مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1398 | دوره:27 | شماره:5 |تعداد مقالات:9

هپاتیت C، HCV یکی از علل مهم بیماری های مزمن کبدی است که در سراسر دنیا 71 میلیون نفر به آن مبتلا هستند. به لطف پیشرفت در درک پاتوفیزیولوژی بیماری، روش های تشخیصی پیشرفته، و بهبودی و کشف درمان های نوین، مراقبت از بیماری های مزمن ناشی از هپاتیتC پیشرفت شایانی داشته است. در این مقاله سعی شده در درمان های جدید هپاتیت C به طور خلاصه شرح داده شود. داروهای زیاد دیگری در دنیا موجوداست فعلا داروهای سوفوسبویر، لدیپسویر، داکلاتسویر و گاهی ولپاتسویر در ایران موجود است که بر حسب ضرورت از ترکیب داروهای موجود جهت درمان هپاتیت C استفاده می شود.

مقدمه: امروزه استفاده از کامپوزیت محبوبیت زیادی پیدا کرده اند. درک اصول کار و نیز حساسیت تکنیکی موجب شده استفاده از این مواد با چالش های زیادی همراه باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی دیدگاه فارغ التحصیلان دندانپزشکی یزد پیرامون آموزش ترمیم های کامپوزیت در سال 1396 می باشد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، اطلاعات به روش میدانی توسط پرسش نامه در بین 202 فارغ التحصیل دانشکده دندانپزشکی شهید صدوقی یزد که در سه سال اخیر فارغ التحصیل شدند، توزیع گردید. اطلاعات جمع آوری شده پس از ورود به نرم افزار SPSS Inc., Chicago, IL; Version 16 توسط آزمون های من ویتنی و کروسکال والیس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: از میان 202 پرسش نامه توزیع شده، 181 نفر به پرسش نامه پاسخ دادند میانگین نمره آگاهی بین شرکت کنندگان برابر با 04/2± 5/8 از نمره کل 16 بود. هم چنین میانگین نمره نگرش برابر51/4± 96/16 از نمره کل 30 ارزیابی شد. بررسی میانگین نمرات آگاهی و نگرش بین گروه های مختلف تفکیک شده بر اساس سال فراغت از تحصیل، سن و نوع ورودی انجام گرفت که در تمامی موارد ذکر شده تفاوت میانگین بین گروه های مطالعه معنی دار نبود. (05/0

مقدمه: بیماری های قلبی عروقی از جمله آترواسکلروز، در مقیاس ملکولی زمینها التهابی دارد. در سیستم ایمنی فاکتورهای مختلفی موجب فعال سازیماکروفاژها می شوند که نهایتا موجب ایجاد فعالیت های مختلف ماکروفاژی در شرایط التهابی و غیر التهابی می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی بر فنوتیپ ماکروفاژهای سرمی بیماران قلبی پس از عمل بای پس شریان کرونری بود. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی است که در مرکز بازتوانی قلب بیمارستان افشار یزد انجام شد. 20 بیمار مرد پس از جراحی بای پس شریان کرونریبه دو گروه کنترل و تمرین ترکیبی تقسیم شدند. ظرفیت عملکردی، شاخص توده بدنی، قدرت عضلانی و نسبت کمر به لگن داوطلبین قبل از برنامه تمرینی برآورد شد. برنامه ترکیبی شامل تمرین هوازی و مقاومتی به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته بود. تمرینات هوازی به مدت 20-15 دقیقه و با شدت 80-50 درصد ضربان قلب حداکثر و برنامه تمرین مقاومتی شامل سه حرکت اندام فوقانی و دو حرکت اندام تحتانی با سه ست و 10 تکرار بود. نمونه های خونی قبل و پس از هشت هفته اخذ و مقادیر فنوتیپ ماکروفاژها با روش الایزا اندازه گیری شد. داده های آماری با استفاده از آزمون تی مستقل و زوجی با نرم افزار SPSS Inc., Chicago, IL; version 16 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: تمرین ترکیبی منجر به کاهش معنادار ماکروفاژ M1 (05/0P<) و افزایش معنادار ماکروفاژ M2 (05/0P<)گردید. نتیجه گیری: نتایج: مطالعه حاضر بر سودمندی این پروتکل تمرینی به عنوان ابزاری جهت کاهش التهاب و کاهش مرگ و میر تاکید دارد.

مقدمه: سلول های درگیر درشکل گیری استخوان، متابولیسم گلوکز را تنظیم، ترشح انسولین از سلول های بتای پانکراس را افزایش و مقاومت انسولینی محیطی را تعدیل می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر تمرینات هوازی و مقاومتی بر ارتباط شاخص های بیوشیمیایی خون و ترکیب بدنی با شاخص بازجذب استخوانی در مردان دارای اضافه وزن انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد 36 مرد دارای اضافه وزن با دامنه سنی 35-28 سال به صورت تصادفی به سه گروه تمرین هوازی (11نفر)تمرین مقاومتی (11نفر) و گروه کنترل(14نفر) تقسیم شدند. تمرین هوازی 8 هفته و 3 جلسه در هفته به مدت 60 دقیقه با شدت 55 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب و تمرین مقاومتی 8 هفته و 3جلسه در هفته به مدت 60 دقیقه با 55 تا 75درصد یک تکرار بیشینه انجام شد. ترکیب بدن و نمونه خونی آزمودنی ها در ابتدا و انتهای 8 هفته تمرین به صورت ناشتا اخذ و مورد ارزیابی قرارگرفت. تفاوتهای درون گروهی با t همبسته و تفاوتهای بین گروهی با آنالیز واریانس یک راهه در نرم افزار SPSS نسخه 25 انجام شد. نتایج: آزمون آماری t همبسته و آنووا یک راهه نشان داد که تمرین هوازی و مقاومتی، باعث کاهش شاخص های ترکیب بدن(05/0>P)، افزایش سطح سرمی استئوکلسین(001/0=P و0001/0>P) و کاهش معنی دار شاخص های بیوشیمیایی خون(05/0>P) می شود. ضریب همبستگی پیرسون نیز نشان داد که بین استئوکلسین و شاخص های بیوشیمیایی خون و ترکیب بدنی همبستگی وجود ندارد(05/0>P). نتیجه گیری: نتایج: این بررسی نشان داد که 8 هفته تمرین ورزشی باعث افزایش سطح استئوکلسین می شود که با کاهش در وزن و درصد چربی بدن و بویژه پروفایل لیپیدی همراه است. با این حال، علی رغم تفاوت در میانگین ها، بین تمرین هوازی و مقاومتی از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود ندارد.

مقدمه: متیل پارابن (MP) ازجمله آلاینده های گزنو استروژن است که به دلیل خواص آنتی باکتریایی درگروه مواد نگه دارنده طبقه بندی می شود. هدف از مطالعه حاضر تیمار نوزادی موش های ماده با MPو بررسی اثرات آن بر بلوغ، چرخه فحلی و فولیکول های تخمدان می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، موش های یک روزه با نژاد Balb/cبه طور تصادفی به 5 گروه (8=n) شامل کنترل، و سه گروه MP با دوزهای 8/0، 4 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم تقسیم شدند. تزریق به روش زیرجلدی طی 5 روز اول پس از تولد و هر روز یک نوبت انجام شد. روز بازشدن واژن به عنوان نشانه آغاز بلوغ و چرخه فحلی به مدت یک ماه بررسی شد. موش ها در 70 روزگی کشته شده، سرم و تخمدان جهت مطالعات هورمونی و شمارش فولیکول ها گردآوری شدند. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS Inc., Chicago, IL; version 18انجام گرفت و جهت مقایسه گروه های مختلف از آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج: روز آغاز بلوغ در گروه های 4 (05/0p<)و MP20 (001/0p<) سریع تر به وقوع پیوست. میانگین مدت زمان چرخه فحلی در گروه های 4 (05/0p<) و MP20 (001/0p<) افزایش و تعداد چرخه فحلی و شاخص دی استروس در گروه های 4 (01/0p<)و MP20 (001/0p<) نسبت به گروه کنترل کاهش یافت. کاهش تعداد فولیکول ها و جسم زرد در گروه های 4 و MP20 مشاهده شد. غلظت استرادیول در گروه های 4 (05/0p<) و MP20 (001/0p<)افزایش و غلظت LH(luteinizing hormone)در گروه های 4 و MP20 در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت (001/0p<). نتیجه گیری: این تحقیق نشان داد مواجههMP در دوره نوزادی می تواند موجب بلوغ زودرس، اختلال در چرخه فحلی، کاهش فولیکول ها و جسم زرد و اختلال در تراوش هورمون های جنسی موش ها گردد.

طی دهه های اخیر پیشرفت علم ژنتیک در زمینه دست ورزی ماده ژنتیک و به سبب آن درمان بیماری ها چشمگیر بوده است. البته این نکته قابل ذکر است که این دست ورزی های ژنتیکی در سطوح مختلف مانند DNA و RNA انجام می گیرند. روش های قدیمی تر ویرایش ژنومی، شامل مگانوکلئازها (MN)، نوکلئازهای انگشت روی (ZFN) و نوکلئازهای فعال کننده شبیه فاکتور رونویسی (TALEN) هستند که عملکرد خود را با ایجاد برش های دورشته ای (DSBs) انجام می دهند و پس از برش، سلول از طریق دو سیستم ترمیمی خود به نام های نوترکیبی همولوگ (HR) و اتصال انتهای غیرهمولوگ (NHEJ) سعی در ترمیم این برش دارد. تکنولوژی (Clustered Regularly Interspaced Short Palindromic Repeat) CRISPR/Cas در سال های اخیر کشف شده که با توجه به قابلیت های این سیستم و قابلیت هایی که از طریق مهندسی ژنتیک به آن اضافه شده، تبدیل به پرکاربردترین ابزار ویرایش ژنومی شده است. در این مطالعه به مدت سه ماه در پاییز و زمستان 1397، در سایت های Pubmed و Web of science با استفاده از کلید واژه هایی مانند CRISPR، Types of CRISPR، gRNA، Cas9 و CRISPR-Cas9 nickase سرچ شده است که در نهایت از بین حدود چهارصد مقاله، تعداد شصت و یک مقاله برای مطالعه دقیق تر انتخاب شده است و مطالبی از این مقالات در این مقاله مروری آورده شده است. روش های مهندسی ژنتیک توانسته با انجام تغییرات موفقیت امیزی در این سیستم، آن را به کارآمدترین ابزار ویرایش ژنومی در سال های اخیر تبدیل کند. محققین در تلاشند با رفع مشکلاتی مانند اختصاصیت بالا، برش جایگاه های غیر هدف، نحوه انتقال به سلول و راه اندازی سیستم ترمیمی مناسب، بتوانند به سیستمی برای درمان بیماری های مختلف دست یابند. با توجه به پیشرفت روزافزون این تکنولوژی وامکان شناسایی پروتئین های جدید که مزایای بیشتری نسبت به پروتئین های موجود مانند cas9 و Cpf1 دارند، درمان بیماری های ژنتیکی در اینده ای نه چندان دور، دور از ذهن نمی باشد.

مقدمه: بازسازی ماهیانه بافت اندومتر رحم انسانی، تحت تاثیر تغییرات هورمونی، تایید کننده وجود جمعیتی از سلول ها در لایه قاعده ای اندومتر می باشند که رحم را جهت لانه گزینی مناسب، آماده می کنند. این جمعیت سلولی تحت عنوان سلول های بنیادی/ استرومایی شناخته شده اند. مطالعه حاضر با هدف جداسازی بافت اندومتر رحم انسان جهت کشت سلول های بنیادی/ استرومایی مزانشیمی در محیط آزمایشگاهی انجام پذیرفت. روش بررسی: در این مطالعه، بخشی از بافت رحم، از بیوپسی یک بیمار که به مرکز تحقیقاتی درمانی ناباروری پژوهشکده علوم تولید مثل یزد مراجعه کرده بودند، پس از کسب رضایت نامه جداسازی شده و به مرکز تحقیقات بیولوژی سلول های بنیادی انتقال یافت. تکه های بافت رحم پس از مجاورت با آنزیم، روز بعد شستشو داده شد و سلول های جداسازی شده کشت داده شدند. نتایج: سلول های بافت اندومتر رحم انسانی بعد از قرارگیری در معرض آنزیم به صورت مکانیکی جداسازی شده و در شرایط آزمایشگاهی کشت داده شدند. سلول های حاصل از لحاظ مورفوفنوتیپی مورد بررسی قرار گرفتند که شباهت بسیار زیادی با سلول های بنیادی/ استرومایی مزانشیمی داشتند. نتیجه گیری: نتایج: این کار، مطالعات قبلی جداسازی و کشت سلول های بنیادی/ استرومایی مزانشیمی را تایید می کند. بافت اندومتر بخشی از رحم می باشد که منبع سلول های بنیادی/ استرومایی مزانشیمی با توانایی خود نوزایی و تمایز تحت تاثیر سیکل ماهیانه در طول زندگی طبیعی خانم ها است. در این راستا، از این سلول ها می توان در آینده به عنوان روشی نوین در پزشکی بازساختی و درمان بیماران نابارور، از جمله سقط مکرر و حل مشکلات رحم اجاره ای استفاده نمود.

مقدمه: تشخیص سریع و دقیق سکته قلبی حاد جهت درمان موثراولیه، ضروری است. اخیرا آزمایش تروپونین به عنوان یک مارکربیوشیمیایی برای تشخیص اولیه سکته قلبی حاد معرفی شده است. پارامترهای پلاکتی, P-LCR، MPV، PDWنیز نقش کلیدی در پاتوفیزیولوژی سندرم حاد کرونر بازی می کنند. هدف از این مطالعه بررسی ایندکس های پلاکتی، در بیماران مبتلابه سکته قلبی حاد بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی345 بیمار مبتلا به سکته قلبی حاد که با درد قفسه صدری در سال 1397 به بیمارستان شریعتی مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. تروپونین با روش فلورسانس ایمنواسی اندازه گیری شد. ایندکس های پلاکتی بیماران، با روش هیدرودینامیک فوکوسینگ تعیین گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS Inc., Chicago, IL; Version 16 و آزمون های آماری همبستگی پیرسون و اسپیرمن تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: نتایج: حاصل از آزمون همبستگی اسپیرمن بین سه متغیرMPV، P-LCR وpdw نشان داد که ارتباط معنی داری بین پارامترهای پلاکتی وجود داشت. هم چنین ضریب آزمون همبستگی اسپیرمن بین دو متغیرP-LCR و تروپونین، ارتباط معنی دار مثبتی را مشخص نمود. به دنبال افزایش نسبت پلاکت های بزرگ، سطح سرمی تروپونین خون بیماران مبتلا افزایش یافت (043/0(p=. میانگین MPV، P-LCR و PDWبه ترتیب (37/10، 74/27، 15/12) به دست آمد. نتیجه گیری: ایندکس های پلاکتی MPV، P-LCR وPDW می توانند به عنوان فاکتور های پیش آگهی قوی و غیر وابسته در بیماران مبتلا به سکته قلبی حاد در نظر گرفته شوند. در این مطالعهP-LCR شاخص تر از سایر ایندکس های پلاکتی مشاهده گردید.