ناتوانی های یادگیری
سال:1397 | دوره:7 | شماره:3 (پیاپی 26) |تعداد مقالات:7

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش با استفاده از برنامه چندرسانه ای لوح دانش مبتنی بر دیدگاه ساخت گرا بر بهبود عملکرد ریاضی دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری ریاضی صورت گرفته است. روش پژوهش نیمه تجربی بوده و در آن از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه استفاده شده است. جامعه پژوهش، کلیه دانش آموزان دختر دارای ناتوانی یادگیری سوم ابتدایی منطقه 10 شهر تهران در سال تحصیلی 97-1396 بود، که به روش خوشه ای تصادفی از میان آنها تعداد 20 دانش آموز به عنوان گروه آزمایش و 20 دانش آموز به عنوان گروه گواه که دامنه هوشی شان بین 85 تا 115 بود، انتخاب شدند. به گروه آزمایش با استفاده از نرم افزار آموزشی چند رسانه ای در 41 جلسه که به مدت 81 روز طول کشیده است، آموزش داده شد. گروه گواه در معرض روش های آموزش سنتی و مرسوم در مدارس قرار گرفت. برای گردآوری اطلاعات از هوشی ریون و آزمون ریاضی کی مت استفاده شد. به منظور بررسی فرضیه های پژوهشی، از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری و تک متغیری استفاده شد. یافته ها نشان داد که آموزش ریاضی با استفاده از نرم افزار چند رسانه-ای نسبت به روش سنتی بر عملکرد ریاضی دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری موثر است(05/0>p). با توجه به یافته ها استنباط می شود که آموزش چند رسانه ای روشی موثر جهت بهبود عملکرد ریاضی دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری است.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر برنامه ی منتخب حرکتی اسپارک بر خود پنداره و مهارت های حرکتی کودکان مبتلا به ناتوانی-های یادگیری می باشد. از بین کلیه دانش آموزان دوم ابتدایی در مراکز اختلالات یادگیری مشهد 30 نفر به روش خوشه ای انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه همگن کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 12 جلسه، سه جلسه در هفته و 45 دقیقه در هر جلسه در برنامه ی تمرینی منتخب شرکت کردند. گروه کنترل به فعالیت های معمول خود پرداختند. پرسشنامه خود پنداره کودکان پی یرز هریس و آزمون تبحر حرکتی برونینکس اوزرتسکی برای ارزیابی آزمودنی ها استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد بین گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی داری در نمره کل خودپنداره، تبحر حرکتی و مهارت های حرکتی ظریف و درشت، وجود داشت (05/0>p). خرده آزمون های سرعت دویدن و چابکی، تعادل، هماهنگی دوطرفه، سرعت پاسخ، کنترل بینایی حرکتی و هماهنگی اندام فوقانی (05/0>p) و همچنین خرده مقیاس های وضعیت تحصیلی و عقلانی، ظاهر جسمانی و نگرش، اضطراب و شادی و رضایت در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی داری داشت (05/0>p). این نتایج نشان می دهد که برنامه حرکتی اسپارک می تواند در کنار سایر برنامه های آموزشی در مدارس و مراکز اختلالات یادگیری، جهت کمک به کاهش مشکلات این کودکان مورد توجه قرار گیرد.

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی بازی درمانی بر ارتقای یادگیری مفاهیم ریاضی و توانایی حل مسئله ی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری ریاضی انجام گرفت. این پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. در این مطالعه ی تجربی تعداد 60 دانش آموز دختر پایه دوم ابتدایی شهر قم که در آزمون عملکرد پیوسته رازولد و آزمون حل مسئله گل پرور نمره ی پایین تر از میانگین دریافت کردند، به صورت نمونه گیری طبقه ای تصادفی، انتخاب شده و در دو گروه 30 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پس از انجام پیش آزمون، دانش آموزان گروه آزمایش در 28 جلسه 45 دقیقه ای تحت آموزش بازی درمانی قرار گرفتند و گروه کنترل همان آموزش مرسوم در کلاس درس را ادامه دادند. سپس پس آزمون اجرا گردید. داده ها نیز با استفاده از آزمون ریاضیات عمکرد پیوسته و آزمون حل مسئله جمع آوری گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی میانگین، انحراف معیار و آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره (MANCOVA) به کمک نرم افزار SPSS استفاده شده است. یافته ها نشان داد در یادگیری مفاهیم ریاضی و توانایی حل مسئله بین دو گروه از نظر درصد تغییرات، تفاوت معناداری به نفع گروه آزمایش وجود دارد. طبق شواهد این تحقیق، نتیجه گیری می شود که آموزش مبتنی بر بازی درمانی بر ارتقا یادگیری مفاهیم ریاضی و توانایی حل مسئله دانش آموزان با ناتوانی یادگیری ریاضی موثر است.

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد بر راهبرد های حل تعارض والد-فرزند مادران دانش-آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر دبستانی مبتلا به اختلال یادگیری مراجعه کننده به مرکز اختلال های یادگیری شهرستان میبد بود. تعداد 22 نفر از مادران این دانش آموزان با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه تعارض والد-فرزند موری ای اشتراس بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس همراه با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل گرفتند. یافته ها نشان داد که بین میانگین نمرات پس آزمون شرکت کنندگان گروه آزمایش نسبت به گروه گواه تفاوت معنی داری وجود دارد. با توجه به این یافته ها می توان نتیجه گرفت مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد در بهبود راهبردهای حل تعارض والد-فرزند مادران دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری تاثیر مثبت و معنی داری دارد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر سازگاری اجتماعی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان با اختلال خواندن انجام شد. این پژوهش از نوع کاربردی با روش تجربی، با پیش آزمون-پس آزمون است. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان نارساخوان مقطع اول، دوم و سوم ابتدایی مراجعه کننده به دو مرکز اختلال یادگیری آموزش وپرورش منطقه شش شهر تهران در سال 1396-1395 تشکیل می دادند. از این جامعه با توجه به هدف پژوهش، نمونه ای به حجم 30 نفر شامل دو گروه 15 نفره (گروه آزمایش و گروه کنترل) به کمک آزمون خواندن و نارساخوانی کُرمی نوری و به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. به گروه آزمایش جلسات بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری در ده جلسه (هر جلسه 90 دقیقه، سه روز در هفته) و یک روز در میان آموزش داده شد. گروه کنترل در این مدت مداخله ای دریافت نکردند. هر دو گروه قبل و بعد از اجرای آزمایش به پرسشنامه سازگاری اجتماعی کالیفرنیا و پرسشنامه سازگاری تحصیلی کلارک و همکاران پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش های آماری نظیر میانگین، انحراف استاندارد، آزمون های بررسی مفروضه ها و تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. تحلیل حاکی از آن است که آموزش بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر سازگاری اجتماعی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان با اختلال خواندن در سطح معناداری تأثیر دارد. بنابراین این شیوه درمانی می تواند نقش قابل توجهی در افزایش مهارتهای اجتماعی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال خواندن داشته باشد.

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روش درمانی حساسیت زدایی به واسطه حرکات چشم و بازپردازش بر تنظیم شناختی هیجان و اضطراب امتحان دانش آموزان دارای اختلال یادگیری انجام گرفت. روش پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری پژوهش را کلیّه ی دانش آموزان ناتوان یادگیری شهر اردبیل در نیمه دوم سال 1394 تشکیل می دادند که از میان آن ها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 30 نفر انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل ( 15 نفر) جایگزین شدند. شرکت کنندگان گروه آزمایش، 7 جلسه برنامه درمانی حساسیت زدایی به واسطه حرکات چشم و بازپردازش دریافت نمودند. . برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی تنظیم شناختی هیجان و پرسشنامه ی اضطراب امتحان اسپیلبرگر استفاده شد. داده ها با روش آماری کوواریانس چندمتغیری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که فرضیه ی پژوهش مبنی بر تأثیر برنامه درمانی حساسیت زدایی به واسطه حرکات چشم و بازپردازش بر تنظیم شناختی هیجان و اضطراب امتحان دانش آموزان ناتوان یادگیری مورد تائید قرارگرفته است و دانش آموزان ناتوانی یادگیری گروه آزمایش نسبت به دانش آموزان ناتوان یادگیری گروه کنترل در پس آزمون به طور معناداری، تنظیم شناختی هیجان منفی و اضطراب امتحان کمتری داشتند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که برنامه درمانی حساسیت زدایی به واسطه حرکات چشم و بازپردازش در تنظیم شناختی هیجان و اضطراب امتحان اثربخش است.

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روش آموزشی فنوگرافیکس در عملکرد خواندن دانش آموزان مبتلا به نارساخوانی است. پژوهش حاضر با استفاده از طرح آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون و دوره پیگیری با گروه کنترل معادل انجام شد. به این ترتیب از میان دانش آموزانی که با توجه به نظر معلمان و تصریح علائم نارساخوانی به مرکز اختلال یادگیری معرفی شدند، 40 دانش آموز پایه دوم ابتدایی دارای نارساخوانی انتخاب شد. پس از اجرای آزمون های تشخیصی شامل آزمون هوشی وکسلر کودکان، آزمون ADHD و آزمون اختلال سلوک، که توسط همکاران روان سنج مرکز اختلالات انجام گرفت، تعداد 30 آزمودنی (12دختر و18 پسر) نارساخوان به منظور اقدامات آزمایشی (10نفر گروه اول، 10 نفر گروه دوم و10 نفر گروه کنترل) به شیوه تصادفی جایدهی شدند. پس از اجرای پیش آزمون در هر سه گروه، گروه آموزشی اول به مدت 12 جلسه، تحت آموزش فنوگرافیکس قرار گرفت، گروه آزمایشی دوم به وسیله روش های درمانی در مرکز اختلالات یادگیری شهر بوشهر آموزش دیدند و گروه گواه هیچ گونه آموزش ویژه ای دریافت نکرد. در هر گروه آزمایشی، پس از اتمام آموزش، پس آزمون و آزمون پیگیری پس از گذشت چهار ماه به اجرا در آمد. در پایان داده های بدست آمده با روش آماری تحلیل کوواریانس ناپارامتریک مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت، نتایج حاکی از آن بود که مداخله روش فنوگرافیکس، سبب افزایش توانایی مهارت آگاهی واجی (جایگاه صدا در کلمه) و مهارتهای ترکیب و تجزیه که از مهارت های پایه و ضروری خواندن است، گردید. همچنین کاربرد این روش آموزشی موجب پایداری اثرات درمان (پس از گذشت 4 ماه) در این گروه از دانش آموزان گردید. بر اساس نتایج این پژوهش، می توان از روش آموزش فنوگرافیکس برای کمک به کودکان نارساخوان در مقطع ابتدایی بهره گرفت.