زیست شناسی ایران
سال:1388 | دوره:22 | شماره:1 |تعداد مقالات:23

پنی سیلین آسیلاز (پنی سیلین آمیداز یا (PAC; EC 3.5.1.11 آنزیمی کلیدی است که در تولید صنعتی آنتی بیوتیک های نیمه سنتتیک بتا لاکتام نقش دارد. این آنزیم واکنش تبدیلی پنی سیلین G (بنزیل پنی سیلین) را به 6-APA و PAA از طریق هیدرولیز زنجیر آسیل جانبی کاتالیز می کند. نکته حایز اهمیت در مورد این آنزیم انجام واکنش به صورت دوطرفه با دو ویژگی هیدرولازی و ترنسفرازی است. این تحقیق با هدف کلون و بیان ژن پنی سیلین G آسیلاز از باکتری A.viscosus در E.coli به منظور رسیدن به افزایش سطح بیان انجام گردید. پس از تکثیر ژن pac از ژنوم A.viscosus، محصول PCR در وکتور بیانی pET-26b(+) طوری کلون شد که (6xHis tag) موجود در انتهای MCS نیز بیان شود. بعد از تعیین توالی سکانس کلون شده، کلونهای مثبت بر اساس ایجاد هاله در سلولهای Serratia marcescens حساس به پنی سیلین G غربال شد. به علاوه SDS-PAGE و وسترن بلات با آنتی بادی مونوکلونال علیه توالی شش هیستیدین انتهایی، پردازش اتوکاتالیتیکی را در سیتوپلاسم E.coli تایید کرد. نتایج این تحقیق، توانایی سویه میزبانی E.coli (BL21) را در بیان ژن pac متعلق به باکتری گرم مثبت نشان داد. به علاوه، نتایج نشان داد پروموتور T7 و القا آن بوسیله IPTG برای افزایش سطح بیان آنزیم پنی سیلین آسیلاز متعلق به A.viscosus در میزبان E.coli مناسب است.

در این پژوهش با استفاده از روشهای غربال سازی، میکروارگانیسمهایی از گیاه باریجه، خاکهای اطراف آن و صمغ باریجه که منبع با ارزشی از اترهای روغنی می باشند، جداسازی گردید. 24 میکروارگانیسم (15 قارچ، 9 باکتری) از نمونه های ذکر شده جداسازی و توانایی تولید -a پینن از -b پینن میکروارگانیسم ها سنجش شد. محیط واکنش تجزیه و تبدیل بیولوژیکی شامل (یک گرم زیتوده، -b 100 ml پینن در 100 ml بافر فسفات با pH6 بود که به مدت 22 ساعت در دمای 37 درجه سانتی گراد با دور 150 rpm همزده و محصولات حاصل از واکنش دگرگونی بیولو‍ژیکی توسط –n هگزان استخراج و با دستگاه کروماتوگرافی گازی آنالیز شد. به این ترتیب یک جدایه باکتری که قادر به تبدیل -b پینن به -a پینن بود شناسایی گردید. آزمایشات بهینه سازی برای پارامترهای محیط کشت از جمله منبع کربن و نیتروژن انجام گرفت. بیشترین زیتوده میکروبی در حضور 30g/l گلیسرین به میزان 33.59g/l و در حضور 7g/l اوره به میزان 40.44g/l تولید شد. آزمایشات نشان داد که با بهینه سازی پارامترهای محیط کشت میزان تبدیل -b پینن به -a پینن افزایش یافت. بیشترین تولید -a پینن در حضور 20 گرم بر لیتر گلیسرین به عنوان منبع کربن به میزان 0.133 درصد و در حضور 7g/l اوره به میزان 0.205 درصد به عنوان منبع نیتروژن به دست آمد.

دریاچه آران و بیدگل یکی از دریاچه های شور در منطقه کویر مرکزی ایران می باشد. این دریاچه شکلی شبیه به یک مثلث دارد که راس آن به سمت شمال می باشد. طول قاعده این مثلث 35 کیلومتر و ارتفاع آن 38 کیلومتر می باشد. غربال گری باکتریها از نقاط مختلف دریاچه منجر به جداسازی 61 باکتری گرم مثبت و 22 باکتری گرم منفی نمک دوست نسبی توانا به تولید هیدرولازهای مختلف شد این باکتریها به طور اپتیمم در محیط با 5-15 درصد نمک، دمای 34-37 درجه سانتی گراد و 7.2pH رشد می کنند تعداد سویه های تولید کننده آنزیمهای آمیلاز، پروتئاز، لیپاز، DNAase، اینولیناز، گزیلاناز، کربوکسی متیل سلولاز، پکتیاز، پولولاناز و کیتیناز به ترتیب 32، 20، 27، 40، 40، 9، 11، 24، 16 و 20 بود که در میان این سویه ها تعدادی نیز قادر به تولید مخروطی از این آنزیمها بودند. بیشترین آنزیمهای تولید شده در باسیلهای گرم مثبت آنزیمهای DNase و اینولیناز و در باسیلهای گرم منفی آنزیم لیپاز و در کوکوسهای گرم مثبت آنزیمهای پولولانازو کربوکسی متیل سلولاز بودند. کمترین میزان آنزیم تولید شده مربوط به آنزیم گزیلاناز بود. از این سویه ها، چندین سویه با توانایی تولید تنوعی از آنزیمهای ارزشمند انتخاب شدند که شامل AMB1 (8 آنزیم) و AMB7, AMB10, AMB1 (7 آنزیم) و AMB13, AMB5, AMB6, AMB11 (6 آنزیم) و AMB3, AMB8, AMB9, AMB2 (5 آنزیم) و AMB4, AMG1 (4 آنزیم) و AMC1, AMC2 (3 آنزیم) و AMG2, AMC17, AMC8, AMC3 (2 آنزیم) و AMG3 (1 آنزیم) بودند. نهایتا سویه های منتخب علاوه بر صفات فنوتیپی از نظر وی‍ژگیهای فیلوژنی و مولکولی با تکنیک 16S rDNA شناسایی و تعیین توالی شدند، که باکتریهای گرم مثبت متعلق به جنسهای Nesterenkonia, Halobacillus, Thalassobacillus, Bacillus, Salinicoccus, Marinococcus, Staphylococcus و باکتریهای گرم منفی متعلق به جنسهای Idiomarina, Salicola و Halomonas بودند. باکتری جنس Halobacillus فراوان ترین باکتری جدا شده از دریاچه و بیشترین تنوع آنزیم را نشان داد.

تولید اتانول از قند دی - زایلوز بعنوان دومین قند فراوان در طبیعت و یکی از ترکیبات اصلی تشکیل دهنده پیکره گیاهان، از اهمیت انکارناپذیری برخوردار است. در این بررسی، محیطهای طبیعی از قبیل خاکهای کشاورزی، کمپوست ها، برگ و توده گیاهان در حال فساد برای ارزیابی حضور مخمرهای تولید کننده اتانول از قند دی - زایلوز، مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا از نمونه های جمع آوری شده بمقدار یک گرم بمدت 24 ساعت در محیط کشت مایع حاوی دی – زایلوز - عصاره مخمر کشت داده شد. سپس 0.1 میلی لیتر از این محیط به محیط کشت جامد دی – زایلوز - عصاره مخمر - آگار تلقیح و مخمرهای مصرف کننده قند دی - زایلوز به عنوان تنها منبع کربن و انرژی جداسازی شد. در پایان نیز مخمرها جهت بررسی توانایی تولید اتانول در شرایط هوادهی آرام مورد سنجش قرار گرفت. از 61 سویه جداشده در محیط دی - ‍زایلوز (20 g/l)، پنج سویه کمتر از 1g/l و هفت سویه بیش از 1g/l اتانول تولید می کردند. گونه های تولید کننده بیش از 1 g/l اتانول، Candida boidinii، C.paludigena، 3 ایزوله Kluyveromyces marxianus و 2 ایزوله Aureobasidum pullulans بودند. C.boidinii با تولید 5.08 g/l اتانول بیشترین تولید اتانول را دارا بود. مطالعه بر روی این سویه ها نشان داد که هوادهی در شرایط 100 rpm، عصاره مخمر بمقدار 5g/l، انکوباسیون بمدت 60-84 ساعت و pH=4.5 بیشترین میزان اتانول را تولید می کند.

قارچ تریکودرما، به دلیل ترشح انواعی از آنزیمهای کیتینازی، بعنوان عاملی قوی در کنترل بیولوژیک بیماریهای قارچی مورد استفاده قرار می گیرد. این آنزیمها، غالبا با فرو پاشیدن اجزای ساختاری قارچها، به مبارزه با این عوامل بیماریزا می پردازند. در میان اجزای ساختاری قارچ، دیواره قارچی، نخستین و مهم ترین سدی است که در برابر اثر آنزیمهای هیدرولازی قرار می گیرد. از این رو، بسیاری از آنزیمهای هیدرولازی بویژه آنزیمهای کیتینازی، وظیفه اختصاصی از بین بردن اجزای تشکیل دهنده دیواره قارچی را بر عهده می گیرند. از آنجا که جدایه Trichoderma atroviride در میان 30 جدایه مختلف قارچ تریکودرما جمع آوری شده در این آزمایشگاه در سنجش فعالیت آنزیمهای کیتینازی دارای بیشترین میزان فعالیت آنزیمی می باشد، بنابراین در این تحقیق با توجه به اهمیت آنزیم کیتیناز (42 کیلو دالتونی (Chit42 در فرآیند کنترل بیماری قارچی نسبت به کلون کردن ژن chit42 این جدایه و مطالعه آن اقدام گردید. جهت شناسایی ژن کیتیناز (chit42) 42، استخراج DNA ژنومی از جدایه قارچ T.atroviride به روش CTAB صورت گرفت. برای تکثیر این ژن از دو آغازگر اختصاصی (CUM1/CDM2) استفاده گردید و قطعه مورد انتظار به طول تقریبی 1.6kb تکثیر گردید. آنزیم XhoI جهت بررسی الگوی هضم آنزیمی قطعه تکثیر شده مورد استفاده قرار گرفت و صحت قطعه تکثیر شده را مورد تایید قرار داد. قطعه تکثیر شده در ناقل pUC19 کلون شده و جهت تعیین توالی ژن مذکور مورد استفاده قرار گرفت. مقایسه توالی به دست آمده با توالیهای ثبت شده در بانک ژن، ژن کلون شده chit42 را مورد تایید قرار داده و پلاسمید حاصله بنام pMJH1 نامگذاری گردید. بررسی توالی به دست آمده نشان داد که طول این ژن برابر 1573 bp بوده و دارای سه ناحیه اینترونی به طول 58bp، 62bp و 70bp می باشد. مقایسه توالی نوکلئوتیدی کامل این ژن با توالی ژن chit42 از سایر قارچها نشان داد که طول اینترون های آنها حدودا برابر می باشد. ضمنا تعداد اسید آمینه های این آنزیم برابر 421 اسید آمینه می باشد. مقایسه توالی اسید آمینه آنزیم Chit42 به دست آمده در این تحقیق با توالی گزارش شده مربوط به آنزیم Chit42 از قارچهای T.aureoviride، T.viride، T.harzianum، T.longibrachiatum و T.koningii نشان داد که میزان مشابهت آنها به ترتیب برابر 100، 98، 98، 97 و 96 درصد می باشد.

گونه Mentha piperita از گونه های مهم سرده (جنس) Mentha است که اسانس آن از نظر دارویی مورد توجه می باشد. در این تحقیق در طی دو مرحله از رشد یعنی دو و چهار ماه پس از کاشت، میزان اسانس، فعالیت آنزیم منتون ردوکتاز مسبب تولید منتول و فعالیت ضدمیکروبی اسانس بررسی شد. نتایج نشان داد که ترکیب اسانس گونه M. piperita در دو برداشت با هم متفاوت است، در مرحله اول اجزای عمده آن به ترتیب Menthone، Menthol، Menthofuran، Pulegone، 1,8-Cineole و Menthyl-acetate، در حالیکه اجزای اصلی اسانس مرحله دوم به ترتیب Menthol، Menthone، Neo-menthone، 1,8-Cineole و Menthyl acetate بود. فعالیت آنزیم منتون ردوکتاز در برداشت دوم در مقایسه با برداشت اول، افزایش معنی دار داشت یعنی در طی دوره رویشی با افزایش میزان منتول فعالیت این آنزیم نیز افزایش یافت. همچنین فعالیت ضدمیکروبی اسانس بر علیه 11 باکتری گرم مثبت و گرم منفی بررسی و مشخص شد که اسانس برداشت اول، بر روی تمام باکتریها اثر ضدمیکروبی دارد و اثر آن بیشتر از اسانس برداشت دوم است.

از جمله مهمترین باکتریهای آنتاگونیستی گونه های مربوط به سرده (سرده) Bacillus و Pseudomonas می باشند. جهت بررسی مکانیزمهای موثر در بازدارندگی رشد دو جدایه از قارچ Rhizoctonia solani در اثر تولید متابولیت های ضدقارچی، سیدروفور و سیانید هیدروژن، جدایه های باکتریایی Sch-5 و Sch-3 متعلق به سرده Bacillus که تاثیر خوبی در کنترل جدایه قارچی PsK و جدایه های Ssh-4، Sch-3 و Ssh-3 متعلق به سرده Bacillus و Ckk-1 متعلق به سرده Pseudomonas با بهترین تاثیر در کنترل جدایه قارچی RsA در شرایط گلخانه، مورد ارزیابی قرار گرفت. در آزمون بررسی تولید متابولیتهای ضدقارچی غیر فرار، اندازه گیری قطر رشد میسلیوم قارچ در برابر باکتریها انجام شد. آزمون مذکور در جدایه قارچی RsK با 3 تیمار در 3 تکرار و در جدایه RsA با 5 تیمار در 3 تکرار انجام شد. اندازه گیری میانگین قطر کلنی جدایه قارچی RsA پس از 5 روز، نشان داد که درصد بازدارندگی جدایه های باکتریایی Sch-3، Ssh-3، Ckk-1 و Ssh-4 و شاهد به ترتیب 58.8، 62.2، 74.4، 83.3 و 0 می باشد. همچنین درصد بازدارندگی جدایه های Sch-5 و Sch-3 بر جدایه قارچی RsA 68.8 و 60 بود. جدایه باکتری Pseudomonas fluorescens در شرایط فقدان یا کمبود آهن سه ظرفیتی (0 و 25 میکرومول (Fecl3 قادر به تولید مواد سیدروفور بود. نتایج نشان داد که هر چه مقدار آهن سه ظرفیتی کمتر باشد (صفر میکرومول) مقدار تولید مواد سیدروفور بیشتر و در نتیجه مقدار هاله بازدارندگی جوانه زنی اسپورهای قارچ بیشتر می شود. آزمونی دیگر به منظور بررسی تولید متابولیتهای ضدقارچی فرار با 3 تیمار در 3 تکرار برای جدایه قارچی Rsk و 5 تیمار در 3 تکرار برای جدایه قارچی RsA شد، نشان داد که جدایه قارچی RsK در حضور جدایه های باکتریایی Sch-5 و Sch-3 حدود 8 میلی متر و جدایه قارچی RsA در حضور جدایه های باکتریایی Ckk-1، Ssh-4، Sch-3 و Ssh-3 به ترتیب 8، 8، 10 و 12 میلی متر رشد داشت که در مقایسه با تیمار شاهد اختلاف معنی دار بود. همچنین در بررسی توانایی تولید سیانید هیدروژن توسط جدایه های باکتریایی شد، تنها جدایه Ckk-1 سیانید هیدروژن تولید و سایر جدایه ها فاقد این توانایی بودند. نتایج به دست آمده از آزمونهای فوق نشان داد که تمامی جدایه های باکتریایی قادر به تولید متابولیتهای ضدقارچی فرار و غیر فرار و جدایه سودوموناس فلورسنت قادر به تولید سیانید هیدروژن و سیدروفور می باشد که از مهمترین مکانیسم های باکتریهای آنتاگونیست بر علیه قارچهای بیماریزای گیاهی است.

یکی از راهکارهای جدید هدفمند برای درمان بیماریها، مانند سرطان استفاده از موادی به نام ایمونوتوکسین می باشد. ایمونوتوکسینها از دو قسمت هدف گیری و کشندگی تشکیل شده اند. در چند سال اخیر یک راهکار جدید بدین منظور به وجود آمده است و آن استفاده از یک مولکول سیتوتوکسیک بوده که توسط تکنولوژی فیوژن دو ژن صورت می گیرد. این نوع از مولکولها را هیبرید پروتئین نامیده که از دو قسمت هدف گیری و سیتوتوکسیک تشکیل شده است. در این بررسی پروتئین هیبرید که از قبل ساخته شده و از دو قسمت کاتالتیک شیگاتوکسین (A1) و GM-CSF انسانی تشکیل شده است، توسط آرابینوز القا و تخلیص و فعالیت سیتوتوکسیک آن بر روی سلولهای حاوی گیرنده GM-CFS مورد آزمایش قرار می گیرد. برای توجیه و روشنتر شدن فعالیت پروتئین هیبرید، فعالیت آپوپتوزیس آن بر روی این سلولها، ارزیابی می گردد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که پروتئین هیبرید برای رده های سلولی با گیرنده GM-CSF سیتوتوکسیک بوده و غلظتهای مختلف پروتئین باعث القا آپوپتوزیس می گردد. در مجموع نتایج نشان می دهد که پروتئین هیبرید فعالیت سیتوتوکسیک اختصاصی داشته و باعث القا آپوپتوزیس می گردد.

در این تحقیق اثر غلظتهای 25PPt، 35، 45 نمک و شدتهای روشنایی 2000، 3500 و 6000 لوکس در تفکیک و خالص سازی مخلوط جلبک تک سلولی سبز - زرد Nannochloropsis oculata و جلبک قهوه ای - طلایی Isochrysis galbana با استفاده از محلول غذایی Walne و ویتامینهای B1, B12 و در PH معادل 8 مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج حاصل نشان دادند که رشد و تکثیر هر دو جلبک در غلظتهای مختلف نمک اختلاف معنی دار داشته، به طوری که بیشترین رشد Nannochloropsis oculata در غلظت نمک 25 ppt بوده در حالی که جلبک Isochrysis galbana در این غلظت رشدی محسوسی نشان نداده است. همچنین شدت روشنایی بهینه برای جلبک N. oculata 6000 لوکس بوده ولی رشد جلبک I. gablana در شدتهای روشنایی اعمال شده قابل توجه نبوده است. نتایج این آزمایش منجر به خالص سازی 100 درصد جلبک N. oculata گردید. بنابراین با توجه به اینکه در اغلب موارد نمونه های جلبکی مورد مطالعه به صورت ناخالص می باشند می توان با تغییر شرایط محیط رشد از قبیل تغییر pH، درجه شوری و شدت روشنایی آنها را از هم تفکیک و خالص سازی نمود.

کرم توبی فکس (Tubifex tubifex) با دارا بودن پروتئین و چربی خام فراوان و در برداشتن انواع اسیدهای آمینه و اسیدهای چرب ضروری W3) و (W6، ارزش غذایی فراوانی برای انواع ماهیان زینتی و لارو ماهیها دارد. جمع آوری این کرم از محیط طبیعی به دلیل در برداشتن انواع پاتوژنها و باکتریهای بیماریزا توصیه نمی شود. لذا به منظور بررسی امکان پرورش کرم توبی فکس در محیط آزمایشگاه و مقایسه اثر استفاده از دو نوع بستر کشت (کود گاوی و کاهوی خرد شده) بر تولید زیتوده توبی فکس، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با دو تیمار و چهار تکرار، تیمار اول شامل کود گاوی و شن ریز به ضخامت 3 سانتیمتر و تیمار دوم حاوی کاهوی خرد شده و شن ریز به ضخامت 3 سانتیمتر، طراحی گردید (نسبت کود گاوی و کاهوی خرد شده به شن در تمام تیمارها یکسان و برابر 4 به 1 و قطر دانه های شن 0.25 تا 0.4 میلیمتر در نظر گرفته شد). واحدهای آزمایشی شامل آکواریومهای کوچک (طول= 30 cm، عرض= 25 cm و ارتفاع= (20 cm بوده که پس از ایجاد بستر، گردش آبی برابر 100 میلی لیتر در دقیقه در آنها ایجاد گردید. میانگین تعداد کرم در واحدهای آزمایشی در پایان دوره پرورش در تیمارهای 1 و 2 به ترتیب 20.5 و 46.6 برابر افزایش داشت. میانگین تعداد کرم تولید شده در واحد سطح، تفاوت معنی داری بین دو تیمار نشان داد (P<0.001).

تولید و پرورش جمعیتهای تمام ماده تریپلوئید از ماهیان قزل آلای رنگین کمان در صنعت آبزی پروری اهمیت زیادی دارد. کاهش یا توقف روند تکامل تخمدان جمعیت ماهیان تمام ماده تریپلوئید باعث افزایش رشد و کیفیت گوشت آنها می گردد. به همین دلیل در تحقیق حاضر روند تکامل تخمدان ماهیان تمام ماده تریپلوئید قزل آلای رنگین کمان در سال دوم پرورش در مقایسه با جمعیت تمام ماده دیپلوئید با روش بافت شناسی کلاسیک مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. نتایج بررسی یکساله در طی 6 مرحله نمونه برداری نشان داد که تکامل سلولهای جنسی در تخمدان ماهیان تریپلوئید حداکثر تا زیر مرحله 2a توسعه یافت و سپس تا پایان دوره بررسی تا مرحله 4b و 5 توسعه یافت. در نتیجه گیری کلی می توان بیان نمود القای تریپلوئیدی بر روی جمعیتهای تمام ماده ماهیان قزل آلای رنگین کمان، باعث توقف قابل توجه روند تکامل تخمدان در این ماهیان و به تبع این امر افزایش رشد پیکری در مقایسه با جمعیت مشابه دیپلوئید می گردد.

در این مطالعه ساختار عمومی، فراساختاری سلولها و مکان یابی آنزیم Na+-K+ATPase در غدد شاخکی Astacus leptodactylus بررسی شد. هر غده از چهار بخش تشکیل یافته که شامل سلوموساک، لابیرنت، لوله ها و مثانه ای حجیم است که توسط یک مجرای کوتاه به سوراخ ادراری متصل شده است. مطالعه فراساختاری نشان داد که سلولهای سلوموساک ماهیت پودوسیتی دارند. این سلولها دارای سیستمهای کمپلکس گلژی، واکوئلها، وزیکولهای آندوسیتوزی می باشند و پدیسل های مجزا دارند. سلولهای لابیرنت به دو شکل مکعبی و استوانه ای بوده و دارای چین خوردگیهای غشایی پایه ای، وزیکول های راسی، میکروویلی های راسی و زوائد سیتوپلاسمی راسی هستند. لوله ها شامل دو زیر واحد است (لوله های پروگزیمال و دیستال) و سلولها دارای چین خوردگیهای غشایی پایه ای متصل به میتوکندری ها و سیتوپلاسم حاوی تعداد زیادی واکوئل و میتوکندری هستند. این سلولها فاقد میکروویلی های راسی بوده و همچنین خصوصیات منحصر به فرد در هر ناحیه دارند. آنزیم Na+-K+ATPas از طریق ایمنوفلوئورسانس در لوله ها و سلولهای مثانه مشاهده شد. یک رنگ پذیری فلوئورسانسی ضعیف نیز در لابیرنت دیده شد ولی در سلوموساک هیچ گونه رنگ پذیری مشاهده نشد، سلولهای لوله و مثانه از لحاظ ریخت شناسی و آنزیمی ماهیت یونوسیتی نشان می دهند، بنابراین غده های شاخکی A.leptodactylus توانایی تبادل فعال یونها را دارند و در تنظیم اسمزی شرکت می کنند.

GLP-1 یا پپتید شبه گلوکاگن 1- و oxyntomodulin هورمونهایی قوی هستند که از دستگاه گوارش ترشح شده و دارای اثرات مهمی در بافتهای محیطی و سیستم عصبی مرکزی بویژه در تنظیم اشتها می باشند. فیبرها و پایانه های عصبی حاوی گیرنده GLP-1 به میزان وسیعی در مغز توزیع شده اند و بخصوص تراکم بالایی در هیپوتالاموس، تالاموس و مناطق سپتال مغزی دارند. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تزریق مرکزی Oxyntomodulin بر بیان گیرنده Glp-1 در تنه مغز مرغان گوشتی به روش RT-PCR می باشد. نتایج حاصل نشان داد که در زمانهای 30 و 90 دقیقه پس از تزریق OXM بیان ژن GLP-IR کاهش پیدا می کنند. این یافته ها حاکی از وجود اثر تنظیمی منفی OXM بر بیان GLP-IR در تنه مغز مرغان گوشتی می باشد.

هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر تغییرات pH آب (اسیدی و قلیایی)، بر شاخصهای خونی بچه ماهیان انگشت قد کپور معمولی (Cyprinus carpio L.) بود. بچه ماهیان انگشت قد کپور معمولی به مدت 21 روز در آبهایی با pHهای اسیدی (5.5 و (6.5 و قلیایی (5.5، 8 و 9) و خنثی (7.2) به عنوان گروه شاهد، نگهداری شدند. در این تحقیق، تغییرات در شکل، اندازه و جمعیت گلبولهای خونی (قرمز و سفید)، همچنین غلظت هموگلوبین و میزان قندخون بچه ماهیان قرار گرفته در مقادیر متفاوتی از pH به عنوان شاخصهای استرس، اندازه گیری و مشخص شد. نتایج نشان دادند که تغییر در pH آب (اسیدی و قلیایی)، سبب بروز تغییرات معناداری (P<0.05) در شاخصهای خونی بچه ماهیان جهت بروز استرس در آنها گردیده است که به صورت تغییر در شکل، اندازه و تعداد کل گلبولهای قرمز (TECs) و گلبولهای سفید (TLCs) و همچنین تغییر در میزان هموگلوبین و گلوکز خون مشاهده شد. تغییر در پارامترهای خونی بچه ماهیان کپور معمولی بیانگر این امر است که تغییر در pH آب، سبب بر هم خوردن تبادل یونی و فعالیت اسید و باز در آبشش و به دنبال آن تغییر در pH داخلی بدن و بر هم خوردن توازن الکترولیتها و تعادل اسمزی در بدن بچه ماهیان می شود. این امر می تواند سبب افزایش مصرف انرژی در ماهیان، برای رسیدن به شرایط ثابت تعادل حیاتی (Homstasis) و در نتیجه تحت تاثیر قرار گرفتن سایر فعالیتهای فیزیولوژیک مانند رشد در ماهیان شود.

صنوبرها به دلیل رشد سریع، امکان کشت انبوه، رویش بالای سالیانه و کوتاه بودن دوره بهره برداری گونه هایی هستند که امروزه در نقاط مختلف ایران کشت می شوند، بنابراین تفکیک کلن های موفق صنوبر و مطالعه ویژگیهای رویشی در مراحل اولیه رویش این گونه درختان با ارزش که در حال حاضر سهم عمده ای از تولید چوب در صنایع کشور را به عهده دارند، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به منظور بررسی اثرات صفات رویشی و مورفولوژیکی گونه بومی صنوبر بومی در مراحل اولیه رویش، قلمه های حاصل از جمع آوری در سه منطقه مختلف در شمال لرستان (الشتر، خرم آباد و نورآباد) در گلدانهای پلاستیکی در خزانه کاشته شدند. در این تحقیق فاکتورهای طول و پهنا برگ، نسبت طول به پهنا، ضریب شکل، محیط و مساحت برگ، طول دمبرگ، تعداد برگ، قطر یقه، ارتفاع در دو مرحله اندازه گیری و ثبت شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و مقایسات چندگانه دانکن نشان داد که فاکتورهای مورد مطالعه نهالها (بجز نسبت طول به پهنا و ضریب شکل برگ) در مناطق سه گانه فوق در سطح اطمینان 99 درصد (P<0.001) اختلاف معنی داری با هم داشت و عوامل مورد مطالعه کارآیی خوبی به عنوان نشانگر مورفولوژیک در تفکیک کلن های مناطق مختلف محیطی دارند که در این بین مشاهده شد که کلن نورآباد دارای عملکرد رویشی بهتری در سال اول رشد از دو منطقه دیگر است و برای تکثیر، کاشت، توسعه این گونه در مناطق فوق حایز اهمیت زیادی است.

قارچ Alternaria alternate یکی از عوامل بیماریزای مهم مرکبات در جهان می باشد. بیماری لکه قهوه ای (Brown spot) به ویژه روی برگ و میوه نارنگی پیچ و تانجلو و بیماری پوسیدگی سیاه (Black rot) مخصوصا در میوه پرتقال تامسون ناول از جمله بیماریهایی بوده که به وسیله قارچ آلترناریا ایجاد شده است. و در سالهای اخیر گسترش یافته و موجب بروز خسارت زیادی در مرکبات شمال ایران گردیده است. در این بررسی سرشاخه های سالم و بیمار اقدام مرکبات تانجلو مینولا و نارنگی پیچ، و میوه های سالم و آلوده پرتقال تامسون ناول در مراحل مختلف تکوین از باغهای شمال ایران جمع آوری و به آزمایشگاه منتقل شدند. نمونه ها به قطعات حدود 2×2 میلی متر برش داده شده، و با گلوتار آلدئید 3 درصد در بافر فسفات تثبیت گردید. تثبیت تکمیلی با اسمیوم تتراکسید انجام شد. پس از آبگیری اولیه به کمک درجات رو به افزایش اتانول، نمونه ها با روش انجماد خشک کاملا آبگیری و با طلا پوشش داده شد، نمونه های آماده شده با میکروسکوپ الکترونی نگاره مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات هیستوپاتولوژیکی نشان داد که مهمترین راه نفوذ قارچ در بافتهای میزبان روزنه های هوایی بوده است. هاگهای قارچ ایجاد لوله تندشی نموده و بدون تشکیل چنگک (appresorium) پس از رشد در سطح برگ خود را به روزنه های هوایی رسانده و وارد اطاقک زیر روزنه گردیدند. بعضی از انشعابات این ریسه ها نیز به درون بافت مزوفیل برگ نفوذ نموده، ترشحات ریسه، منجر به تخریب دیواره های سلولی و از هم گسیختگی بافتها و سلولها می گردد در حالی که ریسه های قارچی به درون کیسه های ترشحی برگها و پوست میوه مرکبات نفوذ نکرده بودند. بر این اساس احتمال دارد که محتوای کیسه های ترشحی برگها و مخصوصا پوست میوه مرکبات نقش بازدارنده در برابر نفوذ، گسترش و آلوده کنندگی ریسه های قارچ آلترناریا داشته باشد.

در این پژوهش، اثر غلظتهای مسموم کننده (تا 100 میکرومول) از دو عنصر نیکل و روی بر رشد و مقدار انباشت این عناصر در چند گونه از فلور آذربایجان در محیط کشت هیدروپونیک بررسی شده است. تعدادی از این گونه ها از عناصر مهم خاکهای غنی از فلزات سنگین در استان و تعدادی نیز از گونه های غائب این خاکها بوده اند. شش گونه بررسی شده شامل کاسنی (Cichorium intybus L.)، چاودار کوهی (Secale montanum Guss.)، علف باغ (Dactylis glomerata L.)، مریم گلی (Salvia sclarea L.)، قدومه گلریز (Alyssum strigosum Banks.) و سیلن (Silene compacta Fisch) بوده است. با توجه به پاسخ رشدی اندام هوایی و ریشه، چاودار کوهی از گونه های متحمل به نیکل و کاسنی و سیلن از گونه های حساس به نیکل با کاهش رشد معادل 90 درصد معرفی شدند. غلظت نیکل در اندام هوایی قدومه گلریز و سیلن تا 2000 میکروگرم در گرم وزن خشک بالغ شد گرچه مقدار آن کمتر از محدوده گونه های بیش انباشت گر نیکل گزارش شده (5000 میکروگرم در گرم)، ولی نشان دهنده پتانسیل بالای انباشت نیکل در این دو گونه است. نتایج این بررسی در مورد عنصر روی نشان داد که چاودار کوهی و مریم گلی از گونه های متحمل به غلظتهای بالای روی بوده و سیلن با کاهش رشدی معادل 80 درصد در اندام هوایی حساس به سمیت این عنصر است. مشابه نیکل، بیشترین انباشتگی روی اندام هوایی در قدمه گلریز و سیلن مشاهده شد (1100 تا 1700 میکروگرم در گرم)، ولی این مقدار با حد بیش انباشت گری روی (10000 میکروگرم در گرم) فاصله زیادی داشت. نتایج این بررسی نشان داد که ارتباطی بین حساسیت به غلظت های بالای نیکل و روی و مقدار تجمع این عنصر در اندام هوایی یا ریشه وجود ندارد و اجتناب و جذب نزد هر دو گروه گیاهان متحمل و حساس به نیکل و روی یافت می شود.

به منظور مقایسه شاخصهای تنوع گونه های چوبی، جنگل خانیکان با مساحت 2807 هکتار واقع در قسمت جنوبی شهرستانهای چالوس و نوشهر انتخاب شد. تعداد 60 قطعه نمونه با روش تصادفی - سیستماتیک و به مساحت 400 مترمربع برای بررسی فاکتورهای شاخص تنوع بکار گرفته شد. مساحت قطعات نمونه با توجه به منحنی سطح - گونه محاسبه گردید و داخل هر قطعه نمونه آماربرداری صددرصد برای اندازه گیری فاکتورهای نوع گونه چوبی، قطر برابر سینه (قطرهای بزرگتر از 7.5 سانتیمتر) و ارتفاع گونه انجام شد. برای آنالیز شاخصهای تنوع از شاخصهای سیمپسون، شانون وینر، مکپنتاس، هیل (N1) و هیل (N2) در ارتباط با مشخصه های حجم سرپا، سطح مقطع برابر سینه و قطر برابر سینه در هکتار استفاده شد. نتایج نشان داد که بین شاخص سیمپسون با موجودی سرپا، سطح مقطع برابر سینه و قطر برابر سینه در هکتار همبستگی خطی و مثبتی وجود دارد. در حالی که بین شاخصهای مکینتاش، شانون وینر، هیل (N1) و هیل (N2) و مشخصه های مذکور همبستگی خطی و منفی وجود دارد. از بین شاخصهای مورد بررسی، شاخص سیمپسون بیشترین همبستگی را با موجودی سرپا (r=0.71) و قطر برابر سینه (r=0.69) در هکتار نشان داد در حالی که مقدار هیل (N1) بیشترین همبستگی را با سطح مقطع برابر سینه در هکتار (r=0.66) نشان می دهد.