ارمغان دانش
سال:1395 | دوره:21 | شماره:6 (پی در پی 113) |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: اخیرا ارتباط سلول های بنیادی مزانشیمال تیمار شده با لیپوپلی ساکارید (LPS) بر سلولهای نوتروفیل ثابت شده است. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثرات چای سبز به عنوان به عنوان یک نوشیدنی پر مصرف بر روی عملکرد متقابل سلول های بنیادی مزانشیمال در وضعیت پیش التهابی بر روی نوتروفیل ها بود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، بعد از جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمال از مغز استخوان رت، این سلول ها را با 10 نانوگرم در میلی لیتر از LPS به مدت 1 ساعت تیمار شد و سپس مایع رویی را دور ریخته و جهت حذف LPS سلول ها شستشو داده شدند. سلول ها را با غلظت های متفاوتی از چای سبز (10، 100 و 500 میکروگرم بر میلی لیتر) به مدت 24 ساعت انکوبه گردید. سپس سلول های مزانشیمال به مدت 24 ساعت دیگر بدون تیمار انکوبه گردیدند در ادامه سلول ها را به مدت 4 ساعت با نوتروفیل ها انکوبه شدند. در پایان عملکرد نوتروفیل ها مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت مقایسه داده ها از آزمون آنالیز کروسیکال والیس استفاده شد. سطح معنی داری p<0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: سلول های بنیادی مزانشیمال پیش التهابی (تیمار شده با LPS) موجب کاهش قدرت حیاتی، برداشت نوترال رد و قابلیت انفجار تنفسی نوتروفیل های مجاور شده، گشت. تیمار سلول های بنیادی مزانشیمال التهابی با غلظت بالای عصاره چای سبز باعث کاهش بیشتر برداشت رنگ نوترال رد (NR) و شدت انفجار تنفسی به وسیله سلول های نوتروفیل مجاور شده، گشت. هم چنین زنده مانی نوتروفیل های مجاور شده با مزاشیمال التهابی با چای سبز به صورت غیر وابسته به دوز افزایش یافت.نتیجه گیری: به نظر می رسد تیمار سلول های بنیادی مزانشیمال در شرایط پیش التهابی با چای سبز می تواند موجب تقویت عملکرد سلول های مزانشیمال در افزایش بقا و کاهش قابلیت فاگوسیتوز و انفجار تنفسی سلول های نوتروفیل گردد.

زمینه و هدف: گیاه مریم گلی با داشتن خاصیت آنتی اکسیدانی قادر است رادیکال های آزاد اکسیژنی را که در طی قطع و برقراری مجدد جریان خون به وجود می آید، پاک سازی نماید. این تحقیق با هدف بررسی اثر عصاره گیاه مریم گلی لاله زاری بر تعداد سلول های لایه های مختلف قشر مخچه ناشی از قطع و برقراری مجدد جریان خون انجام گرفت.روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد 35 موش صحرایی نر بالغ به طور تصادفی به 7 گروه 5 تایی شامل: گروه 1 (کنترل منفی)، نمونه گیری بدون ایجاد ایسکمی، گروه 2 (کنترل مثبت)، ایجاد ایسکمی در مخچه با تجویز سالین نرمال. گروه 3 (شم)، دستکاری بدون ایجاد ایسکمی با تجویز سالین نرمال، گروه 4، تجویز عصاره آبی الکلی مریم گلی 3.2 میلی گرم بر کیلوگرم، دو ساعت بعد از ایجاد ایسکمی. گروه 5، تجویز داروی سیلیمارین 50 میلی گرم بر کیلوگرم، دو ساعت بعد از ایجاد ایسکمی، گروه 6، تجویز عصاره آبی الکلی مریم گلی 3.2 میلی گرم بر کیلوگرم 72، 48، 24 و 0 ساعت قبل از ایجاد ایسکمی و گروه 7، تجویز داروی سیلیمارین 50 میلی گرم بر کیلوگرم 72، 48، 24 و 0 ساعت قبل از ایجاد ایسکمی تقسیم شدند. 24 ساعت بعد از قطع و برقراری مجدد جریان خون، نمونه گیری از مخچه ها صورت گرفت. سپس برش های بافتی از هر نمونه تهیه و با رنگ آمیزی متداول هماتوکسیلین- ائوزین رنگ شدند و شمارش سلول ها در قشر مخچه انجام گرفت. داده ها با آزمون واریانس یک طرفه و تست تشخیصی توکی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: کاهش معنی دار تعداد سلول های عصبی در لایه گرانولار در گروه ایسکمی بدون درمان و هم چنین در گروه هایی که تجویز عصاره ی مریم گلی و داروی سیلیمارین، دو ساعت بعد از ایسکمی انجام گرفت، دیده شد (P<0.05). در حالی که در تعداد سلول های این لایه در گروه هایی که تجویز عصاره ی مریم گلی و داروی سیلیمارین قبل از ایجاد ایسکمی انجام گرفته بود، کاهش آشکاری مشاهده نگردید. تعداد سلول های لایه های دیگر اختلاف معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان ندادند (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که با ایجاد ایسکمی در مخچه، تعداد سلولهای عصبی لایه گرانولار قشر مخچه کاهش می یابد. بنابراین پیش درمانی با عصاره ی گیاه مریم گلی لاله زاری با اثری مشابه داروی سیلیمارین در بهبود عوارض ناشی از ایسکمی در مخچه موثر است.

زمینه و هدف:استفاده از مواد نگهدارنده بر پایه بیو تکنولوژی و یا سوش های مولد این مواد همواره مورد علاقه حوزه زیست فن آوری غذایی و یکی از آخرین راه حل های افزایش زمان ماندگاری از طرف مقامات بهداشتی و نظارتی می باشد. این مطالعه، با هدف بررسی خاصیت آنتی باکتریایی مایع رویی مخمرهای جداشده از ریچال فرآورده لبنی سنتی ایران و فرآورده های لبنی تخمیری ارمنستان انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، مایع رویی یا سوپر ناتانت 77 سوش مخمری از فرآورده های ارمنی و 12 سوش از ریچال ایرانی خالص سازی شد. مواد خالص سازی شده بر سه سوش باسیلوس سوبتیلوس، باسیلوس تیورینجینسیس، سالمونلاتایفی موریوم به عنوان عاملین فساد در مواد غذایی در سه محیط کشت، در دو حالت هوازی و بی هوازی مورد آزمون قرار گرفتند. میزان قطر هاله ایجاد شده اندازه گیری و به عنوان قدرت آنتی باکتریایی آنها گزارش شد. با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 آنالیز گردیدند. روش تحلیل پراش یک طرفه برای مقایسه میانگین ها بکار برده شد. سطح معنی داری کمتر از 5 درصد در نظر گرفته شد.یافته ها: از مجموع 89 سوش مخمری، سه سوش مربوط به ریچال و 9 سوش از فرآوردهای ارمنی (در کل 13.5 درصد)، خاصیت آنتی باکتریایی از خود نشان دادند. سوش های T86 از مخمرهای ارمنی و FA1(25) از ریچال در تمام شرایط هوازی و بی هوازی در سه نوع محیط کشت، دارای قطر هاله بیشتر و در نتیجه خاصیت آنتی باکتریایی قوی تری داشتند. در مقایسه میانگین قطر هاله های ایجادی بر سه عامل فساد، سوش های ریچال اختلاف معنی داری داشتند (p<0.05). بالاترین اثر بر باسیلوس سوبتیلوس و پایین ترین اثر بر سالمونلا تایفی موریوم مشاهده شد.بحث: با توجه به قدرت آنتی باکتریایی سوش ها مخمری جدا شده بر باکتریهای های عامل فساد در شرایط بی هوازی و هوازی بود. بنابراین، با اضافه کردن متابولیت و یا خود این مخمرها به مواد غذایی به عنوان نگهدارنده طبیعی، می توان فرآورده ای عملگر و سینبیوتیک را به صنعت غذا معرفی کرد.

زمینه و هدف: سرطان سینه، از شایع ترین نوع سرطان و بیشترین علت مرگ و میر در زنان میانسال در کشورهای توسعه یافته می باشد. یافته ها نشان می دهند بی تحرکی و تغییرات هورمونی، خطر ابتلا به سرطان سینه را بالا می برد. هدف از این مطالعه بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح هورمون رشد و 17-بتا استرادیول زنان میانسال مبتلا به سرطان سینه بود.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی 15 زن مبتلا به سرطان سینه با میانگین سن (44.46±17.15 سال)، وزن (70.53±5.18 کیلوگرم) و نمایه توده بدن (27.58±2.18 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به عنوان گروه تجربی در نظر گرفته شدند. برنامه تمرین هوازی سه جلسه در هفته به مدت 40 تا 60 دقیقه و با شدت 30 تا 60 درصد ضربان قلب ذخیره به مدت هشت هفته انجام شد. سطوح هورمون رشد و 17-بتا استرادیول قبل و بعد از هشت هفته تمرین هوازی، در بیماران با 12 ساعت وضعیت ناشتا و 24 ساعت نداشتن فعالیت بدنی شدید، اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تی همبسته تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: سطوح هورمون رشد به دنبال هشت هفته تمرین هوازی تغییر معنی داری نکرد (p=0.447)، در حالی که سطوح 17-بتااسترادیول به طور معنی داری کاهش یافت (p=0.0001).نتیجه گیری: به نظر می رسد هشت هفته تمرین هوازی می تواند یکی از نشانگرهای سرطان سینه (17-بتااسترادیول) را کاهش دهد؛ بنابراین، این تمرین ها جهت بهبود یا پیشگیری سرطان سینه توصیه می شود.

زمینه و هدف: مادران دارای کودک مبتلا به اختلال لجبازی نافرمانی مشکلات مربوط به سلامت روان از جمله اضطراب، افسردگی و پرخاشگری بیشتری را تجربه می کنند. در این راستا، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی بر اضطراب، افسردگی و پرخاشگری مادران دارای کودک مبتلا به اختلال لجبازی نافرمانی بود.روش بررسی: طرح پژوهش حاضر به صورت شبه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مادران دارای دانش آموز دختر مبتلا به اختلال لجبازی نافرمانی (گروه سنی 6 تا 12 سال) در دبستان های ابتدایی شهر نورآباد، بوده است. نمونه گیری در دو مرحله تصادفی و مبتنی بر هدف انجام شد. بدین منظور 34 نفر از مادران دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال لجبازی نافرمانی بعد از نمونه گیری هدفمند به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و گواه تقسیم شدند. از فهرست رفتاری کودک (فرم گزارش والدین CBCL و فرم معلم TRF) به همراه مصاحبه بالینی به عنوان ابزار غربالگری و از پرسشنامه های اضطراب و افسردگی بک و پرخاشگری، برای گردآوری داده ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. برنامه آموزش فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی، به مدت 8 جلسه 2 ساعته بر روی گروه آزمایش اعمال گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، تحلیل کوواریانس یک متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی منجر به تفاوت معنی دار آماری (p<0.001) بین مراحل پیش و پس از آزمون در نمره کلی اضطراب، افسردگی و پرخاشگری در گروه آزمایش شد. به این صورت که در مرحله پس آزمون بعد از کنترل نمرات پیش آزمون، گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل اضطراب، افسردگی و پرخاشگری کمتری را گزارش نمودند.نتیجه گیری: با توجه به اثربخش بودن استفاده از برنامه فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش علایم اضطراب، افسردگی و پرخاشگری مادران دارای کودک مبتلا به اختلال لجبازی نافرمانی، آموزش این برنامه در راستای کاهش فشار روانی این گروه از افراد جامعه پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: پنتون- والنتین لکوسیدین یک توکسین از خانواده گاما توکسین در استافیلوکوک اورئوس محسوب می شود. ممکن است یک ارتباط بین استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین و پنتون- والنتین لکوسیدین، که یک سیتوتوکسین مهم خصوصا در عفونت های شدید است، وجود داشته باشد. هدف از این مطالعه، جداسازی و شناسایی ژن عامل لکوسیدین پنتون-والنتین از ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین با استفاده از تکنیک PCR از نمونه های خون بود.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 89 ایزوله استافیلوکوک اورئوس از نمونه های خون و زخم طی 6 از بیمارستان علی ابن ابی طالب زاهدان ماه جمع آوری شد. در ابتدا نمونه های مورد مطالعه به وسیله تست های مختلف بیوشیمیایی مورد بررسی قرار گرفتند و بر اساس استانداردهای تشخیصی ایزوله های استافیلوکوک اورئوس جداسازی شدند. جهت تایید ایزوله های به دست آمده از ژن 16srRNA استفاده شد. حساسیت ایزوله ها به آنیت بیوتیک ها بر اساس دستورالعمل موسسه استاندارد آزمایشگاهی بالینی بررسی شد. سپس با استفاده از روش سفوکسیتین (30 میکروگرم) دیسک دیفیوژن نمونه های مقاوم به متی سیلین غربالگری شد و سپس ژنهای PLV و mecA به وسیله آزمایش PCR مورد شناسایی قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری مجذورکای تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: از مجموع 89 ایزوله استافیلوکوک اورئوس 26 ایزوله از زخم و 63 ایزوله از خون جداسازی شد. بیشترین نمونه های به دست آمده از بیماران زن به دست آمد. با توجه به نتایج آزمایش های مولکولی، 47 ایزوله (52.82 درصد) دارای ژن mecA و مقاوم به متی سیلین و 42 ایزوله (47.2) حساس به متی سیلین بودند. هم چنین، 16 ایزوله به عنوان حامل ژن PLV شناسایی شد که از این میان 13 ایزوله مقاوم به متی سیلین و 3 ایزوله حساس به متی سیلین بودند. مقاومت به ونکومایسین در هیچ یک از ایزوله ها مشاهده نشد. بیشترین مقاومت نسبت به اریترومایسین و پنی سیلین در بین ایزوله ها مشاهده شد. سویه های دارای مقاومت چندگانه دارای بیشترین فراوانی از نظر ژن PVL بودند. هم چنین ارتباط معنی داری بین مقاومت و حضور ژن پنتون والنتین مشاهده شد (p=0.0043).نتیجه گیری: با توجه به فراوانی ژن های mecA و PVL در سویه های مقاوم و حساس استافیلوکوک اورئوس و پراکنش بالای ژن عامل پنتون والنتین در سویه های مقاوم، براساس آنالیزهای آماری، می توان نتیجه گرفت که ممکن است بین این دو ژن ارتباطی وجود داشته باشد.

زمینه و هدف: ویبریو پاراهمولیتیکوس باکتری نمک دوست گرم منفی است که در محیط های آبی یافت می شود. این باکتری از عوامل حاد بیماری روده ای پس از مصرف غذاهای دریایی نپخته و یا خام محسوب می گردد. علایم بیمار ویبریو پاراهمولیتیکوس اسهال آبکی، درد شکم، تهوع، استفراغ، تب، سردرد و اسهال همراه با خون می باشد. هدف از تحقیق حاضر جداسازی و شناسایی ویبریو پاراهمولیتیکوس از خلیج فارس و تعیین ارتباط فیلوژنی آن ها می باشد. به علاوه حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه ها برای رسیدن به اطلاعات جهت انتخاب داروی مناسب جهت درمان انجام گرفت.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی به طور کل 89 نمونه آب، رسوبات، ماهی و میگو از مناطق مختلف خلیج فارس جمع آوری و مورد ارزیابی جهت جدا سازی و شناسایی فنوتیپی و مولکولی ویبریو پاراهمولیتیکوس مورد استفاده قرار گرفتند. سپس جدایه های ویبریو پاراهمولیتیکوس های کاناگوا مثبت و منفی بر اساس تولید همولیزین شناسایی و ارتباط فیلوژنی آن ها با استفاده از نرم افزار مگا 6 تعیین گردید. هم چنین حساسیت جدایه های ویبریو پاراهمولیتیکوس های کاناگوا مثبت به آنتی بیوتیک ها با استفاده از روش انتشار دیسک و کمترین غلظت ممانعت کننده از رشد موثرترین آنتی بیوتیک با استفاده از روش رقت سریالی دوبل محاسبه شد.یافته ها: در مجموع 9 جدایه ویبریو پاراهمولیتیکوس شناسایی گردیدند. از این جدایه ها 5 سویه ویبریو پاراهمولیتیکوس کاناگوا مثبت و 4 سویه کاناگوا منفی بودند. تمامی جدایه ای ویبریو پاراهمولیتیکوس کاناگوا مثبت و کاناگوا منفی بخ غیر از یک سویه NSP1 ارتباط فیلوژنی داشتند. آزمون حساسیت جدایه های ویبریو پاراهمولیتیکوس بیماری زا (کاناگاوا مثبت) به آنتی بیوتیک ها نشان داد که تمامی جدایه ها نسبت به وانکومایسین، اگزاسیلین و آمیکاسین مقاوم و به تریمیتوپریم سولفامتوکسازول حساسیت داشنتد. کمترین غلظت ممانعت کننده از رشد مربوط به تریمیتوپریم سولفامتوکسازول و بیشترین غلظت ممانعت کننده از رشد مربوط به آنتی بیوتیک نیتروفورانتین بوده است.نتیجه گیری: ویبریو پاراهمولیتیکوس های بیماری زا و غیر بیماری زای در خلیج فارس وجود دارند. از طرف دیگر این باکتری ها تقریبا با یکدیگر ارتباط فیلوژنی دارند که می تواند تسهیل کننده انتقال افقی ژن ها در بین آن ها باشد. به علاوه آنتی بیوتیک تریمتو پریم سولفامتوکسازول می تواند به عنوان گزینه اول درمان عفونت های ناشی از ویبریو پاراهمولیتیکوس در این منطقه محسوب گردد.

زمینه و هدف: یائسگی یکی از بحرانی ترین مراحل زندگی زنان است که بدنبال قطع عملکرد تخمدان ها و کاهش سطح استروژن ایجاد می شود. یائسگی، یک سری عوارض جسمانی و روان شناختی دارد. تحقیق های عصب روان شناسان نشان داده که عملکرد سیستم عصبی مرکزی و قسمت هایی از مغز به واسطه استروژن تعدیل می شود. مطالعه حاضر، با هدف مقایسه عملکردهای پنج بخش مهم مغز (لوب پره فرونتال، شکنج سینگولیت، سیستم لیمبیک، هسته های قاعده ای و لوب تمپورال)، تغییرات خلقی (اضطراب و افسردگی) با میزان استروژن در زنان یائسه و غیر یائسه شهر اصفهان انجام شد.روش بررسی: این پژوهش، توصیفی از نوع علی- مقایسه ای بود. آزمودنی های این پژوهش 200 نفر (100 زن یائسه 45 الی 65 ساله و 100 زن غیر یائسه 20 الی 40 ساله) بودند که به روش غیرتصادفی در دسترس از مراکز بهداشتی درمانی مطهری و سجاد، بیمارستان امین و عسگریه انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه 101 سوالی سیستم های مغزی (Brain systems) با ضریب پایایی 0.89 برای ارزیابی عملکردهای پنج سیستم مهم مغزی (لوب پره فرونتال، شکنج سینگولیت، سیستم لیمبیک، هسته های قاعده ای و لوب تمپورال) و پرسشنامه افسردگی بک با ضریب پایایی 0.93 و اضطراب بک با ضریب پایایی 0.92 برای ارزیابی میزان ابتلا به افسردگی و اضطراب در آزمودنی ها بودند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل واریانس چند متغیری مانوا) تجزیه و تحلیل و تحلیل شدند.یافته ها: بین دو گروه زنان یائسه و غیر یائسه از نظر عملکردهای پنج سیستم مغزی (لوب پره فرونتال، شکنج سینگولیت، سیستم لیمبیک، هسته های قاعده ای و لوب تمپورال) و میزان استروژن و اضطراب تفاوت معنی دار وجود داشت (p<0.001). اما از نظر افسردگی تفاوت معنی دار وجود نداشت.نتیجه گیری: به نظر می رسد که استروژن علاوه بر نقش جنسی و تولید مثلی در زنان، بر روی سیستم عصبی و قسمت های مختلف آن هم تاثیر می گذارد و به دنبال کاهش استروژن در زنان یائسه، عملکرد مغز و تعدیل کارکرد آن به وسیله این هورمون تحت تاثیر قرار می گیرد. به نحوی که ارتباط دو سویه و همگرایی را می توان میان ترشح هورمون ها و عمکلرد مغزی و تغییرات خلقی مانند اضطراب و افسردگی تبیین نمود.