد. پردازش نامناسب اطلاعات حسی بویژه حس وستیبولار در کودکان مبتلا به نقص توجه/ بیش فعالی (ADHD) باعث بروز رفتارهایی همچون بی توجهی و بیش فعالی در آن ها می شود. در این تحقیق، تاثیر تحریکات تعادلی بر توجه دیداری کودکان 7 تا 12 ساله با استفاده از ابزار IVA-PLUS-CPT (Integrated Visual and Auditory Continuous Performance Test)، مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها: تحریکات تعادلی منجر به تفاوت معنادار در متغیرهای توجه، توجه دیداری، شد (P<0.05) ولی در ارتباط با متغیر کنترل تکانه دیداری تفاوت دو گروه معنادار نبود (P>0.05).نتیجه گیری: استفاده از تحریکات وستیبولار منجر به افزایش توجه دیداری کودکان ADHD می شود و لذا می تواند به عنوان تکنیک درمانی در درمان این کودکان مورد استفاده قرار گیرد.

هدف: این مطالعه با هدف بررسی نقش حمایت اجتماعی ادراک شده در پیش بینی اختلالات روانشناختی افراد دارای معلولیت جسمی حرکتی و مقایسه آن با افراد عادی انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی توصیفی، از بین معلولین جسمی حرکتی 49 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده و از بین افراد عادی 50 نفر غیرمعلول با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس(DASS-21)  و مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراک شده (MSPSS)، جمع آوری و با ابزار آماری خی دو، تی مستقل و رگرسیون چندمتغیری بر روی 16-SPSS تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه معلولین جسمی حرکتی و افراد عادی از لحاظ استرس (P<0.05)، اضطراب، افسردگی و حمایت افراد مهم (P<0.001) تفاوت معنی دار وجود دارد. همچنین استرس افراد معلول با حمایت افراد مهم و دوستان؛ افسردگی معلولین با حمایت افراد مهم، دوستان و خانواده و همچنین با نمره کل حمایت اجتماعی و سرانجام اضطراب افراد معلول با حمایت افراد مهم، دوستان و خانواده رابطه معنی دار دارد (P<0.05). نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که مدل های پیش بینی استرس، افسردگی و اضطراب از روی حمایت اجتماعی ادراک شده در افراد معلول و نیز افراد عادی معنی دار است (p<0.001).نتیجه گیری: این نتایج تلویحاتی را درمورد پیشگیری از آسیب های اجتماعی و روان شناختی به دنبال و در توانبخشی افراد معلول جسمی- حرکتی قابلیت کاربرد دارد.

هدف: یکی از شایع ترین اختلالات در کودکان پیش از دبستان، ناتوانایی های عصبی- روان شناختی است. اختلال در انجام حرکات ادراکی- حرکتی از نشانه های این ناتوانی در کودکان است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر فعالیت های بدنی منتخب بر مهارت های ادراکی- حرکتی کودکان با ناتوانی های یادگیری عصبی- روان شناختی تحولی پیش از دبستان بود.روش بررسی: این مطالعه از نوع تجربی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کودکان پیش دبستانی 5 تا 6 ساله مهد کودک ها و مراکز پیش دبستانی شهرستان بابل در سال 1392تشکیل می دهد. برای انتخاب نمونه 120 نفر از والدین کودکان پرسش نامه عصبی- روان شناختی کانرز را تکمیل کردند و 30 کودک به تصادفی (از طریق نمونه گیری در دسترس) از میان کودکانی که نمره بیشتری دراین پرسش نامه دریافت کردند و شرایط حرکتی مناسب نداشتند، به عنوان ملاک ورود به تحقیق انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری کنترل و آزمایش قرار گرفتند. برنامه حرکتی منتخب در این تحقیق، برنامه حرکتی اسپارک شامل فعالیت های تقویتی، بازی و ورزش برای کودکان بود و به مدت 15 جلسه (هر جلسه 45 دقیقه و به مدت 35 روز) روی گروه آزمایشی اجرا شد. برای ارزیابی مهارت های ادراکی- حرکتی کودکان، از آزمون حرکتی لینکلن- اوزرتسکی استفاده شد و داده ها با روش کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که برنامه حرکتی منتخب بر بهبود مهارت های ادراکی- حرکتی کودکان دارای ناتوانایی های یادگیری عصب- روان شناختی موثر است (P<0.05) و تنها در مولفه سرعت حرکت، تفاوت معناداری بدست نیامد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، از این پژوهش می توان نتیجه گرفت که انجام فعالیت های بدنی و ورزشی به عنوان بخش ضروری و اصلی برنامه روزانه این کودکان، می تواند نتایج سودمندتری برای آنها به همراه داشته باشد.

هدف: بنا به گزارش انجمن ملی ورزش دانشکده ای آمریکا اسپرین مچ پا از آسیب های رایج در بین ورزشکاران رشته های توپی مختلف از جمله فوتسال و فوتبال و بسکتبال می باشد. که طبق محاسبات انجام شده %10 تا %30 کل آسیب های ورزشی و %80 آسیب های مچ پا را شامل می شود.هدف این تحقیق بررسی تاثیر تمرینات حس عمقی بر تعادل پویای بسکتبالیست های مبتلا به اسپرین مچ پا بودروش بررسی: تحقیق حاضر از نوع کارآزمایی بالینی بود که 30 بسکتبالیست مرد با دامنه سنی 22-18 سال که بطور تصادفی به دو گروه مساوی آزمایش و کنترل تقسیم شدند و 5 هفته تمرینات حس عمقی را انجام دادند. ضمنا تعادل پویای آزمودنی ها قبل و بعد از تمرینات با دستگاه تعادل سنج بایودکس اندازه گیری شد. در تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کلوموگروف- اسمیرنوف، t مستقل و زوجی استفاده شد. نمونه این پژوهش را مردان با میانگین سن (19.86±1.35) گروه تجربی و (19.66±1.23) سال گروه کنترل را تشکیل دادند.یافته ها: نتایج آزمون تی نشان داد که در گروه تجربی بعد از اجرای تمرینات حس عمقی نسبت به قبل از آن در نمره تعادل پویای (عمومی: P=0.001،جانبی: P=0.001، و قدامی- خلفی: P=0.001 تفاوت معنادرای ایجاد شده ولی در گروه کنترل نمره تعادل پویا (عمومی: P=0.550، جانبی: P=0.480، و قدامی- خلفی: P=0.840) تفاوت معنادرای نبوده است.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق می توان بر توانبخشی صحیح و به موقع ورزشکاران آسیب دیده از ناحیه مچ پا با تاکید بر تمرینات حس عمقی برای جلوگیری از ناتوانی و اسپرین مجدد و همچنین بهبود پارامتراهای تعادل تاکید کرد.

هدف: پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی برنامه ایمن سازی روانی بر سبک اسناد بدبینانه دانش آموزان پسر با اختلال نارساخوانی انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل، از دانش آموزان پسر با اختلال نارساخوانی در مراکز اختلالات یادگیری شهر اصفهان، 30 نفر به روش تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. بهره هوشی و توانایی خواندن دانش آموزان با استفاده از ماتریس های پیشرونده هوش ریون کودکان و آزمون خواندن به ترتیب اندازه گیری شد. سپس کودکان به پرسش نامه سبک های اسناد کودکان (CASQ) قبل و بعد از جلسات آموزشی پاسخ دادند. گروه آزمایش در 10 جلسه هفتگی آموزشی برنامه ایمن سازی روانی (2 جلسه در هفته؛ جلسه ای 60 دقیقه) شرکت کردند. نتایج با استفاده از t مستقل، تحلیل کوواریانس، شاپیرو- ویلک، لون و اندازه های مکرر در متن نرم افزار SPSS نسخه 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که برنامه ایمن سازی به طور معنادار (P<0.001) موجب کاهش سبک اسناد بدبینانه در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است. تحلیل اندازه های مکرر نشان داد که تفاوت بین نمره های پیش آزمون با پس آزمون و پیگیری در سطح (P=0.001) و تفاوت بین نمره های پس آزمون و پیگیری در سطح (P=0.05) معنادار است.نتیجه گیری: به نظر می رسد کاربرد مداخله ایمن سازی روانی می تواند به عنوان یک برنامه آموزشی و توانبخشی منجر به تغییر در باورهای بدبینانه دانش آموزان پسر دارای اختلال نارساخوانی شود.

هدف هدف از مطالعه حاضر، بررسی پایایی آزمون ارزیابی عملکردی مهارت های خودمراقبتی، در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بزرگسال است.روش بررسی: پژوهش حاضر یک سنجش تحلیلی- توصیفی است که طی آن برای بررسی پایایی آزمون ارزیابی عملکردی مهارت های خودمراقبتی، از تعداد 30 نفر از بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس در شهر تهران طی دو مرحله و با فاصله زمانی دو هفته این آزمون گرفته شد. این افراد به روش انتخاب طبقه ای برای آزمون انتخاب شدند و برای بررسی تکرارپذیری آزمون از روش آماری ضریب همبستگی درون طبقه ای استفاده شد. تجزیه و تحلیل و توصیف اطلاعات به دست آمده توسط نسخه 20 نرم افزار SPSS انجام شد. جهت تعیین معناداری داده ها در این پژوهش P<0.001 در نظر گرفته شد.یافته ها: پایایی آزمون ارزیابی عملکردی مهارت های خودمراقبتی برای ارزیابی فعالیت های روزمره زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام. اس) بزرگسال در استقلال 0.96، ایمنی 0.96 و در بعد نتیجه 0.94 است (P<0.001). این مقدار برای ارزیابی فعالیت های ابزاری زندگی روزمره این بیماران در بعد استقلال 0.96، بعد ایمنی 0.98 و در بعد نتیجه 0.95 است (P<0.001). پایایی در زمینه تحرک عملکردی این بیماران در استقلال، ایمنی و نتیجه 0.99 است (P<0.001) و برای ارزیابی فعالیت مراقبت از خود در استقلال 0.97، ایمنی 0.98 و نتیجه 0.95 است (P<0.001).نتیجه گیری: آزمون ارزیابی عملکردی مهارت های خودمراقبتی، در هر سه بعد استقلال، ایمنی و نتیجه دارای پایایی بسیاربالایی است و می تواند به عنوان ابزار مناسبی در کارهای پژوهشی و بالینی مورد استفاده قرار گیرد.

هدف: آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی مزمن است که سبب تغییرات ساختاری و عملکردی در مفاصل پا می شود و در نهایت، منجر به تغییر توزیع فشار کف پا می گردد. بنابراین، هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر آنی کفی دارای حمایت قوس طولی- داخلی و پد متاتارس بر توزیع فشار کف پایی در زنان مبتلا به آرتریت روماتوئید بوده است.روش بررسی: در این مطالعه شبه تجربی، 15 داوطلب زن مبتلا به آرتریت روماتوئید با استفاده از روش غیر احتمالی ساده انتخاب شدند. فشار کف پا با استفاده از دستگاه پدار و در چهار منطقه آناتومیکی در دو حالت با کفی و بدون کفی اندازه گیری شد و میانگین حداکثر فشار (کیلوپاسکال) در این نواحی با استفاده از آزمون تی زوجی و با کمک نرم افزار آماری SPSS نسخه 19 محاسبه و مقایسه گردید.یافته ها: کفی دارای حمایت قوس طولی- داخلی و پد متاتارس سبب کاهش معنادار میانگین حداکثر فشار در نواحی پاشنه (P<0.015) و سر متاتارس ها (P<0.03) و افزایش معنادار فشار در ناحیه میانی پا (P<0.00) نسبت به حالت بدون کفی شد. در ناحیه انگشتان نیز تفاوت معناداری بین میانگین حداکثر فشار در دو حالت ارزیابی مشاهده نگردید.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که کفی دارای حمایت قوس طولی- داخلی و پد متاتارس با اصلاح الگوی فشار بر پاشنه و سر متاتارس ها در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید، سبب افزایش فشار در ناحیه میانی پا و کاهش فشار در نواحی پاشنه و سر متاتارس ها شده است. درنتیجه، این کفی به عنوان یک مداخله درمانی در این بیماری برای توزیع طبیعی تر فشار کف پا پیشنهاد می گردد.