مجله دامپزشکی ایران (دانشگاه شهید چمران اهواز)
سال:1394 | دوره:11 | شماره:3 |تعداد مقالات:17

آئروموناس هیدروفیلا یک باکتری همیشه حاضر و فرصت طلب است. در مورد بیماری زایی اولیه یا ثانویه بودن این باکتری، اختلاف نظر وجود دارد؛ اما به هر حال، تحت شرایط استرس زا، از قبیل تغییرات دمایی، دستکاری و یا کاهش کیفیت آب، تبدیل به یک پاتوژن می شود و ایجاد بیماری می کند. این باکتری، عامل اصلی سپتی سمی هموراژیک در ماهیان آب شیرین است. در این مطالعه از تعداد 200 قطعه کپور ماهیان پرورشی، شامل 126 قطعه کپور معمولی، 39 قطعه فیتوفاگ و 35 قطعه آمور مشکوک به سپتی سمی آئروموناسی در استان خوزستان، نمونه برداری شد که از این تعداد، 125 باکتری متعلق به جنس آئروموناس به روش بیوشیمیایی و PCR شناسایی شد که 31 جدایه از 125 جدایه با روش های بیوشیمیایی و ردیابی ژن های 16s rRNA و لیپاز به عنوان آئروموناس هیدروفیلا شناسایی گردیدند. نتایج نشان داد که میزان نقش آئروموناس ها و آئروموناس هیدروفیلا در ماهیان دارای علایم بررسی شده، به ترتیب معادل 62.5 درصد و 15.5 درصد بود و لازم است در خصوص پیشگیری از آن اقدام گردد. هم چنین مشخص شد که روش PCR در مقایسه با روش های بیوشیمیایی، روش سریع و دقیق در تشخیصآئروموناس هیدروفیلا می باشد.

آسیب ناشی از ایسکمی پرفیوژن مجدد ممکن است سبب تغییرهای عمده در عملکرد کبد شود. کبد، عضو مهمی برای سوخت و ساز بسیاری از ترکیب ها و داروهاست که در آن آنزیم های سیتوکروم P450 نقشی اساسی ایفا می کنند. در مطالعه ی حاضر به منظور بررسی آثار ناشی از ایسکمی پرفیوژن مجدد روی بیان ژنی برخی از ایزوفرم های سیتوکروم P450، چهار گروه 5تایی موش صحرایی در معرض یک ساعت ایسکمی لوبار و سپس به ترتیب به مدت 1، 6، 12 و 24 ساعت تحت پرفیوژن مجدد قرار گرفتند و یک گروه شاهد جراحی هم به عنوان کنترل انتخاب شد. در انتهای زمان های پرفیوژن مجدد، نمونه ی خون برای اندازه گیری تغییرهای آنزیمی، جمع آوری و سپس حیوانات به روش مرگ با ترحم کشته شدند و نمونه های بافت کبد برای مطالعه ی بیان ژنی اخذ گردیدند. از نمونه های بافتی، RNA تام استخراج گردید و cDNA از مدل mRNA ساخته شد. میزان بیان mRNA با استفاده از real time PCR و پرایمرهای اختصاصی ایزوفرم های سیتوکروم P450 محاسبه گردید. نتایج، نشان داد که میزان آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز در تمام گروه های در معرض ایسکمی پرفیوژن مجدد به طور معنی دار (P<0.05) افزایش یافت که حداکثر آن در 6 ساعت بعد از شروع پرفیوژن مجدد بود؛ اما مقادیر mRNA ایزوفرم های CYP2E1، CYP3A1 و CYP1A1 در گروه های در معرض 6، 12 و 24 ساعت بعد از پرفیوژن مجدد به طور معنی داری (P<0.05) کاهش نشان داد. نتایج این پژوهش، نشان داد که آسیب ناشی از ایسکمی پرفیوژن مجدد کبد، ممکن است سبب کاهش بیان ژنی ایزوفرم های سیستم سیتوکروم P450 شود که ممکن است فعالیت های سوخت و ساز کبد را متاثر سازد.

اسهال ویروسی گاو (Bovine Viral Diarrhea) یکی از بیماری های ویروسی بسیار مهم این حیوان است که به وسیله ی یک پستی ویروس (BVDV) از خانواده ی فلاوی ویریده، ایجاد می شود. BVDV با تاثیرگذاری بر روند تولید مثل نیز خسارت های بسیاری را موجب می شود. پروتئین E2 مهم ترین پروتئین ساختمانی این ویروس در القای پاسخ ایمنی محافظت کننده است. هدف از این پژوهش، کلونینگ و بیان ژن پروتئین E2 در باکتری E. coli بود. ژن مورد نظر با استفاده از RT-PCR تکثیر و در پلاسمید pMAL-c2X کلون گردید. از طرفی، صحت ردیف نوکلئوتیدی محصول های کلون شده با تعیین توالی نوکلئوتیدی مورد تایید قرار گرفته و بیان پروتئین توسط E. coli با استفاده از روش SDS-PAGE بررسی شد. از طرف دیگر، ویژگی آنتی ژنی پروتئین E2 نوترکیب در آزمایش ایمنوبلات تایید گشته و پس از انجام دادن سونیکاسیون سلول های باکتری مشخص گردید که پروتئین نوترکیب به شکل محلول می باشد. این نتایج، نشان دهنده ی این است که پلاسمید نوترکیب فوق، پروتئین E2 را به صورت کارا بیان می کند.

این پژوهش به منظور بررسی اثر تغذیه با دانه ی زنیان و ویتامین E بر خصوصیات کیفی، عملکرد و وضعیت آنتی اکسیدانی خون مرغان تخم گذار انجام شده است. در این تحقیق تعداد 216 قطعه مرغ تخم گذار های لاین W-36 با سن 70 هفته به طور تصادفی به 6 تیمار با سه تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی تقسیم شدند. مرغ ها با جیره های آزمایشی حاوی 0، 1، 2 و 3 درصد پودر دانه ی زنیان به عنوان یک آنتی اکسیدان طبیعی، در مقایسه با دو سطح از ویتامینE (100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم جیره) به مدت 10 هفته تغذیه شدند. نتایج نشان داد که افزایش سطح پودر دانه ی زنیان در جیره از 0 تا 30 گرم بر کیلوگرم جیره، ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما را افزایش می دهد (P<0.05)؛ اما موجب کاهش مقدار مالون دی آلدئید (MDA) سرم می گردد (P>0.05). همچنین افزودن ویتامین E به جیره، اثر معنی داری بر سطح MDA سرم ندارد اما آن را کاهش می دهد؛ علاوه بر این، موجب افزایش معنی دار ظرفیت آنتی اکسیدانی خون در مقایسه با گروه کنترل می شود (P<0.05). همه ی مرغ ها دارای میزان تخم گذاری، میانگین وزن تخم مرغ، توده ی تخم مرغ و ضریب تبدیل خوراک مشابه بودند. مصرف خوراک مرغ های تغذیه شده با جیره های حاوی 1 درصد پودر دانه ی زنیان به طور معنی داری، پایین تر از سایر گروه ها بود. جیره های آزمایشی، رنگ زرده را در مقایسه با گروه کنترل، افزایش دادند (P<0.05). این مطالعه، نشان داد که دانه ی زنیان این قابلیت را دارد که به عنوان یک آنتی اکسیدان طبیعی در طی تخمگذاری استفاده شود.

عقرب گزیدگی، یکی از مشکلات عمده ی بهداشتی در کشورهای گرمسیری و نیمه گرمسیری است. عقرب گادیم (Hemiscorpiuslepturus) از خطرناک ترین گونه های عقرب است که در استان خوزستان آندمیک می باشد. هدف از انجام دادن پژوهش حاضر، روشن کردن عوارض احتمالی هیستوپاتولوژی ناشی از تزریق سم این عقرب در گوسفند است. این مطالعه روی 12 رأس گوسفند بومی نر با سن حدود شش ماه و با میانگین وزنی 20.72±1.61 کیلوگرم، صورت پذیرفت. گوسفندان به طور تصادفی به چهار گروه (3 گوسفند در هر گروه) تقسیم شدند (یک گروه کنترل و سه گروه آزمایش). ونوم عقرب گادیم با سه دوز مختلف (0.01، 0.05 و 0.1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، به روش زیرجلدی به سه گروه آزمایش و نیز 1 میلی لیتر آب مقطر به همان روش به گروه کنترل، تزریق شد. پس از مرگ و یا پس از گذشت 72 ساعت، دام ها مورد کالبدگشایی قرار می گرفتند. در مطالعات هیستوپاتولوژی، بیش ترین محل وجود ضایعه در دام های تحت بررسی، کبد و عضلات محل تزریق و کم ترین محل وجود ضایعه، مغز و مثانه بود. ضایعاتی هم چون پتشی (در کالبدگشایی) و خون ریزی و پرخونی (در هیستوپاتولوژی) در اندام های مختلف (هم چون کبد، کلیه، ریه، روده و قلب) مشاهده شد که این یافته ها احتمالا به واسطه ی آسیب عروقی می باشند. آسیب عروقی هم چنین دلیلی بر ایجاد ادم در بسیاری از اندام ها است. نتایج نشان می دهد که ضایعات پاتولوژیک، حداقل در دو عضو از ارگان های بررسی شده ی گوسفندان دریافت کننده ی سم، وجود داشته است. وجود این ضایعات، دلالت بر آن دارد که سم عقرب همی اسکورپیوس لپتوروس در نوع گوسفند، خطرناک است و عوارض جدی (حتی مرگ) را به همراه خواهد داشت.

کیتوزان، یک پلیمر غیرسمی است که از داستیلاسیون کیتین به دست می آید و به دلیل استفاده های تجاری فراوانی که در صنایع غذایی دارد، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. در تحقیق حاضر، توانایی کیتوزان و نانوذرات کیتوزان در حساس کردن لیستریا مونوسایتوژنز بهpHهای پایین، مورد ارزیابی قرار گرفته است. به این منظور، سلول های لیستریا مونوسایتوژنز در محیط TSB با pH برابر با 4 و 5 ایجاد شده به وسیله ی اسید کلریدریک و اسید استیک با غلظت های صفر، 0.05، 0.1 و 0.2 درصد کیتوزان و نانوکیتوزان به مدت یک ساعت مواجه گردید. کیتوزان، اثر ضدمیکروبی مشخصی را در pH برابر 5 نشان نداده؛ اما نانوکیتوزان در غلظت 0.2 درصد سلول های لیستریا مونوسایتوژنز را به این pH حساس تر کرده است. اثر ضدمیکروبی کیتوزان و نانوکیتوزان با کاهش pH به 4 افزایش یافته؛ به گونه ای که در این pH، کیتوزان در غلظت 0.2 درصد و نانوکیتوزان در غلظت های 0.1 و 0.2 درصد کاهش معنی داری را در تعداد سلول های زنده ی باکتری در مقایسه با گروه کنترل و غلظت های پایین تر این دو ترکیب باعث شده اند (p<0.05). هم چنین نتایج نشان داده که تاثیر نانوکیتوزان بر کاهش تحمل اسیدی باکتری در حضور هر دو اسید استفاده شده، به طور معنی داری بیش تر از کیتوزان می باشد (p<0.05). نتایج رنگ آمیزی فلورسانس نشان داده که کیتوزان و نانوکیتوزان، آثار ضدمیکروبی خود را با اختلال در عملکرد غشای سلولی باکتری، ایجاد می کنند و در این مورد نیز نانوکیتوزان، تاثیر بیش تری را در مقایسه با کیتوزان در غلظت های مشابه داشته است (p<0.05).

این پژوهش به منظور بررسی آثار a-توکوفرول استات، پوست و عصاره ی پوست انار بر پاسخ سیستم ایمنی هومورال و سلولی، آنزیم های آنتی اکسیدانی و شاخص های خونی جوجه های گوشتی، انجام شده است. در این تحقیق، تعداد 384 قطعه جوجه ی گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی، با 8 تیمار غذایی و 4 تکرار 12 جوجه ای در هر واحد آزمایشی، به مدت 42 روز تغذیه شدند. هشت تیمار غذایی، شامل جیره ی شاهد فاقد افزودنی، جیره ی شاهد حاوی 200 میلی گرم در کیلوگرم a-توکوفرول استات، جیره های حاوی 100، 200 و 300 میلی گرم در کیلوگرم عصاره ی پوست انار و جیره های حاوی 1، 2 و 3 گرم در کیلوگرم پوست انار بودند. به منظور بررسی تغییرهای سیستم ایمنی، تغییرهای تیتر آنتی بادی با تزریق گلبول قرمز خون گوسفند در 26 و 32 روزگی مورد بررسی قرار گرفت. در سن 28 روزگی، 2 پرنده از هر گروه آزمایشی به وسیله ی فیتو هموگلوتنین، چالش شدند و پاسخ به آن برای بررسی سیستم ایمنی سلولی مورد ارزیابی قرار گرفت. با خون گیری از 2 قطعه پرنده در هر واحد آزمایشی، اندازه گیری میزان کلسترول، تری گلیسرید، LDL سرم خون و آنزیم های کبدی AST و ALTدر روزهای 42 انجام شد. میزان اکسیداسیون با اندازه گیری مالون دی آلدئید MDA و آنزیم های آنتی اکسیدانی پلاسما مورد بررسی قرار گرفت. نتایج، نشان داد که پاسخ سیستم ایمنی هومورال در جوجه های تغذیه شده با جیره های حاوی α-توکوفرول استات و عصاره ی پوست انار، بهبود یافت (p<0.05)؛ اما چالش با فیتوهموگلوتنین، سیستم ایمنی سلولی جوجه ها را تحت تاثیر قرار نداد (p>0.05). میزان آنزیم های آنتی اکسیدانی، MDA و تری گلیسرید در جوجه های تغذیه شده با عصاره ی پوست انار و α-توکوفرول تغییرهای معنی داری را نشان داد (p<0.05)؛ ولی سایر شاخص های خونی و آنزیم های کبدی، تحت تاثیر قرار نگرفتند. در مجموع، افزودن 200 و 300 میلی گرم در کیلوگرم عصاره ی پوست انار به جیره ی جوجه های گوشتی، سبب بهبود پاسخ سیستم ایمنی، کاهش اکسیداسیون و تری گلیسرید خون شده است.

تغییرهای ابعاد کلیه ها، غده ی پروستات و بیضه ها، یکی از معیارهای ارزیابی در اولتراسونوگرافی محسوب می شود که در برخی از بیماری ها کوچک تر یا بزرگ تر از حد طبیعی خود می شوند. هدف از انجام دادن این تحقیق، بررسی ارتباط و نسبت بین ابعاد کلیه، غده ی پروستات و بیضه در سگ های بومی سالم با اولتراسونوگرافی بود. تحقیق روی 30 قلاده سگ بالغ بومی انجام شد و اولتراسونوگرافی طبق روش های استاندارد انجام گردید و طول، عرض و ارتفاع کلیه های راست و چپ، غده ی پروستات، بیضه های راست و چپ و قطر آئورت شکمی اندازه گیری شدند. ارتباط بین موارد اندازه گیری شده به کمک ضریب همبستگی پیرسون و نسبت بین ابعاد آن ها مشخص گردید. همبستگی مستقیم و معنی داری بین طول، عرض، ارتفاع و حجم کلیه ها نسبت به غده ی پروستات و بیضه ها و بالعکس وجود داشت (P<0.05). هم چنین ابعاد این سه عضو نسبت به قطر آئورت شکمی ارتباط مستقیم و معنی داری داشتند (P<0.05). میانگین نسبت طول کلیه به طول پروستات، طول بیضه و قطر آئورت به ترتیب 2.6، 2.3 و 7.2 برابر بود. میانگین نسبت عرض کلیه به عرض پروستات، عرض بیضه و قطر آئورت به ترتیب 1.4، 1.9 و 4.0 برابر بود. همچنین میانگین نسبت ارتفاع کلیه به ارتفاع پروستات، ارتفاع بیضه، قطر آئورت به ترتیب 1.7، 2.3 و 4.4 برابر به دست آمد.

در این پژوهش، حضور ژن مقاومت به متی سیلین (mecA) در استافیلوکوکوس های کوآگولاز مثبت (استافیلوکوکوس آرئوس و استافیلوکوکوس سوداینترمدیوس) جدا شده از سگ های ارجاعی به بیمارستان دانشکده ی دامپزشکی اهواز، بررسی شد و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها تعیین گردید. سواب های بینی از تعداد 143 سگ ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی اهواز اخذ گردید. سواب ها در محیط های کشت مانیتول سالت آگار (MSA) و ژلوز خوندار، کشت داده شدند و استافیلوکوکوس های کوآگولاز مثبت با استفاده از روش های استاندارد تعیین هویت باکتری ها، تعیین هویت گردیدند. از تعداد 67 جدایه ی استافیلوکوکوس کوآگولاز مثبت (13 جدایه ی استافیلوکوکوس آرئوس و 54 جدایه یاستافیلوکوکوس سوداینترمدیوس) با استفاده از آغازگرهای اختصاصی مربوط به ژن مقاومت به متی سیلین (mecA)، 28 جدایه (41.79 درصد) واجد ژن mecA بودند. حضور این ژن در 7 جدایه ی استافیلوکوکوس آرئوس (25 درصد) و 21 جدایه ی استافیلوکوکوس سوداینترمدیوس (75 درصد) مشخص گردید. بیش ترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در میان جدایه های واجد ژن mecA نسبت به آموکسی سیلین (85/92 درصد) بود و پس از آن به ترتیب، نسبت به پنی سیلین (57.14 درصد)، کلوگزاسیلین (42.58 درصد)، اگزاسیلین (35.71 درصد)، تتراسیکلین (14/32 درصد)، سفتازیدیم (25 درصد)، اریترومایسین و آزیترومایسین (21.42 درصد)، جنتامایسین و سفتی زوکسیم (14.28 درصد)، متی سیلین، نورفلوکساسین، مروپنم و کوتریموکسازول (10.71 درصد) بود. همچنین هیچ گونه مقاومتی نسبت به ونکومایسین، کلرامفنیکل، ریفامپین و نیتروفورانتوئین مشاهده نگردید. در میان جدایه های فاقد ژن مقاومت به متی سیلین بیش ترین مقاومت، مربوط به آمپی سیلین (84.61 درصد) بود و بعد از آن به ترتیب، پنی سیلین (48.71 درصد)، تتراسایکلین (23.07 درصد)، اگزاسیلین (20.51 درصد)، جنتامایسین (7.69 درصد)، کلرامفنیکل، اریترومایسین، آزیترومایسین، کوتریموکسازول (5.12 درصد) و سفتازیدیم (2.54 درصد) قرار داشتند؛ البته هیچ گونه مقاومتی در این جدایه ها نسبت به کلوگزاسیلین، مروپنم، ونکومایسین، سفتی زوکسیم، ریفامپین، متی سیلین و نیتروفورانتوئین مشاهده نگردید. شناسایی، پایش و آگاهی از میزان وفور استافیلوکوکوس های مقاوم به متی سیلین در جمعیت میکروبی و تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی آن ها برای درمان موفقیت آمیز و جلوگیری از گسترش سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک، ضروری می باشد. این مطالعات همچنین منجر به آگاهی و ترویج شیوه های موثر برای جلوگیری از گسترش سویه های مقاوم می شوند.

تیلریوزیس، بیماری انگلی ناشی از تک یاخته ی درون سلولی گونه های تیلریا است که توسط کنه های ایکسودیده منتقل می شود. شناسایی کنه های ناقل در هر منطقه برای ایجاد برنامه های منسجم پیش گیری علیه این بیماری، ضروری است. بر این اساس، از فروردین تا مرداد 1391 تعداد 219 کنه از سطح بدن 150 رأس گوسفند با سابقه ی تب و کم خونی از نقاط مختلف استان لرستان جمع آوری شد، در ضمن از خون محیطی این گوسفندان، گسترش های خونی نازک تهیه شد. از غدد بزاقی کنه ها شامل 152 ریپی سفالوس سانگوئینوس، 13 کنه ی ریپی سفالوس بورسا و 54 کنه ی هیالوما آناتولیکوم آناتولیکوم DNA استخراج شد. سپس با استفاده از یک جفت پرایمر اختصاصی به منظور تکثیر قطعه ی ژنی به اندازه ی 520 جفت باز متعلق به ژن SSurRNA تیلریا اویس و یک جفت پرایمر اختصاصی تیلریا لستوکاردی برای تکثیر ژن سطحی مروزوئیت این انگل با اندازه ی 785 جفت باز آزمایش PCR انجام شد. نتایج PCR نشان داد که 37 نمونه (24.34 درصد) از کنه های ریپی سفالوس سانگوئینوس، واجد ژنوم انگل تیلریا اویس بودند؛ اما هیچ یک از کنه های ریپی سفالوس بورسا به این تک یاخته، آلودگی نداشتند. هم چنین، از 54 کنه ی هیالوما آناتولیکوم آناتولیکوم 5 کنه (9.25 درصد) واجد ژنوم تیلریا لستوکاردی بودند. با آزمایش میکروسکوپی گسترش های خونی، اشکال پیروپلاسمی گونه های تیلریا در 19 مورد (12.66 درصد) مشاهده شد. با توجه به گسترش وسیع ریپی سفالوس سانگوئینوس نسبت به سایر کنه ها به نظر می رسد که این کنه احتمالا عمده ترین عامل انتقال تیلریا اویس در استان لرستان باشد.

این پژوهش به منظور بررسی آثار ناشی از شکل فیزیکی خوراک (پلت و آردی) و سطوح مختلف پودر آب پنیر (صفر، چهار و هشت درصد) بر تغییرهای بافت شناسی ژژنوم انجام گرفت. در این پژوهش از تعداد 240 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس 308، در شش تیمار آزمایشی و چهار تکرار (10 قطعه در هر تکرار) در قالب طرح کاملا تصادفی با روش فاکتوریل 3×2 استفاده شد. از طرفی، افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل در پایان دوره های پرورشی، اندازه گیری شد. در روزهای 25 و 42 دوره ی پرورش از هر واحد آزمایشی، دو قطعه جوجه (10 قطعه از هر تیمار) که به میانگین وزنی واحد آزمایشی نزدیک بودند، برای کشتار انتخاب، و نمونه های ژژنوم از روده ی باریک آن ها تهیه شد. داده ها با رویه ی GLM نرم افزار SAS 9.1 تجزیه و تحلیل شدند و میانگین ها به روش توکی در سطح 5 درصد مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج آزمایش در 25 روزگی، نشان داد که اثر اصلی شکل فیزیکی خوراک بر عرض پرزها، معنی دار بوده و خوراک آردی، عرض ژژنوم روده ی باریک را به صورت معنی داری افزایش داده است (P<0.05). در اثر متقابل فاکتورها، جیره ی آردی با سطوح چهار و هشت درصد پودر آب پنیر، باعث افزایش طول و عرض پرز گردید. هم چنین جیره ی آردی، باعث افزایش عمق کریپت های ژژنوم روده ی باریک در 42 روزگی گردید (P<0.05). با توجه به نتایج به دست آمده از آزمایش، جیره ی پلت عملکرد را بهبود داده است.

در حیوانات مزرعه، واکنش های آنافیلاکتیک شدید معمولا بعد از تزریق برخی از داروها و یا مواد بیولوژیک رخ می دهد. در شهریور ماه سال 1392، واکسن پاستورلوز به 1200 رأس گاو غیر آبستن و گوساله های با سن بالاتر از 3 ماه، تزریق شد. در برخی از دام ها، 30 دقیقه تا 12 ساعت بعد از واکسیناسیون، علایم گیجی، کلاپس، هیپوکسی، کاهش فشار خون، پف کردگی چشم ها، تاکی پنه، تاکی کاردی، سیانوزه شدن مخاط ها و ازپا افتادگی، مشاهده شد. هم چنین در بعضی از حیوانات، نشانه های تعریق شدید، کف کردن دهان، دیسپنه و ریزش ترشحات از چشم، دهان و بینی تشخیص داده شد و سه رأس از دام ها تلف شدند، در کالبد گشایی، آمفیزم، ادم و پرخونی ریوی مشاهده شد. در آزمایش های تشخیصی، افزایش قابل ملاحظه ای در تعداد گلبول های قرمز و نوتروپنی مشاهده گردید. در نهایت، با توجه به تاریخچه، علایم بالینی، نتایج آزمایش ها و کالبدگشایی، عارضه ی شوک آنافیلاکسی ناشی از تزریق واکسن، تشخیص داده شد.