مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1399 | دوره:75 | شماره:3 |تعداد مقالات:15

زمینه مطالعه: لپتوسپیروز یک بیماری مشترک با گسترش جهانی است که از دو جهت، یکی نگرانی های بهداشتی در جوامع انسانی و دیگری خسارات اقتصادی به علت ایجاد سقط و مرده زایی، تولد گوساله های ضعیف، سندروم کاهش شیر و ورم پستان و مرگ در جمعیت های دامی دارای اهمیت فراوانی است. میزان شیوع یک عفونت در سطح گله، موضوع کلیدی است که تعیین می کند وضعیت عفونت باید مهم در نظر گرفته شود و چه تصمیمات و سیاست هایی باید در این رابطه گرفته شود و به اجرا در آید. هدف: هدف از انجام این مطالعه فراتحلیل (متا آنالیز) میزان شیوع لپتوسپیروز و سرووار های آن در جمعیت دامی کشور است. روش کار: این پژوهش، با جستجوی مقالات مربوط به سال های 1376 تا 1396 با استفاده از واژه های ایران، لپتوسپیرا، گاو، گوسفند، بز، گاومیش و شتر و ترکیبی از آن ها در پایگاه های دادهMagiran، SID، Irandoc، Pub Med و Google Scholar انجام گرفت. در این بررسی 39 مقاله با کیفیت پذیرفته شدند. جهت انجام تحلیل های آماری، مقادیر شیوع وارد نرم افزار Comprehensive Meta-Analysis (CMA) شدند. نتایج: شیوع ظاهری لپتوسپیروزیس در جمعیت به ظاهر سالم نشخوارکنند گان 5/21 درصد (فاصله اطمینان 95 درصد: 8/8-25/17) بود و سرووار های گریپوتیفوزا، پومونا و کانیکولا بیشترین شیوع را داشتند. نتیجه گیری نهایی: با توجه به شیوع بالای سرووار پومونا در مطالعات چند سال گذشته در ایران، استفاده از این سرووار در واکسن های تولید شده در داخل کشور، اعمال روش های پیشگیرانه برای کنترل عفونت در سگ های گله و دریافت سهمی از بودجه نظام سلامت، می تواند به کنترل هرچه بهتر بیماری لپتوسپیروز بیانجامد.

زمینه مطالعه: تشخیص گونه های کریپتوسپوریدیوم براساس خصوصیات مورفولوژی بسیار محدود بوده و به تنهایی فاقد ارزش تاکسونومیک است، و لذا استفاده از روش های مولکولی این محدودیت ها را تا حدودی برطرف می سازد. هدف: هدف از این مطالعه تعیین ژنوتیپ های غالب کریپتوسپوریدیوم در گوساله های مبتلا به اسهال بود. روش کار: مطالعه در گوساله های کمتر از 3 ماه و برای مدت 2 سال انجام شد. در طول دوره مطالعه، 160 نمونه مدفوع از گوساله های جوان جمع آوری شده و ابتدا از طریق میکروسکوپی و سپس با استفاده از تکنیک های مولکولی مورد بررسی قرار گرفت. مدفوع از جهت حضور اواوسیست های کریپتوسپوریدیوم توسط روش شناورسازی با آب شکر شیتر و به دنبال آن روش رنگ آمیزی ذیل نلسون مورد بررسی قرار گرفت. دی ان آ انگل استخراج و پروتکل multiplex nested-PCR براساس ژن 18srRNA جهت شناسایی سه گونه سازگار در گاو (یعنی کریپتوسپوریدیوم اندرسونی، کریپتوسپوریدیوم بوویس و کریپتوسپوریدیوم رایانه) به علاوه گونه مشترک بین انسان و دام یعنی کریپتوسپوریدیوم پارووم انجام شد. نتایج: 110 نمونه مدفوع از دامداری های موجود در استان البرز و 50 نمونه مدفوع نیز از دامداری های شهر شاهرود جمع آوری گردید. از 160راس حیوان مورد آزمایش 90 راس ماده و 70 راس نر بودند. در مجموع در میان 160 راس دام مورد آزمایش 85 مورد (12/53 درصد) مبتلا به اسهال بودند که 55 مورد (37/34درصد) از این تعداد حیوان تحت آزمایش با استفاده از رنگ آمیزی ذیل نلسون مثبت تشخیص داده شدند. از آنجایی که تمام موارد مثبت مربوط به نمونه های اسهالی و مرتبط با گوساله های زیر یک ماه بود، ارتباط معنی-داری مابین وضعیت اسهال و حضور این انگل مشاهده گردید (05/0p <). از نظر توزیع فصلی تفاوتی در میزان موارد اسهالی و موارد مثبت انگلی مشاهده نشد. حضور باند 305 جفت بازی در کلیه نمونه های مثبت ذیل نلسون موید حضور گونه کریپتوسپوریدیوم پارووم در تمامی نمونه ها بود. نتیجه گیری نهایی: گوساله های شیرخوار بیشتر با کریپتوسپوریدیومپارووم آلوده می شوند که تحقیق حاضر نیز موید این مطلب بود.

زمینه مطالعه: به علت رابطه نزدیک بین انسان و سگ، آلودگی سگ ها به انگل های خارجی می تواند علاوه بر ایجاد بیماری و اختلال در آسایش میزبان، سلامت و آسایش انسان را نیز متأثر سازد. هدف: این مطالعه با هدف تعیین فراوانی آلودگی به انگل های خارجی و شناسایی این انگل ها در سگ های ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد انجام گرفت. روش کار: تعداد 460 قلاده سگ از فروردین 1396 تا فروردین 1397 از لحاظ آلودگی به انگل های خارجی مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به سن، جنس، فصل، نژاد، محل نگهداری، نوع پوشش مویی (بلند یا کوتاه)، رنگ پوشش مویی (تیره یا روشن)، خارش، موریختگی و محل استقرار این انگل ها در پرسشنامه مخصوص ثبت شد. نتایج: در این مطالعه از 460 قلاده سگ مورد آزمایش، 99 قلاده (52/21 درصد) با نه گونه انگل خارجی آلوده بودند. تعداد 48 (43/10 درصد) قلاده سگ به کک های کتنوسفالیدس کنیس و پولکس ایریتانس آلوده بودند. ریپی سفالوس تورانیکوس، سارکوپتس اسکابئی، هایپوبوسکا لانگیپنیس و ریپی سفالوس سنگوینئوس به ترتیب از 14 (04/3 درصد)، 10 (17/2 درصد)، 10 (17/2 درصد) و 9 (95/1 درصد) قلاده سگ جدا شد. آلودگی به ولفارتیا مگنیفیکا، دمودکس کنیس، اتودکتس سینوتیس، همافیزالیس اریناسئی و لینوگناتوس ستوزوس به ترتیب در 9 (95/1 درصد)، 3 (65/0 درصد)، 2 (43/0 درصد)، 1 (21/0 درصد) و 1 (21/0 درصد) قلاده سگ دیده شد. فراوانی آلودگی به انگل های خارجی با محل نگهداری، جنسیت و داشتن خارش رابطه آماری معنی داری نشان داد (05/0>p ). رابطه آماری معنی داری بین آلودگی به انگل های خارجی با سن، رنگ و طول مو، فصل و موریختگی دیده نشد (05/0

زمینه مطالعه: جایگزینی روغن ماهی با روغن های گیاهی و استفاده از مکمل های غذایی نقش مهمی در متابولیسم چربی های آبزیان دارد. روغن ذرت یکی از روغن های گیاهی است که می تواند جایگزین مناسبی برای روغن ماهی باشد. هدف: این مطالعه با هدف بررسی استفاده از مکمل های غذایی ال-کارنیتین و بتائین به همراه روغن ذرت و روغن ماهی و تأثیر بر متابولیسم چربی ها و شاخص های خونی ماهی قزل آلای رنگین کمان اجرا شد. روش کار: تعداد 450 ماهی قزل آلای رنگین کمان (26/0 ± 12/9 گرم)، در چهار تیمار (سه تکرار) تقسیم شده و با جیره دستی حاوی روغن ماهی (تیمار اول)، روغن ذرت (تیمار دوم)، روغن ماهی و 500 میلی گرم ال-کارنیتین و بتائین (تیمار سوم) و روغن ذرت و 500 میلی گرم ال-کارنیتین و بتائین (تیمار چهارم) به مدت هشت هفته تغذیه شدند. در پایان آزمایش پروفایل اسیدهای چرب تیمارها با دستگاه کروماتوگرافی گازی (GC) مشخص شد و شاخص های خونی و وزن آن ها هم بررسی گردید. نتایج: در پایان آزمایش شاخص وزن اختلاف معنی داری را نشان نداد. در جایگزینی روغن ماهی با روغن ذرت میزان اسیدهای چرب PUFA n-3، C18: 3n3، C20: 3n3، C20: 5n3 و C22: 6n3 در لاشه ماهیان به طور معنی داری کاهش و اسیدهای چرب PUFA n-6، C18: 2n6، C20: 2n6 و C20: 4n6 به طور معنی داری افزایش یافتند ولی اختلاف معنی داری در مجموع اسیدهای چرب SFA و MUFA مشاهده نشد. ال-کارنیتین و بتائین سبب افزایش معنی دار تجمع EPA در تیمارهای روغن ماهی و روغن ذرت شده و شاخص تعداد گلبول های سفید در تیمار تغذیه شده با روغن ذرت و ال-کارنیتین و بتائین (تیمار چهارم) نسبت به تیمار روغن ماهی (تیمار اول) تفاوت معنی دار (05/0>p ) نشان داد. نتیجه گیری نهایی: با توجه به تأثیر روغن ذرت و مکمل های ال-کارنیتین و بتائین در افزایش اسیدهای چرب n-6 PUFA، اسید چرب ضروری EPA و تعداد گلبول های سفید، استفاده از روغن ذرت و مکمل های ال-کارنیتین و بتائین در جیره ماهیان قزل آلای رنگین کمان پیشنهاد می شود.

زمینه مطالعه: امروزه، تمایل به استفاده از بسته بندی مواد غذایی با فعالیت ضد میکروبی با منشا طبیعی افزایش یافته و استفاده از فیلم های خوراکی و زیست تخریب پذیر به عنوان جایگزینی مناسب پوشش های پلاستیکی غیر قابل تجزیه در نظر گرفته شده است. هدف: در این پژوهش، اثر پوشش دهی نشاسته گندم با اسانس پونه بر ویژگی های میکروبی و شیمیایی فیله ی ماهی قزل آلای رنگین کمان در شرایط سرد مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: برای این منظور تیمار های مختلف ازترکیب پوشش نشاسته، نشاسته + اسانس1درصد نشاسته + اسانس 2درصد تهیه شد و تغییرات شیمیایی و میکروبی طی فواصل زمانی مشخص (0، 4، 8، 12و16) موردارزیابی قرار گرفت. نتایج: درآزمایش میکروبی انجام شده، طی روزهای مختلف شمارش باکتریایی کل و دیگر باکتری ها توسط نشاسته و نشاسته + اسانس1 و2 درصد کاهش یافت، همچنین تفاوت بین تیمارکنترل و تیمارهای دیگر معنی دار بود (05/0≥ p ). بیشترین اثرکاهش PH درتمامی روز های مورد آزمایش متعلق به تیمارنشاسته + اسانس 1 و 2 درصد بود. میزان PH در روز صفر نگهداری بین تیمار های مختلف متفاوت نبود. ولی در روز های چهار، هشت، دورازده و شانزدهم نگهداری بین تیمار کنترل و سایر تیمارها اختلاف معنی دار بود (05/0≥ p ). نتایج به دست آمده ازآزمون سنجش میزان اکسیداتیو نشان دادکه در روز شانزدهم نگهداری کمترین میزان TBA مربوط به تیمار پوشش داده شده با نشاسته و اسانس 2 درصد و بیشترین میزان آن مربوط به تیمار کنترل می باشد. در واقع استفاده از این پوشش موجب به تعویق انداختن فرآیند اکسیداسیون گردید. نتیجه گیری نهایی: از پوشش ترکیبی نشاسته ی خوراکی و اسانس پونه می توان به عنوان عامل افزایش دهنده عمر ماندگاری فیله ماهی قزل آلای رنگین کمان استفاده نمود.

زمینه مطالعه: داکتیلوژیروس از انگل های خارجی شایع در آبشش کپور ماهیان است. این انگل ها از ویژگی میزبانی بالایی برخوردارند و بسیاری از گونه ها تنها واجد یک میزبان خاص می باشند. هدف: با توجه به گزارشاتی از گونه های داکتیلوژیروس اختصاصی کپور نقره ای در کپور سرگنده و نیز حضور داکتیلوژیروس های کپور سرگنده در کپور نقره ای اقدام به بررسی داکتیلوژیروس های شایع در این دو گونه ماهی گردید. روش کار: 81 عدد کپور نقره ای و 82 عدد کپور سرگنده از 10 مزرعه پرورش ماهی در استان گیلان صید و پس از تهیه لام مرطوب انگل های داکتیلوژیروس با گلیسرین ژلاتین تثبیت شدند. به منظور ریخت سنجی نمونه ها از نرم افزارImage J برای 7 اندازه گیری نقطه به نقطه بر روی تصاویر به دست آمده استفاده شد. ترسیم نمونه های انگلی بوسیله لوله انجام و با کلیدهای شناسایی مقایسه و شناسایی انگل ها صورت گرفت. جهت بررسی مولکولی استخراج DNA از یک انگل داکتیلوژیروس انجام و تکثیر ناحیه 28SrDNA با پرایمر های مربوطه در دستگاه PCR انجام شد. نتایج: توالی های بدست آمده پس از بلاست در بانک ژن نتایج بررسی مورفولوژیک و مورفومتریک انگل ها را تأیید نمود. توالی ها به ترتیب با شماره های MG825611 و MG825765 برای انگل های داکتیلوژیروس هیپوفتالم ایکتیس و داکتیلوژیروس ساچنگتای جدا شده از کپور نقره ای و MH023397 و MH023399 برای انگل های داکتیلوژیروس آریست ایکتیس و داکتیلوژیروس نوبیلیس جدا شده از کپور سرگنده در بانک ژن ثبت شدند. ترسیم درخت فیلوژنتیک قرابت ژنتیکی انگل های جدا شده از این ماهیان را نشان داد. نتیجه گیری نهایی: به نظر می رسد گاهی بطور ناخواسته و یا سهوی در کارگاه های تکثیر کشور، ماهیان دورگه تولید می شوند. عدم خلوص نژادی موجب می گردد تا این ماهیان علاوه بر راندمان رشد و پرورشی ضعیف تر، میزبان طیف وسیع تری از داکتیلوژیروس های اختصاصی کپور نقره ای و کپور سرگنده باشند.

زمینه مطالعه: آنتی بیوتیک ها می توانند وضعیت فیزیولوژیک و سیستم ایمنی میزبان را دستخوش تغییر نمایند و بکارگیری شاخص های خونی نشانگر مناسبی برای پایش آن هاست. هدف: مطالعه تغییرات شاخص های خون شناختی ماهی قزل آلای رنگین کمان تحت چالش با عوامل استرپتوکوکوزیس/ لاکتوکوکوزیس در پی مصرف فلورفنیکل خوراکی. روش کار: بدین منظور، تعدادی ماهی (5/7 ± 55 گرم) در یک بلوک کاملاً تصادفی در 6 تیمار و 3 تکرار شامل گروه های بدون/ با چالش عفونی هر پاتوژن به طور جداگانه و بدون/ با دارودرمانی در دوزاژ 15 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن برای 10 روز متوالی، مورد آزمایش قرار گرفتند. دوزهای باکتری هایStreptococcus iniae (107×87/2) و Lactococcus garvieae (105×8/6) واحد تشکیل پرگنه بر میلی لیتر) به مقدار 30 درصد LD50 در آزمایش اصلی بکار گرفته شدند. در پایان دوره آزمایشی، از سیاهرگ ساقه دمی ماهی ها خونگیری انجام شد. اندازه گیری هماتوکریت و هموگلوبین با استفاده از روش های استاندارد و شمارش یاخته های خونی پس از تهیه گسترش و با بکارگیری هماتوسایتومتر صورت گرفت. نتایج: یافته ها نشان داد که درصد هماتوکریت، میزان هموگلوبین و تعداد گویچه های سرخ خون ماهیان در گروه های دریافت کننده دارو نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری کاهش یافته است (05/0p <). مصرف روزانه فلورفنیکل به مدت 10 روز متوالی در دوز اشاره شده، توانسته سبب کاهش معنی دار تعداد لنفوسیت های خون شود (05/0p <). از سوی دیگر به نظر می رسد که تعداد مونوسیت ها، نوتروفیل ها و سایر یاخته های خونی در پی دریافت دوزاژ دارویی به طور معنی داری افزایش یافتند (05/0p <). نتیجه گیری نهایی: به نظر می رسد که مصرف خوراکی فلورفنیکل توانسته است سبب بهبود ایمنی ذاتی از طریق افزایش یاخته های خونی شود. گرچه با توجه به کاهش فراوانی لنفوسیت های خون و اینکه مسئله ایجاد آنمی در ماهی به دنبال مصرف فلورفنیکل کماکان وجود دارد، توصیه می شود در صورت کاهش تلفات و بهبود علائم درمانگاهی از سطوح پائین تر دامنه مجاز مصرفی آنتی بیوتیک از نظر FDA برای درمان استفاده شود.

زمینه مطالعه: استفاده از محرک های ایمنی طبیعی یکی از مؤثرترین روش ها برای تقویت ایمنی و پیشگیری از بیماری در ماهیان است. هدف: با توجه به فراوانی جلبک قرمز (Laurencia caspica) در دریای خزر، هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی اثر این جلبک بر عملکرد رشد و شاخص های خون شناسی ماهی قزل آلای رنگین کمان بود. روش کار: مطالعه حاضر روی 750 قطعه بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان که به طور تصادفی انتخاب شدند در قالب 5 تیمار آزمایشی شامل جیره ی غذایی بدون عصاره ی هیدروالکلی جلبک (شاهد) و جیره های غذایی حاوی 5/0، 1، 5/1 و 2 درصد عصاره انجام شد. طی دوره ی آزمایش هر دو هفته یکبار و تا 8 هفته نمونه برداری جهت سنجش عملکرد رشد و شاخص های خون شناسی انجام شد. نتایج: در پایان هشت هفته غذادهی شاخص های رشد تحت تأثیر عصاره ی جلبک قرار نگرفت. در بازماندگی تیمار های مختلف تفاوت معنی داری مشاهده نشد. تعداد کل گلبول های قرمز، گلبول های سفید، درصد هماتوکریت، غلظت هموگلوبین، درصد نوتروفیل و مونوسیت تحت تأثیر عصاره ی جلبکی قرار گرفت و افزایش معنی دار نسبت به گروه شاهد نشان داد (05/0>p ). همچنین افزایش شاخص های بیوشیمایی سرم شامل پروتئین تام، آلبومین و گلوبولین و کاهش فعالیت ALP، AST و ALT در ماهیان تغذیه شده با عصاره ی جلبکی نسبت به گروه شاهد مشاهده شد. نتیجه گیری نهایی: بر اساس نتایج این مطالعه مصرف خوراکی جلبک قرمز (L. caspica) به عنوان یک محرک ایمنی در ماهی قزل آلای رنگین کمان توصیه می شود.

زمینه مطالعه: دوکسوروبیسین از پرکاربردترین داروهای شیمی درمانی ضدسرطان در طب دام های کوچک است. این دارو می تواند سبب ایجاد سمیت در قلب، کبد، مغز و کلیه شود. هدف: مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثر تجویز آسکوربیک اسید بر سمیت کبدی ناشی از داروی دوکسوروبیسین در موش سوری انجام شد. روش کار: 24 سر موش سوری نژاد Balb/c به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. گروه اول نرمال سالین، گروه دوم آسکوربیک اسید به میزان 100 میلی گرم/کیلوگرم، گروه سوم دوکسوروبیسین به میزان 8 میلی گرم/کیلوگرم و گروه چهارم آسکوربیک اسید و دوکسوروبیسین را با همان دوزهای گروه دوم و سوم به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. سه هفته پس از تجویز دارو، موش ها آسان کشی شدند. میزان فعالیت آنزیم های ALP، ALT، AST و غلظت بیلی روبین تام در سرم اندازه گیری شد. همچنین نمونه های کبد مورد ارزیابی هیستوپاتولوژی قرار گرفتند. نتایج: میزان فعالیت آنزیم های ALP، ALT، AST، غلظت بیلی روبین تام سرم و شدت آسیب کبدی از لحاظ هیستوپاتولوژی در موش هایی که همراه با دوکسوروبیسین، آسکوربیک اسید دریافت کرده بودند به صورت معنی داری از موش هایی که فقط دوکسوروبیسین دریافت کرده بودند پایین تر بود. نتیجه گیری نهایی: نتایج این مطالعه تجربی حاکی از آن است که تجویز آسکوربیک اسید می تواند در کاهش سمیت کبدی ناشی از داروی دوکسوروبیسین در موش سوری موثر باشد. بنابراین مطالعات بیشتر برای استفاده بالینی از این ترکیب همراه با دوکسوروبیسین در دام های کوچک پیشنهاد می شود.

زمینه مطالعه: امروزه در دامپزشکی با گسترده شدن مصرف داروهای ضد درد، توجه بیشتری به ترامادول معطوف شده است. از طرفی محدودیت کاربرد داروهای مسکن غیر استروئیدی به خصوص در حیوانات کوچک اهمیت این دارو را در سگ و گربه به مراتب افزوده است. از مصرف بالینی این دارو در دامپزشکی مدت زیادی نمی گذرد. بنابراین بررسی اثرات مختلف این دارو برروی ارگان های مختلف بدن هنوز هم موضوع مهمی در تحقیقات گوناگون می باشد. هدف: هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی اثرات قلبی عروقی تجویز ترامادول به کمک اکوکاردیوگرافی و الکتروکاردیوگرافی در سگ می باشد. روش کار: بدین منظور، از 5 قلاده سگ نر بالغ در محدوده سنی 5-3 سال و در محدوده وزنی 26-20 کیلوگرم استفاده گردید. در ابتدا سلامتی هر یک از حیوانات از طریق معاینات بالینی و آزمایشگاهی مورد تائید قرار گرفت. سپس حیوانات به مدت دو هفته نگهداری شده و در طول این مدت، واکسیناسیون و انگل زدایی شدند. در این مطالعه هر کدام از حیوانات در سه مرحله ارزیابی شدند. مرحله اول قبل از تزریق ترامادول، مرحله دوم بلافاصله پس از تزریق و مرحله سوم یک ساعت پس از تزریق. در انتها نتایج به دست آمده از تصاویر اکوکاردیوگرافی و الکتروکاردیوگرافی توسط نرم افزار آماری SPSS-20 مورد آنالیز قرار گرفت و 05/0≥ p به عنوان معنی داری بین داده ها تلقی گردید. نتایج: از میان فاکتورهای اندازه گیری شده، تنها پنج مورد: حجم بطن چپ در پایان دیاستول و سیستول، فاصله زمانی بین شروع موج Q تا بسته شدن دریچه آئورت، حجم ضربه ای قلب و کسر خروجی قلبی اختلاف معنی داری را بین سه مرحله تزریق نشان می دادند. نتیجه گیری نهایی: ترامادول در مقایسه با سایر داروهای مخدر و استروئیدی اثرات ضد دردی قابل توجه و عوارض قلبی کمتری را نشان می دهد. با این وجود با توجه به اهمیت موضوع، مطالعات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.

زمینه مطالعه: توراکوسکوپی روشی کم تهاجم با کاربردهای تشخیصی، درمانی و تحقیقاتی در گونه های مختلف است، اما مطالعاتی که به استفاده از این روش در گونه های کوچک تر حیوانات پرداخته باشند کمتر به چشم می خورند. این مسئله می تواند به دلیل چالش ها و سختی های انجام موفقیت آمیز این روش در گونه های کوچک باشد. هدف: این مطالعه به منظور بررسی عملی بودن و معرفی بهترین رهیافت برای انجام توراکوسکوپی در خرگوش با هدف بافت قلب و همچنین تأثیر پروتکل تنفسی بر میزان تلفات پس از جراحی صورت گرفت. روش کار: در این مطالعه از تعداد 20 سر خرگوش سفید نژاد نیوزیلندی استفاده شد. رهیافت هایی که برای تروکار دوربین مورد ارزیابی قرار گرفتند رهیافت پارازایفوئیدال و اینترکاستال بودند. همچنین امکان ورود تروکار دوم و بهترین مکان برای ورود آن نسبت به دوربین بررسی شد. شدت آسیب به ریه و میزان تلفات تحت دو مد تنفسی Volume-Controlled و Pressure-Controlled-بررسی شد. نتایج: دید حاصل از رهیافت پارازایفوئید نسبت به رهیافت اینترکاستال فضایی تر است و همچنین برای ورود تروکار دوم تسلط بیشتری در اختیار جراح قرار می دهد. برای تروکار دوم فضای بین دنده ای 5 و 6 امکان مانور بیشتری برای کار روی قلب در اختیار جراح قرار می دهد. در استفاده از مد تنفسی PCV ریه ها تا انتهای جراحی سالم و بدون علائم کبدی شدن باقی مانده و استفاده از این مد با تلفات کمتر همراه است. نتیجه گیری نهایی: استفاده از رهیافت پارازایفوئیدال و پروتکل تنفسی صحیح امکان کار در قفسه صدری را تحت دیدی واضح مهیا ساخته است و توراکوسکوپی در خرگوش را به مدلی عملی تبدیل می کند که می تواند در بسیاری از مطالعات تحقیقاتی قلب به کار رود.

زمینه مطالعه: به علت ارزش اقتصادی گوشت تقلبات در فرآورده های گوشتی محتمل است. هدف: این مطالعه برای ارزیابی روش بافت شناسی جهت تعیین کمی گوشت بکار رفته در کباب لقمه و کالباس مدل انجام شده است. روش کار: پنج نمونه کباب لقمه (حاوی 70 درصد گوشت) و کالباس (حاوی 30، 50، 70 و 90 درصد گوشت) تهیه شدند. سپس هر نمونه به سه قسمت مساوی تقسیم و از هر قسمت یک قطعه اخذ و در فرمالین بافر 10 درصد ثبوت بافتی صورت گرفت. نمونه ها با روش معمول برای مطالعه میکروسکوپ نوری آماده سازی شده و در پارافین غوطه ور شدند. قالب های پارافینی به ضخامت 6 میکرو متر برش داده شده و با هماتوکسیلین و ائوزین برای مطالعه بافتی رنگ آمیزی شدند. نتایج: آنالیز هیستومتری نشان داد که درصد محاسبه شده برای گوشت بکاررفته در کباب لقمه با درصد واقعی اختلاف معنی داری نداشته است. از طرف دیگر تخمین مقدار گوشت بکاررفته در کالباس مشکل بوده است. نتیجه گیری نهایی: براساس نتایج این مطالعه استفاده از تکنیک بافت شناسی به عنوان روش تکمیلی برای ارزیابی کمی گوشت در فرآورده های خام پیشنهاد می شود. به هر حال باید درنظر داشت که ارزیابی کمی گوشت در فرآورده های گوشتی خام نسبت به فرآورده های گوشتی حرارت دیده راحت تر بوده است.

زمینه مطالعه: جیب بین انگشتی، فرورفتگی پوست به داخل فضای بین انگشتی است که در گونه های متعددی از حیوانات زوج سم وجود داشته و با ترشح فرمون ها نقش زیستی مهمی در ایجاد ارتباط شیمیایی در حیوانات هم نوع دارد. هدف: این مطالعه به منظور تعیین ساختار کالبدشناسی و پرتوشناسی جیب بین انگشتی در بزهای بومی انجام گرفت. روش کار: 80 جیب بین انگشتی (40 جیب از اندام های حرکتی قدامی و 40 جیب از اندام های حرکتی خلفی) از 10 بز نر و 10 بز ماده سالم یک تا سه ساله از کشتارگاه های چهارمحال و بختیاری انتخاب شد. پس از تشریح، موقعیت توپوگرافی هر جیب در اندام های حرکتی تعیین گردید. جهت مطالعات پرتوشناسی، ماده حاجب یورگرافین به داخل جیب تزریق سپس رادیوگراف ها و عکس های لازم گرفته شد. قسمت های مختلف هر جیب بین اندام های حرکتی در هر دو جنس مشخص و اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون تی مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج: در بزهای بومی جیب بین انگشتی در تمام پاها به شکل ابتدایی مشاهده شد که در فضای بین دو سم، مجاور مفصل بوخولوق قرار گرفته بود. جیب بصورت یک مثلث متساوی الساقین بود که راس آن مجاور بند اول و قاعده آن کنار بند دوم انگشتان قرار داشت. بهترین حالت گماری برای مشاهده جیب در بزهای بومی، پشتی-کف دستی (یا کف پایی) بود. تشخیص جیب در پاهای قدامی بیشتر از خلفی می باشد. بجز قاعده، میانگین سایر قسمت های جیب در نرها بطور معنی دار بیشتر از ماده ها بود. تعیین دقیق محدوده توپوگرافی و رادیولوژیک جیب در بز به علت عدم حضور ترشحات کافی، مجرا و سوراخ خروجی و نیز پراکندگی ساختار آن، مشکل و یا غیرممکن می باشد. نتیجه گیری نهایی: براساس این مطالعه می توان بیان کرد که گرچه جیب بین انگشتی صرفاً در گوسفند، گوزن، قوچ کوهی و آنتلوپ گزارش شده، این ساختار در بزهای بومی نیز وجود داشت ولی مانند این گونه ها، تیپیک و مشخص نمی باشد.

زمینه مطالعه: باکتری های بیماریزا از جمله میکروب سالمونلا به طور گسترده ای موجب بروز بیماری های عفونی در میزبان های مختلف از جمله حیوانات اهلی و انسان می شوند. هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثرات ضدمیکروبی 9 گونه از گیاهان دارویی بومی زاگرس بر روی سالمونلا تیفی-موریوم جدا شده از مدفوع طیور در شرایط آزمایشگاهی بود. روش کار: عصاره اتانولی گیاهان دارویی جوشیر، موسیر، سریش ایرانی، کنگر فرنگی، شنگ، تاج خروس، ترشک، پونه کوهی و اسپند با استفاده از دستگاه خلاء از مرکز (روتاری) استخراج شد. همچنین تعداد 12 سویه سالمونلا تیفی-موریوم نیز از مدفوع طیور منطقه سیستان جداسازی شد. حداقل غلظت بازدارندگی و حداقل غلظت کشندگی عصاره گیاهان در غلظت های مختلف با روش رقت سازی در چاهک بر روی باکتری ها تعیین شد. حساسیت سویه ها به آنتی بیوتیک های مختلف نیز با روش استاندارد دیسک دیفیوژن کربی-بائر مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: سویه های سالمونلا تیفی موریوم در مطالعه حاضر به ترتیب مقاوم به آنتی بیوتیک های پنی سیلین (100 درصد)، آمپی سیلین (100 درصد)، تتراسیکلین (6/16 درصد)، آمیکاسین (3/8 درصد) و اگزاسیلین (0/75 درصد) بودند. بررسی خواص ضدمیکروبی عصاره گیاهان مورد بررسی نشان داد که عصاره گیاهان تاج خروس، جوشیر و کنگر بیشترین اثر مهارکنندگی (MIC) و کشندگی (MBC) را در برابر سالمونلا تیفی موریوم داشتند. نتیجه گیری نهایی: نتایج پژوهش حاصل نشان داد که با توجه به مقاومت سالمونلا تیفی موریوم جدا شده از طیور در مطالعه حاضر، درمان آنتی بیوتیکی بویژه با آنتی بیوتیک های پنی سیلین، آمپی سیلین و اگزاسیلین با مقاومت باکتریایی 75 تا 100 درصد اثر بخش نبود. لذا استفاده از عصاره اتانولی گیاهان دارویی بویژه جوشیر، تاج خروس و کنگر به عنوان یک درمان گیاهی جایگزین با آنتی بیوتیک های مرسوم پیشنهاد می شود.

زمینه مطالعه: مولکولهای مجتمع عمده پذیرش بافتی (MHC)، در اتصال به پپتیدهای پادگنی و عرضه آن ها به لنفوسیت های T نقش مهمی دارند و تنوع آن ها با پاسخهای ایمنی و خودایمنی مرتبط است. ارتباط ژن کدکننده MHC کلاس 2 در سگ (DRB1)با برخی بیماریهای ایمنی سگ نشان داده شده است. هدف: کشف ارتباط بیماری درماتیت آتوپیک سگ با آلل های ژن DLA-DRB1. روش کار: تعداد 20 نمونه خون از سگ های مبتلا به درماتیت آتوپیک و 20 نمونه از سگ های سالم اخذ شد و پس از استخراج DNA با روش تحلیل HRM فراوانی ژنوتیپ های DLA-DRB1 و هتروزیگوتی و هوموزیگوتی آلل ها مشخص گردید. نتایج: بر اساس تحلیل HRM، نمونه ها در 9 تیپ (A تا I) قرار گرفتند. حضور آلل تیپ D در اگزون 2 ژن DLA-DRB1 احتمال ابتلا به درماتیت آتوپیک را افزایش می دهد (064/0 =p و 206/0=Odd ratio). همچنین هتروزیگوتی ژن DLA-DRB1 سبب افزایش خطر ابتلا به درماتیت آتوپیک می شود (090/0=p و 158/0=Odd ratio). نتیجه گیری نهایی: نتایج این مطالعه نشان داد که برخی آلل های ژن DLA-DRB1 می توانند در حساسیت یا مقاومت در برابر بیماری درماتیت آتوپیک سگ نقش داشته باشند.