تحقیقات گیاهان دارویی و معطر ایران
سال:1388 | دوره:25 | شماره:1 (پیاپی 43) |تعداد مقالات:17

به منظور بررسی اثر کودهای بیولوژیک بر روی جذب عناصر نیتروژن (N)، فسفر (P)، پتاسیم (K) و عملکرد دانه در گیاه دارویی رازیانه (Foeniculum vulgare Mill.)، آزمایشی به صورت فاکتوریل سه عاملی با استفاده از عاملهای قارچ میکوریزایی (تلقیح و عدم تلقیح)، کود فسفات زیستی (0، 30 و 60 کیلوگرم در هکتار) و ورمی کمپوست (0، 5 و 10 تن در هکتار) در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با هیجده تیمار و سه تکرار و در دو سال زراعی 1384 و 1385 در ایستگاه تحقیقات همندآبسرد (وابسته به موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور) به اجرا درآمد. مقایسه میانگینها توسط آزمون چند دامنه ای دانکن در سطح احتمال پنج درصد انجام شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیشترین غلظت نیتروژن (2.62%)، فسفر (1.21%) و پتاسیم در دانه (1.54%) و عملکرد دانه (1367 کیلوگرم در هکتار) در تلقیح با میکوریزا حاصل شد. کود فسفات زیستی نیز تاثیر معنی داری بر روی صفات یاد شده داشت. به طوری که بیشترین غلظت نیتروژن (2.64%) با کاربرد 60 کیلوگرم و بالاترین غلظت فسفر (1.20%) و پتاسیم در دانه (1.52%) و عملکرد دانه (1316 کیلوگرم در هکتار) با کاربرد 30 کیلوگرم از آن بدست آمد. همچنین بیشترین غلظت نیتروژن (2.82%)، فسفر (1.25%) و پتاسیم در دانه (1.66%) و عملکرد دانه (1689 کیلوگرم در هکتار) با مصرف 10 تن ورمی کمپوست حاصل شد. اثر متقابل هم افزایی و مثبت نیز در بین عوامل مشاهده شد که می توان به اثر متقابل بین تلقیح میکوریزایی و کود فسفات زیستی بر غلظت نیتروژن در دانه و اثر متقابل میان کود فسفات زیستی و ورمی کمپوست بر غلظت فسفر در دانه اشاره کرد.

برای شناسایی ترکیبهای شیمیایی و بررسی اثر ضد میکروبی، بذرهای زیره (Bunium persicum Boiss.) از رویشگاه طبیعی آن در خرداد ماه 1385 از لاله زار کرمان جمع آوری شد و پس از تمیز کردن بذرها، اسانس گیری با روش تقطیر با آب انجام شد. بازده اسانس بذر زیره سیاه 4.2% بود. ترکیبهای موجود در اسانس با استفاده از کروماتوگرافی گازی تجزیه ای (GC) و گاز کروماتوگراف متصل به طیف سنج جرمی (GC/MS) مورد شناسایی قرار گرفت. با توجه به نتایج بدست آمده، 26 ترکیب در اسانس زیره (Bunium persicum) مورد شناسایی قرار گرفت که 99.7% اسانس را به خود اختصاص دادند. در میان ترکیبهای شناسایی شده به ترتیب ترکیبهای گاما-ترپینن-7-آل (26.91%)، کومین آلدئید (23.3%) و گاما-ترپینن (22.0%) بالاترین مقدار را به خود اختصاص دادند. از سایر ترکیبهای اصلی می توان از پارا-سیمن (7.3%)، 2-کارن-10-آل (6.9%) و لیمونن (4.8%) را نام برد. برای بررسی اثر ضد میکروبی اسانس بر روی 9 سوش باکتری نیز با روش Disk diffusion که شامل دو نوع باکتری گرم مثبت (استافیلوکوکوس آرئوس و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس) و هفت نوع باکتری گرم منفی (سودوموناس آئروجینوزا، شیگلا فلکسنری، کلبسیلا پنومونی، سالمونلاتیفی، سراشیا مارسسنس و دو سوش اشرشیاکلی) با اندازه گیری قطر هاله عدم رشد بررسی شد. نتایج نشان داد که اسانس زیره سیاه مورد مطالعه دارای اثر ضد میکروبی قابل توجهی می باشد. با توجه به مقدار بالای ترکیبهای ترپینن و کومین آلدئید موجود در اسانس با خواص ضد میکروبی که دارند، از اسانس Bunium persicum می توان جهت مقابله با میکروبهای بیماری زای خاص استفاده کرد و جایگزین بی ضرر برای آنتی بیوتیک ها پیدا نمود.

هیپرکلسترولمیا و فشارهای اکسیداتیو موجب افزایش سطح کلسترول و LDL-C و در نتیجه موجب افزایش خطر پیشرفت آترواسکلروز می شود. آنتی اکسیدانها نقش مهمی در بازدارندگی و جمع آوری رادیکالهای آزاد دارند و در جلوگیری از افزایش بیماریهای قلبی و عروقی در افراد موثر می باشند. در این مطالعه اثر ضد آترواسکلروزی مخلوط عصاره های هیدروالکلی سرشاخه گلدار دو گیاه گل راعی (Hypericum perforatum L.) و تاج خروس (Amaranthus caudatus L.) بر روی برخی از فاکتورهای موثر در ایجاد آترواسکلروز در خرگوشهای هیپرکلسترولمی بررسی شده است. همچنین برای مقایسه این عصاره با داروهای شیمیایی بر پیشگیری از آترواسکلروز از لوستاتین استفاده شد. در این مطالعه 20 خرگوش نر بالغ از نژاد نیوزیلندی به طور تصادفی در چهار گروه پنج تایی تقسیم شدند. این گروهها با رژیمهای غذایی پایه، پرکلسترول، رژیم پرکلسترول به همراه مخلوط عصاره های دو گیاه گل راعی و تاج خروس (هر عصاره به طور مساوی با دوز mg/kgbw 75) و نیز پرکلسترول به همراه لوستاتین با دوز mg/kgbw 10، به مدت 60 روز تیمار شدند. در ابتدا، اواسط و پایان دوره از خرگوشها خون گیری بعمل آمد و فاکتورهای سرمی (کلسترول، LDL-C، HDL-C، TG) آنها مورد بررسی قرار گرفت. در پایان مطالعه، آئورت برای عملیات بافت شناسی نمونه برداری شد تا تشکیل پلاک های آترواسکلروز مورد مطالعه قرار گیرد. نتایج نشان داد که مخلوط عصاره ها و همچنین لوستاتین سبب کاهش معنی دار سطح کلسترول، تری گلیسرید، LDL-C و افزایش معنی دار سطح HDL-C نسبت به گروه پرکلسترول می شود. این تحقیق به طور مشخصی اثر موثر عصاره را در کاهش معنی دار فاکتورهای بیوشیمیایی مانند TG، کلسترول و کاهش معنی دار ضایعه نسبت به گروه دریافت کننده لوستاتین نشان داد. مصرف مخلوط عصاره های دو گیاه گل راعی و تاج خروس در کاهش سطح فاکتورهای خطر بیماریهای قلبی عروقی در خرگوشهای پرکلسترول موثرتر از لوستاتین می باشد.

این مطالعه به منظور مقایسه اثر سه نوع عصاره گیاهی و آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین به عنوان بهبود دهنده های رشد مورد استفاده در صنعت طیور، بر جمعیت میکروفلور روده و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی انجام شد. 480 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه به گروههای جیره پایه (کنترل) و جیره پایه با 150ppm آنتی بیوتیک، 0.1 درصد عصاره آویشن باغی (Thymus vulgaris L.)، سرخارگل (Echinacea purpurea (L.) Moench.)، سیر (Allium sativum L.) و مخلوطی از عصاره ها با دوز مشابه تقسیم شدند. شمارش E. coli محتویات ایلئو- سکوم در گروه مخلوط عصاره ها به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود. به هر حال، اختلاف معنی داری در شمارش E. coli در مخلوط عصاره ها و دیگر گروهها بجز گروه کنترل وجود نداشت. شمارش باکتریهای اسید لاکتیک در تیمار آویشن به طور معنی داری از دیگر گروهها بجز سرخارگل بیشتر بود. وزن بورس فابریسیوس در تیمار سیر افزایش معنی داری را در مقایسه با سایر گروهها نشان داد، اما وزن طحال تحت تاثیر قرار نگرفت. پاسخ به افزایش حساسیت بازوفیل های پوستی (تزریق فیتوهماگلوتنین) و همچنین عیار پادتن بر علیه گلبول قرمز گوسفند در دو دوره 27 و 42 روزگی در تیمار سرخارگل به طور معنی داری بالاتر بود (0.05>p). عیار پادتن بر علیه ویروس واکسن نیوکاسل در هر دو دوره 36 و 42 روزگی تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت، اما تیمار سرخارگل به طور غیر معنی داری عیار پادتن بر علیه این ویروس را افزایش داد.

برای نگهداری سیر در انبار افزون بر زمان و روش برداشت، نوع توده سیر و شرایط خشک کردن پس از برداشت نیز ضروریست. به این منظور توده های سیر سفید (Allium sativum L.) همدان پس از آخرین آبیاری، در سه مرحله (مرحله زرد شدن نوک برگها، مرحله زرد شدن کامل برگها و مرحله قهوه ای و خشک شدن برگها) برداشت و بعد در دو شرایط مصنوعی (دماهای 35، 45 و 55 درجه سانتی گراد) و طبیعی خشک شدند. کلیه تیمارها برای مدت 6 ماه در انبار نگهداری شدند و هر دو ماه یک مرتبه پیرووات، رنگ، سفتی بافت، افت وزنی و فساد آنها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد بین مقادیر پیرووات، رنگ و سفتی بافت سیر پس از برداشت در سه مرحله اختلاف معنی دار وجود ندارد. بنابراین برداشت آنها از مرحله زرد شدن نوک برگها امکان پذیر است ولی به دلیل رطوبت بالای گردن و پوسته های پیاز سیر، خشک کردن پس از برداشت آنها ضروریست. مقایسه خشک کردن پیازهای سیر در دو شرایط مصنوعی و طبیعی نشان داد که مدت زمان خشک کردن با تاخیر در برداشت و افزایش دما کاهش می یابد. طی فرایند خشک کردن، مقدار رطوبت سیرچه ها تغییرات کمی دارد ولی رطوبت ساقه و پوسته سیرچه ها کاهش یافته و به ترتیب به میانگین 4±15 و 2±20 درصد می رسد. افزایش دمای خشک کردن و تاخیر در برداشت سیر سبب افزایش تغییر رنگ می شود. مقدار پیرووات نیز با کاهش دمای خشک کردن و تاخیر در برداشت افزایش می یابد ولی بین مقدار سفتی بافت پیازهای سیر اختلاف معنی دار وجود ندارد. پس از 6 ماه نگهداری سیر در انبار افت وزنی و فساد پیازهای سیر مرحله های اول و دوم برداشت و دماهای 35 و 45 درجه سانتی گراد کمترین مقدار را دارد. مقادیر اسید پیروویک و تغییر رنگ نیز در طول مدت نگهداری، افزایش و سفتی بافت کاهش می یابد. کمترین مقدار پیرووات و رنگ در مرحله اول برداشت، در شرایط مصنوعی با دمای 35 درجه سانتی گراد و شرایط طبیعی خشک کردن و در مرحله دوم برداشت، در شرایط مصنوعی با تیمارهای 35 و 45 درجه سانتی گراد و شرایط طبیعی خشک کردن مشاهده می شود.

در این تحقیق برگهای جوان گونه ای اکالیپتوس با نام علمی Eucalyptus largiflorens در فصل بهار از شهرستان کاشان در استان اصفهان (نواحی مرکزی ایران) جمع آوری شد. برگهای جمع آوری شده تحت پنج تیمار مختلف شامل آون 30oC، آون 40oC ، آون 50oC، آفتاب و سایه خشک شدند. پس از خشک کردن برگها، با استفاده از روش تقطیر با آب، اسانس آنها در مدت دو ساعت استخراج شد و به وسیله دستگاههای کروماتوگرافی گازی (GC) و کروماتوگرافی متصل به طیف سنج جرمی (GC/MS) مورد تجزیه و شناسایی قرار گرفت. بازده اسانس این گونه در تیمار خشک شده در آون 50oC (1.59%) به ترتیب بیش از آون 40oC (1.58%) و آون 30oC (1.37%) بدست آمد. بازده اسانس نمونه خشک شده در آفتاب (1.31%) تقریبا برابر با نمونه خشک شده در سایه (1.32%) بود. اجزای عمده اسانس شامل 8،1-سینئول (25.0%، 26.2%، 40.6%، 29.7% و 24.6%)، پارا-سیمن (17.2%، 17.4%، 20.3%، 20.5% و17.1 %) و آلفا-پینن (16.2%، 12.6%، 14.4%، 7.2% و 9.9%) به ترتیب در آون 30oC، آون 40oC، آون 50oC، آفتاب و سایه بودند. با توجه به بالاتر بودن بازده اسانس و بیشتر بودن درصد 8،1-سینئول در آون 50oC می توان برای این گونه خشک کردن در آون50oC  را توصیه نمود. در بخش دیگری از تحقیق برگهای خشک شده در سایه، علاوه بر روش تقطیر با آب با استفاده از دو روش تقطیر دیگر یعنی تقطیر با آب و بخار و تقطیر با بخار آب مستقیم، اسانس آنها در مدت دو ساعت استخراج و به وسیله دستگاههای GC و GC/MS مورد تجزیه و شناسایی قرار گرفت. بازده اسانس در روش تقطیر با آب 1.32%، در روش تقطیر با آب و بخار 0.92% و در روش تقطیر با بخار مستقیم 0.77% بود. بالاترین درصد ترکیب عمده اسانس یعنی 8،1-سینئول از روش تقطیر با آب و بخار بدست آمد (31.4%). به این ترتیب مشاهده می شود که در روش تقطیر با آب بازده اسانس بالاتر می باشد و بیشترین درصد 8،1-سینئول از روش تقطیر با آب و بخار بدست می آید.

در این تحقیق اثر کودهای شیمیایی ازت و فسفر بر میزان رشد، کیفیت و کمیت اسانس در گیاه درمنه شیرین (Artemisia annua L.) مطالعه شد. برای این منظور اثر کودهای نیتروژن (46% به فرم اوره) و فسفر (48% به فرم سوپر فسفات تریپل) هر کدام در چهار سطح به مقادیر صفر، 40، 80 و 120 کیلوگرم در هکتار روی رشد رویشی و تغییرات کمی و کیفی اسانس برگ درمنه شیرین بررسی شد. این آزمایش به صورت بلوکهای کامل تصادفی، با 16 تیمار و در سه تکرار اجرا شد. بررسی شاخصهای رشد نشان داد که اختلاف میانگین ارتفاع بوته ها، تعداد شاخه های فرعی و وزن خشک بوته ها در تیمارهای مختلف فسفر و نیتروژن در 5%P£ معنی دار است. به طوری که بیشترین ارتفاع بوته و شاخه های فرعی در تیمارهای N80P40 و N40P40 بدست آمد. افزایش فسفر بیش از 80 کیلوگرم در هکتار در همه تیمارها باعث کاهش معنی دار رشد شد. اسانس برگهای گیاه در زمان گلدهی با روش تقطیر با بخار استخراج شد. درصد اسانس در تیمار N80Po و N40P0 افزایش معنی داری را نسبت به سایر تیمارها نشان داد. بررسی کیفی ترکیبهای اسانس برگها با GC/MS حضور 24 ترکیب را در همه تیمارها نشان داد که از این میان آرتمیزیا کتون، کامفور، 8،1-سینئول، آرتمیزیا الکل، ویریدیفلورن و آلفا-پینن عمده ترین ترکیبهای تشکیل دهنده اسانس این گیاه بودند.

اسانس قسمتهای هوایی گیاه گرز (Diplotaenia cachrydifolia Boiss.) در دو حالت سبز و خشک از نظر میزان و درصد ترکیبهای موجود در آن، مورد بررسی قرار گرفت تا علت غیر خوش خوراک بودن و سمیت آن در حالت سبز و خوش خوراک شدن آن برای دام در حالت خشک، مشخص شود. استخراج اسانس به روش تقطیر با آب انجام شد. اسانس استخراج شده توسط دستگاه گاز گروماتوگرافی متصل به طیف سنج جرمی (GC/MS) بررسی و سپس اجزای آن شناسایی گردید. بر اساس نتایج بدست آمده، بازده اسانس در حالت سبز 2.7% و در حالت خشک 0.4% بود. در حالت سبز، 18 ترکیب (91.4%) در اسانس شناسایی شد که لیمونن (49.6%)، سیس- بتا-اوسیمن (12.6%)، دیل آپیول (10.8%) و آلفا-فلاندرن (4.3%) ترکیبهای عمده بودند. در حالت خشک 17 ترکیب (91.6%) شناسایی گردید که ترکیبهای عمده را لیمونن (50.7%)، دیل آپیول (18.3%)، سیس-بتا-اوسیمن (10.3%) و آلفا-پینن (4.1%) تشکیل می دادند. بر اساس نتایج حاصل شده، بالا بودن میزان اسانس یکی از عوامل کاهنده خوش خوراکی گیاه در حالت سبز می باشد. همچنین ترکیبهای بتا-میرسن و آلفا-فلاندرن که دارای عوارض مضر بیولوژیکی هستند و مقدارشان در حالت خشک کاهش نشان داد، به عنوان ترکیبهای ضد کیفیت معرفی می شوند. در مجموع، بالا بودن میزان اسانس گیاه و بعضی ترکیبهای موجود در اسانس می توانند از عوامل ضد کیفیت، به حساب آیند.

هدف از اجرای این تحقیق جمع آوری گیاهان دارویی استان کردستان، شناسایی و تکمیل اطلاعات علمی در زمینه گیاهان دارویی استان بود. برای این منظور، ضمن مراجعه مکرر به مناطق مختلف استان نسبت به جمع آوری گیاهان دارویی موجود و گیاهان مورد مصرف افراد محلی اقدام شد و ضمن تهیه نمونه هرباریومی از نمونه های جمع آوری شده، موارد مصرف آنها ثبت و در زمان مناسب نسبت به جمع آوری بذر آنها نیز اقدام شد. نتیجه این تحقیق جمع آوری و شناسایی 144 گونه گیاه دارویی بود. بیشترین گونه ها به ترتیب تعداد متعلق به خانواده های Compositae با 18 گونه، Umbelliferae با 16 گونه، Papilionaceae با 11 گونه، Rosaceae با 10 گونه، Labiatae با 8 گونه، Cruciferae با 6 گونه، Solanaceae با 4 گونه، Rannculaceae با 4 گونه، Alliaceae با 3 گونه، Liliacea با 3 گونه و Malvaceae با 3 گونه بود. بقیه خانواده ها بجز Anacardiaceae، Linacea، Caryophyllaceae، Moraceae، Chenopodiaceae، Papaveraceae، Orchidaceae، Tamaricaceae و Polygonaceae تنها یک گونه دارویی را شامل می شدند.

یکی از اهداف تحقیقات بیولوژیکی یافتن موادی جهت کاهش و تسکین درد می باشد که به وسیله بیماریهای مختلف برور می کند. در این راستا استفاده از گیاهان دارویی اهمیت دارد. گیاه زنیان (Carum (L.) C. B. Clarke) که در طب سنتی ایران به عنوان یک ماده تسکین دهنده معرفی شده، در کنترل دردهای با منشا عصبی و سر درد استفاده می شود. مطالعه حاضر تحقیقی است که با استفاده از تست فرمالین بر روی اثر ضد دردی بخش غیر روغنی میوه گیاه زنیان صورت گرفته و با بخش روغنی آن مقایسه شده است. در این بررسی آزمون فرمالین به عنوان یک آزمون استاندارد ایجاد کننده درد مورد استفاده قرار گرفت و اثر ضد دردی آن با تزریق داخل صفاقی بخش غیر روغنی عصاره زنیان با غلظت 20 میلی لیتر/کیلوگرم به مدت یک ساعت بررسی شد. نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان می دهد که بخش آبی زنیان بر درد ناشی از فرمالین در یک ساعت اثری نداشته و در مقایسه با گروه کنترل معنی دار نمی باشد .(P>0.05) بنابراین با توجه به اثر ضد دردی اسیدهای چرب ضروری که در بخش روغنی و عصاره تام وجود دارد، عدم وجود اثر ضد دردی در این بخش از عصاره ممکن است ناشی از فقدان روغن در آن باشد.

گیاه Kelussia odoratissima Mozaff. از خانواده چتریان می باشد که ارزش دارویی و غذایی بالایی دارد و برای درمان بیماریهای مختلف از آن استفاده می شود. این آزمایش به منظور تعیین میزان و ترکیب اسیدهای چرب، میزان کل مواد فنولیکی و میزان اسانس بذر گیاه دارویی کلوس انجام شد. استخراج ترکیبهای فنولیکی با استفاده از روش Folin-Ciocalteu انجام شد و جذب در طول موج 750 نانومتر بوسیله دستگاه اسپکتروفتومتر قرائت شد. بر اساس نتایج بدست آمده میزان ترکیبهای فنولیکی در بذر کلوس mg GAE/g DW 288.15 بود. برای اسانس گیری از روش تقطیر با آب و دستگاه کلونجر استفاده شد. میزان اسانس بدست آمده 2.1 درصد بود. به منظور تعیین میزان روغن بذر گیاه، روغن گیری به روش سوکسله انجام شد و ترکیب اسیدهای چرب آن با استفاده از دستگاه GC تعیین شد. بذر حاوی 25 درصد روغن بود و مهمترین اسید چرب بذر، C18:1 شامل: C18:1(n-12) (اسید پتروسلینیک) و C18:1(n-9) (اسید اولئیک) به میزان 75.35 درصد بود. سایر اسیدهای چرب بذر اسید لینولئیک 19.14 درصد، اسید پالمتیک 6.65 درصد، اسید استئاریک 1.9 درصد و اسید لینولنیک 0.95 درصد بودند.

گونه های اکسیژن فعال ROS و نیتروژن فعال RNS اشکال مولکولهای فعالی هستند که می توانند موجب آسیب به DNA شده و در نهایت منجر به جهش گردند. در واقع رادیکالهای آزاد نقش عمده ای در ایجاد اختلال در سلامتی انسان دارند که شامل فرایند های پیری، سرطان و آترواسکلروزیس می باشد. به عکس، آنتی اکسیدانها به روشهای مختلف می توانند رادیکالهای آزاد را مهار نمایند. مهار آزاد سازی رادیکالهای آزاد به خصوص رادیکالهای نیتریک اکسید که جزء RNSها می باشند، یک راهبرد بالقوه جهت کنترل التهاب می باشد. بسیاری از داروهای ضد التهابی، گوارشی و حفاظت کننده عصبی، مکانیسمهای آنتی اکسیدانی و یا جمع کنندگی رادیکال را دارند. مطالعات بسیاری فعالیتهای آنتی اکسیدانی و فواید سلامتی آنتوسیانین های موجود در میوه ها و سبزیجات را شرح می دهند. آنتوسیانین ها مشتقات گلیکوزیله پلی هیدروکسی و پلی متوکسی از نمکهای فلاویلیوم بوده و به عنوان رنگهای طبیعی از خانواده فلاونوئید ها می باشند و به طور گسترده ای در گلها، میوه ها و سبزیجات وجود دارند. انگورها و توتها منابع غذایی اصلی آنتوسیانین ها هستند. توتها غنی از آنتوسیانین هستند که این ترکیبها موجب ایجاد رنگ در میوه شده و همچنین به عنوان آنتی اکسیدانهای طبیعی محسوب می شوند. مطالعات اولیه نشان داده که آنتوسیانین ها در کاهش پیری همراه با آسیبهای اکسیداتیو مفیدند. هدف از این مطالعه، سنجش میزان فعالیت مهاری آنتوسیانین های سه گونه توت در برابر رادیکالهای نیتریت بود. برای این کار عصاره آنتوسیانینی با استفاده از روش Francis و Cribago استخراج شده و سپس این عصاره آنتوسیانینی جهت سنجش مهار رادیکالهای نیتریت توسط واکنش Griess Illosvoy بکار گرفته شد. در کل نمونه ها مشاهده شد که ظرفیت مهار نیتریت توسط عصاره آنتوسیانینی توتها همزمان با افزایش غلظت عصاره افزایش می یابد. این نتایج تاییدی بر فعالیت آنتی اکسیدانی آنتوسیانین ها می باشد.

امروزه به منظور تسکین دردهای مزمن، مسکن های ضد التهابی غیراستروئیدی و اپیوئیدی به طور وسیعی مصرف می شوند. برای دستیابی به داروهای مسکن جدید مطالعه بر روی گیاهان دارویی مطرح در طب سنتی مورد توجه خاصی قرار گرفته است. در این پژوهش اثر عصاره بادمجان (Solanum melongena L.) بر درد مزمن در موش سوری مورد بررسی قرار گرفته و با اثر مورفین مقایسه شده است. این مطالعه از نوع مداخله ای و به روش کارآزمایی تجربی بر روی 8 دسته ی 5 تایی موش سوری نر انجام شده است. 15 دقیقه پس از تزریق داخل صفاقی عصاره، مورفین یا سالین، 25 میکرولیتر فرمالین 2.5 درصد به کف پای چپ هر کدام از موشها تزریق شد و بلافاصله حیوان به محفظه دستگاه مشاهده منتقل شده و به مدت یک ساعت هر 15 ثانیه، امتیاز درد متناسب با شدت ظهور علامت درد، به حیوان نسبت داده شد. این پژوهش نشان داد که از بین دوزهای مختلف عصاره بادمجان، تنها دوز1000 mg/kg  در مرحله اول (درد حاد) و دوم (درد مزمن) از آزمون فرمالین موجب کاهش درد شد که این اثر در فاصله زمانی 20 تا 40 دقیقه نسبت به گروه کنترل تفاوت قابل ملاحظه ای نشان داد (p=000). اثر ضد دردی این دوز عصاره بادمجان در همین فاصله زمانی با دوز mg/kg 4 مورفین تفاوت معنی داری نداشت (P=0.146). بر اساس یافته های این پژوهش، عصاره بادمجان درد مزمن ناشی از تزریق فرمالین را کاهش می دهد.