زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1398 | دوره:22 | شماره:8 |تعداد مقالات:14

مقدمه: خونریزی غیرطبیعی رحمی، یک مشکل شایع در زنان اواخر سنین باروری می باشد که باید به طور دقیق مورد ارزیابی قرار گیرد. بررسی از نظر سرطان آندومتر و یا ضایعات پیش بدخیمی بسیار مهم است. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین یافته های سونوگرافی ترانس واژینال و پاتولوژی در زنان مبتلا به خونریزی غیرطبیعی رحمی در حوالی یائسگی انجام شد. روش کار: اینمطالعه توصیفی-تحلیلی در سال 1396 بر روی 184 زن پری منوپوز 50-40 ساله با AUB انجام شد. بیماران تحت سونوگرافی واژینال قرار گرفته و در صورت گزارش ضخامت آندومتر بیشتر از 4 میلی متر، یک هفته بعد از گزارش سونوگرافی D&C شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه خودساخته بود که یافته های دموگرافیک بیماران و نتیجه سونوگرافی ترانس واژینال و نتایج بررسی هیستوپاتولوژی ماحصل کورتاژ ثبت گردید. تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های آنووا و کروسکال والیس انجام گرفت. میزان p کمتر 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: شایع ترین یافته های سونوگرافی ترانس واژینال 37% نرمال، 30% افزایش ضخامت و 20% پولیپ آندومتر بود. حدود 3/47% یافته های هیستوپاتولوژی را پرولیفراتیو و در مراتب بعدی ترشحی و پولیپ آندومتر و کمتر از 5% موارد را بدخیم تشکیل می داد. یک مورد آدنوکارسینوم با ضخامت آندومتر 6 میلی متر گزارش شده بود. در برآورد همخوانی یافته های سونوگرافی با D&C در دو گروه غیرطبیعی و طبیعی، توافق معنی داری وجود داشت (004/0=p). نتیجه گیری: پاتولوژی های ماژور و بدخیم از قبیل کارسینوم و متاپلازی می توانند در مقادیر کمتر از حد مرزی 8 میلی متر و حتی نزدیک 5 میلی متر وجود داشته باشند. در نتیجه استفاده از D&C به همراه TVUS در مقادیر کمتر از 8 میلی متر نیز ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: آگاهی از شیوع درد مزمن پس از جراحی سرطان پستان و فاکتور های احتمالی مؤثر در تداوم درد پس از درمان سرطان پستان، در پیش گیری از این درد جهت بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان ضروری است. از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط شاخص توده بدنی با درد مزمن پس از جراحی پستان در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی-همبستگی در طول سال های 97-1396 بر روی 170 بیمار دارای شرایط ورود به مطالعه در بیمارستان های سطح شهر تبریز انجام شد. از چک لیست VAS جهت سنجش شدت درد مزمن پس از جراحی در یک دوره 6 ماهه پس از جراحی و همچنین چک لیست عوامل خطر ساز و مؤثر بر درد مزمن جهت اهداف پژوهش استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های آزمون تی مستقل، آنووا، کای اسکوئر و فیشر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج حاکی از ارتباط درد مزمن در تمامی درجات با افزایش میزان شاخص توده بدنی بود؛ به طوری که با افزایش میزان شاخص توده بدنی، درد مزمن افراد نیز شدیدتر می شد (001/0>p). نتیجه گیری: شاخص توده بدنی بالا می تواند یکی از عوامل خطر درد مزمن پس از جراحی سرطان پستان باشد و توجه به این شاخص می تواند در پیش بینی درد مزمن کمک کننده باشد.

مقدمه: طول مدت زایمان، از عوامل مؤثر بر نتایج حاملگی و آسیب های وارده بر مادر و جنین است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر تحریک الکتریکی عصب از راه پوست (TENS) با ترکیب دارویی هیوسین-پرومتازین بر طول مدت مرحله دوم زایمان انجام گرفت. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو گروهه در سال 1396 بر روی 84 زن باردار واجد شرایط مراجعه کننده به بیمارستان شهید چمران شهرستان کنگاور انجام گرفت. افراد در دو گروه 42 نفره TENS و هیوسین-پرومتازین قرار گرفتند. در شروع فاز فعال در گروه دارو 20 میلی گرم هیوسین و 25 میلی گرم پرومتازین به صورت یک بار تزریق توأم عضلانی تجویز شد. در گروه TENS از دستگاه TENS با دو جفت الکترود به ترتیبی که الکترودهای بالایی بین مهره های L1-T10 و الکترودهای پایینی بین مهره های S2-S4 در دو طرف ستون مهره ها قرار گرفت، استفاده شد. طول مدت مرحله دوم در دو گروه مورد مطالعه قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه17) و آزمون های کای دو، تی مستقل و تی زوجی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: دو گروه از نظر میانگین طول انقباضات در مرحله اول زایمان تفاوت آماری معنی داری نداشتند (86/0=p). همچنین دو گروه از نظر میانگین تعداد انقباضات تفاوت آماری معنی داری نداشتند (23/0=p). طول مدت مرحله دوم زایمان در گروه تحریک الکتریکی عصب از راه پوست 96/1± 1/26 دقیقه و در گروه هیوسین-پرومتازین 54/1± 7/30 بود که تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد (232/0=p). نتیجه گیری: تأثیر TENS و ترکیب دارویی هیوسین-پرومتازین بر طول مرحله دوم زایمان مشابه بوده و تفاوتی ندارند.

مقدمه: اختلالات عملکرد جنسی در زنان یائسه می تواند باعث کاهش کیفیت زندگی آن ها در این دوران شود. با توجه به اثر فیتواستروژن ها در بهبودی علائم یائسگی، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر کرم واژینال شبدر قرمز بر عملکرد جنسی زنان یائسه انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی سه سوکور در سال 1397 بر روی 76 زن یائسه در اهواز انجام شد. زنان به طور تصادفی در دو گروه 38 نفره مصرف کننده کرم واژینال شبدر قرمز و دارونما قرار گرفتند و روزانه یک اپلیکاتور از کرم واژینال را که با دوز 5 گرم در روز بود، به مدت 8 هفته استفاده کردند. عملکرد جنسی با استفاده از پرسشنامه عملکرد جنسی زنان بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه22) و آزمون های آماری تی مستقل، کای دو، من ویتنی و ویلکاکسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین امتیاز تمامی حیطه های عملکرد جنسی اعم از: میل جنسی، برانگیختگی، رطوبت واژن، ارگاسم، رضایت جنسی و درد حین مقاربت پس از 8 هفته مداخله در هر دو گروه افزایش معنی داری پیدا کرد که این تغییرات در گروه شبدر قرمز نسبت به پلاسبو به طور معنی داری بالاتر بود (001/0>p). میانگین نمره کل پرسشنامه عملکرد جنسی قبل از مداخله در گروه شبدر قرمز 41/0± 91/9 و در گروه دارونما 28/0± 77/9 بود که پس از 8 هفته مداخله در گروه شبدر قرمز به 72/1± 98/28 و در گروه دارونما به 51/0± 59/17 رسید. این اختلاف در گروه مصرف کننده شبدر قرمز نسبت به پلاسبو به طور معنی داری بیشتر بود (001/0>p). نتیجه گیری: شبدر قرمز اثرات مفیدی بر میزان عملکرد جنسی در زنان یائسه دارد، لذا می تواند به عنوان یک درمان جایگزین پیشنهاد گردد.

مقدمه: مانیتورینگ ضربان قلب جنین در واقع اولین تست بررسی سلامت جنین است. شرایط روحی مادر بر الگوی ضربان قلب جنین مؤثر است. طب فشاری بر اساس نقاط طب سوزنی عمل می کند و طبق نظریه عصبی-هورمونی، موجب ترشح انکفالین ها و باعث کاهش سطح استرس و اضطراب مادر می شود، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر طب فشاری، نقطه LV3 بر الگوی ضربان قلب و حرکات جنین در حین تست بدون استرس جنین انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1397 بر روی 84 مادر نخست زا با سن حاملگی 42-40 هفته در بیمارستان بنت الهدی بجنورد انجام شد. افراد به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. مداخله در گروه مداخله شامل فشار روی نقطه LV3 در هر پا به مدت 5/2 دقیقه بود. در گروه کنترل حوالی نقطه لمس می شد. تست بدون استرس جنین به مدت 20 دقیقه در دو مرحله 10 دقیقه ای انجام می شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 24) و آزمون های کای اسکوئر، دقیق فیشر و تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در گروه مداخله اختلاف میانگین متغیرهای میزان ضربان پایه قلب جنین، تعداد افزایش پایه ضربان قلب جنین، میزان افزایش پایه ضربان قلب جنین و تعداد حرکت جنین از نظر آماری معنادار بود و در 10 دقیقه دوم بعد از مداخله بیشتر از 10 دقیقه اول بود (05/0>p). اختلاف میانگین متغیرهای میزان افزایش پایه ضربان قلب جنین و تعداد حرکت جنین در دو مرحله اول و دوم در گروه مداخله بیشتر از گروه کنترل بود و این اختلاف میانگین از نظر آماری معنادار بود (05/0>p). نتیجه گیری: طب فشاری می تواند الگوی ضربان قلب و حرکات جنین را بهبود بخشیده و از موارد غیرواکنشی کاذب به دلیل استرس مادر و مداخلات غیرضروری به دنبال آن بکاهد.

مقدمه: افاسمان و دیلاتاسیون، از مشخصه های مهم و تأثیر گذار بر سیر و مدت لیبر هستند. اختلال در پیشرفت آنها منجر به خارج شدن سیر لیبر از روند طبیعی می شود که می تواند هم برای مادر و هم برای نوزاد مشکلاتی را به همراه داشته باشد. سال هاست که در ایران از سولفات منیزیم موضعی جهت پیشرفت لیبر به صورت تجربی استفاده می شود، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر سولفات منیزیم موضعی بر پیشرفت افاسمان، دیلاتاسیون و طول مدت زایمان در زنان نخست زا انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور بر روی 72 زن نخست زا با بارداری ترم که از اسفند ماه 1395 تا مهر ماه 1396 جهت انجام زایمان به بیمارستان مهدیه تهران مراجعه کرده بودند، انجام شد. افراد به روش تصادفی در دو گروه 36 نفری سولفات منیزیم و پلاسبو قرار گرفتند. در گروه سولفات منیزیم در ابتدای فاز فعال، 10 سی سی سولفات منیزیم 50% و در گروه پلاسبو 10 سی سی آب مقطر روی سرویکس ریخته شد و سپس سیر لیبر در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 17) و آزمون های تی مستقل، من ویتنی، کای دو و دقیق فیشر انجام گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین طول مدت فاز فعال مرحله اول لیبر در گروه سولفات منیزیم 13/1± 75/1 ساعت و در گروه پلاسبو 87/1± 85/3 ساعت بود که نسبت به گروه سولفات منیزیم 10/2 ساعت طولانی تر بود (001/0=p). همچنین میزان افت هموگلوبین نیز در گروه سولفات به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود (022/0=p). تعداد موارد زایمان طبیعی در گروه سولفات منیزیم بیشتر بود، اما این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود (429/0=p). از نظر بقیه موارد مانند آپگار نوزاد، پارگی های کانال زایمان و شرایط مادر بعد از زایمان بین دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0

مقدمه: اپی زیاتومی، از متداول ترین اعمال جراحی در مامایی است و عوارض پس از آن شامل التهاب، ادم، باز شدگی زخم و درد پرینه می باشد. در گذشته گیاه مورد، برای درمان زخم ها و تسکین درد استفاده می شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر کرم گیاه مورد بر ترمیم زخم و شدت درد اپی زیاتومی انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور از تیر تا آبان 1397 بر روی 100 زن نخست زا در بیمارستان امیرالمومنین علی (ع) شهر زابل انجام شد. مشارکت کنندگان به طور تصادفی کرم مورد یا دارونما را دریافت و از کرم های کد گذاری شده، 2 بار در روز به مدت 10 روز استفاده کردند. برای ارزیابی افراد از پرسشنامه های اطلاعات فردی و مامایی، ارزیابی وضعیت بهداشتی، مسکن مصرفی، مقیاس عددی درد، ارزیابی بهبود پرینه و جدول عوارض دارویی استفاده شد. سپس در 2 ساعت اول، روز پنجم و دهم بعد از زایمان، شدت درد و میزان بهبودی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 23) و آزمون های من ویتنی، تی مستقل و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک، مامایی و شدت درد در 2 ساعت اول پس از زایمان اختلاف آماری معنی داری نداشتند (05/0p>). اختلاف میانگین شدت درد در روز پنجم (009/0=p) و دهم (012/0=p)پس از زایمان در گروه گیاه مورد و دارونما معنی دار بود و در گروه کرم گیاه مورد میزان درد کمتر بود. میانگین امتیاز ریدا در گروه کرم گیاه مورد در روز پنجم پس از زایمان 09/1± 70/1 و در گروه دارونما 51/1± 94/2 (001/0p<) و در روز دهم در گروه کرم گیاه مورد 854/0± 04/1 و در گروه دارونما 620/0± 06/2 بود (001/0p<) که از نظر آماری معنی دار بود. نتیجه گیری: کرم گیاه مورد به علت خواص التیام بخشی خود، بهبود زخم اپی زیاتومی را تسریع می نماید و شدت درد را کاهش می دهد.

مقدمه: مطالعات متعددی ارتباط بین اختلالات تیروئید مادران در دوران بارداری و اختلالات عصبی در کودکان را مورد بررسی قرار داده اند و نقش قابل توجه هورمون های تیروئیدی مادر در تمام مراحل رشد سلول های مغزی کودکان غیرقابل انکار می باشد. علی رغم مطالعات انجام شده، هنوز در مورد اینکه آیا درمان با لووتیروکسین در نارسایی هورمون تیروئید مادر باعث بهبود نتایج تکامل عصبی در کودکان می شود، اطمینان کافی وجود ندارد. مطالعه مرور سیستماتیک حاضر با هدف بررسی اثر درمان با لووتیروکسین در زنان باردار مبتلا به اختلالات تیروئیدی بر تکامل عصبی کودکان انجام شد. روشکار: در این مطالعه مرور سیستماتیک، پایگاه های PubMed، Web of Science، Wiley، Google Scholar، Science direct و Scopus databases از سال 2019-1950 برای یافتن مقالات مرتبط انگلیسی با کلمات کلیدی مناسب مورد جستجو قرار گرفتند. در این بررسی از انواع مطالعات از قبیل کارآزمایی بالینی تصادفی شده، کوهورت، مورد شاهدی و گزارش موردی استفاده گردید. از بین 343 مقاله مرتبط در جستجوی اولیه، در نهایت 9 مطالعه واجد شرایط مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافتهها: از 9 مطالعه انجام شده در این زمینه، 7 مطالعه نشان دادند که تجویز لووتیروکسین به مادران مبتلا به اختلالات تیروئیدی، هیچ تأثیر معنی داری بر عملکرد شناختی کودکان و یا سایر شاخص های توسعه عصبی ندارد و تنها در یک مطالعه گزارش موردی و یک مطالعه با 13 نمونه مورد بررسی، درمان منجر به بهبود تکامل هوشی عصبی کودکان شده بود. نتیجهگیری: درمان با لووتیروکسین در زنان باردار مبتلا به اختلالات تیروئید، تأثیری بر بهبود تکامل عصبی کودکان ندارد.

مقدمه: مشکلات جنسی، یکی از مهم ترین پیامدهای آرتریت روماتوئید در زنان مبتلا می باشد. این بیماری در زنان 3-2 برابر مردان است. مرور سیستماتیک و متاآنالیز حاضر با هدف بررسی تأثیر آرتریت روماتوئید بر عملکرد جنسی زنان مبتلا انجام شد. روش کار: در این مطالعه مرور سیستماتیک و متاآنالیز، مقالات چاپ شده موجود در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Magiran، Scopus، SID و Google scholar با استفاده از کلمات کلیدی فارسی آرتریت، آرتریت روماتوئید، عملکرد جنسی، اختلال جنسی، اختلال عملکرد جنسی، فعالیت جنسی، رفتار جنسی، ﺑ ﺪ ﮐ ﺎ رﮐ ﺮ دی ﺟ ﻨ ﺴ ﯽ و کلمات کلیدی انگلیسی Rheumatoid arthritis، Sexual problems، sexual behavior، Sexual dysfunction، Sexual functioning، sexual activity و Sexual disorder تا سال 2019 جستجو شدند. تحلیل داده ها با نرم افزار STATA (نسخه 1/14) انجام شد. جهت بررسی عدم تجانس از شاخص I2 و جهت ترکیب داده ها و انجام متاآنالیز از مدل اثرات تصادفی استفاده شد. یافته ها: 16 مقاله وارد مرور سیستماتیک شدند و در نهایت 10 مقاله با 1580 نفر مشارکت کننده وارد متاآنالیز شدند. نتایج متاآنالیز نشان داد که بر اساس مدل اثرات تصادفی، آرتریت روماتوئید باعث کاهش عملکرد جنسی زنان می شود (001/0=p؛ 77/0-، 24/1-: CI 95%؛ 01/1-=SMD) و (0001/0>p؛ 30/2-65/1: CI 95%؛ 95/1=RR). نتیجه گیری: ابتلاء به آرتریت روماتوئید باعث کاهش عملکرد جنسی زنان می شود، لذا سیاست گذاران و ارائه دهندگان خدمات باید این گروه از بیماران را از نظر بروز مشکلات جنسی مدنظر داشته باشند و برنامه های مناسبی جهت ارتقاء عملکرد جنسی زنان مبتلا به آرتریت روماتوئید طراحی و اجرا نمایند.

مقدمه: عوارض زایمانی مادری متعددی ممکن است به دنبال هر یک از انواع زایمان ایجاد شود. یکی از این عوارض نادر اما پراهمیت و دردسرساز، فیستول اوروژنیتال می باشد. شیوع انواع مختلف فیستول اوروژنیتال به دنبال زایمان به روش سزارین بیشتر بوده و صرفاً موارد انگشت شماری به دنبال زایمان واژینال گزارش شده اند. در این مقاله، یک مورد بیمار دچار عارضه فیستول وزیکویوترین به دنبال زایمان طبیعی گزارش می شود. معرفی بیمار: بیمار خانمی 31 ساله حاملگی سوم و سابقه 2 زایمان طبیعی بدون مشکل و با درد زایمانی و سن حاملگی 38 هفته به اورژانس زنان بیمارستان امام رضا (ع) مشهد مراجعه کرده بود. پیشرفت زایمانی از دیلاتاسیون اولیه 5 سانتی متر و افاسمان 60% در طی 2 ساعت از زمان مراجعه با انقباضات رحمی خودبه خودی مناسب انجام شد. پس از خروج سر و شانه، دیستوشی زایمانی در زمان خروج شکم به دلیل توده بزرگ قابل لمس در شکم جنین ایجاد شد و زایمان به سختی انجام گردید. حدود 10 روز پس از زایمان، بیمار با شکایت ترشح آبکی بدبو از واژن مراجعه نمود. پس از انجام تست متیلن بلو، تشخیص فیستول وزیکویوترین مطرح گردید و با انجام سیستوگرافی، تأیید نهایی تشخیص انجام شد. برای بیمار کاتتریزاسیون ادراری به مدت 3 ماه تعبیه گردید و پس از انجام مجدد سیستوگرافی، فیستول وزیکویوترین کاملاً ترمیم یافته بود و نیاز به اقدام جراحی پیدا نشد. نتیجه گیری: فیستول وزیکویوترین، از نادرترین انواع فیستول های اوروژنیتال می باشد که اغلب به دنبال سزارین و گاهی نیز پس از زایمان طبیعی ایجاد می گردد. یکی از فاکتورهای خطر فیستول وزیکویوترین به دنبال زایمان طبیعی، "دیستوشی زایمانی" است. بسیاری از موارد فیستول های وزیکویوترین با اقدامات نگهدارنده و حمایتی چندماهه ترمیم خودبه خودی پیدا می کنند و نیازی به اقدامات جراحی ندارند.