مطالعه حاضر، به منظور بررسی اثر گرسنگی بر شاخصهای رشد، ترکیبات شیمیایی و ایمنی غیر اختصاصی ماهی شانک زرد باله در دو اندازه وزنی مختلف طراحی گردید. در این تحقیق،120 ماهی با میانگین طولی 8.05±0.98 cm و وزنی 7.46±1.07 (سایز A) و 120 ماهی با میانگین طولی 11.05±0.86 cm و وزنی 18.01±3.07 cm (سایز B)، هر کدام به دو گروه تغذیه شده و تغذیه نشده و سه تکرار (20 قطعه ماهی در هر تکرار) در مخازن پلاستیکی 60 L مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه برداری از ماهی در 10، 20 و 30 روز محرومیت غذایی انجام شد. نتایج به دست آمده حاکی از کاهش معنی دار شاخص های رشد (ضریب رشدویژه، وزن نهایی، افزایش وزن بدن، شاخص کبدی و فاکتور وضعیت) گروه تغذیه نشده در سایز A شده است (P<0.05). در حالی که تفاوت معنی داری در این شاخص ها (به استثنای شاخص کبدی و فاکتور وضعیت) و ترکیب لاشه در سایز B بین گروه تغذیه شده و تغذیه نشده مشاهده نشد (P>0.05). تفاوت معنی داری در میزان بقاء در بین گروه تغذیه شده و گروه تغذیه نشده در کل دوره آزمایش مشاهده نشد (P>0.05). در حالی که چربی لاشه در گروه تغذیه نشده به طور معنی داری کمتر و پروتئین و رطوبت به طور معنی داری بیشتر از گروه تغذیه شده در سایز A بود (P<0.05). افزایش معنی داری در سطوح لیزوزیم در گروه تغذیه نشده از روز 20 محرومیت غذایی در مقایسه با گروه تغذیه شده هر دو سایز مشاهده شد و اختلاف معنی داری درکلیه شاخص-های رشد، ترکیبات شیمیایی لاشه و سطوح لیزوزیم بین دو سایز مشاهده گردید (P<0.05). نتایج حاضر نشان می دهد که در سایز A ماهی شانک زرد باله، هم الگوی رشد و هم کیفیت لاشه به طور معنی داری در گروه تغذیه نشده در مقایسه با گروه تغذیه شده کاهش یافتند.