پژوهش های مشاوره (تازه ها و پژوهش های مشاوره)
سال:1388 | دوره:8 | شماره:31 |تعداد مقالات:8

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار (EFT) بر سازگاری زناشویی است. این تحقیق از نوع نیمه تجربی همراه با پیش آزمون، پس آزمون و با گروه گواه است. 20 زوج که تعارضات زناشویی داشتند با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایشی جایگزین شدند. یک هفته پس از تکمیل پرسشنامه سازگاری زناشویی (DAS) جلسات درمانی بر روی گروه آزمایشی اجرا شد. زوجین گروه آزمایشی در 8 جلسه درمان 2 ساعته EFT شرکت کردند. یک هفته پس از خاتمه جلسات درمانی، زوجین هر دو گروه مجددا پرسشنامه های مذکور را تکمیل کردند. نتایج تحقیق با استفاده از آزمون آماری t مستقل تحلیل شد. نتایج آزمون t مستقل بر روی تفاضل نمره های پیش آزمون و پس آزمون در گروه کنترل و آزمایش نشان داد که، بین دو گروه، تفاوت معناداری در سطح 0.01 وجود دارد. به این ترتیب می توان گفت زوج درمانی هیجان مدار (EFT) بر افزایش سازگاری زناشویی موثر است. همچنین نتایج آزمون t وابسته نشان داد این رویکرد بر روی زنان بیش از شوهرانشان موثر بوده است.

هدف این پژوهش تعیین میزان تاثیر آموزش مدیریت خشم بر کاهش و مهار خشم دانش آموزان دختر سال اول دوره متوسطه منطقه 13 آموزش و پرورش تهران بوده است. پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون و پرورش تهران بوده است. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان های منطقه 13 آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی 1378/1386 می باشد. حجم نمونه 70 نفر است که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انجام شده است. از پرسشنامه بیان حالت هیجانی و صفت شخصیتی خشم اسپیلبرگر (STAXI-2) نیز به عنوان پیش آزمون – پس آزمون استفاده شد. گروه آزمایش به مدت 6 جلسه 1-1.30 ساعته تحت آموزش برنامه مدیریت خشم قرار گرفت و گروه کنترل هیچ نوع آموزشی دریافت نکرد. برای تحلیل یافته ها از روش تحلیل کواریانس و آزمون LSD در محیط نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که آموزش مدیریت خشم با 99 درصد اطمینان در کاهش و مهار خشم نوجوانان و کاهش احساس نیاز به بیان کلامی خشم 7 با 95 درصد اطمینان در کاهش احساس نیاز به بیان فیزیکی خشم، با 99 درصد اطمینان در کاهش خلق و خوی خشمگین، با 99 درصد اطمینان در کاهش برون ریزی خشم و با 95 درصد اطمینان در کاهش درون ریزی خشم موثر بوده است.

تحقیق حاضر با هدف تعیین اثربخشی راهبردهای روانی – آموزشی و مشاوره گروهی به شیوه راه حل محور در کاهش تعارض زناشویی زوج های هر دو شاغل انجام گرفت. برای انجام تحقیق 16 زوج از بین زوج های هر دو شاغل که جهت شرکت در جلسات ثبت نام کرده بودند و دارای شرایط لازم بودند به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به روش تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (5 زوج برای گروه آزمایش یک، 6 زوج برای گروه آزمایش دو و 6 زوج برای گروه کنترل). سپس جلسات روانی آموزشی و راه حل محور هر کدام به تعداد هشت جلسه اجرا گردید. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه تعارض زناشویی بود. نتایج نشان داد که راهبردهای روانی آموزشی در کاهش تعارض زناشویی بود. نتایج نشان داد که راهبردهای روانی آموزشی در کاهش تعارض زناشویی زوج های هر دو شاغل اثر بخش است (P<0.01). مشاوره گروهی به شیوه راه حل محور در کاهش تعارض زناشویی زوج های هر دو شاغل اثربخش است (P<0.01). بین اثربخشی راهبردهای روانی آموزشی و مشاوره گروهی راه حل محور در کاهش تعارض زناشویی زوج های هر دو شاغل تفاوت وجود ندارد (P<0.05). با توجه به اهداف تحقیق به مقایسه اثربخشی راهبردهای روانی آموزشی در کاهش ابعاد مختلف تعارض زناشویی پرداخته شد که نتیجه نشان داد در بعد جلب حمایت فرزند مشاوره گروهی راه حل محور اثربخش تر از راهبردهای روانی آموزشی است. در مورد سایر ابعاد تفاوت معناداری بین اثربخشی دو روش مشاهده نشد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بهزیستی معنوی با سلامت روانی دانشجویان انجام شد. نمونه پژوهش 223 دانشجو (110 پسر و 113 دختر) بودند که به مقیاس بهزیستی معنوی و پرسشنامه سلامت عمومی پاسخ دادند. نتایج پژوهش نشان داد که بین بهزیستی معنوی و سلامت روانی ارتباط معناداری وجود دارد. بین بهزیستی معنوی و شکایات جسمانی، اضطراب، اختلال در عملکرد اجتماعی و افسردگی ارتباط معناداری مشاهده شد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که بهزیستی مذهبی و وجودی به طور معناداری سلامت روانی را پیش بینی می کنند. از دیگر یافته های پژوهش این بود که بهزیستی معنوی و بهزیستی وجودی دختران به طور معناداری بیشتر از پسران است. تفاوتی بین دو جنس در نمرات سلامت روانی مشاهده نشد.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر رویکرد گشتالت درمانی به شیوه گروهی در ارتقا سلامت رانی دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر می باشند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 20 نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 10 نفر) جایگزین شدند. از گروه آزمایشی و گروه کنترل پیش آزمون (پرسشنامه سلامت عمومی) به عمل آمد و گروه آزمایشی 8 جلسه گشتالت درمانی به شیوه گروهی دریافت کردند و گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت نکردند سپس از هر دو گروه پس از آزمون (پرسشنامه سلامت عمومی) گرفته شد. بعد از محاسبه اختلاف نمرات پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایش و کنترل در مقیاس های علایم جسمانی، اضطراب و اختلالات خواب، اختلال در کاربرد اجتماعی، افسردگی و سلامت روانی به صورت کل با استفاده از آزمون t مستقل فرضیه های مطرح شده مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج آماری نشان می دهد که: اجرای گشتالت درمانی به صورت گروهی در کاهش علایم جسمانی، اختلال در عملکرد اجتماعی، افسردگی و افزایش سلامت روانی به صورت کلی موثر بوده ولی اجرای این راهبرد درمانی در کاهش اضطراب و اختلالات خواب موثر نبوده است.

هدف پژوهش حاضر اثربخشی مشاوره گروهی با رویکرد شناختی – رفتاری در کاهش اضطراب و افزایش ابراز وجود دانش آموزان پسر دبیرستانی بود.روشی که در این تحقیق استفاده شده است، روش شبه آزمایشی است و طرح مورد استفاه در این پژوهش از نوع طرح های پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر دبیرستان های دولتی شهر پارس آباد مغان در سال تحصیلی 85-84 تشکیل می دهند (N=2926). نمونه آماری این پژوهش 20 نفر دانش آموز بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب کتل با 40 سوال سه گزینه ای و پرسشنامه جرات ورزی گمبریل و ریچی با 40 سوال پنج گزینه ای است که در پیش آزمون و پس آزمون برای گروه های آزمایش و کنترل اجرا شدند. همچنین مشاوره گروهی با رویکرد شناختی – رفتاری در 11 جلسه یک و نیم ساعته برای گروه آزمایش برگزار شد. داده های پژوهش با روش های آماری t همبسته و t مستقل تحلیل شدند که نتایج به شرح ذیر حاصل گردید: 1- مشاوره گروهی با رویکرد شناختی – رفتاری موجب کاهش اضطراب دانش آموزان می شود (P<0.05). 2- مشاوره گروهی با رویکرد شناختی – رفتاری موجب افزایش ابراز وجود در دانش آموزان می شود (P<0.05).

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخلات معنوی به شیوه گروهی بر سلامت روان و خودشکوفایی دختران طراحی و اجرا گردید. تعداد 30 نفر دانشجوی داوطلب به عنوان گروه نمونه با روش نمونه گیری دو مرحله ای (جذب داوطلبین و انتخاب داوطلبین واجد شرایط) از جامعه آماری دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی انتخاب شدند. از گروه نمونه پیش آزمون در زمینه سلامت روان (مقیاس GHQ) و خودشکوفایی (مقیاس ASAI) گرفته شد. اعضای گروه نمونه بر اساس گروه تحصیلی و نتایج آزمون GHQ به صورت زوج همتا شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. مداخلات معنوی در چهار محور ارتباط فرد با خدا، ارتباط فرد با دیگران و ارتباط فرد با خود، طی هشت جلسه دو ساعته، بر روی گروه آزمایش انجام پذیرفت. جهت افزایش تاثیر مداخلات معنوی، از روش های یادگیری مختلفی چون یادگیری از طریق مشاهده و ترکیب متنوعی از مداخلات چون مداخلات مذهبی، ادبی و هنری استفاده شد. در پایان مداخلات، هر یک از دو گروه آزمایش و گواه چهار نفر ریزش داشتند. بعد از پایان مداخلات، به صورت همزمان، از اعضای هر دو گروه آزمایش و گواه چهار پس آزمون در زمینه سلامت روان و خودشکوفایی به عمل آمد.داده ها و اطلاعات حاصل از پژوهش با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (آزمون t برای گروه مستقل) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان دادند که: 1- مداخلات معنوی در افزایش سلامت روان دانشجویان دختر تاثیر معناداری (سطح معناداری 0.053=) ندارد. 2- مداخلات معنوی در افزایش خودشکوفایی دانشجویان دختر تاثیر معناداری (سطح معناداری 0.02=).