پژوهش پرستاری ایران
سال:1397 | دوره:13 | شماره:3 |تعداد مقالات:16

مقدمه پمفیگوس ولگاریس یک بیماری مزمن پوستی درگیر کننده پوست و ضمائم آن است و کیفیت زندگی بیمار و خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر اجرای الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پمفیگوس ولگاریس است. روش کار این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار همسان شده با انتخاب 72 بیمار زن مبتلا به پمفیگوس ولگاریس از طریق نمونه گیری مبتنی بر هدف و تخصیص تصادفی آنها به دو گروه مداخله و کنترل در سال 1396 انجام شد. از ابزارهای اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه کیفیت زندگی عمومی SF-36 روا و پایا (9/95 = α ) و (6/96% = r) و ابزار سنجش توانمندی روا (5/82% = CVR) و (6/84% = CVI) و پایا (4/92 = α ) (86% = r) استفاده شد. الگوی توانمندسازی خانواده محور در چهار گام (درک تهدید، ارتقاء خودکارآمدی، افزایش خودباوری و ارزشیابی) برای گروه مداخله و مراقبت رایج برای گروه کنترل انجام شد. کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پمفیگوس ولگاریس، قبل و یک ماه و نیم پس از توانمندسازی، بررسی و مقایسه شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS V. 24 و آزمون های آماری کای دو، تی مستقل و زوجی تجزیه و تحلیل و (05/0 > P) معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها توزیع نرمال بودن داده ها با آزمون آماری کولموگروف اسمیرنوف انجام شد. آزمون آماری کای دو نشان داد بین نمرات متغیرهای اطلاعات جمعیت شناختی دو گروه قبل از مداخله تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0 < P). آزمون آماری تی مستقل نشان داد بین نمرات کیفیت زندگی بیماران در دو گروه قبل از مداخله تفاوت معنی داری وجود نداشت (442/0 = P). لیکن بعد از اجرای مدل این ارتباط معنی دار بود (001/0 ≤ P). آزمون آماری تی زوجی بین کیفیت زندگی بیماران در گروه مداخله قبل و بعد از اجرای مدل ارتباط معنی داری را نشان داد (001/0 ≤ P). لیکن این تفاوت در گروه کنترل معنی دار نبود (875/0 = P). نتیجه گیری اجرای الگو برای بیماران مبتلا به پمفیگوس ولگاریس از نظر عملی امکان پذیر و بر ارتقاء کیفیت زندگی آنان موثر است. با توجه به اثر بخشی پیشنهاد می گردد الگوی توانمندسازی خانواده محور در بالین برای سایر بیماری های مزمن پوستی در سطح وسیع تر اجرا شود.

مقدمه افزایش وزن، یکی از معضلات فزاینده جامعه کنونی و تهدید کننده وضعیت سلامت مانند، دیابت، سرطان و دیگر بیماری های مزمن، در سراسر جهان می باشد. شیوع اضافه وزن و افزایش وزن در جهان رو به افزایش است. با وجود پیشرفت های موجود در زمینه مدیریت افزایش وزن، شیوع آن افزایش فزاینده ای دارد و اطلاعات اندکی از تجارب روزانه این افراد در دسترس است. هدف این مطالعه درک تجارب زیسته با افزایش وزن در زنان بود. روش کار در این مطالعه کیفی که با استفاده از رویکرد پدیده شناسی تفسیری انجام شد، دوازده زن با افزایش وزن به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. گردآوری داده ها طی مصاحبه فردی نیمه ساختارمند و عمیق انجام شد. متن مصاحبه ها ضبط گردید و پس از پیاده سازی با رویکرد ون مانن(2006) مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها تجارب زیسته زنان با افزایش وزن در قالب درون مایه اصلی« تاب آوری» و زیر درون مایه های، آرزوی تغییر، تلاش امیدوارانه و دغدغه های تاب آوری مشخص گردید. نتیجه گیری نتایج نشان داد که تاب آوری، عامل مهمی در تجارب زیسته زنان در تعامل با دنیای اجتماعی بود. به عبارت دیگر، زنان برای تطابق با وضعیت های نامناسب از راهبردهای تاب آوری مانند کاهش وزن، افزایش فعالیت فیزیکی و ارتباط اثر بخش با دیگران استفاده می کردند. پرستاران با آگاهی از مفهوم تاب آوری، توانایی بهتری در پیشبرد سلامتی افراد با افزایش وزن خواهند داشت.

مقدمه کاهش عوامل استرس زا در مشاغلی حساس مانند اتاق عمل بسیار ارزشمند است؛ لذا با شناخت سطح هوش هیجانی و سبک های مقابله ای کارکنان اتاق عمل، می توان این عوامل را مدیریت و کنترل نمود. این مطالعه با هدف تعیین میزان هوش هیجانی و ارتباط آن با سبک های مقابله با استرس، در تکنولوژیست های اتاق عمل بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1396-1395 انجام شد. روش کار پژوهش حاضر یک مطالعه ی توصیفی-تحلیلی است، که تعداد 200 نفر از تکنولوژیست های اتاق در آن شرکت کردند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش سه پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، هوش هیجانی برادبری و گریوز و سبک های مقابله با استرس اندلر و پارکر بود. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 19 انجام شد. یافته ها اکثریت تکنولوژیست های اتاق عمل (5/71%)، دارای هوش هیجانی متوسط بودند، سبک غالب آنها، سبک مسئله مدار بود و بین هوش هیجانی با سبک مقابله با استرس رابطه معنی داری وجود داشت (001/0 > P)؛ بدین صورت که افرادی که دارای سبک مسئله مدار بودند، از هوش هیجانی بالاتری برخوردار بودند. هم چنین بین هوش هیجانی با جنسیت (001/0 > P) و تحصیلات (034/0 = P) ارتباط آماری معنی داری وجود داشت؛ به طوری که مردان از هوش هیجانی بالاتری نسبت به زنان برخوردار بودند و هوش هیجانی در افراد کارشناس بالاتر از افراد کاردان بود. نتیجه گیری هوش هیجانی اغلب تکنولوژیست های اتاق عمل در سطح متوسط و سبک غالب آنها، سبک مسئله مدار بود. با توجه به اینکه مهارت هوش هیجانی و نوع بکارگیری سبک های مقابله ای می تواند از طریق آموزش توسعه یابد، لذا پیشنهاد می شود جهت بهبود سطح هوش هیجانی و انتخاب سبک مقابله ای مناسب توسط تکنولوژیست های اتاق عمل کلاس ها و کارگاه های آموزشی مرتبط، به صورت دوره ای برگزار گردد.

مقدمه بهزیستی ذهنی مفهومی کلی و یکپارچه است و به ارزیابی و ادراک شخصی افراد از کیفیت زندگی شان اطلاق می شود. پژوهش حاضر با هدف کلی تعیین تاثیر آموزش رویکرد کیفیت زندگی درمانی بر ابعاد بهزیستی ذهنی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. روش کار پژوهش حاضر مطالعه ای از نوع نیمه تجربی به روش پیش آزمون پس آزمون با استفاده از گروه کنترل و آزمون بود. جامعه این پژوهش دانشجویان پرستاری سال سوم و چهارم از دانشکده پرستاری مامایی دانشگاه تهران در سال 1396 بودند که 89 نفر نمونه، به شیوه سرشماری و با توجه به معیارهای ورود در مطالعه شرکت داده شده و با استفاده از جدول اعداد تصادفی در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند. پرسشنامه بهزیستی ذهنی در دو نوبت توسط گروه کنترل تکمیل شد. سپس گروه آزمون پرسشنامه بهزیستی ذهنی را در دو نوبت، قبل و پس از انجام مداخله، تکمیل نمودند. داده ها با کمک نرم افزار SPSS16، آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون های من ویتنی، ویلکاکسون، تی مستقل، پیرسون و آنالیز کوواریانس) تحلیل شدند. یافته ها تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه تحت مطالعه از نظر مشخصات جمعیت شناختی یافت نشد. همچنین با توجه به نتایج حاصل از آنالیز کواریانس، پس از کنترل اثر نمرات عاطفه ی منفی در زمان پایه، نمره ی عاطفه ی منفی در گروه کنترل از نظر آماری به طور معنی داری بزرگتر از مقدار آن در گروه آزمون بود (43/5F1، 88= و 02/0p=). تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه تحت مطالعه از نظر میزان عاطفه ی مثبت و رضایت مندی در انتهای مطالعه مشاهده نشد. نتیجه گیری آموزش کیفیت زندگی درمانی می تواند بر کاهش عاطفه منفی دانشجویان پرستاری موثر واقع گردد.

مقدمه بارداری و زایمان یکی از مراحلی است که اضطراب زیادی را به وجود می آورد، به خصوص در افرادی که تجربه اول زا دارند و این دوران همراه با تغییراتی در سیستم بدنی، روان شناختی، اقتصادی، روابط جنسی و اجتماعی می باشدکه به صورت های گوناگون مشکلاتی را برای مادر و جنین ایجاد می کند. برای مقابله با این اضطراب ها، مدل های مقابله ای متعددی لازم است که از آن جمله حضور همراه است. این مطالعه با هدف بررسی میزان تاثیر حضور همراه بر اضطراب زنان باردار نخست زا انجام گردیده است. روش کار در این مطالعه مداخله ای 70 زن باردار نخست زا با روش در دسترس انتخاب و بدین صورت که با استفاده از سکه به صورت شیر یا خط هر فردی که بستری گردید به صورت تخصیص تصادفی در یکی از گروه های مداخله یا شاهد قرار گرفتند. در گروه مداخله از حضور همراه ودر گروه شاهد هیچ گونه مداخله ای استفاده نگردید و تنها اقدامات معمول بخش را دریافت کردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و اضطراب اشکار و پنهان اشپیل برگر بوده است. برای تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل دو گروهی استفاده گردید. یافته ها یافته های مطالعه نشان می دهد که میانگین متغیر اضطراب آشکار به واسطه ی مداخله از 74/51 به 54/34 رسیده که نزدیک به 57% کاهش و میانگین متغیر اضطراب پنهان به واسطه ی مداخله از 17/49 به 69/39 رسیده که نزدیک به 50% کاهش را نشان داده است است. میانگین تعدیل شده ی متغیر اضطراب پس از مداخله از 91/100 به 23/71 رسیده که نزدیک به 60% کاهش را نشان داده است. انجام مداخله منجربه کاهش بسیار معنی دار در نمرات اضطراب پنهان و اشکار (001/0 > P) گردید. نتیجه گیری با توجه به یافته های فوق می توان نتیجه گرفت که حضور همراه در میزان اضطراب زنان ا اول زا باعث کاهش اضطراب آشکار و پنهان آنها گردیده است. لذا پیشنهاد می گردد تسهیلاتی برای مادران باردار در بیمارستان ها و زایشگاه ها در نظر گرفته شود تا هنگام بستری برای زایمان همراه داشته باشند.

مقدمه با توجه به اینکه زنان نابارور در نتیجه اجتناب ها و هم آمیختگی های شناختی بالا انعطاف پذیری پایینی دارند هدف پژوهش حاضر طراحی مقدماتی پروتکل درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد زنان نابارور و کارآیی بالینی آن بر افزایش انعطاف پذیری روان شناختی این گروه می باشد. روش کار پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون همرا با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری شامل کلیه زنان نابارور مراجعه کننده به کلینیک ناباروی میلاد تبریز در بهار سال 1394 می باشد و نمونه این پژوهش 30 نفر بودند که نمره آنان در پرسشنامه انعطاف پذیری روانشناختی (پذیرش و عمل) پایین تر از میانگین بوده و به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. پس از طراحی پروتکل درمانی با توجه به منابع مرتبط با درمان پذیرش و تعهد و درمان های روانشناختی مرتبط با مشکلات خلقی و عاطفی زنان نابارور با مشورت اعضای انجمن علوم رفتاری و بافتاری، این پروتکل طی هشت جلسه روی گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس (ANOVA) استفاده شد. یافته ها میانگین نمرات گروه آزمایش در پیش آزمون از میانگین نمرات گروه کنترل پایین تر است. این در حالی است که در پس آزمون میانگین نمرات گروه آزمایش بالاتر از گروه کنترل است. اثر اصلی تحلیل واریانس بین-درون آزمودنی آمیخته برای دو گروه آزمایش و کنترل ارائه شد. مقدار F برای دو گروه برابر با 41/0 است که در سطح 04/0 معنی دار است (05/0 > P). نتیجه گیری با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت پروتکل درمانی حاضر توانسته اثربخشی مولفه های درمان پذیرش و تعهد بر افزایش انعطاف پذیری روانشناختی زنان نابارور نشان دهد.

مقدمه با تولد یک نوزاد نارس استرس زیادی به خانواده وارد می شود که به دلیل عدم آمادگی فیزیکی، عاطفی و روانی والدین برای ورود یک نوزاد نارس است و آنها را با نیازهای متعددی مواجه می کند. هدف این مطالعه اثربخشی برنامه آموزشی مراقبت خانواده محور بر اضطراب مادران نوزاد نارس بستری در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان بود. روش کار این مطالعه کارآزمایی بالینی، در سال 1395 بر روی 60 مادر دارای نوزاد نارس بستری در بیمارستان شهرستان جهرم انجام شد. نمونه گیری به روش نمونه گیری غیر احتمالی در دسترس انتخاب شد و سپس به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه کنترل و مداخله قرار گرفت. در گروه مداخله برنامه مراقبت خانواده محوردر سه مرحله با حضور پژوهشگر ومادر درکنارنوزاد انجام شد و اضطراب مادران با استفاده از پرسشنامه استاندارد اضطراب اسپیلبرگر مقایسه شد. در گروه کنترل مادران تحت مراقبتهای معمول قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 و آزمون آماری (تی تست) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نتایج این مطالعه نشان داد میانگین نمره اضطراب آشکار پنهان مادران در گروه مداخله 3 ± 49 و در گروه کنترل 3 ± 51 بوده است که با توجه به آزمون آماری اختلاف آماری معنی داری بین میانگین اضطراب در دو گروه وجود داشت (0001/0 > P). نتیجه گیری طبق یافته های این تحقیق یکی از عواملی که می تواند مادرانی را که نوزادان آنها بستری شده اند را به آرامش برساند و از اضطراب آنها بکاهد؛ مشارکت دادن مادر جهت مراقبت از نوزادشان می باشد. لذا انتظار می رود ضمن فراهم آوردن زمینه مناسب مشارکت خانواده از سوی مراقبین، افراد خانواده به ویژه مادران در مراقبت از نوزاد با کسب توانمندی لازم مشارکت کافی داشته باشند.

مقدمه رضایت شغلی، نوعی احساس رضایت و رضایت خاطر فرد از شغل خود در سازمان است که با کار مناسب بااستعدادها، میزان موفقیت در شغل، تامین نیازهای منطقی، شکوفایی استعدادها، پیشرفت شغلی، تجربه های موفق و جو سازمانی ارتباط دارد. رضایت شغلی کارکنان سازمان های مراقبت سلامت و درمان بسیار حائز اهمیت؛ چراکه وظیفه آن ها تامین سلامت افراد جامعه است. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر ویژگی های جمعیتی بر رضایت شغلی پرستاران است. روش کار مقاله حاضر پژوهشی است که به روش پیمایشی رضایت شغلی 120 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1395 که به روش نمونه گیری سیستماتیک انتخاب شدند موردبررسی قرار می دهد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه رضایت شغلی JDI و یک پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی است. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های مقایسه میانگین (T و F) تجزیه وتحلیل شد. یافته ها میانگین رضایت شغلی پرستاران موردمطالعه 23/14 ± 112 بود. بیشترین میزان رضایت پرستاران مربوط به بعد همکار و کمترین میزان رضایت مربوط به ابعاد حقوق مزایا و ارتقا است. آزمون های مقایسه میانگین، بین متغیرهای سن، جنس، وضعیت تاهل، تحصیلات، سابقه خدمت، نوبت کاری و رضایت شغلی رابطه معنی داری را نشان داد. نتیجه گیری نتایج تحقیق نشان داد حدود 60 درصد از پرستاران موردمطالعه از شغل خود ناراضی بودند. ازآنجاکه حرفه پرستاری به علت حجم کار زیاد، سروکار داشتن با مرگ ومیر بیماران، ماهیت غیرقابل پیش بینی شغل، فقدان حمایت های روانی و وجود ابهام در میزان اختیارات بسیار پرتنش است؛ این مسئله توجه هرچه بیشتر مدیران به رضایت شغلی پرستاران، مخصوصا آنهایی که رضایت شغلی شان در سطوح پایین تری قرار دارد را می طلبد.

مقدمه بررسی تولیدات علمی از نظر سطح شاهد محوری یک ارزش گذاری بر کیفیت مطالعات شاهد محور است. هدف از مطالعه حاضر تعیین سطوح شواهد تولیدات علمی پرستاری شاهد محور ایران نمایه شده در اسکوپوس درسال های 2011-2015 و تعیین وابستگی سازمانی نویسندگان و مجلات داخلی منتشر کننده این نوع مقالات است. روش کار پژوهش حاضر پیمایش توصیفی با رویکرد علم سنجی است. کلیه انتشارات علمی پرستاری ایران نمایه شده در اسکوپوس در سالهای 2011-2015 بر اساس هرم سطوح شواهد انجمن پرستاری مراقبت های ویژه آمریکا منتشره در سال 2012 ارزیابی شدند. این هرم شامل سطوح شواهد A، B، C، D، E، M است. همچنین وابستگی سازمانی نویسنده اول و مسئول و مجلات منتشر کننده مقالات هم مشخص شد. یافته ها از 1360 مقاله بازیابی شده در سالهای مورد مطالعه، 1193 مقاله شاهد محور بود. در سطح شاهد A (متاآنالیز و مرورسیستماتیک) میزان مقالات از 5/0 درصد به 5 درصد در طی سالهای مورد مطالعه افزایش یافته است. در سطح شاهد B (کارآزمایی کنترل شده تصادفی) میزان مقالات از 16 درصد به 27 درصد افزایش یافته است. در سطح شاهد C (مطالعات هم گروهی، موردشاهدی، بررسی یکپارچه، تحقیق کیفی) تفریبا میزان مقالات ثابت بوده و در سطح شاهد E (گزلرش موردی و گزارش موارد) تعداد مقالات کاهش یافته است. سازمان های منتشر کننده مقالات شاهد محور به ترتیب عبارت اند از دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی تبریز و دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و تنها مجله پرستاری داخلی شاهد محور هم مجله حیات است. نتیجه گیری باتوجه به افزایش تعدادمقالات درسطوح شواهد بالا، روند گرایش شاهد محوری مطالعات پرستاری رو به رشد است، هرچند این رشد چشگیر نیست. لذا پیشنهاد می شود در راستای انجام هرچه بیشتر پژوهش های شاهد محور با سطوح شواهد بالا، کارگاه ها و سمینارهایی به منظور آشنایی هرچه بیشتر پرستاران و پژوهشگران با این مقوله برگزار شود و امتیازات ویژه ای برای انجام این نوع پژوهش ها توسط موسسات و مراکز تحقیقاتی در نظر گرفته شود. سردبیران مجلات می توانند به داوران، مقالات شاهد محور ارزیابی با توجه به جدول سطوح شواهد را توصیه کنند.

مقدمه مهم ترین سرمایه هر سازمانی، نیروی انسانی آن سازمان است و کارایی و اثربخشی سازمان ها به این سرمایه بستگی دارد. لذا شناخت نیازها و خواسته ها و توجه به رضایت شغلی و بهبود روحیه کارکنان گام مهمی در راستای دستیابی به اثربخشی و کارایی سازمان است. از این رو این مطالعه با هدف سنجش رضایتمندی و عوامل موثر بر آن در کارکنان شاغل در دانشگاه علوم پزشکی تهران صورت گرفت. روش کار این مطالعه یک مطالعه مقطعی است که به صورت توصیفی تحلیلی در سال 1395 در دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. جامعه پژوهش این مطالعه کارکنان رسمی، پیمانی ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه JDI با تغییرات جزئی بود. پایایی پرسشنامه از طریق محاسبه آلفای کرونباخ محاسبه و 96. 8% بود. برای تحلیل داده ها از آزمون های آمار توصیفی، همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس، همبستگی اسپیرمن، و T تک نمونه در نرم افزار SPSS16 استفاده شد. یافته ها میانگین رضایت شغلی در این مطالعه 5/0 ± 3/3 می باشد (از 5) که بالاتر از متوسط (5/2) است. بیشترین رضایت مربوط به حیطه همکارن (98/3) و کمترین مربوط به حقوق و مزایا (57/2) و ارتقا (53/2) بود. وضعیت تاهل و جنسیت رابطه معناداری با رضایتمندی نداشت (05/0 < P). تحصیلات، سابقه کار، محل کار و وضعیت استخدامی رابطه معناداری با رضایتمندی داشت. نتیجه گیری براساس نتایج مطالعه افزایش نسبی حقوق، پرداخت های عادلانه مزایا، ارتقاء بر اساس مهارت و شایستگی، غنی سازی مشاغل، بهبود امکانات آموزشی و رفاهی و انتخاب مدیران بر اساس شایستگی می تواند موجب افزایش رضایت شغلی کارکنان گردد.

مقدمه با توجه به اهمیت عوامل روانشناختی در بیماری آسم و لزوم شناخت هر چه بیشتر این عوامل، هدف پژوهش حاضر تعیین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و منبع کنترل سلامت در کودکان مبتلا به آسم و بهنجار بود. روش کار در پژوهش حاضر که از نوع توصیفی-علی مقایسه ای بود، جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه کودکان مبتلا به آسم مراجعه کننده به بیمارستان کودکان تهران و و تبریز در نیمه اول سال 1395 تشکیل می دادند که از این میان 40 کودک مبتلا به آسم و 40 کودک بهنجار به روش نمونه گیری در دسترس و با لحاظ کردن ملاک های ورود و خروج به پژوهش و همتاسازی در سن، تحصیلات و جنس انتخاب شدند، بعد از کسب رضایت آگاهانه و کتبی از کودکان و والدینشان، در جلسه کودکان با پرسشنامه های تنظیم شناختی هیجان (فرم کودکان) و منبع کنترل سلامت مورد ارزیابی قرار گرفتند، داده های به دست آمده با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون تی مستقل توسط نرم افزار آماری SPSS-16 مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند. یافته ها یافته های پژوهش نشان داد که کودکان مبتلا به آسم در مقایسه با کودکان بهنجار در راهبردهای تنظیم شناختی هیجان شامل پذیرش و ارزیابی مجدد میانگین های کمتر و در راهبردهای ملامت خویش، نشخوار، دیدگاه گیری و فاجعه سازی میانگین های بیشتری را کسب نمودند که این اختلاف از نطر آماری معنادار بود (05/0 > P، 65/5 الی 98/2 = t). همچنین کودکان مبتلا به آسم میانگین بیشتری در منبع بیرونی کنترل و منبع کنترل شانس و میانگین کمتری در منبع کنترل درونی سلامت در مقایسه با کودکان بهنجار کسب کردند که این تفاوت ها نیز از نطر آماری معنادار بودند (05/0 > P، 65/6 الی 76/5-= t). نتیجه گیری با در نظر گرفتن نتایج به دست آمده از این پژوهش مبنی بر وضعیت نامطلوب تنظیم هیجان و منبع کنترل سلامت کودکان مبتلا به آسم در مقایسه با کودکان بهنجار، پیشنهاد می شود از نتایج پژوهش حاضر در طراحی برنامه های درمانی و آموزشی کودکان مبتلا به آسم استفاده شود.

مقدمه با توجه به این موضوع که بخش اعظمی از زمان شهروندان در فضاهای عمومی شهر به ویژه ساختمان های تجاری سپری می شود، تاثیری که این فضاها بر سلامت روان اجتماعی افراد برجای می گذارند دارای اهمیت زیادی می باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر شاخص های معماری پایدار اخلاق مدار در زمینه ارتباط با جامعه بر شاخص های سلامت روان جامعه محور در فضای تجاری است. روش کار این پژوهش به روش تحلیل محتوای کیفی و با رویکرد تحلیلی-تفسیری انجام شده است. ابتدا شاخص های پژوهش در دو دسته شاخص های سلامت روان اجتماعی و شاخص های معماری پایدار اخلاق مدار براساس مبانی علمی معتبر استخراج شده و به روش دلفی اعتبارسنجی می شود. سپس به منظور ارزیابی دو دسته شاخص در واحد تحلیل، به طراحی پرسشنامه پرداخته و پس از سنجش روایی و پایایی پرسشنامه، به تعیین حجم نمونه براساس فرمول کوکران مبادرت ورزیده می شود که تعداد نمونه 70 حاصل شد. در نهایت پس از تکمیل پرسشنامه ها توسط گروه مخاطب در واحد تحلیل، به سنجش همبستگی میان دو دسته شاخص به روش همبستگی اسپیرمن پرداخته می شود. یافته ها شاخص های معماری پایدار اخلاق مدار در زمینه ارتباط انسان با جامعه هم نسل شامل جمع گرایی، مردم واری، حیات مداری فضا، زمینه گرایی، تواضع، کیفیت بصری، دانش محوری، خودبسندگی و پرهیز از بیهودگی است، و شاخص های سلامت روان اجتماعی شامل برقراری ارتباط موثر با دیگران، کاهش میزان استرس، سازگاری اجتماعی، شادی اجتماعی، هویت اجتماعی، صمیمیت، کاهش رذیلت اخلاقی، امنیت اجتماعی، نوع دوستی، خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و آزادی های فردی می باشد. بیشترین همبستگی (863/0) میان شاخص های جمع گرایی و ارتباط با دیگران می باشد، و کمترین همبستگی (127/0) میان شاخص های خودبسندگی و شادی اجتماعی است. نتیجه گیری با توجه به یافته های پژوهش، همبستگی میان بیش از 80 درصد از شاخص های پژوهش به صورت قوی یا متوسط می باشد و این نتیجه نشان می دهد که شاخص های طراحی فضای تجاری به عنوان فضای عمومی شهری، دارای تاثیر بالایی بر سلامت روان شهروندان است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.