زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1398 | دوره:22 | شماره:7 |تعداد مقالات:14

مقدمه: اختلالات وازوموتور از جمله گرگرفتگی، یکی از رنج آورترین علائم دوران یائسگی است و کیفیت زندگی زنان را تحت تأثیر قرار می دهد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر دو داروی گیاهی مریم گلی و کوهوش سیاه بر گرگرفتگی زنان یائسه انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال 1395 بر روی80 نفر از زنان یائسه مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی همدان انجام شد. پس از بررسی معیار های ورود، افراد به دو گروه 40 نفره کوهوش سیاه و مریم گلی تقسیم شدند و 2 ماه داروها مصرف شد و چک لیست محقق ساخته ثبت مدت، شدت و تعداد دفعات گرگرفتگی قبل از مداخله و طی 8 هفته توسط افراد تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های تی تست، من ویتنی یو، فریدمن و ویلکاکسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: داروی مریم گلی از هفته دوم به بعد تأثیر معناداری بر کاهش مدت گرگرفتگی داشت (001/0>p)، ولی تأثیر کوهوش سیاه به جز در هفته سوم، در بقیه موارد معنی دار نبود. از نظر شدت گرگرفتگی در گروه مریم گلی بعد از هفته اول شدت گرگرفتگی کاهش یافت و اختلاف معنی داری با قبل از مصرف دارو مشاهده شد (000/0>p). در گروه کوهوش سیاه نیز از هفته چهارم به بعد، شدت گرگرفتگی کاهش داشت و اختلاف معنی داری با قبل از مصرف دارو داشت (000/0>p). داروی مریم گلی بر تعداد گرگرفتگی در طول زمان تأثیر گذار بود و در هفته های مختلف (در طول زمان) تعداد گرگرفتگی تغییر کرد، ولی برای گروه کوهوش سیاه تعداد گرگرفتگی در طول زمان تغییر محسوسی نداشت. نتیجه گیری: مریم گلی در مقایسه با کوهوش سیاه مدت، شدت و تعداد دفعات گرگرفتگی زنان یائسه را بیشتر کاهش می دهد، بنابراین با توجه به غیر تهاجمی و گیاهی بودن آن، استفاده از این دارو جهت تخفیف علائم گرگرفتگی پیشنهاد می شود.

مقدمه: ولوواژینیت کاندیدایی، یک عفونت مخمری و از شایع ترین علل مراجعه زنان به پزشک می باشد. مطالعه حاضر با هدف ارتباط نوع گونه های کاندیدا و برخی ریسک فاکتورهای مؤثر بر بروز ولوواژینیت کاندیدیایی انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع همبستگی طی سال های 97-1395 بر روی 404 نمونه ترشحات واژن با علائم بالینی وولوواژینت در بیمارستان صیاد شیرازی و درمانگاه های پزشکی و مامایی شهر گرگان انجام شد. بر روی ترشحات واژینال آزمایش مستقیم، کشت بر روی محیط کروم آگار کاندیدا انجام و 280 فرد مبتلا به کاندیدیازیس با روش RFLP-PCR تعیین گونه گردید. به منظور جمع آوری اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات فردی باروری افراد از پرسشنامه استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های کای دو و دقیق فیشر انجام گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از بین افراد مورد مطالعه، 62 نفر (22%) از بیماران عفونت تکرار شونده داشتند؛ همچنین بین بروز عفونت ولوواژینیت کاندیدیایی با گروه سنی 35-26 سال، بروز بیماری های زمینه ای، بارداری و مصرف داروهای ضدبارداری نظیر LD، مترونیدازول و فلوکونازول ارتباط آماری معنی داری یافت شد (05/0>p)، اما بین سایر عوامل، ارتباط معنی داری مشاهده نشد (05/0

مقدمه: آتروفی واژن با کمبود استروژن در زنان یائسه اتفاق می افتد و کیفیت زندگی زنان یائسه را تحت تأثیر قرار می دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر ژل واژینال بابونه بر نشانه های ذهنی آتروفی واژن در زنان یائسه انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور در سال 1397 بر روی 96 زن یائسه دارای نشانه های ذهنی آتروفی واژن در مرکز بهداشتی درمانی شماره یک شهر گتوند انجام شد. افراد به صورت تصادفی در سه گروه 32 نفره جهت دریافت ژل واژینال بابونه 5%، کرم واژینال استروژن کنژوگه و ژل دارونما به مدت 12 هفته قرار گرفتند. نشانه های ذهنی آتروفی شامل: سوزش، خارش، درد هنگام مقاربت و احساس خشکی واژن با استفاده از پرسشنامه خودسنجی 4 درجه ای لیکرت قبل از مداخله و در هفته های 2، 6 و 12 بعد از درمان بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، کروسکال والیس، کای دو و فریدمن انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: نشانه های ذهنی آتروفی واژن در گروه های درمانی ژل واژینال بابونه و کرم واژینال استروژن کنژوگه در مقایسه با گروه دارونما (ژل واژینال دارونما) به صورت معنی داری بهبود یافت (001/0>p)، اما بین گروه استروژن واژینال کنژوگه و گروه ژل واژینال بابونه تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: ژل واژینال بابونه مشابه کرم استروژن کنژوگه سبب کاهش نشانه های ذهنی آتروفی واژن در زنان یائسه می گردد.

مقدمه: با توجه به عوارض نامطلوب اوپیوئیدهای تزریقی پس از جراحی هایی همچون هیسترکتومی و همچنین نتایج ضدو نقیض مناسب ترین روش استفاده از سولفات منیزیم جهت به صفر رساندن مصرف اوپیوئید پس از جراحی، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر انفوزیون وریدی سولفات منیزیم بر میزان مصرف اوپیوئید و وضعیت همودینامیک پس از جراحی هیسترکتومی انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور در سال 1390 بر روی 60 بیمار کاندید جراحی هیسترکتومی در بیمارستان امام رضا (ع) تبریز انجام شد. افراد به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای گروه مداخله، نیم ساعت قبل از بیهوشی، سولفات منیزیم به میزان 50 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت بولوس به بیماران تزریق شد. پس از پایان عمل جراحی و ترخیص بیماران از واحد ریکاوری، انفوزیون 500 میلی گرم در ساعت منیزیم سولفات تا 24 ساعت پس از جراحی ادامه یافت. وضعیت همودینامیک بیماران و میزان مصرف اوپیوئید در چک لیست محقق ساخته ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 19) و آزمون های من ویتنی یو و تی تست انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در وضعیت همودینامیک بیماران دو گروه در تمامی زمان ها اختلاف آماری معنی داری مشاهده شد؛ به طوری که گروه مداخله دارای وضعیت پایدارتری شده بود (حداکثر میزان p برابر 04/0)، همچنین میزان مصرف مخدر در گروه مداخله با گذشت زمان با کاهش همراه بود؛ حال آنکه کاهش قابل توجهی در گروه کنترل مشاهده نشد. نتیجه گیری: استفاده از سولفات منیزیم موجب ثبات وضعیت همودینامیک می گردد و بر کاهش نیاز به اوپیوئید تأثیرگذار است، اما نمی تواند نیاز به اوپیوئید پس از جراحی هیسترکتومی را به صفر برساند.

مقدمه: زایمان زودرس، یکی از مشکلات اصلی بهداشتی محسوب می شود و بعد از ناهنجاری های مادرزادی، اصلی ترین عامل ابتلاء به بیماری و مرگ ومیر نوزادان است. با توجه به نقش گسترده MicroRNAها به عنوان بیومارکر در تشخیص انواع بیماری ها، مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان بیان miR200a به عنوان یک بیومارکر در زنان مبتلا به زایمان زودرس در استان اردبیل انجام شد. روش کار: این مطالعه مورد شاهدی از مهر 1396 تا آذر 1397 بر روی 50 زن باردار نخست باردار سالم و 50 زن نخست باردار که برای زایمان زودرس به بیمارستان علوی شهر اردبیل مراجعه کرده بودند، انجام شد. پس از استخراج MicroRNA از خون و سنتز cDNA به منظور بررسی میزان بیان miR200a از تکنیک Real Time PCR استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون آنوا، وان وی و تی تست انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: میزان بیان miR200a در گروه نرمال 04/0± 35/0 و در گروه زایمان زودرس 09/0± 24/0 بود که نسبت به گروه نرمال بارداری، به میزان 11% کاهش بیان داشت. همچنین اختصاصیت و حساسیت انجام این تست برای بررسی زایمان زودرس به ترتیب برابر 4/53% و 74% بود که توسط منحنی ROC مورد بررسی قرار گرفت. این نتایج از نظر آماری معنادار بود (05/0≥ p). نتیجه گیری: در این پژوهش میزان بیان microRNA200a مورد مطالعه در بین زنان با زایمان زودرس و طبیعی متفاوت بود و به نظر می رسد، بتوان از miR200a به عنوان یک بیومارکر جدید برای پیش بینی زایمان زودرس استفاده کرد.

مقدمه: پس درد، یکی از مشکلات دوران پس از زایمان است که جهت رفع آن گاهی نیاز به مسکن می باشد و تسکین آن موجب بهبود شیردهی و ارتباط بهتر مادر و نوزاد می گردد. بررسی فارماکولوژی دانه خرفه نشان دهنده تأثیر این گیاه در تنظیم و تعدیل درد است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر دانه خرفه در پیشگیری از پس درد انجام شد. روش کار: این مطالعهکارآزمایی بالینی سه سوکور در سال 1397 بر روی 74 مادر چندزا در شهرستان شیروان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی انجام شد. واحد های پژوهش به صورت تصادفی در دو گروه 37 نفری دانه خرفه و پلاسبو قرار گرفتند. پس از تکمیل مرحله سوم زایمان، یک عدد از کپسول های دانه خرفه یا پلاسبو به واحد پژوهش داده می شد. برای بیماران هر دو گروه در صورت وجود درد، مسکن تجویز می شد. بعد از شروع مداخله، هر 8 ساعت (تا 4 دوز) کپسول ها مصرف می شد. نمره پس درد با استفاده از مقیاس دیداری درد، بعد از شروع مداخله و یک ساعت قبل و پس از مصرف دوز های بعدی اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 25) و آزمون های من ویتنی، تی مستقل، فیشر و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: شدت پس درد بعد از مصرف کپسول ها در گروه دانه خرفه نسبت به گروه پلاسبو کاهش معناداری داشت (001/0>p). تعداد مسکن مصرفی مادران چندزا در گروه دانه خرفه کاهش معنی داری نسبت به گروه پلاسبو داشت (001/0>p). نتیجه گیری: دانه خرفه در کاهش شدت پس درد و پیشگیری از بروز آن مؤثر است و موجب کاهش نیاز به مسکن های خوراکی می شود.

مقدمه: خونریزی پس از زایمان، یک وضعیت اورژانسی مامایی و یکی از شایع ترین علل مرگ و میر مادران در سراسر جهان می باشد که پیشگیری از آن می تواند بر کاهش مرگ و میر و عوارض تأثیرگذار باشد. یکی از گیاهانی که در طب سنتی به عنوان بندآورنده خونریزی به آن اشاره شده است، بارهنگ می باشد. مطالعه حاضر با هدف تأثیر شیاف رکتال بارهنگ بر میزان خونریزی پس از زایمان زنان در معرض خطر خونریزی انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یک سوکور در سال 1397 بر روی 70 زن باردار واجد شرایط پژوهش مراجعه کننده جهت زایمان واژینال به بیمارستان ام البنین (س) شهرستان مشهد انجام شد. در این مطالعه، واحدهای پژوهش شامل زنان پرخطر زایمان کرده بودند که طبق نوموگرام پیشگویی احتمال خونریزی پس از زایمان، نمره مساوی یا بیشتر از 10 را کسب کرده بودند. افراد به طور تصادفی در دو گروه 35 نفری بارهنگ و کنترل قرار گرفتند. در هر دو گروه بعد از تولد نوزاد، اقدامات مطابق روتین بیمارستان و انفوزیون 30 واحد اکسی توسین در هزار سی سی کریستالوئید صورت گرفت. در گروه مداخله، بلافاصله پس از خروج جفت و پرده های جنینی و ماساژ رحمی، اولین دوز شیاف رکتال بارهنگ 120 میلی گرمی و سپس دوزهای بعدی با فاصله هر نیم ساعت تا 5 دوز توسط پژوهشگر قرار داده شد. میزان خونریزی پس از زایمان با استفاده از توزین کیسه جمع آوری خون و پد به مدت 4 ساعت پس از زایمان، توسط پژوهشگر اندازه گیری و ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های تی مستقل، من ویتنی و کای-اسکوئر انجام گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین خونریزی در پایان 4 ساعت اول پس از زایمان در گروه کنترل 2/11± 2/306 سی سی و در گروه بارهنگ 2/14± 3/253 سی سی بود که بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری وجود داشت (001/0=p). نتیجه گیری: شیاف رکتال بارهنگ می تواند به عنوان یک داروی مؤثر بر کاهش میزان خونریزی بعد از زایمان در زنان در معرض خطر خونریزی توصیه شود و می توان از آن به عنوان یک روش کمکی در کاهش خونریزی در زنان در معرض خونریزی بعد از زایمان استفاده نمود.

مقدمه: از جمله عوامل فیزیولوژیک تأثیرگذار بر ارگاسم و به دنبال آن رضایت جنسی، قدرت عضلات کف لگن می باشد. ضعف این عضلات می تواند سبب ایجاد اختلال در رسیدن زنان به ارگاسم و در نهایت آنورگاسمی گردد و به دنبال آن رضایت جنسی را کاهش دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر ژل پوست انار بر ارگاسم و رضایت مندی جنسی زنان در سنین باروری انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو گروهه سه سوکور در سال 1397 بر روی110 نفر از زنان 45-18 ساله مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان امام رضا (ع) مشهد انجام شد. واحدهای پژوهش به صورت تصادفی در دو گروه ژل پوست انار و دارونما قرار گرفته و به آنها توصیه شد که به مدت 8 هفته از ژل استفاده نمایند. ارگاسم و رضایت مندی جنسی زنان قبل، 4 و 8 هفته بعد از مداخله در دو گروه بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Stata و آزمون های آماری تی مستقل، من ویتنی، تی زوجی، ویلکاکسون و فریدمن انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در ابتدای مطالعه در میانگین نمره حیطه های ارگاسم (748/0=p) و رضایت مندی جنسی (922/0=p) عملکرد جنسی زنان در دو گروه مداخله و دارونما تفاوت آماری معناداری وجود نداشت، اما بعد از 4 و 8 هفته مداخله، میانگین نمره این دو حیطه نسبت به گروه دارونما افزایش آماری معناداری یافته بود (001/0p<). نتیجه گیری: استفاده از ژل پوست انار به طور مؤثری می تواند از طریق بهبود ارگاسم، باعث افزایش رضایت مندی جنسی زنان شود.

مقدمه: سرطان رحم، چهارمین سرطان رایج در زنان می باشد. تقریباً در تمامی موارد این سرطان، ابتلاء به انواع ویروس پاپیلومای انسانی با خطر بالا به خصوص تیپ های 16 و 18 مشاهده می شود. این ویروس عامل ایجاد سرطان های دیگری نظیر اوروفارنکس، آنورکتال و همچنین پوست نیز می باشد. مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی واکسن های موجود و در حال توسعه برای پیشگیری یا درمان HPV انجام شد. روش کار: در این پژوهش مروری، کلمات کلیدی HPV، سرطان سرویکس، DNA واکسن، RNA واکسن، پیشگیری و درمان آلودگی با HPV در پایگاه های PubMed، Science direct، Scopus و Google Scholar در بازه زمانی سال های 2000 تا 2018 مورد جستجو قرار گرفتند. مقالات انگلیسی به روز و چاپ شده در مجلات چارک اول، در اولویت قرار گرفتند و مقالات دارای اطلاعات ناقص و نامرتبط از مطالعه حذف شدند. یافته ها: با وجود واکسن هایی برای پیشگیری از ابتلاء به HPV، تحقیقات بر روی ارائه واکسن بهتر بر علیه این ویروس ادامه دارد، زیرا واکسن های موجود از تمامی تیپ های پرخطر ویروس پیشگیری نمی کنند. همچنین بر روی افراد مبتلا و دارای ناهنجاری های حاصل از ویروس و یا سرطان تأثیری ندارند. از راهکار های امیدبخش، واکسن هایی بر اساس نوکلئیک اسید ها (DNA یا RNA) می باشند. نتیجه گیری: نوکلئیک اسید واکسن ها دارای نتایج امیدوارکننده ای به دلیل امن بودن، پایداری، راحتی در تولید و توانایی ایجاد ایمنی اختصاصی می باشند. در حال حاضر واکسن های GX-188E، VGX-3100، ZNF– 603 و ZNF-758 بر علیه ژن های E6 و E7 ویروس در فاز کلینیکی موفق عمل کرده اند و امیدهایی برای یک واکسن درمانی برای افراد آلوده به ویروس یا مبتلا به سرطان ایجاد کرده اند.

مقدمه: یکی از متداول ترین روش های درمانی در ناباروری، استفاده از داروهای خوراکی مانند کلومیفن سیترات و لتروزول است. میزان موفقیت کلومیفن در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک و مقاومت به انسولین نسبت به سایرین پایین تر است، اما لتروزل نتایج موفقیت آمیزی در این گروه ها داشته است، اما به دلیل قیمت بالاتر لتروزول، کلومیفن هنوز در بسیاری از موارد به عنوان خط اول درمان استفاده می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی این دو داروی اولیه مهم در درمان ناباروری انجام شد. روش کار: در این مطالعه مرور سیستماتیک جهت یافتن مقالات، بانک های اطلاعاتی فارسی و انگلیسی Magiran، Medlib، SID، pubmed، Cochrane، Irandoc، IranMedex و Google scholar جهت بازیابی مقالات فارسی و انگلیسی، بدون محدودیت زمانی تا ابتدای اردیبهشت سال 1398 (می 2019) جستجو شدند. جستجوی جامع با کلید واژه های فارسی داروهای ناباروری، کلومیفن سیترات، لتروزول، ایران و معادل های انگلیسی متناسب انجام شد. مقالات کارآزمایی بالینی تصادفی شده، دارای متن کامل که به مقایسه عملکرد دو داروی کلومیفن سیترات و لتروزول در ناباروری پرداخته بودند، وارد مطالعه شدند. یافته ها: در ابتدا 627 مقاله بازیابی شد که پس از حذف موارد تکراری (164 مقاله) و غیرمرتبط (463 مقاله)، متن کامل 41 مقاله بررسی شد. از بین مقالات بازیابی شده، 19 مقاله واجد شرایط ورود به مطالعه بودند. 19 کارآزمایی بالینی با مشارکت 2638 بیمار در این مطالعه وارد شدند. نتایج متاآنالیز نشان داد که در گروه لتروزول نسبت به کلومیفن سیترات شانس بارداری 10%، همچنین شانس تولد نوزاد زنده در گروه لتروزول 2/11% و میانگین ضخامت آندومتر بیشتر از کلومیفن بود. شانس سندرم تحریک بیش از حد تخمدان 4/1%، سقط 6/0% و بارداری چندقلو 4/4% و میانگین تعداد فولیکول غالب در گروه لتروزل نسبت به کلومیفن سیترات کمتر بود. بر اساس نتایج نمودار قیفی و آزمونegger، سوگرایی انتشار وجود نداشت (43/0=p). نتیجه گیری: هرچند قیمت لتروزول از کلومیفن سیترات بالاتر است، اما لتروزول در دستیابی و موفقیت در بارداری نتایج امیدوارکننده تری داشته است، با این حال نیاز به مطالعات وسیع تر در این زمینه وجود دارد.