هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین اعتماد سازمانی با عدالت سازمانی ادراک شده دبیران آموزش و پرورش بوده است. روش پژوهش همبستگی بوده و جامعه آماری این پژوهش را کلیه دبیران دوره متوسطه آموزش و پرورش شهر اصفهان در سال تحصیلی 89-1388 تشکیل دادند. شیوه نمونه گیری، خوشه ای چندمرحله ای بود که در نهایت 363 نفر به طور تصادفی برای پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش دو پرسشنامه عدالت سازمانی (etal, 1998 Moorman) و اعتماد سازمانی (2003 ,Ruder) است که روایی آنها به لحاظ محتوا تامین شده و ضریب اعتبار آنها به روش آلفای کرونباخ به ترتیب معادل 0.95 و 0.89 به دست آمده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری استفاده شده است. به طور کلی یافته های پژوهش نشان می دهد که اعتماد به سازمان، به تنهائی 5% واریانس عدالت تعاملی را تبیین می کند. با ورود اعتماد به مدیر، میزان واریانس تبیین شده به 13% و با ورود اعتماد به همکاران به 0.18% افزایش می یابد. روابط بین اعتماد به سازمان، اعتماد به مدیر و اعتماد به همکاران با عدالت P<0.05معنی دار بوده است. به طور کلی نتایج پژوهش نشان می دهد که شاخص GFI برابر با 0.95 و شاخص AGFI برابر با 0.8 بود که حاکی از برازندگی مطلوب مدل تجربی پژوهش می باشد.