علوم پزشکی رازی
سال:1395 | دوره:23 | شماره:148 |تعداد مقالات:19

زمینه و هدف: کاهش تراکم استخوان از جمله عوامل خطرزای افتادن، آسیب دیدگی و یا حتی مرگ سالمندان به شمار می رود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین مقاومتی در آب بر تراکم استخوانی زنان سالمند بود.روش کار: تعداد 24 زن سالمند، پس از غربالگری پزشکی به صورت هدفمند انتخاب شدند و بصورت تصادفی به دو گروه 12 نفره تجربی و کنترل تقسیم شدند. ابتدا تراکم استخوان (گردن ران و مهره های کمری) توسط (Dual x-ray Absorptiometry) DEXA ارزیابی شد. سپس آزمودنی های گروه تجربی تحت تاثیر برنامه تمرین مقاومتی در آب (12 هفته، 2 جلسه در هفته، هر جلسه 1 ساعت) قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. تراکم استخوان پس از 12 هفته تمرین مقاومتی در آب مجددا اندازه گیری شد. به منظور مقایسه درون گروهی داده ها از آزمون t همبسته و برای مقایسه بین گروهی از آزمون t مستقل استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد پس از 12 هفته تمرین مقاومتی در آب، در گروه تجربی در تراکم استخوان گردن ران و مهره های کمری تغییرات معناداری مشاهده نشد (p<0.05). در گروه کنترل در تراکم استخوان نواحی مورد نظر کاهش معناداری مشاهده شد (p<0.05).نتیجه گیری: طبق نتایج حاصل از این پژوهش به نظر می رسد 12 هفته تمرین مقاومتی در آب منجر به ثابت نگه داشتن دانسیته استخوانی می شود و جهت افزایش در BMD زنان سالمند مدت دوره ی تمرینی بیشتر توصیه می شود.

زمینه و هدف: شیوع چاقی در جامعه رو به افزایش است و درمان آن همیشه با چالش هایی همراه بوده است. در سال های اخیر روان درمانی در کنار سایر درمان های چاقی جایگاه مهمی پیدا کرده است. این پژوهش به مقایسه اثربخشی درمان ترکیبی گروه درمانی شناختی همراه با رژیم درمانی با رژیم درمانی به تنهایی بر افزایش کارآمدی و کاهش وزن زنان مبتلا به چاقی پرداخته است.روش کار: از بین 168 آزمودنی، پس از غربالگری نهایی و بررسی معیارهای ورود، 16 آزمودنی به صورت تصادفی ساده برای شرکت در دو گروه درمانی ترکیبی و گروه رژیم درمانی انتخاب شدند. پس از اندازه گیری وزن اعضای هر دو گروه، پرسشنامه ی مقیاس سبک زندگی مبتنی بر کارآمدی وزن در اختیار آنان قرار گرفت. سپس مداخله شناخت درمانی گروهی به گروه درمان ترکیبی ارائه شد و از جلسه ی چهارم مداخله گروهی هر دو گروه تحت مداخله رژیمی در 8 جلسه و هر دو هفته یک بار انجام پذیرفت. در تحلیل داده ها از دو روش قصد درمان (Intention to treat) و پری پروتکل (Pre-protocol) استفاده شد.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که به طور معناداری ترکیب گروه درمانی شناختی همراه با رژیم درمانی منجر به کاهش وزن بیش تر (p<0.05 برای هر دو نمونه های قصد درمان و پرپروتکل) و نیز افزایش خود کارآمدی در زنان مبتلا به چاقی (p<0.05 برای هر دو نمونه های قصد درمان و پرپروتکل) می گردد. میان خود کارآمدی زنان مبتلا به چاقی در ابتدای درمان با میزان کاهش وزن آن ها پس از درمان (p>0.05 برای هر دو نمونه های قصد درمان و پرپروتکل) و نیز میان این خودکارآمدی با نرخ ترک درمان ارتباط معناداری مشاهده نشد (p>0.05).نتیجه گیری: یافته ها اثرات استفاده از گروه درمانی چاقی در جهت افزایش موفقیت در کاهش وزن را نشان می دهد.

زمینه و هدف: درد سیاتیک ناشی از فتق دیسک کمری، یکی از هزینه برترین اختلالات برای جامعه از نظر کیفیت زندگی و ناتوانی است. به همین منظور این مطالعه با هدف بررسی تاثیر برنامه آموزشی بر کیفیت زندگی و ناتوانی عملکردی زنان مبتلا به کمردرد با و بدون درد سیاتیک در فواصل زمانی قبل و 6 ماه بعد از مداخله آموزشی طراحی و اجرا گردید.روش: دراین مطالعه نیمه تجربی که به روش سنجش قبل و بعد کاربردی است. تعداد 27 نفر از زنان مبتلا به کمردرد مراجعه کننده به مرکز تحقیقات روماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران تحت مداخله برنامه مدون آموزشی قرار گرفتند که برحسب وجود یا عدم وجود درد سیاتیک به دو گروه تقسیم شدند گروه اول 14 نفر همراه با درد سیاتیک و گروه دوم 13 نفر بدون درد سیاتیک. افراد در گروه های 6 تا 8 نفره درکلاس آموزشی شرکت نمودند. در دو نوبت (یک و دو ماه بعد از مداخله) مشاوره تلفنی شده و 6 ماه بعد از مداخله مجددا پرسشنامه ها تکمیل گردید. جمع آوری داده ها به شیوه مصاحبه بود و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و از طریق آزمون تی تست زوجی و سطح معنی داری p<0.05 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد در افراد مبتلا به درد سیاتیک طی 6 ماه پس از مداخله آموزشی نمرات کیفیت زندگی در همه ابعاد افزایش داشته و در سه بعد درد جسمانی (p=0.004)، سلامت عمومی (p=0.002) و سلامت روانی (p=0.002) تفاوت معناداری را نشان داد. ناتوانی جسمی افراد نیز از حیث دو مقیاس QDS و RDQ نیز به طور معنی داری بهبود یافت و در افراد بدون درد سیاتیک فقط بعد سلامت روانی و مقیاس QDS ارتقا یافته است p=0.01)، P=0.02).نتیجه گیری: برنامه مدون آموزشی توام با پیگیری و مشاوره تلفنی تا دو ماه بعد از مداخله نقش مهمی در کاهش ناتوانی و ارتقا کیفیت زندگی و عملکرد جسمی مبتلایان به کمردرد همراه با درد سیاتیک دارد.

زمینه و هدف: لیشمانیوز جلدی بیماری اندمیک در بسیاری از کشورها از جمله ایران است. از آنجا که استفاده از ترکیبات آنتیموان 5 ظرفیتی در درمان این بیماری عوارض جانبی به همراه دارد، این مطالعه به منظور تعیین تاثیر عصاره الکلی گیاه ترشک بر روی زخم های تجربی حاصل از لیشمانیا ماژور در موش های Balb/C انجام گرفت.روش کار: در این مطالعه تجربی 30 سر موش Balb/C به 6 گروه 5 تایی از A تا F تقسیم شدند، سپس در ناحیه قاعده دم هر موش 100میکرولیتر سوسپانسیون از فاز مایع محیط کشت محتوی 1´106 پروماستیگوت های زنده و فعال لیشمانیا ماژور سوش استاندارد (MRHO/IR/75/ER) به صورت زیر جلدی تزریق و ضایعات جلدی حدود 3 هفته پس از تلقیح ایجاد شد. سه غلظت مختلف عصاره الکلی بذر گیاه ترشک (3 و 5 و 9 میلی گرم در میلی لیتر) به گروه های D تا F تزریق شد. سه گروه دیگر به عنوان گروه های کنترل در نظر گرفته شدند، به طوری که گروه A هیچ ماده درمانی را دریافت نکرد و گروه های B و C به ترتیب الکل اتانول تنها و داروی گلو کانتیم را دریافت کردند. تزریقات به صورت 2 بار در روز به مدت 15 روز انجام گرفت و هر هفته قطر زخم ها در تمام گروه ها اندازه گیری شد. همچنین تعداد انگل در زخم موش ها پس از تهیه گسترش و رنگ آمیزی در زیر میکروسکوپ بررسی شدند. نتایج در فرم های اطلاعاتی ثبت شده و با استفاده از آزمون های آماری وان اوی- آنووا و توکی تست مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: پنج هفته پس از تزریق انگل، میانگین قطر زخم ها در غلظت 9 میلی گرم در میلی لیتر، کاهش داشته و بهبود کامل زخم ها هم در این گروه مشاهده شد. همچنین بار انگلی در این گروه در مقایسه با گروه دریافت کننده گلوکانتیم به طور معنی داری (P£0.05) کاهش نشان داد.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که غلظت موثر این گیاه (9 میلی گرم در میلی لیتر) می تواند به عنوان جایگزین مناسب دارویی در درمان لیشمانوزیس پوستی انسان مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: فیس بوک بعد از گوگل، پربیننده ترین سایت و بیشترین حجم ترافیک را در بازدیدهای روزمره دارد. به واسطه محبوبیت روزافزون و رشد کمی و کیفی این شبکه ها و با در نظر گرفتن سوء مصرف مواد مخدر به عنوان یکی از مهم ترین نگرانی های اجتماعی، هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین تعلق عاطفی به فیس بوک و تمایل به مواد مخدر در دانشجویان دانشگاه های شهر نیشابور است.روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی که با روش نمونه گیری سهمیه ای روی 407 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه های نیشابور انجام شد، ابزار گردآوری داده ها، زیر مقیاس تعلق عاطفی به فیس بوک برگرفته از پرسشنامه شدت استفاده از فیس بوک الیسون، اشتین فیلد و لامبه (2007) و زیر مقیاس تمایل به مواد برگرفته از پرسشنامه نگرش به مواد مخدر رفیعی و همکاران (1391) بود. در تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره گام به گام استفاده شد.یافته ها: همبستگی معنادار، مستقیم و مثبتی به میزان r=0.297 و p=0.001 (در سطح اطمینان 99 درصد) بین تعلق عاطفی به فیس بوک و تمایل به مواد مخدر وجود دارد. نتایج رگرسیون نیز نشان داد که تعلق عاطفی به فیس بوک، 7.5 درصد واریانس تمایل به مواد مخدر را پیش بینی می کند.نتیجه گیری: آگاهی و اطلاع رسانی به دانشجویان درباره شبکه های اجتماعی مجازی و پیامدهای استفاده از آن ها می تواند در کاهش اثرات منفی استفاده از این شبکه ها موثر باشد.

زمینه و هدف: تمرین هوازی به عنوان جزء سودمند برنامه تمرینی می تواند به منظور بهبود استقامت قلبی عروقی و ظرفیت عملکردی در افراد به کار برده شود. به نظر می رسد تمرینات هوازی می توانند از طریق افزایش آنژیوژنز، بیماران دیابتی را تحت تاثیر قرار دهند؛ بنابراین هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر تمرین هوازی بر میزان بیان mir126 بافت قلبی در موش های صحرایی دیابتی و سالم بود.روش کار: مطالعه حاضر از نوع آزمایشگاهی می باشد که به صورت تجربی با طرح پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. 35 راس رت به دو دسته دیابتی و سالم تقسیم شدند. دیابت از طریق ترکیب تزریق درون صفاقی استرپنوزوتوسین و مصرف غذای پرچرب ایجاد شد. هر دسته به دو گروه تمرین هوازی به مدت هشت هفته و بدون تمرین تقسیم شدند. 48 ساعت پس از اتمام دوره تمرینی عضله قلبی آن ها تحت شرایط استریل جدا گردید. میزان بیان mir126 به وسیله روش Real-Time PCR اندازه گیری شد. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که دیابت موجب کاهش معنی دار میزان بیان mir126 در بافت قلبی شد. هم چنین، تمرین هوازی به مدت هشت هفته موجب افزایش معنی دار میزان بیان mir126 در دو گروه تمرین دیابتی و تمرینی سالم گردید.نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین هوازی می تواند از طریق فعال سازی مسیر آنژیوژنیکی بافت قلب از اثرات مخرب بیماری دیابت جلوگیری کند، لذا فرایندهای تنظیمی به وسیله mir126 که به وسیله تمرین هوازی تحت تاثیر قرار می گیرند، می تواند استراتژی بسیار باارزشی در توسعه روش های درمانی جدید در بیماری دیابت باشد.

زمینه و هدف: کفش ورزشی بعنوان یکی از عوامل مهم در جلوگیری از آسیب های مرتبط با دویدن عنوان شده است. هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر کفش های استاندارد خارجی (ادیداس) و داخلی (نهرین) بر برخی از متغیرهای بیومکانیکی مرتبط با شکستگی استرسی درشت نی در دوندگان تفریحی مرد جوان سالم بود.روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، پانزده دونده جوان سالم (با میانگین سنی 35±2.27 سال، قد 180.93±5.39 سانتی متر و وزن 85.30±8.84 کیلوگرم)، در شرایط یکسان، با کفش های نهرین و آدیداس جداگانه عمل دویدن با سرعت کنترل شده را انجام دادند. نیروی عکس العمل زمین شامل حداکثر نیروهای عکس العمل در دو جهت عمودی و قدامی- خلفی، سرعت بارگذاری نیروهای عمودی و قدامی- خلفی، زمان رسیدن به حداکثر نیروهای عمودی و قدامی- خلفی و در نهایت زمان کل این نیروها در مرحله اتکای دویدن با استفاده از صفحه نیروسنج اندازه گیری شد. اطلاعات بدست امده با آزمون تی همبسته در نرم افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (p£0.05).یافته ها: نتایج نشان داد که اگر چه بین دو نوع کفش، در متغیرهای حداکثر نیروهای عکس العمل عمودی و قدامی- خلفی، سرعت بارگذاری نیروهای عمودی و قدامی- خلفی، زمان رسیدن به حداکثر نیروهای عمودی و قدامی- خلفی و زمان کل این نیروها در مرحله اتکای دویدن، تفاوت معنی داری مشاهده نشد (p>0.05)، با وجود این، زمان رسیدن به حداکثر نیروی عکس العمل عمودی زمین در کفش آدیداس %8 بیشتر از کفش نهرین بود (p=0.01).نتیجه گیری: در این ارتباط می توان نتیجه گرفت که بین دو نوع کفش آدیداس و نهرین در برخی از نیروهای اعمال شده به پا طی دویدن تفاوتی وجود ندارد؛ بنابراین کفش نهرین می تواند با ویژگی های یکسان جذب نیرو و کاهش ریسک فاکتورهای آسیبی دویدن با هزینه کمتر برای دوندگان تفریحی پیشنهاد شود.

زمینه و هدف: دوره نوزادی زمان بسیار مهم و آسیب پذیری می باشد. تامین، حفظ و ارتقا سطح سلامت نوزادان در خدمات بهداشتی درمانی جایگاه ویژه ای دارد و از شاخص های مهم سلامت و توسعه یافتگی است. هدف از مقاله حاضر، بررسی نگرش پزشکان ایرانی نسبت به عوامل موثر در مرگ ومیر نوزادان به منظور دسترسی به حداقل داده های تاثیرگذار در مرگ نوزادان بود.روش کار: مطالعه حاضر یک بررسی توصیفی- مقطعی است که به روش نمونه گیری دسترسی آسان و با استفاده از پرسشنامه ای پژوهشگر ساخته به منظور تعیین حداقل داده های تاثیرگذار در مرگ نوزادان انجام شد. پس از بررسی این پرسشنامه توسط گروه مجرب و انجام مطالعات اولیه، پرسشنامه ها توسط پزشکان فوق تخصص نوزادان بیمارستان های دانشگاهی شهر تهران تکمیل گردید. به منظور مقایسه نتایج حاصله از پرسشنامه و داده های واقعی موجود در پرونده های نوزادان از آزمون های آماری تی تست (T-Test)، من-ویتنی (Mann-Whitney) و کای اسکوئر (K-square) استفاده شد.یافته ها: با بررسی داده های حاصل از پرسشنامه ها با میزان پاسخ دهی 71 درصدی پزشکان، متغیرهای تاثیرگذار در مرگ نوزادان طبق نظر پزشکان ایرانی بر اساس اهمیت خود تقسیم بندی شدند. نتایج حاصل از مقایسه بین داده های پرسشنامه و پرونده های نوزادان بر روی چهار متغیراصلی که دارای بیشترین میانگین بودند؛ حاکی از این است که بین متغیرهای وزن نوزاد زمان تولد، سن حاملگی، نمره آپگار و میزان مرگ و میر رابطه معناداری وجود دارد، اما بین متغیر وضعیت نوزاد حین تولد و میزان مرگ نوزاد رابطه معناداری دیده نشد.نتیجه گیری: بر اساس شرایط بومی هرمنطقه و سطح دسترسی به مراقبت باکیفیت، پارامترهای تاثیرگذار در مرگ نوزاد متفاوت بوده که این امر لزوم بررسی هایی جامع تر به منظور ارائه دیدگاه کلی در راستای کاهش مرگ ومیر در نوزادان را ایجاب می کند. استفاده از پارامترهای حاصل شده می تواند در راستای ایجاد سیستم های تصمیم یار در این حوزه کمک کننده باشد، اما انجام مطالعات گسترده تر در این زمینه توصیه می شود.

زمینه و هدف: سرطان معده و تومورهای مغزی سالانه باعث مرگ بیش از هزاران نفر در دنیا می شوند. گیاه سیاه دانه گونه N. sativa به واسطه داشتن ترکیبات فعال مانند تایموکویینون می تواند باعث مهار رشد این سلول ها شود. هدف از این مطالعه بررسی مهار رشد رده سلولی سرطانی معده و استروسایتوما توسط عصاره گرفته شده از سیاه دانه گونه N. sativa و N. arvensis و مقایسه این دو عصاره ازلحاظ کشندگی این سلول ها بود.روش کار: در این مطالعه دو رده سلولی سرطانی معده (AGS) و استروسایتوما (AST) پس از کشت، با غلظت های مختلف از عصاره الکلی سیاه دانه جنس N. sativa و N. arvensis به مدت 24 ساعت تیمار شده و سپس تاثیرات این عصاره از لحاظ سمیت و کشندگی توسط تست MTT(3-(4،5-dimethylthiazolyl-2)-2،5-diphenyltetrazolium bromide) بررسی شد. تمامی تست های انجام شده به صورت جداگانه و در سه تکرار سه تایی انجام شد.یافته ها: براساس یافته ها، عصاره الکلی گیاه سیاه دانه N. sativa سمیت بالاتری برای سلول های سرطانی نسبت به عصاره N. arvensis داشت و این تفاوت سمیت در سلول های استروسایتوما بیشتر قابل مشاهده بود. از طرفی کشندگی این عصاره ها در مقدارهای بالا وابسته به مقدار نبوده و همه تقریبا به یک نسبت سلول ها را از بین بردند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، هر دو عصاره مربوط به گونه های N.sativa و N.arvensis اثر سمییت را بر روی رده سلول های سرطانی مورد مطالعه نشان دادند.

زمینه و هدف: تولد فرزند سلامت روان خانواده را تحت تاثیر خود قرار داده و باعث بروز تغییراتی می شود و جهت سازگاری با این تغییرات، والدین متحمل استرس های زیادی خواهند شد. لذا هدف از انجام این مطالعه، اثربخشی مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری بر سلامت روان مادران کودکان مبتلا به اختلالات رشدی و اختلالات رفتاری مخرب و فلج مغزی بود.روش کار: از بین مادران دارای کودکان مبتلا به اختلالات رشدی و اختلالات رفتاری مخرب و فلج مغزی مراجعه کننده به کلینیک ها و مراکز بهزیستی شهر زاهدان و خصوصی 48 مادر با 1 انحراف معیار بالاتر از میانگین در افسردگی، اضطراب و استرس انتخاب شدند. نمونه ها به روش نمونه گیری در دسترس، افراد انتخاب و در دو گروه آزمایش (24 نفر) و کنترل (24 نفر) قرار گرفتند. با استفاده از یک طرح آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون، گروه آزمایش طی 8 جلسه 2 تا 2.5 ساعته تحت آموزش مدیریت استرس قرار گرفتند، در حالی که در این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. هر دو گروه در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس لاویبوند و لاویبوند (DASS) مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که نمرات مادران گروه آزمایش در متغیر افسردگی و اضطراب پیش آزمون در درجه شدید و در پس آزمون در درجه متوسط بودند و در متغیر استرس در پیش آزمون در درجه شدید بود که بعد از درمان به درجه خفیف کاهش پیدا کرد (p<0.001).نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی درمان شناختی رفتاری، این درمان می تواند جزء برنامه های مداخلاتی در مادران کودکان دارای نیازهای ویژه قرار گیرد.

زمینه و هدف: هدف تحقیق، ارزیابی اثر حمل کوله پشتی با اوزان مختلف بر تغییرات الکترومایوگرافی عضلات اندام تحتانی حین راه رفتن در دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی بود.روش کار: 15 دانش آموز پسر مقطع ابتدایی 9 تا 11 سال به صورت در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها به مدت 20 دقیقه با سرعت 1.1 m/s با حمل کوله هایی معادل صفر، 10، 15 و 20 درصد وزن بدن بر روی تردمیل راه رفتند. در حین راه رفتن بر روی تردمیل ، فعالیت عضلات راست رانی، پهن خارجی، پهن داخلی، دوسررانی، دوقلوی داخلی و درشت نئی قدامی به مدت 10 ثانیه هر پنج دقیقه یکبار و در مجموع 4 بار ثبت شد. داده ها با ANOVA با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد (p<0.05).یافته ها: نتایج آزمون های حمل بار نشان داد فعالیت عضلات راست رانی، پهن داخلی، پهن خارجی، دوسر رانی و دوقلوی داخلی به موازات افزایش وزن کوله پشتی به طور معنی داری افزایش پیدا کرد، اما تغییری در فعالیت عضله درشت نئی قدامی مشاهده نشد. همچنین میانه فرکانس عضلات راست رانی، پهن خارجی، دوسررانی و دوقلوی داخلی به موازات افزایش وزن کوله به طور معنی دار کاهش پیدا کرد که نشان می هد عضلات فوق الذکر به موازات افزایش وزن کوله پشتی دچار خستگی عضلانی شده اند، اما تغییری در میانه فرکانس عضلات پهن داخلی و درشت نئی قدامی مشاهده نشد که نشان می دهد به موازات افزایش وزن کوله پشتی در این دو عضله خستگی عضلانی صورت نگرفته است است.نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان گرفت که تلاش عضلانی بیشتر با اضافه شدن بار کوله، منجر به افزایش فعالیت عضلانی و در نتیجه خستگی عضلات اندام تحتانی و درنهایت موجب افزایش ریسک آسیب هنگام حمل بار می شود.

زمینه و هدف: پلاسمیدهای ایجاد کننده مقاومت به کینولون و فلوروکینولون یکی از مشکلات درمان می باشند که در ایزوله های اشرشیاکلی در سرتاسر جهان در حال افزایش هستند. هدف از این مطالعه فراوانی ژن های پلاسمیدی qnrA، qnrB و qnrS ایجادکننده مقاومت به کینولون ها و تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی در ایزوله های اشرشیاکلی جدا شده از نمونه های بالینی کرمان بود.روش کار: در این مطالعه، 80 ایزوله اشرشیاکلی از ادرار، خون و زخم از بیمارستان های کرمان جدا سازی شد. سپس آنتی بیوگرام به روش دیسک دیفیوژن انجام شد. شناسایی ژن qnrA، qnrB و qnrS توسط واکنش زنجیره ای پلیمر از (PCR) صورت گرفت.، آنالیز اطلاعات توسط SPSS-22 ارزیابی شد.یافته ها: موثرترین آنتی بیوتیک علیه ایزوله های اشرشیاکلی ایمی پنم بود که 75 ایزوله (%93.7) به آن حساس بودند. 58 ایزوله (%72.5) به آمپی سیلین مقاوم بودند که بیشتر از سایر آنتی بیوتیک ها بود. 33 ایزوله (%41.2) و 15 ایزوله (%18.7) از 80 ایزوله اشرشیاکلی به ترتیب مقاوم به نالیدیکسیک اسید و سیپروفلوکساسین بودند. شناسایی ژن های qnr نشان داد که 5 ایزوله (%6.2) دارای qnrS و یک ایزوله (%1.2) دارای qnrB بودند. در هیچکدام از ایزوله ها qnrA وجود نداشت.نتیجه گیری: به دلیل الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی که در نقاط مختلف جغرافیایی وجود وجود دارد، درمان آنتی بیوتیکی در نقاط مختلف براساس درمان تجربی می باشد؛ بنابراین، تجویز صحیح آنتی بیوتیک می تواند از گسترش مقاومت توسط باکتری های ناقل ژن qnr در آینده جلوگیری کند

زمینه و هدف: اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD) یک اختلال رفتاری در کودکان و نوجوانان است که ممکن است به فرایند مهارت حرکتی و تعادل آنان آسیب وارد نماید. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر 6 هفته تمرین تناوبی پرشدت بر سطوح دوپامین و بهبود مهارتهای ادراکی- حرکتی دختران نوجوان مبتلا به ADHD بود.روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که با طرح پیش آزمون، پس آزمون اجرا شد. 30 دختر نوجوان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه بصورت تصادفی به دو گروه تمرین تناوبی پرشدت و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرینی به مدت 6 هفته به تمرین پرداختند. برنامه تمرینی شامل 3 جلسه در هفته دوی 20 متر با تعداد تکرارهای 4 نوبت در هفته های اول و دوم؛ تعداد تکرارهای 5 نوبت در هفته های سوم و چهارم و تعداد تکرارهای 6 نوبت در هفته های پنجم و ششم بود. در ابتدا و پایان هفته ششم، شاخص های تن سنجی، سطح دوپامین و نمرات مهارت ادراکی- حرکتی مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز داده ها با استفاده از آزمون های t زوجی و t مستقل در سطح معنی داری (p<0.05) انجام شد.یافته ها: پس از پایان 6 هفته، میانگین سطح دوپامین سرم (p=0.005)، وزن (p=0.001)، شاخص توده بدنی (p=0.001)، درصد چربی بدن (p=0.002) و میانگین نمرات مهارت ادراکی- حرکتی (p=0.001) در گروه تجربی به طور معناداری با گروه کنترل متفاوت بود.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که فعالیت تناوبی پرشدت می تواند به عنوان یک روش غیردارویی و غیرتهاجمی، تاثیر مثبتی بر افزایش سطح دوپامین سرم و بهبود مهارت ادراکی- حرکتی نوجوانان مبتلا به ADHD داشته باشد.

زمینه و هدف: آپاندیسیت حاد، یکی از شایع ترین علت جراحی اورژانس، به ویژه در کودکان است. تشخیص صحیح و به موقع آن می تواند موجب کاهش میزان عوارض ناخوشایند گردد. باوجود پیشرفت روش های تشخیصی هنوز درصد چشمگیری از بیماران با تشخیص اولیه آپاندیسیت حاد، دارای لاپاراتومی منفی هستند. هدف از این پژوهش ارزیابی نقش شبکه های عصبی مصنوعی در تشخیص آپاندیسیت حاد در کودکان با شکم حاد بود.روش کار: در این پژوهش از داده های 206 بیمار با شکم حاد استفاده گردید که از فروردین 1384 لغایت اسفند 1393 به بیمارستان کودکان علی اصغر (ع) شهر تهران مراجعه کرده بودند. در مدل شبکه عصبی مصنوعی پیش خور با الگوریتم پس انتشار خطا از دو تابع آموزشی لونبرگ مارکواردت و شیب توام مقیاس شده استفاده شد.یافته ها: با توجه به نتایج به دست آمده، شبکه پس انتشار پیش خور با توپولوژی 12-10-2 و الگوریتم لونبرگ مارکواردت و راهبرد توابع یکسان برای تمام لایه ها (تانژانت هایپربولیک سیگموئیدی) به عنوان بهترین تابع آموزشی برای تشخیص آپاندیسیت حاد در کودکان انتخاب گردید. مقدار حساسیت، ویژگی و صحت شبکه عصبی مصنوعی 100 درصد بود. این نتایج حاکی از پتانسیل بالای شبکه های عصبی مصنوعی به عنوان ابزاری قوی در تشخیص آپاندیسیت حاد در کودکان بود.نتیجه گیری: در این پژوهش از شبکه های عصبی مصنوعی با هدف یاری رساندن به متخصصین پزشکی در تشخیص بیماری آپاندیسیت حاد استفاده گردید. شبکه های عصبی مصنوعی می تواند یک ابزار موثر برای تشخیص دقیق آپاندیسیت حاد باشند و این سیستم ها ممکن است آپاندکتومی های غیرضروری، هزینه ها و زمان فرایندهای تشخیصی را کاهش دهد.

زمینه و هدف: مصرف بی رویه و روزافزون آنتی بیوتیک ها و مواد بیوسایدی منجر به پیدایش سویه های مقاوم استافیلوکوکی شده است. هدف از این مطالعه بررسی میزان مقاومت بیوفیلم سویه های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده نسبت به این ترکیبات بوده است.روش کار: 100 نمونه استافیلوکوکوس اورئوس از پوست بیماران بستری در بخش عفونی از دو بیمارستان شهدای تجریش و ولیعصر شهر تهران طی یک سال جمع آوری شد. سویه های جدا شده از طریق آزمون های بیوشیمیایی استاندارد تعیین هویت گردیدند و توسط واکنش زنجیره ای پلیمراز PCR مورد تایید قرار گرفتند. الگوی تعیین مقاومت سویه ها نسبت به آنتی بیوتیک های پنی سیلین، آموکسی سیلین، آمپی سیلین، متی سیلین، کلاریترومایسین و بیوسایدهایی نظیر ساولن، دکوسپت و دکونکس (درموسپت) با روش دیسک دیفیوژن و حداقل غلظت مهارکننده و کشندگی آن ها با روش میکرودایلوشن تعیین گردید. بیوفیلم سویه های مقاوم MDR بر روی میکروپلیت های پلی استیرنی تشکیل گردید.یافته ها: اغلب سویه های جدا شده نسبت به پنی سیلین، آموکسی سیلین، آمپی سیلین و متی سیلین مقاوم بودند و بیشترین حساسیت نسبت به کلاریترومایسین مشاهده گردید. بررسی فنوتیپی تشکیل بیوفیلم نشان داد که به ترتیب 6% (6 سویه)، 23.2% (23 سویه) و 50.4% (50 سویه) از جدایه ها قادر به تشکیل بیوفیلم به صورت قوی، متوسط و ضعیف می باشند و تنها 20.4 درصد جدایه ها قادر به تشکیل بیوفیلم در محیط آزمایشگاه نبودند. بیوفیلم در حضور ساولن کمترین میزان مقاومت و با دکونکس بیشترین مقاومت را نشان داد.نتیجه گیری: شیوع سویه های مقاوم بیمارستانی با قابلیت تشکیل بیوفیلم در میان طیف وسیعی از بیماران می تواند خطر جدی برای سلامت جامعه باشد.