مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1398 | دوره:27 | شماره:7 |تعداد مقالات:9

مقدمه اختلال دوقطبی با نشانه های مزمنی همراه است که توانایی های شناختی و کارکردهای اجرایی بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تکانشگری و خودبازداری بیماران دوقطبی تحت درمان دارویی بود. روش بررسی این پژوهش یک تحقیق نیمه آزمایشی بر اساس طرح تجربی مبتنی بر کارآزمایی بالینی با گروه آزمایش و کنترل همراه با پیش آزمون و پس آزمون بود. از میان بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی مراجعه کننده به مرکز بهزیستی بیماران اعصاب و روان نورالمهدی اصفهان، 30 بیمار زن و مرد به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. به منظور گردآوری داده های پژوهش در مراحل پیش آزمون و پس آزمون، از پرسشنامه های، تکانشگری و خودبازداری استفاده گردید. گروه آزمایش تحت آموزش مداخله شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفت و داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS Inc., Chicago, IL; Version 16 و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها یافته های به دست آمده نشان می دهد که بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون شرکت کنندگان در مولفه های تکانشگری و خودبازداری بر حسب عضویت گروهی تفاوت معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری با توجه به یافته های این پژوهش به نظر می رسد کاهش تکانشگری، به ویژه در ابعاد شناختی و حرکتی و افزایش خودبازداری در ابعاد فرونشاندن خشم، کنترل تکانه و مراعات دیگران، تحت تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی می باشد. بنابراین توجه به مداخله روانشناسی مبتنی بر ذهن آگاهی، علاوه بر درمان های دارویی بیماران، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

مقدمه برای انجام یک ترمیم مناسب، بایستی به رعایت چهارچوب اصول دندانپزشکی ترمیمی مبادرت ورزید. بدون در نظر گرفتن این معیارها، شکست زودرس ترمیم، از بین رفتن یکپارچگی تاج، پوسیدگی های ثانویه محتمل است. مطالعه اخیر با هدف بررسی کلینیکی ترمیم های کامپوزیت انجام شده در بخش ترمیمی دانشکده دندانپزشکی شهید صدوقی یزد در سال های 1395-1393 انجام شد. روش بررسی در این مطالعه که از نوع توصیفی-مقطعی است، 200 ترمیم کامپوزیت انجام شده در دانشکده دندانپزشکی یزد از طریق معاینه کلینیکی و هم چنین از طریق تکمیل پرسش نامه توسط بیمار بررسی شدند. نتایج به دست آمده از طریق آمار توصیفی کای دو و آزمون دقیق فیشر با استفاده از نرم افزار آماری SPSS Inc., Chicago, IL; Version 16 مورد ارزیابی قرارگرفت. (سطح اطمینان 95% و خطای برآورد 5%). نتایج به طور کلی، 5% از ترمیم ها، کاملا بدون نقص بودند و به عنوان ترمیم های موفق، در نظر گرفته شدند. 12% از ترمیم ها، در معاینه بالینی شکست خورده بودند. عمده ترین دلیل شکست خوردن این ترمیم ها، پوسیدگی ثانویه به همراه پالپیت برگشت ناپذیر بود. و درنهایت 83% از ترمیم ها، دارای نقص ولی هم چنان دارای عملکرد بودند. نتیجه گیری ترمیم های کامپوزیت انجام شده توسط دانشجویان در بخش ترمیمی دانشکده در حد قابل قبولی می باشد (05/(P>.

پدیدار شدن ویروس آنفلوانزا H1N1 بازآرایی شده در سال 2009 و انتشار گسترده آن علی رغم به کار گیری برنامه های طولانی مدت واکسیناسیون و داروهای ضد ویروس، بیانگر وجود محدودیت در راهبرد کنترلی علیه این عفونت است. هنگام بروز پاندمی، تولید واکسن مناسب علیه بیماری آنفلوآنزا به علت بازآرایی ژنتیکی ویروس دشوار است و هم زمانی گردش واریته های مقاوم به دارو، نیاز به طراحی داروهای اثر بخش و وسیع الطیف جدید را برجسته می کند. در حال حاضر تحقیقات بر روی بازدارنده های اتصال و ورود ویروس، و بیشترین توجه به سوی بازدارنده های همانند سازی و رونویسی از ژنوم ویروس متمرکز شده است به گونه ای که فشار انتخابی ناشی از استفاده از داروهای ضد ویروس در تمامی سویه ها پوشش داده شود. در این جستار عوامل ضد ویروسی جدید که فرایندهای اتصال غشایی ویروس-سلول، و رونویسی از ژنوم ویروس آنفلوانزا را هدف قرار می دهند بررسی شده است.

مقدمه شیمی درمانی به دلیل عوارض جانبی دوز بالای استفاده در درمان بسیاری از بیماری ها با محدودیت های زیادی مواجه است. در این تحقیق با استفاده از توکسین منفذساز فراگاسئاتوکسین C (FraC) که به صورت نوترکیب در باکتری تولید شده است، تسهیل ورود داروی شیمی درمانی 5-فلورویوراسیل بر رده سلولی سرطان پستان MCF-7 مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی در این مطالعه تجربی، پس از تهیه ژن توکسین FraC از منبع تجاری، ژن با استفاده از آنزیم های محدود کننده NcoI و XhoI، وارد وکتور بیانی pET28a شد. بیان توکسین در باکتری اشریشیا کلی به وسیله IPTG القا شد و توکسین به وسیله روش کروماتوگرافی میل ترکیبی Ni-NTA تخلیص شد. پس از بررسی فعالیت همولیز توکسین به وسیله روش توربیدومتری، اثرات سیتوتوکسیک و تقویت اثر داروی 5-فلورویوراسیل به وسیله سنجش تریپان بلو و تست MTT مورد ارزیابی قرار گرفت. تحلیل داده ها به وسیله تست T-student و نرم افزار SPSS Inc Vession v16 در سطح معنی داری پنج درصد انجام شد. نتایج توکسین FraC در باکتری اشریشیا کلی به صورت نوترکیب تولید شده و به صورت خالص با خلوص نسبی حدود 86 درصد تهیه شد. اثرات سیتوتوکسیک این توکسین بر روی رده سلولی MCF-7 وابسته به دوز و زمان تیمار است. مقدار IC50 برای توکسین برابر 3/3 میکروگرم بر میلی لیتر محاسبه شد. در دوزهای غیرکشنده، این توکسین باعث تقویت اثر 4 تا 6 برابری داروی شیمی درمانی 5-فلورویوراسیل در زمان های مختلف (24 تا 72 ساعت) می شود. نتیجه گیری تقویت اثر داروی شیمی درمانی 5-فلورویوراسیل با تسهیل ورود این دارو به سلول های سرطان پستان MCF-7 توسط توکسین منفذساز FraC می تواند از عوارض شیمی درمانی این دارو بکاهد.

مقدمه اختلالات مفصل گیجگاهی فکی با احتساب علائم ساب کلینیکال شیوع بالایی دارد می تواند تاثیر به سزایی در کیفیت زندگی افراد بگذارد. سابقه تروما از مواردی است که می تواند موجب اختلالات مفصل فکی شود. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی نسبی اختلالات مفصل گیجگاهی فکی در بیماران دارای شکستگی فک تحتانی درشهر یزد طی سال های94 تا 96می باشد. روش بررسی در این مطالعه توصیفی مقطعی اطلاعات 295 پرونده بیمار دارای صدمات ناحیه فک تحتانی که به مراکز مدیریت ترومای شهر یزد مراجعه کرده اند مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات بیماران درپرسش نامه که شامل سن جنس علت تروما نوع و مکان شکستگی نوع درمان ونوع مشکل مفصل تمپورومندیبولر می باشد وارد گردید. پس از جمع آوری اطلاعات داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS Inc., Chicago, IL; version 17 بررسی و تحلیل شد. نتایج در مطالعه حاضر 225 نفر از بیماران مرد و 70 نفر زن بودند و میانگین سنی بیماران 25 سال بود. بیشترین ناحیه شکستگی مربوط به کندیل بود. و شایع ترین مشکل بیماران صداهای مفصلی و انحراف در بازکردن دهان بود. نتیجه گیری مشکلات مفصل فکی گیج گاهی بعد از درمان شکستگی های مندیبل یافته شایعی می باشد. فلذا اتخاذ بهترین روش درمان و پیگیری های طولانی مدت بیماران جهت مدیریت مشکلات احتمالی ضروری به نظر می رسد.

مقدمه کاهش توان جسمی ناشی از نارسایی قلبی در سالمندان مبتلا، باعث محدودیت آنان در انجام فعالیت های زندگی روزانه می شود. ورزش بعنوان مداخله غیر دارویی جهت بهبود عملکرد جسمی، معمولا توصیه نمی شود. مطالعه حاضر باهدف «تعیین تاثیر ورزش های ایروبیک و مقاومتی بر سازگاری جسمی سالمندان مرد مبتلا به نارسایی قلبی» انجام شد. روش بررسی مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه سالمندان مرد مبتلا به نارسایی قلبی کلاس دو و سه می باشد. 60 سالمند با تخصیص تصادفی به روش بلوک بندی وارد یکی از گروه های آزمون و کنترل شدند. محیط پژوهش، بخش اکوکاردیوگرافی بیمارستان امام سجاد (ع) رامسر بود. در گروه آزمون، ورزش های ایروبیک و مقاومتی به مدت 3 ماه اجرا شد. سازگاری جسمی در چهار مرحله قبل، 1، 2 و 3 ماه بعد از اتمام مداخله، اندازه گیری و نتایج در گروه مورد مقایسه قرار گرفت. نمرات سازگاری با استفاده از آمار توصیفی و تست های تعقیبی مانند t مستقل و زوجی، ANOVA تکراری و Bonferoni محاسبه شد. نتایج نتایج، اختلاف معنادار آماری بین میانگین نمرات مسافت طی شده در 6 دقیقه در 4 نقطه زمانی بین دو گروه نشان داد (001/0P<). بر اساس نتایج، ورزش های ایروبیک و مقاومتی باعث بهبود سازگاری جسمی سالمندان مبتلا به نارسایی قلبی می شود (05/0P<). نتیجه گیری انجام ورزش های ایروبیک و مقاومتی، با افزایش توان جسمی جهت انجام کارهای روزانه سالمندان مبتلا به نارسایی قلبی به ارتقاء سازگاری جسمی آنان کمک می کند.

مقدمه ادیپونکتین از مهم ترین هورمون های بافت چربی می باشد که اطلاعات متناقضی در خصوص تغییرات سرمی این هورمون در سنین مختلف به ویژه در سنین بالا در دسترس می باشد. این مطالعه با هدف تعیین تغییرات سرمی وابسته به سن ادیپونکتین و ارتباط آن با شاخص های مقاومت به انسولین در موش های صحرایی نر طراحی گردیده است. روش بررسی سرم موش های صحرایی نر در سنین 2، 5، 10، 18، 52 و 72 هفته (در هر سن 10 سر موش) جمع آوری گردید. تست تحمل گلوکز خوراکی و تست ترشح انسولین تحریک شده با گلوکز با اندازه گیری گلوکز و انسولین سرم در زمان های 15، 30، 90 و 120 دقیقه پس از تجویز خوراکی گلوکز (mg/kg 1 وزن بدن) در هر سن ارزیابی گردید. مقادیر ادیپونکتین و انسولین با استفاده از کیت الایزای اختصاصی گونه اندازه گیری شدند. شاخص مقاومت به انسولین HOMA-IR با استفاده از مقادیر گلوکز و انسولین محاسبه گردید. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS Inc., Chicago, IL; Version 16 و آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و پس آزمون LSD مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نتایج نشان دهنده کاهش وابسته به سن ادیپونکتین بود به طوری که موش های پیر 72 هفته ای کمترین میزان هورمون را نسبت به سایر سنین نشان دادند (05/0 p<). شاخص های مقاومت به انسولین مانند قند خون ناشتا، مقدار سرمی انسولین، IR-HOMA و تست های پاسخ به مصرف گلوکز با روندی وابسته به سن افزایش یافتند و بیشترین مقدار این شاخص ها در موش های صحرایی 72 هفته مشاهده شد (05/0p<). نتیجه گیری با توجه به نقش ادیپونکتین در هموستاز گلوکز بدن و ایجاد حساسیت به انسولین به نظر می رسد کاهش وابسته به سن ادیپونکتین بخشی از مکانیسم بروز مقاومت به انسولین همراه با افزایش سن باشد.

هیداتیدوز (کیست هیداتیک)، یکی از مهم ترین بیماری های عفونی مشترک بین انسان و حیوان است که از طریق تخم انگل (کرم نواری) از خانواده اکینوکوکوس توسط لارواکینوکوکوس گرانولوزوس ایجاد می شود که به صورت تصادفی فرد را به یک یا چند کیست مبتلا می کند کیست هیداتیک تمامی ارگان ها را درگیر می کند. شایع ترین محل های درگیری شامل کبد، ریه می باشد و به ندرت در کلیه، مغز، قلب، استخوان و طحال را نیز می تواند ایجاد شود با توجه به نادر بودن وقوع کیست هیداتیک درکلیه دراین مقاله به معرفی یک بیمار 50 ساله مبتلا به کیست هیداتیک کلیه پرداخته شد.