علوم اعصاب شفای خاتم
سال:1399 | دوره:9 | شماره:1 |تعداد مقالات:19

مقدمه: بیماری آلزایمر شایع ترین نوع زوال عقل دمانس در سالخوردگان محسوب می شود. اختلال حافظه معمولا بتدریج ایجاد شده و پیشرفت می کند. آلزایمر نه تنها با کاهش غلظت استیل کولین مغزی، استرس اکسیداتیو و رسوب پروتیین بتا آمیلویید همراه است، بلکه مطالعات جدیدتر نشان داده اند که نورودجنریشن ناشی از اختلال هومیوستاز کلسیم داخل سلولی نیز در پاتوفیزیولوژی بیماری دخیل می باشد. داروهای مسدود کننده کانال کلسیمی اثرات سودمندی در مدل های مختلف اختلال حافظه نشان دادند. در اینجا ما اثر داروهای مسدود کننده کانال کلسیمی بویژه نوع N را به عنوان جدیدترین داروهایی از گروه بلاکر های کانال کلسیمی که بر اختلالات حافظه در مدل های حیوانی اثر بخش بوده اند، مرور و بحث می کنیم. بر خلاف کانال های کلسیمی نوع L، که علاوه بر سلول های عصبی در ارگان های دیگر نیز حضور دارند، کانال های کلسیمی نوع N به طور عمده در نورون ها قرار گرفته اند. مزیت عمده بلاکر های کانال های کلسیمی نوع N نسبت به سایر بلاکرهای کانال های کلسیمی عوارض جانبی کمتر آن ها می باشد. نتیجه گیری: هدف قرار دادن کانال های کلسیمی نوع N، ممکن است به راهکارهای درمانی جدید برای درمان آلزایمر کمک کند.

مقدمه: حوادث ترومبوایسکمیک نسبت قابل توجهی از موربیدیته و مورتالیته بدنبال خونریزی های داخل مغزی و ساب آراکنویید را به خود اختصاص می دهند. لذا ما برآن شدیم که به بررسی میزان بروز حوادث ترومبوایسکمیک نورولوژیک و سیستمیک در طی 6 ماه اول متعاقب خونریزی های مغزی و ساب آراکنویید غیرتروماتیک حاد بپردازیم. مواد و روش ها: در این مطالعه هم گروهی-تصادفی، تعداد 203 بیمار مبتلا به خونریزی داخل مغزی و ساب آراکنویید غیرتروماتیک حاد که از دی ماه 1394 تا شهریور ماه 1395 در بخش نورولوژی بیمارستان ولیعصر زنجان پذیرش شده بودند، وارد مطالعه گردید. ما اطلاعات مربوط به ریسک فاکتورها (پرفشاری خون، دیابت ملیتوس، فیبریلاسیون دهلیزی، استعمال سیگار)، شاخص های نورولوژیک آغازین (نمره کمای گلاسگو، ICH score و Hunt and Hess grade) و حجم خونریزی را در این بیماران ثبت کردیم. سپس بیماران در بازه های زمانی 1 هفته، 1 ماه، 3 ماه و 6 ماه بعد از خونریزی داخل مغزی و ساب آراکنویید از نظر وقوع ترومبوز وریدهای عمقی، آمبولی ریه، بیماری ایسکمیک قلبی و استروک ایسکمیک مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: 165 نفر از بیماران خونریزی داخل مغزی و 38 نفر خونریزی ساب آراکنویید داشتند. میزان بروز تجمعی حوادث ترومبوایسکمیک در این جمعیت غیرانتخابی خونریزی های داخل مغزی و ساب آراکنویید، 31% بود. میزان بروز کلی ترومبوز وریدهای عمقی، آمبولی ریه، بیماری ایسکمیک قلبی و استروک ایسکمیک بعد از 6 ماه از رخداد خونریزی های داخل مغزی و ساب آراکنویید به ترتیب 10/9 %، 5 %، 10% و 7/4 % بود. زمان میانگین وقوع این حوادث 5/5 ± 145/5 روز بود. نتیجه گیری: سن، استعمال سیگار، پرفشاری خون، دیابت ملیتوس و فیبریلاسیون دهلیزی ریسک فاکتورهای مستقل معنادار برای بروز حوادث ترومبوایسکمیک بودند. سن، نمره بالاتر ICH score و Hunt and Hess grade و حجم خونریزی >30 سی سی همبستگی معناداری با ایجاد ترومبوز وریدهای عمقی نشان دادند.

مقدمه: اختلال خلق دوقطبی، یکی از شایع ترین اختلالات روانپزشکی است که اختلال در فرایند پردازش هیجانی تابلوی رایج بیماری می باشد. به دلیل نقش کارکردهای قشری در پردازش های هیجانی، هدف پژوهش حاضر بررسی همبسته های کوهرنس قشری مغز در پردازش محرک های هیجانی مثبت و منفی در بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی بود. مواد و روش ها: برای بررسی هدف پژوهش، کوهرنس قشری EEG در 40 نفر بیمار مبتلا به اختلال دو قطبی مورد ارزیابی قرار گرفت. کوهرنس های قشری برای باندهای اصلی فعالیت مغز با استفاده از EEG 19 کاناله و با نرم افزار نوروگاید در نواحی سه گانه قدامی، مرکزی و خلفی مغز محاسبه گردید. پردازش هیجانی نیز با استفاده از تکلیف تمایز هیجانی ارزیابی گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که بین باندهای فرکانسی قشر به ویژه باند بتا و آلفا با پردازش های هیجانی مثبت و منفی همبستگی معنادار وجود دارد. به علاوه تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که باندهای آلفا، تتا و بتا در نواحی مختلف توانستند به ترتیب حدود 94 و 35 درصد از تغییرات مربوط به پردازش هیجان های مثبت و منفی را پیش بینی نمایند. نتیجه گیری: به دلیل نقش کوهرنس باندهای فعالیتی نواحی مختلف در پیش بینی پردازش های هیجانی مبتلایان به اختلال دوقطبی، می توان با ارایه راهکارهای درمانی مناسب از قبیل رویکردهای روان درمانی و دارویی، بخشی از مشکلات هیجانی مبتلایان را تعدیل نمود.

مقدمه: توجه یک فرآیند شناختی چند بعدی است. تحریک جریان مستقیم فرا جمجمه ای (tDCS) روشی موثر در بهبود توجه است. هدف اصلی این تحقیق، ارایه شاخصی مناسب برای ارزیابی تاثیر تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای در بهبود توجه افراد سالم با استفاده از مولفه های فرکانسی پتانسیل های وابسته به رخداد مغزی (ERP) است. مواد و روش ها: در این مطالعه 13 فرد (6 مرد و 7 زن، با میانگین سنی 4/5 ± 24/53 سال) شرکت کردند. ابتدا از شرکت کنندگان خواسته شده است که پرسشنامه های توجه ASRS (Adult ADHD self-report scale)، افسردگی بک و اضطراب اسپیلبرگر را تکمیل کنند. همزمان با ثبت سیگنال مغزی (19 کاناله)، از آزمودنی ها خواسته شده است در آزمون IVA (Integrated Visual and Auditory) شرکت کنند. این آزمون دارای 500 تحریک است که شامل 125 تحریک شنیداری هدف، 125 تحریک دیداری هدف، 125 تحریک شنیداری غیر هدف و 125 تحریک دیداری غیر هدف می باشد، که به مدت 13 دقیقه به طول می انجامد. بعد از ثبت سیگنال الکتروانسفالوگرام (EEG)، قشر پشتی جانبی پیش پیشانی (DLPFC) نیم کره چپ افراد با استفاده از tDCS با جریان یک میلی آمپر به مدت 20 دقیقه تحریک شده است. دوره تحریک پنج روز متوالی بوده است. به منظور تحلیل داده ها، پس از حذف نویز و آرتیفکت ها، با استفاده از روش میانگین گیری سنکرون مولفه های ERP استخراج شده اند. سپس برای هر نوع تحریک، ویژگی های حوزه فرکانس از مولفه های ERP استخراج شده است. بین درصد تغییرات ویژگی ها و نتایج آزمون IVA قبل و بعد از اعمال tDCS همبستگی گرفته شده است. یافته ها: نتایج نشان داده است، انرژی باند بتا بعد از اعمال tDCS به طور معنی داری افزایش داشته است. علاوه بر این در کانالFP1 بین انرژی باند بتا و خطای آمیشن شنیداری همبستگی معناداری مشاهده شده است. نتیجه گیری: تحریک tDCS باعث کاهش خطای آمیشن و افزایش انرژی بتا در تحریک شنیداری و در نتیجه بهبود توجه متمرکز شده است. به منظور ارزیابی تاثیر tDCS در بهبود توجه افرادی که دارای نقص توجه شنیداری هستند، تحقیقات بیشتری لازم است.

مقدمه: محدودیت شناختی در یادگیری افراد سندرم داون اثر گذار است. علاوه بر این عملکرد حرکتی نامناسب و پایین بودن تون عضلانی از جمله عوامل اصلی اختلال کنترل قامت و بی ثباتی راه رفتن در سندرم داون است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تکلیف ثانویه شناختی بر زمان مرحله استانس گام برداری افراد سندرم داون بود. مواد و روش ها: 20 پسر دارای سندرم داون با میانگین سنی 2/28 ± 11/50 از انجمن سندرم داون رشت، بندرانزلی و لاهیجان استان گیلان ایران در این تحقیق شرکت داشتند. شرکت کنندگان دو تکلیف شناختی متفاوت را حین راه رفتن بر روی دستگاه فوت مدیسنس اجرا کردند و زمان مرحله استانس آن ها اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج به دست آمده تفاوت معناداری در مرحله برخورد پاشنه بین عوامل درون گروهی در پای راست و چپ نشان نداد. درحالی که در مرحله برخورد کف پا، مرحله میانی، جدا شدن پاشنه و جدا شدن پنجه استانس گام برداری نتایج به دست آمده بیان گر تفاوت معناداری بین عوامل درون گروهی برای پای چپ و راست بود. بنابراین یک تفاوت معناداری بین عوامل درون گروهی در پای چپ و راست مشاهده شد. نتیجه گیری: داده های به دست آمده نشان داد که سنجش مرحله استانس گام برداری در افراد سندرم داون می تواند در جهت ارزیابی کارکرد حرکتی کودکان سندرم داون مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: نارسایی در بازداری پاسخ آسیبی اساسی در اختلال نقص توجه/بیش فعالی بوده و به عنوان هسته اصلی از هم پاشیدگی فرایندهای پردازشی در کارکردهای اجرایی این اختلال محسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله ذهن آگاهی بر بازداری پاسخ در کودکان با علایم نقص توجه/بیش فعالی انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مشغول تحصیل در مدارس دوره متوسطه اول شهر ماکو در سال تحصیلی 98-97 بود. از این جامعه، نمونه ای به حجم 24 نفر به روش نمونه گیری هدفمند با استفاده از پرسشنامه علایم مرضی کودکان (CPRS-48) انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آزمون برو/نرو (Go/No Go) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بر روی شرکت کنندگان اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری انجام شد. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که مداخله ذهن آگاهی منجر به تفاوت معنا دار بین گروه ها در بازداری پاسخ به میزان 64 درصد و در مولفه های آن شامل خطای ارایه 39 درصد، خطای حذف 44 درصد و زمان واکنش 46 درصد شده است. نتیجه گیری: مداخله ذهن آگاهی راهبرد مناسبی برای بهبود بازداری پاسخ در کودکان با علایم نقص توجه/بیش فعالی است و می توان از آن به عنوان یک شیوه مداخله ای موثر استفاده نمود.

مقدمه: مداخلات توانبخشی در بهبود اختلالات کنترل قامتی نقش دارند، اما بهینه سازی اثربخشی این مداخلات در اولویت قرار دارد. یک راهبرد امیدوارکننده ممکن است تحریک مستقیم الکتریکی مغز باشد. ما بررسی کردیم که آیا تحریک قشر حرکتی اولیه با استفاده از تحریک مستقیم الکتریکی مغز از روی جمجمه می تواند بر کنترل تعادل در بیماران اسکیزوفرنی مرد با اختلال افسردگی تاثیر داشته باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی 21 بیمار اسکیزوفرنی مرد با اختلال افسردگی با میانگین سنی (11/93± 48 سال) و بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شده و به صورت همگن در دو گروه تحریک و کنترل قرار گرفتند. گروه تحریک مستقیم الکتریکی مغز، تحریک با شدت 2 میلی آمپر به مدت 15 دقیقه در ناحیه قشر حرکتی اولیه نیمکره راست و چپ در طول 12 هفته برای هر نقطه دریافت کردند. داده های پیش آزمون و پس آزمون به دست آمده از طریق آزمون ایستادن روی پای برتر با چشمان باز و بسته و آزمون برخاستن و حرکت کردن زمان دار با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد دو گروه در تعادل ایستا با چشم باز و بسته و تعادل پویا تفاوت معناداری با یکدیگر داشتند. نتیجه گیری: این نتایج شواهدی فراهم می آورد که نشان می دهد تحریک مستقیم الکتریکی مغز، یک ابزار غیرتهاجمی ایمن برای بهبود تعادل ایستا است، هنگامی که قشر حرکتی اولیه مورد تحریک قرار بگیرد.

مقدمه: فاصله بین یک عمل ارادی و پی آمد ناشی از آن، کوتاه تر از فاصله بین یک عمل غیرارادی مشابه با پی آمدش، ادراک می شود. این سوگیری در ادراک زمانی که احتمالا با «حس عاملیت» مرتبط است را معمولا قصد-بستگی (IB) می نامند. در پژوهش حاضر به بررسی اثر قصد-بستگی بین یک عمل ارادی و پی آمد دیداری آن (یعنی تغییر رنگ به چهار رنگ قرمز، سبز، آبی و زرد) پرداختیم. علاوه بر آن، قصد-بستگی های حاصل از این رنگ های مختلف را مقایسه کردیم. مواد و روش ها: 19 آزمودنی راست-دست (14 زن و 5 مرد) در دو مرحله خط پایه و آزمایش شرکت داده شدند. شرکت کننده ها می بایست دکمه ای را فشار دهند و با تغییر رنگ روبرو شوند، آنگاه زمان ادراک آن ها را با توجه به ساعت لیبت گزارش دهند. این داده ها با داده های خط پایه (فشار دادن دکمه بدون تغییر رنگ و تغییر رنگ بدون فشار دادن دکمه) مقایسه شدند. برای سنجش قصد-بستگی پی آمد دیداری تغییرات جدیدی در ساعت لیبت اعمال کردیم. یافته ها: یافته های پژوهش نشان دادند که قصد-بستگی جامع (مجموع قصد-بستگی عمل و رنگ) در حالت کلی و به تفکیک رنگ ها بطور معناداری اتفاق افتاده اند. با وجود معنادار نشدن قصد-بستگی عمل، قصد-بستگی رنگ به طور کلی و به تفکیک 4 رنگ معنادار بودند. از سوی دیگر بین قصد-بستگی عمل با پی آمد رنگ آبی با قصد-بستگی عمل با پی آمد سبز و زرد تفاوت معنادار مشاهده شد. در سایر موارد بین قصد-بستگی های رنگ های مختلف هیچگونه تفاوت معناداری دیده نشد. نتیجه گیری: با ایجاد نوآوری در ساعت لیبت توانستیم قصد-بستگی پی آمد دیداری در سطح 4 رنگ مختلف را مورد بررسی و مقایسه قرار دهیم. یافته های پژوهش حاضر با نتایج پژوهش های پیشین و همچنین با دیدگاه گذشته نگر در پدیده قصد-بستگی همسو است.

مقدمه: سکته مغزی از شایع ترین علل مرگ و میر در جهان است. لذا راهکارهایی که موجب افزایش مقاومت سلول های عصبی در برابر آسیب ها و تحلیل عصبی ناشی از ایسکمی شوند مورد توجه هستند. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین استقامتی و تزریق آدنوزین بربیان ژن A2B پس از ایسکمی ریپرفیوژن در موش های صحرایی نر ویستار بود. مواد و روش ها: تعداد 40 سر موش صحرایی نر ویستار (20± 220گرم) در 4 گروه: تمرین استقامتی+ آدنوزین+ایسکمی، ایسکمی+آدنوزین، تمرین استقامتی+ایسکمی و کنترل تقسیم شدند. القای ایسکمیک از طریق شریان مشترک کاروتید صورت گرفت. پس از القای ایسکمی، پروتکل تمرین استقامتی انجام شد. هشت هفته پس از القای ایسکمیک و پروتکل تمرینی، نمونه های خون از موش ها اخذ و بیان ژن A2B اندازه گیری شد. یافته ها: بین گروه کنترل ایسکمی با گروه تمرین استقامتی+ آدنوزین+ایسکمی در بیان ژن A2B تفاوت معنادار وجود داشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد پروتکل تمرینی فعالیت استقامتی، از نورون ها در شرایط آسیب ایسکمی حفاظت کرده و عملکرد موش های صحرایی بهبود یافته است. تجویز آدنوزین نیز در مکانیسم های تنظیمی ایسکمی ریپرفیوژن نقش مهمی داشته است.

مقدمه: فراشناخت و خودپنداشت به عنوان یکی از راهبردهای شناختی در شایستگی ریاضی کودکان پیش دبستانی مطرح است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه باورهای فراشناختی، خودپنداشت ریاضی با شایستگی ریاضی کودکان پیش دبستانی بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کودکان پیش دبستانی مدارس شهرستان تهران در سال تحصیلی 99-1398 بودند. تعداد 200 کودک بر اساس جدول مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از شایستگی ریاضی اوترخت، باورهای فراشناختی سالونن و همکاران و خودپنداشت ریاضی مارش استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که باورهای فراشناختی و خودپنداشت ریاضی با شایستگی ریاضی کودکان پیش دبستانی رابطه مثبت و معناداری دارند. علاوه بر این خودپنداشت ریاضی قادر است تغییرات در شایستگی ریاضی کودکان پیش دبستانی را پیش بینی کند. نتیجه گیری: توجه به باورهای فراشناختی و خودپنداشت نقش مهمی در شایستگی ریاضی کودکان دارند.

مقدمه: علاوه بر مشکلات هماهنگی و حرکتی، یکی از مشکلات اساسی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی که از یادگیری آن ها در سال های اولیه تحصیلی جلوگیری می کند، نقص در کارکردهای اجرایی است. در سال های اخیر گرایش به استفاده از رویکردهای درمانی نوین برای کودکان دارای اختلالات اجرایی افزایش یافته است. بازتوانی شناختی یا آموزش کارکردهای اجرایی یکی از رویکردهایی است که در سال های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان اثربخشی برنامه آموزش تنیس روی میز بر توجه پایدار و انعطاف پذیری شناختی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه کودکان 9 تا 12 ساله مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی شهر کرمانشاه، ایران بود. آزمودنی های این مطالعه 20 کودک مبتلا به اختلال هماهنگی رشد بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. ابزار این پژوهش شامل پرسشنامه اختلال هماهنگی رشدی، آزمون ارزیابی حرکات جنبشی کودکان، آزمون رایانه ای عملکرد پیوسته و آزمون دسته بندی کارت های ویسکانسین بود. قبل و بعد از برنامه مداخله، توجه پایدار و انعطاف پذیری شناختی همه آزمودنی ها اندازه گیری شد. برنامه آموزش تنیس روی میز به مدت 12 هفته و هفته ای دو بار به مدت 70 دقیقه در سالن ورزشی برگزار شد. یافته ها: نتایج بهبود معنادار در توجه پایدار و انعطاف پذیری شناختی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی را پس از 12 هفته آموزش تنیس روی میز نشان داد. نتیجه گیری: آموزش تنیس روی میز باعث افزایش توجه پایدار و انعطاف پذیری شناختی در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی شده است. این داده ها مزایای برنامه های ورزشی مبتنی بر آموزش کارکردهای اجرایی و بار توجه زیاد برای کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی را نشان می دهد.

مقدمه: صرع یکی از شایع ترین اختلالات دستگاه عصبی است که به میزان زیادی زندگی بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد. تشخیص زودهنگام حملات صرعی، تاثیر زیادی بر کیفیت زندگی بیماران خواهد گذاشت. در این پژوهش، یک معماری با ساختار شبکه عصبی عمیق برای یادگیری ویژگی های ارزشمند از سیگنال های نوار مغزی (EEG) به منظور تشخیص و همچنین پیش بینی تشنج های صرعی ارایه شده است. مواد و روش ها: معماری ارایه شده متشکل از شبکه های عصبی پیچشی و حافظه طولانی کوتاه-مدت است و به نحوی طراحی شده است که داده های مکانی، زمانی و طیفی سیگنال های EEG را به کار ببندد. علاوه بر این، شبکه طراحی شده بر روش های انتخاب صریح الکترودها تکیه ندارد. مدل ارایه شده روی مجموعه داده بیمارستان کودکان بوستون-موسسه فناوری ماساچوست (CHB-MIT) بکار بسته شده است. به منظور ارزیابی مدل، از رویکرد ارزیابی مختص بیمار (Patient-Specific) استفاده شده است. یافته ها: حساسیت معماری در پیش بینی تشنج برابر با 7/9 ± 90/7، نرخ پیش بینی اشتباه تشنج برابر با 0/12 در ساعت و میانگین مدت زمان پیش بینی تشنج تا وقوع تشنج برابر با 36/8 دقیقه به دست آمد. همچنین مدل ارایه شده ناحیه کانون تشنج (در تشنج های کانونی) را نیز تخمین می زند. نتیجه گیری: مدل ارایه شده به توانایی بالایی در پیش بینی تشنج دست یافت. همچنین با استفاده از قابلیت استخراج خودکار ویژگی ها در یادگیری عمیق، الگوی سیگنال ها دربازه پیش از تشنج با دقت مناسبی تعیین شدند. به علاوه، مدل بوسیله تخمین ناحیه کانون تشنج، می تواند متخصصان اعصاب را در اقدامات درمانی مرتبط یاری نماید.

مقدمه: اختلال بدریخت انگاری بدنی جزء اختلالات شبه وسواس قرار دارد که مشخصه آن نشخوار فکری و نگرانی وسواس گونه فرد در خصوص نقصی خیالی در ظاهر است. امروزه رجوع چشمگیر افراد مبتلا به این اختلال به متخصصین پوست و زیبایی و جراحان پلاستیک، نشانه ای از دشواری در تشخیص و درمان های مناسب برای این اختلال است. این مطالعه با هدف مقایسه اثربخشی آموزش و درمان ذهنی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشخوار و نگرانی در افراد مبتلا به اختلال بدشکلی بدن در اهواز، ایران انجام شد. مواد و روش ها: طرح پژوهش، تجربی از نوع آزمایشی میدانی با پیش آزمون-پس آزمون و گروه گواه و پیگیری بود. جامعه آماری شامل 280 نفر از افرادی بود که در سال 1398 به خاطر مسیله بدریخت انگاری به مراکز مشاوره شهر اهواز مراجعه کرده بودند. بر اساس حجم نمونه مطالعات با طرح پژوهش مشابه، تعداد 100 نفر از افراد فوق الذکر به روش داوطلبانه انتخاب شدند، سپس 45 نفرکه از پرسشنامه اختلال بدشکلی بدن ربیعی و همکاران (1390) بالاترین نمره ها را کسب کردند، به روش نمونه گیری هدفمند به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل گمارده شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه نشخوار فکری نولن هوکسما و مارو (1991) و پرسشنامه نگرانی پنسیلوانیا (1990) بود. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل کواریانس چندمتغیری نشان داد که در مراحل پس آزمون و پیگیری، آموزش ذهنی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشخوار فکری و نگرانی اثربخش بودند. علاوه بر این اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بیشتر از آموزش ذهنی بود. اما در مرحله پیگیری، بین اثربخشی دو مداخله بر نشخوار فکری و نگرانی تفاوتی مشاهده نشد. نتیجه گیری: می توان از آموزش ورزش ذهنی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای کاهش نشخوار فکری و نگرانی در اختلال بدریخت انگاری بدنی استفاده نمود.

مقدمه: با وجود اهمیت سطح سواد سلامت در بیماری های مزمن و تاثیر آن بر انجام رفتارهای سلامت، توجه به آن در بیماران ضایعات نخاعی مورد غفلت واقع شده است. هدف این مطالعه تعیین سطح سواد سلامت جانبازان ضایعات نخاعی مراجعه کننده به بیمارستان خاتم الانبیاء تهران می باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی بوده که جامعه آماری آن کلیه جانبازان ضایعات نخاعی پاراپلژی مراجعه کننده به بیمارستان خاتم الانبیاء تهران در سال 1397 بود. از طریق روش نمونه گیری مبتنی بر هدف و بر اساس معیارهای ورود 200 جانباز انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های مشخصات دموگرافیک جانبازان و سواد سلامت بزرگسالان ایرانی استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 19 و آزمون های تی مستقل، ANOVA و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نمره کلی سواد سلامت در 38 درصد از جانبازان ناکافی بود. میانگین نمره سواد سلامت 8/8 ± 51/4 محاسبه شد. بعد دسترسی به منابع ارتقای سواد سلامت بیشترین نمره را کسب نموده و بین سواد سلامت، تحصیلات و شغل ارتباط معنی دار وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده نشان می دهد که سطح سواد سلامت جانبازان ضایعات نخاعی مطلوب نبوده و با توجه به اهمیت این مقوله در کنترل عوارض بیماری و انجام رفتارهای خودمراقبتی باید برای ارتقای آن برنامه ریزی شود.

مقدمه: کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اتیسم گروهی استثنایی از کودکان و نوجوانان هستند که علایمی، مانند نقص در تعامل اجتماعی، روابط ضعیف بین فردی و ارتباط کلامی پیچیده و نیز رفتارها و حرکات کلیشه ای را از خود نشان می دهند. به منظور بهبود نسبی این اختلالات، استفاده از مداخلات حمایتی تسکینی، مانند هنر درمانی و تیاتر درمانی، در اروپا، ایالات متحده و کانادا معمول است. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی تکنیک های تیاتر درمانی در بهبود علایم در کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اتیسم انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه آزمایشی با استفاده از طرح گروه پیش آزمون-پس آزمون انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کودکان و نوجوانان 8 تا 18 ساله مبتلا به اختلال طیف اتیسم بود که به یک آموزشگاه توان بخشی در سعادت آباد تهران مراجعه کردند. از این گروه، یک نمونه 10 نفره از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. همه آن ها از قبل آزمایش شده بودند و پس از استفاده از این تکنیک ها، تحت پس آزمون قرار گرفتند. مقیاس درجه بندی اتیسم گیلیام-ویرایش اول (گارز-1) برای مطالعه استفاده شد. همچنین آزمون های t زوجی، آزمون t مستقل، و ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی فرضیه ها استفاده شده اند. یافته ها: میانگین متغیر اختلال طیف اتیسم و مولفه های آن (رفتارهای کلیشه ای، ارتباط کلامی، تعاملات اجتماعی) در پیش آزمون و پس آزمون به طور معناداری متفاوت هستند. از میان مولفه های متغیر اختلال طیف اوتیسم، رفتارهای کلیشه ای، و تعاملات اجتماعی بین دختران و پسران به طور معناداری متفاوت بودند. در رفتارهای کلیشه ای و تعاملات اجتماعی، پسران و دختران به ترتیب در علایم اختلال طیف اوتیسم به طور معناداری بهبود بیشتری داشتند. در مولفه های تعاملات اجتماعی و ارتباط کلامی، دختران و پسران به ترتیب بیشترین میانگین بهبود را داشتند. مقدار ضریب همبستگی متغیر اختلال طیف اوتیسم و مولفه های آن با افزایش سن مثبت بود، که نشان می دهد تیاتر درمانی و تکنیک های آن در سنین جوان تر نشانگان کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم را بهبود می بخشند. نتیجه گیری: تکنیک های نمایش درمانی می توانند در بهبود علایم اختلال طیف اتیسم و افزایش مهارت های اجتماعی، ارتباط کلامی، و اصلاح رفتارهای کلیشه ای آن ها موثر باشند.

مقدمه: بیماری آلزایمر نوعی اختلال مغز است که به تدریج عملکرد شناختی و در نهایت توانایی انجام کارهای روزمره را دچار اختلال می کند. تشخیص زودهنگام این بیماری توجه بسیاری از پزشکان و محققان را به خود جلب کرده است و از روش های مختلفی برای شناسایی آن در مراحل اولیه استفاده شده است. ارزیابی شبکه های عصبی مصنوعی روشی کم هزینه و بدون اثرات جانبی است که برای تشخیص و پیش بینی بیماری آلزایمر در افراد دارای اختلال شناختی خفیف، بر پایه امواج الکتروانسفالوگرام استفاده می شود. مواد و روش ها: برای این مطالعه مروری نظام مند، کلمات کلیدی "آلزایمر"، "شبکه مصنوعی عصبی" و "EEG" در پایگاه داده های IEEE، PubMed Central، Science Direct وGoogle Scholar، بین سال های 1388 تا 1398 جستجو شدند. سپس برای ارزیابی منتقدانه و بر اساس بیشترین ارتباط با موضوع مورد مطالعه، انتخاب شدند. یافته ها: نتیجه جستجو در این پایگاه های اطلاعاتی 100 مقاله بود. به استثنای مقالات غیر مرتبط، فقط 30 مقاله مورد مطالعه قرار گرفتند. در این مطالعه، انواع مختلفی از شبکه های عصبی مصنوعی شرح داده شد، سپس، صحت طبقه بندی به دست آمده توسط این روش ها بررسی شد. نتایج نشان داده است که برخی از روش ها، علی رغم اینکه در تحقیقات کمتر مورد استفاده قرار می گیرند یا شامل معماری ساده ای هستند، بالاترین صحت برای طبقه بندی را دارند. در بسیاری از مطالعات، شبکه های عصبی مصنوعی در مقایسه با سایر روش های طبقه بندی در نظر گرفته شده اند و نتایج برتری این روش ها را نشان می دهد. نتیجه گیری: از شبکه های عصبی مصنوعی می توان به عنوان ابزاری برای تشخیص زودهنگام بیماری آلزایمر استفاده کرد. این شبکه ها را می توان از لحاظ صحت طبقه بندی، سرعت، معماری و کاربرد متداول، مورد بررسی قرار داد. برخی از شبکه ها در طبقه بندی و درک داده ها دقیق هستند، اما کند هستند و یا به محیط های سخت افزاری/ نرم افزاری خاصی نیاز دارند. بعضی دیگر از شبکه ها با داشتن معماری ساده، نسبت به شبکه های پیچیده بهتر عمل می کنند. علاوه براین، تغییر در معماری شبکه های معمولی یا ترکیب آن ها با سایر روش ها، نتایج متفاوت قابل توجهی را به همراه داشت. افزایش صحت طبقه بندی این شبکه ها در تشخیص نقص شناختی خفیف، می تواند به پیش بینی مناسب بیماری آلزایمر کمک کند.

مقدمه: بهبود عملکرد، هدف اصلی مداخله درمانی در مدل های حیوانی بیماری های مختلف است. برای آزمایش رویکردهای درمانی آسیب نخاعی (SCI)، تهیه یک مدل حیوانی SCI مناسب ضروری است. در این مدل، فرآیندهای پاتوفیزیولوژیک و تغییرات بافت شناسی باید شبیه انسان باشد. به نظر می رسد بسیاری از مکانیسم های اثر دارو در SCI در نخاع انسان و حیوان مشابه هستند. در این مطالعه، ابتدا انواع اصلی مدل های تجربی SCI با کاربردهای مختلف بررسی شده است. در مرحله بعدی، آزمایشات رفتاری برای ارزیابی آسیب های نخاعی ذکر شده است. نتیجه گیری: انتخاب یک مدل مناسب SCI برای درستی انجام تحقیقات بسیار مهم است. اعتبار هر آزمون رفتاری به قابلیت اطمینان، اصالت و رایج بودن آن بستگی دارد. در این مقاله، علاوه بر نشان دادن مدل های مختلف و بررسی آزمایش های ضایعه نخاعی، معیارهای انتخاب آن ها و همچنین مزایا و معایب آن ها مورد بحث قرار گرفته است.

مقدمه: رواج علایم اولیه بیماری پارکینسون، حتی در سنین میانسالی و جوانی، سبب بروز نگرانی های گسترده ای شده است. فعالیت بدنی، به عنوان یکی از روش های غیردارویی برای کاهش اختلالات رفتاری، حرکتی، بیوشیمیایی، قلبی عروقی و میتوکندریایی در بیماری پارکینسون شناخته شده است. علیرغم اینکه اساس چنین فواید بیولوژیکی و مولکولی ناشناخته است اما، ویژگی های آنتی اکسیدانی و ضد التهابی فعالیت بدنی ممکن است علایم بیماری پارکینسون را بهبود بخشد. نتیجه گیری: اگرچه درمان قطعی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، اما استفاده از داروها به همراه درمان های کمکی، مانند فعالیت ورزشی، می تواند پیشرفت های امیدبخشی ایجاد کند. با این حال برای دستیابی به برنامه تمرینی که فواید بهینه ای در کیفیت زندگی بیماران ایجاد کند و مرگ و میر را کاهش دهد، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

مقدمه: صرع نوعی اختلال مزمن مغزی می باشد که حدود 1 درصد از جمعیت کل جهان مبتلا به آن هستند. از این میان حدود یک سوم افراد مبتلا به صرع مقاوم به دارو هستند که توسط داروهای ضد تشنج بهبود نمی یابند. رژیم کتوژنیک یک رژیم غذایی با چربی بالا، کربوهیدرات پایین و پروتیین محدود می باشد. رژیم کتوژنیک یک تغییر اساسی در متابولیسم بدن ایجاد می نماید به گونه ایی که بدن و مغز برای سوخت و ساز از اجسام کتونی به عنوان جایگزین گلوکز استفاده می نمایند. اساسا این رژیم در برخی بیماران مقاوم به داروهای ضدتشنج کمک کننده می باشد. نتیجه گیری: حفظ و نگه داشتن این رژیم در طولانی مدت تاثیرات مثبتی داشته و در کودکان نسبت به بزرگسالان نتیجه بخش تر است اما سبب ایجاد عوارض جانبی هم چون سنگ کلیه، شکستگی استخوان و کلسترول بالا می شود. در این مطالعه، مروری بر ارتباط رژیم کتوژنیک و اختلال صرع صورت گرفته است و مکانیسم های بالقوه عملکرد آن مورد بحث قرار گرفته است.