سلول و بافت
سال:1397 | دوره:9 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

هدف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تاثیر کورکومین بر تمامیت غشای پلاسمایی اسپرم و فاکتورهای استرس اکسیداتیو سرم و بیضه موش های نر تیمارشده با کادمیوم انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 24 موش نر بالغ نژاد NMRI به چهار گروه دسته بندی شدند: 1-کنترل، 2-کادمیوم کلراید (5 میلی گرم بر کیلوگرم)، 3-کورکومین (100 میلی گرم بر کیلوگرم)، 4-کورکومین + کادمیوم کلراید. تیمارها به صورت تک دوز انجام شد و پس از 24 ساعت اسپرم های اپی دید یمی گروه های مختلف جهت بررسی تمامیت غشا مورد استفاده قرار گرفتند. علاوه بر این میزان مالون دی آلوئید (MDA) و همچنین قدرت آنتی اکسیدانتی کل سرم و بیضه مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری داده ها توسط آنالیز واریانس یک‫ طرفه همراه شده با تست توکی انجام و تفاوت میانگین ها در حد معنی دار (05/0p<) در نظر گرفته شد. نتایج: در این پژوهش کادمیوم کلراید باعث کاهش معنی دار تمامیت غشای پلاسمایی اسپرم نسبت به گروه کنترل شد. علاوه بر این کادمیوم موجب افزایش معنی دار MDA سرم و بیضه و کاهش معنی دار قدرت آنتی اکسیدانتی کل سرم و بیضه نسبت به گروه کنترل شد. در گروه کورکومین + کادمیوم کلراید، کورکومین توانست به طور معنی داری اثرات مخرب کادمیوم را بر روی این پارامترها در مقایسه با گروه کادمیوم جبران کند. نتیجه گیری: به‫ نظر می رسد که کورکومین به عنوان یک آنتی اکسیدانت قادر است اثرات مخرب کادمیوم کلراید را بر روی تمامیت غشا اسپرم، پراکسیداسیون لیپید و قدرت آنتی اکسیدانتی کل سرم و بیضه بهبود بخشد.

هدف: در این مطالعه اثر ضد سرطانی CM بر سلول های MCF7 در شرایط کشت آزمایشگاهی بررسی شد. مواد و روش ها: سلول های بنیادی چربی از چربی ناحیه شکم خانم های سزارینی بیمارستان ولایت دامغان و با کسب رضایت نامه استخراج شد. CM از کشت پاساژ چهارم hASCs در مدیوم فاقد سرم پس از 72 ساعت، تهیه شد. سلول های MCF7 در معرض CM به مدت 24 و 48 ساعت قرار گرفتند و سپس سرعت تکثیر و میزان بقای سلول ها و همچنین بیان ژن-های آپوپتوتیک با روش های MTT، شمارش سلولی (هموسایتومتر) وRT-PCR بررسی شد. نتایج: سلول هایی که با CM به مدت 24 و 48 ساعت تیمار شده بودند، کاهش معنی داری در سرعت تکثیر و میزان بقا در مقایسه با سلول هایی که در محیط حاوی سرم کشت داده شده بودند (کنترل)، نشان دادند. همچنین افزایش معنی داری در بیان ژن کاسپاز 3، در مقایسه با سلول هایی که در محیط حاوی سرم کشت داده شده بودند مشاهده شد. در حالی که بیان ژن کاسپاز 9 فقط پس از 24 ساعت القا، افزایش معنی داری را نشان داد. نتیجه گیری: محیط کاندیشنال از طریق فعال کردن کاسپازها، آپوپتوزیس را در سلول های سرطانی MCF7 القا کرده، سرعت تکثیر و بقا را نیز کاهش داد. بنابراین محیط کاندیشنال به عنوان مکمل می تواند به همراه دیگر روش های درمانی ضد سرطانی به کار برده شود.

هدف: به منظور بررسی کارایی پیش بر اختصاصی غده (Patatin1)، بیان آنتی ژن HBsAg واکسن هپاتیت ب در گیاه سیب-زمینی با استفاده از روش بیان موقت (اگرواینفیلتریشن) مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش ها: پیش بر اختصاصی غده (Pat1) با استفاده از آغازگرهای اختصاصی با روش واکنش زنجیری پلیمراز (PCR) از گیاه سیب زمینی جدا شد. این پیش بر در بالادست ژن بهینه سازی شده سنتزی HBsAg در ناقل دوگانه pBI121 همسانه-سازی شد. به منظور مقایسه کارایی پیش بر اختصاصی Pat1، ژن HBsAg تحت کنترل پیش بر دایمی CaMV35S هم قرار داده شد. سازه های تهیه شده پس از انتقال به اگروباکتریوم با استفاده از روش اگرواینفیلتریشن به غده ها و برگ های گیاه سیب-زمینی انتقال یافتند. بیان موقت آنتی ژن HBsAg با استفاده از روش الایزا اندازه گیری شد. نتایج: بررسی بیان آنتی ژن HBsAg در برگ ها و غده های گیاه سیب زمینی نشان داد که پیش بر Pat1 به طور اختصاصی باعث بیان بالای آن در بافت های غده ای می شود. بیان اندک این آنتی ژن تحت کنترل پیش بر Pat1 در بافت های برگی هم گزارش شده و می تواند تاحدی به عوامل القا کننده در محیط تلقیح بستگی داشته باشند. در حالی که بیان آنتی ژن تحت پیش بر دایمی CaMV35S در تمامی بافت های برگی و غده ای اتفاق می افتد. همچنین نتایج حاصل نشان داد که ژن HBsAg بهینه شده کدنی برای گیاه سیب زمینی به خوبی عمل کرده و آنتی ژن مربوط را بیان می کند. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد که از پیشبر اختصاصی غده سیب زمینی Pat1 همسانه سازی شده می توان به طور موثری برای بیان دایمی آنتی ژن سنتزی بهینه سازی شده کدنی HBsAg در گیاهان تراریخت سیب زمینی استفاده کرد.

هدف: هدف از انجام این تحقیق، مطالعه بررسی اثر تنظیم کننده های رشدگیاهی، نوع و ترکیبات محیط کشت، ژنوتیب رقم مورد استفاده و نوع ریزنمونه بر قابلیت کالوس زایی و باززایی ارقام گندم است. مواد و روش ها: در این تحقیق از دو نوع محیط کشت (N6، MS) و سه ریزنمونه جنین نارس، جنین رسیده و قطعات برگی استفاده شد. برای کالوس زایی در ریزنمونه جنین رسیده و قطعات برگی از محیط کشت N6 حاوی تنظیم کننده رشد 2, 4-D و برای باززایی از محیط کشت N6 حاوی تنظیم کننده رشد NAA، BAP و Kin استفاده شد. در ریزنمونه جنین نابالغ از برای کالوس زایی و باززایی از محیط کشت MS حاوی تنظیم کننده رشد مختلف استفاده شد. نتایج: کالوس زایی و باززایی در این تحقیق بسته به ژنوتیپ و نوع ریزنمونه و نوع ترکیبات محیط کشت متفاوت بود. به طوری که در ریزنمونه جنین نابالغ بیشترین میزان کالوس زایی و باززایی مربوط رقم چمران بود. در ریزنمونه جنین بالغ، بیشترین میزان کالوس زایی و باززایی مربوط به لاین C-D-9 بود. در ریزنمونه قطعات برگی، بیشترین میزان کالوس زایی مربوط به لاین C-D-9 و سطح 4/2 میلی گرم در لیتر 2, 4-D بود. بیشترین درصد شاخه زایی مربوط به لاین C-D-9 در محیط کشت 6)N6 (حاوی mg/l IAA 1+ mg/l BA 1به دست آمد. نتیجه گیری: پاسخ به کشت بافت در گندم تحت تأثیر عوامل متعددی از قبیل ژنوتیپ، نوع ریزنمونه، تنظیم کننده های رشد می باشد. از این آزمایش می توان این نتیجه را گرفت که نوع و غلظت تنظیم کننده های رشدگیاهی مورد استفاده در محیط کشت از رقمی به رقم دیگر برای القای کالوس زایی و باززایی گندم متفاوت است و جنین نارس بهترین ریزنمونه و ژنوتیپ رقم مورد استفاده، از مهم ترین فاکتورهای تاثیرگذار در کشت بافت گندم است.

هدف: مطالعه حاضر جهت بررسی اثرات مخرب مانکوزب بر سد خونی-بیضوی در مدل برون تنی طراحی شده است. مواد و روش ها: موش های نر با غلظت های 250 و500 میلی گرم/ کیلوگرم (وزنی/وزنی) مانکوزب برای 40 روز متوالی به صورت خوراکی تیمار شدند. نفوذپذیری سد خونی-بیضوی با استفاده از رنگ ایوانس بلو ارزیابی شد. بیان نسبی mRNA برخی از ژن های سد خونی-بیضوی از جمله N-کادهرین، کلائودین-11 و زونولا آکلودنس با روش Real time-PCRدر گروه های مختلف تعیین شد. نتایج: غلظت رنگ ایوانس بلو در لومن لوله های منی ساز حیواناتی که مانکوزب دریافت کرده بودند افزایش یافته بود. همچنین میزان بیانmRNA ژن های N-کادهرین، کلائودین-11 و زونولا آکلودنس بویژه در گروه با غلظت 500 میلی گرم/ کیلوگرم مانکوزب در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری کاهش یافت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از مطالعه حاضر می توان نتیجه گرفت که مانکوزب با تغییر در بیان ژن های درگیر در تمامیت سد خونی-بیضوی، نفوذ پذیری آن را افزایش داده و باعث اختلال در عملکرد بیضه می شود.

هدف: این تحقیق با هدف بررسی میزان کالوس زایی و باززایی ارقام مورد مطالعه ذرت و همچنین بررسی امکان انتقال ژن با استفاده از ریزنمونه جوانه کامل و مریستم راسی انجام شد. مواد و روش ها: دو نوع ریزنمونه جوانه کامل و مریستم راسی ساقه 6 رقم ذرت، در محیط MS حاوی 2, 4-D mg/l 5 کشت شدند. برای باززایی کالوس ها، از محیط MS حاوی Kinetin mg/l 1وBAP mg/l10 استفاده شد. با توجه به نتایج آزمایش کشت بافت، دو رقم SC703 و SC704 برای انتقال ژن انتخاب و تراریزش ریزنمونه ها با Agrobacterium tumefaciens سویه LBA4404 حاوی وکتور pBI121انجام شد. برای بررسی تراریختگی نمونه ها از واکنش PCR و آزمون هیستوشیمیایی استفاده شد. نتایج: کالوس ها در مدت 30 تا 40 روز ایجاد شدند و فراوانی القای کالوس در هر شش رقم و هر دو ریزنمونه، 100 درصد و بیشترین میزان باززایی (90 درصد) مربوط به ریزنمونه های مریستم راسی ساقه ی رقم SC 704 و جوانه کامل رقم SC 703 بود. نتایج PCR برای ژن NPTII و آزمون هیستوشیمیایی GUS نشان داد که انتقال ژن های مدنظر به کالوس ها صورت گرفته و ژن GUS نیز بیان می شود. نتیجه گیری: نتایج، بهتر بودن رقم SC 704 را از نظر کالوس زایی، باززایی و انتقال ژن نشان داد.

هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثر لیتیوم کلراید و سیلیمارین بر تمامیتDNA و هسته اسپرم اپی دیدیمی قوچ نژاد فراهانی انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه، بیضه های قوچ نژاد فراهانی پس از ذبح در کشتارگاه اراک به صورت روزانه به آزمایشگاه منتقل و پس از چند برش در ناحیه اپی دیدیم بیضه ها، با استفاده از محیط کشت Ham, s Flo داخل لوله های فالکون، اسپرم شسته و جمع آوری شد. سپس اسپرم های جمع آوری شده به چهار گروه تقسیم شدند: 1-اسپرم های لحظه در زمان صفر 2-اسپرم های انکوبه شده به مدت 180 دقیقه (کنترل) 3-اسپرم های تیمار شده با لیتیوم کلراید به مدت 180 دقیقه 4-اسپرم تیمار شده با کلرید لیتیم به همراه سیلیمارین به مدت 180 دقیقه. تمامیت DNA به وسیله رنگ آمیزی آکریدین اورنژ و تست Sperm chromatin dispersion (SCD) و ساختار مورفولوژیکی آپوپتوزیس در هسته اسپرم به وسیله رنگ آمیزی دیف کوییک مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها از طریق آنالیز واریانس یک طرفه بررسی و مقایسه ی میانگین ها با آزمون توکی انجام شد. نتایج: آپوپتوزیس در هسته اسپرم و درصد شکست DNAدر گروه تیمار شده با لیتیوم کلراید نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری را نشان داد. در گروه سیلیمارین+لیتیوم کلراید، سیلیمارین توانست این تغییرات را به طور معنی داری نسبت به گروه لیتیوم کلراید جبران نماید. نتیجه گیری: استفاده از سلیمارین با آثار آنتی اکسیدانتی توانست سبب ممانعت از اثرات منفی لیتیوم بر شکست DNA و آپوپتوزیس هسته اسپرم شود.

هدف: هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین IAA و برخی از شاخص های بیوشیمایی و فیزیولوژیکی به منظور تحمل به تنش شوری است. مواد و روش ها: بذرها ی استریل تنباکو در محیط کشت MS کشت شدند. گیاه چه های تنباکو ((Nicotiana plumbaginifolia تکثیر شده در شرایط کشت بافت به مدت 4 هفته تحت تیمار IAA (ا میلی گرم در لیتر) و شوری (0، 100 و 200 میلی مولار) قرار گرفتند و بعد از 4 هفته برخی از شاخص های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی نظیر کلروفیل، H2O2، پرولین، پروتئین، کربوهیدرات و آنتی اکسیدانت های آنزیمی اندازه گیری شدند. نتایج: در تنش شوری افزایش H2O2، پرولین، آنتی اکسیدانت هایی مانند کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز و بر عکس کاهش رنگیزه های فتوسنتزی، کربوهیدرات کربن و پروتئین کل مشاهده شد. در گیاه چه های تحت تنش شوری، تیمار اکسین باعث افزایش میزان پرولین و H2O2 شد. کاهش رنگیزه های فتوسنتزی و کربوهیدرات محلول و آنزیم هایی مانند سوپراکسیددیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز و پروتئین کل شد. اما میزان کاتالاز در حضور تیمار اکسین افزایش یافت. نتیجه گیری: تیمار اکسین در گیاه چه های تنباکو به تغییر برخی از شاخص های فیزیولوژیکی بهبود تحمل تنش شوری را نشان می دهد.