پژوهش و سازندگی
سال:1383 | دوره:17 | شماره:3 (پی آیند64) در زراعت و باغبانی |تعداد مقالات:13

خشکسالی یکی از بلایای طبیعی می باشد که خسارات زیادی به زندگی انسان و اکوسیستم های طبیعی وارد می آورد و با دیگر حوادث طبیعی از قبیل سیل، طوفان و زلزله تفاوت هایی دارد. عمده این تفاوت ها در تاثیر تدریجی خشکسالی طی یک دوره نسبتا طولانی، عدم امکان تعیین دقیق زمان شروع و خاتمه و وسعت جغرافیایی تاثیر آن می باشد. از طرف دیگر نبود تعریف دقیق و قابل قبول جهانی از خشکسالی به پیچیدگی و سردر گمی این پدیده افزوده است. خشکسالی ها در حالت کلی سه نوع هستند: خشکسالی هواشناسی، خشکسالی هیدرولوژیکی و خشکسالی کشاورزی. خشکسالی هواشناسی یا آب و هوا یی اساسا خشکی ناشی از کمبود بارندگی می باشد که در صورت تداوم منجر به خشکسالی هیدرولوژی و کشاورزی می گردد. بارش عمده ترین پارامتری است که در تعریف خشکسالی به کار می رود و کمبود یا فقدان آن آستانه رخداد خشکسالی است. در این مقاله خشکسالی هواشناسی (آب و هوایی) منطقه همدان به صورت سالیانه و فصلی با توجه به آمار بارندگی 52 ساله ایستگاه اکباتان و نوژه (1380-1379 و 1329-1328) مورد بررسی قرار گرفت. آزمون صحت و همگنی داده ها به روش ران تست و جرم مضاعف صورت گرفت. سپس فراوانی و شدت خشکسالی بر اساس شش شاخص: آستانه 60 درصد، درصدی از نرمال، استاندارد بارش، انحراف از میانگین، کلاسه بندی دامنه بارش و دهک ها در مقیاس فصلی و سالیانه مطالعه گردید. با توجه به کاهش میزان نزولات جوی، مشخص گردید که خشکسالی در برخی موارد به صورت سالیانه و در برخی موارد نیز بصورت فصلی رخ داده است.

سرخرطومی برگ یونجه (Hypera postica Gyll.) به عنوان مهم ترین آفت یونجه در شرایط ایران مطرح می باشد. تنش های محیطی غیر زنده نظیر کاهش میزان آب و آبیاری، چنانچه با توجیه اقتصادی هزینه و در آمد همراه باشد ممکن است سبب عدم رجحان آفت به تغذیه و کاهش خسارت گردد. برای بررسی چگونگی این مساله، 77 رقم یونجه طی دو سال در شرایط آبیاری معمولی و تنش رطوبتی در مزرعه آزمایش شدند. از طرح کرت های خرد شده در زمان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار استفاده شد. بلوک های اول و دوم هر 10 روز یک بار و بلوک های سوم و چهارم هر 30 روز یک بار آبیاری شدند آلودگی در مزرعه به صورت طبیعی بود. درصد خسارت از طریق نمره دهی طی 4 بار یادداشت برداری انجام شد. ارقام به عنوان فاکتور اصلی و زمان یادداشت برداری به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج تجزیه واریانس تفاوت های بسیار معنی داری از خسارات وارده در زمان های مختلف را نشان داد. معلوم شد که وقتی ارقام یونجه تحت تنش قرار می گیرند، کم تر مورد حمله آفت واقع می شوند. با گذشت یک سال زراعی که سن مزرعه افزایش یافت، میزان خسارت نیز کاهش یافت. توصیه می شود که چین اول یونجه از سال دوم کشت به بعد، از نظر آبیاری تا حدی تحت تاثیر تنش رطوبتی قرار گیرد تا ضمن افزایش مقاومت به صورت مقطعی، از به کار بردن سم خودداری شود و یا مقدار مصرف آن کاهش یابد. با توجه به این که گیاهان در چین اول سال اول کشت یونجه از آنچنان عملکرد زیاد علوفه برخوردار نیستند، این توصیه برای سال دوم کشت یونجه به بعد ارائه می گردد. امکان این که اثر تغییر در فنولوژی با افزایش سن گیاه بتواند به نحوی بر کاهش علاقه آفت به تغذیه و کاستن از میزان خسارت گیاه شود، مساله ای است که نیاز به بررسی و مطالعه بیشتر دارد.

این آزمایش در سال 1381 در ایستگاه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی ارسنجان (فارس) در زمینی با بافت رسی به منظور بررسی تاثیر عناصر ریزمغذی های آهن و روی بر عملکرد و سایر خصوصیات کمی و کیفی آفتابگردان در شرایط آبی با استفاده از کرت های خرد شده در قالب بلوک کامل تصادفی با 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: 1- کود آهن (کلات 138) در دو سطح 0= 1F و20 = 2F کیلوگرم در هکتار 2- کود روی (سولفات آبدار 20%) در دو سطح 0= 1Z و 40 = 2Z کیلوگرم در هکتار 3- ارقام زاریا و های سان 25، که جمعا در 32 کرت به انجام رسیده است. صفات مورد بررسی در این تحقیقات عبارت بودند از: عملکرد دانه ، قطر طبق ، تعداد دانه در طبق ، وزن هزار دانه و قطر و ارتفاع ساقه ، شاخص برداشت و نسبت مغز به پوسته و شاخص سطح برگ و درصد پروتئین دانه و درصد روغن دانه. نتایج بدست آمده حاکی از این است که بین ارقام مختلف تفاوت معنی داری از نظر عملکرد دانه وجود نداشت ولی تیمار کودی بر روی آن موثر بوده است. تیمار 2Z1F با 3851.5 کیلوگرم در هکتار تولید دانه و با 11793 کیلوگرم در هکتار ماده خشک بالاترین میزان عملکرد را داشته است و حداکثر شاخص سطح برگ در هیبرید، های سان 25 در تیمار رکودی 2Z1F بدست آمد. قطر طبق، وزن هزار دانه و قطر ساقه تحت تاثیر تیمار کودی قرار داشتند و درصد پروتئین تحت تاثیر ارقام قرار گرفته اند.

این پژوهش در پی دستیابی به اهداف ذیل شامل بررسی سهم تحقیقات کشاورزی از تولید ناخالص ملی در ایران و جهان، تعیین نسبت فایده به هزینه و نرخ بازده داخلی در تحقیقات ارقام جدید گندم آبی (مهدوی، نیک نژاد، اترک، تجن، الموت، زرین، الوند، داراب 2، مرودشت، کویر، چمران، و شیرودی) بوده که در سال 1379 در بخش تحقیقات غلات به مرحله اجرا درآمد. در این مطالعه جهت ارزیابی میزان کارآیی اقتصادی سرمایه گذاری در تولید ارقام از معیارهای نسبت فایده به هزینه و نرخ بازده داخلی استفاده شده به طوریکه کلیه هزینه ها و درآمدهای سال های مختلف با استفاده از روش های تحلیل فایده- هزینه و نرخ تنزیل 18.5 درصد (بر اساس نرخ بهره سرمایه گذاری بلند مدت بانک ها) به ارزش حال تبدیل و سپس نرخ بازده محاسبه شده است نتایج نشان داد: طبق معیار نسبت فایده به هزینه، با در نظر گرفتن نرخ ارز رسمی و شناور برای همکاری های بین المللی، به ازای یک ریال سرمایه گذاری در تولید ارقام گندم نان مورد مطالعه به ترتیب 25.8 و 22 ریال منافع در برداشته که منافع حاصله به بخش کشاورزی منتقل شده است. مجموعا در قبال 39.3 میلیارد ریال سرمایه گذاری، ارزش حال خالص جایگزینی ارقام جدید گندم نان مورد مطالعه 2401.7 میلیارد ریال محاسبه شده است. با در نظر گرفتن نرخ ارز رسمی و شناور برای همکاری های بین المللی، نرخ بازده سرمایه گذاری در تحقیقات ارقام جدید گندم نان به ترتیب 77.8 و 75.2 درصد محاسبه شده که چون نرخ محاسبه شده بیشتر از هزینه فرصت یا نرخ سود بانکی (18.5 درصد) است لذا انجام فعالیت های مربوطه دارای توجیه اقتصادی بوده است. نرخ بازده سرمایه گذاری در تولید ارقام مختلف گندم نان مورد مطالعه از جمله مهدوی، نیک نژاد، اترک، تجن، الموت، زرین، الوند، داراب2، مرودشت، کویر، چمران و شیرودی به ترتیب 61.7، 55.3، 91.5، 137.3، 68.4، 53.1، 70.2، 35.6، 69.2، 55.5، 192.3 و 159 درصد با در نظر گرفتن نرخ ارز رسمی برای همکاری های بین المللی برآورد شده که چون نرخ محاسبه شده بیشتر از نرخ بهره بانکی (18.5 درصد) است لذا انجام فعالیت های مربوطه اقتصادی بوده است. با در نظر گرفتن نرخ ارز شناور برای همکاری های بین المللی، نرخ بازده سرمایه گذاری در تولید ارقام مختلف گندم نان مورد مطالعه از جمله مهدوی، نیک نژاد، اترک، تجن، الموت، زرین، الوند، داراب2، مرودشت، کویر، چمران و شیرودی به ترتیب 55.2، 50، 83.9، 129.2، 61.4، 48.6، 62.4، 28.5، 68.1، 49.5، 185.9، و 152.7 درصد برآورد شده است.

موضوع شوری خاک و شور شدن اراضی مجاور یکی از معضلات می باشد. بایستی با تدبیر و مدیریت صحیح علمی این روند مهار گردد. اولین گام در این راه شناسایی مناطق شور و تهیه نقشه شوری خاک های کشور است. در این مقاله که نتیجه حاصل از اجرای طرح تحقیقاتی است، با استفاده از روش همبستگی بین داده های ماهواره ای (لندست 1ETM سال 2000 میلادی) و مقادیر عددی شوری خاک، نقشه شوری خاک دشت قزوین در محیط 2CIS تهیه شد. برای انجام این کار تعداد 236 نمونه خاک تجزیه آزمایشگاهی گردید. با توجه به اینکه مقادیر عددی شوری خاک دارای مختصات جغرافیایی نیز بودند، نسبت به تهیه نقشه نقاط شوری خاک اقدام شد. این نقشه با تک تک باندهای لندست ETM قطع داده شد. ارزش درجه روشنایی 3(DNs) متناظر نقاط میدانی بر روی باندهای تصویر ماهواره ای استخراج گردید. وجود همبستگی بالای ارقام رقومی باند 7 تصویر با مقادیر متناظر عددی شوری خاک موجب شد، تا در تهیه نقشه شوری خاک دشت قزوین از داده های رقومی باند7 استفاده گردد. مطابقت طبقات مختلف شوری خاک این نقشه با مشاهدات صحرایی و میزان هدایت الکتریکی نشانگر دقت در تهیه نقشه شوری خاک دشت با استفاده از روش همبستگی است.

به منظور بررسی کشت مخلوط ذرت و آفتابگردان در منطقه جیرفت، آزمایشی در سال 1376 در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات شهرستان جیرفت، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 5 تیمار و 3 تکرار انجام گرفت که تیمارهای مورد آزمایش عبارت بودند از :1M (تک کشتی ذرت)، 2M (75 درصد ذرت + 25 درصد آفتابگردان)، 3M (50 درصد ذرت + 50 درصد آفتابگردان) ، 4M (25 درصد ذرت + 75 درصد آفتابگردان) و 5M (تک کشتی آفتابگردان). گیاهان مذکور با استفاده از روش جایگزینی کاشته شدند. با محاسبه LER (نسبت برابری زمین) ملاحظه گردید که کشت مخلوط این دو گیاه با ترکیب 2M (75 درصد ذرت + 25 درصد آفتابگردان) بیشترین عملکرد علوفه تر، علوفه خشک، عملکرد دانه و میزان کل پروتئین را در منطقه بر داشت. همچنین برای استفاده بهینه از رطوبت خاک ترکیب 2M نسبت به سایر ترکیب ها برتری نشان داد. بنابراین شاید در مجموع برای منطقه این نوع کشت (2M) جهت دستیابی به عملکرد بالا قابل توصیه باشد.

سویا یک منبع ممتاز تامین پروتئین در تغذیه انسان ها و سایر حیوانات به شمار می رود. اسیدهای آمینه حاوی گوگرد (متیونین و سیتئین) در پروتئین های سویا ناچیز است. حدود 70% از پروتئین های سیتوزولی سویا متعلق به پروتئین های گلایسینین و β– کونگلایسینین است. پروتئین های گلایسینین، بیشترین میزان اسیدهای آمینه متیونین و سیستئین (3-4,5%) را دارا می باشند. افزایش مقدار پروتئین های گلایسینین و تغییر نسبت گلایسینین به – کونگلایسینین بر روی ارزش غذایی سویا تاثیر می گذارد. ارزش غذایی سویا توسط افزایش غلظت اسیدهای آمینه حاوی گوگرد افزایش می یابد. کیفیت پروتئین در سویا به طور موثری تحت تاثیر شرایط تغذیه ای به ویژه عناصری مانند فسفر، پتاسیم و ازت قرار دارد. در این پژوهش اثر غلظت های مختلف فسفر و پتاسیم برروی تغییرات کمی و کیفی پروتئین های گلایسینین و β– کونگلایسینین در برگ و کالوس سویا مورد ارزیابی قرار گرفت. تغییرات کمی پروتئین کل با آزمون لوری و تغییرات کیفی با روش SDS-PAGE مطالعه گردید. بالاترین مقدار پروتئین و همچنین بیشترین افزایش زیر واحد اسیدی پروتئین گلایسینین با وزن مولکولی 38 کیلو دالتون در برگ های گیاهان تیمار شده با غلظت های 30 گرم پتاسیم و 0.02 گرم فسفر در هر 100 کیلوگرم خاک و کالوس های حاصل از کشت در محیط های حاوی 30 میلی مولار پتاسیم و 1 میلی مولار فسفر مشاهده شد. زیر واحد اسیدی پروتئین گلایسینین با وزن مولکولی 38 کیلو دالتون دارای متیونین و سیستئین بیشتری نسبت به زیر واحد قلیایی این پروتئین و زیر واحدهای ά ,α ,β و پروتئین β– کونگلایسینین است.

به منظور بررسی اثر دماهای مختلف هوا و منطقه ریشه بر روی رشد و نمو، عملکرد و اجزای عملکرد سه گونه یونجه یکساله، آزمایشی در شرایط کنترل شده در اتاقک رشد در دمای 15.10 ، 20.15 و 25.20 درجه سانتیگراد شب. روز انجام گرفت. در این آزمایش از سه گونه یونجه یکساله ,M.rigidula , M.radiata Medicago polymorpha که با مناطق سرد و معتدله سازگاری دارند استفاده گردید. دمای منطقه ریشه در چهار سطح 5 و10و15و20 درجه سانتیگراد در نظر گرفته شد. آزمایش در قالب طرح فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. گونه ها از لحاظ تولید ماده خشک و اجزای عملکرد تفاوت معنی داری داشته و گونه های M.polymorpha و M.rigidula از نظر تولید ماده خشک و اکثر صفات مورد بررسی برتر بوده و عملکرد بیشتری نسبت به گونه M. radiata نشان دادند. دمای 5 درجه سانتیگراد منطقه ریشه تاثیر قابل توجهی در کاهش عملکرد و اجزای عملکرد گونه های یونجه یکساله مورد مطالعه داشت. افزایش دمای منطقه ریشه موجب افزایش ارتفاع بوته، طول ریشه، میزان ماده خشک ریشه ، ساقه و برگ، اختصاص مواد خشک بیشتری به بخش های هوائی، افزایش تعداد شاخه، گره ساقه و برگ و گسترش سطح برگ در گونه های یونجه یکساله گردید. افزایش دمای هوا تا 25 درجه سانتیگراد تاثیر مثبت و افزایندهای بر رشد و نمو بخش های هوایی گونه های یونجه یکساله مورد مطالعه داشت. دمای 20 درجه سانتیگراد هوا، طول و ماده خشک ریشه را بیش از سایر دماها افزایش داد. بیشترین میزان ماده خشک برگ و ساقه در گونه M.polymorpha در دمای 25 درجه سانتیگراد هوا و 15 درجه سانتیگراد منطقه ریشه مشاهده گردید افزایش ماده خشک برگ و ساقه به دلیل افزایش تعداد شاخه، تعداد و سطح برگ، ارتفاع بوته، طول ریشه و ماده خشک آن در اثر افزایش دمای هوا و خاک بوده است. نتایج نشان داد که در دمای پایین هوا و منطقه ریشه، گونه M.rigidula ماده خشک برگ و ساقه بیشتری نسبت به دو گونه دیگر تولید نمود، که به دلیل تولید تعداد برگ ، سطح برگ، تعداد گره و طول و ماده خشک ریشه بیشتر نسبت به سایر گونه ها در دمای پائین هوا و خاک می باشد و این امر حاکی از مقاومت به سرمای بیشتر این گونه بوده که در دماهای پائین منطقه ریشه قدرت رشد و نمو بهتری از سایر گونه ها داشته است. لذا برای کشت در سیستم لی فارمینگ در مناطق سرد و معتدل و مناطقی که دمای پائین هوا و خاک در اوایل فصل رویش حاکم است مناسب تر می باشد.

به منظور کنترل دما و رطوبت نسبی داخل گلخانه یک سیستم جمع آوری اطلاعات کامپیوتری طراحی و پیاده سازی گردید. سیستم برای انجام آزمایشات گوناگون میدانی داخل یک گلخانه مدل با سطحی به مساحت 8 متر مربع و ارتفاع 2 متر نصب و در شرایط مختلف جوی در ماه آذر سال 1382 در کرج مورد آزمون و ارزیابی قرار گرفت. در یکی از آزمایشات مشاهده گردید که مقادیر مربوط به دمای محیط داخل گلخانه همواره بالاتر از دمای محیط بیرون می باشد. با توجه به اینکه انرژی تابشی خورشید پس از عبور از پوشش شفاف در محیط گلخانه محبوس شده و بتدریج باعث افزایش دمای محیط گلخانه می گردد این روند قابل توجیه بوده و در واقع تایید کننده اثر گلخانه ای است. از طرفی در طول مدت آزمایش نوسانات زیادی در درجه حرارت داخل گلخانه مشاهده گردید. ما این نوسانات را متاثر از شرایط طبیعی محیط شامل تبخیر سطحی درون گلخانه، تابش خورشید، درجه حرارت محیط بیرون و آفتابی و ابری شدن متناوب هوا در حین آزمایش تفسیر می کنیم. نوسانات مشهودی در تغییر رطوبت نسبی داخل گلخانه مشاهده نگردید اما با فعال شدن سیستم کنترل خودکار در دقایق آخری آزمایش این رطوبت نسبی روندی نزولی به خود گرفت. از طرفی سنسور دمای نصب شده نزدیک به نواحی مجاور پوشش گلخانه از آهنگ افزایش سریع تری برخوردار بود تا سنسوری که در مجاور گیاه قرار داده شده بود. این امر ناشی از تاثیر بیشتر انرژی تابشی خورشید بر گرمایش گلخانه در مجاورت پوشش می باشد.

سیر یکی از محصولات مهم زراعی و صادراتی استان همدان به شمار می آید. سهم این استان از کل تولید سیر کشور 62 درصد است. همچنین 25 درصد از کل سطح زیر کشت به این منطقه اختصاص دارد. مزیت نسبی و کیفیت بالای سیر باعث شده که این محصول جایگاه خاصی در اقتصاد کشاورزی این منطقه داشته باشد. هدف از انجام این پژوهش مقایسه کارایی فنی کشاورزان سیر کار و تعیین عوامل تاثیر گذار بر عدم کارائی آنان می باشد. برای این منظور به روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای از میان روستاهای سیر کار شهرستان همدان و بهار 15 روستا انتخاب و از طریق پرسشنامه داده های مورد نیاز از 148 نفر بهره بردار در سال زراعی 81-1380 جمع آوری شده است. برای رسیدن به اهداف طرح با استفاده از تابع تولید متعالی 1(ترانسندنتال) و تخمین سیستمی، تابع تولید مرزی و عدم کارایی به طور همزمان برآورد شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که متوسط کارایی فنی بهره برداران این محصول 74 درصد می باشد. اختلاف کارایی فنی بهترین زارع و سایر کشاورزان نشان می دهد که پتانسیل افزایش تولید در حدود 25 درصد امکان پذیر می باشد. بنابراین می توان بدون تغییر عمده در سطح فنآوری و منابع به کار رفته و صرفا از طریق افزایش کارایی فنی کشاورزان تولید را به مقدار زیادی افزایش داد. از عوامل تاثیر گذار بر عدم کارایی سطح تحصیلات، مالکیت زمین، تعداد قطعات، تجربه کشاورز، سطح زیر کشت، سن و شغل اصلی بهره بردار می باشد.

در بررسی و نقد و نظر پیرامون عملکرد سازمان ترویج کشورهای در حال توسعه و از جمله ایران صاحب نظران و کارگزاران ترویج عوامل متعددی را به عنوان علل ناکامی های ترویج برشمرده اند، که از جمله می توان به ساختار سازمانی آن اشاره نمود. در واقع بسیاری معتقدند کامیابی ها و ناکامی های ترویج را باید در ساختار سازمانی جستجو نمود. هدف کلی تحقیق حاضر، یافتن الزامات (عوامل) نوین طراحی ساختار سازمانی ترویج کشاورزی می باشد. پژوهش حاضر، از نوع تحلیلی – حل مساله می باشد. بنابراین این پژوهش کاربردی نیز محسوب می گردد. جامعه آماری این پژوهش، دربرگیرنده مدیران ستادی و استانی ترویج وزارت جهاد کشاورزی، مدیران سایر واحدهای ترویجی وزارت جهاد کشاورزی ، کارشناسان ارشد ستادی و استانی معاونت ترویج، تصمیم گیران در خصوص تصویب ساختار ترویج، و اعضای هیات علمی گروه های ترویج دانشگاه ها با تحصیلات و سوابق ترویجی می باشد. پس از انجام پیش آزمون و پیش برآورد واریانس جامعه، برای محاسبه حجم نمونه از فرمول کوکران، استفاده شده است. برای گردآوری اطلاعات در مرحله میدانی این پژوهش از پرسشنامه به عنوان ابزار اصلی گردآوری اطلاعات استفاده شد. نظر پاسخگویان در مورد الزامات ساختار سازمانی ترویج کشاورزی ایران، متغیر اصلی پژوهش حاضر به شمار می آید. همچنین ویژگی های فردی افراد پاسخگو به عنوان دیگر متغیرهای این پژوهش محسوب می شود که شامل سن، مدرک، سابقه کار، رشته تحصیلی، موقعیت شغلی و محل اشتغال افراد می باشد. برا ی بررسی نتایج مطالعه از آزمون های من وایتنی یو ، کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. بر اساس نتیجه حاصل از آزمون های آماری و تحلیل عاملی ، مجموعا 17 عامل شناسایی شده است که درصد تجمعی واریانس برای 17 عامل استخراج شده برابر 10.74 درصد می باشد. مهمترین عوامل در مدل میدانی تحقیق شامل الزامات زمینه ای (حمایتی) با 16 درصد واریانس، انعطاف و تناسب با 11.7 درصد، مشارکت با 5.8 درصد، توسعه انسانی با 4.7 درصد و تکنولوژی خاص با 4.2 واریانس می باشند.

یکی از موثرترین راه های ایجاد گیاهان مقاوم به علفکش گلایفوسیت، دستورزی ژن کد کننده آنزیم EPSPS، به منظور کاهش میل ترکیبی گلایفوسیت به این آنزیم می باشد. در این تحقیق یکی از کلیدی ترین نقاط اتصال آنزیم EPSPS که اسید آمینه گلایسین شماره 96 است، مورد توجه قرار گرفت. با ایجاد یک جهش نقطه ای به روش طراحی پرایمر ویژه و واکنش PCR، کد ژنتیکی اسید آمینه فوق به اسید آمینه آلانین تبدیل گردید. ژن دست ورزی شده، در داخل پلاسمیدهای کلونینگ 18pUC و بیانی گیاهی pBI121 کلون شد. آنالیزهای مولکولی لازم برای اثبات حضور ژن در پلاسمیدها و تعیین جهت مناسب آنها انجام گرفت. پلاسمید pBI121 حامل ژن مورد نظر، از طریق باکتری Agrobacterium tumefaciens سویه 4404LBA به گیاه کلزا رقم 91-7045-PF  منتقل گردید. از انتهای بریده شده دنباله کوتیلدون، به عنوان بافت هدف جهت انتقال ژن استفاده گردید. برای ارزیابی اولیه تراریختی گیاه از مقاومت گیاهان به کانامایسین استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که درصد باززایی نوساقه و درصد تراریختی گیاهچه به ترتیب 73 و 30 درصد بود. آنالیزهای مولکولی و ارزیابی مقاومت به این علف کش در دست انجام است.