تحقیقات در علوم زیستی ورزشی
سال:1391 | دوره:3 | شماره:9 |تعداد مقالات:8

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات ریتمیک محلی بر تعادل پویای دانش آموزان دختر کم توان ذهنی بود. بدین منظور، 20 دانش آموز دختر کم توان ذهنی در دسترس، در دو گروه ده نفره کنترل و تجربی مورد مطالعه قرار گرفتند. مدت کار تجربی هشت هفته سه جلسه ای و شامل اجرای تمرینات ریتمیک منطقه ایلام به مدت 60-45 دقیقه بود. در پیش و پس آزمون، تعادل پویای آزمودنی ها به وسیله آزمون گردش ستاره ای ارزیابی شد. یافته های آزمون t همبسته بر پیشرفت معنادار هر دو گروه دلالت داشتند (P=0.000)، اما تفاوت بین گروه ها در پس آزمون، از لحاظ آماری معنادار نبود (P=0.859). بر طبق این یافته ها، اگر چه مقطع ابتدائی دوره ای مساعد برای رشد عملکردهای تعادلی است، اما عناصر موجود در تمرینات ریتمیک محلی، توانایی بهره گیری از این پتانسیل را نداشتند.

هدف این تحقیق بررسی وضعیت موجود ایمنی مجموعه های ورزشی استان مرکزی (دانشگاه های آزاد اسلامی منطقه پنج و اماکن ورزشی تربیت بدنی استان مرکزی) در مقایسه با وضعیت مطلوب و ارائه الگوی ایمنی بود، در این تحقیق از روش توصیفی تحلیلی استفاده شد و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه اماکن ورزشی در سطح استان مرکزی اعم از اماکن ادارات کل تربیت بدنی و اماکن ورزشی منطقه پنج و روسا و کارشناسان تربیت بدنی استان و منطقه بود که تعداد این افراد 40 نفر بودند و تعداد اماکن در ادارات کل استان در حوزه شهری 137 و در دانشگاه های منطقه 5 سیزده واحد بودند. در مجموع 20 مجموعه ورزشی از تربیت بدنی استان و 8 مجموعه ورزشی از دانشگاه های منطقه پنج به عنوان نمونه انتخاب گردید. تمام روسا و کارشناسان تربیت بدنی استان و منطقه پنج نیز به عنوان نمونه انتخاب شدند. از آزمون تی و کای اسکوار برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های تحقیق نشان می دهد استانداردهای ایمنی در اماکن ورزشی منطقه پنج و استان مرکزی در برخی از متغیرها همچون سیستم اطفاء حریق و رعایت استانداردهای ضد آتش سوزی رعایت نشده و پاسخ دهندگان وضعیت را خیلی ضعیف قلمداد کردند. در خصوص اماکن و تجهیزات مورد نیاز معلولین نیز پاسخ دهندگان وضعیت اماکن ورزش دانشگاه های آزاد و استان مرکزی را خیلی ضعیف توصیف کردند. نتایج تحقیق نشان می دهد که برای ساخت اماکن ورزشی در اکثر دانشگاه ها از نظرات کارشناسان اداره تربیت بدنی دانشگاه استفاده نمی شود. تحلیل نتایج نشان می دهد تفاوت آماری معنی داری بین وضعیت مطلوب و وضعیت موجود اماکن ورزشی در دانشگاه های آزاد اسلامی منطقه پنج و همچنین اماکن ورزشی در سطح استان مرکزی وجود دارد، به عبارتی پاسخ دهندگان وضعیت موجود را مناسب نمی دانند.

با هدف بررسی تاثیر تمرین عضلات دمی بر عملکرد تهویه ای شناگران، 16 نفر از اعضای تیم شنای دختران استان کرمانشاه به صورت داوطلبانه انتخاب و به شکل تصادفی به دو گروه 8 نفری شبه تمرین با میانگین (سن 10.75±1.98، قد 140.68±14.7، وزن 32.17±10.61) و تجربی با میانگین (سن 10.75±2.18، قد 143.68±13.62، وزن 36.6±9.01) تقسیم شده و به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته، 30 تنفس در هر جلسه) به تمرین پرداختند. قبل و پس از پروتکل تمرینی از شناگران آزمون اسپیرومتری به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t و با استفاده از نرم افزار spss (سطح معنی داری P<0.05) استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که پس از اعمال تمرین عضلات دمی، مقادیر FVC،FEV1  و FEV1 / FVC در هر دو گروه نسبت به پیش آزمون تغییر معنی داری نداشته است و اختلافی میان درصد پیشرفت در گروه تجربی با شبه تمرین مشاهده نشده است. می توان نتیجه گرفت که احتمالا تمرین عضلات دمی نمی تواند عملکرد تهویه ای را در این گروه از ورزشکاران بهبود بخشد.

هدف از این پژوهش بررسی اثر 24 ساعت محرومیت از خواب بر غلظت IgG سرم بود. بدین منظور 10 دانشجو مرد تربیت بدنی با دامنه سنی 21 تا 24 سال و میانگین شاخص توده بدن 22.22 کیلوگرم بر مترمربع به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. در روز اول، آزمودنی ها بعد از خواب نورمال، ساعت 7:30 صبح از خواب بیدار شدند، در ساعت 8 صبح نمونه خونی اول گرفته شد سپس تا ساعت 7:30 صبح روز بعد از خواب محروم شدند، نوبت دوم نمونه گیری خونی بعد از 24 ساعت محرومیت از خواب در ساعت 8 صبح روز دوم گرفته شد. تغییرات غلظت IgG سرم در پیش آزمون و پس آزمون با آزمون t وابسته با استفاده از نرم افزار spss آنالیز شد. نتایج نشان داد که 24 ساعت محرومیت از خواب موجب افزایش معناداری در غلظت IgG سرم شد (p=0.035). این پژوهش نتیجه می گیرد که محرومیت از خواب سبب افزایش معناداری در غلظت IgG سرم می شود و می تواند سیستم ایمنی را تحت فشار قرار دهد.

بارداری با ایجاد تغییرات جسمانی و روانی خاص در زندگی زنان نه تنها می تواند درک آنان از کیفیت زندگی را متاثر سازد بلکه اجرای برخی از حرکات را برای انجام فعالیت های معمول زندگی مشکل می سازد. توصیه بر این است که زنان باردار باید به شرکت در برنامه های تمرین بدنی منظم با شدت مناسب، که نشان داده شده است که در طی بارداری موثر و ایمن هستند، تشویق گردند. این تحقیق بر آن بوده است که تاثیر 8 هفته تمرینات هوازی در آب را بر کیفیت زندگی و سطوح بتا آندورفین زنان باردار بررسی نماید. برای این کار، 24 زن باردار 24 تا 30 سال داوطلب به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. پس از تکمیل پرسشنامه کیفیت زندگی و خونگیری برای ارزیابی سطوح بتاآندورفین، گروه تجربی، تمرینات هوازی در آب را با شدت 60 تا 70 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه، سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته انجام دادند. بررسی تغییرات هورمون بتاآندروفین در گروه تجربی، حاکی از افزایش معنادار 49.03 درصدی بود. معیار کلی کیفیت زندگی در زنان باردار نیز بر اثر هشت هفته تمرینات در آب بطور معنی داری بهبود پیدا کرد (P=0.001). بنابراین، به نظر می رسد که استفاده از تمرینات در آب می تواند یکی از منابع در دسترس برای بانوان باشد تا با استفاده از آن بتوانند از یک کیفیت زندگی خوب و بهتر در طی دوران بارداری بهره مند شوند.

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرین متغیر و تعداد کوشش های تمرین بر اکتساب، یادگیری و انتقال یک مهارت سرویس والیبال می باشد. بدین منظور 40 دانش آموز (میانگین 11.2 سال) در دو گروه مساوی تمرین متغیر و ثابت به صورت تصادفی قرار گرفتند. شرکت کنندگان هر دو گروه در طی مرحله تمرین 450 کوشش را به ترتیبی انجام دادند که پس از هر 150 کوشش یک آزمون یادداری و یک آزمون انتقال به عمل آمد. داده های گردآوری شده با استفاده از آزمون های t مستقل و ANOVA تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بیشتر شدن تعداد کوشش ها در مرحله اکتساب، سبب یادگیری در هر دو مرحله یادداری و انتقال می شود (ارزش p هم در یادداری و هم در انتقالP=0.001 ). اما اثر نوع تمرین در مرحله یادداری مشاهده نشد (p=0.21). در حالی که در آزمون انتقال این اثر مشاهده شد (p=0.004). الگوی نتایج تحقیق حاضر پیشنهاد می کند وقتی که هدف کسب الگوی مهارت باشد تمرین به روش ثابت بهتر است، چرا که بیشتر شدن تمرین (بیشتر شدن تعداد کوشش های مرحله اکتساب)، سبب بیشتر شدن اختلاف در بین دو گروه می شود. اما هنگامی که هدف یادگیری پارامتر است، استفاده از تمرین متغیر سودمند است.

رفتار شهروندی سازمانی، رفتاری فردی و داوطلبانه است که مستقیما به وسیله سیستم های رسمی پاداش در سازمان طراحی نشده است، اما با این وجود باعث ارتقای اثربخشی و کارایی عملکرد سازمان می شود (جواهری کامل، 1388). هدف این تحقیق، تعیین رابطه بین وجدان کاری و رفتار شهروندی سازمانی در دبیران تربیت بدنی بود. جامعه آماری را کلیه دبیران تربیت بدنی (403 نفر مرد و 478 نفر زن) نواحی هفت گانه مشهد تشکیل دادند که نمونه آماری با استفاده از فرمول جدول مورگان 267 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه 16 عبارتی وجدان کاری کاستا و مک کرا (1992) و پرسشنامه 23 عبارتی رفتار شهروندی سازمانی پودساکف (1990) جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفت. برای همین منظور از آزمون کولموگروف اسمیرنف برای تعیین طبیعی بودن توزیع متغیرها، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t در گروه های مستقل استفاده شد. تجزیه و تحلیل یافته ها نتایج نشان داد که بین وجدان کاری و ابعاد آن (نوع دوستی، وظیفه شناسی، جوانمردی، ادب و مهربانی، فضیلت مدنی) با رفتار شهروندی سازمانی در سطح آلفا 0.05 رابطه معنی داری وجود دارد، بین دبیران زن و مرد بر اساس رفتار شهروندی سازمانی و وجدان کاری تفاوت معنی داری در سطح آلفا 0.05 مشاهده نگردید.

هدف این پژوهش، بررسی وضعیت رشدی قابلیت های تعادل کودکان کم بینا و نابینا از طریق مقایسه آنها با همتایان سالم بوده است. شرکت کنندگان این پژوهش توصیفی - مقایسه ای از میان کلیه دانش آموزان 8 الی 12 ساله مدارس همگانی شهر کرمانشاه بودند، 65 نفر بطور تصادفی بعنوان گروه سالم انتخاب شدند، 30 نفر از دانش آموزان مدارس همگانی و استثنائی با تیزی دید بین 0.05 الی 0.4 دیوپتر در چشم برتر بعنوان گروه کودکان کم بینای داوطلب، و 16 نفر از دانش آموزان مدارس استثنائی شهر کرمانشاه با تیزی دید حداکثر 0.04 دیوپتر در چشم برتر بعنوان گروه کودکان نابینای داوطلب انتخاب شدند. برای اندازه گیری تعادل ایستا از تست رامبرگ و برای تعادل پویا از تخته تعادل موازنه استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها بوسیله آزمون تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد (در سطح معنی داری p£%5). یافته های آماری نشان دادند که بین سطح رشد قابلیت های تعادل این کودکان تفاوت معنی داری وجود داشت و کودکان سالم در وضعیت بهتری قرار داشتند. یافته های این پژوهش با تاثیر دو گانه مثبت و منفی نقص در بدن همخوانی دارد. این تحقیق نشان دهنده اهمیت سیستم بینایی در کسب اطلاعات از محیط و نقش سازوکارهای جبرانی و اصلاحی در بین کودکان نابینا و کم بینا از طریق استفاده از دیگر حواس در جهت جبران نقص بینایی می باشد.