زمینه و هدف: این تحقیق به منظور بررسی تاثیر مصرف چای در رشد موش های آزمایشگاهی انجام گرفت.روش بررسی: در یک آزمایش کنترل شده تعداد 10 موش انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند و به مدت 38 روز تحت مطالعه قرار گرفتند. ابتدا در طول 30 روز، هر دو گروه تحت رژیم یکسانی بودند. سپس در مدت 8 روز دوره مداخله چای جایگزین آب مصرفی موش های گروه تجربی شد. میزان غذای مصرفی میزان رشد و نسبت کفایت غذایی (FER) هر موش محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS و آزمون های تی مزدوج و تی مستقل انجام شد.یافته ها: میانگین نسبت کفایت غذایی در موش های گروه تجربی در طول 9 روز قبل از مداخله 0.022 ± 0.262 بود که این مقدار پس از دوره مداخله به 0.047± 0.176کاهش یافته و اختلاف مشاهده شده (0.025>P) معنی دار است. میانگین نسبت کفایت غذا در موش های گروه کنترل در طول 9 روز قبل از مداخله 0.068± 0.238 بود که این مقدار پس از دوره مداخله به 0.036±0.184کاهش یافته و این اختلاف معنی دار نمی باشد. بنابراین کاهش وزن در گروه تجربی  که چای مصرف می کردند، مشاهده شد. اختلاف افزایش وزن در دو دوره 9 روز قبل از مداخله و بعد از مداخله در موش های گروه تجربی (0.01>P) بیش از گروه کنترل (0.02>P) می باشد که این امر بیانگر کاهش وزن در گروه تجربی  می باشد.نتیجه گیری: یافته های این تحقیق خاصیت ضد تغذیه ای پلی فنل های چای را در ارتباط با رشد موش های آزمایشگاهی نشان می دهد که احتمالا ناشی از کاهش قابلیت هضم و عدم قابلیت جذب مواد غذایی به دلیل عدم دسترسی ماده مغذی برای جذب و یا مهار یک آنزیم اختصاصی در متابولیسم مواد مغذی است.

مقدمه و هدف: دیابت شیرین از شایع ترین بیماری ها در جوامع بشری است که مقابله با عوارض آن هزینه هنگفتی را به سیستم درمانی تحمیل می کند. مهم ترین و شاخص ترین علامت کلینیکی این بیماری، افزایش قند خون است که منجر به گلیکه شدن پروتئین های مختلف بدن می گردد و این امر، تغییر در ماهیت و ساختمان و عملکرد بیوشیمیایی آن ها را باعث می شود. یکی از راه های احتمالی درمان دیابت شیرین، کاهش یا مهار این واکنش است و به نظر می رسد استفاده از ترکیبات فنلی و آلکالوئیدی گیاهان در این راه مفید و موثر است. در مطالعه حاضر، اثر سه ترکیب کاتچین، کافئین و اسید گالیک موجود در گیاه چای بر گلیکه شدن آلبومین بررسی و مورد مقایسه قرار گرفت.مواد و روش ها: به منظور بررسی تاثیر کاتچین، کافئین و اسید گالیک بر واکنش گلیکه شدن آلبومین در برون تن در حضور غلظت های مختلف هر یک از این مواد مذکور، واکنش گلیکه شدن آلبومین در برون تن انجام شد و با روش تیوباربیتوریک اسید مورد سنجش قرار گرفت.نتایج: نتایج حاصل نشان داد که کاتچین، کافئین و اسیدگالیک مورد مطالعه در غلظت های سه گانه 1 گرم بر دسی لیتر، 2/0 گرم بر دسی لیتر و 1/0 گرم بر دسی لیتر دارای اثر مهاری بر واکنش گلیکه شدن آلبومین هستند و در این میان، کاتچین در غلظت 1 گرم بر دسی لیتر دارای بیش ترین اثر مهاری است (74/94 درصد).نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که هر سه ماده باعث کاهش واکنش گلیکه شدن آلبومین گردیدند و اثر مواد مذکور متناسب با فعالیت آنتی اکسیدانی آن ها است. بنابراین می توان دریافت که مصرف گیاه چای به علت داشتن ترکیباتی نظیر کاتچین، اسیدگالیک و کافئین می تواند با مهار یا کاهش گلیکاسیون پروتئین ها، مثل آلبومین، مانع از بروز برخی از عوارض بیماری دیابت شیرین گردد.

برگ سبز چای حاوی آنتی اکسیدان های ضد سرطان می باشد که می توان پس از استخراج، از آنها در تولید داروهای ضد سرطان، فراورده های غذایی عملگر و فراورده های بهداشتی ـ آرایشی استفاده کرد. در این تحقیق به بررسی سینتیک و ساز و کار استخراج این آنتی اکسیدان ها پرداخته شده است. برای این منظور، ضریب های نفوذ هر یک از کاتچین هایEGCG ،EGC ،EC ،C  و کافئین موجود در برگ سبز چای ایرانی در عملیات استخراج این مواد به کمک آب محاسبه شده است. بر اساس رابطه به کار گرفته شده، دو نوع ضریب نفوذ تند و کند برای انتقال جرم از برگ سبز چای مالش داده شده در نظر گرفته شده است که با توجه به نتیجه ها و محاسبه های انجام شده، ضریب نفوذ مرحله داخلی که در درون ذره های چای اتفاق می افتد نقش محدود کننده فرایند استخراج را دارد. علاوه بر این، مقدارهای دما و زمان بهینه استخراج این مواد به صورت کافئین (80 درجه سانتی گراد، 20 دقیقه)، C (90 درجه سانتی گراد، 80 دقیقه)، EC (درجه سانتی گراد، 20 دقیقه)، EGC (80 درجه سانتی گراد، 20 دقیقه)، EGCG (90 درجه سانتی گراد، 40 دقیقه)، به دست آمد.

در این مطالعه میزان فنل کل و فعالیت آنتی اکسیدانی پوست و گوشت و ترکیبات فنلی اصلی میوه شامل کلروژنیک اسید، کاتچین، فلوریدزین، کوئرستین 3-گالاکتوزید، سیانیدین 3-گالاکتوزید (آنتوسیانین) و فلاونوئید کل پوست ارقام بومی «قندک»، «حیدرزاده» و ارقام وارداتی «گلدن اسپور»، «رد اسپور» و «رد دلیشز» اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که ارقام انتخاب شده از نظر تمامی فاکتورها به جز میزان سیانیدین 3-گالاکتوزید دارای اختلاف معنی داری هستند. رقم قرمز «رد اسپور» دارای بیشترین میزان کاتچین و فلوریدزین بود. رقم قرمز «حیدرزاده» بیشترین میزان کوئرستین 3-گالاکتوزید و سیانیدین 3-گالاکتوزید و فلاونوئید کل را نشان داد. رابطه مثبتی بین مقدار فنل کل و فعالیت آنتی اکسیدانی برقرار بود. پوست ارقام مورد مطالعه دارای فنل کل و فعالیت آنتی اکسیدانی بیشتری نسبت به گوشت بودند. در میان ارقام مورد آزمایش، پوست رقم «رد اسپور» و گوشت رقم «حیدرزاده» بیشترین میزان فنل کل و فعالیت آنتی اکسیدانی را دارا بودند.

در این پژوهش، اثر تیمارهای ارگانیک، تلفیقی و متداول بر کیفیت میوه کیوی رقم ‘هایوارد’ در زمان برداشت بررسی شد. صفاتی مانند اندازه میوه، سفتی بافت، مواد جامد محلول(TSS) ، اسیدیته قابل تیتراسیون (TA)، کلروفیل کل، کارتنوئید کل، ویتامین C، فنل کل، ترکیبات فلاونوئیدی (کاتچین، کوئرستین 3- گالاکتوزاید، کوئرستین کل و کلروژنیک اسید) و ظرفیت آنتی اکسیدانی میوه ها در دو سال اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که کارتنوئید کل، TA و TSS/TA میوه های کیوی ارگانیگ در مقایسه با میوه های متداول یا تلفیقی اختلاف معنی داری نداشتند، اما سفتی بافت میوه، TSS، ویتامینC ، کلروفیل کل، فنل کل، نوع فلاونوئیدها مثل کوئرستین 3- گالاکتوزاید، کاتچین و کلروژنیک اسید و ظرفیت آنتی اکسیدانی بالاتری داشتند. میزان TSS و اندازه میوه ها در روش کشت متداول و تلفیقی به طور معنی داری بالاتر از ارگانیک بوده است، در حالی که اندازه میوه در تیمار ارگانیک اندکی کوچکتر و گرد شده بود. همبستگی منفی و معنی داری بین سفتی بافت و TSS میوه وجود داشت، اما سفتی بافت با فلاونوئید کل، ظرفیت آنتی اکسیدانی و کلروفیل کل همبستگی مثبت و معنی داری نشان دادند. در مجموع، نتایج نشان داد که ارزش غذایی و ترکیبات آنتی اکسیدانی میوه ها در روش کشاورزی ارگانیک می تواند بالاتر باشد.