مجله تحقیقات دامپزشکی ایران (دانشگاه شیراز)
سال:1394 | دوره:16 | شماره:2 (مسلسل 51) |تعداد مقالات:19

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

گونه های مایکوباکتریوم اکتیوزئونوتیک خطرات بهداشتی در ماهی و انسان دارد. در این مطالعه، وجود گونه های مایکوباکتریوم اکتیوزئونوتیک در شاه ماهی (مولوس بارباتوس بارباتوس) و شاه ماهی قرمز (مولوس سورمولیتوس)، گونه های بسیار صید شده در دریای مدیترانه و اژه مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 208 نمونه ماهی تهیه شده از ماهیگیرهایی در شهرستان مرسین (ترکیه) مورد مطالعه قرار گرفتند. گونه های مایکوباکتریوم با استفاده از روش های قراردادی جداسازی شده و توسط واکنش زنجیره ای پلیمراز در سطح جنس و به وسیله PCR-RFLP در سطح گونه شناسایی شده اند. 13 گونه مایکوباکتریوم در 13 نمونه ماهی (%6.25) شناسایی شدند. چهار گونه مایکوباکتریوم به عنوان مایکوباکتریوم ژناونس، سه گونه به عنوان مایکوباکتریوم فورتویتوم، سه گونه به عنوان مایکوباکتریوم اسکروفولاسئوم، یک گونه به عنوان مایکوباکتریوم مارینوم، یک گونه به عنوان مایکوباکتریوم واسه و یک گونه به عنوان مایکوباکتریوم اوروم شناسایی شدند. هیچ گونه علایمی از مایکوباکتریوز در نمونه های ماهی مشاهده نشد. یافته های این مطالعه می توانند به مطالعات بعدی بر روی گونه های مایکوباکتریوم اکتیوزئونوتیک در غذاهای دریایی کمک نمایند.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

آفلاتوکسین ها، متابولیت های ثانویه تولید شده به وسیله بعضی از گونه های آسپرژیلوس به ویژه آسپرژیلوس فلاوس و آسپرژیلوس پارازیتیکوس می باشند که باعث آلودگی مواد غذایی و یا خوراک دام می شوند. این مطالعه با هدف ارزیابی آلودگی خوراک دام به انواع آسپرژیلوس و تشخیص ژن های موثر در مسیر سنتز آفلاتوکسین در آسپرژیلوس فلاوس و آسپرژیلوس پارازیتیکوس جدا شده از خوراک دام انجام گرفت. تعداد 110 نمونه خوراک دام شامل سیلو، کنسانتره، علوفه و خوراک آماده از 30 گاوداری صنعتی و نیمه صنعتی استان خراسان رضوی جمع آوری و با استفاده از روش کشت آزمایشگاهی و واکنش زنجیره ای پلیمراز مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد 68 (%61.82) سویه آسپرژیلوس از 110 نمونه خوراک دام مورد بررسی، جداسازی گردید. بیشترین میزان آلودگی به انواع آسپرژیلوس فومیگاتوس (%21.81)، سپس آسپرژیلوس فلاوس (%17.27)، آسپرژیولس نایجر (10%)، آسپرژیلوس پارازیتیکوس (%8.18) و آسپرژیلوس اروزیه (%4.54) تعلق داشت. از بابت میزان آلودگی قارچی بین گاوداری های صنعتی و نیمه صنعتی هیچگونه اختلاف معنی داری وجود نداشت (P>0.05). از آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز چندگانه برای تشخیص چهار ژن اصلی (nor-1, ver-1, omtA, aflR) مسوول تولید آنزیم های کلیدی در چرخه بیوسنتز آفلاتوکسین در آسپرژیلوس فلاوس و آسپرژیلوس پارازیتیکوس استفاده گردید. از 28 سویه آسپرژیلوس فلاوس و آسپرژیلوس پارازیتیکوس جدا شده تعداد 10 جدایه (%35.71) واجد چهار ژن اصلی با باندهای مشخص بودند. کلیه جدایه ها از بابت تولید آفلاتوکسین با استفاده از روش کروماتوگرافی لایه نازک مورد تایید قرار گرفتند. 18 جدایه (%64.29) دارای 1، 2 یا 3 باند بودند. نتایج به دست آمده در این مطالعه نشان داد که تشخیص سریع و اختصاصی قارچ های توکسین زا برای اطمینان از سلامت میکروبیولوژیکی خوراک دام حائز اهمیت می باشد.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

این مطالعه به منظور تخمین انسجام کروماتین و آسیب DNA به وسیله الکتروفورز DNA و سنجش کامت در مایع منی تازه و منجمد بوفالو انجام گرفت. نمونه های مایع منی از چهار بوفالوی نر جمع آوری شدند، و مایع منی بعد از فریز از لحاظ تحرک اسپرم، زنده مانی، ناهنجاری های اسپرم، انسجام کروماتین و آسیب DNA بررسی شد. اختلاف معنی داری در پارامترهای مایع منی در میان گاوهای نر بعد از آب شدن پیدا شد. اختلاف های بسیار معنی داری (P<0.001) در انسجام کروماتین بین مایع منی تازه و منجمد مشاهده شدند. اختلاف معنی داری بین گاوها از نظر انسجام کروماتین در مایع منی تازه وجود نداشت، اما در مایع منی منجمد در میان گاوها اختلاف معنی داری شناسایی شد (P<0.05). قطعه قطعه شدن DNA به وسیله الکتروفورز ژل آگاروز دیده نشد. درصد اسپرم با DNA آسیب دیده با سنجش کامت به طور معنی داری بین مایع منی تازه و منجمد فرق می کرد. رابطه منفی معنی داری بین تحرک و آسیب به DNA (r=-0.68, P<0.05) وجود داشت و ناهنجاری های اسپرم و قطعه قطعه شدن DNA به طور قابل توجهی به شکل مثبت در ارتباط بودند (r=0.59, P<0.05). در نتیجه، ارزیابی آسیب DNA ممکن است اطمینان از نرمال بودن ژنوم را میسر ساخته و بتواند تکامل روش های اصلاح شده انتخاب اسپرماتوزوآ با DNA سالم را به منظور استفاده در تلقیح مصنوعی هدایت نماید.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

هدف از این مطالعه تجربی ارزیابی تاثیر مایع آمنیون جوجه بر برش عرضی عصب سیاتیک موش صحرایی است. 30 سر موش نر صحرایی (اسپراگو-داولی) بالغ به وزن 275 تا 300 گرم به طور تصادفی به سه گروه شامل (1) مایع آمنیون، (2) نرمال سالین و (3) شم جراحی تقسیم شدند. مایع آمنیون از حفره آمنیون جنین جوجه 14 روزه کشیده شد. عصب سیاتیک نمایان شد و به طور عرضی قطع شد. بلافاصله ترمیم اپی نوریال انجام شد. به حیوانات تحت درمان با مایع آمنیون 2 میلی لیتر بر کیلوگرم به صورت زیر جلدی و به طور روزانه، 5 بار در هفته و به مدت دو هفته تزریق شد. همه حیوانات توسط شاخص حرکتی عصب سیاتیک، الکتروفیزیولوژی، بافت شناسی و ایمونوهیستوشیمی در 28 و 56 روز پس از جراحی ارزیابی شدند. شاخص حرکتی عصب سیاتیک در روزهای 21 و 28 پس از جراحی در بین گروه های مایع آمنیون و نرمال سالین از لحاظ آماری معنی دار بود (P<0.05). در روز 28، تعداد آکسون های میلین دار در گروه مایع آمنیون از لحاظ آماری بیشتر از گروه نرمال سالین بود (P<0.05). در روزهای 28 و 56 پس از جراحی، میانگین سرعت هدایت عصب در گروه مایع آمنیون نسبت به گروه نرمال سالین سریع تر بود، اما این اختلاف معنی دار نبود (P>0.05). نتایج این مطالعه نشان می دهد که مایع آمنیوتیک جنین جوجه، بازسازی عصب محیطی را تقویت می نماید.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

ویروس دیستمپر سگ سانان (CDV) عامل دیستمپر سگ سانان (CD) است که بیماری شدید و بسیار واگیری در سگ ها می باشد. در مطالعه حاضر، یک روش واکنش زنجیره ای پلیمراز داپلکس با رونویسی معکوس (RT-PCR) برای شناسایی و تمایز سویه های نوع وحشی و واکسن CDV تهیه شد. چهار پرایمر به منظور شناسایی و افتراق بین ویروس ها به ترتیب به وسیله تولید فراورده های 638 و 781 cDNA bp طراحی شدند. علاوه بر این، روش RT-PCR دو رشته ای برای شناسایی 67 نمونه مزرعه مشکوک به CD از استان گوانگ دونگ در چین استفاده گردید. به عنوان نتیجه، 33 نمونه مشابه نوع وحشی بودند. روی هم رفته، روش RT-PCR دو رشته ای ویژگی و حساسیت بالایی دارد که می تواند برای شناسایی و تفریق موثر واکسن CDV و سویه نوع وحشی مورد استفاده قرار گیرد و نشان دهنده آن است که می تواند در شناسایی بالینی و بررسی اپیدمیولوژیکی به کار رود.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

اگر چه به مایکوپلاسما اکوئی جنیتالیوم در مشکلات تولید مثلی اسب سانان اشاره شده است، اما به دلیل فقدان آزمایش های تشخیصی، اختصاصی شیوع آن تا حد زیادی ناشناخته است. به منظور بر طرف کردن این محدودیت، جفت پرایمرهای اختصاصی گونه را تکامل بخشیده و بهینه سازی کرده ایم که توالی های ژن rpoB مایکوپلاسما اکوئی جنیتالیوم (RNA پلیمراز تحت واحدB ) را مورد هدف قرار می دهند. ویژگی روش واکنش زنجیره ای پلیمراز تکامل یافته در این مطالعه با استفاده از 12 جدایه مزرعه ای شامل سویه مایکوپلاسما اکوئی جنیتالیوم و دیگر گونه های مایکوپلاسما تعیین شد. در مطالعه مزرعه ای، تعداد 122 نمونه شامل 50 نمونه بالینی و 72 نمونه تصادفی جمع آوری شده از مادیان و نریان به منظور شناسایی مایکوپلاسما اکوئی جنیتالیوم در دستگاه تناسلی اسب سانان با آزمون واکنش زنجیره ای پلیمراز اختصاصی گونه تحت بررسی قرار گرفتند. واکنش زنجیره ای پلیمراز اختصاصی گونه مایکوپلاسما اکویی جنیتالیوم %22.13 از نمونه ها را مثبت شناسایی کرد، در حالی که %9.01 از نمونه ها با تکنیک قراردادی کشت مثبت بودند. واکنش زنجیره ای پلیمراز فراهم شده در این مطالعه توانست برای تشخیص سریع، اختصاصی و دقیق سویه های مایکوپلاسما اکوئی جنیتالیوم مورد استفاده قرار گیرد. طبق اطلاعات نویسندگان، این اولین گزارش راجع به تکامل و ارزیابی واکنش زنجیره ای پلیمراز اختصاصی گونه برای شناسایی مایکوپلاسما اکوئی جنیتالیوم می باشد.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

بزرگ شدن اتساعی قلب (DCM) با تغییراتی در میوسیت ها و بافت همبندی قلب همراه است. ماتریکس متالوپروتئینازها (MMPs) نقش مهمی در سازماندهی و بازسازی قلب ایفا می کنند. به نظر می رسد که ژلاتینازها (MMP-2 و MMP-9) آنزیم های مهمی در بروز کاردیومایوپاتی می باشند. در 22 قلاده سگ (گروه بیمار) شامل 11 نر و 11 ماده وجود بزرگ شدگی اتساعی قلب با کمک معاینات بالینی، گوش کردن صدای قلب، رادیوگراف از قفسه سینه و اکوکاردیوگرافی تایید شد. همچنین 17 قلاده سگ سالم (گروه کنترل) با وزن و نژاد مشابه با بیماران به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند و کلیه روند تشخیصی در مورد آن ها نیز انجام گرفت. سپس MMP-2 و MMP-9 سرم گروه های کنترل و بیمار با روش زایموگرافی نیمه کمی اندازه گیری شد. بررسی ها نشان داد که میزان کلیMMP-9 در گروه بیمار بیشتر از گروه کنترل است و تفاوت معنی داری در میزان کلی MMP-2 بین 2 گروه مشاهده نمی شود. pro-MMP-2 در گروه بیمار یافت نشد اما شکل فعال آن در هر دو گروه وجود داشت و فعالیتMMP-2 در بیماران از نظر آماری معنی دار بود. شکل فعال MMP-9 تنها در بیماران دیده شد. گرچه pro-MMP-9 در هر دو گروه مشاهده گردید اما میزان آن در گروه کنترل به صورت معنی داری بیشتر از بیماران بود. از نظر آماری تفاوت معنی داری در مقادیر شکل فعال MMP-2 و MMP-9 مابین گروه های مختلف بزرگ شدگی قلب (راست، چپ و هر دو سمت) و VHS (مقیاس اندازه قلب بر حسب اندازه مهره های کمر) در مقایسه با کنترل مشاهده نگردید. اگر چه تغییراتی در مقادیر MMP-2 و MMP-9 سرم سگ های مبتلا به DCM وجود دارد، اما به نظر آمده که افزایش MMP-9 مهم تر از MMP-2 می باشد و هیچکدام از آن ها تحت تاثیر بزرگ شدگی قلب یا درجه VHS نیستند.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

یک وقوع بیماری در ژوئن 2013 در میان ماهیان لوچ پرورش یافته در مزارع استخر پرورشی در شهر جانگ سئونگ-گان، جئولانام-دو، کره جنوبی رخ داد. میزان مرگ و میر روزانه به %1.2 در مزرعه رسید. علایم بالینی مشخص زخم خونریزی دهنده در قسمت میانی سر و اروزیون خونریزی دهنده سرپوش بودند. بر اساس خصوصیات بیوشیمیایی، باکتری مسبب جدا شده از ماهی بیمار به عنوان آئروموناس سوبریا شناسایی شد. جدایه، دو ژن همولیتیک، ژن های آئرولیزین (sob) و همولیزین (asa1) را بیان نمود. از لحاظ هیستوپاتولوژیک، کبد دژنرسانس واکوئولر هپاتوسلولار و پر خونی غیر فعال در سینوزوئیدها را نشان داد. طحال اسپلنوسیت های نکروز شده و پولپ های خونریزی دهنده داشت. در کلیه، تخریب گلومرول ها، خونریزی و نکروز توبول های کلیوی مشاهده شدند. عفونت تجربی (دوز عفونی106 cfu fish-1 ،107 و 108) ماهی لوچ پرورشی سالم به همراه جدایه منجر به تکامل علایم بالینی مشابه علایم دیده شده در مزرعه گردید. در تزریق همراه با دوز عفونی106 cfu fish-1 ، نرخ مرگ و میر %10.3 در مدت هفت روز پس از عفونت بود. زمانی که دوز عفونی 107 cfu fish-1 به ازای هر ماهی استفاده شد، نرخ مرگ و میر طی مدت زمان دو روز به %60.9 رسید. به شیوه دیگر، زمانی که با 108 cfu fish-1 تزریق شدند، همه ماهی ها در مدت یک روز مردند. نتایج اثبات نمودند که آئروموناس سوبریا در شیوع و مرگ و میر ماهی لوچ پرورشی دخالت دارد.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

پیروپلاسموز اسبی ناشی از تیلریا اکویی و بابزیا کابالی یک بیماری انگلی داخل گلبول قرمزی در تک سمی های سراسر جهان می باشد. هدف این بررسی شناسایی مولکولی تیلریا اکویی و بابزیا کابالی در الاغ های شمال شرق ایران بود و نیز ارتباط میزان آلودگی و فاکتورها خطر وابسته به میزبان مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. در این مطالعه 106 راس الاغ به ظاهر سالم در استان خراسان شمالی مورد خونگیری قرار گرفتند. از خون های جمع آوری شده گسترش خونی تهیه و با گیمسا رنگ آمیزی گردید. DNA نمونه های خون نیز استخراج شده و با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز چندگانه جهت تعیین آلودگی پیروپلاسمی مورد آزمایش قرار گرفتند. در چهار گسترش خونی تیلریا اکویی مشاهده شد، همچنین آلودگی تیلریا اکویی در 54 نمونه خون (%54.94) الاغ با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز چندگانه تعیین گردید. آلودگی بابزیا کابالی در نمونه های خون با دو روش میکروسکوپی و مولکولی تعیین نشد. اختلاف معنی داری در میزان آلودگی تیلریا اکویی در الاغ در ارتباط با فاکتورهای وابسته به میزبان مشاهده نشد. این اولین گزارش مطالعه مولکولی درباره پیروپلاسموز اسبی در الاغ های ایران می باشد. نتایج نشان دادند که تیلریا اکویی در الاغ های خراسان شمالی شایع است.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

هدف از انجام این مطالعه تایید خصوصیات بیومتریک ساعد (درشت نی و نازک نی) خرگوش نیوزیلندی به وسیله بازسازی تصاویر سه بعدی (3d) حاصل از توموگرافی کامپیوتری با آشکارسازهای متعدد (MDCT) بود. تحت بیهوشی عمومی، ساعدهای تعداد 16 خرگوش از هر دو جنس با استفاده از MDCT تشخیصی عمومی تصویربرداری شد. اندازه های بیومتریک مدل های بازسازی شده از تصاویر MDCT با قدرت تفکیک بالا به طور آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در نتیجه، هنگامی که مقادیر اندازه بیومتریک استخوان های مربوطه ساعد مقایسه شدند، تایید شد که اهمیت آماری داخل دو جنس وجود ندارد، اما بین دو جنس تفاوت های مهم معنی داری از نظر برخی اندازه های بیومتریک وجود داشت. پیشنهاد شده است که نتایج حاصل از مطالعه می توانند مطالعات بعدی بر روی سیستم اسکلتی را روشن ساخته و نظریه جدیدی در آموزش آناتومی شکل دهند.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

این مطالعه به منظور ارزیابی تاثیر غوطه وری در عصاره آبی گیاه گل میمون بر کیفیت و مدت زمان ماندگاری فیله ماهی قزل آلای رنگین کمان در شرایط فوق سرد انجام شده است. در این آزمایش، نمونه های ماهی پس از غوطه ور سازی در عصاره های 1% و 3% گیاه گل میمون به مدت 20 روز در دمای 2- درجه سانتیگراد نگهداری شدند. نمونه های تیمار شده و شاهد در فواصل معین از نظر ویژگی های شیمیایی، میکروبی و ارگانولپتیک مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که استفاده از عصاره آبی گل میمون در فیله ماهی قزل آلا به خوبی توانست پراکسیداسیون چربی و فساد هیدرولیتیک را در نمونه های تیمار شده با 3% عصاره در مقایسه با کنترل در روز پایانی آزمایش به تاخیر بیندازد (P<0.05). همچنین فیله های ماهی حاوی 3% عصاره آبی گل میمون از میزان شمارش میکروبی کمتری نسبت به نمونه های تیمار شده با 1% عصاره آبی و شاهد در طول آزمایش برخوردار بودند (P<0.05). نتایج آزمون های حسی نیز نشان داد که نمونه های تیمار شده با 3% عصاره حتی در روز بیستم نگهداری قابل قبول بودند. در مجموع، نتایج حاکی از آن بود که عصاره آبی گیاه گل میمون در حفظ کیفیت مطلوب نمونه های ماهی و افزایش مدت زمان نگهداری آن ها در حالت فوق سرد تاثیر بسزایی داشت که نتایج آزمون های میکروبی، شیمیایی و ارزیابی حسی به خوبی این مطلب را اثبات کردند.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

شناسایی و تفریق واقعی گونه های پرندگان گام حیاتی در مداخلات محافظه کارانه، تاکسونومیک، قانونی، حقوقی، و سایر مداخلات مربوط به پرنده شناسی است. از اینرو، این مطالعه کاربرد روش مولکولی جهت شناسایی برخی گونه های پرندگان از قبیل ماکیان (Gallus gallus)، اردک روسی (Cairina moschata)، بلدرچین ژاپنی (Coturnix japonica)، قمری خانگی (Streptopelia senegalensis) و کبوتر راک (Columba livia) را در بر داشت. DNA ژنومی از نمونه های خون استخراج شد و بخشی از توالی ژن سیتوکروم b میتوکندری (358bp) تقویت و با استفاده از پرایمرهای یونیورسال توالی یابی شدند. مسیر توالی ها و آنالیزهای فیلوژنی توسط برنامه workbench اصلی CLC انجام گرفت. پنج توالی به دست آمده در بانک ژن رسوب یافتند و با توالی های قبلا ثبت شده در بانک ژن مقایسه شدند. درصد شباهت بین Gallus gallus و Coturnix japonica %88.60، بین Gallus gallus و Columba livia %80.46 بود. درصد شناسایی بین گونه های مورد مطالعه و گونه های بانک ژن در محدوده %77.20 (Columba oenas و (Anas platyrhynchos تا %100 (Gallus gallus و Gallus sonneratii و Coturnix coturnix و Coturnix japonica و Meleagris gallopavo و (Columba livia بود. ثابت گردید که تقویت توالی جزیی ژن سیتوکروم b میتوکندری به طور مشخص برای شناسایی گونه های پرندگان قابل استفاده است.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

این گزارش موردی وجود هیپراستوز ایدیوپاتیک منتشر (DISH) در یک بولداگ جنگی را شرح می دهد. سگ به بیمارستان آموزشی دامپزشکی، دانشگاه کشاورزی فیصل آباد پاکستان، با ابراز شکایت از سختی در راه رفتن پیشرونده، ناتوانی در ایستادن بر روی اندام خلفی و سفتی عضله در ناحیه کمری-خاجی ارجاع داده شد. معاینات بالینی، هماتولوژی و سروبیوشیمیایی به استثنای تشکیل وسیع استخوان جدید در رادیوگرافون چهار مهره آخر پشت سر هم کمری (L4-L8) در ناحیه کمری که موازی با لیگامنت نوکال حرکت می کند، غیر معنی دار بودند. تشخیص DISH بر اساس علایم بالینی و بررسی رادیوگرافیک که پیشنهاد کننده DISH بود، انجام شد. این گزارش اولین مورد DISH در بولداگ جنگی در پاکستان را ثبت می کند.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

یک قلاده سگ نژاد ژرمن شپرد با سابقه آمفیزم زیر جلدی پیشرونده عمومی متعاقب درگیری با یک سگ دیگر به بیمارستان دامپزشکی ارجاع شد. ارزیابی رادیوگرافی نشان دهنده آمفیزم زیر جلدی، نومومدیاستینوم و نوموریتروپریتونئوم بود. در بررسی جراحی شکستگی طولی غضروف کریکوئید و جدایی آن از نای واضح بود. شکستگی غضروف مورد بخیه قرار گرفت و نای توسط بخیه های ساده تکی به غضروف کریکوئید اتصال داده شد. وقوع همزمان شکستگی کریکوئید و جداشدگی آن از نای در منابع دامپزشکی گزارش نشده است. از این رو این نوع ضایعه به عنوان یکی از علت های آمفیزم زیر جلدی به دنبال ترومای خارجی ناحیه حنجره می تواند مد نظر قرار گیرد.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.