ناتوانی های یادگیری
سال:1390 | دوره:1 | شماره:1 |تعداد مقالات:7

هدف این مطالعه مقایسه شایستگی اجتماعی و مول‍فه های آن در دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری و دانش آموزان دارای پیشرفت تحصیلی پایین، متوسط و بالا است. آزمودنی های پژوهش شامل 160 دانش آموز (40 نفر دارای ناتوانی یادگیری، 40 نفر دارای پیشرفت تحصیلی پایین، 40 نفر دارای پیشرفت تحصیلی متوسط و 40 نفر دارای پیشرفت تحصیلی بالا) پایه تحصیلی دوم راهنمایی بودند که به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای از میان دانش آموزان مدارس ناحیه 1 و 2 شهر اردبیل انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون های محقق ساخته خواندن، نوشتن و ریاضیات، پرسشنامه شایستگی اجتماعی فلنر و آزمون هوشی ریون استفاده شد. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد که دانش آموزان دارای ناتوانی های یادگیری و دانش آموزان دارای پیشرفت تحصیلی پایین نسبت به دانش آموزان دارای پیشرفت تحصیلی متوسط و بالا در شایستگی اجتماعی نمرات کمتری کسب کردند. این نتیجه تلویحات مهمی در زمینه آموزش و ارتقای بهداشت روانی دانش آموزان استثنایی دارد.

پرسشنامه مشکلات یادگیری کلورادو (CLDQ) یک ابزار جدید برای تشخیص سریع و آسان مشکلات یادگیری دانش آموزان معرفی شده است. هدف پژوهش حاضر تعیین ویژگی های روان سنجی CLDQ می باشد. جامعه آماری این مطالعه را کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر اردبیل تشکیل می داد. اطلاعات از والدین 374 دانش آموز که در سال تحصیلی 91-90 مشغول به تحصیل بودند، بدست آمد. نمونه به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. نتایج نشان داد که اعتبار CLDQ بر اساس آلفای کرونباخ 0.90 و با استفاده از روش بازآزمایی، 0.94 می باشد. بررسی های مربوط به روایی محتوا، تفکیکی و سازه CLDQ، موید روایی پرسشنامه مذکور است. یافته های حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی و تائیدی همانند فرم اصلی، پنج عامل همبسته ولی مجزا را آشکار ساخت که عبارتند: از خواندن، شناخت اجتماعی، اضطراب اجتماعی، مشکلات فضایی و حساب. با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که CLDQ ابزاری قابل اعتماد و روا برای سنجش و غربال گری مشکلات یادگیری دانش آموزان می باشد.

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر آموزش بازی درمانی مادران بر مشکلات رفتاری کودکان دارای ناتوانی های یادگیری بود. روش پژوهش در این تحقیق شبه آزمایشی بود. نمونه تحقیق شامل 15 دانش آموز بود که از طریق روش تصادفی انتخاب شدند. مادران نمونه تحقیق طی 5 جلسه، در برنامه آموزش بازی درمانی شرکت کردند. مادران آزمودنی ها پرسشنامه مشکلات رفتاری راتر را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آزمون آماری t وابسته تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش بازی درمانی مادران موجب کاهش مشکلات رفتاری در کودکان شده است (P<0.001).

هدف این مطالعه مقایسه کمال گرایی و تعلل ورزی در مادران دانش آموزان با و بدون ناتوانی یادگیری بود. این پژوهش از نوع مقطعی- مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دانش آموزان 9 تا 14 ساله با و بدون ناتوانی یادگیری شهر اراک در سال 1389 می باشد. آزمودنی های پژوهش شامل 80 نفر از مادران دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و 80 نفر از مادران دانش آموزان عادی به شیوه همتاسازی (بر اساس سن مادر، تحصیلات و تعداد فرزندان) انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس های کمال گرایی و تعلل ورزی استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که بین دو گروه از مادران در کمال گرایی مثبت، کمال گرایی منفی و تعلل ورزی تفاوت معناداری وجود دارد (Ps<0.001). مادران این دانش آموزان به دلیل انتظارهای غیرواقع بینانه و سرزنش مداوم خود سطوح بالایی از اضطراب و ترس از شکست را تجربه می کنند.

هدف این مطالعه مقایسه نارسایی هیجانی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری و بهنجار می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان مدرسه ویژه اختلالات یادگیری شهرستان اردبیل در سال تحصیلی 91- 90 بود (N=157)، 36 دانش آموز (18 پسر و 18 دختر) دارای اختلال یادگیری بعنوان نمونه پژوهش و دانش آموزان بهنجار با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها مقیاس نارسایی هیجانی تورنتو و پرسشنامه مهارت های اجتماعی ماتسون بر روی آزمودنی ها اجرا شد. روش مطالعه عل‍ی – مقایسه ای بود. داده های پژوهشی با تحلیل واریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که دانش آموزان دارای اختلال یادگیری در شناسایی، توصیف و تفکر عینی در مقایسه با دانش آموزان بهنجار به طور معنی داری ضعیف هستند. هم چنین دانش آموزان دارای اختلال در روابط اجتماعی ضعیف بوده و در روابط اجتماعی شان رفتارهایی چون جسارت نابجا، عمل تکانشی، پرخاشگری، خوداعتمادی افراطی و حسادت و گوشه گیری از خود نشان می دهند. یافته های پژوهش حاضر حاکی از مشکلات دانش آموزان ناتوان یادگیری در تعاملات اجتماعی و توانایی های هیجانی است. بنابراین توجه به برنامه های آموزشی و درمانی ترکیبی موثر بر قابلیت های هیجانی و اجتماعی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

هدف این مطالعه تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر کفایت اجتماعی دانش آموزان مبتلا به اختلال ریاضی بود. این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. نمونه پژوهش شامل 40 دانش آموز مبتلا به اختلال ریاضی در مدرسه ناتوانی هایی یادگیری شهر اردبیل بود که بصورت در دسترس انتخاب و به دوگروه کنترل (n=20) و آزمایش (n=20) گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه بالینی، آزمون ریاضی کی مت و پرسشنامه کفایت اجتماعی فلنر استفاده شد. آموزش مهارت های زندگی برای گروه آزمایش در 8 جلسه به مدت یک ماه ارائه گردید. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که آموزش مهارت های زندگی کفایت اجتماعی و مولفه های آن را در دانش آموزان مبتلا به اختلال ریاضی به طور معنی داری افزایش می دهد. این نتایج حاکی است که آموزش مهارت های زندگی کفایت اجتماعی دانش آموزان مبتلا به اختلال ریاضی را افزایش می دهد. این نتایج تلویحات مهمی در زمینه آموزش و خدمات مشاوره ای برای این دانش آموزان به عنوان بخش مهمی از درمان دارد.

هدف این مطالعه بررسی کارآمدی مراکز ناتوانی های یادگیری استان اردبیل در بهبود علایم اختلال یادگیری دانش آموزان و شناسایی نقاط ضعف و قوت این مراکز می باشد. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل کلیه دانش آموزان دارای اختلال یادگیری مراجعه کننده به مراکز مشکلات ویژه یادگیری در استان اردبیل در سال تحصیلی 90- 89 می باشند. نمونه مطالعه شامل 248 نفر از دانش آموزان دارای اختلال یادگیری بودند که به شیوه نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. همچنین کلیه کارشناسان مربوطه (25 نفر)، معلمان (100 نفر)، و اولیاء این دانش آموزان (124 نفر) نیز جهت نظرسنجی انتخاب شدند. در قالب روش آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل از آزمون های خواندن، املاء و ریاضی، مصاحبه نیمه ساختمند و پرسشنامه محقق ساخته جهت جمع آوری داده ها استفاده شد. یافته های توصیفی نشان داد که از نظر اولیاء و مربیان نقاط قوت این مراکز بیشتر از نقاط ضعف آنها می باشد. نتایج تحلیل کوواریانس دوعاملی (ANCOVA) نشان داد که بین دو گروه دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری آموزش دیده در مراکز LD و آموزش ندیده از نظر توانایی خواندن، توانایی ریاضی و توانایی نوشتن و معدل نمرات نیمسال تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد (P<0.01). اما بین دو جنس و در تعامل با گروه تفاوت معنی داری بدست نیامد. این مطالعه نشان داد که برگزاری کلاس های آموزشی مراکز ویژه ناتوانی های یادگیری موجب بهبود علایم و پیشرفت درسی دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری می گردد.