محیط زیست جانوری
سال:1398 | دوره:11 | شماره:4 |تعداد مقالات:64

منطقه حفاظت شده قلاجه به عنوان یکی از مهم ترین زیستگاه های جنگلی زاگرس در استان کرمانشاه برای بزرگ ترین گوشت خوار ایران شناخته می شود. این مطالعه باهدف مدل سازی پراکنش خرس قهوه ای (Ursus arctos) با روش حداکثر آنتروپی (مکسنت) در منطقه حفاظت شده قلاجه انجام گرفت. به این منظور 168 نقطه حضور در بازه یک ساله (96-97) برای مطالعه زیستگاه گونه جمع آوری شدند. تعداد 13 متغیر محیط زیستی شامل جهت شیب، رطوبت، ارتفاع، فاصله از نقاط حضور عشایر، فاصله از آبراهه، فاصله از باغ، فاصله از رودخانه، فاصله از جاده، فاصله از روستا، اکوتون، شاخص بار گرمایی، شاخص تراکم پوشش گیاهی و شیب به عنوان متغیر اکولوژیک تأثیرگذار بر روی گونه استفاده شدند. اعتبار مدل از سطح زیر منحنی (AUC) اندازه گیری شد که مقدار آن برابر 0/86 محاسبه گردید که نشان دهنده قابلیت بالای مدل در تفکیک زیستگاه مطلوب و نامطلوب از یکدیگر است، هم چنین نتایج حاصل از بررسی اهمیت متغیرهای زیستگاهی با استفاده از تحلیل جک نایف نشان داد که مهم ترین متغیر ها در انتخاب زیستگاه خرس قهوه ای در منطقه حفاظت شده قلاجه به ترتیب فاصله از رودخانه، فاصله از باغ و شاخص تراکم پوشش گیاهی هستند.

شناخت عادات غذایی حیوانات برای درک اکولوژی گونه ها امر مهمی است. توزیع، در دسترس بودن و کیفیت منابع غذایی بر موفقیت تولیدمثلی خرس قهوه ای اثرگذار است. هم چنین، تخریب زیستگاه و محدودیت های زیستی متعاقب آن (ازجمله کاهش جمعیت طعمه و کاهش امنیت زیستگاه) باعث شده است که جمعیت خرس قهوه ای کاهش یابد. هدف از این پژوهش، بررسی رژیم غذایی بهاره خرس قهوه ای در پارک ملی گلستان بود. در جریان عملیات صحرائی و پیدا کردن مکان های مدفوع خرس قهوه ای، نمونه های جمع آوری شده به آزمایشگاه منتقل و کدگذاری شدند. سپس، مدفوع با خیساندن از هم باز شده و بقایای طعمه موجود در آن ها تفکیک و شناسایی شد. درصد حضور هر ماده غذایی در میان کل مدفوع مورد محاسبه قرار گرفت. نتایج نشان داد که در فصل بهار بیش ترین وزن خشک ماده غذایی در مدفوع خرس قهوه ای متعلق به گیاهان علفی بود. هم چنین، خرس ها در اوایل این فصل از حشرات و در طول فصل بهار نیز از مهره داران مختلف تغذیه کردند. با توجه به نتایج، گیاهان علفی در این فصل بیش ترین فراوانی را در بین مواد غذایی مصرفی خرس داشتند (60%). در بین مهره داران مصرفی خرس نیز مو مرال، مو کل و بز و مو خرگوش دارای درصد وقوع مشابهی بودند (5/17%). نکته قابل توجه در این فصل وجود مو الاغ در موادغذایی مصرفی خرس قهوه ای بود که از طریق لاشه خواری یا شکار به دست آمده است. نتایج این تحقیق نشان داد که خرس قهوه ای در پارک ملی گلستان منابع غذایی متفاوتی دارد به طوری که می تواند درصورتی که فعالیت های بشری زیستگاه این جانور را تخریب نکند، جمعیت خود را ارتقاء بخشد.

مدل سازی زیستگاه، به عنوان ابزار پشتیبان تصمیم گیری در مدیریت گونه ها سبب می شود تا بتوان علاوه بر آگاهی از عوامل زیست محیطی تأثیرگذار بر مطلوبیت زیستگاه یک گونه و ترتیب اهمیت آن ها، زیستگاه های مطلوب برای گونه را در سطح مناطق تحت حفاظت مشخص نموده، نسبت به اتخاذ اقدامات مدیریتی مناسب اقدام نمود. در این مطالعه بررسی مطلوبیت زیستگاه و تعیین مهم ترین عوامل مؤثر بر حضور جبیر در پارک ملی کویر با استفاده از الگوریتم حداکثر آنتروپی مورد بررسی قرار گفت. مدل سازی براساس 78 نقطه حضور جبیر در پارک ملی کویر و چهار گروه متغیر محیطی شامل متغیرهای فیزیوگرافی، پوشش اراضی، انسانی و اقلیمی با کارایی پیش بینی عالی و مقدار AUC برابر با 0/992 انجام شد. براساس نتایج مساحت زیستگاه های با مطلوبیت بالا و متوسط برای جمعیت های جبیر در پارک ملی کویر به-ترتیب در حدود 456/65 و 679/05 کیلومترمربع برآورد شد. تأثیرگذارترین متغیر در توسعه مدل پراکنش جمعیت های جبیر در پارک ملی کویر، مربوط به متغیر فاصله از منابع آبی (چشمه ها و آبشخورها) شناسایی شد و براساس حساسیت سنجی انجام شده تیپ پوشش گیاهی، فاصله تا پاسگاه های محیط بانی، تنوع ناهمواری ها، محدوده سالانه دما و پوشش اراضی ازجمله متغیرهای مهم دیگر در ساخت مدل پراکنش جبیر بودند.

در این مطالعه، هدف بررسی مطلوبیت زیستگاه گونه کل و بز در فصل زادآوری در منطقه حفاظت شده سولک، در استان کهگیلویه و بویر احمد، شهرستان بهمئی، با استفاده از روش هپ بوده است. در حال حاضر بیش ترین تخریب های زیستگاهی متوجه پستانداران بزرگ جثه به خصوص علف خوارانی مانند کل و بز است لذا حفظ زیستگاه های زادآوری و مطالعه آن ها به خصوص زیستگاه های مطلوب گونه های کم پراکنش مثل کل و بز تاثیر به سزایی بر بقا و تولیدمثل گونه ها خواهد داشت. ارزیابی زیستگاه به عنوان یک راه حل عملی برای انجام این مهم مطرح است با ارزیابی زیستگاه می توان مطلوبیت و تعداد واحدهای زیستگاهی موجود برای زادآوری این گونه را به دست آورد. برای این کار ابتدا منطقه به دو زیستگاه شمالی و جنوبی تقسیم شد. سپس ارزیابی زیستگاه گونه کل و بز در فصل زادآوری به روش HEP و رتبه دهی به متغیرهای مختلف زیستگاهی در دو زیستگاه انجام شد. در انتها نتایج حاصل از این دو مورد مقایسه قرار گرفتند. شاخص های زیستگاهی اندازه گیری شده عبارتند از: تراکم و تنوع پوشش گیاهی، ارتفاع، شیب، جهت، دسترسی به منابع آبی، فاصله از مناطق مسکونی، فاصله از جاده، میزان رفت و آمد شکارچیان، شدت حضور دام در منطقه و طعمه خواری. امتیاز هر شاخص از 1 تا 5 متغیر بود. سپس براساس مطلوبیت زیستگاه، مقادیر HSI برای هریک از بخش ها محاسبه شد.

حفاظت از ذخایر ژنتیکی با آگاهی از ساختار ژنتیکی و بررسی ژنوم میتوکندری بین و درون گونه ای یک شاخص مناسب از میزان تنوع ژنتیکی جهت مطالعه ژنتیک جمعیت است. از آن جائی که که ژن های غیرکدکننده 16sRNA، 12sRNA و tRNA ها عناصر تنطیمی درگیر در همانندسازی و رونویسی میتوکندری می باشند. در این پژوهش توالی های 2 rRNAو 22 tRNA موجود در ژنوم میتوکندریایی شترهای تک کوهانه و دوکوهانه مقایسه و مورد تجزیه و تحلیل بیوانفورماتیکی قرارگرفت. نتایج نشان دادکه در مقایسه توالی ژن های RNA غیرکدکننده شترهای تک کوهانه و دوکوهانه 46 نوکلئوتید در توالی 16sRNA، 45 نوکلئوتید در 12sRNA و 44 نوکلئوتید در tRNA ها متغیر می باشد که تنها 2 ژن rRNA و 4 ژن از tRNA ها نسبت به تست های تکامل خنثی معنی دار بودند. بررسی پیامدهای ساختاری این نوکلئوتیدهای متغیر با استفاده از مدل سازی تأیید کرد که تنها نوکلئوتیدهای متغیر در حلقه D از ژن tRNA-Trp سبب تغییر شکل فضایی ساختار برگ شبدری tRNA تریپتوفان و انرژی آزاد گیبس می شود. براساس تجزیه و تحلیل های این پژوهش ژن های RNA غیرکدکننده ژنوم میتوکندری گونه های شتر حفاظت شده-اند.

حذف گاوهای شیری از گله و جایگزینی آن ها با گاوهای جدید فرایندی پرهزینه است، بنابراین برای کاهش هزینه ها و افزایش میزان سودآوری گله، شناسایی عوامل موثر بر حذف گاوهای شیری ضروری به نظر می رسد. این پژوهش برای بررسی ارتباط بین مولفه های تولیدی و تولیدمثلی با حذف گاوهای شیری انجام شد. داده ها شامل رکوردهای زایش بین سال های 1382 تا 1391 بود. مدل رگرسیون لجستیک برای واکاوی داده ها به کار برده شد. متغیر پاسخ، حذف گاوها، و متغیر پیش بین شامل تعداد شکم زایش، تولید شیر 305 روزه، سخت زایی، سن در اولین زایش، فاصله زایش تا اولین و آخرین تلقیح و فاصله گوساله زایی بودند. نتایج نشان داد که شانس حذف با افزایش تعداد زایش دام ها به طور معنی داری افزایش یافت. هم چنین به جز گاوهایی که در درجه سخت زایی 2 بودند با افزایش درجه سخت زایی ریسک حذف به طور معنی داری افزایش یافت. نسبت شانس حذف برای گاوهایی که تولید شیر بیش تر داشتند و گاوهایی که سن اولین زایش آن ها حدود 24 ماه بود به طور معنی داری کم تر بود. نتایج هم چنین نشان داد که با افزایش فاصله گوساله زایی، روزهای زایش تا آخرین تلقیح و تعداد تلقیح به ازای آبستنی ریسک حذف به طور معنی داری افزایش یافت ولی فاصله زایش تا اولین تلقیح اثری بر حذف گاوهای شیری نداشت. نتایج نشان داد مولفه های تولیدی و تولیدمثلی بر حذف گاوهای شیری تاثیر معنی داری دارد و با مدیریت بهتر می توان ریسک حذف را کاهش سودآوری مزرعه را افزایش داد.

لپتوسپیروز یکی از شایع ترین بیماری های مشترک بین انسان و دام در سراسر دنیا محسوب می شود. با توجه به گزارش فوت یک کشاورز در گرگان به علت لپتوسپیروزو تلفات غیرعادی جمعیت موش های جنگلی در علی آباد کتول، بررسی لپتوسپیروز در استان ضروری به نظر می رسید. بنابراین، در مطالعه حاضر شیوع سرمی نمونه های Leptospira Interrogans در بین گاوهای استان گلستان بررسی شد. نمونه خون از 505 راس گاو در سنین مختلف در سطح استان گلستان اخذ گردید و به روش میکروآگلوتیناسیون مورد بررسی سرولوژی قرار گرفت. میزان آلودگی گاوها به باکتری لپتوسپیرا در سنین، جنسو فصول مختلف باروش کای مربع و با استفاده از نرم افزار SPSS بررسی شد. کل نمونه ها، 137 نمونه (27/12) دارای پاسخ سرولوژی مثبت بود که 108 (78/84 درصد)، 25 (18/25 درصد) و 4 نمونه (2/91 درصد) به ترتیب فقط با یک، دو و سه سرووار واکنش مثبت نشان دادند. در نمونه های دارای پاسخ سرولوژی مثبت، 32/75 درصد با سرووار ایکتروهموراژِیه، 31/26 درصد با سرووار سرجروهاردجو، 22/22 درصد با سرووار اتومنالیس، 9/15 درصد با سرووار گریپوتیفوزا، 5/27 درصد با سرووار پومونا و 3/50 درصد با سرووار کانیکولا واکنش مثبت نشان دادند. بیش ترین فراوانی (30/99 درصد) در تیتراسیون 1: 800 مشاهده گردید. بیش ترین فراوانی در سن 3-2 سالگی (52/63 درصد)، جنس ماده (27/48 درصد) و در فصل تابستان (37/93 درصد) مشاهدهگردید. اما از نظر آماری اختلاف معنی داری مشاهده نشد (0/05

هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر سن اولین زایش بر صفات تولیدی و برآورد مولفه-های واریانس و روندهای ژنتیکی و فنوتیپی این صفات در کلاس های مختلف سن اولین زایش گاوهای هلشتاین استان اصفهان بود. در این تحقیق، از رکوردهای 49925 راس گاو متعلق به 64 گله که طی سال های 1385 تا 1394 زایش داشته اند، استفاده شد. سن اولین زایش گاوها که بین 20 تا 36 ماهگی بود به سه کلاس (20/5-23، 5-23/26، 26≤ ماه) تقسیم شد. آنالیز داده ها توسط رویه Mixed در نرم افزار آماریSAS9. 2 انجام شد. برای برآورد مولفه های واریانس و ارزش های اصلاحی صفات تولید شیر با روش حداکثر درست نمایی محدود شده براساس مدل دام تک صفتی، از نرم افزارDMU استفاده شد. میانگین حداقل مربعات تولید شیر، مقدار چربی و پروتئین به ترتیب 38/2± 10270، 1/5± 249/2 و 9/4± 270/1 کیلوگرم برای کلاس اول، 39/1± 10179، 1/6± 243/5 و 1/4± 267/3 کیلوگرم برای کلاس دوم و 10017/9± 44، 4/8± 237/1 و 1/6± 264/5 کیلوگرم برای کلاس سوم سن اولین زایش بوده و تفاوت آن ها معنی دار بود. مقدار وراثت پذیری این صفات به ترتیب 0/008± 0/12، 0/008± 0/34 و 0/012± 0/23 برای کلاس اول، 0/005± 0/14، 31/005± 0/0 و 0/007± 0/23 برای کلاس دوم و 0/006± 0/11، 0/008± 0/24 و 0/011± 0/21 برای کلاس سوم برآورد شد. بیش ترین میانگین ارزش های اصلاحی صفات تولید شیر مربوط به کلاس های اول و دوم سن اولین زایش بودند که با کلاس سوم تفاوت معنی دار داشتند. نتایج تحقیق حاضر روی گاوهای هلشتاین استان اصفهان نشان داد که کاهش سن اولین زایش می تواند موجب افزایش تولید شیر، چربی و پروتئین و کاهش روند ژنتیکی این صفات گردد.

این پژوهش با هدف مطالعه تاثیر منبع غلات و نسبت متفاوت علوفه به کنسانتره بر فراسنجه های خونی و عملکرد تولیدمثلی در میش های فحل هم زمان نژاد زندی بود. 80 رأس میش زندی در چهار گروه مختلف جهت هم زمان سازی فحلی، سیدرگذاری شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1: نسبت بالای علوفه به کنسانتره (35: 65) همراه با جو به عنوان منبع غلات، 2: نسبت بالای علوفه به کنسانتره (35: 65) همراه با ذرت به عنوان منبع غلات، 3: نسبت پایین علوفه به کنسانتره (55: 45) همراه با جو به عنوان منبع غلات، 4: نسبت پایین علوفه به کنسانتره (55: 45) همراه با ذرت به عنوان منبع غلات. در تمام تیمارهای مدنظر هم زمان سازی فحلی انجام شد. پس از برداشت سیدر، میش ها فحل یابی شدند و با قوچ های موجود در گله جفت گیری کردند. پس از زایش فراسنجه های مدنظر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که به جز فراسنجه های BUN و پروژسترون که با تمایل به معنی داری دیده می شود در مورد آنزیم های کبدی، گلوکز و هورمون استروژن در بین تیمارها دارای اثر معنی داری نبودند. نتیجه تحقیق حاضر نشان داد که نسبت بالای علوفه به کنسانتره همراه با ذرت به عنوان منبع غلات در صفات تولیدمثلی دارای موقعیت برتر و بهتری نسبت به سایر گروه های آزمایشی بود.

یکی از محورهای اصلی توسعه پایدار در ورزش، پایداری زیست محیطی است. هدف از اجرای تحقیق حاضر شناسایی عوامل زیست محیطی و مدیریتی موثر بر توسعه سوارکاری میباشد. روش تحقیق از نوع توصیفی-پیمایشی و رویکرد انجام تحقیق، آمیخته اکتشافی بود. جامعه آماری تحقیق در مرحله کیفی، 26 خبره در عرصه ورزش سوارکاری بود. روایی پرسشنامه با استفاده از نظر خبرگان (17 نفر) و تحلیل عاملی اکتشاف (0/87) قرار گرفته و پایایی آن نیز با استفاده از آلفای کرونباخ (0/92) گزارش شد. به منظور شناسایی روندهای موثر بر سوارکاری و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل عاملی اکتشافی با استفاده از نرم افزار SPSS25 استفاده شد. یافته-ها نشان داد که از بین 25 روندی که در قالب سه پیشران مدیرتی، محیط زیست و کالبدی به صورت طیف لیکرت در اختیار جامعه مورد نظر قرار گرفت، پنج عامل برون سپاری، ورود بخش خصوصی، توسعه گردشگری، حمایت از پرورش دهندگان داخلی و طراحی اماکن با حفظ محیط زیست در سوارکاری شناسایی گردید. مدیریت واحد و اهمیت به صنعت گردشگری اسب می تواند گامی موثر در حفظ محیط زیست با محوریت اسب و توسعه رشد اقتصادی داشته باشد.

اختلال در ترشح TSH از غده هیپوفیز همواره یکی از عوارض بحث برانگیز دیابت بوده است. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر عصاره خوراکی گیاه شقایق کوهی بر هورمون TSH در موش های نر مبتلا به دیابت در مقایسه با موش های سالم می باشد. در این مطالعه تجربی، 56 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به صورت تصادفی در 7 گروه 8 تایی تقسیم شدند: شاهد، سالم تیمار با عصاره شقایق کوهی به دوزهای 250 و 500 میلی گرم بر کیلوگرم، شاهد دیابتی، دیابتی تیمار با عصاره به دوزهای 250 و 500 میلی گرم بر کیلوگرم و دیابتی تیمار با داروی گلیبن کلامید با دوز 5 میکروگرم برکیلوگرم. دیابت با تزریق تک دوز آلوکسان القاء گردید. پس از گذشت 30 روز نمونه های خون جمع آوری و غلظت TSH سرمی اندازه گیری شد و در نهایت، داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان می داد که میانگین گروه دیابتی+250 به طور معنی داری از گروه شاهد دیابتی بیش تر است (0/001>P)، هم چنین میانگین ها در دو گروه دیابتی+500 و دیابتی+دارو فاقد رابطه معنی دار با گروه شاهد بودند (0/05

سرطان پستان شایع ترین نوع سرطان در زنان است و 25درصد تمام موارد سرطان را به خود اختصاص می دهد. در همه سرطان ها از جمله سرطان پستان مراحل رشد، تهاجم و متاستاز وابسته به عوامل درون سلولی متعددی است که یکی از آن ها فرایند رگ -زایی (آنژیوژنز) می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر پپتید های ضد رگ زایی طراحی شده بر بیان ژن کاسپاز-3 و کاسپاز-9 در موش های Balb/c بوده است. در این تحقیق از نمونه بافت آماده موش های Balb/c ماده استفاده گردید که قبلاً به تومور پستان موشی مشتق از رده سلولی 4T1 مبتلا شده بودند(پس از بی هوشی با تزریق درون صفاقی (IP) به مدت 3 تا 5 هفته به پهلوی چپ آن ها پیوند زده شده بود). سپس استخراج TOTAL RNA از نمونه های توموری تحت تیمار با پپتیدهای ضد رگ زایی در غلظت های1 و 10 میکروگرم بر کیلوگرم انجام گردید. سنتز cDNA جهت پایدار کردن مولکول RNA انجام شد. پرایمرها جهت انجام Real time PCR برای هر دو ژن کاسپاز-3 و 9 طراحی و سنتز شد. اختصاصیت اتصال پرایمرها به رشته الگو تایید گردید. سپس تجزیه و تحلیل آماری با نرم افزار SPSS انجام گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که اختلاف معنی داری بین تیمارهای هر گروه از پپتید های ضد رگ زایی (VEGB1, VEGB2, VEGB3) در غلظت های 1 و 10 میکروگرم بر کیلوگرم و میزان بیان ژن کاسپاز-3و9 وجود دارد (0/05>p). در واقع هر سه پپتید ضد آنژیوژنز می تواند مسیر سیگنالینگ VEGFR را از طریق تنظیم مقادیر کاسپاز-3 و کاسپاز-9 مهار کند و منجر به افزایش آپوپتوز در تومور گردد.

برقراری مجدد جریان خون در کلیه ایسکمیک موجب آسیب بیش تر به بافت کلیه می-شود به نظر می رسد که گزانتین اکسیداز، کاهش غیرقابل برگشت عملکرد میتوکندری، تخلیه انرژی (ATP) و فعال سازی آنزیم های پروتئولیتیک از عوامل تشدید کننده ایسکمی کلیه ها هستند. هدف از مطالعه حاضر بررسی میکروسکوپی آلوپورینول خوراکی بر نارسایی ها و ایسکمی یک طرفه کلیه چپ سگ است. در مطالعه حاضر از 18 قلاده سگ نر بومی استفاده و به طور تصادفی در سه گروه 6 تایی قرار گرفتند. گروه1: به عنوان شاهد، گروه2: ایسکمیک رپرفیوژن، گروه3: ایسکمیک رپرفیوژن با تجویز خوراکی آلوپورینول به میزان 10 میلی گرم به ازای کیلوگرم در روز تا 14 روز متوالی بود. جهت بررسی ایسکمی رپرفیوژن یک طرفه کلیه چپ از مسیر شکمی-میانی استفاده شد سپس نمونه ها از طریق بیوپسی تحت هدایت اولتراسونوگرافی به منظور ارزیابی های میکروسکوپی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که افزایش ضخامت کپسول بومن، آسیب های شدید در سلول های اپی تلیال، بزرگ شدگی فضای لومن و بروز کست های هیالنی، نکروز سلولی و جداشدگی غشای پایه در کورتکس و مدولای خارجی، حضور سلول های التهابی در فضای میان بافتی، هموراژی و فیبروز وجود دارد. بنابراین طبق بررسی آلوپورینول به عنوان مهار کننده گزانتین اکسیداز اثر رضایت بخش محافطتی در آسیب های ناشی از ایسکمیک رپرفیوژن ندارد (0/05

به منظور بررسی روند تغییر شاخص های تنوع گونه ای پرندگان آبزی و کنارآبزی زمستان گذران در دریاچه چغاخور، داده های سرشماری نیمه زمستانه انجام گرفته توسط اداره کل حفاظت محیط زیست استان چهارمحال و بختیاری در سال های 1373، 1378، 1383، 1388 و 1393 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. شاخص های تنوع شانون-وینر، سیمپسون، غنای گونه ای مارگالف و یکنواختی سیمپسون در سال های مورد مطالعه برای گونه های آبزی و کنارآبزی در دریاچه چغاخور محاسبه گردید. بیش ترین و کم ترین مقدار شاخص تنوع شانون به ترتیب در سال 1378 (4/61) و 1388 (4/39) مشخص گردید. ازنظر شاخص تنوع سیمپسون بیش ترین مقدار در سال های 1373، 1378 و 1383 (0/96) و کم ترین مقدار 1388 و 1393 (0/95) تعیین گردید. ازنظر غنای گونه ای مارگالف بیش ترین و کم ترین غنای گونه ای به ترتیب سال 2005 (2/86) و 2015 (2/23) مشخص گردید. از نظر شاخص یکنواختی سیمپسون بیش ترین و کم ترین یکنواختی در دریاچه چغاخور به ترتیب سال های 1995 و 2005 (0/89) و سال 2010 (0/86) تعیین گردید. تعداد گونه های آبزی نسبت به گونه های کنارآبزی بیش تر بود. هم چنین فراوانی پرندگان آبزی نسبت به کنارآبزی نیز بیش تر بود.

عادات غذایی ماهی گوازیم دم رشته ای (Nemipterus japonicus)، در دوره زمانی 97-1396، به صورت فصلی در دریای عمان مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق محتویات معده 210 عدد ماهی گوازیم دم رشته ای (91 عدد ماده و 119 عدد نر) مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه برخی از شاخص ها مانند شاخص شدت تغذیه (2/60 درصد)، شاخص خالی بودن معده (43/80 درصد)، میانگین سطح غذایی (4/08) و نرخ غذای مصرفی (9/00 در سال) محاسبه گردید. در مجموع 4 رده تاکسونومیک عمده در محتویات معده این گونه شناسایی و وزن شد. گروه های شناسایی شده شامل بند پایان (سخت پوستان)، سرپایان، ماهیان استخوانی و جلبک های دریایی بودند. بندپایان با 55/75 درصد فراوان ترین اقلام غذایی یافت شده در معده گوازیم دم رشته ای بود. نتایج شاخص حضور شکار نشانداد که خرچنگ های خانواده Portunidae (درصد 61/19) به عنوان غذای اصلی، عقربک Squilla mantis (درصد 28/35) و ماهیان استخوانی هضم شده (20/89 درصد)به ترتیب به عنوانغذای فرعی و اتفاقی تقسیم بندی شدند بیش ترین میزان شدت تغذیه در زمستان (50/77 درصد) و کم ترین آن در پاییز (35/20 درصد) به دست آمد. ماهی گوازیم دم رشته ای، علاوه بر گوشت خوار بودن دارای رفتار تغذیه ای هم نوع خواری هم می باشد که در فصل زمستان (3/00 درصد) و فصل بهار (6/00 درصد) مشاهده گردید. نتایج تحقیق حاضر بر مبنایشاخص درصد حضور شکار به گوشت خوار بودن و براساس شاخص شدت تغذیه به متوسط بودن نرخ غذای مصرفی برای ماهی گوازیم دم رشته ای دلالت می نماید.

این تحقیق با هدف تعیین میزان غلظت فلزات سنگین سرب و کادمیوم در بافت های عضله و کبد ماهی سنگسر معمولی(Pomadasys kaakan) در آب های جزیره هرمز در سال 1396 انجام پذیرفت. تعداد 16 عدد ماهی سنگسر معمولی صید و به آزمایشگاه منتقل گردید. بعد از زیست سنجی نمونه ها، بافت عضله و کبد جداسازی و هضم شیمیایی انجام شد و با استفاده از دستگاه جذب اتمی مجهز به کوره گرافیتی (varian) میزان غلظت فلز سرب و کادمیوم در بافت ها با دو تکرار اندازه-گیری گردید. براساس نتایج به دست آمده میانگین غلظت سرب در بافت عضله و کبد ماهی سنگسر معمولی به ترتیب 0/141 و 0/399 میلی گرم در کیلوگرم وزن خشک محاسبه شد. هم چنین براساس نتایج به دست آمده میانگین غلظت کادمیوم در بافت عضله و کبد ماهی سنگسر معمولی به ترتیب 0/055 و 0/222 میلی گرم در کیلوگرم وزن خشک محاسبه شد. نتایج این مطالعه نشان داد که غلظت فلزات سنگین سرب و کادمیوم در بافت عضله ماهی سنگسر معمولی در منطقه مورد مطالعه پایین تر از حد مجاز استانداردهای سازمان بهداشت جهانی، سازمان غذا و کشاورزی، مرکز ملی بهداشت و پزشکی استرالیا، وزارت کشاورزی شیلات و غذای انگلستان و سازمان غذا و داروی آمریکا بود. بنابراین استفاده از این گونه برای مصارف انسانی مشکلی را از دیدگاه سلامت و بهداشت عمومی ایجاد نخواهد کرد.

به منظور مطالعه برخی خصوصیات تغذیه ای و زیستی گونه Atherina boyeri caspia، تعداد 104 قطعه از این گونه در دو فصل تابستان و پاییز سال 1395 در سواحل شهرستان تنکابن در استان مازندران به روش ماهیگیری با قلاب صید گردید. نمونه ها در فرمالین 10 درصد تثبیت و برای انجام مطالعات مورد نظر به آزمایشگاه منتقل شدند. میانگین طول-وزن این ماهیان در فصل تابستان به ترتیب 10/33 سانتی-متر و 6/76 گرم و میانگین طول-وزن در فصل پاییز به ترتیب 10/30 سانتی متر و 7/46 گرم محاسبه شد. رابطه طول-وزن گل آذین ماهی در فصل تابستان و در فصل پاییز به صورت معادله به دست آمد. نتایج حاصل از بررسی فاکتور وضعیت، حاکی از مقدار بیش تر این شاخص در فصل پاییز نسبت به فصل تابستان بود. براساس نتایج به دست آمده از بررسی الگوی رشد پائولی، گل آذین ماهیان در سواحل تنکابن در هر دو فصل تابستان و پاییز دارای رشد آلومتریک منفی بودند که نشان دهنده سرعت کم تر رشد وزن نسبت به طول در این ماهیان است. هم چنین، شاخص خالی بودن معده حاکی از پرخوری نسبی این گونه بود. بررسی شاخص طول نسبی روده حکایت از رژیم غذایی گوشت خواری این گونه داشت. هم چنین بررسی شاخص شدت تغذیه ای نشان داد که این گونه در شرایط مناسب غذایی به سر می برد. شاخص ارجحیت غذایی نشان داد که این گونه از یک غذای اصلی تغذیه نمی کند و فقط خانواده های گاماریده و بوسموریده غذای فرعی آن ها در سواحل تنکابن بودند.

خانواده تون ماهیان یکی از گونه های مهم آبزیان اقتصادی در آب های خلیج فارس و دریای عمان محسوب می شوند. از گونه های مهم تون ماهیان در استان هرمزگان می توان به ماهی هوور (Thunnus tonggol)، اشاره کرد. یکی از راه های برداشت مناسب از ذخایر ماهیان، داشتن اطلاعات درخصوص گروه های هم سن و بازگشت شیلاتی آن هاست. نمونه برداری تصادفی از پنج تخلیه گاه عمده صید در استان هرمزگان شامل مناطق جاسک، بندر سیریک، بندرعباس، بندرکنگ و بندر پارسیان از فروردین تا اسفند 1394انجام شد. جداسازی گروه های هم سن (با استفاده از روش باتاچاریا) و الگوی بازگشت شیلاتی با استفاده از نرم افزار FiSAT II، صورت گرفت. نتایج نشان داد که محدوده طول چنگالی نمونه ها 122-32 سانتی متر و میانگین طول ماهیان صید شده طی ماه های مختلف تفاوت معنی دار داشت. میانگین طول ماهیان هوور در طی دوره بررسی 70/87 سانتی متر طول چنگالی به دست آمد. تعداد گروه های هم سن ماهی هوور در ماه های متفاوت، بین 2 تا 6 گروه بود که بیش ترین برداشت از گروه های هم سن متفاوت صورت می گرفت. الگوی بازسازی شیلاتی در طی سال مشاهده گردید اما تنها دارای یک اوج بود. بیش ترین توان نسبی الگوی بازسازی در تیر با 16/63 و پس از آن در مرداد با 15/62 درصد مشاهده گردید. در مجموع نتایج نشان داد که بهره برداری اصولی از ذخایر این گونه صورت نمی گیرد و جهت برداشت بهینه، بازنگری در مدیریت صید این گونه لازم و ضروری است.

رژیمغذایی وتولیدمثل ماهی شوریده(Otolithes ruber) طی دوره 12 ماهه نمونه برداری، از شهریور1395 تا مرداد 1396 در صیدگاه های دریای عمان ( منطقه جاسک ) مورد مطالعه قرار گرفت. در مجموع 600 عدد ماهی شوریده مورد زیست سنجی و کالبدشکافی قرار گرفت. میانگین فاکتور وضعیت و شاخص شدت تغذیه به-ترتیب 1/01 و 307/66 به دست آمد و شاخص خالی بودن معده برای جنس های نر و ماده به ترتیب 45/63 و 37/64 بود. هم چنین شاخص وقوع شکار برای طعمه ماهی 75 درصد و برای طعمه اسکوئید 11/6 درصد و برای طعمه میگو 10/2 درصد برآورد شد. در بررسی اقلام غذایی موجود در معده ماهی شوریده طیف وسیعی از نمونه های ماهی استخوانی (انواعی از خانواده شوریده ماهیان، شورت ماهیان، شگ ماهیان، راشکوماهیان و بقایای اسکلت هضم شده ماهی)، سخت پوستان (میگو و مانتیس) و اسکوئید (سرپایان) ترکیبات غذایی در معده ماهی شوریده را تشکیل می-دهند. هم چنین نتایج نشان داد از نظر اهمیت و فراوانی طعمه های صید شده انواع ماهی ها صید غالب ماهی شوریده می باشد. نسبت جنسی ماده به نر برای شوریده 1 به 0/72 بود که بیانگر اختلاف معنی دار است و فصل تخم ریزی آن در بهار به دست آمد.

تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر سطوح مختلف عصاره گیاه سالیکورنیا (Salicornia sp) بر عملکرد رشد و ترکیبات شیمیایی ماهی کفال خاکستری (Mugil cephalus) به مدت 60 روز صورت گرفت. در این مطالعه، تعداد 240 قطعه ماهی با میانگین وزنی 0/43± 8/42 گرم در یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار آزمایشی و 3 تکرار (با تعداد 20 قطعه در هر تکرار) مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمار شاهد (بدون عصاره گیاه) و تیمارهای آزمایشی 2، 3 و 4 به ترتیب دارای 500، 1000 و 1500 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره گیاه در غذا بودند. در پایان آزمایش، بالاترین وزن نهایی 2/03± 26/74 گرم، میزان افزایش وزن به دست آمده 14/97± 216/85 گرم، میزان رشد روزانه 0/12± 0/20 درصد، نرخ رشد ویژه 0/17± 1/91 درصد، میزان بقاء 1/14± 93/ 60 درصد، کم ترین ضریب تبدیل غذایی 0/11± 1/44 درصد، بالاترین راندمان کارایی پروتئین 1/39± 9/03 درصد در تیمار حاوی 1500 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره گیاه مشاهده شد که با تیمار شاهد دارای تفاوت معنی دار بود (0/05>P). بیش ترین میزان پروتئین خام و رطوبت در تیمار حاوی 1500 میلی گرم عصاره گیاه بر کیلوگرم غذا مشاهده شد. در مجموع براساس نتایج این تحقیق افزودن 1500 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره گباه سالیکورنیا به جیره غذایی ماهی کفال خاکستری به منظور بهبود رشد وکیفیت لاشه در این ماهی پیشنهاد می شود.

مطالعه رژیم غذایی گربه ماهی بزرگ (Netuma thalassina) با بررسی 198 عدد ماهی صید شده در آب های دریای عمان، به صورت فصلی انجام گرفت. در این مطالعه شاخص فراوانی وقوع شکار، شاخص شدت تغذیه، شاخص خالی بودن معده، میانگین سطح غذایی و نرخ غذای مصرفی محاسبه گردید. در مجموع 6 رده تاکسونومیک عمده در محتویات معده این گونه شناسایی شد. گروه های شناسایی شده شامل بندپایان (سخت پوستان عالی و سایرسخت پوستان)، نرم تنان (سرپایان، دوکفه-ای ها و شکم پایان)، خارپوستان، نماتدها، گیاهان دریایی و ماهیان استخوانی بود. فراوان ترین ماده غذایی یافت شده در معده براساس شاخص عددی سخت پوستان با 44/71 درصد بود. با توجه به شاخص حضور شکار، ماهی های استخوانی هضم شده (55/55 درصد=FP) به عنوان غذای اصلی، خرچنگ های خانواده پورتونیده (25/64 درصد= FP) و خانواده Xanthidae (درصد 13/67= FP)به عنوان غذای فرعی و گیش ماهیان خانواده Carangidae (درصد 8/54= FP) اتفاقی تقسیم بندی شدند. نتایج بررسی شدت تغذیه نشان داد بیش ترین میزان شدت تغذیه در بهار و کم ترین آن در پاییز می باشد. سطح غذایی گربه ماهی بزرگ در منطقه مورد مطالعه 3/61 تخمین زده شد.

این تحقیق با هدف ارزیابی ریسک سرطان زایی و غیرسرطان زایی فلزات سنگین جیوه، کادمیوم و سرب درعضله ماهیان بیاح (Liza abu)، شانک زرد باله (Acanthopagrus latus) و شبه شوریده چشم درشت (Pennahia anea) رودخانه بهمنشیر در فصل زمستان انجام شد. 90 نمونه ماهی شبه شوریده چشم درشت، بیاح و شانک زرد باله به صورت کاملاً تصادفی از 5 ایستگاه مورد مطالعه به وسیله تورهای گوشگیر رودخانه ای توسط صیادان بومی منطقه تهیه شدند. سنجش فلزات سنگین مورد مطالعه به روش جذب اتمی و سیستم کوره گرافیتی با کمک دستگاه Perkin Elmer 4100 انجام شد. به منظور تکمیل اطلاعات در بخش مخاطرات وارده بر سلامت انسانی اقدام به تکمیل پرسشنامه به صورت تصادفی گردید. حداقل و حداکثر وزن مردان و زنان مورد مطالعه 54 و 107 کیلوگرم و میانگین وزنی کیلوگرم 13/803± 73/62 بود. غلظت جیوه، سرب، کادمیوم در عضله ماهی شانک زرد باله بالاتر از شبه شوریده چشم درشت و بیاح به دست آمد (0/05>P). الگوی تجمع فلزات سنگین در عضله سه گونه بیاح، شانک زرد باله و شبه شوریده چشم درشت به صورت سرب>کادمیوم>جیوه بود. در سه گونه ماهی می توان گفت که هر سه گونه نسبت به سرب سرطان زایی داشته اما نسبت به جیوه فقط گونه شانک از حد استاندارد خارج بوده است. درخصوص کادمیوم می توان گفت که هر سه گونه در محدوده معرفی شده بوده و برای مصرف انسان از نظر سرطان زایی مشکلی ایجاد نمی کنند.

این پژوهش در راستای یک طرح تحقیقاتی در سواحل جنوبی خزر از سال 91-88 انجام شد. نمونه برداری از ماهیان در راستای طرح کنوانسیون بین المللی حفاظت از گونه های در معرض خطر در جهت تکثیر مصنوعی صورت گرفته که مولدین این ماهیان بعد از صید به وسیله صیادان اداری مستقر در صیدگاه ها به کارگاه شهید مرجانی انتقال یافتند. در مجموع تعداد 742 قطعه ماهی مورد مطالعه قرار گرفت که از این مجموع 416 قطعه ماده و تعداد 326 قطعه ماهی نر صید شد. در کل 17659 کیلوگرم گوشت و 2060/56 کیلوگرم خاویار به دست آمد. بیش ترین فراوانی گونه قره برون در سال 88 با 35/12 درصد و کم ترین درصد فراوانی در سال 91 با 20/17 درصد بود. نتایج نشان داد دامنه طول چنگالی تاس ماهی ایرانی 218-50 سانتی متر در سال های 1388 الی 1391 بود. متوسط طول چنگالی تاس ماهی ایرانی صید شده در حاشیه جنوبی دریای خزر از 68/18± 153 سانتی متر در سال 1388 با یک روند نزولی به 1/20± 123/4 سانتی متر کاهش در سال 1391 رسید. حداقل و حداکثر طول چنگالی به ترتیب با 123/44 سانتی متر و 154/35 و با میانگین (انحراف معیار) 18/8± سانتی متر و حداقل و حداکثر وزن به ترتیب با 41 و 75 کیلوگرم و با میانگین انحراف معیار 9/27± کیلوگرم بود. نسبت جنسی نر به ماده 1 به 1/3 و ماده های رسیده در مرحله 4 رسیدگی جنسی بودند و در طول چهار سال در استان گلستان مجموعا 2060/56 کیلوگرم خاویار استحصال شد و از 699/92 کیلوگرم در سال 88 به 379/59 کیلوگرم کاهش در سال 91 رسید و در سال 88 بیش از 78/51 درصد آن دان 1 و 16/29 درصد آن دان 2 و 5/18 درصد آن دان 3 و 0/8 درصد آن از نوع خاویار فشرده بودند. اما در سال 91 بیش از 66/66 درصد آن دان 1 و 23/8 درصد آن دان 2 و 9/52 درصد آن دان 3 و فاقد دان فشرده بودند. میزان صید در واحد تلاش از 0/224 کیلوگرم در سال 88 به 0/204 کیلوگرم کاهش در سال 91 رسید.

اثرات محرک ایمنی ماکروگارد و اسپیرولینا بر برخی پارامترهای خونی ماهی ازون -برون جوان در این مطالعه مورد سنجش قرار گرفت. این تحقیق با استفاده از یک طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 3 تکرار، شامل تیمار شاهد (M0S0) که واجد جیره غذایی پایه بدون افزودنی، جیره پایه مکمل شده با 0/1 درصد ماکروگارد (M1S0)، جیره پایه مکمل شده با 0/1 درصد پودر اسپیرولینا (M0S1)، جیره پایه مکمل شده با 0/1 درصد ماکروگارد به ¬همراه 0/1 درصد پودر اسپیرولینا (M1S1) و جیره پایه مکمل شده با 0/5 درصد ماکروگارد به¬ همراه 0/5 درصد پودر اسپیرولینا (M5S5) طراحی شد. تعداد 700 عدد ماهیان ازون ¬برون (وزن متوسط 1/06±87/56 گرم) به ¬مدت 12 هفته با جیره های آزمایشی تغذیه شد. در انتهای آزمایش، تعداد گلبول های سفید (WBC)، تعداد گلبول های قرمز (RBC)، هماتوکریت (HCT)، میزان رسوب گلبول های قرمز (ESR) و شمارش افتراقی گلبول های سفید مورد سنجش قرارگرفت. حداکثر مقادیر WBC و HCT در تیمار M5S5 بود، درحالی که حداقل مقدار ESR در این تیمار مشاهده شد (0/05>p). میزان شاخص RBC در تیمار M5S5 نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت. حداکثر مقدار جمعیت لنفوسیتی (2/10±75/08 درصد) در تیمار M5S5 مشاهده شد و حداکثر مقدار نوتروفیل ها در تیمارهای M5S5 و M1S1 مشاهده شد (0/05

جهت تعیین اثر آنزیم فیتاز و جایگزینی پودرماهی با آرد سویا بر روند رشد، و برخیپارامترهای خونی و بیوشیمیایی سرم خون ماهی آزاد دریایخزر با میانگین وزن 13/7± 140/6 گرم، هفت جیره با نیتروژن و انرژی یکسان، حاوی سطوح مختلف آرد سویا (40 و 8٠ درصد) برای جایگزینی تدریجی با پودرماهی (جیره شاهد بدون آنزیم فیتاز)، هریک با سه سطح آنزیم فیتاز (صفر و 1000 و 2000 واحد بین المللی بر کیلوگرم) تهیه و مورد تغذیه ماهیان در شرایط یکسان پرورشی قرار گرفت. در پایان دوره 12 هفته ای تغذیه با جیره های آزمایشی، جایگزینی تدریجی پودر ماهی با آرد سویا موجب کاهش معنی داری در روند رشد و کارایی غذا ماهیان گردید (0/05>P ). در صورتی که افزودن آنزیم فیتاز موجب افزایش معنی داری در روند رشد و کارایی غذا شد و بهترین نتیجه در استفاده از 2000 واحد بین المللی بر کیلوگرم غذا، به دست آمد. از طرف دیگر شاخص های خونی و سرم شناسی ماهیان نیز تحت تاثیر جیره های غذایی قرار گرفت. مقادیر آنزیم های کبدی با مقادیر متوسط کنجاله سویای جیره غذایی ارتباط مستقیم داشت، به طوری که بالاترین مقادیر آنزیم های آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز در ماهیان تغذیه شده با جیره بالای درصد آرد سویا مشاهده شد. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق پیشنهاد می شود که در جیره ماهی آزاد دریای خزر تا سطح 40 درصد پروتئین پودر ماهی با آرد سویا با 2000 واحد بین الملل آنزیم فیتاز بر کیلوگرم غذا جایگزین شود.

در این تحقیق کارایی و ایمنی زایی تجویز واکسن دو گانه استرپتوکوکوزیس/لاکتوکوکوزیس به سه روش خوراکی، تزریقی و غوطه وری در ماهی قزل آلای رنگین کمان ارزیابی گردید. به این منظور 600 قطعه ماهی قزل آلا (2/1± 14گرم) به چهار تیمار، هرتیمار در سه تکرار به صورت زیر تقسیم گردیدند: تیمار واکسن خوراکی که با خوراک حاوی 108 به مدت دو هفته تغذیه گردیدند، تیمار واکسن تزریقی که با 0/1 میلی لیتر از باکترین دو باکتری به میزان 109 به روش داخل صفاقی تزریق گردید و در تیمار غوطه وری ماهی ها به مدت دو دقیقه در سوسپانسیون واکسنی 109 غوطه ور گردیدند و تیمار شاهد بدون تجویز واکسن. ماهی ها به مدت دو ماه تغذیه و نگه داری شدند و در روزهای صفر، 20، 40 و 60 شاخص های ایمنی شامل: عیار آنتی بادی، فعالیت لایزوزیم، کمپلمان و باکتری کشی سرم و نیز میزان پروتئین و گلوبولین سرم بین تیمارها مقایسه گردید. سپس تیمارها با هر دو باکتری به طور جداگانه چالش داده شدند و تلفات بین تیمارها مقایسه گردید. به طورکلی می توان نتیجه گرفت که علی رغم این که تیمار واکسن تزریقی بالاترین میزان کارایی و ایمنی زایی را نشان داد، ولی تجویز خوراکی و غوطه وری نیز باعث ایجاد محافظت نسبی در ماهی قزل آلا گردید و با توجه به ارجحیت های روش غوطه وری و خوراکی نسبت به تزریقی انجام تحقیق در بهبود کارایی این روش ها توصیه می گردد.

به منظور بررسی اثر اسانس اسطوخودوس (Lavandula officinalis) بر شاخص های رشد، فاکتورهای خونی، و ایمنی ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کاملاً تصادفی با چهار تیمار در سه تکرار انجام شد. تیمار آزمایشی شامل اسانس اسطوخودوس 0/5، 1 و 2 میلی لیتر در یک کیلوگرم از جیره بود. تیمار شاهد نیز بدون استفاده از اسانس گیاهی و با شرایط یکسان با دیگر تیمارها درنظر گرفته شد. مطابق نتایج، بیش ترین درصد افزایش وزن، طول، ضریب رشد ویژه، درصد بازماندگی و تولید خالص ماهی در تیمارهای 1 و 2 میلی لیتر اسانس در یک کیلوگرم جیره مشاهده شد. ضریب تبدیل غذایی با افزایش مقادیر اسانس، به طور معنی داری کاهش نشان داد. بالاترین میزان گلبول های قرمز، گلبول های سفید، غلظت متوسط هموگلوبین و نوتروفیل مربوط به 2 میلی لیتر اسانس در جیره بود. میزان هموگلوبین، میانگین حجم متوسط گلبولی، هموگلوبین متوسط گلبولی، مونوسیت و ائوزینوفیل تحت تاثیر تیمارهای مختلف اسانس در مقایسه با شاهد قرار نگرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که سیستم ایمنی ماهی قزل آلای رنگین کمان نظیر فعالیت کمپلمان پلاسما، آنزیم های لیزوزیم، آنزیم سوپراکسید دیسموتاز، ایمونوگلوبولین M سرم خون و ایمنوگلبولین تام سرم با افزایش مقادیر اسانس افزایش یافت. در مجموع افزودن اسانس اسطوخودوس به ویژه 1 و 2 میلی لیتر به جیره ماهی قزل آلای رنگین کمان موجب تاثیر مثبت و معنی دار بر برخی از شاخص های رشد، فاکتورهای خونی و سیستم ایمنی آن ها شد. این امر احتمالاً به دلیل وجود ترکیباتی نظیر فنل ها، تانن ها و مونوترپن ها موجود در اسانس اسطوخودوس می باشد. لذا استفاده از آن به عنوان مکمل غذایی در جیره پایه پیشنهاد می شود.

پرورش متراکم ماهی قزل آلای رنگین کمان به روش های گوناگونی صورت می-پذیرد. هدف از اجرای این تحقیق، مقایسه شاخص های رشد و سلامت ماهی در طراحی جدید از استخرهای بیضی شکل با جریان دورانی و استخرهای دراز در شرایط یکسان می باشد. در این تحقیق از هر یک از دو نوع استخر سه نمونه ساخته شد. استخرها با ماهیان قزل آلای رنگین کمان با وزن متوسط 5± 40 گرم ماهی دار شدند. تراکم ذخیره سازی 120 قطعه ماهی در مترمکعب درنظر گرفته شد. در طول دوره مطالعه، تغذیه ماهیان با استفاده از غذای تجاری چینه به مدت 10 ماه با درنظر گرفتن دمای آب و وزن ماهی به میزان 1/3 درصد زی توده انجام شد. براساس نتایج، طی دوره آزمایش بازماندگی ماهیان در هر دو سیستم استخرهای فاستر لوکاس و استخرهای دراز و به ترتیب 98/05 و 97/39 بود. هیچ گونه اختلاف معنی داری در پارامترهای رشد بین دو سیستم پرورشی مشاهده نشد (0/05≤ P). با این وجود، میزان افزایش رشد در استخرهای بیضی شکل با جریان دورانی اندکی بیش تر از استخرهای دراز بود (0/05≤ P). میانگین فاکتورهای کیفی آب از جمله اکسیژن محلول و پی اچ در استخرهای بیضی شکل با جریان دورانی در دامنه مطلوب جهت پرورش ماهی قزل آلا بوده و فاقد تفاوت معنی دار (0/05≤ P) با میانگین فاکتورهای مذکور در استخرهای دراز بود. نتایج تاییدکننده این مطلب هستند که در صورت حفظ شرایط کیفی آب در محدوده مناسب، استخرهای بیضی شکل با جریان دورانی می تواند به-عنوان جایگزین استخرهای دراز جهت پرورش متراکم ماهی قزل آلای رنگین کمان مورد استفاده قرار گیرد.

استفاده از گلایفوزیت جهت کنترل آفات نباتی در بسیاری از مزارع کشاورزی که در مجاورت منابع آب شیرین واقع شده اند بسیار رایج می باشد. از این رو این تحقیق به منظور شناسائی تأثیرات فیزیولوژیک گلایفوزیت که یکی از علف کش های پر مصرف ایران است بر روی ماهی مولد قزل آلا پرداخته شده است. این تحقیق در پاییز 1390 در مرکز تحقیقات علوم شیلاتی و فنون دریایی دکتر کیوان به منظور تعیین تأثیر علف کش گلایفوزیت بر روی برخی از فاکتورهای خونی و بافت ماهی قزل آلا با وزن 200-150 گرم در تحت شرایط کیفی آب ثابت صورت پذیرفت، ماهیان در قالب 4 گروه 30 تایی (سه گروه آزمایشی و یک گروه شاهد با سه تکرار) با غلظت های 5، 10 و 15 (میلی گرم/لیتر) معادل 25، 50 و 75 درصد از Lc5096h مورد استفاده قرار گرفتند. در طول آزمایشات عواملی شامل: pH، سختی، دما و اکسیژن محلول در آب مورد سنجش قرار گرفتند که به ترتیب برابر 7 تا 8/4، 250 میلی گرم در لیتر، 1± 22 و اکسیژن بالای ppm 8 اندازه گیری شدند. مدت انجام آزمایش ده روز در نظر گرفته شد و نمونه گیری از گروه ها هر 5 روز یک بار انجام گردید. نتایج حاصله از نظر آسیب شناسی بافتی نیز نشان داد که قرار گرفتن کبد و آبشش در مجاورت سم گلایفوزیت منجر به بروز پدیده هایی مانند پرخونی، آتروفی سلولی، رکورد صفراوی، نکروز، تورم ابری و فضای سینوزوئیدی در کبد و پرخونی، هیپرپلازی، نکروز، چسبندگی رشته های اولیه و ثانویه، چماخی شدن، گرزی شدن، کوتاه شدن تیغه های آبششی ثانویه در بافت آبشش می گردد که با گذشت زمان شدت این علائم افزایش می یابد.

این تحقیق با هدف بررسی تأثیر سطوح مختلف نمک سوربات پتاسیم در جیره بر بیان ژن های مرتبط با رشد بچه ماهیان کپور معمولی صورت پذیرفت. بدین منظور تعداد 168 قطعه ماهی کپور با میانگین وزنی 2/6± 15/2 گرم به مدت 8 هفته، در چهار تیمار و سه تکرار با جیره های آزمایشی حاوی سطوح مختلف صفر (شاهد)، 0/5، 1 و 2 درصد سوربات پتاسیم تغذیه شدند. در پایان دوره از کبد و مغز نمونه برداری، استخراج RNA انجام و برای سنتز cDNA از کیت SuPrime Script RTase استفاده شد. cDNA حاصله با استفاده از پرایمرهای ژن های مرتبط با رشد (IGF1 و GH) و ژن بتا اکتین به عنوان ژن رفرنس در Real Time PCR استفاده شد. بیان هر دوژن در تیمارهای تغذیه شده نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت. اختلاف معنی داری در میزان بیان ژن GH در تیمارهای تغذیه شده با 1 و 2 درصد نسبت به تیمار 0/5 درصد مشاهده شد (0/05>P). بیان ژن IGF-1 فقط در تیمار 1 درصد اختلاف معنی دار با تیمار 0/5 درصد نشان داد (0/05>P). نتایج نشان داد که بهترین عملکرد بیان ژن رشد مربوط به تیمارهای تغذیه شده با جیره حاوی 1 درصد سوربات پتاسیم می باشد و می تواند به عنوان محرک رشد در جیره غذایی آبزیان استفاده شود.

این پژوهش به منظور مقایسه اثرات استفاده متوالی و متناوب از 0/2 درصد پربیوتیک میتودر غذای کپورمعمولی بر شاخص های رشد، ترکیب لاشه و شاخص های خون شناسی انجام شد. تعداد 180 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن 0/05± 6/00 گرم به مدت 60 روز تحت آزمایش قرار گرفتند. آزمایش شامل 3 تیمار بود. تیمار 1 به-مدت 60 روز غذای حاوی 2 گرم پربیوتیک میتو در کیلوگرم غذا دریافت کرد. درحالی که تیمارهای 2 و3 همین غذا را به ترتیب با فواصل 3 و 7 روزه دریافت کردند. براساس نتایج، بیش ترین وزن نهایی، درصد افزایش وزن، ضریب رشد ویژه و تولید خالص ماهی در تیمار 1 به دست آمد که با تیمار 2 تفاوت معنی دار نداشت (0/05P). در کل دوره پرورش تلفاتی در بین تیمارها مشاهده نشد. حداکثر میزان غذای خورده شده و شاخص کارایی پروتئین و کم ترین ضریب تبدیل غذایی با تفاوت معنی دار با سایر تیمارها نیز در تیمار 1 اندازه گیری شد. هم-چنین تفاوت معنی داری از نظر ارزش غذایی لاشه بین سه تیمار مشاهده نشد. تیمار1 دارای بیش ترین تعداد گلبول قرمز و گلبول سفید و بیش ترین مقدار هموگلوبین و هماتوکریت بود که با تیمار 2 تفاوت معنی دار نداشت. بنابراین تغذیه متناوب با پربیوتیک میتو با فواصل 3 روزه، می تواند به جای تغذیه مستمر با پربیوتیک میتو در کپورمعمولی استفاده شود.

در این آزمایش اثر پروبیوتیک لاکتوباسیلوس کازئی (Lactobacillus casei)، پربیوتیک AMAX و تلفیق پروبیوتیک و پربیوتیک بر بیان ژن هورمون رشد (GH) و فاکتور رشد شبه انسولینی (IGFI) درماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور تعداد 180 قطعه ماهی کپور با میانگین وزنی 0/35± 23/7 گرم به مدت 8 هفته با جیره های آزمایشی حاوی CFU/gr 107 (لاکتوباسیلوس کازئی)، 0/1 % پربیوتیک AMAX و ترکیب پروبیوتیک و پربیوتیک و جیره شاهد تغذیه شدند. در پایان دوره، از بافت کبد و مغز نمونه برداری شد و استخراج RNA انجام گرفت، برای سنتز cDNA از کیت Suprime Script RTase استفاده شد و بیان ژن های مذکور با استفاده از Real time PCR مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد در گروه های تغذیه شده با پروبیوتیک، پربیوتیک و تلفیق پروبیوتیک وپربیوتیک میزان بیان ژن IGF1 به ترتیب 5/94، 5/68، 7/87 برابر گروه شاهد بود. هم چنین بیان ژنGH به ترتیب 9/25، 8/88، 17/35 برابر گروه شاهد بود. اختلاف معنی داری در هر دو ژن تغذیه شده با تلفیق پروبیوتیک وپربیوتیک با تیمارهای مجزای پروبیوتیک و پربیوتیک مشاهده شد (0/05>P). نتایج این مطالعه نشان دهنده اثرات مفید لاکتوباسیلوس کازئی و پربیوتیک AMAX به ویژه به صورت تلفیقی بر شاخص های رشد ماهی کپور می باشد (0/05>P).

کاربردهای صنعتی پیشرفته نانوذرات (NPs) موجب افزایش احتمال انحلال آن ها در اکوسیستم های آبی شده و از سویی مصرف آن ها توسط موجودات آبزی، قبل ازبین رفتن این ذرات، باعث تهدید زندگی آبزیان شده است. از آن جا که نانوذرات ها پس از ورورد باعث تغییر مکانیسم های طبیعی فیزیولوژیک ماهیان می شود، لذا هدف این تحقیق، تاثیر نانوذرات اکسید روی (0، 1، 2، 4 و 8 میلی گرم بر لیتر) ﺑ ه روش ﺳ ﺎ ﮐ ﻦ ﺑ ﺮ آنزیم های آنتی اکسیدانی کبد در ماهی کوی(Cyprinus Carpio) در یک دوره 2 و 10 روزه بود. ذرات نانواکسید روی موجب تغییرات معنی دار قابل توجهی در آنزیم های کبدی شدند (0/05>p). این تغییرات آنزیم های کبدی در پایان روز دهم شامل کاهش سطوح سوپراکسید دسموتاز SOD) 0/13± 92)، گلوتاتیون پراکسیداز GSH-Px)0/27± 19/14)، کاتالاز CAT) 0/23± 36/21) (نانو مول بر میلی گرم پروتئین) و افزایش سطح مالون دی آلدئید MDA) 0/97± 50/18) (نانو مول بر میلی گرم پروتئین) نسبت به گروه شاهد بود که این تغییرات وابسته به میزان دوز و مدت زمان در معرض قرار گرفتن ماهیان به نانوذرات بود. این نتایج حاکی از آن است که نانوذرات روی در ﻣ ﺤ ﯿ ﻂ ﻫ ﺎ ی آﺑ ﯽ ﺑ ﺎ ﻏ ﻠ ﻈ ﺖ ﻫ ﺎ ی مورد مطالعه باعث افزایش استرس اکسیداتیو و اثرات نامناسبی بر آنزیم های کبدی داشته و این پارامترها را دﭼ ﺎ ر ﺗ ﻐ ﯿ ﯿ ﺮ ات ﺷ ﺪ ﯾ ﺪ می ﻧ ﻤ ﺎ ﯾ ﺪ .

هدف از این آزمایش بررسی اثر شوک گرمایی روی القای تریپلوئیدی در ماهی کوی (Cyprinus carpio) بود. 3 دمای شوک (38، 40 و 42 درجه سانتی-گراد)، 5 مدت زمان آغاز شوک (1، 2، 4، 6 و 8 دقیقه پس از لقاح) و 3 مدت زمان شوک (1، 2 و 3 دقیقه) مورد آزمایش قرار گرفتند. گروهی از تخم ها به عنوان گروه شاهد درنظر گرفته شد. تعداد تیمارها به همراه گروه شاهد 46 تیمار بود. نتایج آزمایش نشان داد بیش ترین میزان تفریخ (59/49 درصد) در تیمارهای 19 (دمای 38 درجه سانتی گراد، 4 دقیقه پس از لقاح، مدت زمان 1 دقیقه)، 10 (دمای 38 درجه سانتی گراد، 2 دقیقه پس از لقاح، مدت زمان 1 دقیقه) و 28 (دمای 38 درجه سانتی گراد، 6 دقیقه پس از لقاح، مدت زمان 1 دقیقه) به دست آمد، در حالی که بین این تیمارها و گروه شاهد اختلاف معنی داری وجود نداشت (0/05P). بیش ترین میزان تریپلوئیدی (65/95 درصد) و بازده تریپلوئیدی (63/75 درصد) در دمای 40 درجه سانتی گراد، 6 دقیقه پس از لقاح و مدت زمان 2 دقیقه (تیمار 32) مشاهده شد. نسبت حجم گلبول قرمز و هسته آن در ماهیان تریپلوئید به ترتیب 2/74 و 1/92 برابر ماهیان دیپلوئید بود. با توجه به نتایج به نظر می رسد استفاده از شوک گرمایی با دمای 40 درجه سانتی گراد، 6 دقیقه پس از لقاح و مدت زمان 2 دقیقه می تواند بیش ترین تاثیر را در القای تریپلوئیدی در ماهی کوی داشته باشد.

کاربرد موثرتر پروتئین نظیر استفاده از هیدرولیز پروتئینی به عنوان جزئی از جیره می تواند سبب بهبود کارائی جیره و بهبود شاخص های رشد شود. تحقیق حاضر باهدف تغذیه دو گونه ماهی زینتی Pterophyllum scalareو Symphysodon aequifasciatus با هیدرولیز پروتئینی بافت ماهی کولی با استفاده از عصاره آناناس و پوشش دهی آن با استفاده از آلژینات سدیم 3 درصد و افزودن به میزان 1/5 و 3 درصد به جیره و ارزیابی شاخص های رشد و تغذیه در طی 60 روز انجام شد. برای تعیین سطح بهینه عصاره برای هیدرولیز مقایسه با آنزیم پروتئیناز K مقایسه صورت گرفت و با استفاده از روش بردفورد و SDS PAGE میزان پروتئین هیدرولیز شده بررسی گردید. هیدرولیز تهیه شده با استفاده از آلژینات سدیم پوشش دهی گردید و به جیره فرمول شده با نرم افزاز Winfeed اضافه و استفاده شد. نتایج نشان داد پروتئیناز سیستئین موجود در عصاره توانایی بالایی در هیدرولیز پروتئین، معادل 45 درصد دارد. نتایج ارزیابی کپسولاسیون با آلژینات سدیم نیز مشخص کرد که 70 درصد هیدرولیز تولید شده پوشش دهی شده است، در بررسی به روش بردفورد میزان جذب قرائت شده معادل 0/649 و غلظت پروتئین معادل 141/64 میکروگرم بر میلی لیتر ثبت شد. بیش ترین میزان نرخ رشد ویژه (SGR) در رابطه با ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی 3 درصد میکروکپسول به ترتیب معادل 2/28 و 2/71 گرم برای آنجل و دیسکس مشاهده شد و این تیمار با سایر گروه های آزمایشی دارای اختلاف معنی داری بود (0/05>P). هم چنین کم ترین میزان ضریب تبدیل غذایی نیز در این گروه به ترتیب معادل 0/94 و 1/1 درصد محاسبه شد.

کلرپیریفوس یک آفت کش ارگانوفسفره است که به عنوان کنترل کننده آفات در مزارع کشاورزی استفاده می شود. در این تحقیق اثرات این سم رایج (امولسیون 40/2) در کشاورزی بر ماهی قرمز مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان 50 LC در 96 ساعت برابر با 83/2 میلی گرم در لیتر بود و با توجه به این شاخص، تیمارهایی با غلظت های 0، 0/25، 0/50 و 0/75 میلی گرم بر لیتر دورسبان (هر کدام با 3 تکرار) و به مدت 60 روز تحت تاثیر غلظت های فوق قرار گرفتند. سپس تاثیر آن بر هورمون های جنسی و کیفیت گنادی ماهی قرمز نر بررسی شد. میزان هورمون تستوسترون و 17-بتا استرادیول در تیمارهای مختلف سرم خون ماهی قرمز تحت تاثیر سم دورسبان به-طور معنی داری نسبت به گروه شاهد کاهش یافت (0/05>P). حجم اسپرم دهی، طول دوره تحرک اسپرم، درصد تحرک اسپرم، تراکم اسپرم، اسپرماتوکریت در تیمارهایی که سم دریافت کردند نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری کاهش یافت (0/05>P). هم چنین میزان شاخص گنادوسوماتیک در تیمارهایی که سم دریافت کردند نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری کاهش یافت (0/05>P). میزان هپاتوسوماتیک در تیمارهای محتوی سم نسبت به گروه شاهد نیز به طور معنی داری افزایش یافت (0/05>P). به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که افزایش میزان سمیت دورسبان باعث کاهش هورمون های جنسی و کیفیت گنادی در ماهی قرمز نر می شود و بیش ترین تاثیر مربوط به تیمار 0/75 میلی گرم بر لیتر بود.

گونه حرا (Avicennia marina) یکی از مهم ترین گونه های مانگرو است که در کرانه جنوبی ایران، اجتماعات گسترده ای را در پهنه های گلی بین جزر و مدی سواحل کم شیب تشکیل داده است. بنابراین تحقیق حاضر جهت به دام اندازی حشرات و آفات موجود در جنگل های حرا و شناسایی آن ها در شهرستان میناب انجام شد. تله های مورد استفاده شامل تله استوانه ای، سطلی-رنگی و کارت زرد چسبی بود. نصب تله ها در چهار ایستگاه شامل مناطق کرگان، کولغان، تیاب و خور نمکی انجام شد و دوره نمونه برداری از اردیبهشت تا اواخر شهریور سال 1396 بود. کل حشرات به دام افتاده درون تله ها 483 عدد بود که توسط متخصصین حشره شناس موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور شناسایی شدند. گونه های مورد نظر شامل: Apis mellifera L. (Hym.: Apidae), Muscina prolapsa Fallen (Dip.: Muscidae), Oria musculosa (Hubner) (Lep.: Noctuidae), Agrotis daedalus (Lep.: Noctuidae), Lygephila sp. (Lep.: Erebidae), Helicoverpa armigera (Hubner) (Lep.: Noctuidae), Xylocopa latipes (Hym.: Apidae), Hypaetha schmidti (Col.: Carabidae), Mylabris variabilis (Col.: Meloidae), Polistes carolina (Hym.: Vespidae) بودند. لازم به ذکر است که این 10 گونه برای اولین بار از جنگل های حرا جنوب کشور گزارش می شوند. هم چنین نتایج بررسی تله ها نشان داد که در مجموع بین تله سطلی-رنگی (میانگین شکار 1/9 حشره)، کارت زرد چسبی (میانگین شکار 1/38 حشره) و تله استوانه ای (میانگین شکار 2/55 حشره) در ایستگاه های مختلف، تفاوت معنی داری در جلب حشرات موجود در جنگل های حرا وجود ندارد. هم چنین رنگ های سفید و نارنجی استفاده شده در تله های سطلی-رنگی دارای بالاترین کارایی برای جلب حشرات موجود در جنگل های حرا هستند.

موزه ها به عنوان محل امنی برای نگه داری آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگ های ملی و قومی، از مهم ترین منابع اطلاعات فرهنگی، علمی، سیاسی، اقتصادی و تاریخی جوامع به شمار می آیند و لذا حفظ و نگه داری از آن ها از اهمیت به سزایی برخودار است. انهدام و فساد اشیاء موزه ای می تواند ناشی از عوامل فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی و یا تحت تأثیر عوامل بیرونی باشد که اثرات مخربی بر این آثار برجا می گذارند. در این میان حشرات انباری از اهمیت به سزایی برخوردارند. متأسفانه اگر اشیای تاریخی به آفات انباری مبتلا شوند، شانس دوباره ای برای خلق شدن ندارند و هر خسارت و صدمه ای به آن ها برگشت ناپذیر است. بنابراین مطالعه و بررسی عوامل خسارت زا بر اموال و اقلام موجود در موزه ها جزء جدانشدنی از مبحث آفات موزه ای است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی آفاتی که به کلکسیون های موزه آسیب وارد می کنند، در کاخ موزه نیاوران در شهر تهران انجام شد. حشرات موجود در سه مجموعه کاخ موزه نیاوران شامل کتابخانه سلطنتی فرح پهلوی، کوشک احمد شاهی و کاخ صاحبقرانیه مورد بررسی و مطالعه قرار گرفتند. حشرات به دقت از روی کلیه وجوه اجناس موجود در ساختمان ها و همین طور از سطح زمین با استفاده از قلم مو، آسپیراتور، کارت های چسبنده و تله های فرومونی جمع آوری شدند. حشرات جمع آوری شده جهت شناسایی به آزمایشگاه حشره شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین پیشوا منتقل شدند. اغلب نمونه ها متعلق به سوسک های خانواده های Bostrychidae، Dermestidae و Ptinidae و پروانه های خانواده Tineidae بودند. سوسک های Gibbium psylloides (Czempinski, 1778)، خانواده Bostrychidae و پروانه-های Tineola bisselliellaبرای اولین بار از کاج موزه نیاوران گزارش شدند.

امروزه با توجه به روند صعودی افزایش جمعیت و بحث امنیت غذایی، توسعه و ترویج محصولات گلخانه ای از اولویت های اجرایی وزارت جهاد کشاورزی محسوب می شود که اجرای این امر با افزایش بی رویه مصرف نهاده های شیمیایی مواجه شده است و با توجه به اهمیت محصولات خام کشاورزی به خصوص گوجه فرنگی که یکی از اصلی ترین محصول سبد خانوار ایرانی محسوب شده و به طور عمومی مصرف تازه خوری دارد، اهمیت توجه به میزان باقی مانده آفت کش ها در محصولاتخام کشاورزی را صد چندان می کند چرا که در بسیاری موارد عدم استفاده از آفت کش های بیولوژیک و کم خطر، عدم رعایت دوره کارنس آفت کش هاو مصرف بی رویه و غیراصولی آن ها باعث بروز اثرات زیان بار آفت کش ها شده و خطرات زیست محیطی را به همراه دارد. از آن جایی که در گلخانه ها جهت مبارزه با آفات، حشره کش های دیازینون (EC 60%)، ایمیداکلوپرید (SC 35%)، پریمیکارب (WP 50%) و استامی پراید (SP 20%) مورد استفاده قرار می گیرند. در این تحقیق میزان باقی-مانده سموم ذکر شده در محصول گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum) واریته ازمیر، در روزهای مختلف پس از استفاده، مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق نمونه برداری محصول تحت اثر آفت کش های استامی پراید، دیازینون، ایمیداکلوپرید، پریمیکارب قرار گرفته بود، انجام پذیرفت. در این مرحله برای تعیین روند کاهش سم در روزهای مختلف پس از سم پاشی، نمونه برداری در بازه های زمانی 2، 5، 7، 10، 14، 17 و 21 روز پس از سم پاشی صورت گرفت. استخراج باقی-مانده سموم از نمونه ها توسط حلال استونیتریل صورت گرفت و پس از خالص-سازی ماده استخراج شده، میزان آفت کش با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارائی بالا مجهز به آشکارساز فرا بنفش و مرئی (HPLC-DAD) مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان دادند که میزان باقی مانده آفت کش های استامی پراید، دیازینون، ایمیداکلوپرید، پریمیکارب در گوجه فرنگی با نزدیک شدن به دوره کارنس سیر نزولی دارد.

از میان محصولات مختلف گیاهی، محصولات زراعی و باغی مانند دانه های گرده به طور عمده به عنوان مواد دارویی و مکمل های غذایی به علت وجود مواد مغذی ضروری مثل اسیدآمینه، پروتئین، فلاونوئیدها و آلکالوئیدها به طور گسترده ای استفاده می شود. اسیدآمینه های ژله رویال طیف گسترده ای از عملکردهای دارویی و سلامت بخشی را در انسان دارند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اسیدآمینه های آزاد ژله رویال، گرده زنبور عسل و گرده زنبور هیدرولیز شده می باشد. نتایج نشان داد که پرولین، لیزین، آسپارتیک اسید، گلوتامیک اسید، سرین و بتاآلانین اسیدآمینه های آزاد عمده در ژله رویال بودند. در این آزمایش مشخص شد که اسیدآمینه های آزاد آسپارتیک اسید، گلوتامیک اسید، آلانین، پرولین، تایروزین، متیونین، لوسین و ایزولوسین در گرده زنبورعسل وجود داشتند. مشخص شد که سه اسیدآمینه آزاد، آسپارتیک اسید، گلوتامیک اسید و پرولین در تمام نمونه های مورد مطالعه وجود داشتند. در این آزمایش گرده زنبورعسل هیدرولیز شده با آنزیم آلکالاز دارای بیش-ترین تعداد آمینواسید آزاد (22 اسیدآمینه) بود. علاوه بر اسیدآمینه های آزاد موجود در ژله رویال، گرده و گرده هیدرولیز شده زنبورعسل اسیدآمینه های آزاد دیگری نیز در کروماتوگرام ها وجود داشتند که نمی توان با اسید آمینه های استاندارد شناسایی کرد و به عنوان اسیدآمینه های آزاد ناشناخته درنظر گرفته شدند.

این تحقیق با هدف تعیین غلظت فلزات کادمیوم، سرب و نیکل در بافت عضله خرچنگ شناگر آبی (Portunus pelagicus) سواحل خلیج فارس، طی دو فصل زمستان و تابستان در شهرهای بندرعباس و بوشهر انجام گرفت. به طورکلی تعداد 130 نمونه خرچنگ شناگر آبی به صورت کاملاً تصادفی نمونه برداری شد. پس از جداسازی بافت عضله نمونه ها، هضم شیمیایی نمونه ها صورت گرفت و تعیین غلظت فلزات با استفاده از دستگاه جذب اتمی انجام گردید. توالی غلظت فلزات مورد مطالعه در بافت عضله خرچنگ شناگر آبی در فصول زمستان و تابستان در شهرها به-صورت Pb>Ni>Cd به دست آمد. در فصل زمستان، هر سه فلز و در فصل تابستان کادمیوم و نیکل در بافت عضله خرچنگ شناگر آبیتفاوت معنی داری را در بین شهرهای مورد مطالعه نشان داد. گر چه میزان سرب در بافت عضله خرچنگ شناگر آبی در شهر بوشهر بیش تر از شهر بندرعباس به دست آمد، اما این تفاوت معنی دار نبود. در هر دو شهر، میانگین غلظت فلزات کادمیوم و نیکل در خرچنگ شناگر آبی در فصل تابستان به طور معنی داری نسبت به فصل زمستان بالاتر بود. هم چنین میانگین غلظت سرب در بافت عضله گونه خرچنگ شناگر آبی بندرعباس در فصل تابستان نسبت به زمستان به طور معنی داری بالاتر به دست آمد (0/01=p)، اما در بوشهر این تفاوت معنی دار نبود. میانگین غلظت فلزات مورد مطالعه در بافت عضله خرچنگ شناگر آبی در فصول تابستان و زمستان در مقایسه با استانداردهای WHO، FAO وUS FDA پایین تر بودند.

این آزمایش در یک سیستم مداربسته انجام شد. بیوفلاک در یک مخزن 7 لیتری تولید شده و توسط پمپ به مقدار مساوی به سه مخزن مجزا پمپ و سه مخزن پرورش به-عنوان سه تکرار درنظر گرفته و آزمایش تغذیه ای آرتمیا با 3 تیمار تحت عنوان تیمارهای غذای زیر به مدت 21 روز انجام گرفت. تیمار 1: بیوفلاک ایجاد شده با ملاس+جلبک دونالیلا (%5 نیاز غذایی آرتمیا)، تیمار 2: بیوفلاک ایجاد شده با رافینات+جلبک دونالیلا (%5 نیاز غذایی آرتمیا)، تیمار3: (شاهد): تغذیه با سبوس برنج و مخمر+جلبک دونالیلا. در این آزمایش حجم فلاک، شمارش بار باکتریایی، رشد آرتمیا، بقا و تولیدمثل آرتمیا در تیمارهای مختلف مورد بررسی قرار گرفت. طبق نتایج، رافینات توانست در طول دوره آزمایشی به طور معنی داری روند تولید بیوفلاک را نسبت به تیمار ملاس افزایش دهد، ملاس به طور معنی داری باعث افزایش تعداد باکتری های هتروتروفیک و افزایش بار قارچی سیستم شد، رشد در تیمارهای تغذیه شده نسبت به شاهد، کاهش معنی دار داشت (0/05>P)، هم آوری نیز در تیمار ملاس نسبت به گروه شاهد کاهش معنی دار داشت. با توجه به نتایج حاصله ملاس و رافینات به عنوان منبع کربن می توانند باعث تولید آرتمیا با کیفیت قابل قیاس با آرتمیای پرورش یافته با غذای تجاری را با هزینه کم تر تولید کنند، البته طبق یافته های تحقیق رافینات به دلیل نسبت کربن به ازت کم نمی تواند پیشنهاد خوبی جهت استفاده به عنوان تنها منبع کربن باشد.

مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه میزان تجمع فلزات سنگین سرب، مس، کادمیوم و جیوه در بافت عضله اویستر صخره ای و میگوی سفید هندی در مناطق نوزادگاهی سواحل شمالی دریای عمان در دو بازه زمانی قبل و بعد از بروز مانسون به ترتیب در بهار و پاییز سال 1396 انجام شد. 50 نمونه از 5 ایستگاه های بندر جاسک، صیدگاه درک، بندر پزم، خلیج چابهار و بندر گواتر تهیه شد. استخراج فلزات با استفاده از روش هضم مرطوب و تعیین غلظت آن ها با دستگاه جذب اتمى انجام شد. نتایج به دست آمده اختلاف معنی داری در میزان تجمع فلزات سنگین در بافت عضله هر دو گونه بین ایستگاه های مختلف نشان داد (0/05>p). هم چنین مقایسه میزان تجمع فلزات سنگین قبل و بعد از مانسون نیز اختلاف معنی داری در میزان تجمع فلز کادمیوم در بافت اویستر صخره ای و میزان تجمع فلز مس در بافت میگوی سفید هندی نشان داد (0/05>p). مقایسه نتایج به دست آمده با آستانه استانداردهای جهانی نشان داد که غلظت سرب در بافت عضله اویستر صخره ای در مقایسه با آستانه استاندارد جهانى WHO بالاتر بود. مقدار مس نیز در بافت عضله اویستر صخره ای و میگوی سفید هندی در مقایسه با آستانه استانداردهاى جهانى WHO و NHMRC بالاتر بود. غلظت کادمیوم از حدود آستانه استاندارد جهانى NHMRC و سازمان استاندارد ملی ایران و غلظت جیوه از حدود آستانه استاندارد جهانی WHO بالاتر بود. در مجموع نتایج این تحقیق نیاز به رویکرد اکوسیستمی در جهت مدیریت پایدار مناطق نوزادگاهی سواحل شمالی دریای عمان را نشان می دهد. این امر آلودگی آبزیان را محدود می کند که یک تهدید کننده سلامت برای افرادی است که از منابع آبزی آلوده به فلزات سنگین را مصرف می کنند.

در این مطالعه میزان جذب مستقم آلودگی نانوذرات نقره توسط دوکفه ای D. polymorpha در دوره بلندمدت 8 و 16 روز بررسی گردید. تعداد مورد نیاز دوکفه ای D. polymorpha با دامنه طولی 0/8± 2/53 سانتی متر از محیط طبیعی استحصال گردید. نانوذرات با استفاده از دستگاه التراسونیک با 400 دور دقیقه در استوک آب مقطر پخش شد. جهت یک فاز شدن آب مخازن با محلول نانوذره از دستگاه هموژنایزر با 14000 دور در دقیقه استفاده شد و تیمارها با غلظت های 2/5، 25 و 50 ppm تهیه گردید. انباشت نانوذرات در توده بافتی دوکفه ای با دستگاه ICP ساده و نحوه توزیع نانوذرات در مخازن دوکفه ای با تست DLS سنجیده شد. نتایج مربوط به ICP نشان داد بیش ترین میزان انباشت نانوذرات در توده بافتی دوکفه ای ها در بالاترین غلظت مواجهه (0/05>P) می باشد و کم ترین میزان جذب در پایین ترین غلظت مواجهه به صورت معنی داری (0/05>P) نسبت به سایر تیمارها مشاهده شد. هم چنین نتایج تست DLS نشان داد که ذرات از لحاظ اندازه بین 100-10 نانومتر بوده اند که موید عدم ترسیب و هموژن بودن نانوذرات در مخازن حاوی دوکفه ای ها بوده است. با توجه به نتایج به دست آمده دوکفه ای D. polymorpha به عنوان شاخصی بسیار مناسب جهت پایش اثرات نانو ذرات نقره در محیط های آبی پیشنهاد می گردد.

میکروپلاستیک ها تکه های کوچکی از زباله های پلاستیکی (کم تر از 5 میلی متر)، هستند که در سواحل، سطح دریا و بستردریا وجود دارد. مطالعه حاضر فراوانی، توزیع و انواع میکروپلاستیک ها را در توده احشایی دوکفه ای Pinctada radiata و رسوبات نمونه برداری شده در سواحل بندرلنگه مورد بررسی قرار داده است. جداسازی میکروپلاستیک ها به روش اختلاف چگالی و روش هضم برای دوکفه ای انجام گرفت. اسپکتروفتومتری، FT-IR و SEM-ED جهت شناسایی جنس پلیمر به کار گرفته شد. میکروپلاستیک های یافت شده دارای رنگ های متنوعی از جمله سیاه، سفید، شفاف، قرمز، صورتی و سبز بودند. با استفاده از اطلاعات به دست آمده، در ایستگاه های بندرلنگه، میانگین تعداد کل میکروپلاستیک های استخراج شده از توده احشایی P. radiata برحسب گرم 0/03± 0/15 تعداد/گرم و بر حسب فرد 1/13± 3/94 تعداد/فرد، تعداد میکروپلاستیک ها در رسوبات بندرلنگه 0/71± 34/5 در کیلوگرم رسوب اندازه گیری شد. شایع ترین پلیمر های یافت شده، پلی اتیلن (PE)، پلی اتیلن ترفتالات (PET) و نایلون بودند. فراوان ترین نوع میکروپلاستیک های جدا شده از دوکفه ای P. radiata میکروفیبرها و قطعات بودند. فراوان ترین اشکال میکروپلاستیک استخراج شده در رسوبات فیبر و فیلم بودند. مطالعه حاضر می تواند اطلاعات مفیدی را برای تحقیقات بیش تر و هم چنین پیش زمینه ای جهت کنترل و پایش این آلاینده در محیط دریایی خلیج فارس فراهم نماید.

تالاب ها از مهم ترین منابع حیات بخش در اکوسیستم ها هستند و با تأمین آب شیرین و سایر خدمات مستقیم و غیر مستقیم، به پایداری جوامع زیستی کمک می کنند. تالاب-ها اکوسیستم های حساس و آسیب پذیری هستند، از این رو مدیریت و حفاظت آن ها دارای اهمیت است. این مطالعه با استفاده از شاخص تروفی TSI کارلسون به منظور ارزیابی وضعیت تروفی تالاب بین المللی امیرکلایه واقع دراستان گیلان انجام گرفت. نمونه برداری آب از 5 ایستگاه به صورت ماهانه از فروردین تا شهریور 1397 طی دو فصل انجام شد و پارامترهای مورد استفاده برای ارزیابی کیفیت آب و وضعیت تروفی شامل فسفات کل (TP)، نیتروژن کل (TN) و کلروفیل آ (chl-a) بود. نتایج نشان دهنده وضعیت مزوتروفیک تالاب، با مقدار 41 شاخص کالرسون، درطی مدت پژوهش بود که دلیل آن را می توان ورود مواد آلی و معدنی حاصل از رواناب-های کشاورزی و مسکونی اطراف، به تالاب دانست. بنابراین می توان به نقش کاهش سطح دسترسی و حفظ کاربری های اراضی طبیعی و مدیریت و کاهش استفاده از کودهای کشاورزی به منظور مدیریت و احیای تالاب، اشاره کرد.

خلیج گرگان از اکوسیستم های نادر کشور است که از نظر اکولوژیک و اقتصادی واجد ارزش های ویژه ای در مقایسه با سایر منابع آبی کشور است. نمونه گیری و آنالیز ماهانه پارامترهای کیفی آب خلیج شامل نیترات، نیتریت، قلیائیت، آمونیاک، شوری، pH، اکسیِژن محلول و دمای آب از 19 نقطه مختلف خلیج گرگان برای توزیع مکانی پارامترهای کیفی آب خلیج انجام شد. نمونه برداری به صورت ماهانه در سال 1390 صورت گرفت. سپس داده های ماهانه با استفاده از نرم افزار 9. 0 Surfer مورد درون یابی توسط روش های درون یابی مختلف (کریجینگ، عکس فاصله، رگرسیون چند جمله ای، چند جمله ای موضعی و اسپلاین) قرار گرفتند. روش های ذکر شده با به کارگیری روش اعتبارسنجی متقابل براساس معیار ارزیابی جذر میانگین مجموع مربعات خطا مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج، برتری روش رگرسیون چند جمله ای را نسبت به سایر روش ها نشان داد. بنابراین توزیع مکانی ماهانه پارامترهای مورد مطالعه خلیج با استفاده از این روش و نرم افزارهای 7. 10 MATLAB و 9. 0 Surfer استخراج و میانگین پارامترهای نیترات، نیتریت، قلیائیت، آمونیاک، شوری، pH، DO و دمای آب در خلیج محاسبه شدند. برطبق نتایج تحقیق حاضر، حداکثر مقادیر پارامتر دما 30 درجه ساتی گراد، پی اچ 8/88، اکسیژن محلول 16/07، شوری 17، قلیائیت 400، نیترت 3/96، نیتریت 0/19 و آونیاک 1/5 اندازه گیری شد. مقایسه بین میانگین این پارامترها در خلیج گرگان و استانداردهای موجود نشان می دهد که خلیج گرگان مکان مناسبی برای پرورش گونه هایی مانند کپور، قزل آلا و فیل ماهی می باشد.

این تحقیق در سال 1397 با هدف بررسی فلزات سنگین کادمیوم، نیکل و وانادیوم در آب و رسوبات تالاب هورالعظیم در استان خوزستان انجام شد. نمونه برداری بر اساس استاندارد متد (Standard Method) شماره 3030 A و American Society for Testing and Materials شماره D2488 از 3 ایستگاه تالاب با 9 تکرار انجام شد. جهت سنجش عناصر سنگین از روش طیف سنجی پلاسما جفت شده القایی (ICP) و ترکیب آن با طیف سنجی جرمی (ICP-MS) به کمک دستگاه ICP-OES مدل Varian 710-ES ساخت کشور آمریکا استفاده گردید. بالاترین میزان فلزات کادمیوم، نیکل و وانادیوم در آب تالاب هورالعظیم به ترتیب 0/496، 4/350 و 0/796 میلی گرم در لیتر در ایستگاه دوم و در رسوبات تالاب هورالعظیم به ترتیب 0/073، 203/64 و 80/35 میلی گرم در کیلوگرم در ایستگاه دوم به دست آمد. میانگین میزان فلزات سنگین کادمیوم، نیکل و وانادیوم در آب و رسوبات تالاب هورالعظیم در ایستگاه دوم بالاتر از ایستگاه های اول و سوم به دست آمد. فاکتور آلودگی فلزات کادمیوم و وانادیوم در هر 3 ایستگاه مورد مطالعه در رده آلودگی کم قرار داشتند، اما فلز نیکل در رده آلودگی متوسط تا زیاد بود. درجه آلودگی در 3 ایستگاه مورد مطالعه درمورد فلزات سنگین کادمیوم، نیکل و وانادیوم در رده آلودگی کم قرار دارند. ارزیابی خطر اکولوژیک فلزات کادمیوم و نیکل در رسوبات تالاب هورالعظیم و شاخص پتانسیل ریسک اکولوژیکی در کلاس و رده خطر اکولوژیکی و زیستی کم قرار گرفتند. میزان فلزات سنگین کادمیوم و نیکل در آب تالاب هورالعظیم بالاتر از حد مجاز استانداردهای ملی و جهانی به دست آمد. میزان کادمیوم و وانادیوم در رسوبات تالاب هورالعظیم پایین تر مجاز استانداردهای ملی و جهانی بود، اما میزان نیکل در رسوبات بالاتر از حد آستانه استانداردهای ملی و جهانی به دست آمد.

شناسایی ماکروفولینگ ها اولین قدم در کنترل این موجودات مزاحم چسبنده بر روی ساختارهای موجود در دریاها می باشد. طی چهار مرحله نمونه برداری از تیر 1394 تا خرداد 1395 از قفس های صیادی بندر لنگه، 8 گونه/جنس متعلق به 8 خانواده ماکروفولینگ شناسایی و طبقه بندی شدند. پارامترهای آب شامل دما، شوری، اکسیژن محلول و pH در هر چهار فصل اندازه گیری شدند و به منظور بررسی تنوع زیستی از آنالیز تحلیل کاهشی استفاده شد. ماکروفولینگ غالب در این مطالعه بارناکل Amphibalanus sp. بود که در تمامی فصول مشاهده شد. بیش ترین میانگین زی توده (39/4± 214/62 گرم/سانتی مترمربع) در ماکروفولینگ ها متعلق به آب پاش دریایی Perophora sp. در فصل پاییز بود. اختلاف معنی داری بین میانگین وزن ماکروفولینگ ها در فصول مختلف و هم چنین بین میانگین پارامترهای آب در چهار فصل مشاهده گردید (0/05>p). نتایج حاصل از آنالیز تحلیل کاهشی و همبستگی پیرسون نشان داد که دما و اکسیژن محلول آب دو پارامتر محیطی موثر بر تنوع و زی توده بیوفولینگ ها در بندر لنگه بودند.

آبسنگ های مرجانی جزو متنوع ترین و پرتولید ترین اکوسیستم های دریایی می باشند که فاکتورهای زیستی و غیر زیستی مختلفی سلامت و حیات این اکوسیستم ها را تهدید می کنند. یکی از فاکتورهای زیستی موثر در تخریب مرجان ها، حضور موجوداتی است که بر روی کلنی های مرجان، توانایی زندگی و رشد دارند. Clathria sp نوعی اسفنج قشری است که توانایی رشد روی سطح کلنی های زنده مرجان را دارد و به نظر می رسد با تولید ترکیبات سمی می تواند منجر به مرگ مرجان ها شود. در رابطه با حضور این نوع اسفنج روی اجتماعات مرجانی خلیج فارس اطلاعاتی در دسترس نیست و هدف از مطالعه حاضر بررسی حضور آن روی کلنی های زنده مرجان های جزیره کیش می باشد. به این منظور، 4 ایستگاه در بخش های شرق تا جنوب شرقی جزیره کیش تعیین شد و در هر ایستگاه، در طول ترانسکت هایی به طول 20 متر، کلنی های مرجان به صورت مستقیم و تک به تک مورد بررسی بصری قرار گرفت. بر اساس نتایج اسفنج Clathria sp روی 18 درصد (9± ) از کلنی هایPorites sp جزیره کیش حضور داشتند.

یکی از راهکارهای افزایش قابلیت جذب عناصر کم مصرف در خاک های آهکی، استفاده از مواد اصلاح کننده است. در این پژوهش به بررسی تاثیر سطوح مختلف گوگرد و ماده آلی بر قابلیت جذب عناصر و هم چنین برخی ویژگی های شیمیایی خاک غنی از عناصر کم مصرف پرداخته شده است. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل با سه تکرار انجام گردید. تیمارها شامل دو سطح گوگرد (صفر و 250 کیلوگرم در هکتار) و دو نوع ماده آلی کود گوسفندی و بقایای کاج (20درصد حجمی خاک) به همراه شاهد (بدون اضافه کردن ماده آلی و گوگرد) بودند. نتایج نشان داد افزودن کود دامی و بقایای کاج به خاک باعث افزایش معنی دار کربن آلی، نیتروژن کل و هم چنین افزایش معنی دار غلظت منگنز خاک می گردد. تأثیر کاربرد گوگرد نیز بر غلظت آهن و منگنز قابل جذب در تیمارهای حاوی گوگرد به طور معنی داری بیش-تر از تیمار شاهد گزارش گردید. براساس نتایج این مطالعه، کاربرد گوگرد و کودهای آلی می تواند از طریق افزایش عملکرد باکتری تیوباسلوس در خاک و بهبود برخی از ویژگی های شیمیایی خاک چون کربن آلی و نیتروژن کل بر افزایش قابلیت جذب عناصر کم مصرف در خاک موثر باشد.

پروتئازها پرمصرف ترین آنزیم های صنعتی هستند که کاربردهای زیادی در زیست فناوری دارند. به طوری که حدود 60 درصد از بازار جهانی آنزیم های صنعتی را به خود اختصاص داده اند. میکروب ها به دلیل رشد سریع، سهولت کشت، دستکاری ژنتیکی در جهت تولید بهینه آنزیم، از منابع عمده تولید پروتئازها به شمار می روند. این مطالعه با هدف جداسازی گونه های باسیلوس گرمادوست مولد آنزیم پروتئاز از چشمه های آب گرم محلات واقع در استان مرکزی و ارزیابی قابلیت تولید آنزیم پروتئاز در این گونه ها انجام شده است. به منظور جداسازی و شناسایی اولیه میکروارگانیسم های دارای فعالیت پروتئولیتیک از محیط کشت Skim milk agar همراه با آزمون های بیوشیمیایی استفاده شد. وجود ژن پروتئاز در گونه های باکتریایی با روش PCR بررسی گردید و جهت تشخیص گونه های باکتریایی ژن 16 SrRNA به روش PCR تکثیر و تعیین توالی گردید. سنجش فعالیت پروتئاز به روش لوری صورت گرفت و بهترین گونه باسیلوس ازنظر فعالیت پروتئاز شناسایی گردید. 9 گونه باکتریایی توسط تست های بیوشیمیایی به عنوان گونه های برتر مولد آنزیم پروتئاز جداسازی شدند. در بررسی بیان ژن پروتئاز و توالی یابی ژن 16 SrRNA، 7 گونه باکتریایی بیش ترین قرابت را با گونه های باسیلوس نشان دادند. در سنجش فعالیت آنزیم به ترتیب سه گونه باکتریایی DA3، DA2 و BN2 در دمای 47 درجه سانتی گراد و در pH معادل 8 بیش ترین فعالیت را داشتند. با توجه به کاربردهای فراوان آنزیم پروتئاز در صنعت به نظر می رسد استفاده از سویه های محلی می تواند در دستیابی به تولید بالای آنزیم پروتئاز و بی نیازی کشور به واردات این محصول مفید واقع شود.

هدف در این پژوهش بهینه سازی تولید آنزیم پروتئاز قلیادوست مقاوم به حلال آلی از یک سویه باسیلوس و تعیین خصوصیات آنزیم می باشد. در این پژوهش یک سویه باسیلوس از چشمه آبگرم جداسازی شد و در محیط غنی شده با سیکلوهگزان (30%) و تولوئن (10%) رشد یافت. باکتری های تولیدکننده پروتئاز با استفاده از کلنی های رشد یافته روی پلیت های اسکیم میلک آگار (SMA) جداسازی شدند. آنزیم پروتئاز در روش دو مرحله ای شامل رسوب دهی با سولفات آمونیوم و کروماتوگرافی تعویض آنیونی DEAE-سفارز به شکل جزیی تخلیص شد. در نهایت یکی از کلنی ها به عنوان بهترین سویه با فعالیت پروتئازی معرفی شد. برای بهینه سازی محیط کشت باکتری برای تولید حداکثر پروتئاز فاکتورهای مختلف ازجمله زمان گرماگذاری، دما، اسیدیته، منابع کربن و منابع نیتروژن آزمایش شد. بیش ترین بازده رشد باکتریایی و تولید پروتئاز پس از 72 ساعت گرماگذاری در دمای37 درجه سانتی گراد و اسیدیته 7 زمانی که محیط کشت توسط منبع کربنی سوکروز و منبع نیتروژن عصاره مخمر 5 درصد غنی شده بود، مشاهده شد. این پروتئاز بیش ترین فعالیت را در دمای 50 درجه سانتی گراد و اسیدیته 10 نشان داد و توسط اتیلن دی آمین تترا استیک اسید (EDTA) مهار شد، اما توسط مهارکننده های سرین پروتئاز تحت تأثیر قرار نگرفت که پیشنهاد می کند این آنزیم یک متالوپروتئاز است. فعالیت آنزیم در حضور غلظت 10% (v/v)از تولوئن، متانول، اتانول و دیاتیلاتر افزایش یافت. بنابراین، آنزیم می تواند به عنوان یک بیوکاتالیست قوی در صنایع و بیوتکنولوژی به کار گرفته شود.

هیستامین یک آمین زیستی است که در بیماری های مختلف مانند رینیت آلرژیک، التهاب ملتحمه، کهیر و درماتیت آتوپیک و هم چنین در ایجاد بیماری های آنافیلاکسی قلبی و آسم های آلرژیک نقش دارد. گیاهان دارویی از دیر باز در درمان بیماری های مختلف استفاده شده اند. به دلیل کاربردهای وسیع آنزیم هیستامیناز در درمان بیماری های با منشا هیستامین در انسان و دام، در این مطالعه شناسایی و هم سان سازی ژن آنزیم هیستامیناز (DAO) از گیاه خُلر (Lathyrus sativus) بومی صورت گرفت. به این منظور استخراج mRNA از جوانه خلر بومی استان فارس و به دنبال آن سنتز cDNA به منظور تکثیر ژن هیستامیناز با پرایمرهای طراحی شده انجام شد، سپس همسان سازی ژن پس از برش آنزیمی در ژن و وکتور pQE-80L انجام گردید، در نهایت انتقال وکتور نوترکیب به باکتری Escherichia coli سویه XL1-Blue صورت گرفت. صحت کلونینگ نیز با هضم آنزیمی و توالی یابی تایید شد. پس از توالی یابی نوکلئوتیدی، ترادف mRNA ژن مربوط به طول 1995جفت باز در بانک ژن امریکا به شماره دسترسی KR063661 ثبت گردید، توالی پروتئینی آن نیز در بانک ژن به شماره ALE71304 ثبت شد. ارزیابی ساختار سه بعدی آنزیم هیستامیناز بومی و مطالعه فیلوژنتیک آن نیز براساس ترادف های شناخته شده در این مطالعه انجام گرفت که نشان دهنده بیش ترین شباهت ژنتیکی (94 %) و پروتئینی (% 96) به گونه نخود (Pisium sativum) است. پلاسمید نوترکیب تولید شده در آینده می تواند در سیستم های بیانی استفاده شود و منجر به تولید انبوه آنزیم برای استفاده از خصوصیات درمانی این آنزیم منحصر به-فرد گردد.

در این پژوهش تاثیر افزایش پالپ توت فرنگی در طول نگه داری بر رشد لاکتوباسیلوس کازئی، خواص فیزیکوشیمیایی، حسی و آنتی اکسیدانی ماست توت فرنگی مورد بررسی قرار گرفت. مقدار پالپ توت فرنگی به میزان (صفر، 1، 2، 3 و 4 درصد) و زمان نگه داری در محدوده 22-1 روز و دمای نگه داری 4 درجه سانتی گراد بود. نتایج حاصل نشان داد با افزایش مقدار پالپ توت فرنگی و گذشت زمان تعداد کلنی لاکتوباسیلوس کازئی کاهش یافت. نوع تیمار و زمان نگه داری و اثر متقابل آن ها بر زنده مانی باکتری لاکتوباسیلوس کازئی در ماست میوه ای پروبیوتیک معنی دار بود (0/05>p). اثر نوع تیمار و زمان نگه داری و اثر توام زمان و نوع نمونه بر روی تغییرات pH ماست میوه ای پروبیوتیک معنی دار بود (0/05>p) و با گذشت زمان pH کاهش یافت. اثر نوع تیمار و زمان نگه داری و اثر توام زمان و نوع نمونه بر روی تغییرات اسیدیته، ماده خشک و خصوصیات آنتی اکسیدانی ماست میوه ای پروبیوتیک معنی دار بود (0/05>p). به موازات pH، درصد اسیدیته نمونه ها افزایش یافت. درصد چربی نمونه ها تا روز دوازدهم نگه داری افزایش و تا پایان مدت ماندگاری ثابت باقی ماند. نوع تیمار اثر معنی داری بر درصد چربی ماست میوه ای پروبیوتیک داشت (0/05>p) و زمان و اثر متقابل تیمار و زمان نگه داری اثر معنی داری بر درصد چربی ماست پروبیوتیک میوه ای نداشت (0/05p). ولی اثر نوع تیمار، اثر متقابل تیمار و زمان نگه داری بر آب اندازی ماست معنی دار نبود (0/05