مجله علمی پزشکی جندی شاپور
سال:1398 | دوره:18 | شماره:1 |تعداد مقالات:10

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر پذیرش بر سازگاری و امید زوج ها با همسر دارای علائم شخصیت وسواس است. روش شناسی: جامعه آماری پژوهش کلیه زوجین دارای علائم اختلال شخصیت وسواس تهرانی مراجعه کننده به دفتر معاونت فرهنگی اجتماعی منطقه 15 شهرداری بخش مشاوره، شهر تهران که تا سال 1395 حداقل یک سال از زندگی مشترک آن ها گذشته است. از افراد مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده شهر تهران 20 زوج که تمایل به شرکت در پژوهش را داشتند، به صورت در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل به صورت تصادفی قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه ی سازگاری زناشویی اسپانیر (1990)، پرسشنامه امید به زندگی هرث (1999) و پرسشنامه وسواس فکری-عملی مادسلی (هاجسون و راکمان، 1997) است که توسط آزمودنی ها در دو مرحله (پیش آزمون و پس آزمون) تکمیل شدند. گروه آزمایش 12 جلسه برنامه آموزشی زوج درمانی تلفیقی مبتنی بر پذیرش را دریافت کرد. یافته ها: نهایتا داده های جمع آوری شده توسط آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. نتایج حاصل از تحلیل نشان می دهد که زوج درمانی تلفیقی مبتنی بر پذیرش بر سازگاری و امید زوجین دارای همسر اختلال وسواس موثر بوده است (p<0/001). بحث و نتیجه گیری: لذا می توان از این زوج درمانی در دادگاه های خانواده و سازمان بهزیستی برای بهبود روابط زوجین بهره برد.

زمینه و هدف: با توجه به نقش PH بزاق و ظرفیت بافری در پیشگیری از پوسیدگی دندان، این مطالعه بمنظور مقایسه اثر دهانشویه جفتکس با پرسیکا بر میزان PH و ظرفیت بافری بزاق انجام شده است. روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی، بر روی دو گروه 20 نفره انجام گرفته است. به Aگروه دهانشویه پرسیکا و به گروه B دهانشویه جفتکس داده شد. در دقایق5، 10، 15، 20 و 30 بعد ازاستفاده از دهانشویه ها، مجددا نمونه بزاق جمع آوری و میزان PH و درجه ظرفیت بافری نمونه ها اندازه گیری شد. پس از 72 ساعت دوره Washout به هر دو گروه، به گروهA جفتکس و به گروه B پرسیکا داده شد و نمونه های بزاق در دقایق گفته شده مجددا جمع آوری و میزان PH و درجه ظرفیت بافریشان تعیین گردید. نتایج با آزمون اندازه های تکراری آنالیز شدند. یافته ها: در این مطالعه میانگین PH بزاق در زمان های قبل و بعد از 5، 10، 15، 20 و 30 دقیقه به ترتیب 05/7، 78/6، 76/6، 74/6، 65/6، 82/6 و دهانشویه جفتکس به ترتیب 99/6، 30/7، 69/6، 66/6، 67/6، 99/6 بوده است و اختلاف PH بین 5 دقیقه اول بعد و قبل از مصرف دهانشویه های پرسیکا و جفتکس بطور چشمگیری متفاوت و معنی دار بود (05/0>P). نتایج مطالعه تاثیری در افزایش ظرفیت بافری بزاق در دو گروه را نشان نداد. نتیجه گیری: استفاده از جفتکس بعنوان یک دهانشویه گیاهی در پیشگیری ازپوسیدگی دندان، موثر میباشد و در افراد با ریسک پوسیدگی بالا توصیه میشود.

زمینه و هدف: بیماری هموروئید در کلیه جوامع از شیوع بالایی برخوردار است و همواره نیاز به روش های درمان کم عارضه تر در این بیماران احساس می شود. لذا این مطالعه با هدف مقایسه روش هموروئیدوپکسی با استاپلر با روش جراحی مرسوم هموروییدکتومی طراحی و اجرا گردید. روش بررسی: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی بود که بر روی 40 بیماران 18 تا 60 ساله مبتلا به بیماری هموروئید، دربیمارستان رازی اهواز انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول (20نفر) به روش استاپلر و گروه دوم (20نفر) با هموروئیدکتومی به روش مرسوم تحت درمان قرار گرفتند. نهایتا پیامدهای درمان در دو گروه باهم مقایسه شدند. یافته ها: آنالیزهای آماری نشان داد که بین دو گروه استپلرو جراحی مرسوم اختلاف معناداری در تون اسفنگتر آنال در حالت استراحت و فشار دادن، قبل و بعد از عمل وجود نداشت (0. 32=P-value). همچنین بین میانگین نمرات درد دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت (P-valueبه ترتیب 0. 32و 0. 23 و 0. 19) اما از دست دادن خون، نیاز به مسکن و بازگشت به کار در گروه استاپلر به طور معنی داری کمتر از گروه جراحی مرسوم بود (P <. 001). نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که هموروئیدکتومی با استاپلر یک درمان جایگزین و موثر است که می تواند در گروه سنی بزرگسالان به منظور کاهش درد بیماران و زمان بازگشت به کار مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: این تحقیق با هدف مقایسه توانایی تئوری ذهن پایه در کودکان پیش دبستانی دارای لکنت و همسالان طبیعی آنها و همچنین بررسی تاثیر تئوری ذهن روی شدت لکنت کودکان، به روش پژوهش مورد-شاهدی انجام شد. روش کار: جامعه آماری شامل کودکان پیش دبستانی دختر و پسر (6 ساله) مبتلا به ناروانی گفتاری و طبیعی ساکن شهر زاهدان بود که از بین آنها، 16 کودک مبتلا به ناروانی گفتار با روش نمونه گیری در دسترس که حداقل شش ماه از آغاز لکنت آنها گذشته و زبان همه آنها نیز فارسی بود انتخاب شدند. 18 کودک بدون لکنت نیز که از نظر متغیرهای جمعیت شناختی با کودکان مبتلا به لکنت همگن بودند، به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه تئوری ذهن که روایی و اعتبار آن توسط قمرانی و همکاران در حد مطلوبی گزارش شده است، استفاده گردید. یافته ها: داده های جمع آوری شده با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس، تجزیه و تحلیل شد. نتایج بدست آمده مشخص نمود که کودکان دارای لکنت در آزمون تئوری ذهن پایه، نمرات بیش تری را نسبت به کودکان طبیعی کسب کردند و تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود داشت (0001>p). نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه حاضر می توان اذعان نمود که کودکان دارای لکنت، به گونه ای متفاوت از کودکان بدون لکنت، محرک های پیرامون را مورد توجه و تفسیر قرار می دهند.

زمینه و هدف: فضاهای هوایی فوقانی از مهمترین عناصری هستند که در تنفس دخیلند. بین اندازه فضای راه هوایی و مورفولوژی صورت ارتباط تنگاتنگی وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی عمق راه هوایی فوقانی توسط رادیوگرافی سفالومتری در افراد با کلاسهای اسکلتال و الگوهای رشد عمودی متفاوت می باشد. روش بررسی: این مطالعه به صورت گذشته نگر و با استفاده از تصاویر لترال سفالومتری دیجیتال موجود در آرشیو بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی اهواز انجام گرفت. 105 نمونه رادیوگرافی در ابعاد ساژیتال و عمودی بررسی شدند و عمق نازوفارنژیال، اوروفارنژیال و هایپوفارنژیال در هر بعد اندازه گیری شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS ویرایش22 بررسی شد و نتایج با استفاده از آزمون واریانس و Tukey HSD تعیین گردید. یافته ها: در بعد ساژیتال، در بررسی عمق نازوفارنکس بین کلاسهای I وIII اسکلتال و نیز در عمق اوروفارنکس بین کلاسهای II و III تفاوت معنادار آماری وجود دارد. در مقایسه بین کلاسهای I و II و کلاسهای II و III، میانگین عمق هایپوفارنکس دارای اختلاف معنادار میباشد. (P<0/05) در بعد عمودی هیچ گونه اختلاف معنادار آماری در بین افراد متفاوت یافت نشد. (P>0/05) با توجه به نتایج، دیپ بایت اسکلتال، عمق نازوفارنکس و اپن بایت اسکلتال، عمق اوروفارنکس و هایپوفارنکس را افزایش می دهد. نتیجه گیری: در بعد ساژیتال در افراد کلاس I عمق نازوفارنکس و در کلاس III عمق اوروفارنکس و هایپوفارنکس افزایش می یابد. در بعد عمودی در افراد دیپ بایت اسکلتال عمق نازوفارنکس و در افراد اپن بایت اسکلتال عمق اوروفارنکس و هایپوفارنکس افزایش می یابد.

زمینه و هدف: سلنیوم یک آنتی اکسیدان قوی محسوب می شود و بنابراین می تواند از واکنش های ناخواسته و زیان آور که در بدن بر اثر تجمع رادیکالهای آزاد و سموم ایجاد میشود جلوگیری کند. کمبود سلنیوم می تواند نتیجه یک رژیم غذایی نامناسب یا بیماری باشد. همودیالیز به عنوان روش درمانی غالب در مرحله انتهایی نارسایی کلیه محسوب می شود. سطح برخی از عناصر در خون بیماران همودیالیزی افزایش و برخی دیگر کاهش می یابد. این مطالعه با هدف تعیین سطح خونی سلنیوم در این بیماران انجام شده است. روش بررسی: تعداد 123 نفر از بیماران همودیالیزی مورد ارزیابی قرار گرفتند. محتوای سلنیوم در خون کامل توسط روش اسپکتروفتومتری جذب اتمی همراه کوره گرافیتی پس از هضم نمونه اندازه گیری شد. یافته ها: در این مطالعه از 123 نفر بیماران دیالیزی، 67 نفر مرد (47/54%) و 56 نفر زن (56/45 %) بودند. میزان سلنیوم در خون بیماران همودیالیزی 6/12± 42/52 میکروگرم در لیتر برآورد گردید. سطح سلنیوم در دو جنس مرد و زن به ترتیب 04/13± 52 و 07/12± 53 میکروگرم در لیتر بود که از نظر آماری تفاوت معنی داری ندارند. مطالعه حاضر همچنین نشان داد که مدت دیالیز روی سطح خونی سلنیوم تاثیر معناداری نداشته است. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان سلنیوم در خون بیماران همودیالیزی به طور میانگین کمتر از حد نرمال می باشد و همچنین بین دو جنس از نظر محتوای سلنیوم خون تفاوت معناداری وجود ندارد.

زمینه و هدف: خشونت خانگی متداولترین نوع خشونت علیه زنان است که اثر منفی بر سلامت روان مادران، کودکان، خانواده و اجتماع دارد. لذا، این مطالعه با هدف میزان وضعیت همسرآزاری و برخی عوامل مرتبط با آن در شهر اهواز صورت گرفت. روش کار: این مطالعه توصیفی-مقطعی روی 310 فرد مراجعه کننده به پزشکی قانونی اهواز در سال های 1395 و 1396 انجام شد. اطلاعات مربوط به سن، جنس، شغل، تحصیلات، نوع آسیب و ابزار آسیب از طریق پرونده فرد جمع آوری گردید. داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS-22 با سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شد. یافته ها: شایعترین خشونت اعمال شده علیه زنان مورد مطالعه خشونت جسمی با 1/73 درصد بود. شیوع خشونت روحی-عاطفی 9/26 درصد بود. نتایج نشان داد که زنان خانه دار (78 درصد) نسبت به زنان شاغل (9/21 درصد) بیشتر در معرض خشونت-های خانگی قرار دارند و ارتباط معنی داری میان شاغل نبودن و میزان همسر آزاری وجود دارد (p? 0. 01). همچنین نتایج نشان داد که انواع خشونت علیه زنان با تحصیلات افراد ارتباط دارد (p? 0. 001) و در افراد با تحصیلات دیپلم (5/54 درصد) و زیر دیپلم (7/25 درصد) نسبت به افراد دانشگاهی (9/19 درصد) بیشترین موارد همسر آزاری بودند. نتیجه گیری: خشونت جسمی فراوانترین نوع همسر آزاری بوده و با شغل و تحصیلات افراد مرتبط بود. با توجه به شیوع بالای همسرآزاری، تدوین برنامه های غربالگری جهت کاهش این مشکل ضروری به نظر میرسد. بهترین راهکار پیشنهادی برای کاهش خشونت خانگی علیه زنان، آموزش است.

هدف از مطالعه حاضر تهیه فرمولاسیون نانوامولسیون روغن دانه آلبالو و بررسی اثرات آنتی اکسیدانی و سمیت سلولی روی سلول های نرمال و سرطانی است. نانوامولسیون با استفاده از پلی سوربات 80 و پلی سوربات 20 در آب به صورت امولسیون روغن در آب تهیه گردید. از پلی اتیلین گلایکول به عنوان کمک سورفکتانت استفاده گردید. اثرات آنتی اکسیدانی نانو امولسیون در غلظت های 31. 25، 62. 5، 125، 250، 500 و 1000 میکروگرم بر میلی لیتر با آزمون DPPH و ABTS مورد بررسی قرار گرفت و با گلوتاتیون به عنوان استاندارد مقایسه گردید. هم چنین اثرات سمیت سلولی نانوامولسیون روی سلول سرطانی ریه A549 و سلول نرمال اندوتلیال بند ناف جنینی HUVEC با آزمون MTT مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بررسی آنتی اکسیدان نشان دهنده پتانسیل نانوامولسیون در حذف رادیکال های آزاد DPPH و ABTS است که به ترتیب مقادیر IC50 برابر با 412 و 502 میکرو گرم بر میلی لیتر می باشد. هم چنین نتایج تست سمیت بیانگر اثرات بیشتر نانوامولسیون در از بین بردن سلول های سرطانی (IC50 برابر با غلظت 52 میکروگرم بر میلی لیتر) نسبت به سلول های نرمال (IC50 برابر با غلظت 70 میکرو گرم بر میلی لیتر) است. در کل نتایج حاصل از این مطالعه نشان دهنده اثرات آنتی اکسیدانی و ضد سرطانی بالقوه نانوامولسیون روغن دانه آلبالو می باشد که می تواند برای پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری هایی که با تولید گونه های واکنش پذیر اکسیژن در ارتباط هستند به کار رود.

زمینه و هدف. آزمون رشد حرکتی درشت ابزاری است که در پژوهش و محیطهای بالینی بطور گسترده کاربرد دارد. هدف مطالعه، ارزیابی ویژگیهای روانسنجی آزمون رشد حرکتی درشت-نسخه سوم درکودکان کم توان ذهنی هفت تا 10 سال شهر تهران بود. روش بررسی. روش تحقیق توصیفی-هنجاری بود. تعداد 208 کودک هفت تا 10 سال به صورت نمونه-گیری خوشه ای از شهر تهران انتخاب شدند. ابزار پژوهش آزمون TGMD-3 بود. از روش های آماری تحلیل عاملی، ضریب همبستگی پیرسون و درون طبقه ای استفاده شد. یافته ها. نسبت روایی محتوایی دامنه ای از 60/0 تا یک را نشان داد. شاخص روایی محتوایی، دارای دامنه-ای از 80/0 تا یک بود. همسانی درونی خرده آزمونهای جابجایی، توپی و کل آزمون به ترتیب 75/0، 71/0و 83/0 و پایایی آزمون-بازآزمون94/0، 93/0و 94/0 بدست آمد. ضرایب پایایی درون ارزیاب خرده-آزمونهای جابجایی، توپی و کل آزمون به ترتیب 99/0، 99/0و 99/0 و پایایی بین ارزیاب 94/0، 88/0و 95/0 بدست آمد. ضرایب همبستگی خرده آزمونها با سن در خرده آزمونهای جابجایی، توپی و کل آزمون به ترتیب 64/0، 68/0و 72/0 بود. روایی سازه از طریق تحلیل عاملی تاییدی، تایید شد. شاخص های نیکویی برازش مناسبی در عامل مهارتهای جابجایی و عامل مهارتهای توپی مشاهده شد. (04/0= SRMR، 1= IFI، 1= CFI، 99/0= NNFI، 95/0= NFI، 93/0= AGFI، 95/0= GFI، 02/0= RMSEA، 001/0=p، 7/645=(78)2? ) نتیجه گیری. روایی و پایایی TGMD-3 در کودکان کم توان ذهنی تایید شد و با اطمینان برای ارزیابی رشد حرکتی این کودکان می توان از آن استفاده کرد. هرچند که برای کودکان دارای اختلالات دیگر نتایج قابل تعمیم نیست. مطالعات آینده بایستی به بررسی ویژگیهای روانسنجی TGMD-3در دیگر اختلالات رشدی بپردازند.

مقدمه: درد نوروپاتی محیطی یکی از علل عمده و تا حد زیادی درمان نشده است که فعالیت بدنی یکی از عمده ترین راهکارها برای درمان آن در نظر گرفته شده است. هدف این مطالعه تاثیر یک دوره تمرین هوازی برکاهش درد نوروپاتی محیطی و جلوگیری از بیان Notch-1 receptor و مسیر سیگنالی JAK/STAT pathway و سیتوکینهای التهابی درشاخه خلفی نخاع موشهای نر صحرایی دیابتی بود. روش بررسی: 40 سر موش نر ویستار 8 هفته ای (محدوده وزنی2/10± 220 گرم)به روش تصادفی به 4 گروه شامل گروه نوروپاتی دیابتی تمرین، گروه نوروپاتی دیابتی کنترل، گروه سالم تمرین، گروه سالم کنترل تقسیم شدند. دو هفته پس از القاء دیابت و پس از اطمینان یافتن از وقوع درد نوروپاتی با اجرای آزمون رفتاری درد، پروتکل تمرین هوازی را به مدت 6 هفته انجام دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک طرفه با سطح معنی داری (P<0. 05) استفاده شد یافته ها: پس از 6 هفته تمرین هوازی، بیان IL6، TNF-a، NOTCH1 و STAT3در گروه دیابتی تمرین به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل کمتر بود. میانگین وزن گروه دیابتی تمرین نسبت به گروه دیابتی کنترل بیشتر بود و همچنین تمرین کاهش معنی داری در سطوح گلوکز خون گروه تمرین به همراه داشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد که فعالیت هوازی بر روی موشهای دیابتی بتواند بر کاهش حس درد و بیان ژنهایIL6، TNF-a، NOTCH1 و STAT3 تاثیر گذار باشد و این تمرینات روش مناسبی برای پیشگیری، کنترل ودرمان درد ناشی از دیابت باشند.