پژوهش و سازندگی
سال:1383 | دوره:17 | شماره:2 (پی آیند 63) در امور دام و آبزیان |تعداد مقالات:20

این بررسی به منظور شناخت ساختار سنی جمعیت ماهی هامور معمولی Epinephelus coioides در آبهای ساحلی استان خوزستان اجرا شد. تعداد 624 عدد ماهی در سال 1380 جمع آوری گردید که از این تعداد سنگ گوش 450 نمونه جهت برش و تهیه مقطع از سنگ گوش استخراج و 425 نمونه از آن به روش برش سنگ گوش تعیین سن شدند. توزیع فراوانی نسبی مقاطع سنگ گوشهای دارای حاشیه مات و شفاف نشان داد که هر حلقه رشد مات یک بار در سال از آبان تا شهریور تشکیل می شود. به نظر می رسد تشکیل آنها تحت تاثیر تغییرات دما و تغییرات دوره های نوری رخ می دهد.رابطه طول و سن ماهی بر اساس الگوی وون برتالانفی (Bertalanffy-Von) و به روش کمترین مجذورها محاسبه وبه شرح زیر به دست آمد: L (t) =122.27* (1-e -0.146 (t+0.482)) روابط طول و سن ماهی به تفکیک جنس محاسبه شده است. روابط طول و وزن ماهی بر اساس مدل نمایی و رابطه طول کل و طول وزن وطول استاندارد بر پایه مدل خط مستقیم محاسبه شد. روابط طول و وزن سنگ گوش با سن و طول محاسبه گردید. بیشترین همبستگی بین وزن سنگ گوش با سن ماهی (R2 = 0.876) حاصل شد.

قارچ خوراکی یکی از فرآورده های کشاورزی است که دارای ارزش غذایی قابل توجهی بوده ولی قابلیت فسادپذیری آن نیز بالا می باشد در نتیجه زمان نگهداری آن بسیار محدود می گردد. در این تحقیق برای افزایش زمان ماندگاری قارچ خواراکی دکمه ای A.bisporus به روش هوای داغ با استفاده از تیمارهای شیمیایی و حرارتی (بلانچینگ) خشک گردید. محصول نهایی از نظر رنگ، درصد و نسبت جذب مجدد آب و میزان آلودگی میکروبی مورد ارزیابی و قیاس قرار گرفت. تاثیر عوامل و شرایط ذیل بر کیفیت محصول نهایی مورد ارزیابی قرار گرفت؛ اعمال تیمارهای مختلف شیمیایی (هیپوکلریت کلسیم، اسیدسیتریک، متابی سولفیت سدیم،(M.B.S)، EDTA و استفاده توام M.B.S با هر یک از مواد فوق، انجام تیمار حرارتی (بلانچینگ آبی و بخاری)، تاثیر شرایط پرورش در کشت و صنعت، سویه های مختلف قارچ A.bisporus، تعداد برداشت یا چین قارچ و زمان مناسب فرآیند (از هنگام برداشت قارچ تا قبل از فرآیند). نتایج تجزیه آماری نشان می دهد که تیمارهای مختلف و سطوح آنها معنی دار می باشد (p<0.0001). تیمار کلر در حد 50 ppm بار میکروبی محصول را کاهش داده است. اسیدسیتریک در تمام سطوح بر رنگ محصول تاثیر مثبت و معنی دار نسبت به شاهد داشته و میزان آلودگی در 500 ppm و 600 کمتر از شاهد بود. متابی سولفیت سدیم در مقدار 400 ppm و 500، رنگ را بهبود بخشیده در صورتی که EDTA بر رنگ تاثیری نداشته است و بهترین رنگ در مصرف توام آن با M.B.S بدست آمده و استفاده توام M.B.S با کلر در کاهش آلودگی محصول موثر بوده است ترکیب M.B.S با اسیدسیتریک ایجاد رنگ زرد لیمویی نموده که با افزایش مقدار اسید بر میزان زردی افزوده گردیده است. عمل بلانچینگ باعث تیرگی رنگ محصول شده درصد و نسبت جذب مجدد آب و میزان پروتیین نمونه های بلانچ شده به طور محسوس کمتر از شاهد بوده است. عملیات بلانچینگ در کاهش بار میکروبی تاثیر قابل توجهی داشته است. نتایج بلانچینگ آبی و بخاری تقریبا مشابه به هم عمل کرده است. شرایط پرورش در کشت و صنعت های مختلف، تاثیر بسیار مهمی بر کیفیت نهایی قارچ خشک شده داشته است. سویه های مختلف قارچ (A5،413،X1،U3،(U1 A.bisporus در شرایط پرورش یکسان تا حدودی بر رنگ و بافت محصول تاثیر گذاشته ولی از نظر آلودگی میکروبی اختلاف معنی دار مشاهد ه نشده و بهترین رنگ قارچ خشک شده از برداشت 1-2 بوده که با افزایش تعداد برداشت به تیرگی رنگ محصول افزوده می شود. نتایج تحقیق نشان می دهد در صورتی که قارچ تازه بلافاصله پس از برداشت تبدیل گردد. از نظر ظاهر و رنگ کیفیت مناسبی نداشته است وبهترین رنگ با درصد و نسبت جذب مجدد آب از قارچ به دست آمده که پس از 96،72،48 ساعت بعد از برداشت تحت فرآیند قرار گرفته است.

این تحقیق با هدف مشخص نمودن میزان عفونت پایدار پستی ویروسی در گاوداری های اطراف تهران به روش های الایزای تسخیری و ایمونوفلئورسنت مستقیم روی 375 نمونه بافی کوت مربوط به گاوهای سن سه ماه به بالا در فاصله زمانی پاییز 1380 تا تابستان سال 1381 انجام گرفت. نتایج حاصل از آزمون های فوق الذکر نشان می دهد که از بین 375 نمونه آزمایش شده به روش الایزای تسخیری تعداد 19 نمونه مثبت و 356 نمونه منفی مشاهده گردیده اند که میزان آلودگی برابر %7.4 برآورد می گردد، در حالی که نتایج حاصل از آزمون FA انجام گرفته بر روی همین نمونه ها هم حاکی از پاسخ مثبت در 21 مورد بود که میزان آلودگی با توسل به روش FA معادل %8.2 محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل حاکی از عدم وجود اختلاف معنی دار در پاسخ های حاصل از این دو آزمون در تشخیص آلودگی های پستی ویروسی می باشد. از بین 375 نمونه آزمایش شده تعداد 324 نمونه مربوط به گاوهای ماده و 33 مورد نر بودند که میزان آلودگی در جمعیت ماده ها در آزمون الیزا برابر %4.6 و در آزمون FA برابر %5.5 و در جمعیت نرها در هر دو آزمون برابر %9.01 برآورد می گردد که تجزیه و تحلیل آماری حاکی از وجود اختلاف معنی دار آماری بین این دو گروه می باشد. تشخیص این سطح از آلودگی نشانگر درگیری وسیع گاوها در سطح مملکت و خود زنگ خطری جدی جهت انجام هر چه سریعتر برنامه های مشخص مبارزه با این بیماری در سطح مملکت است.

هدف از این مطالعه تعیین نقش شغال زرد طلایی و گوسفند در چرخه Echinococcus granulous در استان ایلام و همچنین تعیین وضعیت آلودگی دامهای ذبح شده در کشتارگاههای استان به کیست هیداتیک بوده است. علاوه بر این، میزان باروری کیستهای جداشده از دامها و اندام های مختلف آنها و همچنین میزان زنده بودن پروتواسکولکس کیست ها بر حسب نوع دام و اندامهای مختلف آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. به طور کلی از مجموع 75 قلاده شغال زرد، فقط یک قلاده (%1.33) به E.granulosus آلوده یافت شد. در کشتارگاههای شهر ایلام، ایوان، مهران، شیروان و چرداول استان ایلام، از مجموع 2111 راس گوسفند تحت مطالعه %22.97 ، از مجموع 1001 راس بز، %7.19 و از مجموع 541 راس گاو %33.83 به کیست هیداتیک آلوده بوده اند. در گوسفندان آلوده، %56.7 آلودگی در ریه ها، %14.33 در کبد و %29.07 به صورت آلودگی توام و در بزهای آلوده، %59.72 آلودگی در ریه ها، %22.22 در کبدها، %18.06 به صورت آلودگی توام و در گاوهای آلوده، %45.90 آلودگی در ریه ها و %18.03 در کبدها و %36.08 به صورت آلودگی توام بوده است. %21.15 کیستهای گوسفندی و %2.56 کیستهای گاوی بارور بوده ومیانگین درصد زنده بودن پروتواسکولکس ها در کیستهای بارور ریه گوسفندان %74.38 و کبد گوسفندان %72 بوده است.

این مطالعه از بهار سال 1380 تا بهار سال 1381 در روستاهای اطراف شهرستان اشنویه (استان آذربایجان غربی) بر روی 400 راس گاو، 185 راس گاومیش و 350 راس گوسفند انجام شد. تعداد کنه سخت به هر راس گاو 5 عدد، گوساله 3 - 4 عدد گاومیش 4 – 5 عدد، گوساله گاومیش 2 - 3 عدد و گوسفند 1 – 2 عدد بود. بیشترین میزان آلودگی کنه سخت در ناحیه کشاله ران و غدد پستانی گاو (%52.24)، گاو میش (%52.63)، گوسفند (%55.15) و کمترین میزان آلودگی در ناحیه سر (گوش و گردن) گاو (%1.69)، گاومیش (%1.32)، و گوسفند (%1.21) ) مشاهد ه گردید. با توجه به رده سنی و جنس دام های ردیاب، بیشترین میزان آلودگی کنه سخت در گاو ماده بالغ (%60.77)، گوساله گاومیش ماده (%46.66) و میش (%54.90) بود، در حالیکه کمترین میزان آلودگی کنه ایکسودیده در گاو و گوساله نر (%20) ، گوساله گاومیش نر (%16.66) و قوچ (%26.31) دیده شد.میزان شیوع آلودگی با کنه های سخت (ایکسودیده) در گاو، گاومیش و گوسفند به ترتیب %41.08، %44.5 و %47.14 بود. در بررسی آزمایشگاهی، در گاو گونه های (%16) H.asiaticum asiaticum،(%5.33) H.anatolicum anatolicum، (%4) H.marginatum، (%4) H.anatolicum excavatum، (%13.33) H.dromedary، (%4) Rhipicephalts bursa در گاو میش،گونه های (%14.28) H.asiaticum asiaticum،(14.28) H.dromedary، (%5.71) H.anatolicum anatolicum، (%2.85) H.anatolicum excavatum، (%2.85) H.marginatum، (%4.28) R.bursa؛ گوسفند گونه های (%1.81) H.asiaticum asiaticum، (%23.63) R.bursa، (%1.81) Haemaphysalis inermis، (%25.45) Dermacentor marginatus، (%1.81) D.silviarum، (%1.81) Boophilus annulatus، شناسایی شدند. در این منطقه از کشور، آلودگی فعال نشخوار کنندگان با کنه سخت عمدتا در فصل بهار، تابستان و اوایل پاییز دیده شد.

به منظور بررسی تاثیر پیراسنجه های فیزیکی و شیمیایی بر روی پرورش میگو از یک سو و بررسی تاثیر زمان بر این پیراسنجه ها از سوی دیگر، تعداد 112 نمونه آب از 7 استخر پرورش میگو (واقع در خلیج گواتر استان سیستان و بلوچستان) طی یک دوره 4 ماهه در سال 1381 مورد آنالیز و بررسی قرار گرفتند. اعداد حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردیدند. نتایج حاصل از آنالیز همبستگی وجود ارتباط مثبت معنی داری را بین درجه حرارت و شوری با وزن زنده و وجود همبستگی منفی معنی داری را بین شفافیت، PH و میزان سیلیکات با وزن موجود زنده تایید می کند. همچنین نتایج حاصل از آنالیز واریانس در خصوص ارزیابی تاثیر زمان بر روی پیراسنجه های فیزیکی، حاکی از معنی دار بودن تغییرات درجه حرارت، شوری، شفافیت و PH در استخرهای پرورشی با احتمال %99 (در سطح %1) می باشد. این در حالی است که تغیرات اکسیژن محلول و پیراسنجه های شیمیایی در هر یک از زمانها با میانگین کل تفاوت معنی داری ندارد.

از سواحل گسترده شمال خلیج فارس و دریای عمان (سواحل جنوبی ایران) مناطق وسیعی توسط لاکپشت ها ی دریایی جهت لانه سازی مورد استفاده قرار می گیرد و در آبهای ساحلی این مناطق آبزیان مذکور به وفور مشاهده می شوند، براساس مطالعات انجام شده توسط سازمان خواروبار و کشاورزی سازمان ملل (F.A.D) تعداد گونه های مشاهده شده لاکپشتهای دریایی در منطقه فوق پنج گونه گزارش گردیده است که به شرح زیر می باشد:1- لاکپشت سیز (Green turtle)   Chelonia mydas 2- لاکپشت سرخ(Loggerhead turtle)  Caretta caretta3- لاکپشت عقابی Eretmochelys imbricata (Hawksbill turtle)4- لاکپشت زیتونی (Oliveridlely turtle) Lipoidochelys olivacea5- لاکپشت پشت چرمی(Leatherback turtle)  Dermochelys coriaceaبا توجه به اینکه به نظر می رسید پراکنش گونه ها در طرفین خلیج فارس و دریای عمان متفاوت نمی باشد لذا در این تحقیق براساس عملیات میدانی و شواهد و آثار موجود در منطقه، پراکنش لاکپشت های دریایی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در سواحل جنوبی ایران بیش از 50 زیستگاه اصلی برای لاکپشت های دریایی وجود دارد که محل چرا، جفت گیری و تخمگذاری آنها می باشد. براساس نتایج این بررسی لاکپشت سبز و عقابی وفور بیشتری نسبت به سایر گونه ها در سواحل جنوبی ایران داشتند.

خصوصیات تشریحی و بافت شناسی مراحل بلوغ جنسی (ماکروسکوپی، میکروسکوپی) طول چنگالی، وزن، وزن تخمدان و قطر تخمک در چهار مرحله رسیدگی جنسی کیلکای معمولی (Clupeonella delicatula) مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق از فروردین تا مردادماه 1379 در منطقه صید تجاری بابلسر که آبهای ساری تا محمودآباد را در برمی گیرد. در مجموع 557 قطعه ماهی کیلکای معمولی (Clupeonella delicatula) مطالعه شدند. نتایج بیانگر آن است که در ترکیب صید کیلکای معمولی به وسیله تور قیفی لامپ دار در منطقه مذکور چهار مرحله جنسی قابل مشاهده می باشد. برای هر یک از مراحل تخمدانی ویژگیهای تشریحی (ماکروسکوپی) خاص وجود دارد پس می توان در عمل بدون نیار به مقاطع بافت شناسی، مراحل رسیدگی جنسی را با اطمینان کافی تشخیص داد. با توجه به یافت نشدن مراحل 5 و 6 در میان نمونه ها می توان احتمال عدم واکنش مثبت به نور مصنوعی درمراحل 5 و 6 رسیدگی کیلکای معمولی را مطرح نمود. در میان ماهیانی که تعیین مرحله تخمدانی آنها انجام شد %2.28 در مرحله %74.9، 1 در مرحله %18.46، 2 در مرحله 3 و %4.36 در مرحله 4 تخمدانی بودند. میانگین طول چنگالی در مراحل 1 تا 4 به ترتیب 88.43، 88.38، 83.56، 69.82 میلی متر و میانگین وزن به ترتیب 4.77، 4.18، 2.2 و 5.06 گرم محاسبه شد. اختلاف هر دو شاخص بین مراحل 2، 1 و 3 معنی دار بود (P<0.05). مقایسه میانگین های وزن تخمدان و قطر تخمک در مراحل 3، 2 و 4 اختلاف معنی دار نشان دادند.

به منظور تعیین سطح مطلوب پروتیین وانرژی جیره های غذایی و تاثیر آن بر میزان خوارک مصرفی، افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی، درصد و ترکیب لاشه در گوساله های نر گاومیش تعداد 45 راس گوساله نر از شیر گرفته شده (با میانگین وزنی 124±28 کیلوگرم) در قالب طرح کاملا تصادفی در 9 تیمار (پروتیین خام در سه سطح 11.6، 10.8 و 13 درصد و انرژی قابل متابولیسم در سه سطح 2.3 ،2.02 و 2.57 مگاکالری در هر کیلوگرم ماده خشک) و 5 تکرار در هر تیمار به مدت یک سال پروارشدند. در طول دوره پروار خوارک مصرفی روزانه به صورت کاملا مخلوط در سه نوبت و تا حد اشتها به طور انفرادی در اختیار گوساله ها قرارگرفت. میزان خوراک مصرفی روزانه ثبت شد. دام ها هر 14 روز یک بار پس از 12 ساعت محرومیت از غذا توزین شدند. در پایان دوره تعداد 18 راس از گوساله ها (2 راس از هر تیمار) پس از 12 ساعت محرومیت از غذا توزین و ذبح شدند. گوشت، استخوان و چربی قابل تفکیک نصف لاشه ها (لاشه سمت چپ) بعد از 24 ساعت نگهداری در دمای 5 درجه سانتیگراد، جدا و توزین شدند. نتایج به دست آمده در کل دوره پروار نشان داد که جیره های غذایی اثر معنی داری بر خوراک مصرفی (P<0.01)، ضریب تبدیل غذایی و میزان چربی داخلی (P>0.05) داشته ولی تاثیر آن بر افزایش وزن روزانه، بازده لاشه، درصد گوشت لخم، درصد استخوان و درصد چربی لاشه معنی دار نبوده است. جیره حاوی انرژی حداکثر (2.57 مگاکالری در کیلوگرم ماده خشک) و پروتیین متوسط (11.6 در صد در ماده خشک) به علت داشتن بازده غذایی مطلوب (8.57±1.2)، سرعت رشد بالا (750±110 گرم در روز)، بازده لاشه مطلوب (49.4±1.4 در صد) و پایین بودن هزینه تولید هر کیلوگرم وزن زنده و گوشت نسبت به سایر تیمارها، می تواند جهت استفاده توسط بهره برداران معرفی شود.

استفاده از نمکهای سدیم و پتاسیم نیتریت از قدیم الایام به عنوان یک ماده نگهدارنده و تثبیت کننده رنگ در فرآورده های گوشتی متداول است. با توجه به خطراتی که مقادیر بالای این عناصر شیمیایی متوجه انسان می سازد که از آن جمله می توان به ایجاد مسمومیت و سرطان زایی ناشی از نیتروزامین ها اشاره نمود، به همین دلیل به نظر می آید که کنترل میزان استفاده از این مواد نگهدارند ه در فرآورده های گوشتی دارای اهمیت فوق العاده است. لذا هدف از این مطالعه تعیین میزان باقیمانده نیتریت در انواع فرآورده های گوشتی عرضه شده در تهران به منظور ارزیابی رعایت استانداردهای مربوط به حدود مجاز این ماده افزودنی در کشور است. از نظر آماری این مطالعه به صورت یک مطالعه توصیفی - تحلیلی بر مبنای نمونه گیری اتفاقی انجام گرفته و درآن تعداد 118 نمونه از انواع فراورده های گوشتی (کالباس و سوسیس) تولید شده توسط کارخانه های مختلف در سطح کشور به طور اتفاقی انتخاب و نمونه های مذکور از نظر شاخص میزان باقیمانده نیتریت مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل آماری در مورد شاخص نیتریت، ابتدا میانگین حسابی و خطای معیار داده های بدست آمده از هر کارخانه و محصولی محاسبه شده و با استفاده از روش آنالیز واریانس یک طرفه به منظور یافتن اختلاف احتمالی بین کارخانه های مختلف و محصوات مختلف داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد که میزان باقیمانده نیتریت فراورده های مختلف (انواع سوسیس و کالباس) دارای محدوده 1-81 ppm بوده و براساس آنالیز واریانس یک طرفه اختلاف بین مقدار باقیمانده نیتریت مربوط به فراورده های گوشتی با در صد گوشت مختلف معنی دار نبوده است. ضمنا براساس آزمون فوق الذکر متوسط میزان باقیماند ه نیتریت در سوسیس و کالباس تفاوت معنی داری با یکدیگر ندارند. با توجه به مطالعه انجام شده میزان باقیمانده نیتریت در مواردی بالاتر از حد مجاز پذیرفته شده (60 ppm) می باشد (7.7 درصد)، لذا رعایت استاندارد های مربوطه، اندازه گیری و کنترل مرتب این ماده افزودنی در فراورده های گوشتی توصیه می شود.

در میان ماهیان استخوانی سواحل ایرانی دریای خزر ماهی سفید از جایگاه برتری برخوردار بوده و هر ساله میلیونها بچه ماهی حاصل از تکثیر مصنوعی به دریا رها سازی می گردد، این بررسی جهت تغذیه لاروهای تکثیر یافته با روتیفر Brachionus plicatilis و مقایسه آن با غذای کنسانتره متداول در کارگاههای تکثیر و پرورش از ابتدای دوره لاروی انجام شد. آزمایشات در آغاز با 2 تیمار (غذای روتیفر و کنسانتره) و هر تیمار در 3 تکرار با 1100 عدد لارو 5 میلی گرمی در هر یک از تکرارها انجام شد. نتایج نشان داد که 27.5 از لاروهایی که با غذای کنسانتره تغذیه می شدند پس از 26 روز از شروع آزمایشات تلف شدند و بعد از 40 روز میزان تلفات به 46.6 در صد رسید. میزان تلفات در لاروهایی که با روتیفر شده بودند پس از سی روز 6.6 در صد و پایان 40 روز به 7 در صد رسید یعنی فقط 0.4 در صد در طی 10 روز تلفات داشت. میانگین وزن و طول ماهیان پس از 26 روز در تغذیه با روتیفر به ترتیب 140 میلی گرم و 24.5 میلی متر و در تغذیه با غذای کنستانتره 26 میلی گرم و 12.5 میلیمتر برآورد گردید. میانگین وزن و طول لاروها در استخرهای مورد استفاده برای پرورش لارو (دامپروری سپید رود) به ترتیب 180 میلی گرم و 27 میلی متر بود. نتایج در پایان 40 روز نشان داد که میانگین وزن و طول ماهیانی که با روتیفر تغذیه شده بودند به 440 میلی گرم و طول 31.36 میلی متر و در تغذیه با غذای کنسانتره به 17.2 میلی گرم و 14.75 میلی متر رسید. این ارقام درمقایسه با میانگین وزن و طول لاروها در استخرها ی طبیعی دامپروری سپید رود که به ترتیب 342.8 میلی گرم و 30 میلی متر بود، نشان می دهد که تغذیه با روتیفر منجر به رشد بیشتری شده است. ماهیانی که با روتیفر تغذیه شده بودند از نظر بقا بالاتر بوده و فعالتر از ماهیانی بودند که از غذای کنسانتره در تغذیه آنها استفاده شده بود.

کریپتوسپوریدیوم یک انگل کوچک تک یاخته ای است که در سلولهای پوششی دستگاه تنفس، گوارش و ادراری مهره داران رشد و تکثیر می یابد. در این مطالعه با استفاده از میکروسکوپ الکترونی Scanning Electron Microscopy (SEM) نای و بورس فابریسیوس در جوجه هایی که به صورت تجربی به گونه C.baileyi آلوده شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفت نمونه های مقاطع بافتی از مخاط نای و بورس با استفاده از گلوترآلدهید %3 پایدار و در بافر فسفات شستشو گردید. پایدارسازی با استتفاده از تتراکسید اسمیوم انجام، و مرحله شستشو تکرار و سپس در اتانول آبگیری صورت گرفت. با استفاده از روش تغییر یافته CPD، نمونه ها خشک و سپس با کربن پوشش داده شده و نهایتا با استفاده از SEM مورد مطالعه قرار گرفت. کلیه سطوح مخاطی بورس به دلیل آلودگی انگلی پوشیده بود ولی در نای تراکم انگل به میزان کمتری مشاهده گردید. سیستم موکوسیلیاری در نای قابل مشاهد نبود.

در این مطالعه تعداد 120 نمونه از سه نوع همبرگر تجاری با درصد گوشت 70، 60، 40 که توسط چهار کارخانه عمده این نوع فرآورده ها تولید و به بازار مصرف فرستاده شده بودند از نظر میزان اسید آمینه هیدروکسی پرولین، کلاژن و نسبت کلاژن به پروتیین مورد ارزیابی قرار گرفتند. براساس نتایج حاصله میانگین هیدروکسی پرولین، کلاژن و نسبت کلاژن به پروتیین به ترتیب در مورد همبرگر معمولی با گوشت 40 درصد 22.4±1.26 ،2.43±0.14 ،0.30±0.02، همبرگر ممتاز با گوشت 60 درصد21.1±1.29 ،2.56±0.15، 0.33±0.02 و تاپ برگر با گوشت 70 درصد3.06±0.0 ،0.38±0.02 و 23.7±0.98 بوده است.براساس داده های بدست آمده و مقایسه آنها با اطلاعات موجود میتوان نتیجه گیری نمود که در نمونه های تجارتی همبرگرهای ایرانی حدود مجاز حداقل در دوران این مطالعه توسط کارخانه های تولید همبرگر چندان رعایت نمی شود.

امروزه فلز تیتانیوم به خاطر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاص (سبک، محکم و غیر قابل فرسایش) کاربرد زیادی در دندانپزشکی، ارتوپدی و جراحی فک و صورت دارد به همین علت مطالعات زیادی بر روی این فلز انجام گرفته است تا بتوان راهی پیدا کرد که فلز کارگزاری شده در بافت استخوان بیشترین استحکام و چسبندگی را به بافت استخوان پیدا کند به همین علت لازم است که شرایط مشابه بدن (استخوان) را برا ی این فلز فراهم کرده و مکانیسم ساخته شدن رشته کلاژن را بر روی فلز تیتانیوم بررسی کنیم، یکی از این مطالعات کشت سلولهای استئوبلاست به روی فلز تیتانیوم در شرایط آزمایشگاهی و مطالعه چگونگی ساخته شدن رشته های کلاژن بر روی آنها می باشد. در این تحقیق به مطالعه کشت سلولها ی استئوبلاست (بعنوان سلولهای تولید کننده رشته کلاژن) به روی فلز تیتانیوم پرداختیم و روند ساخته شدن رشته های کلاژن و چگونگی اتصال آنرا به وسیله میکروسکوپ الکترونی اسکنینگ بررسی کردیم. ابتدا 120 قطعه فلز تیتانیوم تهیه شد و به 2 گروه مساوی تقسیم گردید (شاهد و تحت آزمایش) بعد از صیقل دادن سطح تیتانیوم آنها را استریل کرده و تنها در گروه تحت آزمایش رسوب کلسیم بر روی آنها پوشانده شد، سپس سلولهای استئوبلاست استخوان خرگوش (MCM3T3-E1) در شرایط استریل به روی این فلز کشت داده و با قرار دادن آنها در انکوباتور CO2 دار شرایط لازم جهت تزاید و تشکیل رشته های کلاژن برای سلولها فراهم گردید، در روزهای 7، 5، 3، 2، 1 و 15 فلزهای تیتانیوم هر دو گروه از انکوباتور خارج شده و با چسبهای کاغذی سلولها از سطح فلز جدا شد سپس سطح فلز با لایه نازکی از فلز طلا (به وسیله دستگاه Gold coating) پوشانده شد و با میکروسکوپ الکترونی اسکنینگ بررسی گردید، نتایج نشان داد که سلولها به خوبی در محیط کشت رشد کردند و این سلولها از روز 3 بعد از کشت رشته ها ی کلاژن را تولید می کردند که در گروه تحت آزمایش این رشته ها به سختی به محل رسوبات کلسیم متصل می شدند (ساختمان لنگری) اما در گروه شاهد که تیتانیوم فاقد رسوب کلسیم بود رشته های کلاژن به فلز متصل نمی شدند. با افزایش زمان کشت به علت افزایش میزان تولید کلاژن چسبندگی زیاد آنها به فلز، جدا کردن سلولها از سطح فلز تیتانیوم در روز 7 و 15 امکان پذیر نبود که علت آن افزایش سطح اتصال سلولها با رشته های کلاژن و سطح فلز تیتانیوم می باشد، پس نتیجه می گیریم که استفاد ه از رسوبات کلسیم به همراه فلز تیتانیوم به میزان زیادی در ایجاد چسبندگی مابین رشته های کلاژن و فلز تیتانیوم نقش دارد و می توان با استفاد ه از فلز تیتانیوم به همراه رسوب کلسیم و رشته کلاژن اتصال محکمی ما بین فلز تیتانیوم و بافت استخوان در محل کارگزاری ایجاد کرد.

دراین مطالعه سه روش متفاوت خوراندن آغوز مورد بررسی قرار گرفته تا مناسبترین آنها مشخص شود. در این پژوهش، تعداد 45 راس گوساله نوزاد در سه گروه 15 راسی انتخاب شدند. گوساله های مورد نظر در سه گروه طور ی تقسیم شدند تا از نظر تعداد زایش مادرانشان و نیز ماه تولد تا حد ممکن متوازن باشند. در گروه 1 گوساله ها بعد از تولد به جایگاه انفرادی منتقل شده و آغوز را به میزان 2.5 لیتر هر 12 ساعت یک بار به مدت 48 ساعت توسط بطری پستانکدار دریافت می کردند. گوساله های گروه 2 در کنار مادر ابتدا 2.5 لیتر آغوز توسط بطری پستانکدار دریافت کرده و سپس تا زمان نمونه گیری (48 ساعت بعد از تولد) در کنار مادر باقی می ماندند و تغذیه آنها مستقیما ا ز پستان مادر انجام می شد. در گروه 3 گوساله ها در کنار مادر باقی می ماندند و تنها به آنها کمک می شد تا در کوتاه ترین زمان ممکن تغذیه و اخذ آغوز را از پستان مادر شروع نمایند. 48 ساعت بعد از تولد نمونه خون از ورید و داج اخذ و پس از انتقال به لوله آزمایش بدون ماده ضد انعقاد به آزمایشگاه منتقل می شد. جهت اندازه گیری میزان پروتیین تام سرم خون از روش بیوره و به منظور تعیین مقادیر بتاگلوبولین و گاماگلوبولین سرم خون از روش الکتروفورز استات سلولز استفاده شد. بیشترین میزان پروتیین تام سرم خون و نیز مقادیر بتاگلوبولین و گاماگلوبولین سرم خون در گوساله های گروه 1 اندازه گیری شد. کمترین مقادیر میانگین پروتیین تام، بتاگلوبولین و گاماگلوبولین سرم خون نیز به ترتیب در گروه های 2، 3 و 3 تعیین گردید. آزمون آنالیز واریانس نشان داد که مقادیر پروتیین تام و گاماگلوبولین سرم خون واجد اختلاف معنی دار در بین سه گروه می باشد(P<0.05). نتایج حاصل از آزمون دانکن مشخص کرد که میزان پروتیین تام سرم خون بین گروه های 1 با 2 و نیز 1 با 3 و گاماگلوبولین سرم خون بین گروه های 1 با 3 واجد اختلاف معنی دار می باشند (P<0.05).

به منظور تعیین و معرفی اپی فیتها و چراکنندگان موجود در پرورش جلبک قرمز گراسیلاریا (G.corticata) که در 3 تیمار 1000، 500 و 2000 گرم در متر مربع در حوضچه های فایبرگلاس با ظرفیت 1000 متر مکعب به مدت یکسال از زمستان 1380 لغایت پایان پاییز 1381 پرورش داده شده بود، این تحقیق انجام و اپی فیتها و چراکنندگان در چهار فصل سال مشخص شدند. در این تحقیق که Gracilaria corticata به شکل اتصال بر روی تور در حوضچه های فوق پرورش داده می شد اپی فیتها و جلبک های میکروسکوپی و ماکروسکوپی ناخواسته و همچنین گروهی از چراکنندگان در چهار فصل سال معرفی و تراکم و نوع آنها گزارش گردید، به شکلی که فصلهای زمستان و تابستان حداکثر تراکم و تنوع اپی فیتها و فصل های بهار و پاییز حداقل تراکم اپی فیتها را نشان داد. در فصل زمستان Navicula, Nitzschia, Tahalassiosira، به همراه Enteromorpha و Ulva گروهی از اپی فیتها بودند که در حوضچه های پرورشی وجود داشتند، علاوه بر این Oscillatoria و Peridinium گروههای دیگری از اپی فیتها بودند که در فصل تابستان دیده شد. تراکم و تنوع اپی فیتها در فصلهای بهار و پاییز متفاوت بوده و گروه هایی از Nemertin و Nitzschia (فصل بهار) و Chatoceros (فصل پاییز) را نشان داد. در این بررسی گروهی از چرا کنندگان کوچک مثل Amphipoda، Isopoda و خرچنگهای کوچک و گروهی از کرمها با نام Nemertin و Nereis نیز مشاهده شد که تراکم آنها در فصل زمستان که اپی فیتها تراکم کمتری را دارا بودند بالاتر بود، علاوه بر این در این تحقیق مشخص شد که تراکم بالاتر جلبکهای ذخیره سازی شده (تیمار 3) تراکم و تنوع بیشتری از اپی فیتها را نسبت به دیگر تیمارها داشته است.

آگونیستهای بتا آدرنرژیک باعث افزایش توده پروتیینی و کاهش چربی لاشه گوسفند می شوند. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثرات بتا آگونیست متاپروترنول بر بافت چربی و وضعیت هورمونی میش بود. 45 راس میش مغانی در یک طرح کاملا تصادفی به مدت 3 ماه تحت اثر 5 تیمار قرار گرفتند. در طول مدت سه ماهه آزمایش حیوانات تیمارهای اول تا چهارم با جیره شاهد (12.14 مگاژول بر کیلوگرم ماده خشک) و حیوانات تیمار پنجم با جیره کم انرژی (10.71 مگاژول بر کیلوگرم ماده خشک) تغذیه شدند. ا زشروع ماه دوم تا پایان آزمایش، متاپروترنول در سه سطح 10، 5 و 20 میلی گرم ماده خشک به جیره شاهد تیمارهای دوم تا چهارم اضافه شد. به عنوان شاهد گوسفندان تیمار اول از جیره بدون محرک استفاده کردند. در روزهای 60، 30 و 90 آزمایش، جهت تعیین هورمونهای انسولین و تیروکسین و متابولیتهای تری گلیسرید، کلسترول، HDL و LDL در پلاسما، نمونه خون همه میش ها جمع آوری شد. در پایان آزمایش پس از کشتار حیوانات، نمونه برداری از بافت چربی دنبه نیز انجام شد. متاپروترنول و جیره کم انرژی قطر سلول چربی را کاهش دادند (P<0.01). دوز 5 میلی گرم بر کیلوگرم ماده خشک متاپروترنول میزان انسولین پلاسما را در ماه دوم آزمایش %24 و در ماه سوم %50 کاهش داد (P<0.05). در ماه دوم جیره محتوی 10 میلی گرم بر کیلوگرم ماده خشک متاپروترنول مقدار هورمون T4 پلاسما را افزایش داد (P<0.05). محرک و جیره کم انرژی تغییرات معنی داری در میزان متابولیتهای تری گلیسرید، کلسترول، HDL و LDL بوجود آوردند. نتایج این تحقیق نشان داد که متاپروترنول بر متابولیسم چربی میش مغانی موثر است.