خرچنگ دراز آب شیرین Astacus leptoductylus از آبزیان با ارزش و اقتصادی دریای خزر و حوضه آبریز آن می باشد که از ارزش صادراتی قابل توجهی برخوردار است. در تحقیق حاضر جهت بررسی تغییرات ظاهری و بافت شناسی گناد خرچنگ دراز آب شیرین نر و ماده طی یک چرخه تولید مثلی در شرایط پرورشی و تاثیر تراکم مولدین بر برخی از شاخص های تولید مثلی، از مولدین ماده و نر 2 ساله پرورش یافته در 9 استخر خاکی در سه تیمار با تراکم 3، 5 و 7 عدد خرچنگ در متر مربع و هر تیمار با سه تکرار، طی مدت 10 ماه (از خرداد تا اسفند) نمونه برداری شد. شاخص گنادی مولدین و مراحل رسیدگی گناد با استفاده از بافت شناسی کلاسیک مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین میانگین شاخص گنادی مولدین ماده به ماه آذر و در مولدین نر به ماه تیر و آبان تعلق داشت. هفت مرحله رسیدگی جنسی در ماده ها و 6 مرحله رسیدگی در نرها تشخیص داده شد. اختلاف معنی داری در میزان شاخص گنادی در سه تیمار مشاهده نشد. با توجه به نتایج حاصل، می توان گفت فعالیت تولیدمثلی مولدین پرورشی در اواخر آذر رخ داد. همچنین شاخص تراکم تا 7 عدد خرچنگ در هر متر مربع تاثیری بر میزان رسیدگی جنسی نداشت.