پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه مدیریت زمان و تعارض کار خانواده، با بهره وری کارکنان کارخانه انجام شد. نمونه تحقیق 217 نفر بودند که با روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی از جامعه کارکنان کارخانه سیمان خوزستان انتخاب گردیدند. در این تحقیق از پرسشنامه، رفتارهای مدیریت زمان مکان، پرسشنامه تعارض های کار خانواده، کارلسون و دیگران (2000) و پرسشنامه بهره وری فردی اچیو استفاده گردید. نتایج نشان می دهد بین متغیرهای پیش بین (مدیریت زمان و تعارض کار خانواده، خانواده کار) و متغییر ملاک (بهره وری)، رابطه معنادار وجود دارد. و متغیرهای تحقیق می توانند پیش بینی کننده بهره وری باشند. بین مدیریت زمان و بهره وری رابطه معنادار مثبت و بین تعارض کار- خانواده، خانواده کار با بهره وری رابطه معنادار منفی وجود دارد. دست آورد دیگر تحقیق آن بود که، از بین خرده مقیاس های مدیریت زمان (مدیریت جلسات، مدیریت ارتباطات، برنامه ریزی عملیاتی، اولویت بندی اهداف، هدفگذاری و تفویض اختیار) فقط بین 2خرده مقیاس اولویت بندی اهداف، و تفویض اختیار پیش بینی کننده بهره وری بودند و در بین خرده مقیاس های تعارض کار به خانواده (تعارض مبتنی بر زمان، توان فرسایی و رفتار)، تعارض کار خانواده مبتنی بر توان فرسایی، و مبتنی بر رفتار، و از بین خرده مقیاس های تعارض خانواده به کار (تعارض مبنی بر زمان، مبنی برتوان فرسایی و مبنی بر رفتار)، هر 3 پیش بینی کننده بهره وری کارکنان بودند.